Verbazing. Dat was hoe je Theneras zijn blik nu kon noemen. Hij zat verrast en verbaasd te kijken naar de grote zwarte wolf die bij hem op het grasveld stond. Slierten magie schoten vanuit zijn vacht, en wat Theneras kon zien en voelen, was het volgens hem dark magic. Hij krabbelde overeind en klopte zijn broek af, al was het niet echt nodig geweest. Zijn blik liet hij over de omgeving gaan voordat hij ze weer liet rusten op de wolf voor hem. De roodharige man was nergens te bekennen, maar hij wist dat vele, bijna alle, magiërs een dierlijke vorm hadden. Zelf wist hij niet of hij er een had, als hij dat al had, was hij er nog nooit in veranderd. Hij was dan ook lichtelijk jaloers op bijna iedereen op school die het wel had en wist. Zeker als het coole dieren waren. Met een vinger wees hij naar de wolf die voor hem stond. De woorden die hij wilde zeggen kwamen er in eerste instantie niet uit en bleven hangen in zijn keel. Hij slikte even, likte zijn lippen en schraapte zijn keel en probeerde het opnieuw. 'Iro?' kwam er vragend en weifelend uit. Het was voor hem niet ongewoon om tegen dieren te praten, hij deed het eigenlijk altijd, maar toch voelde dit wel apart aan. Hij knipperde even, liet zijn blik over het terrein gaan en liet vervolgens zijn blik weer op de wolf rusten. Afwachtend kijkend wat er hierna zou gebeuren. De wolf kon hem aanvallen, hem omvergooien, desnoods hem met zijn volle gewicht tegen de grond werpen. De zwarte gedaante kon zich ook omdraaien en weglopen of gewoon veranderen in een bekende roodharige dark magic docent. Only time would tell.

XD page 6

Hoewel het veld leeg was op de personen die aanwezig moesten zijn keek Iro na Theneras zijn gewijs en vraag nog eens rond, maar er waren geen andere leerlingen nog docenten in de buurt. Theneras mocht best weten dat hij vlooien vervloekte. Na nog een lading van die mormels weg geschoten te hebben schudden de grote zwarte wolf zich even uit voor hij veranderde. Zijn vacht werd geleidelijk aan zijn kleding. Heel even bleef Iro stok stijf stil staan, maar hij voelde nog overal van die parasieten zitten. 'Argh! Als ik iets vreselijker vond dan aangevallen te worden door een stel agresieve schaduw wezens zijn het wel vlooien!' gromde Iro terwijl hij een laatste poging deed zich van die bloedzuigertjes te ontdoen. 'Sorry, maar ik ben door mijn wekker heen geslapen en in mijn dierenvorm was ik sneller dan op twee benen. Enkel gebruik ik hem niet veel. Die vlooien maken je echt gek!' zei Iro en schudden zich even om van een.koide rilling af te komen. 'Maar nog even. Als ik een van de schaduw wezens was, was je nu ondanks Revas aangevallen geweest?! Niets gebeurd maar blijf alert ik wil niet dat je denkt het is hier veilig, maar blijf je ogen en oren open houden. Nu moet je goed opletten. De meeste schaduw wezens hebben rode ogen zoals Reaper, maar toch had ik je kunnen aan vallen. Maar goed hoe voel jij je nu?' legde Iro.heel even sneluit en vroeg hoe Theneras zich voelde.

Behoedzaam keek Theneras toe hoe er nog een lading dark magic vanuit de vacht van de wolf kwam voor deze zicht uitschudde. Het dier veranderde en geleidelijk aan werd de vacht kleding en hij keek weer naar zijn dark magic docent in plaats van een zwarte wolf. Zijn maag deed een driedubbele radslag en een blos kon hij nét niet onderdrukken. Hij keek even naar zijn leraar toen deze stokstijf bleef staan en luisterde naar diens grommende woorden over vlooien. Ah dat was dan een nadeel van een dierenvorm, zoals een wolf, hebben. Al die parasieten. De roodharige docent deed een laatste poging om van de bloedzuigende beestjes af te komen. Bij Iro zijn volgende woorden grinnikte Theneras even. 'Eerlijk gezegd was ik er ook nog maar net. Ik was dan wel niet door mijn wekker geslapen maar had iets langer dan gepland onder de douche gestaan.' bekende hij met een kleine, ietwat verlegen maar schuldige, glimlach. De volgende woorden kwamen als een waterval over hem heen en hij keek even schuldig voordat hij knikte. De oudere man had daarin zeker gelijk, door het veilige gevoel van de school was hij niet op zijn hoede geweest. 'Sorry. Het zal niet meer gebeuren. Volgende keer zorg ik dat ik magie op je af vuur. En ik zal op je ogen letten.' antwoordde hij met een lichte glimlach, half grappend maar wel op een serieuze toon. Hij zou dat advies ter harte nemen en volgende keer wél op zijn hoede zijn. Hij richtte zich op het laatste deel van wat Iro had gezegd, of eigenlijk gevraagd had. Hoe het met hem ging. Theneras dacht even na voordat hij zijn mond opendeed om te antwoordden. 'Goed. Ik heb redelijk geslapen. Apart gedroomd maar dat was te verwachtten na.. Dat huis en alles. Dus al met al gaat het en voel ik me oké. ' vertelde hij met een glimlach en een knikje. 'En hoe gaat het met jou?' kaatste hij de vraag terug.

Dus Theneras was hier ook nog niet zo lang? Dat was fijn om te weten, dan hoefde hij zich ook niet schuldig te voelen. Iro knikte en grinnikte even. Had hij zich zo gehaast en gebeten geweest door die vlooien om aan te moeten horen dat hij niet zo laat was. Heel grappig gewoon. Maar na zijn waarschuwende preek naar zijn leerling moest hij toch het wel een beetje ontgelden. Maar het lokte meer een lach dan schaamte voor zijn woorden uit. 'Ja die zag ik aankomen. Heh, heh, heh!' lachte hij en schudden heel even zijn hoofd, maar na zijn vraag hoe het met Theneras ging zei deze dat hij best goed geslapen had. Apart gedroomd, maar verder voelde de jongen zich wel goed. De vraag hoe hem met hem ging kwam en Iro dacht heel even na. 'Wel!' verzuchten hij heel even, maar schudden zijn hoofd daarna. 'Na bijna de halve nacht op gebleven te zijn om twee ruziënde LM's weer tot rust te krijgen heb ik verder goed geslapen en voel ik me tot zo ver prima.' zei Iro en hij wreef even over zijn achterhoofd. Tja het was niet gemakkelijk geweest die twee weer tot rust en de deur uit te werken, maar het was hem gelukt gelukkig.

Zachtjes lachte hij bij de woorden van Iro, het was al bijna zelf gekomen, de lach van de dark magic docent was aanstekelijk te noemen. In zijn opinie dan. De vraag van hoe het met hem ging beantwoordde Theneras naar waarheid. Dat hij vrij goed had geslapen, alleen apart gedroomd, en dat hij zich verder oké voelde. De vraag kaatste hij terug en een lichte bezorgde frons kwam op zijn gezicht bij de verzuchte 'wel' maar hij veegde de frons van zijn gezicht en luisterde naar de rest van Iro zijn woorden over hoe hij de halve nacht wakker had gelegen doordat er twee Legendary magicians geruzie hadden. Theneras had nog maar één LM gezien en dat was Tyr op de veel te koude planeet Cassia, voor dat sneeuwman event. Hij rilde even licht bij de herinnering. Hij wist nog steeds niet waarom hij had meegedaan. Hij haatte kou en grote groepen. Beide hadden aanwezig geweest die dag. 'Dat is inderdaad niet fijn. Zeker niet na een vermoeiende dag als gisteren... Natuurlijk heb je juist dan dat je wakker word gehouden. Op het moment dat je de meeste rust nodig hebt.' sprak hij met een lichte glimlach. Hij was blij dat zijn medeleerlingen zich rustig hadden gehouden en geen streken en geintjes hadden uitgehaald. Zijn lichtblauwe ogen gelden even over het grasveld voordat hij ze liet rusten op de docent. 'Gaan we verder met de les van gisteren? Met het oproepen van lijken en ondode? Deze keer zonder onze nieuwsgierigheid te temmen en zonder onderbroken te worden door boze schaduw wezens?' sprak hij met een scheve glimlach en licht plagende toon. 'Oh! Heb je eigenlijk al iets van dat boek uitgevonden en ontcijferd of ben je er nog niet aan toe gekomen?' vroeg hij daarna, op nieuwsgierige toon, de vraag die in hem opgekomen was.

Theneras begreep gelukkig zijn woorden over hoe vervelend het was geweest. 'Ach ik heb ze gelukkig kunnen kalmeren en mijn vertrekken uit kunnen werken. Maar toch moeten die twee meer met elkaar praten. Ik weet dat Ronodan geen gemakkelijk type is en zich vaak nergens van interesseert of zijn aandacht niet snel schenkt, maar voor zo ver ik Jareth kan inschatten is hij meer een heet hoofd dan Ronodan.' goed nu had Iro hem pist meegemaakt, maar hij had voor Ronodan nu eenmaal een zwakte en die zou hopelijk ooit eens beantwoord worden. Ro kende zijn liefde voor hem gelukkig nu wel en na vele smoezen en uitreden had hij het toch geaccepteerd. Iro werd uit zijn gedachten gehaald toen Theneras hem een paar vragen stelde. Hij keek zijn leerling even aan, maar herinnerde zich zijn vragen gelukkig al snel weer. 'Een te gelijk graag. Ondode kun je niet gelijk al na die dooie hond op roepen in meervoud.' waarschuwde Iro en hij zuchten even. 'Over het boek, daar ben ik nog niet aan toe gekomen.' zei hij met een halve pijnlijke grijns. Nee hij was te moe, maar ook was het nog te kort dag geweest om er meer in te lezen. 'Goed, concentreer je en zoek de grond af of je ergens wat botresten kunt vinden. Met je magie!' gaf Iro als opdracht en hij bedwong een lichte geeuw.

Theneras luisterder naar de woorden van Iro en knikte even toen hij klaar was met spreken. Tyr kende hij van naam én had hij een enkele keer in levende lijven gezien. Hij kon nu in ieder geval zeggen dat hij er nog twee van naam kende. Ronodan en Jareth dus. Wat hij precies bij hun moest voorstellen wist hij niet. Hij keek even rond voordat hij vroeg of ze verder gingen met de les en of Iro al wat wijzer was geworden uit dat boek. Een flauwe glimlach stond op Theneras zijn gelaat bij de waarschuwing van zijn mentor. 'Ah. Sorry voor de twee vragen. En ik bedoelde het ook niet in het meervoud.' antwoordde hij terwijl hij een hand over zijn nek haalde. 'Ik zei het misschien anders door mijn enthousiasme dan ik bedoelde.' ging hij daarna verder met een schaapachtige grijns. Een korte knik was zijn antwoord op dat hij nog niet aan het boek was toegekomen. Hij had ook niet anders verwacht maar hij had het niet kunnen laten om het te vragen. De opdracht van Iro was hetzelfde als gisteren en Theneras ademde een paar keer die in en uit voordat hij zijn ogen dichtdeed en zich richtte op zijn magie. Het kostte hem nog iets moeite om zijn magie de grond in te sturen en een beeld voor zich te zien, maar na een keer falen en een gefrustreerde zucht waarna hij zijn schouders los rolde, lukte het hem. Hij focuste zich weer op zijn ademhaling en begon de beelden duidelijk op zijn netvlies te zien. Hij zocht de grond met zijn magie af en stuitte uiteindelijk op een paar botresten. Het was geen hond of hond achtige, dit voelde meer aan als een kleiner dier. Een kat? Hij wist het niet zeker, maar het was ook niet belangrijk wat het was. Hij had in ieder geval botresten gevonden. Een mondhoek ging licht omhoog in tevredenheid en hij knikte als teken dat hij iets gevonden had. Hij wilde het duidelijk maken door te spreken, maar was bang dat hij dan zijn concentratie te erg zou verliezen.

Tja zulke leerlingen zag je weinig tegenwoordig, maar Iro was maar al te blij dat Theneras bij hem in de les zat. Toen de jongen aan zijn opdracht begon werden zijn eigen ogen geel van kleur. Hij vond de resten sneller, maar ook omdat Iro veel meer ervaring had dat de jongen. Toen Iro Theneras zag knikken. glimlachte hij zachtjes. 'Laat het maar omhoog komen en rustig naar je toe laten lopen tot jij beveelt het te stoppen, zodat de lich gaat zitten.' zei Iro en hij speurde het grasveld af. Of hij ooit zo goed met de andere leerlingen om kon gaan als met Theneras tijdens de lessen? Nee vast niet, of ze moesten niet op Drake lijken, dan misschien?

(Sorry flut) XD

Theneras knikte zodra hij botten gevonden had en knikte kort als teken daarvan. De woorden van zijn leraar bereikte zijn oren en hij ademde nogmaals in en uit. Zijn magie en energie richtte hij op het lijk en wilde het om uit de aarde te komen. Om de één of andere reden ging het iets lastiger dan met de hond gisteren, maar het kon verschillende reden hebben dacht hij zo. Het was gisteren fysiek en mentaal vermoeiend geweest, dus daar kon het aan liggen. Of misschien was zijn concentratie wel iets minder of was de grond harder, beredeneerde hij. Of het zo was wist hij niet, als hij eraan dacht, zou hij het straks wel vragen. Hij voelde hoe het katten lijk, of wat hij dacht dat een katten lijkje was, dichterbij trippelde doordat de energie steeds iets sterker werd. Langzaam deed hij zijn ogen open en hij zág het ondode dier nu ook. Het was een vrij grote huiskat, Noorse boskat misschien? Ach wat maakte het ook uit. Het belangrijke was, was dat het ooit levende dier uit de grond was gekropen en richting hem toegelopen was. De vacht van het dier was helemaal vergaan en de huid hing hier en daar los. De lege oogkassen keken hem zielloos aan terwijl het beest stopte met lopen. Hij gaf het lich de opdracht om te gaan zitten en als het had gekund had het wezen hem bijna geamuseerd aangekeken. Tssk, katten. Rustig ademde hij even uit en probeerde het opnieuw, deze keer met meer dwang vroeg hij het beest te gaan zitten. Het duurde een paar seconden, alsof de kat nadacht over zijn commando, maar ging toen toch maar zitten. Een tevreden grijns sierde Theneras zijn lippen en hij wachtte even totdat hij zeker was dat hij het lich onder controle had, voordat hij zijn blik verzette naar Iro. Afwachtend keek hij hem aan. 'En nu?' Verwachtingsvol en leergierig, was de toon van zijn stem geweest.

Iro zag dat het Theneras nu iets minder goed verging als Gisteren, maar ja dat was zo vreemd nog niet. Rustig bleef hij er naar kijken en toen de kat dichterbij kwam kon Iro even een grijnsje niet verbergen. Katten waren en bleven eigenzinnige dieren. Gek genoeg dat de jongen net dat lijkje moest vinden. Maar de katten lich deed wat er van hem verwacht werd en ging toch zitten. Toen Theneras hem vroeg wat hij nu moest doen kwam Iro wat dichterbij. 'Laat hem de boom maar eens in klimmen en kijken hoe hoog hij durft te gaan.' zei Iro en hij voelde hoe de kat even tegen het voorstel op zag. Als hij levend was geweest had het er geen problemen mee gehad maar nu? Misschien verloor het wel een klauw? Iro wist dat een Lich soms wel eens dingen kon verliezen, maar dat het vaak met grote vermoeidheden gebeurde. Het weer was verder prima om zulke kunsten te doen, maar of het Theneras lukken zou?

Zijn blauwe ogen keken naar Iro voordat hij vroeg wat hij nu moest gaan doen. De Dark magic docent kwam iets dichterbij voordat hij antwoord gaf. Een korte knik en een 'oké' was zijn antwoord voordat hij zich weer op de kat richtte. Het dier leek hem met tegenzin aan te kijken. Hij ademde een paar keer in en uit voor hij de kat strak aankeek en het beval om de boom in te klimmen. Het katten lich liep met tegenzin naar de boom toe en keek er even naar. Het beest leek te twijfelen en weefde even heen en weer op zijn poten. Hij zachte zucht ontsnapte aan zijn lippen. 'Kom op, klim die boom in.' Vroeg hij waarna hij het nogmaals via zijn magie en gedachten vroeg. Het dier sprong met een soepele beweging de boom in, om er bijna meteen weer uit te springen. Eenmaal weer op de grond schudde hij even met zijn poten en ging naast de boom zitten. De kat keek hem uitdagend aan, of zo leek het was nogal moeilijk in te schatten met van die lege oogkassen. Probeer mij maar hoger die boom in te krijgen knul. Weet zeker dat het je toch niet lukt, leek de blik te zeggen. Meet een hand veegde Theneras even over zijn voorhoofd en door zijn blonde haren. Katten bleven katten, Eigenwijze donderstenen. Zijn blauwe ogen bleven op de ondode kat gericht, het nu ondode dier staarde net zo hard terug met zijn niets ziende lege oogkassen. Het frustreerde hem eindeloos dat het niet ging zoals het moest...Hij ademde even zacht en kort uit. Kauwend op zijn lip rolde hij zijn schouders even los. Het had geen zin om hier zo gestrest over te worden.

Iro kon het niet laten te grijnzen bij het zien van Theneras zijn struggle. Dit was zo vermakelijk. Hoe een kat zelfs na zijn dood nog brutaal en eigenwijs was hilarisch gewoon! Hij zocht zelf het terrein af en vond een honden lijk. Anders dat dat Theneras eerder had gehad bij dat oude huis. Hij riep het op een bevelende toon in zijn gedachten op en meteen reageerde de honden lich en kroop uit de grond die ondanks de hardheid van de vrieskou wel wat vertraging met zich mee bracht, maar de lich kwam er nogal sneller uit dan de kat had gedaan die Theneras op geroepen had gehad. Zijn gelige ogen richten zich tot de kat die Theneras brutaal en uitdagend bleef aan kijken. 'Let op zo handel je af met ongehoorzame Lichen.' zei Iro en hij wees naar de kat die wat aan zijn water begon te voelen. Met een rot gang kwam het honden lijk aan gestoven met open muil. Het zou de kat bij zijn lurven grijpen als deze zich niet snel uit de voeten zou maken en de boom in zou klimmen.

Dat hij een dierenmens was dat klopte helemaal. Alle dieren vond hij leuk, al had hij natuurlijk zoals ieder ander zijn favorieten en dieren die hij minder leuk vond. Zo vond Theneras, om een voorbeeld te geven, honden en wolven onwijs leuk, maar katten vond hij minder. Wel leuk, want ze waren lekker eigenzinnig en brutaal maar de blonde jongen had gewoon iets minder met ze. Zo ook met het lich die hem aanstaarde en leek te zeggen, jij krijgt mij die boom dus echt niet in. Het dier had nog steeds de karaktertrekken van een kat. Eigenwijs en koppig. De achttien jarige keek op naar Iro toen hij begon te praten en keek daarna naar de kat, waar de roodharige naar wees. De kat leek wat nerveus te worden en Theneras zag snel waarom. Een honden lijk, ander dan dat hijzelf gevonden had bij het heus, kwam met een noodgang aangestormd. Die kat zou de boom in moeten, anders was het byebye ondode kat. Het dier leek het ook te weten, of het ving hun gedachtegang op en misschien was het een mengeling van die twee, maar het wezen stoof de boom in en klom daarna op een tak. Met zijn lege oogkassen keek hij naar het honden lijk en maakte een beweging alsof hij aan het blazen was, al kwam er natuurlijk geen geluid uit. Kon ook niet anders want het dier had geen, werkende, stembanden meer. Hij keek even naar de kat en vroeg het dier een takje hoger te klimmen, wat het deed want met een vrij soepele beweging zat hij erop. Zijn blauwe ogen gleden naar de roodharige en hij grijnsde zacht 'Ja. Dat is inderdaad een goede manier. Werkt zeker goed. Bij de kat dan.' Een lichte frons kwam even op zijn gezicht 'Want het lijkt me niet dat deze methode bij elk lich werkt, wel?' Ging hij verder, nieuwsgierige toon en leergierige twinkeling in zijn ogen. De vraag die eerder in hem opgekomen was, waarom het vandaag en met dit lich, lastiger ging dan voorheen maar hij vroeg hem niet. Hij herinnerde zich Iro zijn woorden van één vraag tegelijkertijd en was dus even stil voordat hij verder sprak. 'Hoe kwam het eigenlijk dat het vandaag lastiger ging? Ik bedoel ik snap dat het meerdere oorzaken kan hebben...' Hij keek even bedenkelijk en haalde toen zijn schouders op. Hij wilde het antwoord wel weten maar wist niet zeker hoe hij het beter moest verwoorden. Hij hoopte dat zijn docent hem snapte en anders had hij pech gehad.

Zoals verwacht ontsnapte de kat aan zijn lich en dat liet een grijns op zijn lippen verschijnen. Hij had wel vaker ondode gestraft dus Iro wist wat hij moest doen om hen te laten luisteren. Theneras het het in zekere met hem eens, maar zijn vraag dat het niet bij elke ondode werkte was gesteld en Iro knikte. 'Klopt. Elke ondode heeft zo zijn zwaktes en zo kun je hen straffen als ze niet naar je willen luisteren. Net als je Soul beast teren de ondode die jij oproept van jouw magische energie, maar heb je nu ondode die zijn of haar roeper willen overmeesteren roven ze hen van hun levens energie. Daarvoor zullen ze zich eerst verzetten, maar als jij hen daar niet voortijdig voor straft zullen ze je aanvallen en je energie stelen. Natuurlijk leven ze dan maar tot jouw energie op is. Een ondode kan zo ongeveer een kwartiertje teren op hun geroofde energie, als ze dan niet een volgend slachtoffer gevonden hebben zullen ze weer ter aarde keren.' zei Iro en hij liet de hond weer terug zakken in de aarde. Hij had zijn daad gedaan en mocht hij hem ooit weer nodig hebben zou Iro geen probleem hebben hem weer op te roepen. Toen Theneras hem vroeg waarom het nu lastiger ging keek Iro van de kat naar zijn leerling. 'Het ligt eraan. Elke ondode heeft zo zijn grenzen. Dat geld ook voor de manier waarop jij tegen sommige ondode die jij oproept naar kijkt als ze geleefd hebben, maar het kan ook zijn dat je mentaal nog niet helemaal genezen bent van gisteren of lichamelijk.' legde Iro uit en hij zag dat de kat zich nu rustiger ging zitten meer ontspannen nu de honden lich weg was. 'Laat hem maar terug keren naar de aarde dan gaan we eerst een pauze houden en gaan we een stapje verder.' zei hij en glimlachte zacht naar Theneras.

De kat zat in de boom, te loeren naar de ondode hond. Hij hield het eigenzinnige wezen nog even in de gaten voor hij zich richtte op zijn leraar. Theneras stemde ermee indat het een goede methode was met de ondode hond om de kat die boom in te krijgen, om vervolgens licht te fronsen en de vraag te stellen of dat bij elk lich zo werkte, want hij dacht namelijk van niet. Het antwoord van zijn leraar was uitgebreid en hij zoog alle informatie op zoals een spons dat met water deed. Het was een heerlijk uitgebreid antwoord en al was het vrij luguber om te horen, was het ook reuze interessant en belangrijke informatie om te weten. Hij keek even weg van de roodharige dark magic docent toen hij beweging zag en keek toe hoe de ondode hond de grond weer in daalde. Zijn ogen bleven nog even op de plek rusten waar de hond net de aarde in gegaan was voordat zijn blauwe ogen weer terug gingen naar Iro. Hij was nog even stil voordat hij de vraag stelde die al een tijdje op zijn lippen gebrand had. Waarom ging het vandaag, of met dit lich, lastiger dan gisteren? Het antwoord wat hij kreeg, kwam niet onverwachts en was iets wat zelf ook al door zijn hoofd geschoten was. Hij voelde, en keek even om en zag toen ook dat het katten lich weer ontspannen was gaan zitten nu het hondenbeest weg was. Hij draaide zich weer richting zijn mentor toen diens stem zijn oren bereikte en knikte even bij de opdracht om het katten lijk de grond weer in te laten gaan. Bij de woorden dat ze zo even pauze zouden nemen om daarna een stap verder te gaan, die twee dingen klonken hem als muziek in de oren en hij glimlachte terug naar hem. De blond harige draaide zijn focus weer op de ondode kat en gaf hem het commando om terug te keren naar de aarde. Met een lichte twijfel en voorzichtigheid klom het wezen de boom uit om daarna de grond terug in te keren. Het ondode dier was vast en zeker blij om terug te keren naar de aarde. Een tevreden geluid vormde zich even in zijn keel voordat hij zich weer richtte op de dark magic docent. Goed, nu eerst een pauze en daarna verder. Hij was benieuwd wat het zou zijn, wat ze zouden gaan doen, maar wachtten met de vraag stellen. Dat kon nog wel even wachten. Een pauze met wat chocolade en een paar slokken water daar had hij wel oren naar. Kort rekte hij zich uit voordat hij zich liet neerzakken in het gras waar zijn tas was. Het winterzonnetje had de meeste kou al weggejaagd en daar was Theneras meer dan blij mee.

Theneras liet merken dat hij alles van wat Iro hem zei begrepen had en dat stemde hem alleen maar goed. Ook liet de jongen de katten lich weer naar beneden klauwteren en zich weer tot de aarde keren. Het was altijd wel lastiger met katachtige dan met andere lijken om die te.besturen. Theneras ging bij zijn tas zitten en zou dadelijk vast naar zijn luch grijpen. Iets waar Iro ondanks hun verhouding wel de lol van in kon zien. Hij had zich nog net in kunnen houden om geen picknick mand klaar te hebben gemaakt. Het was handiger geweest, maar voor wie langs kwam zou het vast voor ongewensde vragen betekenen. Iets waar hij helemaal niet op zat te wachten. Ondanks de smeltende sneeuw wilde Iro zijn kleding niet graag nat of viezer maken dan dat ze vamdaag zouden worden en zijn ogen kleurde weer even oranje op. Een stapel stevige en breekbare botjes kwamen uit de grond omhoog en vormde samen met wat schaduwen een stoel. Ook zaten hier en daar zaten wat ranken er doorheen geweven. Iro ging zitten en vormde een schaduw op de grond en Reaper vloog te voorschijn met een klein pakketje die hij aan zijn meester af gaf. Iro knikte en gaf Reaper een kort dankwoord voor deze op en de raaf ging op een tak zitten.

Pagina *7* (lol!) (yay)

Met een hand greep hij zijn lunchpakket, een reep chocolade en een fles water uit zijn tas. De grond was nog vrij koud en licht vochtig maar het was niet zo heel erg. Niets wat hij zo niet kon af vegen of eruit wassen. Hij keek op toen een beweging zijn aandacht trok en zag hoe er vanuit wat botjes, schaduwen en ranken een stoel werd gemaakt. Theneras keek ernaar met een kleine glimlach en een blik die vertelde dat hij onder de indruk was. Hij bekeek de ranken iets langer, dacht terug aan hun ... gevecht, toen ze Theneras's masker gingen oefenen. 'Huh.. Heb je ook woudmagie?' Vroeg de blonde jongen terwijl hij zijn ogen van de stoel aftrok en ze op de docent liet rusten, terwijl een glimlach zijn lippen sierde. Zijn aandacht werd even getrokken door Reaper die uit een schaduw kwam en zijn blauwe ogen volgde de raaf even. 'Ik moet toegeven dat is een handig staaltje werk met een coole stoel als gevolg' sprak hij daarna half grappend en met een lichte grijns in de vorm van een opgetrokken mondhoek. Hij ging even verzitten, zat nu in kleermakerszit, voordat hij zijn lunchpakket opende. Hij was nu toch wel blij dat hij er nog even aan gedacht had om iets als een lunch mee te pakken. Hij had een sandwich met kaas en sla meegepakt, een banaan, een appeltje en een reep pure chocolade met daarin kleine stukjes sinaasappel. Hij nam een hap van zijn sandwich en keek onder het eten even naar het landschap en het uitzicht. Hij liet zijn ogen hangen op de roodharige dark magic docent en onbewust beet hij even heel zachtjes op zijn eigen onderlip. 'Trouwens' begon hij, eer hij zijn mond leeg had en nadat hij zijn fruit en chocolade voorraad aanwees. 'Als je daar iets van wilt, mag je pakken' sprak hij en een plagende grijns kwam op zijn gelaat 'Ik zou de chocolade aanraden. En.... Ik deel mijn chocolade niet zomaar met iedereen, weet je?' sprak hij met nog altijd die plagende grijns en zijn stem zelf had nu ook een plagende, licht grappende, ondertoon. Hij stopte snel het laatste stukje van zijn sandwich in zijn mond en at dat op, voordat hij een slok van zijn water nam. Dit om het zachte lachje, wat waarschijnlijk meer een licht gegrinnik was geweest, tegen te houden. Zijn blauwe ogen waren nog altijd op Iro gericht en twinkelde nu door een paar kleine pretlichtjes die erin verschenen waren.

(yaay   )

Theneras vroeg of hij ook woud magie had en heel even speelde er een speelse grijns op zijn lippen. 'Ja die heb ik, maar jij zult vast ook een tweede magie soort hebben. Zo niet dan ben je vrij die aan te leren.' zei Iro en hij nam een hap van zijn broodje die hij uit zijn lunchpakket haalde en kauwde er even op. Ook nam hij een slok koffie en luisterde rustig naar zijn leerling. 'Bedankt voor je compliment. Het heeft wat voeten in de aarde gehad, maar ik ben te vrede met dit model.' zei Iro en hij klopte een keertje op de schedel die aan beide leuning eindes zaten. Het had iets luguber, maar ook weer iets prachtigs, al zei hij het zelf. Iro verslikte zich half in een volgende slok koffie toen Theneras hem een klein en plagend voorstel deed. Hij moest even goed hoesten voor hij zijn adem weer goed naar binnen kon zuigen. Hij zat bijna helemaal onder de koffie daardoor en nog steeds branden zijn keel door die verslikking. Gelukkig kon hij geen andere magie soorten aanvoelen die dichtbij genoeg waren geweest hun gesprek te hebben gehoord. Na zich zo goed als droog te hebben gedept met wat papieren servetjes die in het mandje zaten keek Iro zijn leerling even aan. 'Een andere keer. Maar toch bedankt.' zei hij half vriendelijk en half voorzichtig. Hij wist dat Theneras redelijk los rond hem was, maar toch moesten ze voorzichtig zijn. Iemand kon hen zomaar in het verdacht nemen en gaan uit pluizen hoe hun met elkaar om gingen? Iets waar Iro echt niet op zat te wachten. Eigenlijk had hij geen honger meer. Het liefste zou hij pal naast Theneras gaan zitten om hem te kussen en zijn vingers door diens blonde lokken te laten gaan, maar Iro was voorzichtig genoeg om zich dat verlangen te ontnemen.

XD

Zijn licht blauwe ogen keken naar de ranken die (samen met wat botjes, twee schedels en een paar schaduwen) een stoel maakten. Hij richtte zijn ogen weer op de docent en vroeg hem de vraag die op zijn lippen brandde. Of zijn tweede magie soort soms woudmagie was? Voor een kort moment had er een speelse grijns rond de lippen van Iro gestaan voordat hij antwoordde. Theneras luisterde naar het antwoord en knikte daarna even. 'Nou, zover ik weer heb ik geen tweede magie soort.' begon hij, waarna er een zachte glimlacht rond zijn lippen kwam. 'maar ik ben van plan om watermagie erbij te leren. Dus ben benieuwd hoe dat zal gaan.' gaf hij als antwoord terwijl hij zijn schouders kort ophaalde. Hij was benieuwd naar de watermagie lessen, was benieuwd hoe het hem af zou gaan. De blonde jongen bekeek de stoel nog even goed voordat zijn ogen het soulbeast van de leraar even volgde. Met een kleine grijns en een blik die vertelde dat hij onder de indruk was zei de achttienjarige dat het een knap staaltje magie was geweest en dat de stoel er imposant en stoer uitzag. Iro antwoordde dat het wat moeite had gekost maar dat hij te vrede was met dit model. Theneras's blik viel even op een van de schedels doordat de leraar er op geklopt had. Met een vinger traceerde de jongen de schedel, liet zijn vinger langs de oogkassen glijden voordat hij ging verzitten naar een kleermakerszit. Het lunchpakket dat hij die ochtend snel in elkaar had geflanst opende hij en pakte er een sandwich met kaas en sla ui. Onder het eten keek hij even uit over het landschap en genoten van het uitzicht. Zijn ogen bleven even op de leraar hangen en onbewust beet hij even op zijn lip. Het uitzicht mocht dan zo al mooi zijn, Met Iro erin was het mooier. Nadat hij zijn sandwich op had, deed hij Iro plagend een voorstel. De reactie van de roodharige was dat hij hevig begon te hoesten doordat hij zich klaarblijkelijk verslikte en morste daardoor ook nog koffie over zichzelf heen. Dat was niet geheel zijn bedoeling geweest en hij keek verontschuldigend naar zijn docent terwijl die zich zo goed als hij kon droog depte. De jongen wierp een paar vluchtige blikken om zich heen voordat hij zijn ogen weer op de dark magic docent richtte. 'Sorry.. Ben jij Oké? Dat..Dat was...stom.' verontschuldigde Theneras zich snel voor zijn opmerking en het feit dat Iro nu onder de koffie zat, op hetzelfde moment dat Iro bedankte. Zachtjes kauwde hij even op zijn lip voordat hij zijn lunchpakket, wat nu nog enkel wat fruit en die chocolade reep bevatte, terug in zijn tas stopte. Honger had hij nu toch niet echt meer en hij vroeg zich ook af of de docent zo verder zou gaan met de les of dat hij wat schone en droge kleding zou pakken. Theneras zuchtte bijna onhoorbaar terwijl hij een hand door zijn blonde haren haalde, hij voelde zich stom dat hij het eruit had geklapt. Het was een dom iets en hij voelde zich bijna beschaamd dat hij dat had gezegd. Zeker omdat het ook niet zijn bedoeling was geweest om ervoor te zorgen dat de roodharige docent onder de koffie zat. Hij keek nog wat naar zijn tas en stopte het grootste deel van zijn emoties weg, iets wat nog best lastig was als hij heel eerlijk was. Zijn ogen richtte hij weer op Iro met een afwachtende blik en hij schraapte zijn keel kort. 'Dus.. Wat uh wat wilde je gaan doen, op welke manier wilde je een stapje verder gaan?' vroeg Theneras terwijl hij zijn gedachten weer richting de les zelf probeerde te sturen. Het ging, of nou ja, het ging goed genoeg om zijn concentratie te behouden en zich op de lesstof te richten. Niet voor de volle honderd procent, maar wanneer kon hij dat wel met de man om hem heen? Bijna nooit, als hij eerlijk was. Er was zo nu en dan een klein momentje dat hij voor een luttele seconde afgeleid was, al was dat niet genoeg om ervoor te zorgen dat hij zich niet meer op de opdracht kon concentreren. Wat maar goed was ook, zeker mat magie als dit. Nee, zin om aangevallen te worden door een lich of iets in die trant daar had de blonde leerling geen zin in en was daarom blij dat hij tot nu toe voldoende had weten te focussen. Voorzichtig krabbelde hij overeind en rekte zich even uit voordat hij zijn broek, voor de tweede keer die dag, afklopte. Dit alles terwijl hij zijn mentor verwachtingsvol bleef aankijken.

Het was schattig hoe Theneras zich zorgen om hem maakte. Iro kon heel even een geruststellende glimlach niet verbergen en liet de stoel weer verdwijnen zoals het te voorschijn was gekomen. Reaper nam de mand weer mee en verdween. Niemand had echt gezien dat hij zijn koffie had gemorst dus was het minder erg, want hij dronk zijn koffie het liefste zwart en dus zou het niet gaan plakken door de suiker. Theneras maakte zich ook klaar en Iro knikte kort toen hij klaar was. 'Zulke dingen kunnen gebeuren, maar waarschuw me de volgende keer?' zei Iro voor hij een vraag stelde en zijn blik even rond liet glijden en kneep berustend in de schouder van zijn leerling voor hij naar de volgende vraag luisterde. 'Ja. Ik geen je tijdelijk de controle over echte menselijke resten. Ik zal ingrijpen als het nodig is, maar ik zeg je alvast dit! Wees voorzichtig en mocht de Lich niet naar je luisteren straf het meteen. Een dier is niet zo happig om zijn meester of meesteres aan te vallen zonder geldige reden. Een menselijke lich zal zich eerder tegen je keren. Weer sterk en vast beraden dit is een moeilijke stap en je zult er vast niet gelijk eentje onder je controle krijgen dat lukte mij zelfs niet. Menselijke lichen zijn bang voor water dus als je die magie eenmaal goed onder de knie hebt zul je minder moeite hebben met het straffen van je menselijke marionetten.' zei Iro en hij toverde een botje uit zijn zak die nog een beetje nat was van de koffie, maar als Theneras zich er toe zou leggen kwam het wel goed. Ook haalde Iro een klein zakje vol waterballonnen en gaf deze ook aan zijn leerling. Zijn ogen kleurde weer even Oranje en er verscheen een lich naast Iro die zich uit de grond wurmde en met zijn lege kassen naar Theneras toe keek. 'Ze zijn nog zo snel meer als mensen, maar nog altijd licht voetiger dan zombie's. Zelfs als je hun een bot breekt zal het hen nauwelijks langzamer maken tenzij je ze een beetje kunt lichten.' voegde Iro er nog even aan toe en liet de lich weer verdwijnen in de aarde. Het deed braafjes wat Iro van hem vroeg.

Hij ontspande lichtjes toen Iro hem een geruststellende glimlach schonk. Theneras stond rustig op (nadat hij zijn lunchpakket in zijn tas had gedaan) en hij klopte zijn broek een paar keer af. De stoel waar Iro op had gezeten verdween en de raaf genaamd Reaper nam het mandje mee terug. De blonde jongen richtte zich weer tot de leraar en glimlachte en knikte bij zijn woorden. 'Zal ik doen. Beloofd' zei hij terwijl hij lichtelijk met zijn rechtervoet aan het schoorvoeten was. De hand die op zijn schouder werd gelegd waarna er even geruststellend in zijn schouder werd geknepen. De jongen keek op naar de leraar en glimlachte warm naar hem. Met het schoorvoeten was hij opgehouden en zijn schouders ontspande zich waarna hij zijn mentor vroeg op welke manier ze deze les een stapje verder gingen doen, waarna hij naar de woorden van Iro luisterde. Then knikte een paar keer en vond het eerlijk gezegd wel spannend allemaal. Dan was er nog het feit dat hij binnenkort nog watermagie ging leren ook, daar had hij dan wel zin in zeker doordat het een voordeel kon zijn voor dit soort situaties. Een klein botje wat nog vochtig was door de koffie - iets wat bij hem een mini golf van schuld teweegbracht - werd hem aangereikt en hij pakte het aan waarna hij ook het zakje met de waterballonnen aanpakte. Zijn ogen gleden even over de objecten in zijn handen en daarna weer terug naar de leraar, om te zien dat zijn ogen weer oranje gloeiden. Vlak daarna rees er een menselijk lich uit de grond en het staarde hem aan. Theneras liet zijn blauwe ogen over de menselijke resten gaan en luisterde tegelijkertijd naar Iro zijn woorden waarna het wezen weer de aarde in ging. Then ademde een paar keer in en uit eer hij zijn magie weer op de grond richtte. 'Allright. Here goes nothing.' sprak hij meer tegen zichzelf dan tegen Iro terwijl hij zijn ogen dicht deed. Hij zocht met zijn magie naar het lijk wat daarnet nog de aarde uitgerezen was. Als voorzorg deed hij een paar stappen achteruit, zodat het lich zich niet meteen aan hem kon vergrijpen mocht het dat nodig vinden. Met zijn magie op het lijk gericht commandeerde hij de menselijke resten om de grond uit. Het eerste wat de grond uit kwam was een benige hand die zich als een klauw in de grond zette. Daarna volgde de andere vleesloze hand en zo trok het lijk zich uit de grond om vervolgens recht te staan. Zijn lege oogkassen keken naar Theneras en bijna meteen liep het ding op hem af. Hij commandeerde het om te stoppen en stil te staan maar het wezen leek andere plannen te hebben. Het met koffie doordrenkte botje stak hij in zijn zak waarna hij met zijn hand naar een van de waterballonnen en gooide die naar het wezen. De ballon spatte uiteen tegen de ribbenkast van het lich en voor even deinsde het achteruit, voordat het met een vernieuwde en aangewakkerde haat op Theneras afliep. Een lichte schok van angst en adrenaline schoot door hem heen en hij onderdrukte de neiging om een stap naar achteren te doen. Weer gooide hij een waterballon naar het wezen, maar het stopte hem slechts voor een kort moment. Theneras ademde uit en gooide zijn laatste twee ballonnen tegelijkertijd tegen het wezen aan. Een knapte tegen de schedel aan en de tweede op een van de voeten, Al leek het wederom niets te doen om het menselijk lich te stoppen van zijn wens om zich aan de blonde tiener te vergrijpen. De jongen in kwestie ademde in en uit en hield zijn ogen op het lijk terwijl hij hem probeerde te commanderen om te stoppen met zijn eigen bedachte queeste. Integendeel zelfs, het leek kwaaier te worden met elke stap die hij zette. Intent? to feed and kill. De zeventienjarige wierp een snelle blik om en voor hulp naar de roodharige docent voordat hij zijn blik weer naar het wezen liet gaan. Hij durfde zijn ogen niet voor lang van de ondode, die steeds dichterbij kwam, af te halen.

Theneras twijfelde kennelijk nog of was de jongen gewoon nerveus? Iro behield hem in de gaten net als zijn acties. De menselijke resten die weer uit de grond kwamen toen Theneras ze opriep deden zoals altijd eerst een poging om onder de controle uit te komen van een onervaren persoon. Iro zag hoe Theneras de waterballonnen op gebruikte en dat ze geen effect hadden. Dit kon fout af lopen, maar Theneras had zich als nerveus op gesteld gehad. Iro had altijd 1 extra ballon bij zich gehouden en gooide die met kracht naar de menselijke lich. De schedel draaide rondjes wat een ratelend geluid gaf, maar toen de lich hem weer goed draaide wilde hij als nog naar Theneras toe lopen. Normaal was dit geen proper gedrag maar Iro moest zijn leerling beschermen. Zijn ogen begonnen weer te gloeien en zijn andere twee menselijke lichen kwamen uit de grond en grepen hun door gedraaide kameraad vast. Dit hield ze wel even bezig. Gelijk daarna stuurde Iro Reaper erop af die veranderde van zijn vogelvorm naar zijn officiële vorm en toen de twee lichen de door gedraaide los lieten vuurde Heins een vuurbal op de lich af die zich snel terug de grond in trok. Iro had al die tijd naar het schouw spel gekeken en stuurde de andere twee ook weer terug voor hij zich om draaide. Theneras was misschien zijn leerling minnaar, maar tijdens lesuren was ook Iro hard als er iets mis ging. 'Ik zag dat je twijfelde en dat merkte de lich ook. Wat heb je tijdens de les over Soul beast niet door laten dringen? Wees stand vast, laat geen angst zien en al helemaal geen twijfel!' zei hij op zijn gebruikelijke kille toon. 'Ik weet dat dit een moeilijkere stap is dan een dierlijke lich, maar je hebt al twee hulp middelen in je arsenaal. Je hebt Revas en de honden lich. Mochten de ballonnen niet genoeg zijn geweest had je hun in kunnen zetten.' Zijn toon werd nu zachter, maar zijn ogen stonden bezorgd. Hij was om deze jongen gaan geven in een korte tijd. Zo kort als hij net als om Roselle was gaan geven. Iro zou het vreselijk vinden als een van die twee en natuurlijk ook Ronodan iets zouden overkomen. Maar Ro had niet echt blijk gegeven dat hij ook iets om Iro gaf, maar Iro kon er niets aan doen dat hij zo verliefd was op Ronodan. Iro zuchten even en liet zijn strenge houding iets varen, maar gelijk daarna rechten hij zijn schouders weer. 'Opnieuw en wees dit keer discreet! Concentreer je en focus.' zei hij en deed een stap opzij om Theneras weer vrijheid te geven om zijn opdracht te doen.

XD

Het ging allesbehalve goed en blijkbaar had Iro het ook door. Een waterballon raakte het lich op zijn schedel waardoor deze een ratelend geluid maakte terwijl het rondjes op de nekwervels draaide. Het lich zette de schedel weer recht en probeerde nogmaals bij de blonde leerling te geraken. Twee menselijke lichen schoten uit de grond en grepen hun ondode, doorgedraaide metgezel beet. Theneras zag hoe Reaper op het drietal afvloog en veranderde in de vorm van een magere hein. De twee lichen lieten hun broeder los waarna het soul beast een vuurbal naar de middelste gooide. Het zorgde ervoor dat het wezen de grond weer in trok en niet veel later volgden de andere twee ook. De woorden van de docent kwamen aan als harde klappen, juist doordat de blondharige wist dat ze niets anders dan waar waren. Hij slikte een enkele keer voordat hij naar de roodharige opkeek. De woorden waren deze keer zachter en minder kil en een kleine knik was zijn antwoord op de preek voordat hij weer wegkeek. Een kleine gepijnigde blik was er in zijn ogen te zien geweest. Niet door de woorden persé, want hij wist dat het de waarheid was, maar door de bezorgde blik in de ogen van zijn mentor en zijn... wat was Iro nog meer van hem? Zijn minnaar? Lover? Bedpartner? De jongen had geen idee hoe hij hem kon definiëren. Negen van de tien keer kon de achttien jarige niet eens benoemen wat hijzelf voelde, wat zijn eigen emoties waren. Een onhoorbare zucht ontsnapte aan de jongen en hij keek wederom op naar de leraar. Zag weer die bezorgde blik, die er was doordat hij twee simpele dingen was vergeten in te zetten. Revas die (meestal) loyaal aan zijn zijde stond en het hondenlich wat onder de grond lag. 'Yeah.. I.. Ik weet het. Je hebt voor de volle honderd procent gelijk en dat weet ik. Dus sorry dat ik niet umh goed nadacht en Revas en de hond niet gebruikte....' Opperde hij half murmelend. Hij hoorde Iro even zuchten en zag het strenge wat varen maar bijna meteen erna rechtte de docent zijn schouders weer, waardoor de jongen hem alert aankeek. Er werd hem opgedragen om het nogmaals te doen. Discreet, geconcentreerd en gefocust. Right.. Zijn waterballonnen waren op dus dan zou hij moeten doen met Revas, het hondenlich en zijn eigen kunnen. Hij ademde een aantal keren diep in en uit en liet de spanning uit zijn lichaam vloeien waarna hij zijn schouders en nek los rolde. Het zou hem niet verbazen als hij straks of morgen last zou hebben van stijve spieren or spierpijn. Zelfs hoofdpijn sloot hij nu niet uit. 'Oké. Daar gaan we weer.' Sprak hij tegen niemand in het bijzonder voordat hij een enkele keer knikte naar de leraar naast zich, Waarna hij een kleine blik op Revas wierp en daarna op de plek waar de menselijke resten net de grond weer in gedoken waren. Wederom richtte hij zijn magie op de resten en wilde ze omhoog te komen. Net als de vorige keer, deed het dit braaf. De twee licht blauwe ogen keken het wandelende lijk aan en hij slikte de opkomende zenuwen weg. Hij wist niet wat aan het werken met de menselijke lichten hem zo nerveus maakten en vond het ook iets stoms om zenuwachtig over te zijn. Mentaal sprak hij het lich toe om te blijven staan, waarna het dat ook even deed en daarna toch besloot om wederom op de leerling af te stappen. Al zag het er wat twijfelender uit dan voordat Reaper hem de grond terug in gekregen had. Zijn ogen hield hij op het naderende wezen en sprak Revas toe om eens te zien of hij het lich kon laten stoppen. De zwarte schaduw wolf stormde met een ruwe snauw op het wezen af en bleef voor hem staan, staart hoog in de lucht, nekharen overeind en tanden ontbloot. Het menselijke lich keek de wolf even aan, stond voor een kort moment stil, om vervolgens weer door te willen lopen. Niet dat de wolf dit echt toe liet. Het dier greep de vleesloze arm van het wezen vast en gromde. De blonde jongen keek met een kleine glimlach toe, brave Revas. Wederom commandeerde de jongen het lich om te blijven staan, al liep het wezen gestaag door, het soul beast mee trekkend met zijn arm. Het was een wonder dat de arm niet uit elkaar viel, met het gewicht wat er aan hing, al leek Revas er niet te veel kracht op te zetten. Het duurde dat ook niet lang of Revas liet de arm los, al bleef de zwarte wolf tegen de menselijke resten grommen en bij het in de buurt. Een kleine frons stond op Theneras zijn gelaat toen hij ondertussen zocht naar de ondode hond van de dag daarvoor. Zijn attentie had hij voor driekwart op het oproepen van het hondenlich en voor een kwart hield hij zijn aandacht op het menselijke lich. Het was vrij zwaar, en zeker niet makkelijk. De honden en kattenlich was hem makkelijker af gegaan. En dan nog ging zijn voorkeur uit naar het honden lijk die hij nu commandeerde om uit de grond te komen. Hij voelde hoe het dier het aardoppervlakte uitkwam. Zien deed hij het niet, niet echt, niet met zijn ogen. Het commando wat hij het lich gaf was een simpele, kom hier en help me met dat wezen. Hij hoopte dat het bevel goed was overgekomen en richtte zich weer op de menselijke resten. Stop galmde het in zijn hoofd. De ondode persoon, meer een wandelend skelet, stopte even en leek het te overwegen maar liep daarna weer door. Hij zag een beweging vanuit zijn ooghoek en keek ernaar om te zien dat de hond met een rotgang kwam aangerend. Ook de hond liep nu aan een zijde van het wezen. Revas en de hond beide aan een kant en het menselijk lijk in het midden. Stop klonk het weer en de jongen was zo geconcentreerd en druk bezig dat hij niet door had dat hij het hardop had gezegd in plaats van alleen maar gedacht. Het lijk stopte (eindelijk) maar of het was door Theneras zijn bevel, de twee canines die probeerde zijn weg voorwaarts te blokkeren of een mengeling van die twee dat wist de jongen niet. Het belangrijkste was; dat kreng stond eindelijk stil.

(.. Hij.. hij is ietwat uitgeschoten... 1075 woorden, hoe dan? xD.     )

Theneras wistbdat het waar was, maar Iro zou het zichzelf nooit vergeven als de jongen iets overkomen zou. Toch sprak de jongen zijn schuldbewuste gevoel uit. Haalde een paar keer adem in en uit voor de jongen weer opnieuw begon. De menselijke resten leken nu te twijfelen of het Theneras nu moest gehoorzamen of niet. Toch besloot het om het toch nog eens te proberen. Iro zag hoe zijn leerling zijn Soul beast in zetten, maar ook die kon de lich niet echt tegen houden.Toen het hondenlijk aan kwam leek er opnieuw een poging gedaan te worden tot stilstand, maar opnieuw had het niet het gewenste effect. Iro dacht dat hij weer opnieuw zou moeten in grijpen... Maar na een luide "Stop" geroepen te hebben waar Iro zelfs een beetje van schrok omdat hij zo geconsentreed naar het schouwspel stond te kijken stopte de menselijke lich uit eindelijk toch. Net als de beide andere die Theneras erbij had gehaald. 'Goed gedaan. Nu kun je hem bevelen andere dingen te gaan doen. Zoals lopen, dansen, of gekke bewegingen laten maken. Hier eet op.' zei Iro en haalde ondertussen een van zijn magische kruiden koekjes uit een zakje en reikte die Theneras aan. Hij was te vrede. Maar nu moest hij zelf opzoek naar een nieuw lijk om die onder controle te krijgen. Dat ging hem.zeker lukken. En die vond Iro gemakkelijk op Shadra zonder enig probleem!

Eindelijk stond dat lich stil en het was ook nu pas dat Theneras, toch wel lichtelijk opgelucht, uit ademde en voelde hoe vermoeiend dit was geweest. De opkomende hoofdpijn door zijn schouders en nekspieren die hij automatisch had vastgezet door de spanning, negeerde hij zo goed als dat hij kon. Hij keek op en om op het moment dat de docent begon te praten en de blondje jongen pakte het kruidenkoekje aan om het daarna dankbaar op te eten. Vrij kort daarna voelde hij zijn energielevels omhoog schieten waardoor ook zijn hoofdpijn en de spanning in zijn spieren iets afnam. Voorzichtig rolde hij zijn nek en schouders nog even, voelde dat er nog wel wat spanning zat en hoorde het licht kraken. Zijn blauwe ogen bekeken het menselijk lijk wat voor hem stond en Theneras gaf hem het bevel om zijn hand op te steken en zijn vingers te bewegen. Het lich bleef hem aankijken en de jongen moest het hem nogmaals vragen eer dat het zijn bevel opvolgde. Zoals gevraagd stak de niet-zombie zijn hand in de lucht en bewoog zijn vingers langzaam voordat het zijn hand weer liet zakken. Het leek met wat tegenzin opgevolgd te zijn maar Theneras was zeer tevreden dat het ondode wezen zijn commando had opgevolgd. Een klein tevreden geluid vormde zich in zijn keel waarna hij Revas en het honden lijk vertelde dat ze zich iets konden afzonderen van het menselijke lich, maar wél paraat bleven voor het geval dat; Dankjewel, alsjeblieft. Revas en de ondode hond namen wat afstand en bleven zoals afgesproken het ondode mens in de gaten houden. Theneras deed hetzelfde. Hij mocht dan het lich onder controle hebben, hij moest alsnog op zijn hoede blijven. Voorzichtig haalde hij zijn licht blauwe ogen van het menselijke lich af om ze daarna op Iro te laten rusten. De blonde jongen keek hem vragend aan voordat hij begon te spreken. 'Wat wil je doen? Of nou ja.. Wat wil je nu dat ik doe?' vroeg hij terwijl zijn ogen naar het lich flitsten om te kijken of het er nog rustig bij stond. En dat deed het, mooi. Een kleine glimlach kwam op zijn lippen terwijl zijn ogen weer naar de roodharige man gingen. Theneras was tevreden dat het wezen, al dan niet met tegenzin, naar hem luisterde en hij voelde zich ook alweer beter na dat kruidenkoekje. Wat bij hem weer de vraag in zijn hoofd liet schieten over de koekjes zelf. 'Ah ja. Voordat ik het weer vergeet te vragen..' begon de blonde jongen met een kleine, bijna schaapachtige grijns. 'Kan je me straks vertellen wat er eigenlijk precies in die koekjes zit? Welke ingrediënten en zou ik misschien dan dat recept mogen hebben? Als je ze al zelf maakt dan, zo nee, waar koop je ze? Want ze zijn perfect om bij te hebben voor het geval dat.' legde hij uit. Hij had het al een paar keer willen vragen maar iedere keer was het erbij ingeschoten, dus dan nu maar voordat hij het weer vergat.