Eindelijk was het weer lente. Wat zou betekenen dat de planten weer langzaam weer gingen ontkiemen en dat de dieren weer uit hun holletjes kwamen kruipen. Zelfs Lotus had besloten om zijn wat dikke lijfje van zijn grote kussen te lichten en wat rond te lopen in haar kamer. Soms waagde hij zich zelfs al in de leerlingenkamer waar hij van alle kanten snoepjes en knuffels toegeworpen kreeg. Dat hielp niet echt bij zijn overgewicht maar Nariko vond het te zielig om hem op een dieet te zetten. Nu zwierf het beestje mauwend om haar voeten heen. Hij wilde meer eten en meer aandacht. Het enige wat Nariko hem nu nog kon geven was een aai over zijn vacht een kusje op zijn kopje, waarna ze zich weer focuste op de plant voor haar. Ze had hem in een aardewerken pot gestopt en probeerde de bloem nu weer tot leven te laten komen. Ze had het de plant eerder aangetroffen op de grond, kapot gevallen en met alle aarde er om heen. Nariko, als wood magician, zag dit als een kans om haar krachten te oefenen en de plant een beter leven te geven. Het meisje had zich in een kas gevestigd en had haar handen op de pot gevestigd die nu warm aanvoelde. Ze sloot haar ogen, ademde door haar neus uit en concentreerde zich op het plantje. Op de levensstroom die er nog zwak doorheen vloeide. Nu was het haar beurt om wat van haar energie in de bloem te stoppen om het zo weer te laten ontkiemen en het te laten bloeien. Het was tenslotte het seizoen voor het bloemetje en ze vond het te zielig om hem niet mee te laten doen met de rest. Na een minuut van concentratie en het energie doorgeven opende Nariko haar ogen. Voor haar was de bloem ontkiemd en toonde het nu prachtige goudkleurige blaadjes die een zweem van oranje bevatte. Het meisje kon haar geluk niet op en ze klapte in haar handen van blijdschap. Lotus was tegen haar benen opgestaan en mauwde nu duidelijk om eten. Nariko wierp hem een wat boze blik toe. 'Nee fluffle, ik heb nu geen eten voor je.' Het beest leek het te begrijpen en met een zielig mauwtje draaide het zich om en rende de kas uit. Dat was nu ook weer niet de bedoeling. Haastig stond Nariko op, de pot nog in haar handen en rende ze de kat achterna. 'Lotus kom terug! Zo bedoelde ik het niet!' Ze kwam buiten de kas en zag tot haar verbazing een meisje zitten die nu al werd belaagd door Lotus die haar kopjes gaf. Wat onzeker glimlachte ze en liep ze naderbij. 'S-sorry, meneer heeft een beetje honger dus hij wil aandacht.' Glimlachte ze terwijl ze de pot met de pas ontkiemde bloem naast zich neer zette en Lotus naar zich toetrok en hem optilde. Met het zware gewicht wat het beestje had was dat nog een behoorlijke klus voor Nariko. Om nog niet te spreken over de grote hoeveelheid haar wat de Noorse boskat bezat. 'Hopelijk heeft hij je niet te erg belaagd.' Sprak Nariko vriendelijk waarna ze de tegenstribbelende kat weer neer zette die vrolijk verder begon met mauwen en aandacht te trekken. Vervolgens viel het beestje midden op de warme stenen neer en begon hij op zijn rug te rollen, al het vuil in zijn vacht meenemend. Het meisje rolde met haar ogen maar liet haar kat begaan. Ze stak haar hand uit naar het meisje op de steen. 'Ik ben Nariko.' Glimlachte ze en ze hoopte maar dat de ander haar hand zou aanpakken en geen tirade zou beginnen over hoe de kat haar niet had aan mogen raken.