Kioa kon het niet geloven toen hij de brief van zijn ouders had gelezen. Hoe konden ze, eerst hem uit huis gooien dan 6 jaar lang niks meer van hen laten horen, geen brieven, geen telefoontje van 'Hoe gaat het met je?' Niks. En dan opeens denken goh laten we hem een brief schrijven en dan ook gelijk zeggen dat we hem hebben ingeschreven bij een school. En dan ook nogeens bij een van de duurste scholen in het hele universum. Waarom zouden ze dat in hemels naam willen doen. Ze hebben nooit wat voor hem betaald, en nu opeens wel. Gewoon, what the hell? Kioa had een brief terug gestuurd dat hij niet zou gaan, maar natuurlijk brak toen de hel uit. Zijn ouders gingen lopen zeiken dat hij moest 'blij' zijn met dit gebaar, en dat hij niet zo arrogant moest gaan lopen doen. Dus om nog meer gedoe te vermijden ging hij maar akkoord en pakte hij de eerste spaceshuttle, of hoe ze die dingen ook noemden, en ging naar Starshine academy. Het mooie was, dat zijn ouders ook echt alles gingen betalen. Eerst dacht hij dat hij zelf ook moest gaan neer dokken om naar de academy te kunnen gaan. Maar toen zijn ouders zeiden dat ze zelf alles gingen betalen was dat best wel een grote opluchting.

Kioa fronsend op als hij uit de taxi stapte, Starshine academy zag er prachtig uit. Dat moest hij toe geven, maar ook heel duur. Konden zijn ouders dit wel betalen? Hij schudden zijn hoofd en glimlachte lichtjes. Ze hebben 6 jaar niks voor hem betaald, dit is het minste wat ze kunnen doen. De chauffeur pakte Kioa's koffer en zette hem naast hem neer, en zonder nog iets te zeggen reed hij weg. Kioa keek over zijn schouder naar de wegrijdende auto en zuchtte. Dat was het, hij kon niet meer terug. Ergens verlangde hij weer terug naar zijn kleine appartement, maar dat kon nu niet. Hij moest hier 2 tot 3 jaar blijven. En daarna was hij weer vrij om te doen wat hij wilde. Kioa pakte het handvat van zijn koffer beet en begon te lopen. Dit was nu zijn nieuwe huis. Voorlopig dan.

''Kan ik je helpen?''  Kioa keek op van zijn plattegrond als hij een vrouwen stem hoorde. Hij zag een vrouw van rond de 60 aan een bureau zitten, en liep naar haar toe. Eindelijk, hij was nu al dik een uur aan het zoeken naar het kantoor van de hoofd meester. De school was misschien dan wel heel erg mooi en heel erg rijk, maar de ' help service' Mocht hier wel beter. ''Ja, weet u misschien waar ik het kantoor van meneer Sa-'' Net als Kioa zijn zin wilde afmaken begon de vrouw weer te praten '' Oh, natuurlijk. Jij bent de nieuwe leerling, ik heb van je gehoord.'' De vrouw stond op en pakte wat papieren van haar bureau en gaf dat aan hem. ''Hier zijn de dingen die je nodig hebt. Je begint morgen her 2e uur en je kamer in aan de andere kant van de school.'' Ze wees hem aan op de plattegrond waar de slaapkamers waren en daarna waar de klassen waren. ''Nou dat is alles wat je nu moet weten.''  De vrouw ging weer zitten en begon weer te typen op haar computer. Had ze wel geluisterd naar hem? Hij moest naar de hoofd meester. ''Mevrouw, waar is het kantoor van de hoofd meester?'' De vrouw keek weer op en zuchte. ''Deze hal uit en dan links, als je opkijkt zie je dan allemaal bordjes hangen.'' Kioa knikte en begon weer te lopen.

Na een tijde kwam Kioa hijgend bij het kantoor aan. Het had weer ruim 20 minuten geduurd maar hier was hij dan. Eindelijk. Kioa zuchte en klopte op de deur. ''Hallo?''