Tomari bloosde nog harder dan eerst toen Lynn hem plaagde met het geluidje dat hij net aan xijn lippen had laten ontsnappen. Hij wist bijna zeker dat dit tegen hem gebruikt ging worden, maar dat vond hij niet eens zo erg zolang het van Lynn af kwam. Lynn duwde Tomari langzaam tegen de grond waarbij hij zich gewoon liet meevoeren onder haar aanraking. Zijn ogen wetden echter ietwat groter toen ze zijn kont streelde, hij wist dat ze net een grote stap hadden gezet maar hij had niet verwacht dat ze zo snel in staat zou zijn om haatzelf te veranderen in kwestie van moed. Tomari luisterde naar Lynn haar woorden en kon bijna niet anders dan glimlachen, door haar woorden zou hij haar nu blindelings kunnen vertrouwen, een gevoel dat hij al in geen jaren meer had gevoeld en wat een heleboel betekende voor hem. Tomari knikte als indicatie dat hij haar woorden had begrepen en voelde toen Lynn haar vingers van zijn kont naar zijn zij glijden en daarna naar voren glijden, Tomari zijn ogen werden groot van verbazing en zijn hersenen maakte overuren terwijl de fantasiën en allerlei gedachtes door zijn hoofd schoten. Was ze echt van plan om dat te doen? Tomari zou het waarschijnlijk alles behalve erg vinden, maar hij had zoiets nooit verwacht van Lynn, of in elk geval nog niet. Tomari keek naar Lynn en zijn ogen ontmoette de hare, Tomari kreeg een enorme rode kleur en vroeg zich nogmaals in zijn hoofd af of ze echt van plan was om 'dat' te doen voor hem

Lynn's ogen ontmoette die van Tomari en ze vroeg zich af waarom hij zo rood was. Haar linkeroog gleed naar beneden en merkte toen waarom Tomari iets dacht. Ze zat recht op zijn geslachtsdeel. Logisch dat hij dan dingen ging denken. Maar wat zou hij denken. 'Het' was daarnet al gebeurd, of bedoelde hij iets anders? Lynn vroeg zich het steeds meer af en wou hem iets vragen, maar die vraag klonk waarschijnlijk gênant. Bedoelde hij misschien dat zij met haar hand.... Ieuw! Nee... Niet ieuw, maar het leek haar zo eng. Een lichte trilling ging over haar lichaam. 'Tomari, mag ik vragen wat je denkt?' vroeg Lynn en je kon de aarzeling in haar ogen zien.

Tomari hoorde nu de vraag van Lynn en werd een beetje rood, het was waarschijnlijk nooit de bedoeling van haar geweest om haar handen precies daar neer te leggen en al helemaal niet om hem op verkeerde gedachtes te brengen. Tomari zat te twijvelen over hoe hij haar vraag moest beantwoorden toen hij de twijvelende blik in haar ogen zag, nu wist hij niet eens zeker of ze het echt wel horen wilde dus hij besloot het eerste maar eerst te vragen "Weet je wel zeker dat je het antwoord horen wil?" Vroeg Tomari met een onzekere blik op zijn gezicht die toonde dat hij niet wist wat hij zeggen moest

Een glimlach verscheen over haar gezicht, maar ze knikte vastberaden. Ze legde haar hand op zijn wang en streelde hem even, terwijl haar ogen vrolijk twinkelden. 'Je weet toch dat ik nergens boos om zal worden? Als je maar eerlijk bent!' glimlachte Lynn en ze keek toen even peinzend naar de grond, maar daarna weer richting Tomari. Ze keek toen diep in zijn ogen en haar hart sloeg een slag over. 'Luister, je weet dat je mij altijd alles kunt vertellen. Dan mag je dat nu ook wel doen. Ik ben wel is benieuwd naar wat je dacht en ik zal beloven niet boos te worden,' glimlachte Lynn toen, terwijl ze naar Tomari keek en zich afvroeg wat het nu eigenlijk was. Het was niet iets gemakkelijks, zo te zien. Tomari keek er niet echt makkelijk bij en Lynn vroeg zich toen, op dat moment, ook af of ze het wel wou horen. Natuurlijk wou ze dat!

Lynn steelde nu met haar hand over zijn gezicht en luisterde naar haar toen ze niet boos op hem zou worden als hij maar eerlijk was en dat gewoon benieuwd was naar wat hij dacht, dit trok Tomari ondanks zijn eigen twijvelingen en schaamte toch over de streep om eerlijk aan Lynn te vertellen waar hij net aan dacht "Nou goed dan. Door hoe je net met je handen lag en door jouw onvoorstelbare schoonheid moest ik denken aan de 'dingen' die we net hebben gedaan en mijn lichaam kreeg de reactie die toonde dat het klaar was voor nog een ronde" vertelde Tomari eerlijk terwijl zijn gezicht steeds roder werd, zijn schaamte steeds groeide en hij het gevoel waarmee hij wist dat zijn lichaam zijn verhaal bevestigde, wat de schaamte en de rode kleur nogmaals versterkte

Lynn zag Tomari's hoofd steeds roder worden en ze vroeg zich steeds meer af waar hij toch aan dacht. Lynn keek rustig in zijn ogen en een huivering kon ze nog net onderdrukken. Toen ze Tomari's woorden hoorde, werd ze zelf al een beetje opgewonden bij het idee, maar toch... Een tweede keer? Alvorens zij haar gedachten een beetje op een rijtje had kunnen zetten, was haar jurk al uit. Ze lag nu halfbloot op hem en ze begon hem glimlachend te zoenen. Ze streelde onder zijn shirt door en ging met haar hand langs zijn geslachtsdeel af naar boven. Ze trok zijn shirt vervolgens uit en genoot van zijn aandacht. Voorzichtig legde zij zich neer op de rotsen, aangezien sommigen nogal staken en ze deed vervolgens alles uit. Bij Tomari knoopte ze zijn broek los, onder veel gezoen.

- U kunt proberen te zien wat er verder gebeurd (succes niet gegarandeerd) -

Een tijdje later, nadat ze alles weer had aangedaan, keek ze Tomari aan. Het zweet liep over haar lichaam, voor de tweede keer, maar het had haar wel goed gedaan. Ze legde haar lichaam toen vlak naast Tomari, haar rug ontspannend. Ze streelde hem nog een beetje. 'Zoiets put je soms wel uit,' zei ze toen hijgend. 'Maar het voelde goed,' fluisterde ze en ze streelde langs zijn nek af naar zijn buik.

Excuses voor de dubbelpost

Tomari verbaasde zich over Lynn haar reactie, maar was er alles behalve ongelukkig mee. Nog voordat hij goed en wel over zijn verbazing heen was voelde hij zijn lichaam al reageren. Tomari streelde zacht over Lynn haar prachtige lichaam en kuste haar innig. Voor een moment probeerde hij met aardemagie en scherpere rotsen onder hen te doen afstompen en ondanks dat zijn aandacht nog altijd merendeels op Lynn was gevestigd lukte dat aardig. In elk geval genoeg om hen er van te verzekeren dat ze niet zomaar verwondingen op zouden lopen. Tomari merkte hoe langzaam de kleren van zijn lichaam verdwenen onder veel heerlijk gezoen. Dit was meer dan waar hij ooit van had durven dromen.

~Hoeft niet hoor, dit was al veel meer dan geplant ;p ~

Tomari had net, ondanks het tegenwerken van het plakkerige zweet, zijn kleren weer aan gedaan. Hij voelde zijn hart nog zwaar bonken en hij voelde zich alsof hij zo direct meteen in slaap zou vallen van uitputting, maar het was het zeker waard geweest. Tomari hijgde nog zachtjes na terwijl hij ging liggen en voelde hoe zijn lichaam ontspande. Lynn kwam naast hem liggen en sprak nog tegen hem, Tomari glimlachte en zei zacht "Hetzelfde geld voor mij, ik weet nu waarom ze zeggen dat je meteen daarna in slaap valt, maar door jou was dat het meer dan waard". Tomari zijn glimlach werd nog iets breder toen hij Lynn liefdevol aankeek en haar streling voelde, zelf gaf hij Lynn nog zachtjes een kusje op haar voorhoofd er deed een arm om haar heen terwijl hij genoot van zijn momenten dicht bij haar

Lynn genoot van Tomari's woorden. Ze voelde zijn arm om haar heen. Haar hart bonkte wild heen en weer en ze trok zich meteen bij zijn aanraking dicht tegen hem. Ze legde haar hand op zijn borstkas en zette haar hoofd onder zijn kin. Haar lichaam trok zich helemaal tegen hem aan en ze zuchtte verliefd. 'Tomari, beloof me alsjeblieft dat je me beschermd en dat je me nooit meer laat gaan,' zei ze toen, terwijl ze opkeek en hem haar angstige gezicht liet zien. Bang om deze momenten te kunnen vergeten. Bang om Tomari's warmte en liefde kwijt te raken voor altijd. Bang om alleen te zijn en kwetsbaar te zijn tegenover iedereen. Bang dat iemand haar weer pijn zou doen en zou mishandelen. Lynn was voor niet veel dingen bang, maar wel voor die dingen. Ze kon, nu ze Tomari eenmaal had ontmoet, hem niet meer vergeten of laten gaan. Vandaar ook die angst in haar ogen, die goed weerspiegeld werd en ze keek verlegen naar beneden, naar de grond.

Tomari keek verliefd naar Lynn terwijl ze zich onder zijn aanraking nog dichter tegen hem aan trok, 'Tomari, beloof me alsjeblieft dat je me beschermd en dat je me nooit meer laat gaan,' zei ze tegen hem en ze keek op om hem aan te kijken. Tomari zag angst in haar ogen, angst dat hij haar los zou laten en om hem kwijt te raken maar ook voor dat ze gekwetst zou worden. Tomari was een klein beetje verbaasd, had hij nog niet duidelijk gemaakt dat dit het geval was, dat hij ondanks wat zou gebeuren altijd haar zou beschermen en eeuwig van haar zou houden? In dat geval zou hij voor eens en altijd die onduidelijkheid de wereld uit helpen. Hij streek met zijn hand door Lynn's haren en zei zacht en oprecht, zodat ze de woorden altijd zou herinneren "Ik zweer op mijn hart, mijn leven en mijn ziel dat ik je altijd zal beschermen, je nooit meer zal laten gaan, altijd van jou, en alleen jou zal blijven houden en er alles aan zal doen om je gelukkig te maken". Hierna kuste hij Lynn zacht op haar hoofd en voegde daarna nog zachtjes aan zijn woorden toe "omdat zowel mijn hart, mijn leven en zelfs mijn ziel er niks meer toe zouden doen als ik jou ooit mocht verliezen op wat voor manier dan ook". Tomari hield Lynn nu dicht tegen zich aan, hopend dat ze in zou zien dat zijn woorden recht uit zijn hart kwamen en dat hij zijn belofte nooit zou breken

Lynn keek Tomari nog steeds onzeker aan, maar glimlachte bij zijn woorden. Ze vond het fijn dat hij haar zoveel zekerheid aanhielp. Ze keek hem aan en voelde zijn kus op haar voorhoofd. Zachtjes streelde ze zijn wang, terwijl ze hem aankeek en zijn daaropvolgende woorden aanhoorde. 'Dankje Tomari, je bent lief,' zei ze, terwijl ze hem lief aankeek en giechelde om zijn prachtige ogen. Tegelijk hield ze haar vuisten ook voor haar gezicht wat ze zo vaak deed als ze bloosde. Tomari zou dat inmiddels wel al gewend moeten zijn. Lynn deed dit namelijk nogal vaak als ze bloosde. Ze sloeg haar armen om Tomari's hals en zoende hem zachtjes.

Tomari bleef Lynn aankijken, ook toen ze hem lief noemde, waarna ze hem aankeek en giechelde. Ondanks dat ze voornamelijk vrolijk leek hield ze alsnog haar vuisten voor haar gezicht zodat hij de blos die geheid op Lynn haar wangen stond niet te zien was. Ondanks dat hij het nog steeds jammer vond dat hij ze niet kon zien was hij er ondertussen aan gewend geraakt. De blos was kennelijk echter uitgewerkt want ze haalde haar handen voor haar gezicht weg en sloeg haar armen in plaats daarvan om zijn hals waarna hij in alle blijdschap de zoen van Lynn ontving en beantwoorde. Na wat voor hem een eeuwigheid leek verbrak Tomari langzaam de zoen waarna hij zei "Je weet dat je me niet hoeft te bedanken voor woorden die ik met alle plezier en eerlijkheid meen". Tomari legde zijn armen om Lynn haar middel en hield zijn handen samen op haar rug "maar als je me echt wil bedanken kun je voor mij proberen om je eigen gevoelens in woorden om te zetten" zei hij met een glimlach. Tomari wist dat dit best genant kon worden voor Lynn maar op het moment wou hij gewoon veel te graag woorden van begeerte uit haar mond horen komen om te bevestigen dat haar gevoelens voor honderd procent puur waren

Lynn schoot in de lach en keek toen Tomari aan. Haar mond zakte open. 'Je meent het?' klonk het aarzelend. Ze keek toen even naar de lucht. 'Als ik jou zie, gaat mijn hart ontzettend snel slaan. Ik wil voor jou door het vuur gaan en niks mag jouw gebeuren,' antwoordde ze toen. 'Als jij het zou uitmaken zou ik denk ik ontzettend depressief worden. Jij bent de vlam in mijn leven,' vervolgde ze toen. Was dit goed genoeg, of moest ze nog verder gaan? Dan wist ze niks meer hoor. 'En...' zei ze toen, terwijl ze net deed alsof ze iets slechts ging zeggen. Ze vloog toen letterlijk tegen Tomari aan en zoende hem met gesloten ogen. '... hopelijk heb ik het hiermee bezegeld,' zei ze toen grinnikend. Lynn keek diep in Tomari's ogen en vond de liefde die ze ook voor hem voelde. Ze zoende hem nogmaals en glimlachte.

Tomari voelde ergens een hol gevoel in zijn maag toen Lynn in de lach schoot, hij had het serieus bedoeld en vond het dus niet bepaald prettig als erom gelachen werd. Ze besefte echter al snel dat hij het wel degelijk meende en gaf dan ook serieus antwoord. Tomari luisterde zowel met zijn oren als met zijn hart naar Lynn haar woorden en met elk woord leek zijn hart lichter te worden van de verloren twijfel en warmer van de liefde en passie die steeds sneller door hem heen stroomde doordat zijn hart steeds heftiger en sneller begon te kloppen. Tomari wist ook dat dit te zien was in zijn gezicht doordat hij steeds roder werd. Tomari's hart leek even wat weg te zinken toen Lynn even iets slechts leek te willen zeggen, maar explodeerde het moment daarop bijna van blijdschap toen Lynn tegen hem aan vloog en hem innig zoende. Tomari voelde zich bijna alsof hij kookte van de hitte in zijn lichaam en van zijn hart. Tomari omhelsde Lynn stevig na de tweede zoen en zei toen zacht tegen haar "Dank je wel mijn grote liefde. Ik denk dat mijn liefde net nog veel meer gegroeid is als wat mogelijk was" Tomari voelde een paar tranen van blijdschap over zijn wangen rollen, maar deed niet de moeite om ze weg te vegen en liet ze dus gewoon vallen. Ze leken gewoon niet belangrijk meer, het enige wat er op dit moment nog wat toe deed was Lynn en de liefde die ze met elkaar deelde. Tomari hield Lynn nog stevig tegen zich aan terwijl zijn hart leek te gloeien, zo gelukkig was hij nog nooit in zijn leven geweest

Lynn's hart bonsde ontzettend hard toen Tomari zijn woorden sprak en ze glimlachte om de tranen die hij liet. Nogmaals verwonderde zij zich over hoe gevoelig deze jongen was. Het lag gewoon niet in zijn uiterlijk. Maar Lynn vond het totaal niet erg. Tenslotte was ze het gewend. Ze veegde met haar duim de tranen weg, maar zijzelf had ze ook gekregen. Ze was even slecht in haar geluk niet te uiten zonder tranen als Tomari. Ze keek hem glimlachend aan en zoende hem daarna weer. Ze kroop tegen hem aan. Ze vond het fijn dat hij haar zo lief behandelde. Nog nooit had ze deze liefde op Erd gevoeld en meegemaakt. Het was iets totaal nieuw voor haar. Ze keek hem diep in zijn donkere ogen aan. Ze wreef zijn laatste tranen en de hare weg en zoende weer. Lynn kreeg opeens een beeld van haar en Tomari met een kind in hun handen. O jee... Serieus, je gedachten werden hier niet goed van. Toch vond Lynn het wel grappig. Ze aaide Tomari's wang. Nee, nu wou ze nog geen kind. Later misschien. 'Je bent echt onwijs knap,' glimlachte ze.

Tomari zag dat hij niet meer de enige was met tranen van geluk in zijn ogen en liet Lynn zijn tranen weg vegen ondanks dat ze die zelf ook had. Lynn glimlachte en een moment later zaten ze te zoenen ondanks hun tranen. En ondanks dat hij nog nooit een ander meisje dan Lynn lief had gehad wist hij dat geen enkel ander de gevoelens die hij nu had zou kunnen oproepen, laat staan daar over heen komen. Hij voelde hoe Lynn nog dichter tegen hem aan kroop en Tomari legde zijn armen iets steviger om haar heen, als de keus aan hem was zou hij haar nooit meer los laten en nooit meer van haar zijde wijken. Tomari glimlachte toen hun ogen elkaar ontmoette en liet Lynn zijn en haar eigen tranen weg vegen waarna nog een kus volgde. Tomari kon het niet helpen dan aan hun toekomst te denken, hoe zouden ze later samen zijn, zouden ze kinderen hebben, zou Lynn dat eigenlijk wel willen? Tomari wist in elk geval dat hij op een dag wel kinderen wilde, maar daar was hij nu nog lang niet klaar voor. Tomari genoot van de streling van Lynn haar hand op zijn wang en keek haar verliefd in de ogen 'Je bent echt onwijs knap' zei ze al glimlachend, Tomari moest er op dit moment niet eens van blozen en zei rustig en eerlijk "en jij bent onwijs lief en schattig" Tomari glimlachte terwijl hij opeens voelde dat de tranen gestopt waren met stromen

Lynn bloosde in tegenstelling tot Tomari wel en haar o zo geweldige, not, reactie kwam weer tevoorschijn. Haar handen schoten voor haar gezicht, gebald tot vuisten en ze werd zo rood als een tomaat. Ze liet ze pas na een paar seconden zakken en keek Tomari aan. Ze zoende hem en leunde toen zachtjes op hem. Ze streek een lok haren achter haar oor en keek Tomari verliefd aan. Haar hand streelde zijn wang en een glimlach schoot over haar gezicht heen. Als ze met een iemand voor altijd in het leven wou zijn, dan was het Tomari wel. Ze keek hem diep in zijn ogen aan en haar hart leek een slag over te slaan, zoals die wel vaker deed als ze in Tomari's ogen keek. Een glimlach schoot over haar gezicht en ze streelde met haar vinger zijn lippen, waarna ze giechelend even haar vinger tussen zijn lippen duwde en het er lachend weer uit haalde. 'Oh, wat ben ik toch weer melig,' zei ze lachend. Toen beet ze op haar tong en de tranen schoten in haar ogen. Om Tomari niet bezorgd te maken knuffelde ze Tomari en legde haar hoofd in zijn nek. Daar begon ze hem te zoenen.

Tomari bleef Lynn aankijken terwijl ze in tegenstelling tot hem wel begon met blozen en automatisch werd gevolgd door wat ze altijd deed, haar handen tot vuisten ballen en voor haar gezicht houden. Dit weerhield Tomari er echter niet van om toch de rode kleur die Lynn haar gezicht had aangenomen te zien, Lynn mocht haar eigen reactie dan niet leuk vinden maar Tomari vond het des te schattiger. Na een paar seconde zakte de handen weer naar beneden en kon Tomari Lynn weer in de ogen kijken. Tomari zag Lynn dichterbij komen en sloot zijn ogen voor de zoveelste zoen waar hij nog lang geen genoeg van kreeg, hij leek er eerder steeds meer naar te verlangen. De kus werd echter toch uiteindelijk verbroken en Tomari voelde hoe Lynn tegen hem aan leunde. Tomari keek toe terwijl ze een lok haar achter haar oor veegde en voelde hoe zijn hart een slag leek over te slaan toen hun ogen elkaar ontmoeten. Hij genoot van de streling van haar hand op zijn wang terwijl hij haar aan bleef kijken. Hij kon en wou zijn hele leven bij haar blijven als ze dat hem toe zou laten, nooit meer van haar zijde wijkend. Hij liet het dan ook toe dat ze met haar vingers over zijn lippen ging en daarna al giechelend een vinger tussen zijn lippen duwde en het er lachend weer uit haalde. 'Oh, wat ben ik toch weer melig,' zei ze lachend. Tomari reageerde slechts bij een glimlach, hij vond niets erg zolang hij die lach van haar kon zien. Daarna legde ze haar hoofd in zijn nek en Tomari legde licht zijn armen om haar heen terwijl ook zijn hoofd bij haar schouder zat, hij had de tranen in de ogen van Lynn niet gezien en zag dus ook geen reden om bezorgt te zijn. Toen voelde Tomari echter de zoen in zijn nek en Tomari's ogen werden ietwat wijd terwijl hij stil hapte naar adem door de schok van plezier die net door zijn lichaam schoot, die was niet zo groot als bij wat ze net hadden gedaan ~ahem~ maar deze had hij totaal niet verwacht en kwam dus harder aan, kennelijk had ze een zwakke plek gevonden want hij rilde bijna van plezier terwijl hij onbewust Lynn iets strakker tegen zich aan trok. Gelukkig kon Lynn zo niet naar zijn gezicht kijken want Tomari wist dat hij bloosde, hij moest zich zelfs inhouden om niet te kreunen van plezier

Lynn keek glimlachend naar Tomari's nek. Ook al kon hij de glimlach niet zien, die was er toch. Ze voelde de huivering en trilde zelf even. Vond hij het niet leuk? Toen ze zichzelf steviger tegen hem aanvoelde, verscheen een glimlach over haar gezicht. Eindelijk! Ze had een zwakke plek van hem gevonden. Eindelijk, eindelijk, eindelijk! Nu kon ze hem terugpakken voor al die keer dat ze kreunde tijdens het zoenen. En toen ze daarnet die leuke ervaring hadden, had ze ook gekreund, heel vaak zelfs. Haar hand streelde zijn zij, terwijl ze zachtjes in zijn oor beet. Daarna hief ze zich weer een beetje overeind en keek Tomari grijzend aan. Dit was gewoon te mooi om waar te zijn. Ze had een zwakke plek van Tomari gevonden. Maar ze gin het niet laten merken. Nee, hier wou ze in stilte van genieten. Ze keek hem aan. De hitte hier was echt ongelooflijk groot. Om Tomari te plagen, deed ze net alsof ze het ontzettend warm had. Ze trok haar trui uit en keek grijnzend naar Tomari. 'Het is hier maar warm, vind je ook niet?' vroeg ze met een zo'n serieus mogelijk gezicht die ze had. Die blik al! Lynn had het gevoel alsof ze onwijs hard op haar tong moest bijten om niet te lachen. Lynn wist dat ze Tomari heel gemakkelijk kon verbazen en het was dan ook een klein beetje gemeen dat ze er een beetje misbruik van maakte, maar Tomari deed dat ook bij haar 'vuist-met-bloos-probleem', dus waarom zij niet bij hem? Ze keek hem diep in zijn ogen aan. Oh nee, ze begon weer filosofisch te denken. De steen zat een beetje tegen haar rug aan, net alsof de natuur die steeds dichter drukte tegen haar, om haar zo krampachtig mogelijk tegen Tomari te laten gaan. Een glimlach verscheen op haar gezicht. Ze dacht dan wel filosofisch, maar de gedachten die filosofisch binnenkwamen, waren onwijs grappig en leuk. Maar dan ook echt alleen een pretje voor haar. Ze zou het niet tegen Tomari zeggen. Nee, wat zou die dan wel niet van haar denken! De zon leek wel fel te schijnen op de stenen die zich rond hun hoofden bogen. Maar Lynn probeerde zich zo weinig mogelijk van de hitte aan te trekken. Ze zat hier tenslotte alleen nog met een jeansbroek (sorry als ik eerst andere kleren aanhad) en in haar BH, dus eigenlijk moest ze het allang koud hebben. Maar het kwam gewoon door Tomari dat ze het zo warm had. Ze keek hem aan en streelde langzaam langs zijn buik af, terwijl zij zich op haar zij langs hem legde en hem aankeek. Ze had onwijs veel zin om hem nogmaals in zijn nek te zoenen, eventueel een likje te geven. Maar ze zou nog even wachten. Eerst moest ze hem op andere manieren liefkozen, anders viel het nog op ook. Zo gezegd, zo gedaan. Ze streelde langs zijn buik af en begon hem zachte kusjes op zijn wang te geven, terwijl ze even naar zijn nek staarde en hem vervolgens vol zachtheid zijn ogen inkeek. Een glimlach was verschenen over haar gezicht. Een glimlach die je zelfs met de felste pijn er niet kon afhalen. Net op dit moment boog haar rug zich tegen een scherp punt van de rots. Ah! Behalve zo dan. Ze voelde een beetje warm vloeistof. Bloedde haar rug al zo snel? Was het zo fel er tegen aan gekomen? Had ze niet eens in de gaten. Lynn deed net alsof er niks aan de hand was, alsof ze niks voelde. Het pitste een beetje en het brandde, maar Lynn was zo gefixeerd op Tomari, dat ze het amper voelde. Tomari zou het alleen maar voelen als hij zijn armen om haar heen sloeg. Lynn boog zich langzaam naar zijn nek en begon hem zachtjes te zoenen. Ze gaf hem vervolgens plagend een likje eraan. Daarna likte ze vanaf een punt naar een ander punt in zijn nek. Ze glimlachte. Dit was leuk!

(het was trouwens eerst een jurk, dus anders zou je nu in je ondergoed zitten, maar ik vindt het best als je het wil veranderen voor nu)

Tomari voelde na de kus in zijn nek ook een streling over zijn zij en een zachte beet in zijn oor waarna ze weer iets overeind kwam met een grijns op haar gezicht. Had ze het nou door of niet? Tomari had zijn best gedaan om zich in te houden maar wist niet of dat ook voldoende gelukt was. Hij had het nu in elk geval verdomt warm en Lynn ook zo te zien, want ze trok al wat uit. Nu wist Tomari niet eens meer zeker of het nou gewoon zo warm was in hun grot of dat alleen hun het zo warm hadden. Tomari knikte toen Lynn zei dat het warm was en Tomari trok zijn t-shirt uit waardoor hij nu alleen zijn broek nog aan had. Hierna streelde Lynn hem over zijn buik terwijl ze naast hem ging liggen waarna ook nog kusjes op zijn wang volgde, Tomari kon niet anders zeggen dan dat hij genoot van haar aandacht. Lynn boog zich toen weer naar hem toe en kuste hem weer in zijn nek. Tomari kon een rilling en een kleine kreun van plezier niet onderdrukken waardoor hij ook meteen hard moest blozen, ze wist het dus wel, en nu zeker. Nu wist Tomari wel zeker dat ze hem nog veel meer ging plagen, sterker nog, ze begon er al mee. Lynn likte namelijk van het ene naar het andere punt in zijn nek waardoor hij bijna lag te schokken van plezier en eigenlijk wou hij nu niet eens meer dat ze op hield, het voelde te goed. Dus in elk geval voor nu zou hij zich ietwat laten martelen, hij zou haar later wel terug pakken en ook een lichamelijke zwakke plek bij haar zoeken

~btw, wat heb jij met bloed drama-queen? kan je het niet veranderen in een straaltje warm water of een positieve schok geven? ~

Lynn keek grijnzend naar Tomari toen die zijn lichaam onmiddellijk reageerde op haar likken. Een glimlach maakte zich onwijs snel meester van haar gezicht en ze wierp haar blik toen op Tomari zelf. Ze haalde even adem toen ze zijn borstkas zag. Hij was ook zo knap! De grond onder haar kleurde langzaam rood. Lynn zag het niet. Ze had alleen oog voor Tomari. Een grijns viel over haar gezicht en ze nestelde zich tegen hem aan. Ze drukte zich dicht tegen hem aan en een glimlach viel over haar gezicht. Ze keek naar Tomari en hoopte dat hij echt heel haar leven bij haar ging blijven. Lynn zou, nu ze Tomari eenmaal kende, hem nooit meer willen laten gaan. Maar dat waren natuurlijk woorden van een puber. Volgens oudere mensen veranderden je gevoelens ongelooflijk snel. Maar Lynn wist niet zeker of haar gevoel voor Tomari ooit ging ophouden. Ze keek diep in zijn ogen, glimlachte en zoende hem daarna weer. 'Hmm... Ik heb je zwakke plek gevonden geloof ik,' zei ze fluisterend in zijn oor, terwijl ze zich weer naar zijn nek liet glijden. Ze liet per ongeluk daar een warme ademhaling los, maar begon hem meteen te zoenen in zijn nek. Kleine kusjes van boven naar onder. Daarna liet ze zich weer terug glijden naar hem. Met een snelle beweging zette zij zich op zijn buik en glimlachte. 'Je bent warm,' knipoogde ze met een zwoele stem. Ze liet haar vinger even over zijn borstkas glijden en keek hem zwoel aan. Oh... Soms kon ze hem toch ook zo ongelooflijk pesten. Ze liet haar handen achter zich glijden, voelde aan de warme plek. Haar handen kregen een nieuwe kleur aan. 'Shit,' mompelde Lynn zachtjes. Ze zag een beetje vochtigheid, dichtbij hun en liet haar handen onder de druppels zakken. De vloeistof gleed van haar hand op de grond. 'Dat is beter,' mompelde ze. Ze draaide zich weer om naar Tomari. 'Niks aan de hand,' glimlachte ze naar hem. Een klik en haar BH gleed van haar schouders en armen af. Ze glimlachte naar Tomari en boog zich naar hem toe. Ze zoende hem in zijn nek, op zijn wang en op zijn mond, een hele lange kus. 'En nu wil ik je,' fluisterde ze zacht. Af en toe vond ze van zichzelf dat ze flink wat lef had. Verliefd keek ze Tomari aan. Maar bij Tomari was het voor haar ook gewoon onmogelijk om rustig te zijn of om goed na te denken. Tomari liet alles in haar op hol gaan. Waar ze vroeger totaal geen behoefte aan had, had ze nu steeds als zij bij hem was. Was dat wel normaal? Ze zoende Tomari weer in zijn nek en drukte haar blote bovenlijf tegen Tomari's borstkas aan. 'Ik wil hier voor eeuwig blijven, als ik maar bij jou ben,' zei ze, waarna ze zich op haar zij liet rollen naast hem en haar hoofd op zijn borstkas legde. Ze keek Tomari diep in zijn donkere ogen aan en verzoop er helemaal in. Wat was het ook een leukerd!

- Ik was ervoor in de stemming Jaaa! Mijn posten zijn drama!! -

Tomari voelde de controle over zijn eigen lichaam weer terug komen toen Lynn was opgehouden met hem in zijn nek te zoenen en te likken. "Goh, zou je denken" antwoordde hij sarcastisch na haar opmerking dat ze zijn zwakke plek gevonden had. Maar toen begon ze alweer, ze zoende hem en Tomari kon een kreun van plezier nier meer onderdrukken waardoor hij ook meteen weer rood werd. Lynn verplaatste zich boven op hem en Tomari voelde de hitte van haar lichaam tegen het zijne, zelf had hij het in elk geval bloedheet en dat kon Lynn kennelijk ook voelen. Tomari bleef naar Lynn kijken die haar hand over haar eigen rug liet glijden en toen naar haar hand keek waarna ze vloekte. Wat was er aan de hand? Maar lynn liet haar hand afspoelen en zei dat het in orde was. Nu maakte Tomari zich echter al zorgen, maar voordat hij iets kon zeggen hoorde hij een klik en zag hij de BH van Lynn van haar lichaam glijden en werd hij weer in zijn nek gezoend waardoor hij opnieuw zijn helderheid verloor, hij wou alleen haar, een kus op zijn wang en mond volgde, een heerlijke lange zoen waarna ze haar gevoelens uitsprak. Kennelijk was hij dus niet de enige met verlangen "Ik wil jou ook" zei hij zacht tegen haar nog net voordat Lynn weer begon met hem in zijn nek te zoenen, dat samen met dat hij haar bovenlichaam tegen het zijne voelde zorgde ervoor dat hij totaal de controle verloor en zich blind liet leiden door zijn lichaam, inclusief dat hij zijn armen om haar heen sloeg. Toch liet Lynn hem eindelijk gaan en licht hijgend liet hij zijn armen weer langs zijn zij liggen "Ik zal voor eeuwig bij je zijn, waar we dan ook heen gaan" antwoordde hij op haar woorden terwijl hij langzaam weer de controle terug kreeg. Tomari keek Lynn aan terwijl ze weer haast hem ging liggen met haar hoofd op zijn borst. Tomari voelde nu echter wel dat zijn arm iets plakte en nat was. Tomari hief een arm de lucht in om te zien wat het was en herkende de rode kleur helaas onmiddellijk; bloed, en niet het zijne, dat had hij wel gevoeld. Tomari keek bezorgt naar Lynn. "Waar bloed je?" vroeg hij ondanks dat hij bijna zeker was dat het haar rug was. Plezier kon wachten, eerst wou hij zorgen dat alles wel goed met haar was. Tijdens dat hij op haar reactie wachtte legde hij zijn hand op het steen waarna hij met zijn magie alle scherpe punten enzovoorts weggestreken werden, zo zou geen van hen beide zich hier nog een keer verwonden

Lynn glimlachte, maar voelde Tomari's hand bij het plakkerige gedeelte. Ze wou het net wegtrekken, toen hij haar het al vroeg. Lynn bloosde zachtjes. Ze hoopte niet dat Tomari haar nu meteen naar de ziekenzaal wou brengen. Niet nu het zo goed en fijn tussen hun was. Ze keek naar hem en draaide haar lijf naar hem toe. Haar rug werd zichtbaar. Die zat ondertussen helemaal onder het bloed en deed een klein beetje pijn. Lynn schoot gauw terug in haar BH. Mochten ze weggaan, dat ze dan niet opeens bloot was te zien. Ze keek naar Tomari. 'Zo erg is het niet hoor, ik voel nauwelijks pijn,' zei ze overdreven stoer. Ze liet haar hand over haar rug glijden. Ze probeerde het wondje te vinden. Ze ging steeds verder naar boven totdat ze niet meer kon. Haar vingers grepen en Lynn snakte naar adem. Daar was het dus. Omdat haar vingers koud waren, deed het ook zo'n pijn. Lynn probeerde zachtjes uit hoe groot het wondje was. Niet heel erg groot. Hopelijk was het ook niet diep. Ze haalde al haar haren naar een kant en vroeg aan Tomari: 'Is de wond diep?' Ze wou niet dat hij zich zo'n zorgen om haar maakte. Als je dat tegen Tomari zei, keek hij je eerder aan alsof je gek geworden was. Ze voelde dat de pijn steeds heviger werd als er koude lucht tegen kwam, maar Lynn liet zich niet kennen tegenover Tomari, hield stevig haar tranen in en sloeg haar armen om zich heen, in een soort beschermende positie. Het was nu dikke pech als ze dit moment van hun tweeën aan haar neus voorbij zag vliegen, alleen om een klein, nou ja, middelgroot wondje. Ze keek naar Tomari en een glimlach gleed over haar gezicht. Als hij bezorgd was, was hij juist heel erg schattig. Ze kwam een beetje naar hem toe en leunde toen met haar schouder tegen hem. Een warm gevoel vloog door haar heen. Een gevoel dat haar zei dat als Tomari in haar buurt was, ze niet bang kon zijn voor iets. Ze was altijd veilig met hem in haar buurt. En dat voelde fijner dan ooit. Ze keek hem aan en drukte een kleine kus op zijn mond. 'En, moet ik zo zielig bij de ziekenzaal blijven of kan het er mee door?' vroeg ze met een pruillipje.

Tomari keek Lynn nog steeds bezorgt aan toen ze zacht bloosde en zich omdraaide. Haar bloed zat tot Tomari's verbazing over bijna haar hele rug, hoe kon hij dat niet opgemerkt hebben? Lynn deed haar BH weer aan en zei tegen Tomari dat het wel mee viel, het bloed sprak haar echter tegen. Lynn zocht met haar hand het wondje en Tomari volgde die tot hij aan Lynn's reactie kon zien dat ze 'm gevonden had. Lynn haalde al haar haren aan de kant en vroeg aan hem of de wond diep was. Tomari trok een stoffen zakdoek uit zijn zak en hield die tegen een stroompje water aan dat over de muur liep om 'm nat te maken. toen dit gebeurt was kneep hij wat overtollig water eruit en zei zachtjes tegen Lynn dat het misschien wat kon prikken waarna hij de natte zakdoek over haar rug haalde om het bloed weg te vegen van de wond zodat hij die duidelijker kon zien "de wond is niet echt groot, en gelukkig ook niet diep, het bloed alleen behoorlijk" zei hij zacht tegen Lynn waarna hij ook een groot deel van de rest van het bloed weg veegde. Hierna gaf Tomari zacht een kus en daarna een voorzichtig likje over de wond. Tomari borg de zakdoek weer op en keek Lynn aan die nu met een brede glimlach naar hem keek. tomari voelde haar zacht met haar schouder tegen hem aan leunen en kreeg een klein kusje waardoor ook Tomari weer een glimlach kreeg. "je hoeft niet naar de ziekenzaal, maar eigenlijk moet er wel iets van een verbandje of een pleister overheen voor als het nog gaat bloeden" antwoordde hij na Lynn haar vraag gehoord te hebben. Tomari had haar uitdrukking gezien en wist dat ze ook eigenlijk helemaal niet had willen gaan, maar daarnaast wou hij dat ook niet. Geen van hun had echter verband of een grote pleister bij zich, Tomari kreeg echter een idee en pakte zijn shirt van de grond af dat naast zijn andere shirt en het vest lag, eerder had hij drie lagen aan gehad tegen de kou, maar hij zou straks wel door met twee als ze vanuit hun warme zelfgemaakte grot weer naar buiten gingen. Tomari scheurde zijn shirt in tweeën, steeds opnieuw tot hij een stuk of sez brede, maar korte repen wit katoen had. De repen knoopte hij aan elkaar en hij hield het improvisatie-verband omhoog waarna hij zacht vroeg "zou je even rechtop willen zitten? dan kan ik het goed doen en weten we zeker dat het goed komt, zelfs als het weer gaat bloeden". Nu was het alleen wachten tot Lynn gehoorzaamde en deed wat hij vroeg, dat zou ze waarschijnlijk wel doen, want het alternatief was de ziekenzaal en dan konden ze niet alleen zijn

Lynn keek opzij, maar kon Tomari niet helemaal aankijken, dus moest ze er maar op vertrouwen. Kleine schokjes gingen door haar heen toen Tomari haar rug afveegde met een doekje. Ze giechelde toen ze een kus voelde op de wond en al helemaal toen haar lichaam instinctief reageerde op het daaropvolgende likje. Lynn had zich graag omgedraaid om Tomari lekker te zoenen, maar dat ging nu niet. Ze keek opzij toen Tomari's shirt kapot was. Ze voelde zich helemaal warm worden. Dat Tomari zelfs z'n shirt aan flarden wou helpen om haar te verbinden, zo lief! 'Tomari..' begon ze zachtjes, waar het respect voor hem heel goed in te horen was. Ze knikte toen Tomari zijn vraag stelde, gaf hem eerst nog een klein kusje omdat ze het gewoon niet kon laten en ging rechtop zitten, wachtend tot Tomari het zou verbinden. Ze keek een beetje voor zich uit. Telkens als ze dacht dat ze Tomari bezig voelde, kwam er een soort huivering door haar heen en glimlachte ze. Haar haren hadden dankzij de duisternis geen glans meer, maar dat kon Lynn niet zoveel schelen. Hoe laat zou het trouwens al zijn? Dat vroeg Lynn zich af, maar ze ging het niet vragen. Nee, niks zou dit moment tussen Tomari en haar nog kunnen verpesten. Ze waren samen. Ze hadden verkering. Sinds vandaag, eigenlijk. Ze dacht terug aan de ontmoeting met Tomari. Toen ze dacht dat hij klaar was, draaide zij zich naar hem om. 'Ben ik nog mooi?' vroeg ze overdreven, waarna ze moest lachen en hem een kus gaf. Verliefd keek ze hem aan en ze sloeg haar armen om zijn nek heen. Haar armen kruisten zich en Lynn trok zich op de schoot van Tomari. Ze had haar oog echter alleen nog maar op Tomari gericht en ze gaf hem beginnende kusjes in op zijn hals. Daar ging ze langzaam door tot aan zijn nek en toen op zijn mond. Uitdagend liet ze de bandjes van haar BH zakken, totdat ze van haar schouders afvielen. Ze keek Tomari uitdagend aan. Een grote grijns kwam op haar gezicht. Ze had sinds vandaag een beetje lef gekregen, voor het eerst in haar leven. En die lef zou ze met alle plezier aan Tomari willen laten zien. Een grote grijns kwam maar niet van haar gezicht af en ze kiek diep in Tomari's donkere ogen. Ze streelde zijn wang en zoende hem nogmaals in zijn nek, waarna ze kleine kusjes op zijn borstkas gaf. Ze keek hem diep in zijn ogen aan.