Bijles Call of the Death {Theneras}

Iro hoorde wel dat Theneras aan het vechten was met een van de schaduw wezens, maar er waren er hier meer dan een alleen. Heins had ook zijn handen vol aan een van de andere schaduw wezens die meer tentakels had dan het schaduw wezen waar Theneras mee bezig was. Iro zag hoe de mensen probeerde te vertrekken, voor het gewonde kind konden ze toch niets meer doen. De brul vanaf de trap klonk als die van de man die de kinderen aangevallen had. De mensen vochten voor hun leven en verschillende probeerde via de grote kelder deur naar buiten te ontsnappen, maar daar kwamen snelle schaduwen vandaan. De dokter was dus een Dark magician geweest? Maar zo veel schaduw wezen had hij nooit tot de orde kunnen roepen. Dit waren er te veel geweest en va te zware klassen. Schaduw wezens konden heen oud worden als ze niet gedood werden. Eentje vind speciaal zijn oog op. Even keek Iro opzij en herkende het schaduw wezen waar Theneras en Revas mee aan het vechten waren. De keuze viel nu op wat hij moest doen. Dit mysterie was zo goed als ontrafelt en hun leven wilde Iro niet op het spel zetten! Ze zouden hier ook om kunnen komen als hij niet meteen ingreep! Iro liet de spreuk los en haalde meteen een kruidenkoekje uit zijn zak om die op te eten. Na dit gedaan te hebben draaide hij zich meteen naar Theneras toe en creéerde een groot schaduw net waarmee hij het Schaduw wezen vast zetten. 'Naar buiten nu!' riep hij luid en duwde Theneras richting de trap. Revas en Heins kwamen wel achter hun aan. Zijn doel was om zeker Theneras veilig buiten te krijgen. Hij vuurde nog wat Dark Matter richting de aankomende schaduw wezens, maar sommige miste hij die Heins snel met zijn zeis-achtige wapen weg sloeg.

De geluiden van het tafereel wat zich hier had afgespeeld, werden onder gedompeld onder het geluid van zijn eigen hartslag, die was gestaag omhoog gegaan nu hij zich concentreerde op dit schaduw wezen. Revas richtte zich op een van de armen van het wezen en het was toen dat Theneras merkte dat Iro de spreuk ophief. Bijna meteen vloog er een groot net op het schaduwwezen af en hoorde hij de roodharige leraar roepen dat ze naar buiten moesten, waarna Theneras merkte dat hij richting de trap werd geduwd. Dat hoefde hij geen tweede keer te horen en hij rende de trap op en de kelder uit. Het huis leek alsmaar donkerder te worden en half free-runnend over wat meubels heen rende hij naar de voordeur van het huis en trok hem open. Het felle licht deed zeer aan zijn ogen en, met dichtgeknepen ogen, liep hij de deur uit. Hij leunde even tegen de muur van het huis en knipperde meerdere keren met zijn ogen om te wennen aan de lichte omgeving. Toen hij weer wat zicht had, liep hij het kleine trapje af en ging op de onderste trede zitten. Hij ademde een paar keer diep in en uit om weer goed op adem te komen. Hij zette zijn hoed even op zijn knie en haalde een hand door zijn haren. 'Iro?' begon hij met luide stem, omdat hij niet zeker wist of hij al buiten was ja of te nee. 'Wat...zag of hoorde je?' vroeg hij daarna. Hij doelde op Iro's magie, de beelden en zijn reactie op dat schaduw wezen. 'Was er iets met dat ene schaduw wezen aan de hand?' verwoorde hij zijn gedachten met een frons. Hij richtte hierna zijn ogen even op zijn been en hij trok zijn pijp wat omhoog. De plek waar dat schaduw wezen hem gegrepen had, bloedde al niet meer en deed ook niet echt pijn (voordeel en nadeel van een hoge pijngrens) al waren zijn sok plus zijn broekspijp wel besmeurd. Niets wat hij niet kon wassen of fixen, want de gaten in zijn broek kon hij wel naaien en de bloedvlekken kreeg hij er waarschijnlijk wel uit met veelvuldig en zorgvuldig wassen. 'Ben jij trouwens oké, Iro? Ik bedoel dat oorwurm wezentje was bijna helemaal in je nek en vervolgens ben je tegen die trap aan gegooid. Misschien heb je wel een hersenschudding door die klap of zo... en daarna gebruikte die verboden spreuk...' vervolgde hij al kauwend op zijn lip terwijl hij zijn pijp weer naar beneden deed. Hij zuchtte even zacht, daar was die bezorgdheid weer en onbewust wist hij wel waar dat vandaan kwam. Bewust had hij het nog niet door.

Theneras luisterde gelijk en ze liepen de trap op. Iro vuurde nog wat Dark matter bollen richting de schaduw wezens voor ook hij de trap op rende. Een luid geluid was hoorbaar voor Iro de deur dicht duwde. Het huis verduisterde steeds meer, maar ze moesten hier weg zijn. Al rennend kwamen ze dichterbij de uitgang, maar Iro rende om de meubels heen tot ze buiten waren. Theneras vroeg hem wat hij gezien had. Iro vertelde wat hij gezien had, maar stopte even voor hij het van het stoppen van de spreuk. 'Toen de schaduw wezens binnen traden en de achterhoede aan viel zag ik het schaduw wezen dat jij samen met revas aan het bevechten waren. Een Dark magcian kan op zijn minst twee schaduw wezens aan. Maar de hoeveelheid die daar binnen kwam was veelste veel. Het was een ramp. We mogen nlij zijn dat we nu buiten zijn. Maar ga niet te dicht tegen de muur staan. zei Iro en stapte zelf bij het huis vandaan al was het licht wankelend. Hij had echt te veel energie verbruikt en de vraag van zijn leerling liet hem grinniken. 'Ik ben wel wat gewent, maar laten we maar terug naar het kasteel gaan.' Zei Iro en hij wenkte Theneras om mee te komen.

Hij luisterde naar Iro's woorden en stond van de trap op en liep een paar passen bij het huis vandaan, toen hij zijn broekspijp naar beneden had gerold. Hij draaide zich naar de oudere man toe en vroeg hem of hij zich wel oké voelde, na wat zich net allemaal had afgespeeld in het huis. Zijn hoed, die hij al die tijd nog in zijn handen had gehad, zette hij weer op zijn hoofd.
De roodharige vertelde dat hij wel wat gewent was en dat ze maar eens terug moesten gaan naar het kasteel terwijl hij naar Theneras wenkte om mee te komen. De blonde jongen liep naar hem toe en voor even keek hij om toen hij een geluid hoorde, en zag dat Revas ook het huis uit was gekomen. 'Hoe gaan we naar het kasteel terug?' vroeg hij Iro. 'Gaan we lopend, of doen we het op de snelle manier?' ging hij verder met een grijns en een klein, zacht lachje. Hij doelde natuurlijk op het reizen en teruggaan via de schaduwen, maar "de snelle manier" klonk nou eenmaal leuk. Zelf had hij geen voorkeur over hoe ze gingen, reizen via de schaduwen was super handig, al het voelde heerlijk om weer eventjes buiten te zijn nadat ze zolang in het donkere, muffe en stoffige oude huis gezeten hadden.

Theneras kwam bij het huis vandaan en volgde hem nadat hij zijn broek weer terug gerold had. Zijn vraag over hoe ze terug naar het kasteel gingen liet hem om kijken. 'Zo dicht bij deze opgeschrokken groep lijkt het me niet verstandig om Shadow trip te gebruiken. Ze zijn veelste opgefokt op het moment om de snelle manier te gebruiken. Laten we maar even gaan lopen.' zei Iro wijselijk en liep verder. Het geluid trok ook zijn aandacht, maar Iro keek niet om, zelfs niet toen Heins het huis uit kwam en zich bij hen voegde. 'Ze zijn niet blij met ons vertrek. Voorlopig zal het verstandig zijn hier even niet te komen. Hopelijk zullen er geen leerlingen zo dom zijn hier naar binnen te gaan...' zei Heins. Hoewel hij in zijn dierlijke vorm niet hoorbaar voor andere was, was dat in zijn meer menselijke vorm dat wel anders. 'Ik zal het in mijn rapport zetten Bedankt Heins.' zei Iro en hij voelde het vertrouwde gewicht weer op zijn schouder landen toen Heins zich weer in zijn vogelvorm veranderde en als Reaper weer op zijn vaste plek ging zitten.

Na zijn vraag over hoe ze terug zouden gaan naar het kasteel, keek Iro om en vertelde hem dat het niet handig zou zijn om nu shadow trip te gebruiken, doordat er hier zoveel boze schaduw wezens waren. Ze zouden gaan lopen. Theneras knikte even 'Mhhmh. Ja dat is eigenlijk wel logisch' antwoordde hij zacht grinnikend. Met een lichte verbazing keek Theneras naar Heins toen die begon te praten over dat die schaduw wezens niet blij waren met hun vertrek. En dat het verstandig zou zijn de plek te mijden. Ook Theneras hoopte dat er geen stoer doeners zouden zijn die er wel eventjes naar binnen zouden gaan. Al was dat vrijwel zeker, die waren er altijd. En vertellen dat ze het niet moesten doen, of dat het er spookte, werkte juist averechts en dan gingen ze er juist heen. Hij kauwde even op zijn lip tijdens het denken maar keek op toen hij Iro's stem hoorde zeggen dat hij het in zijn rapport zou zetten, en Heins was nu Reaper en zat weer op de schouder van zijn meester. Revas wandelde gedwee mee, al vond hij het huis prettiger dan hier buiten, mopperde hij. Theneras had even een mondhoek omhoog in glimlach om zijn soul beast, de wolf had altijd wel iets om over te mopperen. De wind was ijzig koud en hij trok zijn sjaal wat strakker om hem heen. Het winterse zonnetje scheen, en dat zorgde gelukkig voor wat warmte. Het was in ieder geval droog en wel mooi wandelweer. Hij liep rustig door naast de docent, beide armen zwaaide ritmisch langs zijn lichaam mee met zijn stappen.

Natuurlijk was het logisch! Waar dacht die jongen aan? Dat het stoer was om in de schaduwen achtervolgt te worden? Iro zuchten even, maar maakte zijn gedachten niet waar door de uit te spreken. Hij was moe en dan was de docent Dark magic altijd wat prikkelbaarder dan anders. Hij knikte en merkte dat Reaper iets in zijn snavel hield. Dit was hem eerder niet opgevallen. 'Lelijke dief!' grinnikte Iro en hij pakte het boek over dat Reaper zo trots in zijn snavel leek te houden. Iro bekeek de kaft even en zag dat het een of ander dagboek moest zijn. Maar toen hij het open sloeg stonden er een soort van lijsten en combinaties in. Hier moest hij het nodige nog van ontcijferen, maar het was iets wat wel fijn was. Nu hoefde ze niet perse terug gaan met gevaar voor eigen leven.

Hij onderdrukte een gaap. Lichamelijk viel de vermoeidheid heel erg mee maar het was geestelijk dat hij vooral moe was. Niet gek ook na een emotionele dag als vandaag. Theneras keek om toen hij Iro zijn stem hoorde, vroeg zich af tegen wie hij het had en zag toen dat Reaper een boek in zijn snavel had. De docent pakte het boek aan en sloeg het open. Theneras keek geïnteresseerd toe. 'Wat staat er in dat boek? Is het toevallig van die dokter? Of...?' vroeg hij. De nieuwsgierigheid won het even van de mentale vermoeidheid. ' En staat er iets nuttigs in?' vroeg hij daarna. Of het een oud leesboek was, een dagboek of iets anders kon hij vanaf daar niet zien of zeggen. Hij hoopte dat het een zelf geschreven boekje was van de dokter of een van de... Bewoners van het huis. Ze wisten nu wat zich er ongeveer had afgespeeld, maar het gaf altijd extra informatie en inzicht uit het zichtveld van een ander.

Theneras keek zijn kant op toen Iro wat tegen Reaper zei en het boek dat hij van zijn soul beast over pakte open sloeg. Dezelfde vraag ging ook door zijn hoofd heen. 'Van alles en nog wat lijsten, combinaties, testen en nog veel meer. Er staat zelfs een heel verhaal in of het is wat gelukt of mislukt. is. Ik heb meer tijd nodig om dit te kunnen ontcijferen en te begrijpen. Maar het zal vast en zeker interessant zijn.' zei Iro en hij bladerde even door het boek heen. De schaduwen rond het huis leken te bewegen en Iro hoorde de fluisteringen steeds boosaardiger worden. Zijn blik ging eerst naar het huis, maar de klauwen die uit de schaduwen kwamen probeerde hen te bereiken.

Iro gaf antwoord op zijn vraag en Theneras luisterde aandachtig voordat hij knikte. 'Ik ben benieuwd wat je allemaal uitvind zodra je het ontcijfert hebt.' Zijn ogen gleden even over het landschap, de schaduwen leken te bewegen en de wind leek te fluisteren of waren dat ook de schaduwen? Het kon het beide zijn of zijn brein was trucjes aan het uithalen door de vermoeidheid. Zijn blauwe ogen gingen hierna naar het huis, maar hij wendde ze snel af. Een paar schaduw klauwen reikten naar hun en ze probeerde dichterbij te komen leek wel. Of ze naar hun toe te lokken? Theneras wist het niet zeker. Hij keek terug naar Iro en hij wenkte even kort naar het huis en de schaduwen. 'Klopt het dat er twee klauwen naar ons reiken?' was wat hij de docent dark magic vroeg. 'Of ben ik zo vermoeid dat ik dingen ga zien die er niet zijn?' . Hij schudde even kort zijn hoofd en lachte even onzeker toen hij weer een blik wierp op die twee klauwen. Ja ze waren er nog steeds. Zijn licht blauwe ogen gingen weer terug naar zijn leraar. Hij vroeg zich af of het verstandig was om snel door te lopen en of die schaduw wezens dicht bij hun territorium en dus het huis zouden blijven. 'Zullen ze ons volgen? Of blijven ze in hun veilige omgeving? De schaduw wezens?' verwoorde hij die gedachte gang. Het leek hem stug dat ze hun zouden volgen als ze gewoon zouden lopen, maar die klauwen, de bewegingen en het gefluisterd waren onheilspellend.

Theneras was ook benieuwd wat er allemaal in stond. Iro knikte bij zijn woorden voor hij de bewegende schaduwen en fluisteringen. Zijn wenkbrauwen stonden vronsend. Dit was ongebruikelijk. Deze groep schaduw wezens waren gevaarlijker dan het leek. Theneras vroeg hem of zijn brein een spelletje met hem speelde. 'Ik ben bang van niet.' zei Iro en hij vond dit wel heel erg verdacht. 'Normaal zouden ze geen acties ondernemen zoals deze. Dit kan voor iedere bewoner op Kovomaka een gevaar op leveren. Ik zal een missie op het bord moeten zetten om wat leerlingen bij een te laten komen die hier de boel even schoon schip zullen maken! Een meng groepje. Dus als je wil kun jij je al inschrijven.' die laatste woorden waren grappend eruit gekomen. Maar hij zou dadelijk echt een aanvraag doen bij Master Savador. Hij draaide zich om en tikte Theneraa even aan voor Iro door liep. 'Blijf wel bij de schaduwen uit de buurt. Dit is een dreiging.'

Theneras keek even fronsend naar de klauwen en vroeg toen of hij het zich ingebeeld had door de vermoeidheid. Jammer genoeg antwoordde Iro dat nee, het was niet ingebeeld. Hij luisterde verder naar wat zijn leraar vertelde, en grinnikte even bij diens laatste woorden. 'Ja. Het is zeker verontrustend. Maar ik help graag hoor, met die uuh missie.' Het leek hem wel wat, helpen om die schaduw wezens hier weg te krijgen. Al had Iro het grappend gezegd had hij het idee dat hij het toch wel meende. Het zou hem een goed gevoel geven, ervoor te zorgen dat het hier weer veiliger werd. Zeker zo dicht bij Oak's field. Zijn leraar draaide zich weer om en tikte hem even op zijn schouder, gaf hem weer een waarschuwing om bij de schaduwen vandaan te blijven. Theneras knikte kort 'Doe ik' en hij liep tóch nog iets dichter naar Iro toe. Zo wist hij zeker dat hij niet per ongeluk een schaduw aanraakte. Hij stopte zijn handen even in zijn jaszakken tijden het lopen. 'Ze, die schaduw wezens, waren helemaal niet blij met ons bezoek én vertrek..' hij schudde even kort zijn hoofd. 'Het is zo apart dat ze zo... agressief zijn. Met een beetje mazzel staat er wat in dat boek? Over waarom? Misschien heeft die dokter wel iets meer gedaan dan experimenten op die kinderen?' Dacht hij hardop na. Hij kauwde even op zijn lip. Een koude windvlaag stak de kop weer op en liet hem zacht rillen, al was het niet zo erg als voorheen. Vooral omdat zijn brein bezig was met andere dingen dan de kou.

Iro vroeg zich ook af waarom deze schaduw wezens zo agressief waren. Maar hij had andere dingen op het moment aan zijn hoofd. De reden om deze wezens onschadelijk te maken was omdat ze een gevaar konden betekenen voor deze kleine planeet. 'Sure ik zal je er straks al vast erbij zetten.' zei Iro en hij glimlachte even richting Theneras voor hij verder stapte en naar zijn leerling luisterde. Theneras had het eigenlijk niet tegen hem in het bijzonder, maar Iro was wel de enige die momenteel in de buurt was die het hoorde. 'Ja ik weet ook niet precies wat die man allemaal uit gespookt heeft, maar dat vind ik wel uit in dit boek en de andere boeken die we nog in dat huis zullen aantreffen.' antwoorden Iro en hij keek nog even over zijn schouder na een hart verscheurende brul. Er was iets met die wezens. Iets wat zijn bloed liet koken, maar ook verdriet deed. Iro kon het niet vast leggen, maar hij zou dat boek zo snel mogelijk door spitten.

Na aangegeven te hebben dat hij opzich wel mee wilde doen aan die missie, antwoordde zijn docent met een glimlach dat hij hem er zo dadelijk bij zou zetten. Theneras glimlachte even terug. Het zou een goed gevoel geven om die schaduw wezens weg te krijgen. Ze waren zo dicht bij oak's field en dus ook bij de school, dat hij kon begrijpen dat ze een heus gevaar zouden kunnen opleveren. Better safe then Sorry. Hij had in de eerste instantie niet door dat hij was begonnen met hardop denken totdat hij zichzelf hoorde praten. Iro antwoordde hem dat ook hij benieuwd was wat die man allemaal gedaan had en dat ze dat waarschijnlijk zouden vinden in dit boek of in boeken die ze nog in het huis zouden aantreffen. De blonde jongen knikte en wilde net een antwoord geven toen er een hartverscheurende brul klonk. Hij keek nog even om en slaagde een zucht. De emoties die door hem heen raasde bij het horen van dat geluid was, voor hem, geen vreemde combinatie. Het voelde verdrietig en boos tegelijk. Theneras richtte zich weer op de roodharige docent, gaf antwoord op de woorden die hij gesproken had. ' Er zullen vast en zeker meer van dat soort dagboeken, journalen in het huis liggen ja. Het leek er niet op dat hij die... Praktijken maar voor even heeft uitgevoerd. En als het allemaal zo goed is gedocumenteerd als het lijkt..' Hij rilde even bij de gedachte die door zijn hoofd ging en maakte zijn lippen even vochtig voor hij verder sprak 'vraag ik mij af of hij het uit eigen wil deed of dat hij het voor iemand of iets deed..' Die dokter was iemand die hij zonder genade zijn dolken had laten voelen.Het bloed had als robijnen van zijn wapens afgerold en lege ogen zouden hem blijven aanstaren. En Theneras zou blijven kijken zonder schuld of negatieve emoties, de dokter had een van de weinige geweest.

Iro kon het niet helpen. Hij zou het huis helemaal willen doorzoeken met Milky way, maar niet voor dit huis schoon zou zijn van de verpeste schaduw wezens. Die konden enkel iedereen die ze binnen konden lokken vermoorden. Gewoon omdat ze vast en zeker zouden denken dat alle mensen hetzelfde waren als de dokter was geweest. 'Gelijk heb je. Die zullen we moeten vinden. Zulke oude gebouwen hebben meestal wel een paar geheime gangen. Als we die vinden zullen we daar vast en zeker andere boeken vinden.' zei Iro en stak het dagboek onder zijn arm en sloeg het pad in dat richting de school ging. 'Dat kunnen we uitvinden zodra we die boeken.hebben en ze ontcijferd hebben.' zei Iro en hij zuchten even lichtjes.

Een paar knikken was hoe hij begon met antwoorden op Iro zijn woorden 'Mhh' klonk het even bedachtzaam 'Ja, geheime ingangen en gangen zullen er wel zijn, zeker voor iemand die dat soort praktijken uitvoerde. Dan wil je weg het moment dat je denkt dat je gesnapt kan worden. Wie weet, er zullen vast en zeker ook wel geheime kamers in dat huis zijn. Achter een kast of... iets.' Ze kwamen al dicht bij de school, zag Theneras, dit pad kende hij nu wel met zijn ogen dicht lopen. 'Ik ben benieuwd wat we vinden en hoeveel. Hoe lang duurt het denk je voor je dit boek kan ontcijferen?' Hij was daar best wel nieuwsgierig naar, hoelang dat of zijn leraar dacht er mee bezig te zijn. Over de andere boeken die ze misschien zouden vinden kon hij het natuurlijk niet vragen, wie weet was die dokter wel zo slim geweest om ieder boek anders te coderen. Dat zou heel slim van die man geweest zijn, maar zou het ontcijferen wel stukken lastiger maken en het langer laten duren. Hij zuchtte eventjes zacht en kauwde op zijn lip. Zijn curieuze aard wilde er terug heen en precies weten wat er was gebeurt en wat die verschrikkelijke dokter er toe had gedreven om te doen wat hij gedaan had. Het zou hem waarschijnlijk in lichte laaien zetten maar niets was erger dan het niet precies weten en zelf de gaten te vullen. 'Heb je ooit al eens iets gezien als dat? Hoe die schaduw wezens zich gedaagden? ' Zijn onderbuik gevoel vertelde hem dat de wezens zo reageerden door wat zich er in dat huis had afgespeeld, zoals geesten die niet weg konden na een traumatische dood of iets. 'Zitten ze denk je vast in dat huis? Behalve als we ze opruimen natuurlijk, om zo maar te zeggen?' De blond harige was weer terug leergierig en nieuwsgierig nu de meeste adrenaline weer uit zijn lichaam verdwenen was. Ook omdat ze er misschien nog naar terug zouden gaan kon het geen kwaad om er veel over te weten en er dus veel over te vragen. Hij onderdrukte even een geeuw en het schoot hem te binnen dat Iro waarschijnlijk net zo vermoeid was als hem, als het al niet meer was. 'Zeg je het me? Als je geen zin hebt om mijn vragen te beantwoorden? Want dat kan ik snappen, het was... vermoeiend...' mompelde hij zachtjes. 'Het is namelijk niet mijn bedoeling om je te irriteren of.. Nog ummh ..vermoeider te laten voelen.' Zei hij er licht ratelend achterna. Hij slikte even voordat hij een zucht slaagde. Hij voelde zich raar. Zijn hoofd en buik voelde raar. Eigenlijk voelde hij zich helemaal vreemd. Ah, hij was waarschijnlijk gewoon oververmoeid en emotioneel uitgeput, toch? Heh, ja dat moest het vast en zeker zijn.

Wat Theneras allemaal zei ging aan hem voorbij doordat hij terug dacht aan wat ze allemaal beleefd hadden in het huis. Die brute moorden, Hoe die man zich gedragen had en wat er verder daarna gebeurd was met de schaduw wezens. Het mochten er dan wel 8 zijn, maar toch gevaarlijk veel voor twee magiërs. Zijn blik stond op ver en alles leek langs hem heen te gaan. De eerste bladzijdes van het boek gingen even door hem heen. Hoe de man bloed af nam van schaduw wezens en hoe hij die ook op de kinderen testen door die in te puiten. Toen Theneras hem uit zijn gedachte haalde keek de docent dark magic hem even vragend aan. 'Sorry ik was even ergens anders met mijn gedachten, wat vroeg je?' vroeg Iro en hij lachte even nerveus. Dit overkwam hem zelden, maar toen het een tijdje terug gebeurde was dat omdat Ronodan door zijn hoofd spookte en nu de gebeurtenissen van het huis. Iro schudden zijn hoofd even om weer helder na te kunnen denken.

Theneras was begonnen met vragen stellen en tegen zijn leraar aan het praten. Al was het laatste nogal ratelend geweest. Hij keek zijn leraar aan, licht nerveuze blik in zijn ogen. Hij knipperde even toen hij zijn vragende blik zag en schudde zijn hoofd even snel bij het horen van zijn vraag. 'Oh,heh.' antwoordde de blonde jongen met een lichte glimlach. 'Het is niet belangrijk. Het komt wel. Later' Schouder ophalend wuifde hij het weg met een gebaar van zijn hand. Hij was eigenlijk wel lichtelijk opgelucht dat Iro niets zei over zijn geratel, als hij het al gehoord had natuurlijk. Hij was waarschijnlijk erger gaan ratelen of had dichtgeklapt of erger er uitgeklapt dat al zijn eigen emoties hem lichtelijk in verwarring brachten doordat hij niet wist wat hij ermee aan moest. Alles was anders en nieuw.
Dat hij even moest wachten op zijn antwoorden op die vragen vond hij niet zo heel erg. Het kón wachten en was zeker niet het ergste van de wereld. Hij veegde even wat haren uit zijn ogen, waarmee hij ook meteen een paar verdwaalde sneeuwvlokjes verwijderde, en richtte zijn ogen weer op het pad voor hem.

-
ooc: Flut

Hm, Theneras leek het niet belangrijk te vinden. Goed dan ging hij er ook geen punt van maken. Iro liep verder. Hij wist dan wel niet wat Theneras wilde vragen, maar hij had er ook de puf even niet voor om er naar te vragen. De gebeurtenissen in dat huis en dit dagboek namen hem te veel in beslag. Wat er gaande was hadden ze al gedeeltelijk op gelost, maar bij lange na nog niet alles. Iro schudden even zijn hoofd. Hij snapte er nog niet veel van, maar hij zou het oplossen ook al moesten ze die schaduw wezens doden om veilig in dat huis rond te kunnen lopen, maar dat maakte het er niet minder erg om. Hoewel schaduw wezens als ze stierven in het niets oploste. Maar dat wilde nog niet zeggen dat hun aanwezigheid die er jaar in jaar uit gehangen had juist sporen nalaten zou van naar geestigheid. De school was nu zo dichtbij, maar het liefste schadow tripte hij gewoon het laatste stukje, maar ergens durfde hij het nog niet aan. 'Theneras, ik raad je aan om Shadow trip tot we ze verslagen hebben even niet gebruikt. Je weet maar nooit of die schepsels zich uit het huis begeven.' zei hij en stapte de eerste treden van het bordes op.

De school was nu inzicht en dichtbij. Theneras verlangde naar de warmte van binnen en een kop thee. Desnoods met iets zoetigs als een koekje en een goed boek. Voor de openhaard of iets. Warmte en ontspanning is wat hij op het moment wilde. Een lichte glimlach kon hij niet onderdrukken, hij was hier dan nog maar vrij kort, de school voelde nu al als thuis. Theneras keek op toen hij Iro hoorde praten en hij knikte in antwoord. 'Dat wordt niet meer snel in de les komen als ik me heb verslapen.' grapte hij zachtjes grinnikend. Ook hij stapte rustig aan het bordes op. ' Ik zal het niet gebruiken. Beloofd, Iro. Geen zin in om ze in en rond de school te krijgen. Het is al gevaarlijk genoeg dat ze zo dicht bij oak's field zitten, niet? En dit is geen grote planeet...' ging hij serieus en licht hoofdschuddend verder. Kauwend op zijn lip en in gedachten verzonken liep hij naar de grote deuren toe.

Theneras maakte een grapje en hij moest even lachen. Tja zelf had hij dat probleem ook, maar dat vond Iro niet zo erg. Maar zijn belofte was goed genoeg voor hem. De meeste lessen zou hij even moeten uit stellen, maar ze konden morgen gewoon verder gaan met deze les. Het hoefde niet perse bij het huis waar ze vandaag binnen waren gegaan, maar het had een goede sfeer gehad. Iro knikte en stapte na Theneras door de grote deuren heen. 'We zullen morgen de les voort zetten op het grasveld.' zei Iro en hij glimlachte even lichtjes naar zijn leerling. hij was te moe om hem nu mee naar zijn vertrekken toe te nemen. Hij moest dit boek nog ontcijferen en een rapport schrijven voor wat er vandaag gebeurd was. Hij snapte ook wel dat Theneras vast en zeker een warme douch wilde nemen en wat warms te drinken. 'Ik zal je nu alleen laten en verwacht je morgen op de afgesproken plek. Mister Adams' zei Iro op zijn gebruikelijke kille afstandelijke toon. Hij was moe dat kon je horen aan zijn stem en zien in zijn bewegingen, maar Iro zou zich pas toe geven aan die vermoeidheid als hij op bed zou gaan liggen.

(We kunnen gewoon door gaan in dit topic als je wilt?) XD

Dat Iro knikte dat had Theneras niet gezien en hij werd uit zijn gedachtes gehaald toen ze beide door de grote deuren waren gestapt en hij de stem van de docent hoorde. Zich omdraaiende naar zijn leraar knikte hij even kort. Het grasveld dus, hij maakte er een mentale notitie van en knikte nog een keer. Dat was vrij dichtbij de school, en dus zou hij nét iets langer kunnen blijven liggen in zijn warme bed. Bij Iro zijn volgende woorden liet de blonde jongen zijn ogen even over hem heen glijden. De kille toon was terug en zijn lichaamstaal spelde: vermoeid. Theneras zelf was al op, leeg en moe na deze dag en dan had de leraar ook nog, twee maal, een verboden spreuk gebruikt. Theneras kon zich goed voorstellen hoe hij zich voelde. Knikkend stapte de blonde leerling een paar passen achteruit 'Zeker, Master Iro.' Op één been draaide hij zich om, zodat hij nu met zijn rug naar zijn leraar stond. Hij keek even over zijn schouder en glimlachte kort 'Tot morgen, meneer.' Met rustige passen liep hij naar zijn kamer en eenmaal binnen pakte hij zijn nachtkleding, Revas ging languit op zijn bed, en liep naar de douches. Hij zou een warme lange douche nemen, zo kon hij meteen goed nadenken over van alles en nog wat en voelde hij zich daarna ook beter. Alle slechte energieën zou hij van zich af kunnen spoelen.

Met zijn hoofd tegen de muur en zijn ogen dicht genoot hij van het warme water wat over zijn lichaam liep. Het liet zijn spieren ontspannen en het gaf hem een veilig gevoel. Het nadenken, met name over zijn rare gevoelens en emoties, had hij vrij snel opgegeven want hij snapte er toch geen snars van en zou het ook niet een twee drie gaan doen. Hij hoopte maar op het eureka moment.
Met een zucht draaide hij het water dicht en stapte de douches uit. Na het afdrogen en aankleden liep hij met, nog ietwat, vochtige haren naar de leerlingen kamer. Twijfelend bleef hij even staan, aan het bedenken of hij nog warme thee zou nemen ja of te nee, en schudde toen snel zijn hoofd en liep naar zijn kamer. Nee, eerlijk gezegd was hij te moe en wilde hij gewoon gaan slapen. Hij wuifde Revas naar zijn voeteneind en kroop onder zijn dekens. Hij had nog net genoeg energie om zijn wekker te zetten voordat hij in slaap viel.

(Sure ;D Word het weer lekker zo een monstertopic en 't is gemakkelijk. ~~#lui~~ xD)

Theneras ging erin mee dat ze de les voort zouden zetten op het grasveld. Daar zouden ze geen Schaduw wezens tot last wezen die toch al zo opgefokt waren. Enkel het op riepen van lijken was al moeilijk genoeg en dan hoefde je daar geen kwaaie wezens bij te hebben. Theneras ging al gauw weg en zelf liep Iro naar de leerkrachten afdeling en nam eerst een douche voor hij een rapport schreef die hij samen met het boek veilig in een la legde. Hij kon natuurlijk niet weten dat hij die nacht wakker werd gehouden door Ronodan en Jareth die onderling een ruzie wilde uit vechten... Na die twee de deur uit te hebben kunnen werken landen Iro weer in bed, maar het was al bijna dacht licht voor dat gebeurde. Hij was nog zo moe van de dag ervoor, maar toch kon hij het niet uit stellen.

Reaper trok hem aan zijn oor tot Iro wakker werd en de zwarte raaf bijna weg sloeg omdat hij niet gestoord wilde worden, maar Reaper liet zich niet zomaar slaan en drukte zijn poot op de rond zwaaiende vuist van Iro. De klauwen boorde zich pijnlijk in de pols van zijn meester die met een verbaasde kreet wakker schrok en zijn soul beast boos aan keek. 'Je werd maar niet wakker en je moet zo naar de lessen.' zei Reaper en Iro keek even naar het raam die hij niet dicht had gedaan. 'Wel ver... ik ben al te laat!' mopperde Iro en friste zichzelf nog even snel op voor hij met vlugge passen door de gangen en van de trappen af rende. Theneras stond vast op hem te wachten? Anders kwam de jongen misschien ook te laat?

Met een hardere klap dan nodig was sloeg hij zijn wekker uit. Hij zat op en een gefrustreerd geluid ontsnapte aan zijn lippen. Een hand haalde hij over zijn haar en haalde hij even over zijn gezicht voordat hij de dekens van hem afsloeg. Zeggen dat hij raar gedroomd had, was the undersatement of the year. Hij rolde uit bed en pakte wat douche spullen en schone kleren. Hij had er niet op gepland maar hij had nu toch echt een douche nodig. Het was nog stil op de afdeling en in de badkamer en Theneras was er blij mee. Zijn spullen nam hij mee het douche hokje in, zette ze op een plek waar ze niet nat zouden worden en hij kleedde zich uit. Zijn pyjama zou hij zo meteen in de was gooien. Het was een vrij snelle douche die blijkbaar langer duurde dan hij gedacht had, want de zon scheen al door het raampje toen hij zijn kamer weer inliep. De pyama gooide hij bij de rest van zijn vuile kleding en zijn douche spullen zette hij terug. Goed nog even snel langs de grote zaal voor een ontbijt en daarna, met lichte haast, naar het grasveld.

Met revas bij zijn voeten at hij een banaan en maakte een boterham met jam klaar die hij al lopend zou opeten. Het was buiten minder koud dan de dag ervoor maar Theneras had voor een keer zijn karakteristieke hoed in zijn kamer gelaten. Hij was later dan dat hij normaal was geweest, doordat de douche zijn idee van tijd had weggehaald. Het was daardoor dat hij verbaasd opkeek toen hij het grasveld leeg aantrof. Huh, dus de leraar dark magic was ook wat later? Theneras keek om zich heen maar geen schaduwen waar hij zich in kon verstoppen. Een flauwe glimlach en kleine blos kwam op zijn gelaat bij de herinnering. De blond harige jongen draaide zich om en besloot om even te gaan zitten terwijl hij wachtte op de roodharige. De dauw was al bijna verdwenen, waardoor zijn kleding niet heel nat werd, hoogstens licht vochtig.

Hij was echt te moe geweest gisteren en dan ook nog dat voorval tussen Ro en Jareth?! Iro schudden zijn hoofd. Reaper had hem vast al eerder wakker willen maken, maar hij had zich voor het eerst zins tijden verslapen. De leerlingen waren gelukkig allemaal al in de lessen dus hij kon goed genoeg door lopen. De trappen nam Iro met twee trede te gelijk al ging dat op het bordes wat moeilijker omdat die veel langer waren. Zijn blik bleef vooruit en op de laatste trap trede veranderde hij zich in zijn dierlijke vorm en sprong het pad op en stoof weg. Zijn lange vacht haren wapperde achter hem aan, maar nooit had Iro zich er aan gestoord. Wel aan de vlooien die zich meteen verplaatste en op zijn dierlijke lijf sprongen om vervolgens zich te goed te doen aan zijn bloed. Hadden die dingen niets beters te doen? Iro duwde ze met dark magic van zich af, wat het resultaat was dat er slierten zwarte energie vanuit zijn vacht achter hem aan leek te wapperen. Iro herhaalde dit een paar keer zelfs toen hij het grasveld op rende. Hij zag dat Theneras er al was en eigenlijk voelde hij zijn wangen rood gloeien, maar dat zag je in zijn dierlijke vorm natuurlijk niet. Wel ver...! Die vlooien bleven hem lastig vallen. Voor een laatste keer duwde hij die rot parasieten uit zijn vacht...
XD

PROFILE MAGICIAN

» Bijles Theneras || Gemrons
» Bijles Soul Beast {Theneras}
» Bijles Shadow controle {Theneras}
» Bij les Call of the Death { Aiden}
» Bijles Blood Moon, Blood stone {Aiden & Theneras}

Bijles Call of the Death {Theneras}

Bijles Call of the Death {Theneras}

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen