Deshas nam nog een slok uit zijn glas en keek Savador weer aan. ''Vriend, het is niet eens alcohol wat ik heb'' zei hij licht grijnzend. ''Het leek me beter je eerst wat van de gebruiken hier in het Rijk te vertellen voor ik je vanalles ga geven. Maar als je echt zo nieuwsgierig bent...'' zei Deshas en reikte met die woorden zijn glas naar Savador. ''Proef maar, je gaat er echt niet dood van'' zei hij droog terwijl hij een hap eten nam. De inhoud van het glas was geen wijn al leek het er wel veel op. Het was puur bloed. Maar bijna iedereen in het hele Rijk dronk het. Wijn was er uiteraard ook wel maar bloed werd hier gezien als de drank van de verdorven ziel. En aangezien die er in het Rijk der Schaduwen nogal veel waren. Toen het eerste lied was afgelopen werd er een nieuw sneller nummer ingezet waarbij er ook danseressen aan te pas kwamen. Allemaal even mooi, slank, sierlijk en elegant. Ze waren van hetzelfde ras als Phileine en Danaé. ''Mordhel. Zo heet hun ras. Geboren slaven, allemaal. Goede dienaren maar ik zou het niet in mijn hoofd halen er eentje te beminnen. Deze zijn dan zogezegd 'speciaal gefokt' op hun schoonheid voor dit soort avonden'' legde Deshas kort uit.

Savador pakte het glas aan dat door Deshas werd toegereikt en nam een kleine slok. Het smaakte nog het meest naar bloed, wist hij toen zijn tong geprikkeld werd door de ijzerachtige smaak. Ergens met afgunst maar aan de andere kant ook met verbazing kwam hij erachter dat het daadwerkelijk ook bloed was. 'Smaakvol. Denk ik,' peinsde Savador alsof hij nog niet zo zeker was van die woorden. Hij wist niet goed hoe hij het moest noemen of ervan moest vinden. Goed te doen in de vorm van eigenaardig? In ieder geval smaakte het niet te verkeerd om het af te staan. Toch hield hij het voor nu liever bij wijn. Hij zou straks wel een glas proberen, later op de avond. Savador liet zijn blik goedkeurend op de danseressen vallen die het volgende snelle nummer bijstonden. Hij zweeg om Deshas' uitleg, maar had het wel begrepen. Hij herkende dezelfde soort door diezelfde grauwe huid en de aanlokkende schoonheid die Phileine en Danaé ook met zich meedroegen. Ondanks hun laaggeplaatste rang niet verkeerd om aan te zien. 'Ze zijn aantrekkelijk genoeg om mijn hart te stelen, maar te eentonig om bij mijn zijde te blijven,' zei Savador kritisch terwijl hij toekeek hoe de danseressen allerlei slanke en lenige vertoningen uitvoerden. 'Al vrees ik dat ik niet naar de liefde zelf, maar alles wat erbij hoort en erop en eraan zit zal streven.' Hij glimlachte licht. 'Laat ik dat toch maar niet gebeuren. Met uitdagende vrouwen is het soms moeilijk te onthouden dat ik al een fijne relatie heb.' Savador hief zijn wijnglas op en nam nonchalant een aantal slokken.

Deshas nam zijn glas grijnzend weer terug toen hij de uitdrukkingop Savadors gezicht zag. ''Daar kijk je van op niet waar'' zei hij waarna hij zelf nog een slok nam. Hij zweeg even een paar minuten op Savadors woorden over de Mordhel danseressen. ''Ze zijn goed voor een nachtje plezier maar meer eigenlijk ook niet'' zei hij met een grijns. ''En als het de uitdagende vrouwen zijn waar jij je aan verliest dan zou ik straks je hart maar vasthouden voor je die nog verliest'' zei hij zacht lachend. Er werd nog een tweede gang als voorgerecht opgediend maar daarna werd de tafel helemaal leeggehaald. ''Ze halen alles nu weg om plaats te maken voor het hoofdgerecht. Maar dat moet in de keuken nu eerst allemaal op schalen en borden worden gelegd. Maar je zult straks wel zien wat ik daarnet bedoelde'' zacht Deshas zacht tegen Savador. Op dat moment gingen de deuren weer open. Dit keer stond er een langere vrouw in de deuropening. ze had donkerrode, bijna zwarte, golvende lokken tot haar middel waarvan twee lokken die anders voor haar oren hingen nu opgestoken waren maar de rest hing los. Daardoor waren haar oren nu goed te zien. Ze hadden nog het meeste weg van iets als elven oren al hingen de punten hier naar beneden. Ze had in elk van haar oren vier kleine oorbellen. Twee ringetjes en twee steentjes. Verder had ze groene verleidelijke ogen en volle bloedrode lippen. Net als de Mordhel vrouwen was ze slank en lenig. Maar deze vrouw straalde ook kracht en verleiding uit en was een stuk langer. Mordhel vrouwen waren niet zo erg groot namelijk. En deze vrouw had de lengte van een normaal mens. Ze droeg een zwarte jurk die tot net boven haar knieën reikte, met een blote rug en die met enkel twee touwtjes in haar nek was vastgemaakt. Verder had het lijfje van de jurk een lage V-hals. Een van de mannen die met haar was meegekomen stak zijn hand uit en hielp haar met een kleine sprong op de tafel. Ze droeg speciale schoenen om het wel hygiënisch te houden. ''Dat is Ceylin. Haar ras is een beetje de voorloper op wat wij vandaag de dag als Shadranen zijn. Ik weet niet goed wat je van onze voorouders weet Savador maar dat ras had elk zo zijn eigen kracht of specialiteit om het zo maar te noemen. Ceylin heeft die van verleiding. Logisch als je ervan uit gaat dat haar moeder lust en haar vader kracht had. Deze vrouwen lijken misschien ondschuldig Savador maar door vrouwen als Ceylin ben ik op het idee gekomen voor de Suasama. Ook deze zou ik eigenlijk niks mee beginnen. Mensen van Ceylins ras worden aan elkaar uitgehuwelijkt om de perfecte nakomelingen te maken. Dat houd hun ras sterk zeggen ze'' zei Deshas.

Savador keek Deshas grijnzend aan om zijn woorden en wierp zo nu en dan nieuwsgierig een blik op de deur, alsof er ieder moment een verleidelijke vrouw kon binnenlopen. In de tussentijd werd er alleen een tweede gang opgediend en de rest werd van tafel gehaald, maar hij had er nauwelijks oog voor. Wat hij dacht was even later ook het geval, maar hij had haar nooit zo knap ingeschat. Hij moest veel moeite doen zich niet aan haar schoonheid te verliezen terwijl ze op de dinertafel werd geholpen. Nu hij tegen haar op moest kijken kon hij nauwkeurig ieder detail bekijken. 'Een teleurstelling,' stamelde Savador zacht nadat Deshas was uitgesproken. Hij kon zijn ogen niet van Ceylin af houden. In vergelijking met deze vrouw waren de andere Mordhel vrouwen maar kleine meisjes. Nog steeds knap, maar klein. Hij scheurde uiteindelijk zijn blik los van de vrouwelijke vormingen om Deshas met een verbaasde glimlach aan te kijken toen hij hoorde dat hij er eigenlijk niets mee zou beginnen. 'Je bent gek,' grijnsde Savador. Hij pakte zijn glas op en richtte zijn blik weer op Ceylin. 'Ik zou honderd vrouwen als haar aan mijn zijde willen hebben.' Er leek even iets te veranderen in zijn geamuseerde blik. 'Maar ze overtreffen mijn Diva nooit,' voegde Savador er vastberaden aan toe terwijl hij nog een slok wijn nam.

''Dan ken je Ceylin nog niet Savador. Anders dan de meeste hier is zij niet iemand die hier werkt. Zij komt en gaat als ze er zelf zin in heeft en treed op als ze zelf wilt. Ze is hier wel vaker geweest en ik ken haar redelijk goed. Ze is mooi, maar gevaarlijk. Daarbij is ze al een iemand beloofd dus dat maakt een relatie onmogelijk. Wacht maar tot je ziet wat ze allemaal met haar krachten kan'' zei Deshas. Hij liet zijn glas nog een keer volschenken en leunde achterover in zijn stoel. De mannen van hetzelfde ras als Ceylin die met haar mee waren gekomen hadden hun plaats als muziekanten intussen ingenomen. Een van hen had Ceylin een omknoopdoek met munten gegeven die bij elke beweging rinkelde. Die had ze om haar heup geknoopt. Ondertussen waren de muniekanten begonnen met spelen. Precies op de maat van de snaar geluiden en trommels bewoog ze sierlijk met haar heupen zodat bij elke beweging de munten rinkelde. toen het intro van het lied voorbij was begon ze er zelf ook bij te zingen. Zacht, maar letterlijk betoverend. Onder het zingen ging ze al dansend de tafel over. Het ging gepaard met veel acrobatische, lichtvoetige stunts. In een vloeiende beweging knielde ze toen even vlak voor Deshas neer en richtte zijn hoofd wat op door haar vingertoppen onder zijn kin te leggen. Daarna duwde ze zacht zijn hoofd opzij. Ze maakte een paar sierlijke bewegingen met haar handen en had ineens een sjaaltje bij zich. Ze legde het om Savadors nek en trok hem zo iets dichter naar haar toe. Maar toen de trommels weer in zette liet ze hem los en met een radslag ging ze weer terug naar het midden van de tafel om verder te zingen en te dansen.

https://www.youtube.com/watch?v=QLlEbX0u6Wg

Savador vond het des te jammer toen hij te horen kreeg dat Ceylin al aan iemand uitgehuwelijkt werd. Maar of het nu anders had gelegen of niet, hij zou haar toch niet zo simpel aan zijn zijde krijgen. Zulke mooie vrouwen kennende speelden altijd hard to get. Bovendien was hij zelf al getrouwd waarmee hij dik tevreden mee was. Hij zou het ook niet over zijn hart kunnen krijgen Diva te verliezen doordat hij weer vreemdging. Savador streek met een peinzend gezicht over zijn kin terwijl hij toekeek hoe de muzikanten met hun muziek inzetten en het festijn pas echt begon. Sierlijk begon Ceylin met haar heupen te dansen om even later met een dans en gezang in te springen. Hij keek wat jaloers toe hoe ze Deshas wat aandacht schonk, maar leunde achterover toen ze plotseling ook bij hem stopte. Savador kreeg het benauwd toen hij door middel van een sjaaltje dat om zijn nek werd gelegd dichter naar Ceylin toe werd getrokken, zodat hij haar volmaakte gezicht nog beter kon zien. Hij was zichzelf zo in haar groene ogen kwijtgeraakt dat hij de halve inhoud van zijn wijnglas over zijn broek goot. Pas toen Ceylin hem weer losliet en zich met een radslag van hem verwijderde, merkte hij de grote rode vlek op. Zacht vloekend in het Shadraans probeerde Savador de vlek met een witte doek eruit te krijgen.

Deshas keek weer terug naar Ceylin toen ze, na hem even geplaagd te hebben, ook Savador moest hebben. Hij grinnikte zachtjes toen ze weer naar het midden van de tafel ging maar niet bedoeld om Savador uit te lachen. ''Geen zorgen Savador. Je bent heus niet de eerste die dat overkomt. Ceylin heeft wel vaker dat effect op mannen'' zei hij grijnzend. Zijn eigen blik was ook niet compleet helder geweest toen Ceylin zo dichtbij was geweest. Aan het einde van het lied stond een van de muziekanten op om Ceylin een hand aan te bieden waarmee ze sierlijk weer van de tafel sprong. Die werd nu weer gevuld met gerechten voor het hoofdgerecht. Ceylin werd aan de zijkant waar de rest van haar gezelschap zat ook iets te eten en wat te drinken gebracht. Daarna ging de muziekanten weer spelen maar Ceylin bleef nu zitten. Als ze zou zingen zou haast toch niemand luisteren aangezien het geroezemoes weer was begonnen. Zelf was ze zacht in gesprek verwikkeld met iemand anders van haar groepje die geen instrument bespeelde.

Savador staarde Deshas vanuit zijn ooghoeken nijdig aan toen hij hem hoorde grinniken terwijl hij verwoedde pogingen deed de vlek eruit te schrobben. Een knappe vrouw die hem uit zat te dagen vond hij opwindend, maar een natte broek was dan niet fantastisch meer. 'Ze laat mijn hart sneller kloppen,' gaf hij toe. 'Maar dat heeft me wel één van mijn goede broeken gekost,' zei hij er zacht mopperend achteraan. Hij liet de vlek maar voor wat het was toen Ceylin van de tafel werd geholpen en nieuwe gerechten werden opgediend. Savador schoof zijn stoel aan en pakte hier en daar wat van schalen en opdienborden op zijn eigen eetbord. Na de eerste hap merkte hij dat hij toch niet veel door zijn keel zou krijgen. Zijn blik was immers nog steeds op Ceylin gericht, die nu in gesprek met iemand was.

''Rustig maar, een broek kun je vervangen. Een ervaring of gevoel niet'' zei Deshas nu serieus en zonder te lachen. Hij was Ceylins geintjes inmiddels wel gewend maar voor Savador gold dat uiteraard niet. Maar ook Deshas had zelfs nu nog moeite met haar. Toen Deshas doorhad dat Savador de hele tijd naar Ceylin zat te staren zette hij met een klap zijn glas neer zodat hij wel op moest kijken. ''Eet nou gewoon wat. Je ziet haar nog vaak genoeg hier rondlopen Savador'' zei hij zacht tegen hem waarna hij zich weer naar achteren boog. Bij Ceylin en haar gesprekspartner was een meisje komen zitten. Ze stootte Ceylin aan en fluisterde zacht iets terwijl ze richting Savador wees. Ceylin keek het meisje even aan maar richtte haar blik daarna op Savador. Ze glimlachte even kort naar hem terwijl het meisje naast haar zachtjes giegelde. Ceylin stond op en liep, met het giegelende meisje achter haar aan, richting Deshas. ''Excuseer ons Heer maar mogen we even een paar woorden wisselen met uw opvolger?'' vroeg ze terwijl het meisje achter haar nog steeds proestte. Ceylin stompte haar even zacht en siste haar grijnzend iets toe in een andere taal. Deshas knikte even kort op Ceylins vraag. Daarna richtte de vrouw haar groene ogen op Savador. ''Het spijt me van uw broek. Het was niet de bedoeling ervoor te zorgen dat u wijn erover heen morste. Ik betaal er dan ook alle schade aan'' zei ze tegen hem.

Deshas' woorden hadden Savador wat aangespoord. Hij had zijn vork in een ander mals stuk vlees gestoken maar bracht het niet naar zijn mond. In plaats daarvan zat hij er maar wat doelloos in te prikken, want zijn aandacht was weer naar Ceylin gegaan. Er zat nu een meisje bij die wat met de vrouw aan het smoezen was. Toen er opeens in zijn richting gewezen werd, deed Savador alsof hij zich concentreerde op het eten. Vanuit zijn ooghoeken hield hij ze echter nog slinks in de gaten. Hij keek weg toen Ceylins smaragden van ogen de zijne ontmoetten en ze hem behalve dat ook een glimlach schonk. Hij wist niet waar hij moest kijken zodra hij met schrik merkte dat Ceylin en het meisje opstonden en hun richting inkwamen. Dat had hij niet verwacht. Eerst werd Deshas iets gevraagd, daarna richtten ze zich op hem. Hij draaide zijn gezicht in Ceylins richting om haar aan te blijven kijken toen ze tegen hem sprak. 'D.. dat is helemaal niet nodig,' antwoordde Savador vlug en struikelend over zijn woorden. Hij wendde wat ongemakkelijk zijn blik af en voelde zijn wangen gloeien. Doordat zijn huid zo bleek was moest er vast een rode verkleuring te zien zijn, besefte hij met schrik. Savador negeerde het en probeerde zijn mannnelijkheid te gebruiken om wat zekerder over te komen. Hij keek Ceylin grijnzend aan. 'U kunt prachtig dansen,' zei hij met zijn meest charmanste stem die hij te boven kon halen. 'En mannen verleiden.' Hij onderdrukte zijn zachte lach door het binnensmonds te houden. 'Uw fiancé heeft maar geluk met een prachtige verschijning als uzelf.' Savador streek met een nonchalante beweging zijn zwarte lokken achter zijn schouders en nam kalm een slok van zijn wijn, zonder zijn blik los van Ceylin te scheuren.

''Ik sta erop'' zei Ceylin waarmee ze duidelijk aangaf dat ze een nee niet accepteerde. Ze glimlachte even naar hem terug om zijn woorden. ''Dank u. Ik vat dat denk ik maar op als een compliment. Het is immers de kracht die ik bezit nietwaar'' zei ze met diezelfde glimlach. ''Als hij dat nou ook nog eens een keer zou zeggen. Liefde komt maar erg zelden voor onder onze soort moet u weten. En mijn verloofde is nou niet bepaald de droom van elke vrouw'' zei Ceylin kalm. ''Certus, zijn kracht is nacht. Hij is niet afschrikwekkend of zoiets dergelijks, hij is alleen niet zo makkelijk in omgang. Hij heeft vaak een humeur om op te schieten en weet niets over vrouwelijke wensen'' lichtte Deshas Savador bij. Ceylin keek hem even grijnzend aan. ''En u wil zeggen dat u dat wel weet Heer?'' vroeg ze terwijl ze op zijn armleunde leunde met haar elleboog. ''Want als dat zo is dan zou ik best wel eens de regels van mijn volk willen overtreden'' zei ze zachtjes in zijn oor. Deshas slikte even ongemakkelijk. ''Waarom moet je mij altijd hebben Ceylin?'' vroeg hij met een lichte grijns. Ceylin ging weer staan. ''Omdat het bij u zo leuk is'' grijnsde ze. ''Maar wij moeten weer terug naar de andere. Ik zie u vast nog wel eens'' zei Ceylin tegen Savador en wuifde hem lichtjes gedag terwijl ze samen met het andere meisje weer terug keerde. Deshas keek Savador even aan. ''Jij hebt het flink te pakken zeg. Als je Diva niet had zou ik gewed hebben dat je achter Ceylin was aangegaan'' zei hij breed grijnzend.

Savador liet zijn glas langzaam weer zakken. 'Lieverd, dat hoeft echt niet,' stond hij vriendelijk het vernieuwen van zijn broek af. 'Hou die muntjes van u maar mooi voor uzelf. Waarom zou u het voor een man als ik uitgeven?' Hij nam nog een aantal slokken en zette zijn lege wijnglas toen op tafel neer. Hij keek met een bedenkelijk van Ceylin naar Deshas en weer terug toen Ceylins verloofde ter sprake kwam. 'Doet me denken aan mezelf toen ik geen enkele ervaring in de liefde had,' zei hij zacht. Savador tikte nijdig met zijn duim op zijn armleuning terwijl hij met afgunst toekeek hoe Deshas het geluk had de plagerijtjes van Ceylin weer te ondergaan. Hij richtte zijn blik echter weer glimlachend op Ceylin toen ze hem gedag wuifde. Hij wuifde haar zwakjes en nauwelijks zichtbaar ook gedag en keek haar na tot ze zich weer bij het andere gezelschap voegde. Hij barstte zacht in lachen uit bij het horen van Deshas' woorden. 'Hoe kun je zoiets van me denken?' vroeg Savador grijnzend en op een sarcastische toon. Hij knipte vervolgens eenmaal in zijn vingers om zijn lege wijnglas bij te laten vullen.

Deshas keek Savador met een opgetrokken wenkbrauw aan. ''De jaloerzie en afgunst in je ogen toen ze net mij weer zo nodig moest pesten en het feit dat je maar niet kan stoppen met glimlachen Cassanova'' grijnsde hij. Hij dronk zijn glas daarna achter elkaar leeg. Hij veegde met zijn duim een klein beetje bloed langs zijn mondhoek weg. Na een tijdje werd het hoofdgerecht weer van tafel gehaald en maakte plaats voor het nagerecht. Deze sloeg Deshas echter over. Hij liet alleen zijn glas nogmaals bijvullen. ''Maar ik denk dat ze ook nog niet klaar is met jou treiteren'' zei hij uiteindelijk. Deshas sloot even zijn ogen. Hij mompelde zachtjes in zichzelf een spreuk. Ineens schoten zijn ogen weer open en was hij overeind gesprongen. In minder dan een paar seconden had hij zijn zwaard getrokken en èèn van de leden van de Raad onthoofd door het zwaard naar hem toe te smijten. Trillend kwam die in de stoel tot stilstand. ''Niemand iets eten'' beval hij zodat zijn stem in de ruimte na-echode. Iedereen keek angstig en geschrokken naar hem op. Enkelen ook niet-begrijpend. Deshas trok zijn handschoen uit en haalde zijn vinger even langs een van de desserts die er stonden. Hij rook even. Ondertussen was er een Raadslid opgestaan. ''Wat is dit allemaal?'' brastte hij uit. Deshas keek met een ruk op, zijn ogen felrood. ''ZWIJG DWAAS'' snauwde hij. ''Alles wat op deze tafel staat is vergiftigd. Ga het zelf maar na als je me niet gelooft'' zei hij. Er kwamen mompelende antwoorden van 'het klopt' en 'hij heeft gelijk'. ''Raadslid Micah heeft ons allen geprobeerd te vergiftigen. Ik weet niet hoe hij het heeft gedaan. Maar ik zal erachterkomen. EN ALS IK ONTDEK DAT EEN VAN JULLIE MEDEPLICHTIG IS.....dan is diegene voer voor Miraç'' zei Deshas koud. Hij pakte zijn handschoen weer en liep met stevige passen de zaal uit. En gezelschap sidderend van angst achterlatend.

Savador schonk Deshas een beschaamd glimlachje. 'Ik wist niet dat je dat had gezien, anders had ik wel wat meer moeite gedaan om het te verbergen,' zei hij onschuldig. Hij nam een slok van de verse wijn die net in zijn glas was geschonken, maar liet zijn eten verder staan. Ook toen het nagerecht werd opgediend. Ceylin had met al haar verleidende trucjes zijn honger weggenomen. 'Ik wacht met smacht op meer van haar verleidingen,' zei Savador grijnzend, het wijnglas hoog opgeheven. Hij was nog lang niet uitgekeken op wat ze mogelijk nog meer te bieden had. De nagrijns gleed direct van zijn gezicht toen Deshas plotseling opsprong en zonder twijfelingen zomaar iemand onthoofdde. Savador besefte dat hijzelf ook overeind was gesprongen en zijn stoel achter hem op de grond was gevallen. Behalve zijn broek zat nu ook zijn trui onder de wijn, al merkte hij dat nu nauwelijks. Zijn verdwaasde blik ging over de vergiftigde desserts op tafel, daarna over de al net zo verbaasde gezichten van de Raadsleden en toen naar Deshas, die met stevige passen de zaal verliet. 'Deshas!' Savador liet het gezelschap achter en beende zijn vriend met snelle stappen achterna. Hij liep zwijgend naast hem maar vragen ontschoten hem. Het was ook allemaal zo snel gebeurd dat het nog deels tot hem door moest dringen. 'Waarom zou iemand van de Raad proberen ons te vergiftigen?' vroeg Savador uiteindelijk zacht.

Deshas had zijn zwaard losgetrokken uit de stoel toen hij erlangs was gelopen, had het bloed afgeveegd en terug in zijn schede geschoven voordat hij de zaal was uitgelopen. Hij keek niet om toen hij Savador hoorde roepen maar hield zijn pas wel een beetje in. ''Ik heb geen flauw idee. Wie weet wat er tijdens mijn afwezigheid gebeurd is. Welke politieke verschuivingen hebben plaatsgevonden'' zei hij peinzend. ''Het is dat ik Macah niet zag eten terwijl de rest wel opschepte. En dat terwijl Micah de enige is met een gigantische eetlust'' zei hij. Deshas smeet de deuren van de keuken open en iedereen keek verschrikt op. Buiten was door al zijn woede inmiddels een storm uitgebroken met donderslagen en felle bliksemschichten die de hemel in vuur en vlam zette. ''Miraç!'' riep Deshas en floot even hard en schel op zijn vingers. De zwarte panter kwam direct aanrennen. Deshas knielde bij het dier neer en fluisterde hem iets in. De panter rende weg. Deshas stond ondertussen weer op. ''Alle deserts van vanavond waren vergiftigd. Heeft iemand hier ook maar een van de Raadsleden de keuken zien betreden?'' vroeg hij. Jurrian kwam direct naar voren rennen. ''We hebben Raadslid Micah hier even zien ronddwalen Heer. Hij was in gesprek met Raadslid Aäron. Ik heb ze weg laten sturen met de boodschap dat de keuken verboden was om te betreden omdat ze ons enkel voor de voeten zouden lopen. Ik heb al het voedsel laten controleren maar we konden niks vinden dat op vergif duidde'' legde hij uit. Deshas keek Savador even aan. ''Dan moet Micah het gedaan hebben nadat het voedsel al de keuken uit was'' zei hij ter conclusie tegen hem.

Savador volgde Deshas de keuken binnen terwijl hij naar zijn woorden luisterde. Voor nu was hij blij dat zijn honger aanzichtelijk gedaald was. Als Deshas niet op tijd had gereageerd en hij had nog honger gehad, was dat zijn laatste maaltijd ooit geweest. 'Verachtelijke dwaas,' uitte Savador zijn mening zacht sissend over Micah. 'Als ik jou was zou ik bij de Raad net zo lang gaan dwingen tot ze er iets over loslaten. Desnoods met geweld. Ze kunnen wel doen alsof ze van niets weten, Deshas, maar het is haast onvermijdelijk dat ze met z'n allen niet onder één hoedje spelen.' Hij zweeg en voelde zich opwinden toen Jurrian naar voren kwam rennen en antwoordde op Deshas' vraag. Er werd hem iets duidelijk. Althans, hij dacht dat hem iets duidelijk werd. 'Waarom heb je van tevoren niet ingelicht dat de keuken vanavond door onbevoegden werd betreden! Waarom heb je niet eerder gezegd wie het waren!' snauwde Savador terwijl hij op Jurrian afstapte. 'Dat hadden we kunnen voorkomen als we het al wisten. Ik had die twee de zaal niet laten betreden. Ik had het eten dat destijds in de keuken stond niet laten opdienen. In het ergste geval had ik heel het etentje afgeschaft. Maar jij hebt het enkel laten controleren en toch het risico genomen.' Hij draaide zich in een ruk naar Deshas om. 'Wellicht hebben we nog een verrader in ons midden? Eentje die heel toevallig hier en daar contacten in de Raad kan hebben? Misschien is je trouwe keukenjongen toch niet zo braaf als we dachten, Deshas.' Savador trok licht een wenkbrauw op. Het was duidelijk dat het Micah was, maar zelfs om de verdachtste personen te verdenken leidde tot een conclusie die er helemaal naast kon zitten. Daders konden immers schuilzitten in de onschuldigste personen.

Bij de woorden die Savador naar Jurrian liep viel de mond van de man letterlijk open. Hij keek met een mengeling van angst en ongeloof naar Deshas. ''Dat gelooft u toch niet Heer? Ik ben al jaren hier in dienst. Waarom zou ik u en de andere willen vermoorden? Wij hebben Raadsleden Micah en Aäron niet binnengelaten. Ze waren al binnen toen we ze vonden. Het is hier zo druk dat zoiets makkelijk over het hoofd te zien is'' stamelde Jurrian. Hij stond te trillen op zijn benen. Deshas legde een hand op zijn schouder. ''Stop met trillen Jurrian, ik weet dat jij mij trouw bent. Maar Savador heeft wel een goed punt. Hoeveel van jou personeel is betrouwbaar? Ik wil dat niemand deze keuken verlaat. En ik wil dat elk personeelslid grondig wordt ondervraagd'' zei hij. Deshas keek Jurrian even aan. Een moment flitste zijn donkere ogen felrood op en met de zijne ook meteen die van Jurrian. Deshas pakte ook Jurrians andere schouder beet. ''Ik ga het je een keer vragen Jurrian. Gewoon voor de zekerheid. Weet je echt heel zeker dat er niks mis was met het eten toen het de keuken verliet?'' vroeg Deshas op een dwingende manier. ''Heel zeker Heer'' zei Jurrian. Deshas liet zijn schouders weer los. ''Ga. Dan nemen Savador en ik Aäron wel onder handen'' zei hij en de man schoot ervandoor, het hele personeel bij elkaar roepend.

Savador sloot geërgerd zijn ogen toen Jurrian zich er stamelend uit probeerde te praten. Niet dat hij hem al als schuldig had verklaard, enkel en alleen als een verdachte. 'De trouwste honden kunnen de valste zijn,' zei Savador hardop terwijl hij richting de deur liep. Met andere woorden om Deshas erop te wijzen zich niet door goedkope goedpratingen en vertrouwen te laten misleiden. Hij leunde mokkend tegen de deuropening terwijl Deshas Jurrian ondervraagde, zijn rug naar hen toegekeerd. 'Het zou me ook niets verbazen als Ceylin of één van haar andere mannenlokkers van haar ras hier ook achter zaten,' mompelde Savador nauwelijks hoorbaar terwijl na Deshas' laatste woorden al vooruit begon te lopen.

Toen Deshas Savadors woorden hoorde stond hij abrupt stil. Hij keek over zijn schouder naar hem. ''Je durft Ceylin te beschuldigen?'' siste hij vol ongeloof. ''Je kent haar pas een paar uur Savador. Ceylins ras is er een van trots en eer. Ceylin en ik zijn al jarenlang bevriend. Ze heeft een gloeiende hekel aan Micah. Dan mag jij me vertellen waarom ze hem dan zou helpen'' zei hij. ''Denk na voor je beschuldigingen gaat maken en roep niet zomaar namen. Jij kent Jurrian ook pas een dag maar als je hem net zo lang als ik kende dan zou je hem ook niet zomaar beschuldigd hebben. Ik weet niet wat jij denkt Savador maar er zijn hier niet zoveel mensen die een hekel aan me hebben als op de academie. Vele vinden mij een goed leider en zijn tevreden zoals het is'' zei hij tegen hem. Miraç kwam weer terug gerend en ging voor Deshas zitten. Deshas keek Savador nog even zwijgend aan maar richtte zijn blik toen op Miraç. Hij knielde voor de panter neer. ''Wat heb je gevonden?'' vroeg hij zacht. Miraç gaf Deshas een rol perkament. Deshas stond weer op en rolde hem uit. Hij las hem door en keek toen weer naar Savador. ''Het schijnt dat Aäron aast op jouw positie als mijn opvolger. Dat wou hij altijd al en Micah had Aäron later veel liever hier als de baas omdat hij dan ook veel macht zou krijgen als hij Aäron zou helpen. Hij en Micah hebben het helemaal uitgepland. Ze moesten de andere leden van de Raad ook doden omdat die het hier nooit mee eens zouden zijn. Ze hebben er echt goed over nagedacht. Zelfs in het hoofdgerecht van mij zat al iets. Ik vond het vlees al zo raar smaken. Er zat een of ander goedje in dat m'n eetlust weg zou nemen'' zei Deshas terwijl hij de brief aan Savador gaf.

Savador keek ook over zijn schouder en staarde zwijgend naar Deshas terug toen hij zijn sissende woorden hoorde. Hij wist nu al dat hij teveel had gezegd. 'Vast,' gaf hij als zachte reactie toen hij was uitgepraat. Het had onverschillig moeten klinken, maar in plaats daarvan klonk het zacht en terughoudend. 'Wees niet boos op mij, maar op die ellendelingen. Ik heb ons niet proberen te vergiftigen. Daarbij vertrouw ik anderen niet snel. Het is eerder een wantrouwen dan vertrouwen dat ik krijg. Dat zou jij onderhand toch wel moeten weten, nietwaar?' Hij had zich tijdens het spreken helemaal naar Deshas gekeerd zodat hij hem goed aan kon kijken. Hij scheurde zijn geïrriteerde blik van hem los toen Miraç aan kwam rennen. Hij wierp een vinnige blik op de rol perkament die de panter aan Deshas overhandigde. 'O, werkelijk?' zei Savador nonchalant na het horen van Deshas' woorden. 'En is hij te angstig om dat niet gewoon rechtstreeks in mijn gezicht te zeggen om het daarna uit te vechten?' Hij pakte de brief aan dat hem werd aangereikt en bekeek het even kort. Ze konden azen wat ze wilden. Hij zou zijn positie niet zo eenvoudig afstaan, niet voor hijzelf het machtsgevoel als ultieme Heer van het Duister had aanvaard. De dood was dan natuurlijk ook de makkelijkste optie geweest om hem uit de weg te ruimen. Savador had plotseling een erg kwade houding aangenomen en smeet de rol perkament op de grond. 'Hij zal het meemaken! Niemand neemt mijn macht weg!' tierde hij terwijl hij met forse passen terug richting de eetzaal liep.

Deshas zuchtte even. ''Ik weet dat jij iedereen wantrouwt Savador. Ik kan het alleen niet goed hebben dat jij de mensen wantrouwt die mij al jarenlang trouw zijn'' zei hij zacht. Hij keek op toen hij Savador hoorde tieren van woede. Een duivelse glinstering verscheen in zijn ogen. ''Dan stel ik voor dat we hem dan maar eens laten zien waar je van gemaakt bent, niet waar?'' vroeg hij kil. Deshas trapte de deur van de eetzaal weer open. Hij zag Aäron opstaan van zijn stoel. ''Houd hem tegen'' beval hij Miraç. De panter gromde en vloog op Aäron af. Hij drukte hem, zijn nagels diep doordringend in zijn huid, tegen de grond. Deshas keek naar de overige mensen in de zaal. ''Raadslid Aäron en Micah worden beide beschuldigd van hoogveraad. Zij wouden niet alleen Savador maar iedereen in deze zaal ombrengen enkel om zelf een betere positie te kunnen verkrijgen'' zei hij luid. Vanuit zijn ooghoeken zag Deshas Aärons gezicht wit wegtrekken. ''Hij is helemaal voor jou Savador'' zei Deshas vals grijnzend tegen zijn vriend.

Savador beende achter Deshas aan de eetzaal binnen en liep meteen op Aäron af. 'Mooi,' siste hij met een sinistere grijns op Deshas' woorden terwijl hij zijn knokkels knakte. Hij liet Miraç eerst zijn gang gaan voor hij de verrader helemaal voor zichzelf nam. Hij klom vervolgens bovenop Aäron en drukte zijn knieën stevig aan weerzijden van zijn heupen, zodat hij geen kant op kon. Ondertussen prevelde hij een zachte spreuk en riep daarmee tientallen kleine slangetjes gecreëerd uit schaduwen op. Met hun vlijmscherpe tandjes pinden ze Aäron steenvast aan de muur. De twee grootste met het meeste bezit aan gif, boorden hun langere tanden in Aärons polsen en spoten hun gif in zijn aders. 'Ik wil je zelf laten ervaren wat er met ons allen was gebeurd als we gewoon van dat gif van jou hadden gegeten. Maar helaas, dat duurt me te lang. Vlegels als jij horen zo snel mogelijk naar de andere wereld verbannen te worden.' Savador boog zijn gezicht over Aäron heen, zodat zijn lange haren langs zijn gezicht vielen en zijn mond vlakbij Aärons oor was. 'Daar zal ik voor zorgen,' fluisterde hij hem zacht in. Hij maakte een klein gebaar met zijn wijsvinger zonder zijn venijnige blik van Aäron af te scheuren. Op commando kwam er een forse slang aangekronkeld, ook geheel uit schaduwen. Zonder te twijfelen glipte het beest via Aärons mond zijn lichaam binnen. Anders dan de meeste schaduwslangen die Savador opriep, was deze er eentje die zich letterlijk voedde met levensenergie. Dwars door Aärons buik vrat de slang zich een weg naar buiten, om daarna gelijk op de plaats van zijn hart te duiken om die ook te doorboren. Savador liet de slang zijn gang gaan, die op die manier hongerig zowat ieder deel van Aärons lichaam afging. Nu dit gedaan was, was zijn woede ook direct een heel stuk gekalmeerd.

Aärons gezicht was een en al angst terwijl hij opkeek in de gouden ogen van Savador. Zijn lippen prevelde iets maar er kwam amper geluid uit zijn keel. Hij hapte hevig naar lucht en hoestte bloed op toen die zich door zijn buik heen vrat. Toen de schaduwslang was aangekomen bij zijn hart was Aäron al dood aan teveel bloedverlies. Het donker kleurige bloed liep tussen de voegen van de stenen vloer. Deshas had al die tijd toegekeken zonder èèn spier te vertrekken. Een vrouwelijk Raadslid was naast hem komen staan. ''Heer dit kunt u niet maken. Niet zonder bewijs'' zei ze. Deshas keek met een ruk opzij zodat de vrouw achteruit deinsde. ''Volgens de rechten die mij zijn toegekent als Heer der Duisternis kan ik dit wel maken Ecrin. En als het bewijs is wat je wilt kan ik je aanraden dit te lezen'' zei hij en gaf haar het perkament dat Miraç weer voor hem had opgehaald. Deshas besteedde er geen aandacht meer aan en liep op Savador af. Hij legde zijn hand op Savadors schouder en trok hem zachtjes overeind. ''Rustig, hij is al dood Savador'' zei hij tegen hem. ''Als je nog meer woede voelt is er een trainingsruimte waar je dingen kapot kunt smijten. Zo niet dan raad ik je aan om wat te rusten. Je moet het zelf weten'' zei hij rustig tegen hem.

Savador keek met een kleine glimlach toe hoe zijn schaduwslangen hun dodelijke werk verrichten en genoot van de doodsangst in Aärons ogen. Zijn bleke vingers streken over de voegen om het spoor van het verraderlijke bloed ook op zijn vingers na te laten. 'Gek mens,' siste hij zacht in het Shadraans terwijl hij het bloed met zijn puntige tong van zijn vingers likte toen hij de woorden van het vrouwelijke lid van de Raad achter hem hoorde. 'Ik zal wel gek zijn om me te laten verraden.' Er verscheen een diepe frons in Savadors voorhoofd toen Deshas een hand op zijn schouder legde. 'Ik uit mijn woede niet door dingen kapot te smijten. Dat lukt het meeste op deze manier,' zei hij zacht op Deshas' woorden. Eigenlijk was hij nog lang niet klaar met Aäron, dood of niet. Hij rukte zich los maar stond al wel op. Met een blik van woede en zelfvoldaning keek hij op het dode lichaam van Aäron neer. Hij had nog veel erger verdiend dan enkel de dood, maar er waren nu eenmaal machten die wanhoop en verdriet opriepen waarover hij nu eenmaal de beschikking niet had. Savador keek Deshas nu met een klein glimlachje aan en veegde het laatste bloed aan zijn broek af. 'Maar maak je geen zorgen. Het is zo goed als gekalmeerd nu,' loog hij op een tamelijk kalme toon. Hij zou voorlopig wel een andere manier vinden om de laatste restanten van zijn woede te botvieren.

Deshas bleef Savador kalm aankijken. ''Ik kan zien dat je liegt Savador'' zei hij kort. ''Wil je moorden? Best. Dan weet ik nog wel iets'' zei hij. Hij wenkte eerst een bediende. ''Zorg ervoor dat dat lijk weg is'' beval hij kortaf. Daarna trok hij Savador mee. Hij verliet de eetzaal en liep zo het paleis uit. Buiten liet hij Savador los maar gebood hem om mee te komen. Zo begon Deshas aan de afdaling. Hij liep helemaal naar beneden naar het allereerste plateau. Hij ging verschillende straaten door. Hij eindigde pas bij een groot luguber gebouw. Er kwamen ijzige pijnkreten van stervende vandaan. Deshas hield zijn pas in en keek om naar Savador.