Het leek erop dat zijn leraar snapte wat hij bedoelde. Daar was hij blij om, want zijn woorden hadden verward geklonken iets wat ook kwam doordat hij zich ook verward voelde. Zonder iets te zeggen luisterde hij naar de woorden die Iro sprak en knikte toen hij klaar was daarmee. 'Liefde.. En eigenlijk alle emoties maar vooral liefde, is verwarrend inderdaad. En is als een donderslag bij heldere hemel En als ik heel eerlijk ben denk ik niet dat er een goede of foute keuze is. Je hebt drie keuzes en geen van die drie is goed of fout in mijn ogen. Je moet gewoon op je gevoel en op je verstand afgaan. En het lijkt me wel dat ja dan nog met de andere normaal om zou kunnen gaan, niet? Tenminste.., dat lijkt me dan wel. Er zullen misschien wat moeilijke momenten gaan komen denk ik zo.., zeker in het begin, maar die heb je altijd en zul je blijven houden in welke situatie dan ook. Als ik alle boeken mag geloven dan.' De jongen grijnsde lichtjes om daarna weer lichtjes te fronsen, nadenkend. 'En tja. Hoe Ronodan zal gaan reageren weet ik niet, omdat ik hem niet ken. En als je hem alsnog een uitleg wilt geven of hij vraagt erom dan.. kun je altijd beginnen met de halve waarheid en daarna verder zien. En over hoe en wanneer je een keuze moet maken, moet je helemaal zelf beslissen. Denk ik dan.. Ik zeg maar wat..' ging hij zachtjes verder en al schouder ophalend. Hij zei gewoon wat er in hem opkwam en wat hij had gelezen in al die verschillende boeken. Want echt een persoonlijke ervaring had hij er nog niet mee. De jonge magiër keek daarna toe hoe de dark magic docent het bakje water pakte om zijn wonden mee schoon te maken. Diens broekpijp werd omhoog gewerkt en toen de jongen zeker was dat de man zijn handen even vrij had, sloeg hij zijn armen om hem heen en zuchtte eens diep. Dit was een omhelzing zonder reden eigenlijk, gewoon omdat hij het even wilde, nodig had misschien ook wel. Zijn hoofd rustte op de man zijn schouder, armen om zijn middel heen geslagen. 'Als je wilt dat ik wegga omdat je ruimte nodig hebt om na te denken of gewoon even alleen wilt zijn, zeg het dan eerlijk, Alsjeblieft?' Fluisterde hij zachtjes en half mompelend in Iro's oor. 'Dan maken we die koekjes op een andere dag af? Natuurlijk mag het ook straks of zo meteen... Daar zeg ik geen nee tegen.' Met een zachte glimlach en een even zachte blik trok hij zich weer vrij uit de omhelzing, al dan niet met lichtelijke tegenzin. Anders kon de wat oudere man niet verder gaan met zijn wonden schoonmaken, en nu wel.

Het klopte allemaal wat Theneras zei en Iro knikte er alleen maar om. Hij wist niet goed wat hij er mee aanmoest nu, maar Ro zou zo vast niet zijn om hem te verlinken. Hij had ook nog geheim gehouden dat de docent Dark magic mensen voor de lol vermoorden zonder enige reden. Iro schrok op uit zijn gedachten toen zijn leerling hem omarmde en zijn armen om de middel van Iro sloeg. Hij grinnikte zacht. 'Maak je geen zorgen. We gaan straks weer verder als we onze wonden verzorgd hebben.' zei Iro en toen Theneras hem weer los liet pakte hij even zijn kaak vast met 1 hand en trok hem lichtjes naar zich toe en kuste hem even zacht voor hij Theneras weer los liet en zijn wonden schoon boende.

Zonder er teveel over na te denken had hij zijn armen rondom Iro heen geslagen. Fluisterend had de jongen gemompeld dat als de roodharige docent even wat tijd alleen wilde hij het alleen maar hoefde te zeggen en dat ze altijd die koekjes op een later tijdstip konden afmaken als het nodig was. Maar dat als het later vandaag kon, dat hij daar geen nee tegen zeggen. De leraar antwoordde hem dat hij zich geen zorgen hoefde te maken en dat ze straks verder zouden gaan als al hun wonden verzorgd waren. Met een klein, kort knikje en een vrolijke 'Oké' liet de blonde jongen hem weer los. Een licht schokkende inademing volgde toen een hand Theneras zijn kaak pakte. Voorzichtig werd hij naar voren getrokken waarna hij zachtjes werd gekust. Een nieuw nest met kleurrijke, gevleugelde insecten barstte open in zijn maag. Het duurde iets langer dan een seconde voordat de jongen reageerde. Net zo zacht kuste de lichtblonde jongen hem terug totdat de leraar zich weer terug rok. Een beetje verbluft en blozend knipperde hij wat met zijn ogen en keek naar hoe de dark magic docent zijn wonden verder ging schoonmaken. 'Y..you.. why?' Hij was nog half zoekend naar woorden en was nog een beetje perplex. 'Waarom kuste je mij?' de vraag was als eerste, het klonk niet boos of beschuldigend eerder vragend en verward. 'Oké, ik mag het eigenlijk niet vragen want ik deed daarstraks hetzelfde bij jouw maar...' klonk het daarna doelend op de eerdere vraag. Verwoed schudde hij zijn hoofd en traceerde daarna zijn lippen met zijn wijsvinger. 'Het maakt het er alles behalve makkelijker op als je dat doet.' gaf hij zacht zuchtend toe. Hij had een zwak voor die kleine en zachte kussen van hem. 'Je lippen en wat ze doen worden mijn ondergang.' klonk het half kreunend en steunend. Met een hand wreef hij kort over zijn gezicht en keek daarna lichtjes schuldig en met een kleine grijns weer naar de docent. Zijn lichtblauwe ogen gleden naar de alcohol fles en de watjes. Beide pakte hij aan en hield ze half uit naar de leerkracht met een kleine vriendelijke en toch wel verlegen glimlach. Zo hoefde hij niet te gaan staan om de laatste twee spullen te pakken en kon diens broekspijp ook niet weer naar beneden zakken. Zo redeneerde hij het althans.

Theneras zijn verraste verbluftheid was zo schattig. 'Just because I wanted it. Maar je hebt wel gelijk, maar tot ik een keuze heb gemaakt mag ik je toch wel kussen?' vroeg Iro en hij glimlachte kort. 'Nee dat klopt, maar ik zal je opvangen mocht je vallen.' grinnikte Iro en hij pakte na het schoonmaken van zijn wonden het watje en de fles alcohol. schroefde de dop eraf en drukte het watje even tegen de open kant en hield de fles op zijn kop voor hij hem weer terug gaf en later ook de dop. Dan kon Theneras hem erop draaien terwijl hij zijn wonden ontsmetten? De alcohol beet zachtjes aan zijn wonden en Iro beet zachtjes op zijn onderlip. Daarna pakte hij het verband en wikkelde deze om zijn wonden nadat hij het watje op tafel had neer gegooid. Met twee verband clips vast en keek daarna naar Theneras. 'Zal ik jouw arm ook verbinden?' vroeg Iro en hij keek hem licht verlegen aan.

Theneras kon niet anders doen dan glimlachen bij de woorden van de leerkracht. Hij probeerde wel boos te kijken, maar het ging niet zoals hij wilde en zijn mondhoeken bleven omhoog gaan. 'Het is dat dat jij het bent en dat ik zo geniet van die kussen van je ..' klonk het terwijl er nog altijd een glimlach rond zijn mondhoeken speelde. Hierna sprak de jongen over dat het hem er niet makkelijker op maakte en dat de man zijn lippen en wat ze deden zijn ondergang zou worden. De gegrinnikde woorden van de docent lieten hem kort lachen. 'Ik reken erop dat je, mocht ik vallen, want ik zou niemand liever hebben dan jij die mij dan vangt' Hierna pakte de achttienjarige de alcohol en de watjes en hield deze uit. De dark magic docent draaide de fles open en deed wat alcohol op het watje. De fles werd weer aan hem terug gegeven en even later ook de dop. Onderwijl dat de man tegenover hem zijn wonden schoonmaakte, draaide hijzelf de dop weer op de fles. Zo zou de fles niet meteen leeg lopen, mocht het per ongeluk omvallen. Na het ontsmetten zag de jonge man dat Iro de wonden op zijn been verbond met het verband. Toen het verband vast zat met twee verband clips keek Iro weer naar hem en vroeg of hij zijn arm ook zou verbinden? Hij keek lichtjes verlegen en het liet de jongen zachtjes naar hem glimlachen. 'Al je het niet erg vind, mag je mijn been wel verbinden?' begon hij zachtjes en licht grijnzend. 'Mijn arm, en rug, daar zitten een paar blauwe plekken en schaafwonden op, niets ernstigs. Maar kijk, het is mijn been waar dat lich me te pakken kreeg die de ergere wonden nog heeft.' sprak hij met een geamuseerde grijns en met pretlichtjes in zijn ogen waarna hij wees naar zijn reeds schoongemaakte en ontsmette maar nog niet verbonden been. Hierna zakte zijn grijns af naar een tedere glimlach en hij veegde wat haren uit zijn lichtblauwe ogen. Zijn been tilde hij wat op en zette deze tegen de stoel aan waar Iro op zat. 'Dus ja, als je wilt, mag je mijn been bij deze genaamd arm wel verbinden' grapte hij plagend om hem daarna met een tedere blik aan te kijken.

De woorden van Theneras deden hem goed en Iro grinnikte zachtjes. 'Reken daar maar op ja.' klonk hij half uitdagend voor hij verder ging met zijn gewonde been, maar toen Iro klaar was maakte hij een foutje. Hij zei Arm in plaatst van Been. Zo in de war was hij nog door zijn gevoelensen begon te schater lachen toen Theneras hem daarop terecht wees. 'Sorry ja natuurlijk is het jouw been... ahum! Maar ik versprak me in mijn verwarde toestand gewoon.' zei hij nog half lachend. Iro had gezien hoe zijn leerling zijn wonden had schoon gemaakt en schudden zijn hoofd nog lichtjes. 'Jij laat mijn bloed wat dat betreft ook sneller stromen. Maar dat weet je zo nu onderwijl wel.' nu begon hij te ratelen,maar ondertussen verbond Iro het been van Theneras zodat diens wonden niet langer aan openlijk vuil bloot gestelt zouden worden. Daarna zetten hij ze vast met verbandclips en zuchten Iro eventjes diep in en uit, maar zijn blik lag op de jonge man voor hem.

Het gegrinnik en de uitdagende woorden van Iro, zorgde voor een vrolijke glimlach op Theneras zijn gezicht.  Hij maakte er dan ook een goedkeurend en instemmend geluidje bij. Toen de man tegenover hem klaar was met zijn eigen arm te verbinden,  vroeg hij hem of hij zijn arm ook zou verbinden? Grappend en licht plagend had de jongen geantwoord dat hij zijn arm wel mocht verbinden, maar dat het toch echt zijn been was die er erger aantoe was. Voorzichtig had hij zijn gewonde been tegen Iro's stoel aangezet. De jonge magiër hoorde dat zijn mentor begon te schaterlachen door zijn woorden. Iets wat aanstekelijk werkte en de jongen zelf begon ook te lachen. Luisterend naar de docent zijn nog half lachende woorden, schudde de nog nagrinnikende  jongen zijn hoofd lichtjes. 'Dat snap ik maar ik kon het niet laten want ik houd ervan je aan het lachen te maken~' grinnikte hij zachtjes terwijl hij lichtjes zijn schouders ophaalde. De Dark magic docent begon nu te ratelen onderwijl hij het been van zijn leerling aan het verbinden was.  ' Je hebt gelijk, dat weet ik onderhand wel inderdaad maar het blijft wel leuk om te horen.  En trouwens,  zoals jij weet,  is dat insgelijks. Ook jij laat mijn bloed sneller stromen en mijn hart harder kloppen.' vertelde de jongen hem teder,  misschien zelfs wel een beetje zwoel. Nu dat zijn been klaar was keek hij op naar de roodharige man, die daarnet even diep in en uit gezucht had. Een zacht verlegen glimlachje speelde rond de blonde jongen zijn mondhoeken en een hand legde hij op de wang van Iro. Licht wrijvend met zijn duim boog hij zich iets naar voren.   ' bij deze wil ik je bedanken voor de goede zorg van mijn been ' fluisterde hij zachtjes met een kleine grijns die zijn lippen sierde.  Na dat gezegd te hebben drukte hij zijn lippen op de vertrouwde van Iro,  om hem dan een vrij passionele kus te geven.  De jongen trok zich terug,  slechts een millimeter. 'dus bedankt' klonk het op een uitademing, zacht grinnikend. Zijn gedachten gingen kort naar de al gemaakte koekjes toe. 'moeten we die koekjes in een trommel of een zakje doen?  Want als ze zo blijven liggen worden ze taai.  Of heeft Reaper of nouja Hein, dat al gedaan?' Vroeg hij ineens omdat het hem te binnen schoot.

Theneras moest ook lachen al kwam dat meer door zijn aanstekelige schaterlach. Toch de woorden van hem lieten Iro licht blozen. Hij knikte en leunde zacht in de hand van zijn leerling. Het was fijn om iemand te hebben die je zo beroeren kon. De kus die volgde beantwoorden Iro even zacht als deze hem gegeven werd. 'Geen dank, ik doe het graag, maar niet bij iedereen hoor.' zei hij nog half grappend, maar de woorden van Theneras om de koekjes lieten hem heel even richting de bakplaat kijken, maar ze lagen nog waar Heinz ze neer gezet had om af te koelen. 'Dat ligt eraan waar jij ze wil bewaren. Normaal bewaar ik ze in een zakje als deze, maar als jij ze liever in een trommel wil houden is dat net zo goed. Al kun je die moeilijk meenemen.' zei Iro en stond op om een van de koekjes zakken die hij altijd gebruikte te laten zien. Ze waren opzich niet moeilijk te maken, maar hij kon er wel eentje missen.

De rode gloed die verschenen was op de wangen van Iro nadat de jongen had gesproken was hem opgevallen en het liet hem kort glimlachen om daarna zijn hand op een wang van hem te leggen. De man tegenover hem leunde wat in bij de aanraking. Zachtjes wrijvend met zijn duim was hijzelf iets naar voren geleund met de woorden dat hij hem, bij deze, wilde bedanken voor de zorgen van zijn been. Een kleine grijns had zijn lippen gesierd waarna de jonge zijn lippen op die van hem drukte in een vrij passionele kus. Zijn mentor reageerde en antwoordde de kus net zo zacht als dat de achttienjarige jongen dat deed. Voorzichtig en een enkele millimeter trok de blonde jonge zich terug en fluisterde al grinnikend een bedankje. De oudere man zijn woorden lieten hem zachtjes lachen. 'Niet? Nou dan ben ik toch even blij dat ik niet zomaar iedereen ben' grapte hij zachtjes terug. Zijn gedachten gingen kort naar die koekjes waarop hij vroeg of ze nog open en bloot in de keuken lagen of dat Heinz ze al had opgeruimd? Hierna keek de dark magic docent kort naar de bakplaat. Theneras liet zijn hand zachtjes van de leerkracht zijn wang glijden om daarna te luisteren naar diens antwoord. 'Je hebt gelijk. Een trommel is moeilijker mee te nemen. Een zakje is toch handzamer en kun je gemakkelijker in een tas of jaszak stoppen.' Eenmalig knikte hij en volgde toen de docent met zijn ogen. De man was opgestaan om een zakje te pakken, zag hij nu. Rustig stond ook de jonge magiër zelf op. Zijn been voelde dat zijn been al minder pijn deed en steviger aanvoelde zo schoongemaakt en verbonden. 'Maak je deze, net als de zakjes voor bijvoorbeeld Revas's tand, zelf? Of koop je ze ergens?' vroeg de jongen nieuwsgierig terwijl hij het zakje bekeek. Aan één zakje had hij wel genoeg, dacht hij zo, en hij kon ze ook hergebruiken toch? Met een vinger ving hij kort over het zakje heen. Zolang er niet te veel zuurstof en;of vocht bij die koekjes kwam, zouden ze wel goed blijven. Dat was bij alle gewone koekjes ook zo dus het leek hem meer dan logisch dat het hier ook het geval was.

Het bedankje van Theneras nam hij maar wat graag aan. Iro liep al wat beter nu zijn been en arm verzorgd waren al zeurde ze zachtjes. Toch liet hij zich er niet door weerhouden. Theneras kwam bij hem en zei nog dat een zakje wel handiger was en het beter meegenomen kon worden. 'Zo is het maar net.' zei hij en zag hoe zijn leerling met een vinger over het zakje ging. De vraag was al verwacht dus lang hoefde Iro er niet overna te denken. 'Ja ook deze maak ik zelf. Alleen gebruik ik hiervoor draad waar een anti luchtspreuk op is uit gesproken, dus kun je ze langer houdbaar houden dan in een gewoon zakje als je die maakt. Het is best lastig spul om aan te komen.' zei Iro en gaf het zakje aan zijn leerling en keek hem even vrolijk glimlachend aan voor hij Reaper hoorde mopperen dat ze te luid waren. Hij draaide zijn blik om en knikte kort. 'Reaper is een beetje knorrig, maar we kunnen beter fluisteren.' zei Iro in een zachte toon.

Een zakje was handiger om mee te nemen dan een trommel en deze gedachten had de jonge magiër dan ook verwoord. Luisterend naar de leraar zijn instemmende woorden haalde Theneras een vinger over het zakje waarna hij vroeg of het zakje zelf gemaakt was ja of te nee. Het antwoord werd snel gegeven en zoals de jongen eigenlijk al had verwacht was het inderdaad zo dat de zakjes zelf gemaakt werden. Ze werden met een draad gemaakt met een anti luchtspreuk zodat de koekjes langer houdbaar zouden zijn. Ook zei hij dat het best lastig was om aan te komen. Iro gaf het zakje hierna aan hem en Theneras keek er even naar en glimlachte daarna vrolijk terug. De vraag of hij het meende dat hij een van de zakjes mocht hebben, brandde op zijn tong maar de woorden slikte hij in. De leraar zou het hem niet gegeven hebben als dat niet zo was. Met een kleine glimlach richtte hij zijn blik weer op het zakje en bekeek het eens aandachtig. De magiër met de lichtblonde haren wilde net rustig naar de keuken toe lopen toen Iro zijn zachte woorden klonken. Theneras keek naar hem op en knikte. 'Ja, laten we dat maar doen dan.' grinnikte hij net zo zachtjes. Na dit gezegd te hebben glimlachte hij zacht om daarna alsnog naar de keuken terug te lopen. Het lopen ging al een stuk beter. Natuurlijk voelde hij het nog wel en hij liep ook nog niet zo gelijk als normaal, maar het kon ermee door. Eenmaal dat hij in de keuken en voor de bakplaat stond begon hij de koekjes van de bakplaat te halen en deze één voor één in het zakje te doen. 'Hoeveel wil jij er hier houden? anderhalve plaat? Of meer? Of juist minder?' Vroeg hij zachtjes fluisterend. Er zat ongeveer een halve bakplaat aan koekjes in het zakje, iets wat voor hem wel genoeg zou zijn. Het was toch alleen voor hemzelf en voor als hij ze echt nodig had. Natuurlijk, een voorraad hebben kon geen kwaad, maar de dark magic docent had ze vaker nodig ook omdat hij ze in zijn lessen gebruikte. Zo redeneerde hijzelf dan in ieder geval. Zijn lichtblauwe ogen gingen naar de docent en hij glimlachte zacht naar hem.

Iro zag dat Theneras er blij om was. Zelf ging hij natuurlijk niet met zakjes en koekjes uit delen, dan zou hij vaker naar de zwarte markt toe moeten om draad te kopen waar een anti lucht spreuk over uit was gesproken. Zijn leerling zou eigenlijk de enige worden die deze les en zo'n zakje krijgen zou. 'Tja hij kan nogal ongedurig worden als hij na zo'n overdaad van negatieve energie lading.' zei hij zacht en volgde Theneras naar de keuken en keek rustig toe hoe de jongen zijn deel van de koekjes in het zakje stopte. De vraag over hoeveel hij mee mocht nemen kwam en Iro glimlachte zacht. 'Neem zo veel je nodig denkt te hebben. Ik kan altijd weer nieuwe maken.' zei hij en ging leunen tegen de keuken muur op zijn gezonde been. Zijn andere been begon meer pijn te doen. De rust die heerste was heerlijk en Iro dacht even in die stilte na over welke keuze hij het beste kon maken en wat de grootste gevolgen zou hebben? Eigenlijk was allebei de keuzes wel zo met voor en na delen, maar Iro probeerde ze allemaal in een rijtje te zetten.

Met het zakje nog in zijn handen had hij geluisterd naar de woorden van Iro over dat ze beter konden gaan fluisteren omdat Reaper wat knorrig was. Theneras beaamde dit met de woorden dat ze dat dan maar zouden gaan doen ja. Zijn mentor legde uit dat door de grote lading aan negatieve energie die het soul beast opgenomen had, dat hij er wat grillig van werd. 'Niet gek ook. Dat zou iedereen zijn denk ik. Soul beast of niet. Is hij altijd wispelturig als hij je negatieve gedachtes en energieën opneemt of alleen als jij helemaal.., omgedraaid bent?' Bij de vraag had de jongen zijn hand omgedraaid zodat niet meer zijn handpalm zichtbaar was maar wel zijn handrug. Hierna was hij rustig naar de keuken gelopen om voor de volle bakplaat halt te houden. Één voor één stopte de jonge magiër de kruidenkoekjes in het zakje tot er ongeveer een halve bakplaat aan hoeveelheid in zat. Theneras stopte met vullen om te vragen hoeveel koekjes hij mee mocht nemen. Het antwoord was; zoveel als hij dacht nodig te hebben, de leraar kon altijd weer nieuwe maken. Dat was zeker waar en de blonde jongen knikte om daarna nog een paar koekjes erbij in het zakje te doen. De stilte die er hing was een prettige en eentje waarvan hij volop kon genieten. In alle rust maakte hij het zakje dicht om deze daarna op de hoek van de keuken te zetten. Met deze hoeveelheid kon hij wel even voort. Het was niet alsof hij ze dagelijks nodig zou hebben, hij hoopte in ieder geval van niet. Dat zou namelijk een slecht teken zijn; dacht hij zo. Hij wilde ze bij hebben voor nood situaties of in situaties waar hij teveel energie had verspild en daardoor te moe was. Zijn lichtblauwe ogen gingen kort over de resterende koekjes op de bakplaat en daarna naar de bol van deeg die in het doek zat. 'De overgebleven koekjes die nog op de bakplaat liggen, waar wil je die hebben? In die lade van je bureau waar Heinz ze straks uithaalde?' vroeg hij zijn docent zachtjes fluisterend terwijl hijzelf op een kruk plaatsnam. Of de leraar hem had gehoord wist hij niet want de man leek in gedachten verzonken te zijn. Niet heel gek ook gezien de situatie. Een flauwe glimlach speelde om de jongen zijn mondhoeken onderwijl hij de tegen de muur leunende man aankeek om zijn blik daarna te wenden naar een uitrustende Revas.

Peinzen was nooit goed, overdenken was weer geheel anders. Dat laatste was nu net niet wat Iro aan het doen was. Hij sloot zich geheel af van de wereld en zetten alles in colommen tussen Theneras en Ronodan. Het punt was en bleef was dat met zijn leerling hij nooit openlijk om kon gaan tot hij afgestudeerd was. Ronodan daarin tegen was weer een publiekelijk iemand en dan kon het voorkomen dat de paparazzen hem in zijn werk als docent konden storen? Of wanneer hij open en bloot over straat zou lopen. Zijn sadisme kon dan snel in de gaten lopen? Maar misschien ook niet aangezien hij via de schaduwen kon weg komen? De stem van Theneras trok hem ruw uit zijn gedachten, maar hjj had er geen woord van verstaan. 'Sorry zei je iets?' vroeg Iro en keek de jonge man even vragend aan. Hij was graag in beide hun gezeldschappen, maar ze wilde hem vast niet delen? Dat zou weer handiger voor hem zijn geweest. Iro kon eigenlijk wel rade. wat de vraag was geweest, maar toch wilde hij horen wat Theneras gezegd had, voor hij het verkeerde deed of zei.

XD

Al zittend op de kruk had hij zijn vraag gesteld, over de koekjes nog op de bakplaat, maar zoals hij al verwacht had was Iro te ver in gedachten verzonken om hem helemaal goed te verstaan en vroeg of Theneras iets gezegd had. Zacht grinnikend knikte hij. 'Ja. antwoordde hij. Hierna hopte de jonge man van het krukje af. 'Waar of dat je de overgebleven koekjes van de bakplaat af wilde hebben?' vroeg hij hem nogmaals met een zachte glimlach die rond zijn mondhoeken speelde. 'In de lade van je bureau waar Heinz straks die twee vandaan haalde?' ging hij rustig verder 'Of ergens anders?' eindigde hij zachtjes. In een paar rustige passen liep de jonge magiër naar zijn docent toe. Kort ging hij met een hand door de man zijn rode haren. Wederom vanuit een impuls, misschien als teken van een soort comfort? Theneras hoefde niet heel goed na te denken om te gissen waar Iro met zijn gedachten had gezeten. Het was dan ook best wel voor de hand liggend. Het leek de jongen een lastig iets, verliefd zijn op twee mensen waarvan de ene een LM was en de andere een leerling. Zelf wist hij ook wel dat een relatie tussen hemzelf en Iro officieel van de regels uit niet mocht en dat als Savador of een ander verkeerde persoon er achter kwam de docent zijn baan kon verliezen. Hetgeen waar hij wel blij om was, was het feit dat hij achttien was. Dat was wel al een probleem minder. De hand die nog altijd in het rode haar van de man zat liet hij langzaam aan zakken. Ergens zou hij het wel snappen, als de dark magic docent en de LM genaamd Ronodan iets zouden krijgen, zouden werken. Als Iro hem zou kiezen. De blonde jongen kon niet ontkennen dat de gedachte geen pijn deed en dat het zijn hart niet liet voelen alsof het samen kneep. Ook al waren de woorden die hij eerder tegen de leraar gezegd had, dat hij hoopte dat hij gelukkig zou worden, niet minder waar. Met een vrijwel onhoorbare zucht ging terug naar de keuken en pakte een glas uit een kastje en vulde deze met kraanwater. 'Wil jij ook iets drinken?' was de vraag die hij uiteindelijk aan zijn leraar vroeg. Vluchtig keken zijn lichtblauwe ogen naar de oudere en langere man, kleine glimlach om zijn lippen terwijl hij dat deed.

Iro was zo diep in gedachten verzonken. Hij had bij beide mannen een zwaar probleem. Maar toch leek Ronodan harder aan hem te trekken. Bij Theneras voelde Iro zich ook wel prettig en op zijn gemak, maar hij wist dat zijn sadisme zich bijna niet te merken liet bij de LM dan het bij zijn leerling had gedaan. Hij kon deze jonge magiër toch niet met dat probleem opzadelen? Steeds als hij zichzelf voelde weg slippen dat Theneras zich dan moest verdedigen om zijn leven? Maar toen hij de stem van Theneras hoorde keek hij of en vroeg of de jonge man wat gezegd had. Dat bleek dus ook zo te zijn. Zijn wangen begonnen weer zacht te gloeien. maar die verdwenen zodra hij de vraag kreeg wat er met de overige koekjes gebeuren moest. Iro keek even naar de bakplaat voor hij weer naar Theneras keek die zijn hand door zijn rood geverfde haar liet gaan. Het voelde prettig aan en even was Iro stil alsof hij aan het denken was over het antwoord. 'Die nog op de bakplaat liggen kunnen straks wel in het zakje in de la de rest kan in het zakje dat ik normaal in mijn gewaad mee draag voor de lessen.' zei hij toen de hand van Theneras uit zijn haar was. Waarom waren sommige beslissingen zo moeilijk? Theneras leek hem oud genoeg om zijn eigen keuzes te maken en hoewel Ronodan hem leek te ontlopen na hun laatste ontmoeting kon Iro enkel alleen maar denken dat de man toch ook gevoelens voor hem leek te krijgen? De vraag of Iro ook wat wilde drinken liet hem een kleine grijns op zijn lippen brengen. Hij duwde zich van de muur af en liep naar Theneras toe en kwam naast hem staan. 'Graag, dan kunnen we daarna weer een bakplaat beleggen.' zei hij en gaf Theneras een zachte kus op zijn wang draaide zich weer om, om de twee zakjes te gaan halen waar de koekjes later in konden. Het was niet moeilijk, al was het zeurende been even wat lastiger, maar toen Iro weer terug kwam in de keuken voelde hij zich gek genoeg toch gelukkig met Theneras in zijn buurt, net zo gelukkig als wanneer hij samen met Ronodan was...

XD

De roodharige docent gaf, na een korte stilte en nadat Theneras zijn hand uit diens haren had gehaald, antwoord op zijn vraag over waar de koekjes heen moesten. Het antwoord was dat het deel wat nog op de bakplaat in een zakje kon en dan in de la. De rest konden in een zakje en later in Iro's gewaad voor in de lessen te gebruiken. De jonge magiër knikte om zijn woorden en merkte dat hijzelf best wel dorstig geworden was. Bij deze gewaarwording liep de jongen rustig terug de keuken in en pakte een glas om deze te vullen met water. De vraag of de oudere man ook wat te drinken wilde werd gesteld en de jongen keek hierna vluchtig naar de leraar terwijl er een kleine glimlach om zijn lippen speelde. De lichtblonde jongen liet zijn ogen op de leraar rusten toen hij zich van de muur duwde om vervolgens naar hem toe te lopen. Iro zei dat hij graag iets te drinken wilde en dat ze daarna de bakplaat weer konden vullen. Met een vrolijke glimlach pakte de jongen een glas voor de ander. De zachte kus die op zijn wang gedrukt werd, liet zijn hart een klein, uitermate vrolijk sprongetje maken. Met een blije glimlach vulde hij een glas voor de roodharige man en keek weer op toen hij terug kwam met twee zakjes. De kleurrijke insecten met prachtige vleugels waren terug zijn maag in gevlogen. De jongen nam een grote slok van zijn glas water en had die van de leerkracht op het aanrecht gezet. 'Je water staat hier.' sprak hij hem zachtjes en teder toe waarna hij naar het glaasje water wees. Met nog een slok van zijn glas zette hij het nu lege glaasje weg in de gootsteen. Zo meteen de koekjes in het zakje doen en dan het overgebleven deeg uitrollen, uitsteken, op de bakplaat leggen en wederom voor twintig minuten in de oven steken. 'Goed. Zo meteen die koekjes in het zakje doen en dan weer beginnen met het deeg uit te rollen. Jij een voorkeur voor rollen of steken?'

Iro legde de zakjes op het aanrecht neer en knikte toen Theneras naar het glas water toe wees. 'Bedankt.' zei hij en pakte het glas en dronk hem daarna in een paar grote slokken leeg. Hij had dorst en dat kwam meer doordat hij nauwelijks geslikt had toen hij in zijn Sadistische mood zat. Nu moesten ze nog de laatste koekjes af bakken. Het zou niet geheel lang meer duren, maar toen Iro het glas naast die van zijn leerling neer zetten in de goot hoorde hij wat deze hem voorstelde en ook eigenlijk vroeg. 'Hm, laat ik dit keer maar uit steken. Eens kijken of jij het deeg goed uit rolt.' zei hij plagend en pakte na naar het keukenblad toe gelopen te zijn de koekjes vorm en speelde er even mee tussen zijn vingers. Gezellig was het, dat kon geen van beide ontkennen ook al hadden ze net even een probleem gehad, maar gelukkig hadden ze hun omgeving er niet bij hoeven te betrekken... Wat straks kapot was kon hij weer laten vervangen natuurlijk.

De twee zakjes legde de docent op het aanrecht, zag Theneras, waarna Iro hem bedankte voor het glas water om het daarna in een paar grote slokken leeg te drinken. Het lege glas mocht daarna het andere glas gaan vergezellen in de gootsteen. Op de woorden en de vraag van de jongen gaf de leerkracht al snel een antwoord; Eentje die de jongen liet grinniken. 'Afgesproken. En wie weet, zo meteen rol ik nog beter dan jij?' grapte de blonde jongen terug. Met een kleine glimlach rond zijn lippen pakte hij het ingepakte deeg om daarna het doek er af te halen. Zijn ogen gingen kort naar de bakplaat en pakte vervolgens één van de zakjes. Rustig en voorzichtig deed hij de koekjes erin. Het nu volle zakje legde hij terug op een vrij plekje van het aanrecht. Nu met de bakplaat vrij konden ze gewoon verder zonder zich daar verder om te bekommeren. Dat was makkelijker, vond de jonge magiër dan. Hij stroopte zijn mouwen ietsjes op en pakte daarna het zakje met bloem en bestrooide daar het keukenblad mee. Op het bestrooide deel legde hij de bol van deeg om hierover ook nog wat bloem te gooien. Zo zou het niet gaan plakken. Met de deegrollen in zijn handen begon hij het deeg te rollen. Zo nu en dan draaide hij het deeg een kwartslag en bestrooide het dan ook weer met een beetje bloem. Net zo lang tot het een mooie grote en de goede dikte had. De energie en sfeer die er hing was gelukkig weer van het prettige soort. Natuurlijk was er nog wel een spoor van een geladen spanning aanwezig. Het prikkelde aan zijn huid, al was het niet per se onaangenaam. Al met al was dit een leuk en gezellig iets om te doen zo samen.

De grappende woorden van Theneras lieten hem grijnzen. 'Ah dat zullen we nog wel zien!' zei Iro uitdagend en hij keek zijn leerling ook zo aan. Theneras deed eerst de koekjes nog even in het zakje en ging daarna met de roller aan de gang. Iro pakte een doekje en poetsen nog wat restanten van de vorige koekjes eraf. Zo kwamen er geen verbranden kruimels op de koekjes en kreeg je de verbrande smaak er ook niet aan. Iro keek verder rustig toe toen hij het bakblik weer neer gelegd had en naar Theneras zijn achterkant keek. Het was best grappig om hem bezig te zien met de deegroller. Iro voelde zich weer verder op zijn gemak en zuchten even zacht na een diepe inademing. 'Je bent best goed met die deegroller. Volgende keer maar uit kijken dat je die niet gaat gebruiken.' lachte Iro zachtjes en hij had pretlichtjes in zijn ogen.

De uitdagende blik en woorden van Iro lieten de jonge man uitdagend grijnzen in respons. Zacht grinnikend had de jongen het meel gepakt en was daarna het deeg gaan rollen, zo nu en dan meel erop strooiend en het deeg draaiend. Vanuit zijn ooghoek keek hij kort toe toen de dark magic docent de nu lege bakplaat ontdeed van de kruimels. Ah ja, daar had hijzelf nog niet aangedacht. Als het erop bleef zouden de overgebleven kruimels gaan verbranden en dat was niet lekker. In stilte werkte de jongen nog even door en stopte met rollen toen hijzelf tevreden was met de grootte en de dikte van het deeg. De deegroller hing op het moment slap in een hand van hem. De lachende woorden van Iro lieten hem zachtjes grinniken. ‘Pas maar op, zo meteen breng je me nog ideeën.’ Sprak hij plagend en zachtjes lachend waarna hij de man zachtjes aantikte met het uiteinde van de roller. 'Maar wie weet, misschien doe ik het wel?' grinnikte hij zachtjes om na zijn woorden een paar stappen opzij te doen, zo kon Iro er beter bij voor het uitsteken. ‘Jouw beurt’ sprak de achttienjarige met een kleine glimlach. De deegroller legde hij weg op het keukenblad om daarna tegen een muurtje te gaan leunen. Zo had de leraar wat meer ruimte.

De uitdagende grijns die zijn even zo uitdagende woorden en blik had beantwoord liet Iro ook even grijnzen. Het was best leuk om zo samen met iemand te dollen. Maar het kwam wel met een prijs, De prijs dat hij elk moment van de tijd weer zou kunnen gaan flippen en in een sadistische beu kwam te zitten. Maar voorlopig bleef dat gelukkig uit. Toen Theneras klaar was zei hij dat Iro maar beter kon oppassen dat hij de jongeman niet op ideeën moest brengen. 'Hahaha, nee dat zou ik liever niet doen, maar Tja als je me ooit buitenwesten moest slaan kun je die knuppel wel gebruiken natuurlijk.' lachte Iro en hij grinnikte zachtjes. De volgende woorden tikte Theneras hem even zachtjes aan met de deegroller en zei dat het zijn beurt was. 'Hahaha, ja als je die onthoud dan is het een gehele geruststelling.' grinnikte hij en begon de koekjes met de steker uit het deeg te steken. De uit gestoken rondjes legde hij op de bakplaat en vulde deze in een sneller tempo dan dat Theneras het gedaan had, maar ja hij deed het dan ook vaker.

De lachende woorden van de leraar lieten de jongen zelf ook kort grinniken. ‘Het is zeker een goede substituut om als knuppel te gebruiken. Maar laten we hopen dat het nog even duurt voordat ik je buiten westen moet slaan.’ Glimlachend tikte hij zachtjes met de deegroller tegen Iro aan en zei dat het diens beurt was. Iro’s woorden lieten Theneras kort lachen. ‘En onthouden zal ik het zeker.’ De deegroller had de lichtblonde jongen op een keukenblad gelegd en was daarna tegen een muur gaan leunen en was gaan kijken naar hoe de leerkracht de koekjes begon uit te steken. Het ging sneller dan toen Theneras het had gedaan maar hij had het dan ook maar een paar keer ( welgeteld 2, met vandaag 3) keer in zijn leven gedaan. Na naar Iro gekeken te hebben duwde hij zichzelf voorzichtig van het muurtje af om dan naar de oven toe te lopen. Kort keek hij naar de knopjes en richtte daarna zijn lichtblauwe ogen op de leerkracht. ‘Waar; Achter welk knopje zat je geheime timer verstopt?’ vroeg de jongen hem, glimlachend. ‘Of ga je de nu half slapende en misschien nog chagrijnige Reaper de tijd in de gaten laten houden?’ ging hij verder, zachtjes grinnikend, omdat de opmerking van de docent van eerder die dag hem te binnen te geschoten was.

Het was goed te weten dat Theneras het zou onthouden en Iro knikte dus alleen maar terwijl hij met de koekjes bezig was uit te steken. De bakplaat was al snel vol en het deeg dat over was, was maar zo weinig dat hij er kleine balletjes van draaide en ze later op de bakplaat plat drukte zodat alles er dit keer in kon. De woorden van Theneras liet hem omdraaien en naar zijn leerling toe lopen. 'Deze en dit knopje ook.' zei Iro al wijzend naar twee knopjes. Daarna rechten hij zijn rug weer en draaide zich nog eens om en liep terug om de bakplaat te halen. Daarna zetten Iro ze in het midden neer en maakte de klep dicht. 'Laat Reaper nog maar even slapen. Hij mag dan getemd zijn, maar hij kan nog flink uit de hoek komen als je hem uit zijn slaap haalt tenzij het een noodgeval is.' smiespelde Iro en Theneras zijn oor en ging daarna weer recht staan.

Al kijkend naar de oven en naar de verschillende knopjes had hij gevraagd welke knopjes nodig waren om de Timer in te stellen, mochten ze die timer gaan gebruiken. Zijn vraag had het effect dat Iro naar hem toe liep en de knopjes aanwees. Al knikkend volgde Theneras diens instructies op. Eerst de ene, en dan de andere om zo de tijd in te stellen op twintig minuten. Hij stapte iets bij de oven weg om Iro wat werkruimte te geven om de volle bakplaat in de oven te doen. De gefluisterde woorden van Iro gaven hem ongevraagd kippenvel die begon op zijn rug en zich zo een weg baande over zijn lichaam. Met een hand wreef hij kort over een arm, het was net zo snel weg als dat het gekomen was. Theneras knikte een paar keer, slikte halverwege eenmalig, voordat hij een antwoord formuleerde. 'Daar doelde ik ook op.' sprak hij zachtjes lachend. Hij was blij dat zijn stem normaal klonk. Met nog een druk op een van de knoppen van de oven, zette hij die timer nu ook werkelijk aan. Het gepiep van de oven zou over twintig minuten klinken. 'Ook ik zou vrij geïrriteerd zijn als ik uitgeput ben en wakker word gemaakt om de tijd voor koekjes in de gaten te houden.' Het zakje met de koekjes die in de lade mochten, pakte hij van het keukenblad af om deze vervolgens op het bureau te leggen. Hij twijfelde kort even, of hij het zakje niet gewoon in de lade zou doen, maar besloot er tegen. Het kwam iets te vrijpostig over. De vraag of hij weg moest of nog even mocht blijven brandde op zijn lippen maar hij slikte het weer in. Niet echt met een reden, want hij had het natuurlijk gewoon kunnen vragen, maar het klonk raar. Alles was gewoon raar op het moment. Hij zuchtte zacht en kort, schudde al het negatieve mentaal van zich af. Met een flauwe glimlach die rondom zijn mondhoeken speelde liep de jongen terug naar de keuken om zich daar op een kruk te hijsen. Het zakje met koekjes die hij mee mocht nemen had hij in zijn handen. Zijn slanke vingers, die steeds een beetje minder eelterig werden; ze waren nu al bijna glad, speelde met het zakje. Het materiaal van gleed rustig aan door zijn vingers door. Met een zacht, onwillekeurig geluidje keek hij op van het zakje en naar de docent met de rode haren. Het zakje waarmee hij wat aan het spelen was geweest, zette hij achter zich weg. ‘Heb je nog interessante feitjes, weetjes, verhalen of misschien nog wel iets van een levensles om te delen?’ Vroeg de jongen zachtjes en nieuwsgierig. Een vragende blik schemerde door in zijn lichtblauwe ogen. Het was een simpele vraag en eentje die men kon beantwoorden op welke manier dan ook. Eigenlijk wilde de jongen met de lichtblonde haren gewoon wat praten, nog wat tijd hier doorbrengen. Ook wilde Theneras graag nieuwe dingen leren, dingen weten. Twee vliegen in een klap. Zo maakte het hem nu ook niet uit of hij iets te horen kreeg over Iro zelf, over de ingrediënten of over de koekjes. Het maakte hem niet uit, hij had geen echte voorkeur.