Savador steunde met zijn armen op zijn bovenbenen terwijl de kar weer langzaam in beweging kwam. De vingers van zijn beide handen waren krampachtig verstrengeld met elkaar. Hij staarde zorgelijk voor zich uit en had amper doorgehad dat er niet direct naar hem geluisterd werd, en Ceylin hem te hulp moest schieten. 'Stommeling!' siste hij zacht, doelend op Deshas. Wat dacht hij wel niet, achter zo'n groot beest aangaan zonder zijn wapen? Hij schrok onopmerkelijk uit zijn overpeinzingen op toen Belials stem de ingewikkelde stroom in zijn gedachtegang onderbrak. Savador draaide zijn hoofd en keek hem over zijn schouder aan. Hij knikte hem kort toe op zijn woorden en terwijl Belial er weer vandoor ging, sloeg hij zijn ogen neer om weer weg te zinken in diepe gedachten. Delahin liep voor zijn kar, zoals hij hem opgedragen had. Iedereen liep in zijn of haar positie. Het was nu alleen maar afwachten of ze de reis naar Aiolanum terug zonder enige oponthoud konden maken, en of het Deshas goed af ging. Savador hoopte vurig voor zijn terugkeer, en kon aan de spanningen om hem heen voelen dat hij ongetwijfeld niet de enige was.

Ceylin zat met gebogen hoofd in het zadel van Lian. Hij zou haar wel waarschuwen als ze moest opletten. Ze kregen verder niet veel last meer van de beesten van Fola. Belial en zijn jongens hielden hen inderdaad keurig op afstand. Soms was er op een paar meter afstand een gevecht zichtbaar maar ze kwamen nooit dichterbij. Belial en de anderen zorgde er wel voor dat zoiets niet gebeurde. De rest van de reis verliep snel en zonder al te veel problemen. Eèn keer moesten ze uitwijken omdat een paar monsters net iets te dichtbij kwamen maar het was al snel onder controle.
Het liep al tegen de middag toen ze aankwamen in Aiolanum. ''Sluit de poorten'' beval Ceylin direct tegen de bewakers toen iedereen erdoorheen was. Haar stem klonk vermoeid. Ze reden terug naar het paleis helemaal op het bovenste plateau. Daar sprong Ceylin van Lian af en nam hem mee naar zijn stal. De rest van de soldaten wachtte op hun orders van Aamon, Ninurta en Rusalka. Die regelde wat ze moesten doen maar gingen toen naar binnen het paleis in. Ceylin kwam weer de stallen uit lopen terwijl ze haar vlecht uitrafelde. ''Ga je mee naar binnen?'' vroeg ze zacht aan Savador.

Savador had niet op of om gekeken toen er hier en daar af en toe een gevecht was te zien om de wezens op enige afstand te houden. Zelfs niet toen ze een keer wel heel erg dichtbij op één van de wezens stuitte waardoor ze moesten uitwijken. In de hoop voor wat afleiding had hij Saethion tevoorschijn gehaald uit de tatoeage om zijn pols. De slang lag met zijn immens lange lichaam over Savadors benen en rustte met zijn kop tegen zijn borst terwijl hij in stilte genoot van de zachte strelingen. Hij besefte dat hij zich de hele reis zorgen had zitten maken om Deshas, toen de opbouwende plateau's waaruit Aiolanum bestond in de verte al opdoemde. Het was een geluk dat de terugreis vlekkenloos verlopen was, daar was hij opgelucht over. En nog steeds zat Deshas' afwezigheid hem dwars. Savador keek voor het eerst na een lang moment na de reis op toen de karren door de paarden ervoor omhoog werden getrokken naar het bovenste plateau. Het paleis lag er net zo oogstrelend bij als de laatste keer dat hij hier geweest was, maar hij voelde zich er te afgepeigerd voor om alle rijke details weer opnieuw met verbazing te aanschouwen. Savador legde Saethion om zijn schouders en klom de kar uit. Zijn spullen zette hij naast zich neer op de grond. Vanaf het bovenste plateau was een goed uitzicht over de overige lagere plateau's. Hij betrapte zichzelf erop naar de stadspoort te blijven staren in de hoop Deshas ieder moment te zien verschijnen. Savador scheurde zijn blik los en keek Ceylin met een lege blik in zijn ogen aan bij het horen van haar woorden. 'Ja. Ik moet zometeen mijn achtergelaten spullen nog pakken,' zei hij kalm terwijl hij al richting de trap van het paleis liep. Hij wilde niet overbezorgd overkomen. Dat baarde alleen maar meer zorgen bij hem, maar behalve dat ook bij anderen.

Ceylin legde haar hand even op die van Savador. ''Geen zorgen. Je kent Deshas toch? Hij red het wel. Hij red het altijd. Hij weet hoe hij het moet doen Savador'' zei ze zachtjes tegen hem. Ze liep de trappen op naar de dubbele voordeur. Maar toen ze die open wou trekken vloog die al open en omhelsde Emrahnaiya haar. ''Toen ik hoorde dat jullie terug waren ben ik meteen naar beneden gekomen. Waar is mijn vader Ceylin?'' vroeg ze direct. Ceylin keek in Emrahnaiya's hoopvolle zwarte ogen. ''Het spijt me Em. Je vader is nog niet terug. Hij is nog steeds aan het vechten. Halverwege kwamen we Fola tegen'' zei ze tegen haar. Emrahnaiya keek even naar de grond en knikte toen. ''Oke'' zei ze zachtjes. Ze zag Savador ook zitten maar besloot hem niet te storen. Hij leek het er nog zwaarder mee te hebben dan zij. ''Zolang hij zijn zwaard heeft kan er weinig misgaan'' zei ze zachtjes. ''Dat is het juist. Hij heeft zijn zwaard aan ons meegegeven'' vervolgde Ceylin zachtjes. Ze streek Emrahnaiya even zacht door haar haren en ging toen naar binnen.

Het was al laat in de middag toen Deshas eindelijk aan kwam strompelen. Hij had niet eens de moeite genomen zijn menselijke vorm weer aan te nemen. Eèn blik was nodig om de bewakers de stuipen op het lijf te jagen en vervolgens de poort open te gooien. Deshas liep stug door naar het paleis.
Binnen had iemand hem al aan zien komen. Al na een aantal minuten wist het hele paleis dat Deshas weer terug was. Voor de trappen nam Deshas zijn menselijke gedaante weer aan en zakte bijna door zijn knieën. Zijn overhemd was compleet aan flarden en zelfs in zijn broek zaten flinke scheuren. Overal sijpelde er bloed uit wonden. Wat enorm opviel was een diepe, lange snee die een stukje rib bloot legde. Zelfs in zijn haar zat bloed. Deshas haalde piepend adem. Ceylin stormde naar buiten. Ze had zich omgekleed in een gemakkelijke jurk en was weer helemaal opgefrist. Ze liep op Deshas af en ondersteunde hem aan zijn goede kant waar geen snee zat. Het enige feit was dat Deshas totaal geen kracht meer kon zetten en dus met al zijn gewicht op Ceylin leunde waardoor zij ook bijna bezweek.

Savador keek op toen hij Ceylins hand op de zijne voelde en schonk haar een zwakke glimlach. Ze had gelijk. Deshas leek alles en iedereen te kunnen overleven, dat was waar. Maar er altijd ongehavend vanaf komen was weer een ander verhaal. Hij pakte zijn spullen op en volgde Ceylin zwijgend de trap op. Hij bleef even staan toen Emrahnaiya haar kwam begroeten, maar liep nors verder bij het horen van hun laatste woorden. Emrahnaiya kon het dan wel niet weten, maar het hoefde er niet extra bij hem worden ingewreven. In een rechte lijn liep Savador direct door naar zijn eigen vleugel om daar zijn spullen bij de rest neer te zetten en om maar afwachtend uit het raam te gaan staren. Hij plofte zwijgend neer in de leunstoel en het eerste wat hij daarna deed was Diva's foto tevoorschijn halen. Die had hij immers niet meer kunnen bekijken sinds hij met Ceylin was meegegaan naar het kampement. Af en toe wierp hij ook een blik uit het raam, om enig spoor van Deshas te zien, maar vanuit hier kon hij net niet op de buitenplaats voor het paleis neerkijken. Het was dat het nieuws dat Deshas uiteindelijk was wedergekeerd als een lopend vuur door het paleis ging, anders was hij er waarschijnlijk als laatste bij geweest.

Savador had het nieuws ook gehoord en was zo snel als hij kon naar buiten gekomen. Toen hij Deshas zag kneep hij zijn lippen woedend samen. Hij zag er verfomfaaider uit dan ooit tevoren. Zijn kleding was overal gescheurd en hij zat onder het bloed en de wonden. Alsof hij net uit de gehaktmolen kwam. Hij beende met forse passen de trap af, zijn woedende blik niet van Deshas losscheurend. In een paar enkele passen stond hij pal voor zijn neus en gaf hij hem een kleine tik met de bovenkant van zijn vingers tegen zijn wang. 'Jij verdomde gek!' barstte hij tierend uit. Savador wendde zich daarna met een zachtere blik tot Ceylin en legde een hand op haar schouder om aan te geven dat hij het van haar over zou nemen. Hij pakte wat ruw Deshas' arm beet en wierp die over zijn schouder zodat hij op hem kon steunen. Zijn eigen kleding kwam daarbij ook wat onder het bloed te zitten, maar dat kon hem voor nu niks schelen. 'Zonder zwaard op je vijanden afstormen, ik moet daarbij zeggen dat alleen mensen dat doen die doodziek in hun hoofd zijn. Wie heeft welke rol hier nu, vertel me dat eerst maar eens! Ontferm je je over mij of is het eerder andersom? Dwaas! Met je idiote ideeën van hier tot Nova!' sneerde Savador verder terwijl hij Deshas meeloodste naar de ingang van het paleis. 'Open wonden die stinken in de buitenlucht, ach ja, dat geneest toch wel weer dus waarom ook niet! Komt hij ook weer even teruggestrompelend uit Fola's holletje terwijl iedereen hier in de stress zit om hem.' Hij kwam tot stilstand toen hij een stap op de eerste trede van de trap die naar de deur van het paleis leidde had gezet, want hij had moeite een zachte lach te onderdrukken. Hij probeerde zijn blik van Deshas af te wenden, maar kon zijn lach niet langer meer inhouden. Zijn schouders schudden er licht van. 'Maar je hebt dat vieze beest ongetwijfeld wel laten zien wat je in je mars hebt, nietwaar? Als je geen Deshas heette, dan heette je wel Dwaas. De grootste dwaas die ik ooit in mijn leven heb gezien,' zei Savador tussen zijn lachen door terwijl hij Deshas' haar ruw maar vriendschappelijk door de war wreef.

Deshas keek tussen de sluike, bebloede en hangende lokken voor zijn ogen op naar Savador toen hij op hem afkwam. Hij zag er niet al te vrolijk uit. Hij werd gevolgd door Delahin die er nog woedender uit zag. Deshas reageerde maar weinig op de tik tegen zijn wang. Hij had er simpelweg de kracht niet meer voor om te kunnen reageren. Ceylin gaf Deshas voorzichtig over maar doordat Savador zo ruw aan zijn arm trok kreunde hij even zachtjes. ''Een beetje voorzichtig, dit is mijn enige goede arm op het moment'' kreunde hij zachtjes en pijnlijk. Hij liet de stroom woedende woorden van Savador over zich heenkomen terwijl hij mee naar binnen gesleept werd. Maar hij keek hem even aan toen hij begon te lachen. Het lukte hem een kleine glimlach tevoorschijn te krijgen op zijn vieze en met bloed besmeurde gezicht. ''Ik mag jou ook hoor Savador'' zei hij en eigenlijk ook op zijn eerdere woorden. Savador was enkel bezorgd om hem geweest. En dat kon alleen maar betekenen dat hij echt om het gaf als vriend. Vandaar dat Deshas maar direct zei dat hij ook om hem gaf als vriend. ''Ik wil je wel vertellen maar ik denk dat zoiets meer een verhaal voor binnen is'' grijnsde hij daarna. Delahin was bij de deur blijven staan met over elkaar geslagen armen. Zijn blik was niet verzacht. Deshas keek naar zijn groene ogen die nu vuur leken te schieten en slikte zachtjes zodat enkel Savador dat waarschijnlijk kon horen. ''Hij heeft me maar een keer eerder zo aangekeken. En dat was toen ik perongelijk een spreuk verprutste en een hele stad de vergetelheid in stuurde toen ik stiekem aan het oefenen was zonder hem erbij'' ze Deshas zacht tegen Savador. Delahin haalde even diep adem wat er even later weer als een diepe zucht uit kwam. ''Ik hoef je niet te vertellen wat je fout hebt gedaan. Je had Fola in eerste instantie sowieso met rust moeten laten. Jij bent niet langer een opvolger Deshas. Jij bent niet langer in staat gesteld om dit soort fouten te maken. Ik had gehoopt die incompetentie uit je geslagen te hebben met die zware opleiding. Maar jij gaat ervandoor om een oude vijand te verslaan en laat je opvolger met weinig ervaring achter om een heel leger terug te leiden naar een stad waar hij pas èèn keer is geweest'' snauwde hij naar hem. ''Sinds we hier zijn heeft Savador nog niet echt de kans gehad om zijn leiders kwaliteiten te bewijzen. Op kleine schaal voor een school kan hij dat wel maar of hij geschikt was voor een heel rijk heeft vandaag maar weer gebleken. Hij raakte niet in paniek maar deed wat hij moest doen als leider'' zei Deshas kil terug. Ceylin sprong dat meteen bij. ''Inderdaad. Hij handelde direct en hij handelde goed moet ik zeggen'' sprak ze. Ze liep naar Delahin en legde even een hand op zijn schouder. ''Geef toe. Wat had hij anders moeten doen. Als Deshas niet achter Fola was aangegaan dan hadden we misschien grote verliezen geleden'' zei ze zacht.

'Dat is je geraden ook. Anders heb ik me zorgen om niets zitten maken,' zei Savador glimlachend terug toen Deshas vertelde hem ook te mogen. Al was het in grote tegenstelling tot hem een directe verklaring. Hijzelf zou dat niet gauw doen door zijn geslotenheid, maar hij was blij dat Deshas begrepen had dat zijn boosheid veel anders bedoeld was dan dat hij hem alleen maar streng op de vingers tikte. Niet iedereen had de kalmte en het geduld om dat bij hem te kunnen zien. 'Dan zoeken we de gemakkelijkzittende stoelen binnen op, dan kun je me alles tot in de puntjes bijbrengen over je roekeloze avontuur van vandaag. Je gaat niet meer doen dan het rustig aan doen nu. Ik zorg wel dat die wonden verzorgd worden,' sprak Savador kalm waarna hij een aantal keer - zachtjes - op Deshas' goede schouder klopte. Het was soms ook echt een idioot met een te grote overvloed aan moed, maar hij dacht hem niet veel anders te kennen dan dat. Deshas was Deshas met al zijn positieve en negatieve eigenschappen. Savador keek met een lichte en opgeluchte glimlach op, die direct verdween toen hij Delahins furieuze blik zag. Dat moest betekenen dat hij Deshas niet zo snel kon vergeven. Hij hoorde Deshas zacht naast hem slikken en luisterde zwijgend naar zijn woorden, maar zijn gespannen blik bleef strak op Delahin gericht. Die ouwe had al eens bewezen dat hij zich niet altijd over de status van zijn ex-opvolger ontfermde, dus moest hij nu ook niet gaan zeuren. Savador was bereid het voor zijn vriend op te nemen, gepaard met een pittige mening als dat moest. Maar in plaats daarvan werd hijzelf door Deshas en Ceylin in bescherming genomen. Hij voelde zich diep van binnen ontroerd, maar liet dit niet blijken. Voorzichtig maar met lichte drang loodste hij Deshas langs Delahin, maar in zijn voorbijgaan bleef Savador even staan. 'Delahin - Heer - , kent u het spreekwoord 'De uil is wijs maar heeft stiekem een kraam met kletspraat'? Het verwijst meer dan een enkele keer naar u. Wellicht is het zelfs op basis van uw gedrag verzonnen. Want.. ik herinner me toevallig nog uw woorden over dat Deshas niet meer onder uw hoede stond en anders gezegd dat het rolgedrag en daarbij ook het ontferm tussen u en uw ex-opvolger niet meer speelde? Waar bent u nu dan mee bezig?' siste hij zacht. Hij wierp de Heer een sluwe blik toe voor hij weer verderliep. 'Hoe ontoepasselijk om mijn ervaring als leiderschap te betrekken in uw onstuimige, haast voorliegerij. Het zal nog altijd groter zijn dan uw zorg over Deshas, dat kan ik u verzekeren,' voegde Savador er nog zachter aan toe terwijl hij het paleis in verdween, maar wel dat het nog hoorbaar voor Delahin zou zijn. Binnen zeulde hij Deshas mee de trap op, half over zijn rug dragend zodat hij nauwelijks een spier hoefde te bewegen, naar zijn eigen vleugel. Savador beval één van de dienaren die met een stapel schone handdoeken in zijn handen over de gang liep snauwend om iemand met medische ervaring te sturen voor Deshas' wonden. Hij gooide de deur naar Deshas' vertrekken open en zette hem voorzichtig neer in één van de stoelen. Zelf zeeg Savador op een andere neer, zijn zwak glimlachende gelaat niet van Deshas afwendend.

Deshas moest inwendig grijnzen en moest enorm zijn best doen dat niet uiterlijk te doen toen Savador Delahin zo op zijn nummer zette. Toch begreep hij wel Delahins punt. Het was ook onverstandig geweest om achter Fola aan te gaan. Hij had dood kunnen zijn en Savador was nog lang niet klaar om hem op te volgen. Wat zoals Ceylin al had gezegd, wat had hij anders moeten doen? Hij kende Fola, hij wist zijn zwaktes. De anderen niet. Ze hadden veel grotere verliezen kunnen leiden. Nu was alleen hij gewond. Deshas liet zich zwijgend door Savador mee naar binnen loodsen terwijl Delahin zwijgzaam achterbleef. Maar aan zijn gebalde vuisten was duidelijk te zien dat hij kwaad was. Ceylin gaf hem nog een zacht kneepje in zijn schouder. ''Je moet hem laten gaan, maar je kunt het niet hé'' zei ze zachtjes. Delahin probeerde zich wat te ontspannen. ''Ik vergeet telkens dat hij al volwassen is. Ik heb nog steeds het gevoel voor hem te moeten zorgen. Hij is als een zoon voor me en het doet pijn om hem zo afgetuigd te zien'' zei hij zachtjes. Ceylin knikte begrijpend. ''Kom'' zei ze zachtjes en nam hem mee naar binnen.

Deshas liet zich door Savador in een stoel duwen, blij dat hij eindelijk kon zitten. Niet veel later kwam er een dokter binnen. Ceylins ras. Hij wierp een blik op Deshas en schudde even licht zijn hoofd. ''Wat is de geschatte schade Arturo?'' vroeg Deshas kalm. ''Zwaar Heer'' was het enige dat Arturo zei. Hij had net als Ceylin groene ogen maar in plaats van rood had hij donkerblond haar. Het was halflang en zat in een lage staart in zijn nek. Twee plukken die te klein waren om erin te passen hing voor de puntige oren zodat alleen het uiteinde ervan zichtbaar was. Arturo draaide zich om en wenkte een paar diensters binnen die hem zouden helpen. Ze begonnen direct met het schoonmaken en dichthechten van de ergste wonden. Naar de wond waar zijn rib doorheen kwam zouden ze later naar kijken. Toen ze klaar waren met de oppervlakige wonden begonnen ze aan zijn grootste, die in zijn borstkas. ''Hoe krijgt u het voor elkaar'' mompelde Arturo zacht terwijl hij de wond schoonmaakte en dichtbrandde. ''Tja, mijn demonen lichaam is nogal groot. Het is moeilijk dan weg te springen voor de scherpe klauwe van Fola'' zei Deshas zo droog mogelijk al was dat meer om te verbergen dat dat dichtbranden hem erg veel pijn deed.

Savador keek wat nors op toen er niet veel later iemand binnenkwam. Waarschijnlijk een dokter van Ceylins ras. Dat was niet al te moeilijk te zien aan de puntige oren. Hij zweeg terwijl de man Deshas' schade beredeneerde. Natuurlijk was de schade zwaar, dat was overduidelijk te zien. Savador leunde wat achterover in zijn stoel en sloeg kalm zijn armen over elkaar heen toen er nog een hoop personen met medische aanleg de kamer binnenkwamen en direct begonnen met Deshas' wonden te verzorgen. Hij bleef Deshas breed grijnzend aanstaren en moest moeite doen om zijn gegrinnik te onderdrukken. Hij vond dat hij hem nu wel even mocht uitjouwen na die uren overbezorgdheid. Behalve dat ook omdat Savador dacht even iets van pijn aan Deshas' gelaat te herkennen terwijl hij antwoord gaf op de dokter.

Deshas keek Savador even aan toen die breed zat te grijnzen. ''Fijn dat een van het ons het zo leuk vind'' zuchtte hij maar toonde er een flauwe glimlach bij. ''Ik zou maar wat aardiger doen hoor'' zei hij daarna plagend waarmee hij verried dat hij iets voor Savador had. Al liet hij niet precies los waar hij het over had. Hij schoot in een keer overeind toen Arturo een gevoelig plek bij een diepe wond raakte. Maar door de snelle onverwachte beweging vlamde er een scherpe pijnscheut door zijn ribbenkast waardoor hij zijn tanden op elkaar beet en met een onderdrukte kreun weer voorzichtig ging zitten. ''Had me op z'n minst even gewaarschuwd'' gromde hij monsterlijk naar Arturo die ondanks dat het haast niet te zien was toch wel bang van Deshas was. Zijn houding en blik waren hetzelfde gebleven maar zijn ademhaling was versneld. Daaraan had Deshas zijn angst kunnen zien. ''Excuseer me Heer'' antwoordde hij kalmpjes. Na een tijdje was Arturo helemaal klaar met de wonden van Deshas. Om de grootste zat verband zodat hij voor een kwart op een mummie leek. Voor de helft zat hij vol hechtingen en wonden die in de open lucht moesten helen zodat hij meer uit draad bestond dan uit vlees. ''Ik ben kennelijk gepromoveerd van Heer der Duisternis naar lappen pop'' mompelde Deshas terwijl hij nog even alle hechtingen en andere dingen langs ging. ''Veel rusten Heer. U heeft een flink aantal klappen te verduren gekregen. Niet al te veel zware inspanningen en de komen dagen niet teveel rondlopen. Vooral niet vanwege uw rib. U heeft gewoonweg mazzel gehad dat het niet gebroken is'' zei Arturo. Daarna verliet hij de vertrekken gevolgd door de diensters maar Deshas hield er eentje tegen. ''Savador ik denk dat je beter even kunt gaan staan. Semolina, kan jij even onze gast gaan halen?'' vroeg hij kalm. Het meisje knikte en liep daarna ook de vertrekken uit.

Savadors glimlach werd enkel nog breder op Deshas' woorden. Hij werd wat nieuwsgierig na zijn plagende woorden maar bleef kalm toekijken. Zijn glimlach verdween ook niet toen Deshas plotseling uit schrikreactie overeind schoot. Integendeel, zijn glimlach veranderde in een tanden ontblootte grijns. Het was een plezier daarna de halfverborgen angst van de dokter te zien op Deshas' boze reactie. Maar hij deed het niet zozeer omdat hij het amuserend vond om hem in pijn te zien. Het was meer dat hij blij was Deshas levend en wel weer terug te hebben. Hij had er nog veel erger aan toe kunnen zijn. Zijn amusantie was alleen een kleine straf om zijn roekeloze gedrag. Hij moest even zacht lachen toen Deshas zei van Heer der Duisternis gepromoveerd te zijn naar lappenpop. 'Wat je een promotie kunt noemen. En dan te bedenken dat ik nog niet klaar ben om je werk als Heer der Duisternis over te nemen,' voegde Savador er met een kleine glimlach aan toe. Hij besloot de komende tijd een extra oogje op Deshas te houden op het advies van de dokter. Soms voelde het voor hem net alsof de rollen waren omgekeerd, maar dat kon ook komen doordat, behalve dat Deshas zijn leermeester was, nu ook een goede vriend was. Hij trok lichtelijk een wenkbrauw op toen Deshas hem zei dat hij beter kon gaan staan, maar ging juist wat meer onderuit gezakt zitten. Zijn armen rustten bewust over de rugleuning van zijn stoel. 'En waarom dan wel?' vroeg hij ergens op een scherpe toon. Toch kwam hij het volgende moment langzaam overeind, al had hij geen flauw idee waarom. 'Gast? Is dat mijn verassing?' vroeg Savador die al doorhad dat Deshas iets voor hem had. Zijn blik ging al automatisch naar de deur. Als dat zo was, dan had hij al een vaag vermoeden wie het zou kunnen zijn. Maar hij hield zich kalm. Althans, hij deed een poging tot. Van binnen begon zijn hart al onbewust een aantal slagen sneller te kloppen.

Om het moment dat Savador was opgestaan, liep Diva achter een dienstmeisje door de grote gangen. Ze kon er nog steeds maar weinig van geloven dat ze in zo'n groot paleis rondliep. Het was hier nog groter dan bij haar thuis. Vasco en Ceylin liepen met haar mee. Vasco had ze al eerder ontmoet, want die had haar hier gebracht, en Ceylin had ze ontmoet na haar terugkomst. Diva sloot even haar ogen en luisterde naar het zachtjes ruisen van haar rokken van de jurk die ze droeg. Ze had zich hier omgekleed en droeg net als Ceylin een jurk. Het dienstmeisje stopte bij een deur die open stond en gebaarde Diva naar binnen te gaan. Voorzichtig keek ze om de hoek van de deur en zag direct Savador staan. Ze glimlachte breed en trok haar rokken een stukje op waarna ze op hem afrende en hem daarna om zijn hals vloog. Tenminste voor zover dat ging. Ze mocht dan wel nog steeds groeien, Savador was nog altijd langer dan zij was. ''Ik heb u gemist'' fluisterde ze zacht tegen hem.

(HA, had je niet verwacht hea? btw even een plaatje van haar jurk: https://2img.net/r/ihimizer/img266/7484/jurkdiva.png )

Savador had zijn afwachtende blik weer op Deshas gericht om te wachten tot hij iets meer los zou laten en had daarom niet meteen doorgehad dat ze bezoek kregen. Hij zag iemand op hem afrennen en besefte toen hij om zijn hals werd gevlogen pas dat het Diva was. Hij had een pas achteruit moeten zetten om niet achterover te vallen toen hij haar in zijn armen opving. 'Diva?' bracht hij op een wat ongelovige toon uit. Zijn vermoedens waren juist en toch kon hij het nauwelijks geloven. Wat deed ze hier in het Rijk? En hoe was ze hier in hemelsnaam gekomen? Het deed er eigenlijk helemaal niet toe. Ze was nu uiteindelijk hier bij hem, en daar ging het om. Savador drukte Diva stevig tegen zich aan en tilde haar in die omhelzing even op. 'Ik heb je ook gemist,' zei hij zacht in haar oor terug. Ze moest eens weten hoeveel hij haar gemist had, maar andersom zou het ongetwijfeld hetzelfde geval zijn geweest. Over haar schouder schonk hij Deshas een dankbare glimlach toe. Hij zette haar het volgende moment weer neer op de grond en wreef haar nog even over haar rug voor hij haar weer losliet. Hij hield haar nog steeds dicht bij zich maar nam genoeg ruimte zodat hij Diva goed in zich kon opnemen. 'Wat zie je er weer oogstrelend uit,' glimlachte Savador terwijl hij haar van top tot teen in zich opnam. De jurk die ze aanhad stond goed bij haar uiterlijk. Maar vrijwel alle mooie en peperdure kledingstukken stonden Diva goed.

(sexy jurk ;D)

Deshas had zijn mond gehouden toen Savador zijn vragen had gestelt. Hij zou zijn mond niet opentrekken voordat Diva er was. Hij grijnsde even licht toen Savador alsnog helemaal overdonderd werd door Diva's aanwezigheid. Zijn grijns werd alleen maar breder bij het zien van Savadors dankbare glimlach. ''Tja, waar denk je dat al die geheimzinnige brieven over gingen? Het was nog een heel gedoe om Diva zo snel hier te krijgen'' zei hij. Op dat moment kwamen ook Vasco en Ceylin binnen. ''Hoe voel je je nu. Ik moet zeggendat je er wel al een stuk gezonder uit ziet dan een tijdje geleden'' grijnsde ze. ''Alleen u weet zoiets weer te overleven'' zei Vasco hoofdschuddend. Hij had Deshas laatste woorden wel nog gehoord. ''Dat was inderdaad niet makkelijk. Ik werd een beetje raar aangekeken op die school en het duurde even voor ik Diva gevonden had. Ik had eerst de verkeerde te pakken. Net een cloon, alleen waren haar ogen rood. Toen moest ik ook nog eens in halve tijd een hele reis afleggen. Ik had mazzel dat ik ditmaal door de lucht kon'' mopperde hij. Het was de laatste dagen een enorm gestres geweest op zijn schip. Het had zowel hem als zijn bemanning emotioneel uitgeput. Los van het feit dat een aantal vonden dat vrouwen aan boord ongeluk brachten. ''Als u nog eens wat leuks weet...'' zei hij emt licht sarcasme tegen Deshas. Maar ondanks alles was Vasco blij dat alles op tijd gelukt was.

Savador keek Deshas glimlachend aan terwijl hij weer in zijn stoel ging zitten en Diva bij hem op schoot trok. Dus daarom mocht hij niets afweten van de inhoud van die brieven. Ze hadden het een verassing voor hem gehouden. Hoeveel Deshas wel niet voor hem had gedaan, ondanks alle problemen. Evenals Diva door hem helemaal hier op te komen zoeken, want hij wist dat ze het erg druk had. Ze bewezen nog maar eens hun vriendschap en liefde voor hem. Het bracht hem wat van zijn stuk, maar hij vermande zich. Savadors aandacht ging vooral uit naar Diva door haar liefkozend door haar haren te strelen. Hij ging onophoudelijk verder maar keek op toen Ceylin en Vasco binnenkwamen. Hij glimlachte zwak bij het horen van alle moeilijkheden die Vasco had doorgemaakt om Diva te vinden. 'Ik ben tevreden over je, Vasco,' zei Savador zacht, wat voor hem een soort manier was om zijn dank aan hem te tonen. 'En ik kan je zeggen dat het meer dan waard is geweest,' voegde hij er nog zachter aan toe, doelend op Diva. Na die woorden streek Savador een aantal lokken uit Diva's gezicht om haar een kus op haar wang te geven. Hij voelde zich gelukkig haar weer bij hem te hebben.

(Dank je xD)

Het lukte Diva niet echt meer te stoppen met glimlachen. Ze wist toen ze begon aan de reis dat ze Savador zou weerzien maar nu ze echt weer bij hem was lukte het niet meer te stoppen met glimlachen. Ze ging wat gemakkelijker op zijn schoot zitten en keek even om naar Ceylin en Vasco. Ze streek de rok van haar jurk wat glad toen ze Savadors woorden hoorde. Ze kuste hem zachtjes op zijn wang terug. Ze keek weer even naar Vasco. ''Celede was inderdaad behoorlijk geschrokken van u. Het is maar goed dat ze meteen naar mij kwam anders was het misschien uit de hand gelopen'' grinnikte ze zachtjes.

Savador richtte zijn blik glimlachend op Diva toen ze hem terugkuste. Zijn blik ging naar Vasco toen Diva reageerde op zijn woorden. 'Celedë en jij lijken gewoon verdomd veel op elkaar. Maar ik zou haar niet voor jou willen omruilen, al zijn jullie dan als twee druppels water,' voegde hij er met een flauwe glimlach aan toe. Hij richtte zich wat op zodat Diva tegen hem aan kon leunen als ze daar behoefte aan had, terwijl zijn ogen richting Ceylin schoten. Hij bedacht zich opeens iets. Nu Diva hier ook was zouden ze Ceylin samen wat magie kunnen bijbrengen. Hoe minder gezelschap, hoe beter het was om een lesgevende voor jezelf te hebben, maar hoe meer mensen, hoe meer kennis. Savador streek afwezig langs Diva's arm terwijl hij dat idee nogmaals doordacht. Het zou iets voor later zijn, als ze een keer alleen met Ceylin waren.

(Whaa, helemaal niet gezien dat ik weer moest reageren xD)

Deshas grinnikte zachtjes toen Vasco kennelijk problemen had gehad met het zoeken naar Diva. Ook hij wist dat zij en haat tweelingzus erg moeilijk uit elkaar te houden waren. Zijn gegrinnik eindigde in een zacht gehoest. Alles deed nog pijn vanwege die vervelende wond bij zijn ribben. Het belette zijn ademhaling. Zelfs praten deed pijn. Deshas legde even een hand tegen het verband om zijn borstkas. Hij haalde een paar keer voorzichtig adem. Daarna keek hij weer naar Savador en Diva. ''Jullie hoeven niet bij zo'n ouwe half dooie als ik te zitten hoor. Jullie zullen waarschijnlijk ook wel genoeg bij te praten hebben zo niet meer dingen dan dat'' grijnsde Deshas waarna hij een stomp tegen zijn goede arm kreeg van Ceylin. ''Dat, en het lijkt me beter als Deshas nu even gaat rusten'' voegde zij daaraan toe.

(kan gebeuren xd)

Er verscheen een glimlach op Savadors gelaat toen Deshas grinnikte, maar het eindigde in gehoest. Hij vond het nog steeds amuserend, maar niet in de zin van leedvermaak. Het was gewoon een reden Deshas uit geluk en opluchting naar eigen zin toe te grijnzen. Het had vast niet al te veel hoeven schelen, of hij was zijn beste en enige vriend kwijtgeraakt. Die glimlach werd alleen maar breder bij het horen van Deshas' woorden, waarna hij gestrafd werd met een stomp van Ceylin. 'Als jij belooft het rustig aan te doen en niet meer 's nachts weg te sluipen,' zei hij grijnzend. Daarna richtte Savador zijn aandacht liefkozend tot Diva en streek voorzichtig een lok achter haar oor. 'Zullen we?' vroeg hij zacht in haar oor. Hij zette haar voorzichtig van zijn schoot, waarna hij opstond en haar een hulpbiedende hand aanbood. Hij vond het onnodig haar te vertellen wat hij ermee bedoelde, dat moest ze zelf vast ook wel weten. Savador had wel behoefte zijn verloren tijd met Diva flink in te halen vannacht.

Diva keek eerst even bezorgd naar Deshas toen hij kennelijk moeite had met grinniken. Het klonk in elk geval alles behalve gezond. Maar ze werd rood na het horen van zijn woorden. Als Ceylin hem geen stomp had gegeven dan wist Diva zeker dat ze was opgestaan en het zelf had gedaan. Toen ze iets bij haar oor voelde wist ze direct dat Savador een lok achter haar oor streek. Ze glimlachte even licht naar hem waarna ze zijn hand aannam. Ze knikte de rest in de kamer gedag waarna ze wachtte op Savador voor ze de kamer uit liep. ''Dus hier zat u de hele tijd. Lekker luxe hoor'' grijnsde ze naar hem toen ze buiten gehoorbereik van Deshas en de anderen stond.

Savador glimlachte Deshas en Ceylin nog even kort toe voor hij zich bij Diva voegde. Hij grinnikte even zacht op Diva's woorden. 'Dat mag ook wel,' zei hij grijnzend waarna hij haar een kleine kus op haar wang drukte. Hij sloeg een arm om haar schouders heen en hield met zijn vrije hand één van haar handen vast tijdens het lopen. Alsof ze van porselein was en hij bang was haar te laten vallen. Hij had zijn blik ook meer op Diva gericht dan op de gangen. De weg naar zijn eigen vertrekken wist hij immers al uit zijn hoofd. Maar wat er verder zich in het paleis bevond of hoe daar te komen, wist hij nauwelijks. Het was hetzelfde probleem als wanneer hij in Villa Lenore was; de weg naar de slaapkamer wist hij, de rest moest je hem niet vragen. Langs de hoofdtrappen in de grote aankomsthal leidde Savador haar een zelfde trap op als die naar Deshas' vleugel ging, al liep deze een andere richting uit. Na de laatste trede was er al een grote dubbele deur te zien. Hier was zijn eigen vleugel. Nog steeds voorzichtig nam hij Diva zacht mee naar zijn kamers, waar hij haar losliet om de deuren te openen. Een aantal kaarsen ontvlamden meteen toen de deuren openden, die de vertrekken verlichtte met een vage gloed. Hij keek even naar Diva. 'Het is wat klein, maar ik weet zeker dat je je er zult thuisvoelen,' grapte Savador zacht. De kamer was alles behalve klein en bestond uit meerdere kamers. Het was naar zijn gevoel luxe van de hoogste plank.

''Alsof dat mogelijk is. Met deze wonden hoor je me kreunend door elke gang lopen'' lachte Deshas kort op Savador woorden dat hij er niet meer vandoor moest sluipen. Hij keek Savador en Diva even na. Daarna ging zijn blik naar Ceylin. Was die stomp nou eigenlijk noodzakelijk'' vroeg hij met een lichte grijns. Ceylin streek even langs Deshas' kin waarmee ze zijn hoofd even weg duwde. ''Dat lijkt me een ja'' mompelde hij zacht. Vasco liep ondertussen naar de deur toe. ''Ik hoef dit zoetsappige gedoe van jullie niet te zien. Dus ik ga maar eens'' zei hij waarna hij snel verdween. Die was ook onderweg naar Emrahnaiya, dacht Ceylin. Deshas stond moeizaam op. Ceylin legde kalm een hand op zijn schouder. ''Deshas, je moet rusten'' zei ze zachtjes. Deshas keek om naar haar. ''En wat als ik dat nou niet wil?'' vroeg hij grijnzend. ''Dan zal ik je moeten dwingen'' grijnsde Ceylin naar hem.