De gedachten die hem de deze ochtend geteisterd had was zo simpel. Iro had alles al in de keuken klaar liggen en dubbel gecheckt, maar na even voor een laatste keer gekeken te hebben zag Iro dat hij nog 1 ingrediënt miste. De Stevia. Dan werk het koekje ook niet zo bitter als het er niet in zou zitten. Met snelle passen liep Iro naar zijn schoenen en trok ze snel snel aan. Theneras zou hier elk moment aan kunnen komen! Dus die Stevia had hij echt nodig. Iro opende de deur, want hij was nog voorzichtig met shadow trip. Je wist maar nooit of die schepsels van het huis zich daar door aan getrokken zouden kunnen voelen. Het was weekend en de meeste leerlingen waren toch niet op de gangen te vinden. Gewapend met een mandje en een dun wit shirt en een lange zwarte broek glipte Iro via de trappen naar buiten en gelukkig stonden de kassen een paar stappen van het kasteel verwijderd. Dus was Iro zo weer uit de wind. De wind was ijzig koud zo zonder jas of gewaad. Toen de kas deur achter hem sloot voelde Iro zich al wat beter en liep langs de rijen met bakken op zoek naar het plantje. Het stond mooi bijna vooraan in de rij en na een takje of 6 á 8 te hebben af gesneden deed hij ze in het mandje na het samen te hebben gebonden met een touwtje. Daarna liep de docent Dark Magic weer gauw naar de kas deur en opende deze. De kou van buiten liet hem heel even rillen, maar in een paar passen was hij vanuit de kas het bordes op gerend en door de deuren van de school. Daarna ging via de trappen weer naar boven. Maar bij het de hoek om willen lopen botste Iro tegen iemand aan. Hij wilde de ander even van repliek toe dienen. Maar hij slikte zijn woorden in. Wel was het mandje uit zijn hand gevallen en het bundeltje Stevia lag op de grond. Iro pakte snel het mandje vast en toen hij hetzelfde wilde doen met de Stevia gebeurde er iets wat Iro niet verwacht had...

(Theneras)

Hij had het idee dat hij nog maar net in slaap was gevallen, toen het vervelende gepiep zich in zijn slapende brein wurmde. Hij had eindelijk weer eens goed geslapen en was niet geteisterd door zijn nachtmerries. Met een hand zocht hij naar zijn wekker en klikte hem uit. Hoe lang had dat ding lopen piepen? Twee blauwe ogen knipperde slaperig en bekeken de tijd die via twee wijzers werd aangegeven. De blonde jongen gaapte een keer en haalde een hand door zijn haren voordat hij zich tot een zitpositie duwde. Hij wierp een blik op het briefje dat op zijn nachtkastje lag en daarna weer op de tijd. Theneras zou een beetje haast moeten maken (want blijkbaar had de wekker al even lopen gillen) maar zou nog wel op de afgesproken tijd aankomen. Het dekbed gooide hij van zich af en hij sprong uit bed. De vloer van zijn kamer voelde koud aan, aan zijn blote voeten. Rustig liep hij naar zijn kledingkast om te kijken wat hij eens aan zou trekken. De achttien jarige was blij dat hij nog geen kamergenoot had want hij had vast en zeker een nijdige blik en een kussen tegen zijn hoofd gekregen, vergezeld met luid gemopper. Het werd in het algemeen namelijk niet geapprecieerd als je in het weekeinde vroeg opstond. Een klein lachje was te horen terwijl de jongen verder ging met aankleden. Een gemakkelijk zittende spijkerbroek, een effen zwart T-shirt en als schoenen witte sneakers. Zijn hoed liet hij hangen aan de kapstok, hij vond het wel goed zo. Theneras deed de deur open, gooide de deur daarna dicht met een duw van zijn schouder. De gangen waren nog vrijwel leeg en op een drafje ging hij nog even langs de grote zaal waar hij twee krentenbollen vandaan griste. Niet dat hij echt honger had maar hij en geen ontbijt waren geen goede combinatie. Zijn passen werden langzamer terwijl hij ze opat waarna hij zijn duimen in de zakken van zijn spijkerbroek haakte, terwijl hij naar zijn plaats van bestemming liep. Zijn lichtblauwe ogen keken kort weer naar de architectuur van het gebouw, hij bleef het mooi vinden. Theneras stopte kort met lopen toen hij zag hoe Iro tegen iemand opbotste. De leraar keek even alsof hij het meisje wilde uit foeteren, waarop de leerlinge weg stoof alsof de duivel hemzelf haar op de hielen zat. Hij liep met snelle passen naar de roodharige man toe, sprak een zachte 'hey' en hurkte neer. (Dat het stevia was dat wist de jongen niet.) Hij reikte naar de takjes om het te pakken, maar blijkbaar had Iro ook net zijn hand uitgereikt want de jongen greep een soort van mis. In plaats van het bundeltje te pakken had hij de hand van de docent gepakt. Theneras trok zijn hand terug, want het was alsof de jongen een statische schok door zijn lijf kreeg en zijn ogen schoten kort naar de dark magic docent zelf toe. Wederom maakte zijn maag een drie dubbele backflip. Eerlijk gezegd had hij een haat-liefde relatie met het gevoel. Haat omdat het nieuw was, eng en bovenal omdat hij het niet precies kon plaatsen en omschrijven. Liefde omdat het hem vrolijk maakte en het een heerlijk gevoel was. Hij wist niet zeker of hij nu aan het blozen was of niet, al gokte hij erop van wel. De neiging om binnensmonds te vloeken was sterk maar hij onderdrukte het en griste het bundeltje met stevia takken van de grond en legde het weer in het mandje voordat hij rustig opstond. Zijn blik liet hij naar de oh zo interessante grond gaan en bleef daar even op hangen. Hij ademde een paar keer in en uit en slikte een enkele keer voordat hij zijn ogen weer naar Iro liet gaan, er zeker van zijn dat het grootste van zijn blos en al dat weg was. Hij keek de oudere man afwachtend aan en had een zachte glimlach op zijn lippen. Hij had uitgekeken naar vandaag.

Het was weekend en Iro wilde haar geen strafwerk geven door deze ongelukkige samen koming dus liet hij haar gaan. Nou ja. Ze liep wel weg, maar zo snel dat het bijna lachwekkend was. Maar hij had eerst niet door dat Theneras hun botsing had gezien, maar het zachte "Hey" deed hem even uit balans brengen. Hij had niet verwacht Zijn leerling op de gang al aan te treffen. Iro keek om naar de jonge man en niet naar het bundeltje die hij vast pakte. Maar Theneras had kennelijk hetzelfde Idee gehad als hij zelf maar miste en greep daardoor zijn hand in plaatst van de kruiden. Een vreemde gewaarwording schoot door hem heen en liet daardoor de kruiden vallen die Theneras later opraapte en in het mandje deed. Iro ging ook weer recht staan en kon heel even geen woord uit brengen. Wel controleerde hij de gang, maar er was niemand aanwezig. De meeste leerlingen sliepen nog op een paar vroege vogels na zoals zijzelf. 'Euh, ook een goede morgen.' klonk het licht verward, maar Iro schudden zichzelf mentaal even door elkaar en herstelde bijna meteen weer. Theneras wist zichzelf kennelijk ook geen houding te geven en keek naar de grond. 'Zullen we dan maar?' vroeg hij fluisterend en zag dat de jongen hem weer aan keek met een zachte glimlach op zijn lippen. Maar er was duidelijk nog een spoor van rode wangen te zien. Zelf verschoot hij daardoor ook heel even, voor Iro zich om draaide. Hij wilde niet dat iemand wist dat hun een soort verhouding met elkaar hadden al leek Theneras zijn gevoelens nog niet echt een plek te kunnen geven. Iro liet de jongen het zelf rustig uit zoeken. Hij moest zelf erachter komen wat liefde was en zelf hielp hij hem daar gedeeltelijk bij, maar het meeste moest de jongen toch zelf doen.

De jongen vroeg zich af of het gevoel wat hij, al op meerdere momenten, voelde of dát nou was waarover iedereen sprak en schreef. Vooral in boeken kwam het veelal ter sprake, zelfs in de thrillers die hij las kwam het soms zelfs voor. De mogelijkheid was er zeker maar de blonde jongen was niet zeker hoe hij ermee om moest gaan. Moest hij het zeggen of juist niet? Moest hij juist meer afstand creëren? Een kleine zucht was te horen. Het was allemaal nogal gecompliceerd. Deze gevoelens en alles eromheen. Hij keek nog naar de grond en hoorde een, licht verwarde, goedemorgen. Zijn blik wendde hij naar Iro en keek hem bijna afwachtend aan met een zachte glimlach rond zijn lippen. Er was nog een hint van de blos te zien op zijn wangen. De fluisterende woorden die Iro gesproken had klonken als muziek in zijn oren en het maakte een enthousiaste expressie los op zijn gelaat. Theneras knikte kort en sprak een zachte 'Ja, let's' en liep achter de leraar aan. Zijn handen stak hij weer in de zakken van zijn broek en hij versnelde zijn pas iets zodat hij naast de docent kwam te lopen. Zijn blauwe ogen gingen even door de gangen en het was zo goed als verlaten. Er waren er maar een paar wakker die of niet konden uitslapen of iets wilde doen zoals winkelen of sporten. 'Heb je alles wat nodig is?' vroeg hij de leraar zachtjes en redelijk voorzichtig nadat hij zijn blik weer naar de man had laten gaan. Hij doelde op de stevia en de rest van de ingrediënten en benodigdheden. Hij probeerde zijn woorden zo neutraal en voorzichtig mogelijk te houden, hier in de gangen van de school. Er kon natuurlijk zomaar iemand om de hoek staan of iets.

Theneras liep mee met een paar zachte woorden voor hij in beweging kwam. Iro keek hem heel even aan voor hij zelf ook in beweging kwam. Het was niet gemakkelijk wat ze deden, maar van hem zou niemand het ooit te horen krijgen. Nou ja, misschien als iemand hem waarheidsdrank onder zou jubelen, misschien, maar Iro zou het uit zichzelf nooit vertellen. Toen de jonge man hem vroeg of hij alles had doelend op wat Iro in het mandje had liggen grijnsde hij heel even. 'JA dit heb ik nog even snel uit de kassen geplukt, maar de rest ligt al klaar om gesneden en af gewogen te worden.' zei Iro en hij sloeg het gangpad in dat naar de leerkrachten vertrekken leiden. Die sliepen gelukkig ook allemaal uit, toch? Maar er kwam niemand naar buiten tot Iro de deur van zijn verblijf opende. Er klonk wel een slot, maar hij stapte zelf al naar binnen en hij hield de deur open voor Theneras zodat hij ook door kon lopen. Daarna sloot Iro de deur en liep richting het keukentje. Het was groot genoeg voor twee personen en de oven had Iro ook al heet laten worden ondertussen. Hij zetten het mandje op het aanrecht en haalde het bundeltje eruit om vervolgens even nog te wassen. Er lagen zes kruiden en met de stevia waren het er zeven. Allemaal stuk voor stuk waren ze bedoelt voor het versterken van de energie. In een combinatie en in de juiste verhoudingen zouden ze elkaar versterken en juist meer de magische energie weer herstellen. 'Zo daar liggen ze dan. Meel, bakpoeder, Boter, Eieren, Stevia, Rozemarijn,  Aloë vera, Guarana bessen, Yerba mate, Ginseng en kaneel.' zei Iro en hij wees de kruiden allemaal even aan. Goed bessen waren niet zo zeer kruiden, maar ook die waren belangrijk in de kruidenkoekjes. Hij keek Theneras even aan om te zien hoe hij het allemaal op nam. Het was belangrijk dat hij alles in zijn achterkamertje op zou slaan en geen aantekeningen maken zou, want dan kon iemand anders het vinden er er profijt uit slaan door de koekjes te bakken en ze te verkopen aan leerlingen die mee deden aan het toernooi.

In stilte liepen ze even door de gangen voordat Theneras vroeg of de docent nu alles had wat hij nodig had, waarop hij antwoordde dat ja hij had alles al had maar dat hij dit nog even snel uit de kassen moest halen. Ah Dat verklaarde dus ook waarom hij de roodharige al tegen was gekomen in de gang. De blonde jongen volgde de docent op de voet en probeerde zo stil mogelijk te lopen toen ze aankwamen op de gang waar de vertrekken van de leerkrachten zich bevonden. Iro deed net de deur open toen Theneras ook een slot hoorde en hij voelde zijn hart een sprongetje maken voordat hij met een paar snelle stappen het vertrek van de leraar in liep. Een kleine zucht van opluchting baande zich een weg uit zijn longen. Hij voelde de spanning van een seconde geleden al wegebben terwijl hij achter Iro aan naar de keuken liep. Zijn blauwe ogen keken naar de ingrediënten die op het keukenblad lagen en de keuken was iets warmer door de oven die al aan het voorverwarmen was. De takjes werden nog even gewassen voordat deze bij de rest van de ingrediënten werd gelegd. De basis dingetjes herkende Theneras wel. Het meel, de eieren, bakpoeder, boter en de kaneel. De rest kwam hem niet bekend voor. Hij richtte zijn blik op Iro toen hij begon te spreken en luisterde naar hem en volgde zijn handbewegingen terwijl hij alle ingrediënten aanwees. Dus die takjes waren dus de stevia? Mooi wist hij dat ook weer. Wederom iets geleerd. Theneras knikte en sprak ze allemaal zachtjes na en knikte toen. 'Laat me raden? Geen aantekeningen en ze uit mijn hoofd leren?' klonk het met een kleine grijns die zei dat hij het antwoord eigenlijk al wist. 'Meel, bakpoeder, boter, Eieren en kaneel ken ik' sprak hij met een kort knikje en een kleine glimlach. 'Stevia, Rozemarijn, aloë Vera en Ginseng kende ik al van naam maar verder dan ook niet.' ging hij verder terwijl hij ze allemaal nog eens aanwees. 'Guarana bessen en Yerba mate zijn compleet nieuw voor me' Ook deze wees hij weer aan. Het hele riedeltje 'Meel, bakpoeder, boter, Eieren, Stevia, Rozemarijn, aloë vera, Guarana bessen, Yerba mate, Ginseng en kaneel.' herhaalde hij zachtjes en een paar keer achtereen. In een ritmische beweging tikte hij daarna met een vinger tegen het aanrecht en begon alle ingrediënten nogmaals op te noemen en maakte er nu een soort deuntje van. Op deze manier was het makkelijker te onthouden en gemakkelijker op te rakelen wanneer hij het nodig had. Nog eenmaal herhaalde hij alles via het deuntje en bekeek alle ingrediënten nogmaals één voor één voordat hij op een comfortabele manier tegen een keukenblad leunde en naar Iro keek. Afwachtend met een kleine glimlach. De lichte spanning van daarstraks? Die was al compleet uit zijn lijf verdwenen. De jongen voelde zich hier volkomen veilig en op zijn gemak.

Theneras had het al snel door en zei zelf al dat er geen aantekeningen gemaakt mochten worden. 'Graag.' zei Iro en hij glimlachte zacht bij het zien hoe goed Theneras zijn best deed om alle ingrediënten te onthouden. Hij maakte er ook een deuntje bij wat best een goed idee was. Na het nog een paar keer herhaalt te hebben draaide zijn leerling zich om en gaf hem een kleine glimlach. Iro glimlachte zelf ook terug. 'Mooie manier om het te onthouden.' zei Iro en hij wees naar de beslag kom. 'We gaan eerst een gewone koekjes beslag maken.' ging hij verder en gaf Theneras de bloem aan. 'Als je het zelf maakt gaat het onthouden ook beter. Dus eerst wegen je 180 gram bloem af. Dan een 1 theelepel Bakpoeder, 4 Eieren, waarvan je 1 eigeel in het kommetje doet om er de koekjes later mee te bestrijken. 150 gram boter, dan 70 gram Stevia en van elk kruid 2 eetlepels en 10 gram van de Guarana bessen.' legde Iro in een rustig tempo uit en keek ook rustig toe van wat Theneras er van bakken zou?

Iro bevestigde dat Theneras het, inderdaad, uit zijn hoofd moest leren en dat was dan ook iets wat de jongen deed. Hij nam de ingrediënten door en sprak ze na voordat hij er een klein deuntje bij maakte. Het was voor hem een goede manier om iets te onthouden net als het hardop zeggen. Goed, nu was hij op zich wel goed in leren maar dit was niet iets wat hij nogmaals zou kunnen na lezen. Toen de blonde jongen eenmaal dacht dat hij wel klaar was met het hardop onthouden van de ingrediënten draaide hij zich om en leunde tegen een keukenblad aan waarna hij de man een kleine glimlach schonk. Iro glimlachte terug waarna hij hem vertelde dat het een mooie manier van onthouden was. De jongen knikte en grijnsde kort. 'Dankje. Voor mij werkt die leer en onthoud methode het beste.' Hij haalde licht zijn schouders op en keek daarna naar de beslagkom waar de leraar naar gewezen had. Dus ze gingen eerst een gewoon koekjes beslag maken? Dat klonk vrij logisch. Een pak bloem werd hem aangereikt, die hij dan dus ook aanpakte. Theneras luisterde naar de uitleg van de docent en draaide zich daarna naar de beslagkom. De instructies van Iro sprak hij even hardop na. Het bloem zette hij naast de kom terwijl hij de weegschaal pakte en daar de kom op zette. Dit deed hem even denken aan de ene keer dat hij zandkoekjes had gemaakt met de heer Adams, God hebbe zijn ziel, wat voor de jongen de eerste keer was geweest dat hij iets had gemaakt ik de keuken. De weegschaal zette hij op nul en goot de bloem er voorzichtig in totdat de wijzer 180 aangaf, al wisselde het cijfer zo tussen de 179 en 181. De jongen vouwde de bloem dicht en zette deze weg. Zo, die had hij gehad. Nu... Het bakpoeder. De zak met bakpoeder pakte hij erbij en schepte er met een theelepeltje wat uit. Het kleine beetje bakpoeder deed hij bij de bloem in de kom waarna hij het lepeltje weglegde en de bakpoeder weer dichtdeed en ook deze aan de kant zette. Hij keek even naar de resterende ingrediënten. Wat kwam er hierna? De boter of de eieren? Of het heel veel uitmaakte in welke volgorde hij het deed, wist hij niet maar hij pakte de eieren en zo wist hij ook zeker dat de boter goed op kamertemperatuur was. Zijn blauwe ogen keken even naar het kleine kommetje, waar één eigeel in moest. Een nadenkende frons stond even op zijn gelaat en zonder er te veel bij na te denken trok hij een van de kastjes open, op zoek naar nog een kopje of kommetje. De goden van kovomaka stonden hem bij en, in een speling van goed geluk, had hij gelijk het goede kastje. Hij pakte er twee kommetjes uit en zette ze beide naast het andere kleine kommetje. Nu had hij er één voor de lege eierschalen, één voor de eierdooier en één om de rest van de eieren in te doen voordat hij ze in de kom met de bloem en bakpoeder zou doen. Waarom? Nou, zo kon hij er gemakkelijker een stukje eierschaal uithalen, mocht die meegaan. Had hij erbij nagedacht dat hij zomaar een keukenkastje van de Dark magic docent had opengetrokken en er twee kommetjes had uitgepakt alsof het de normaalste zaak van de wereld was? Nee, totaal niet. De vier eieren schoof hij wat dichterbij en pakte de eerste eruit. Hij zou beginnen met proberen de dooier van het eiwit de scheiden. Hij pakte het eerste ei en begon met zachtjes tikken en steeds iets harder totdat er een goede barst in de schaal zat. Het ei hield hij zo, zodat de barst naar boven wees. Dat moest toch zo, als je het eigeel van het eiwit wilde scheiden? Zeker wist hij het niet meer en dus probeerde hij maar iets wat hem logisch leek. Het ei maakte hij open en de helft van het eiwit zat in het ene deel van de schaal, en de andere helft met het eigeel in de andere. Het eiwit gooide hij in een van de kommetjes waarna hij het begon met overgieten. Het was nog vrij lastig om ze te scheiden, en jammer genoeg ging het ook niet als gepland. Het eigeel floepte eruit en landde in de schaal. Bijna gelukt maar net niet helemaal. Ah well, dan werd dat het schaaltje om de eieren zelf gewoon in te doen. De schalen gooide hij in kommetje nummer 3. Met het volgende ei deed hij hetzelfde en gelukkig ging deze beter. Eenmaal dat het eiwit in het kommetje zat was hij meer dan tevreden en gooide het eigeel in het ander kommetje. Er ging een heel klein beetje eiwit mee, al leek hem dat bijna onvermijdelijk. De andere twee eieren tikte hij stuk op de rand van de kom en gooide ze bij de rest van de eieren. Bij de laatste ging een stukje eierdop mee, deze griste hij eruit met het kleine lepeltje die hij eerder had gebruikt voor het bakpoeder. Het kleine lepeltje legde hij in de gootsteen waarna hij zijn handen waste om de ei resten af te spoelen. De inhoud van het kopje (de 3,5 eieren) gooide hij in de beslagkom met de bloem en het bakpoeder. Volgende stap was de boter toch? Hoeveel was het ook alweer? Hij staarde even naar de weegschaal alsof die ineens hem ineens het antwoord zou geven. Een kleine zucht ontsnapte hem en hij keek over zijn schouder naar Iro 'Hoeveel boter was het ook alweer? 150, toch?' Vroeg hij fronsend terwijl hij nadacht. 150 gram boter klonk hem bekender in de oren dus dat zal het dan inderdaad wel zijn. Hij woog de boter af en deed het ook in de beslagkom. Nu die stevia, kruiden en bessen. Hoeveel stevia moest er in? 50 gram, 70 gram? Hij begon nu een beetje te twijfelen en mompelde de instructies nogmaals, zo kwam hij er misschien weer op? Even was hij stil en hij staarde intens naar de stevia. 70 gram klonk beter dan 50... Hij liet de stevia voor wat het was en richtte zich op de bessen en de kruiden, die wist hij nog wel. 10 gram bessen en van de kruiden 2 eetlepels. Lag er al een eetlepel? Als die er al lag, dan was die goed verstopt. Hij trok een van de keukenlades open en maakte een tevreden geluidje bij het zien van de eetlepels. Hij pakte er eentje uit en duwde de lade dicht met een tik van zijn heupen. Met een zacht klik geluidje gleed de lade weer dicht. Van alle kruiden deed hij twee eetlepels in de beslagkom waarna hij 10 gram bessen afwoog en ook deze er bij deed. Met de lepel nog in zijn hand wees hij naar de stevia en keek richting de roodharige man. 'De stevia, hoeveel gram moest er ook alweer in? 50 gram, 70g ram? Ik weet het niet meer zeker' gaf hij aan Iro toe terwijl hij wederom tegen een keukenblad aanleunde. Zijn enkels haakte hij comfortabel over elkaar en hij speelde wat met de eetlepel. 'Het mengen hè? Van het beslag, hoe doe je dat liever? Met een mixer of iets of met de hand?' Hij was er best nieuwsgierig naar, hoe Iro het zelf normaal deed. Beide, met de hand of met de mixer, vond de jongen oké.

// Excuses ;'D 1242 woorden xDThennie had er zin in en mijn hand schoof uit. lol.

Theneras was lekker druk bezig en woog alles goed af. Toen hij naar de kommetjes zocht stapte Iro wat opzij zodat hij hem niet in de weg zou staan. Het scheiden van de eieren deed hij ook prima en het zag er goed uit op dat kleine stukje schil na, maar die viste de jongen al snel met het lepeltje waar hij de bakpoeder mee af gewogen had eruit. Zijn geheugen bleef heel even op de boter hangen, maar toen zijn leerling vroeg of het 150 gram was knikte Iro en zag dat Theneras ook even twijfelde bij de stevia, maar ging toen eerst door met de andere kruiden. Hij trok een la los en het geluidje dat de jonge man maakte liet een vreemde tinteling in zijn rug komen. Dat geluidje was zo heerlijk om te horen. Niemand had dit tot nu toe op zijn oude schoolvriend en de gedachten aan of een snelle verschijning van Ronodan bij hem los maakte. Maar Iro schudden snel dat gevoel van zich af en concentreerde zich op de kleine kook les hier. '70 gram Stevia.' zei Iro en kon zijn stem nog net in bedwang houden. Toen Theneras vroeg hoe het gekneed moest worden moest Iro heel even na denken. 'Ik doe dat meestal met de hand. Dat geeft de werking net iets beter dan dat het machinaal gemixt wordt.' legde Iro uit nadat hij zijn keel heel even had geschraapt. Hij moest nu niet aan zo iets gaan denken. Misschien straks als de koekjes zouden staan af te koelen, maar dat kon nog wel even duren!

(Niet erg dat heb ik heel soms ook wel eens.) XD

Zeker was hij niet over de hoeveelheid stevia die er ook alweer in moest en had het zekere voor het onzekere genomen en het nagevraagd toen hij de rest van de ingrediënten erbij had gedaan. Goed, bij de boter had hij ook even staan twijfelen maar het antwoord was alsnog naar hem gekomen. Bij de stevia was dat niet zo. Hierna vroeg hij hoe de docent het deeg kneedde. Met een mixer of met de hand? Theneras luisterde naar zijn antwoord en knikte erbij. 'Met de hand. Komt voor elkaar' sprak de jongen met een glimlach. Hij draaide zich om en legde de eetlepel, die hij nog in zijn handen had gehad, weg op het aanrecht en pakte de stevia om deze af te wegen tot hij 70 gram had. De stevia deed hij ook in de beslagkom en stroopte daarna de mouwen van zijn witte T-shirt op. Zijn handen waste hij nogmaals voordat hij ze in de kom zette (wat ervoor zorgde dat er een beetje meel opstoof) en begon te kneden. Het goedje werd al snel een deeg en wurmde zich tussen zijn vingers door als hij zijn handen tot vuisten balde om het te kneden. Zo kneedde hij het deeg even door waarna hij zijn handen uit de kom haalde en het meeste deeg van zijn vingers af veegde, al bleef er nog wel íets aan plakken. Zijn vingers bewoog hij even terwijl hij naar ze keek en een bijna ondeugende blik flitste in zijn ogen voorbij, al drukte hij het zo goed als hij kon weg. Theneras draaide zich om, met de meest neutrale (grenzend aan onschuldig) en wenkte naar de beslagkom 'Is het deeg goed? Of moet ik het nog langer kneden of iets?' vroeg hij zachtjes, terwijl hij zijn plakkerige handen ietsjes omhoog hield. Met zijn onderarm veegde hij kort over zijn neus, merkte dat er wat meel op zat en grinnikte even zachtjes. Hij vroeg zich af hoe erg het meel op zijn gezicht zat, of dat het alleen maar op zijn neus zat. Over de koekjes (o.a. of ze in kleine balletjes gerold moesten worden en daarna worden aangedrukt, of dat ze via vormpjes werden uitgedrukt) schoten meerdere vragen door zijn hoofd. Maar hij hield ze nog even binnen tesamen met zijn gevoelens en bijbehorende gedachten. Eerst dat deeg helemaal goed hebben.

Theneras ging weer aan de slag. Wat was het toch een lekker jong. Hij deed echt zijn best om alles te leren wat er te leren viel. Iro wist nog goed dat hij het soms moeilijk had gevonden om bepaalde spreuken te leren, zo niet om goed en sociaal met andere om te gaan. Meno was eigenlijk zijn engiste vriend geweest hier op Star Shine. Theneras leek er heel dichtbij in de buurt te komen. Ware het niet dat de jongen veel jonger dan hij was. Niet dat Iro een oude man was. Hij was zelf ook nog jong, maar zijn leerling was gewoon wat jaartjes jonger. Theneras deed alles netjes volgens het boekje en toen hij vroeg of het deeg goed genoeg was keek Iro even al naar de handen van de jongen. 'Wanneer het deeg nog zo aan je vingers blijft kleven moet je rustig was meel eraan toe voegen tot het deeg mooi glad is.' zei Iri en hij pakte het pak meel en schudden er een klein bergje uit zodat Theneras weer verder kon gaan. Hij zetten het pak weer neer en heel even leek zijn hand te twijfelen, maar hij trok zijn hand toch terug. Het was niet gezond om deeg te eten zelfs niet als er kruiden door heen zaten. Niet dat ze hun werking nog niet hadden of zo, maar nu zou het deeg nog te bitter smaken dan wanneer de koekjes gebakken zouden zijn. Iro ging weer een stap naar achteren om weer rustig toe te kunnen kijken.

Kort keek hij naar zijn handen en daarna naar de leraar. Zijn handen waren nog licht plakkerig doordat het deeg nog een beetje plakkerig was. De jongen vroeg aan de roodharige dark magic docent of het deeg al goed was ja of te nee. Diens antwoord was nee, nog niet. Het deeg was nog te plakkerig en dus moest er iets meer meel bij. Theneras knikte, draaide zich om en wilde al zijn handen gaan wassen om daarna het meel pakken. De jongen was blij verrast toen de leraar het meel pakte en een klein bergje meel bij het deeg deed. Hij keek er even naar en schonk de docent daarna een dankbare glimlach. Weer stak hij zijn handen in de kom en begon te kneden. Ah ja, dit voelde al beter en minder plakkerig aan. Van dit deeg kon hij een grote, mooie en egale bol maken. Dit deed hij dan ook nat het nog even goed gekneed te hebben en zijn handen waren ook gelijk minder plakkerig. Hij grijnsde tevreden.'Ik geloof dat het deeg nu beter is?' sprak hij half vragend terwijl hij zijn handen een beetje uitklopte boven de wasbak voordat hij zich richting Iro draaide. 'Het lijkt me dat je het deeg zo uit gaat rollen niet? En het dan uitsteekt? Of maak je, zeg maar, allemaal kleine balletjes die je plat drukt tot koekjes... of iets?' Weer leunde de jongen iets tegen het keukenblad en met een vinger veegde hij een paar blonde lokken uit zijn ogen

De dankbare glimlach die hij van Theneras kreeg zorgde voor een aangename kriebel in zijn buik. Hij knikte kort en keek toe hoe Theneras verder ging met kneden. Het meel mengde zich mooi met de rest van het deeg en verdween uit eindelijk, maar het deeg werd wel mooi glad en niet langer was het nog plakkerig. 'Ja het deeg is nu mooi glad zoals het hoort.' zei hij na nog een laatste blik erin te hebben geworpen. De vraag over hoe ze nu het deeg gingen tot het gewenste resultaat tot de koekjes te moeten worden viel en Iro keek met een zachte glimlach naar de jonge man. 'Ligt eraan of je tijd genoeg hebt of tijd te kort komt. Maar het maakt eigenlijk niet uit hoe je de koekjes vormen maakt. Zolang het deeg maar uit gerold wordt tot 1 cm dikte.' zei Iro en hij wees heel even naar de klok toen hij dat zei. Iro liep naar een andere la en trok deze open en haalde daar twee dingen uit. De deegroller en een rond uit steek vormpje. 'Wat zou jij fijner vinden?' vroeg Iro speels en speelde met het ronde uitsteek vormpje die hij rong zijn wijsvinger liet draaien.

XD

Met nog een beetje meel in het beslag werd het deeg al een stuk minder plakkerig. Het meel vermengde zich goed met de rest van het beslag waardoor het deeg mooi egaal en glad werd. Toch vroeg de jongen aan Iro of het deeg nu goed was, ja of te nee. De roodharige docent antwoordde dat ja, het deeg was nu mooi glad zoals het hoorde. Hierop glimlachte de jongen met de lichtblonde haren naar hem dat was mooi om te horen. Theneras keek naar de docent en leunde tegen het keukenblad aan waarna hij hem vroeg hoe hij de koekjes maakte. Uitrollen en uitsteken of kleine balletjes maken en deze platdrukken? Hij luisterde naar het antwoord van Iro. Diens antwoord was dat het lag aan hoeveel tijd je had maar dat het deeg wel tot 1 cm dikte uitgerold moest worden. De iets oudere man had terwijl hij het vertelde naar de klok gewezen en Theneras knikte. 'Het lijkt me dat je gaat uitsteken als je wat meer tijd hebt, omdat het in het algemeen meer tijd vergt?' vroeg hij de leraar terwijl die een lade open maakte en er twee voorwerpen uit haalde. Een deegroller en vormpje om uit te steken, zag de jongen. Op een speelse toon vroeg de leerkracht hem welke hij fijner zou vinden terwijl hij het ronde vormpje rondom zijn wijsvinger liet draaien. Met een kleine grijns keek de leerling hem aan terwijl hij zijn lippen bedachtzaam tuitte en deed alsof het de moeilijkste vraag in het hele universum was, uitsteken of uitrollen? Met kleine stappen liep Theneras naar de roodharige man toe en pakte zachtjes diens pols vast waarna hij iets op zijn tenen ging staan doordat ze zo een centimeter of tien in lengte scheelde. Een klein beetje helde de jongen naar voren zodat hun gezichten nog maar enkele millimeters van elkaar af waren. 'Ik denk..' sprak de jonge magiër zacht terwijl hij zijn vingers om het nu stil hangende vormpje wikkelde en deze langzaam en voorzichtig van Iro zijn wijsvinger afhaalde, erop lettend dat hij hem niet per ongeluk een snee in zijn vinger zou geven. 'Dat ik voor dit vormpje en het uitsteken ga. Dan mag jij rollen?' zei de jongen met een brede glimlach terwijl hij weer naar achteren leunde en een kleine stap terug deed. Zijn heupen liet hij naar een kant vallen voordat hij iets op het aanrecht leunde. Met een bijna triomfantelijke glimlach keek de jongen eerst naar het vormpje dat hij daarna kort om zijn eigen wijsvinger liet draaien eer hij het stil liet hangen. 'Of wilde jij hier juist heel erg graag mee spelen?' grijnsde hij. Weer begon hij het vormpje rond zijn vinger te draaien. Dat de jongen rond de man een groot stuk losser was dan bij wie dan ook was een feit.

Theneras was gelukkig eentje die zich en niet dom hield of juist dom speelde. Gelukkig maar, want daar had Iro een bloedhekel aan. Niet alleen een model leerling, maar ook nog een fijne om mee om te gaan ook nog. Toen Theneras zei dat ze nu voor het uitsteken gingen omdat het langer duurde knikte Iro even. 'Ja nu wel, anders rol ik er een lange worst van en pak hem heel even in en leg hem op een koele plek, want nu is het deeg lichtelijk warm door het kneden. Dan snijd ik er anders plakjes van en bak ze dan daarna.' zei Iro en hij zag hoe Theneras dichterbij kwam nadat hij zijn pols vast gepakt had. Een vertrouwde sensatie trok van die aanraking door zijn lichaam heen. Het was zowel heerlijk als een kleine vernedering, want ergens stiekem achterin zijn hoofd had Iro verwacht dat zijn leerling hem zou gaan kussen. Maar dat deed hij niet en pakte enkel het ronde uitsteekvormpje. Iro gaf zichzelf mentaal een klap in zijn gezicht. Het was 1 keer gebeurd dat wilde nog niet zeggen dat ze straks weer zo intiem met elkaar zouden gaan worden? Mocht het gebeuren dan was dat heerlijk natuurlijk. Theneras zijn woorden ving hij nog net op tijd op. 'Ik rol wel dan mag jij gaan spelen met het uit steken.' zei Iro grijnzend en legde de deegroller even op tafel om eerst zijn handen te gaan wassen. Heel even schudden hij ze groot en deels droog in de wasbak en draaide zich daarna naar de tafel toe waar hij eerst was meel op tafel verspreiden en daar het deeg op legde en dat ook even met meel bestrooide om daarna het deeg uit te gaan rollen met de deegroller. Zo nu en dan bestrooide Iro het deeg nog lichtelijk met meel om plakken te voorkomen. 'Pak het bak blik maar even en leg daar maar een vel van het bak papier erin en steek de vormpjes uit en leg je ze daarna op het papier.' zei Iro en wachten tot Theneras klaar zou zijn met uit steken.

XD

Zijn blauwe ogen wierpen een snelle blik op de klok waar de man naar had gewezen waarna hij hem vroeg of ze het deeg zouden gaan uitsteken, nu dat ze er toch wel genoeg tijd voor hadden. De docent antwoordde dat ja, ze zouden het nu inderdaad gaan uitsteken en dat, als hij een keer geen tijd had, hij er een worst vorm van het deeg maakte, deze inpakte en op een koele plek legde om hiervan later plakjes zou snijden. Daarna konden de koekjes alsnog gebakken worden. De jongen knikte een paar keer 'Dat is een handige manier. Eentje die ik zeker zal onthouden.' De docent pakte twee voorwerpen uit een lade, een rond uitsteekvormpje en een deegroller. Kort keek Theneras naar beide voorwerpen voordat hij zijn blik richtte op de docent toen deze vroeg wat de jongen fijner zou vinden. Hierop tuitte de jongen zijn lippen even en deed alsof het de moeilijkste vraag in het gehele universum was. Op een rustig tempo was de jongen naar de leraar toe gelopen en had zachtjes diens pols gehad waarna hij iets op zijn tenen ging staan. Twee paar ogen met verschillende kleuren blauw ontmoette elkaar toen de jonge magiër de oudere aankeek. Een klein beetje was de jongen naar voren geheld waardoor ze nu nog maar enkele millimeters van elkaar verwijderd waren. Op een zachte toon begon hij tegen de leraar te spreken en hij voelde Iro zijn adem op zijn gezicht terwijl de jongen zijn vingers van zijn andere hand om het ronde, nu stil hangende, vormpje had gewikkeld. Voorzichtig haalde hij het vormpje van de iets langere man zijn wijsvinger, hem mededelend dat hij voor het uitsteken ging. De gedachte om hem kort te kussen was snel voorbijgeflitst. Hij had het zeker kunnen doen, de verleiding was er zeker, maar hij deed het niet. Theneras leunde weer wat naar achteren waarna hij een nog een kleine stap achterwaarts zette. Bijna triomfantelijk keek hij naar het ronde uitsteekvormpje welke hij nu ook rondom zijn vinger liet draaien terwijl de jongen met een heup tegen een keukenblad leunde. Op een bijna plagende toon had de ex-sluipmoordenaar aan zijn mentor gevraagd of hij niet liever met het ronde uitsteekvormpje wilde spelen. Met een grijns antwoordde de mentor hem dat hijzelf wel zou gaan rollen, dan kon de jongen gaan uitsteken. Zacht grinnikend hield Theneras op met het vormpje rond zijn wijsvinger te draaien. 'Deal. Ik ga toe kijken naar hoe jij het deeg uit rolt.' sprak de jongen zachtjes grinnikend terwijl hij weg stapte van de keuken en tegen een muurtje leunde, zo had de oudere man alle ruimte. Met een flauwe glimlach keek de blonde adolescent toe hoe het deeg werd uitgerold. Kort keek hij naar hoe en wat hij deed. Het deeg rollen en af en toe meel erop gooien om te voorkomen dat het deeg bleef plakken. Het deeg uitrollen was niet zo moeilijk. Na zo voor een kort moment dat bekeken te hebben was de jongen er zeker van dat hij het wel wist en richtte hij zich op de man zelf. Vooral op hoe zijn armen en spieren te werk gingen. Het was een stuk leuker om te zien dan het deeg dat werd gerold. Half uit-gezoned keek hij naar de ritmische bewegingen van Iro zijn armen en schrok half op toen de man zijn stem door de keuken klonk en zich nestelde in de jongen zijn brein. Een bakblik pakken, bakpapier erin, koekjes uitsteken en erop leggen. 'Ah,uuh, ja natuurlijk' De jongen duwde zich van het muurtje af, schraapte zachtjes zijn keel en legde het ronde vormpje weg op het aanrecht waarna hij het bakblik pakte, blij dat het niet nog in de hete oven zat. Nu.. het bakpapier? Een lade trok hij open maar er lag geen bakpapier in, wel een schaar. Mooi die had hij waarschijnlijk toch zo nodig, toch? De lade eronder dan? Ah ja, jackpot. Het bakpapier haalde hij eruit waarna hij het uitrolde over de bakplaat. Met de schaar knipte hij het overtollige bakpapier weg, er was nog een klein stukje over. De schaar en het papier deed hij hierna weer terug in hun lades. Het papier was nog bruikbaar voor kleine platen of als opvulling voor als er toevallig nét te weinig was. Iro was al klaar met het rollen, voor het moment. Theneras griste het vormpje van het aanrecht en begon in de linkerbovenhoek van het deeg met uitsteken en legde daarna het stukje ronde deeg op de bakplaat. Dit deed hij tot hij in de rechter onder hoek van het deeg was. Van het deeg wat nu nog over was maakte hij een balletje voor hij zicht tot de docent richtte. 'Wil je dit deeg nogmaals uitrollen of is er daar te weinig voor over?' vroeg hij de docent met een kleine schouder ophaal waarna hij hem met een kleine afwachtende glimlach aankeek.

Iro voelde wel dat Theneras naar hem stond te kijken. Hij droeg nu een gewoon wit shirt, maar meestal waren ze een beetje doorschijnend, maar vandaag niet. Zijn vrouwelijke kant kwam vandaag wel naar boven, maar Iro wilde niet dat hij elk moment alleen met zijn leerling in bed door zou brengen. Nu wist hij niet wat er door de jongen zijn hoofd spookte, maar hij wilde zich even hier mee bezig houden. Na het deeg uit gerold te hebben had Theneras ondertussen bij zijn vraag over het bakblik zich nuttig gemaakt zodat hij nu netjes de vormpjes kon uit steken. De gegrikkinte woorden lieten hem grijnzend zijn hoofd schudden voor hij weg stapte van het uitgerolde deeg Iro stond nu op zijn beurt toe te kijken en kon niet zeggen dat hij zich niet aangetrokken tot de jongen voelde, maar hij moest ook eens serieus zijn. Mocht het zo zijn dat de jongen hetzelf wilde dan was het wat anders. Toen de vraag werd gesteld of het nog eens uit gerold kon worden. kwam Iro weer wat dichterbij. 'Natuurlijk kan dat. Zo niet dan maken we er kleine hand geplette koekjes van.' zei Iro en hij strooide weer wat meel op de werk plek en legde het deeg er weer neer om er vervolgend plat te rollen en weer zo om de twee keer rollen meel over het deeg te strooien. Daarna maakte Iro weer plaatst voor Theneras. 'Weet je nog alles?' vroeg hij zacht en licht plagend.

Dus het kon nog worden uitgerold om er daarna ronde vormpjes uit te steken? Dat was mooi om te horen. De docent gooide weer wat meel op het keukenblad waar hij het deeg oplegde. Theneras stapte iets opzij om plaats voor hem te maken en terwijl hij dat deed liet de jongen zijn vingers zachtjes maar kort over Iro zijn arm glijden. Weer keek hij toe hoe het deeg werd uitgerold met wederom wat meel erover om ervoor te zorgen dat het deeg niet zou blijven plakken aan de deegroller. De leraar maakte weer plaats voor hem toen het deeg weer mooi uitgerold was. Theneras speelde wat met het uitsteekvormpje terwijl hij weer naar het deeg toe liep. Hij was net weer bezig met het eerste beetje deeg uitsteken toen de zachte en licht plagende woorden van Iro zich in zijn brein nestelden. 'Of ik nog alles weet?' vroeg hij net zo zachtjes en plagend. 'Natuurlijk'sprak hij licht grijnzend en zekerder dan hij was. Het ronde stukje deeg legde de jongen op de bakplaat bij de rest voor hij het vormpje weer goed in het uitgerolde deeg drukte. 'eens even zien..' Het bakpoeder, meel, eieren, boter, ginseng, aloë Vera, kaneel en de stevia kon de jongen vrij goed oprakelen. 'Meel, eieren, boter, bakpoeder en kaneel... stevia uuh Aloë Vera, en umh ginseng..' begon de jongen al nadenkend. De rest werd hem al iets moeilijker. Een kleine nadenkende frons kwam op zijn gelaat terwijl hij het vormpje optilde en het plakje deeg ook weer op de plaat legde 'Oh en rozemarijn! Toch?' En dan miste hij er nog een stuk of wat, twee? Zachtjes kauwde hij op zijn onderlip. 'Die bessen..., Guarama? Bessen?' Het vormpje legde hij even weg op het deeg en begon met zijn wijsvinger tegen het aanrecht te tikken. 'En dan nog die yabe...yarbe, yerba... mate.' Een kort lachje klonk terwijl hij kort even over zijn achterhoofd wreef. Hij wist bijna zeker dat hij de namen van die laatste twee niet helemaal juist had. De hoeveelheden waren al een beetje weggeglipt. 'Daarvan is het... 4 eieren waarvan 1 eigeel om de koekjes zo meteen mee te bestrijken.. 150 gram boter.. 1 theelepeltje bakpoeder, 10 gram van die bessen en van elk kruid 2 thee... of nee eetlepels. En..en de rest is even gaan fietsen' Een zachte en licht gefrustreerde zucht verliet zijn longen en hij wreef lichtjes over zijn nek terwijl hij met een diepe frons op zijn voorhoofd maar schudde daarna kort zijn hoofd 'goed... anyway' begon hij met een klein handgebaar in de trant van "laat maar, de rest komt zo wel" 'daarna het beslag kneden tot een mooi egaal en glad deeg, die je uitrolt met behulp van meel en dan steek je uit, bestrijkt die koekjes met eigeel waarna je ze in de oven steekt?' Kort haalde hij zijn schouders op en stak nog een van de koekjes uit voordat hij weer naar Iro keek.

Theneras deed zijn best om Alles weer op te sommen. Iro deed dit voor alle zekerheid vragen, anders kon de jongen zichzelf nog wel eens gaan vergiftigen. De bessen konden buik krampen veroorzaken, maar in de juiste verhouding gaven ze net als de andere kruiden enkel energie. Toen de jongen zei dat de rest even was gaan fietsen ontschoot hem even een zachte grinnik. Het was niet lullig bedoelt, maar het klonk zo grappig. Maar Theneras had bijna alles goed. 'Je mist de 180 gram bloem en de 70 gram Stevia maar de rest heb je goed.' zei Iro en hij glimlachte de jongen bemoedigend toe. De lichte aanraking van Theneras zijn vingers was hem niet ontgaan en eigenlijk vond Iro het niet erg en juist wel lekker. Dat gevoel dat hij steeds bij de jongen zijn aanraking kreeg of wanneer hij zo dicht tegen hem op kwam dat Iro zijn ademhaling gewoon kon voelen. Hij grijnsde even licht voor Iro zich op de bakplaat concentreerde. 'Die ligt bijna vol, laten we hem maar in de oven stoppen en zet de knop maar op 180 graden en leg de rest van het deeg weer in een bal gevormd in dit doek zodat we een half uur kunnen wachten tot de eerste lading klaar is.' zei hij en pakte het doek dat Iro altijd voor het deeg gebruikte uit een andere lade en legde die op het keukenblad naast Theneras neer voor hij zich iets terug trok zodat de jongen gemakkelijk bij de oven kon om de plaat in het midden neer te zetten. 'Oh ja bijna vergeten te zeggen. De bakplaat moet in het midden voor een gelijkmatige garing.' voegde Iro er nog snel aan toe voor hij even met zijn rug tegen de muur van zijn keukentje ging staan en sloeg zijn armen in een kruis voor zijn borst in afwachting tot Theneras klaar was.

Hij had alle ingrediënten (met wat moeite) allemaal weer opgenoemd om vervolgens de hoeveelheden erbij op te noemen, jammer genoeg waren er twee gaan fietsen. Hij vertelde dit de roodharige dark magic docent ook en hoorde hem zacht grinniken. Of het was omdat zijn uitdrukking zo grappig klonk of omdat hij hem nu uitlachte, wist Theneras niet precies, maar de jongen grijnsde plagend naar hem. 'Heh. Lach je me nu uit?' Ook zijn toon was plagend en zijn grappende grijns maakte weer plaats voor een serieuze toen de leraar hem zei dat hij de 180 gram bloem en de 70 gram Stevia vergeten was. De blonde jongen knikte een paar keer. 'Oh ja. De 180 gram bloem en de 70 gram stevia.' Hijzelf volgde Iro zijn blik en keek nu zelf ook naar de bakplaat en luisterde naar diens woorden over dat die plaat zo goed als vol lag en dat de oven op 180 graden gezet mocht worden, en dat de rest van het deeg weer in een bal gevormd mocht worden om daarna in een doek gewikkeld te worden. Theneras luisterde aandachtig en knikte een paar keer voordat hij de oven vast op 180 graden zette terwijl hij zag hoe Iro een doek op het aanrecht legde. Nog één koekje stak hij hierna uit en legde deze op de bakplaat, wat nog precies paste. De blond harige jongen pakte twee ovenwanten en deed deze aan en hoorde Iro nog zeggen dat die plaat in het midden van de oven moest. Kort keek hij over zijn schouder en glimlachte zacht naar hem. 'Komt helemaal goed.' Met zijn handen in de ovenwanten opende hij de oven waarna hij de plaat pakte en de plaat in het midden van de oven liet glijden om het daarna voorzichtig verder te duwen. Tevreden met de positie van de plaat, duwde hij de oven dicht en legde het paar oven wanten weer weg. 'Heb je een kookwekker of zit er een ingebouwde timer in de oven?' Vroeg hij aan de roodharige leerkracht terwijl hij het deeg weer tot een bal vorm kneedde. Na dit gedaan te hebben legde hij het deeg op het midden van het doek en wikkelde die eromheen. Hierna waste hij zijn handen en draaide zich om richting de oudere man terwijl hij met zijn handen op het keukenblad leunde.

De plagende grijns van Theneras beantwoorden Iro met een even zo plagende glimlach. 'Je zei het zo grappig, meer niet.' zei Iro en keek rustig toe hoe de leerling bezig was. Dat ging lekker. Reaper kwam even aan gevlogen en zei dat hij even ging jagen. Iro knikte en de grote zwarte raaf vloog richting een schaduw hoekje en verdween erin. Meteen moest Iro aan de stagiaire vuur denken en grinnikte zachtjes. Die knaap had zo verbaasd staan kijken toen hij Reaper had zien verdwijnen met een boek tussen zijn klauwen. Hij schudden zijn hoofd en hoorde net dat Theneras om een kookwekker vroeg. 'Die... euh. Normaal laat ik Reaper de wacht bij de oven houden, maar die is net gaan jagen. Maar ik heb hier wel ergens een timer op zitten. Al heb ik hem nooit gebruikt.' moest Iro eerlijk toe geven en liep naar de oven toe en boog voor over. 'Hm... zw... zw... Ah hier!' zei hij eerst half mompelend en zag ineens waar de ingebouwde wekker verborgen zat. Iro draaide de gewenste tijd in ongeveer 20 minuten en kwam weer omhoog.  '20 minuten en dan zijn ze klaar. Als de timer straks af gaat halen we de bakplaat eruit en laten ze af koelen. De koekjes zullen eerst nog buigzaam, maar hun werken hebben ze het beste als de koekjes straks af gekoeld zijn.' zei Iro en besefte nu pas hoe dicht hij bij Theneras stond.

XD

Zijn plagende grijns werd beantwoord met een plagende glimlach die gepaard ging met de woorden dat hij het gewoon grappig gezegd had. Zachtjes en kort lachte Theneras naar hem. Hierna vertelde de docent hem dat hij de 180 gram bloem en de 70 gram stevia vergeten was om op te noemen. De blond harige jongen had een paar keer geknikt en de twee ingrediënten herhaald. Vervolgens had hij de blik van Iro gevolgd en had zelf ook naar de bakplaat gekeken en geluisterd naar de woorden van de dark magic docent. De jongen had nog één koekje uitgestoken en daarna twee ovenwanten aangetrokken, en de woorden van Iro dat de bakplaat in het midden van de oven moest, bereikte zijn oren waardoor de jongen kort over zijn schouder had gekeken, zag hoe Reaper weg vloog, en de roodharige had toegesproken dat het helemaal goed kwam. Met zijn handen in het paar ovenwanten had hij de oven open gedaan en de plaat in het midden van de oven gelegd. Hierna deed hij de oven weer dicht. Hierna had hij zich ontdaan van de ovenwanten en de leraar gevraagd of hij toevallig een kookwekker of timer had om de tijd mee in te stellen. Hij hoorde hoe de leraar zei dat het meestal Reaper was die de tijd in de gaten hield, maar die was net weg om te gaan jagen. Een kleine glimlach vormde om Theneras zijn lippen bij de woorden van Iro dat er een Timer op de oven moest zitten maar dat hij deze eigenlijk nog nooit gebruikt had. 'Nou, voor alles is een eerste keer en dan is dit een goed moment om die timer te gebruiken. Krijgt dat arme klokje ook een keer aandacht' grapte hij. Hij hoorde Iro zachtjes mompelen terwijl de man zocht naar de verborgen timer. De roodharige man vond het en stelde de tijd in. Na dit gedaan te hebben kwam de langere man omhoog en vertelde Iro hem dat de koekjes twintig minuten in de oven moesten en dat als de timer afging dat ze de bakplaat eruit haalde om de koekjes af te laten koelen. De kruidenkoekjes zouden dus eerst nog buigzaam zijn maar hun werking zou pas helemaal goed tot hun recht komen als ze koud zouden zijn. Ze stonden heel dichtbij elkaar, had Theneras gemerkt. Hij knikte een enkele keer en likte onbewust zijn lippen. 'Is er nog een bakplaat om te vullen?' vroeg hij de leraar terwijl hij zijn hoofd een tikkeltje schuin hield. 'Of hebben we 20 minuten in tijd om te vullen~?' Hij lachte zachtjes en stapte nog iets dichter naar hem toe, kleine plagende glimlach maar afwachtend.

Reaper was normaal niet zo'n wegloper als Iro in de keuken bezig was. Hij was altijd nieuwsgierig naar wat zijn meester er altijd uit spookte, maar hij had de verwarde gevoelens van Iro allang op gepikt en had besloten hen met rust te laten. Iro zelf wilde wel, maar het was niet zijn eerste intense om op de jongen af te stappen. Het was 1 keer voor gekomen, maar het was Theneras zelf die het aan zou moeten geven. De vraag naar een tweede bakplaat viel en wat ze anders doen konden in die 20 minuten tijd. 'Onder de oven heb ik nog een tweede bakplaat liggen, maar wat is je voorstel om de 20 minuten anders in te vullen?' Iro was een slimmerd, nooit zelf starten maar lichte vragen stellen dat was een sterkte die de meeste niet konden weer staan om die te beantwoorden. Iro was zo vaak dingen te weten gekomen, maar er waren er ook natuurlijk bij die zich niet van de wijs lieten brengen door dat soort vragerijtjes. Maar tot nu toe had het hem nooit echt zwaar in de problemen gebracht. Het tintelende gevoel trok weer door zijn lichaam heen toen Theneras dichterbij was gekomen. Instinctief wilde Iro een stap naar voren zetten, maar hield zich nog net in voor hij een twijfelende beweging had kunnen maken. Hij bleef staan waar hij stond en wachten rustig af.

Ze stonden dicht bij elkaar, iets wat de jongen niet erg vond. In tegendeel zelfs. Met zijn hoofd een tikkeltje schuin had hij aan de docent gevraagd of er nog een bakplaat was die gevuld kon worden of dat ze die twintig minuten op een andere manier zouden vullen. Bij de woorden van Iro grinnikte de jongen kort. 'Dat is voor jouw een vraag en voor mij een weet' fluisterde hij, bijna tegen de man zijn lippen aan. Ze konden elkaars adem voelen en kort had hij zijn lippen bevochtigd. De jongen grijnsde plagend en drukte een klein, zacht kusje op zijn lippen waarna hij door zijn knieën zakte en voorzichtig de bakplaat vanonder de oven vandaan haalde. Rustig aan ging hij weer recht staan en legde de bakplaat op het keukenblad. Theneras draaide zich weer naar Iro toe en keek hem aan, zachtjes bijtend op zijn eigen lip. 'Heb jij een voorkeur voor hoe je die twintig minuten doorbrengt Iro?' vroeg hij hem met een ondertoon die je bijna wel als spinnend kon omschrijven. Zijn handen hadden hun weg gevonden naar de rand van de oudere man zijn shirt en begonnen iets met de stof te spelen. 'Hoe lang heb je nadat de koekjes klaar klaar zijn? De hele dag, of minder?' De blonde jongen keek hem vragend aan, hoofd iets naar achteren gekanteld, zodat hij de iets grotere man gewoon kon blijven aankijken. Het plagen en het aftasten, het proberen te flirten, was een leuk iets. Hij was er dan niet goed in maar dat maakte het er niet minder leuk om. Proberen kon geen kwaad en was iets wat hij durfde hier met hem. Het voelde veilig en vertrouwd aan. Ook het gevoel wat hij had als hij rond hem was, was prettig en fijn en heerlijk. Maar het was ook verwarrend en eng en nieuw. Hij durfde er nog geen naam aan te geven, waarom niet dat wist hijzelf ook niet, want hij was er bijna zeker van dat hij wist wat die emotie was. Maar toch, het toegeven durfde hij niet. Niet tegen hemzelf en al helemaal niet tegen de leraar wiens shirt hij nu tussen zijn vingers door liet glijden. Want de emotie was eng en stom en het klonk stom om het te zeggen. Het klonk ook super leuk om het te zeggen maar nee. Hij zou het niet doen. Nu niet en misschien wel nooit niet. Niet hardop in ieder geval. De toekomst was dan wel niet te zien en niet te plannen dus zeker kon hij niet zijn natuurlijk. Zijn blauwe ogen liet hij naar beneden glijden, richting zijn handen die de stof aan het ontdekken waren. Of zijn emotionele tumult te zien was, of was geweest, wist hij niet. Misschien maar misschien ook niet. Al was, als hij moest gissen, het eerste meer waarschijnlijk. Ze zeiden niet voor niets dat de ogen de ramen naar de ziel waren en zijn masker had hij niet op laten glijden. Hij had het niet nodig gevonden, hier waar hij zich zo op zijn gemak voelde. Had er niet aan gedacht ook om het te doen.

Iro voelde een vreemde tinteling door zijn maag trekken toen Theneras dat zei en de kus die vluchtig gegeven werd haalde hem helemaal uit balans. Het leek wel een elektro schok die door zijn lijf trok. Maar na een wankelende pas naar achteren herpakte hij zich en keek toe hoe Theneras het bakblik pakte en hem daarna weer neer legde. Man wat had dat joch hem off guard te pakken gehad. Het tintelende gevoel was weg en maakte plaatst voor een warm gevoel in zijn binnenste. De volgende paar zinnen had Iro enkel staan luisteren. 'Verras me maar. Het is zaterdag dus we hebben de hele dag als je verder niets te doen hebt?' zijn ondeugende blik kwam weer terug als toen ze samen hadden gegeten nadat ze samen het bed hadden gedeeld. Iro leunde tegen de muur van zijn keuken en wachten af. De Timer stond dus ze konden binnen de 20 minuten wel even zoenen toch???