De dagen richting de winter in de herfst werden steeds kouder, maar dat had je nu eenmaal met de seizoenen. Iro stoorde zich er pas aan wanneer het echt kraakte dat het vroor. Zoals 15 tot 20 graden onder nul, maar het was een goede concentratie boost voor zijn leerlingen. Zijn blik ging van zijn schrijf tafel naar de grote zwarte raaf die op zijn gebruikelijke plekje zat met zijn kop tussen zijn veren, maar Iro was er van overtuigt dat het beest zich vast een plannetje zat te bedenken om vrij te komen. Het was altijd een hevige strijd tussen hem en Reaper, maar Iro won tot nu toe elke keer. Door sterk van geest en lichaam te blijven. Zijn kleding was wat verandert en dikker geworden dan normaal, maar zijn gewaad kon hij nog prima aan. 'Reaper wakker worden we hebben een nieuwe leerling te ontmoeten en les te geven!' riep Iro terwijl hij op stond en naar de deur toe liep. Niemand die hem ooit zou horen zeggen dan schaduw wezens erg behulpzaam zouden zijn. het waren ware last posten, vooral als ze een hoger level hadden dan jezelf gedacht zou hebben, maar de docent Dark Magic liet zich niet beslisten door deze sluwe wezens. Reaper zijn kop schoot omhoog en gelijk kwam hij in beweging. Dat wezen landen op zijn schouder toen Iro de deur bijna sloot. De gangen waren gevuld met allerlei leerlingen die naar hun lessen toe gingen of ergens anders heen, maar Iro letten niet op hen. Hij ging verder naar buiten waar hij zijn volgende les geven zou in het donkere bos. Zijn stappen waren rustig, maar ook redelijk vlot. Het was niet zo dat Iro haast had of zo, maar zo liep hij nu eenmaal. De bomen gaven de welkome schaduwen die op zijn thuis planeet zo rijkelijk waren. Op de open plek bleef hij weer rustig staan wachten tot de schaduwen fluisterde dat er iemand aan kwam. Zijn kille afstandelijke blik stond als van ouds in zijn ogen te lezen. Een serieuze blik die geen greintje van zijn volgende acties prijs gaven. Het enigste wat Iro deed was zijn blik verleggen naar de nieuwkomer.

Theneras  gaapte terwijl hij door de gangen liep al was het was meer snel wandelen. Hij had een beetje haast, dit omdat hij zo meteen een les had van Master Iro in het donkere bos en hij had zich bijna verslapen. Hij had tot laat in de nacht huiswerk gemaakt en toen door zijn vermoeidheid zijn wekker vergeten te zetten. Toen hij eenmaal toch wekker werd, doordat de zon in zijn ogen scheen, zat hij meteen recht op en pakte het briefje wat hij van Master Iro had gehad als confirmatie. Het was toch echt vandaag. Hij had zich nog nooit zo snel aangekleed, en zijn sluike blonde haar zat nog warriger dan normaal.

Toen Theneras langs de grote zaal liep, stopte hij even met snelwandelen, en hij twijfelde even of hij snel een hap zou eten. Zuchtend keek hij op zijn horloge en kwam tot de conclusie dat hij daar geen tijd meer voor had als hij op tijd wilde komen. Eenmaal bij de deuren trok hij zijn sjaal iets dichter tegen zich aan en zijn hoed iets beter op zijn hoofd. Zijn jas en schoenen konden niet dichter, of warmer, zijn. Hij was best wel een koukleum en had zich goed aangekleed. Hij nam even diep adem, alsof dat zou helpen tegen de kou.

Eenmaal buiten, viel de kou wel mee, al schoof hij dat op zijn kleding. Met snelle passen liep hij richting het donkere bos. De bomen waren al bijna allemaal bladerloos. Hij liep met grote stappen door het bos en naar de plek waar Master Iro had geschreven dat de les zou plaatsvinden. De schaduwen in het bos deden hem een beetje denken aan Shadra en de wind gierde waardoor Theneras het idee had dat deze zo nu en dan woorden fluisterden.

Toen Theneras bij de open plek aankwam, stond Master Iro er al. De man gaf Theneras een serieuze blik en Theneras deed nog een paar stappen naar voren. 'Theneras present, meneer!' Zei hij tegen zijn leraar, een beetje hijgerig door het snelle lopen. Theneras zijn blik viel even op een vorm op Master Iro zijn schouder, en het leek een op een vogel, maar Theneras kon het niet met zekerheid zeggen. Zijn ogen gleden weer terug naar zijn leraar, en hij wachtte op wat de leraar vandaag zou onthullen. Zijn blauwe ogen sprankelde bij de gedachte dat hij vandaag iets nieuws zou gaan leren en de kou was, wederom, een stuk minder.

Daar kwam zijn leerling aan. De eerste die ook tot zijn mentor klas behoorde. Iets waar Iro stiekem wel een beetje trots op was. toch was het niet aan zijn gezicht af te lezen. Die stond even kil en afstandelijk, maar ook serieus als altijd. De jongen heten Theneras... Zijn achternaam was hem even ontschoten, maar dat vroeg hij dadelijk wel even. De jonge man leek hem ouder dan 17. Maar dat leek vast alleen maar zo. Er waren wel meerdere mensen die ouder leken of juist jonger. De wind leek Theneras flink dwars te zitten door het zien van hoe deze zijn sjaal ver tot onder zijn neus op getrokken had. Een uitdagend glimlachje verscheen op zijn lippen. Dit ging vast nog een leuke les worden? 'Goede morgen Mister Theneras. U had uw achternaam niet vermeld op papier. Wat is uw achternaam als ik zo vrij zou mogen zijn?' vroeg Iro en voelde hoe Reaper zich meer naar de jongen toe draaide. Het schaduw wezen richten zich normaal niet zo snel naar iemand, maar er was iets aan deze jonge heer wat de raaf-achtige schaduw wezen zich tot aan getrokken voelde. Het had vast ergens mee te maken, maar dat kon hem nu even een biet schelen. 'Mag ik weten wat tot nu toe uw magische kennis toe reiken? Ik woorden graag niet in daden.' waarschuwde de docent Dark magic op het laatst. Hij kende hem nog niet, maar met grapjassen had hij liever niet te doen die dachten altijd leuk te kunnen wezen.

Hm, Nu Iro er over nadacht en de magie van Theneras aanvoelde bemerkte hij al snel dat de jonge man iets verborgen probeerde te houden. Wat hetvwas kon Iro nog niet zeggen, maar 1 ding was zeker. De woorden van Theneras verontrusten hem enig zins. Hoezo kon die jongen zijn achternaam niet weten? Heel even stonden zijn ogen verbaasd en later vragend. Iedereen kende zijn of haar achternaam toch??? Inwendig schudden hij zijn hoofd om weer in zijn docenten rol te vallen. 'Goed dan Mister Adams. Die naam zal ik na de les op papier zetten voor het archief.' zei hij niet onvriendelijk na een halve uitleg dat Theneras dat hij sterker wilde worden en meer over de zwarte magie wilde leren. 'Sluiptechnieken he? Hm, dus dan hoef ik je niet uit te leggen wat Shadow trip is.' zei hij met een lichte grijns op zijn lippen. Hm Misschien dat deze les helemaal overbodig was??? Maar Iro bleef positief. Hij kont altijd nog iets anders doen.

Theneras knikte naar zijn leraar en voelde een vreemd soort van trots, dat hij nu toch een soort achternaam had.  Hij had het idee dat Master Iro had willen vragen wáárom hij zijn achternaam niet wist. Als hij het had gevraagd, had hij moeten antwoorden en dan was er geen ontkomen aan de waarheid meer aan, dus kon je wel stellen dat Theneras licht opgelucht was dat, de vraag (nog) niet gesteld was.
Toen Master Iro aan hem vroeg of hij de shadow trip kende, moest hij even hard nadenken, maar vervolgens waren zijn blauwe ogen weer opgelicht met de leergierige, enthousiaste twinkeling. "Dat is, volgens mij, dat je van de schaduwen gebruik maakt om je ongezien te verplaatsen. Toch?" Hij dacht dat dat het was en vroeg het met een duidelijk vraagteken maar erover nadenken wat hij had geleerd als sluipmoordenaar en nu hij om zich heen keek was het duidelijk, om de openplek heen waren verscheidene schaduwen te zien, en deze waren bruikbaar om je te verplaatsen. Hij knikte lichtjes met zijn hoofd en een grijns kwam op zijn lippen. Het was meer dan de glimlach, maar geen volle, met tanden en al, lach. Shadow trip, zoals het dus officieel heette, kende hij maar al te goed. Zijn maag keerde zich even om bij de herinnering van wanneer hij het de laatste keer had gebruikt.  Hij rilde even en onderdrukte zijn herinnering. Het was overbodig om er telkens aan te denken, hij zou toch nooit meer teruggaan.

Iro zag dat hij net deed alsof hij er niet zeker van was, maar de zekerheid van zijn stem verried dat hij er meer van wist. Zijn vermoeden liepen verder uit. Als zijn vermoeden terecht was en Theneras ooit in zijn jonge jaren met de suasama te maken had gehad moest de jongen nog meer trucjes kennen. Zoals je magische energie zo onderdrukken dat die moeilijk te pijlen was. Zijn familie had er vroeger bij gezeten dat had zijn Grootvader hem verteld, maar die hielden zoveel geheimen voor hem achter dat Iro niets wist of hij ze ooit allemaal kennen zou. Ze hadden het er ook over gehad of Iro er niet bij moest gaan, maar die wilde dat niet en dus hadden ze het gelukkig ook niet door aan gedrongen. Iets waar Iro wel blij mee was al wist de docent Dark Magic wel hoe hij zijj magische energie moest onder drukken. Dit ging nog leuk worden. Als het zo was zoh Iro er straks naar vragen. 'Laat maar eens zien dan?' zei hij en wachten geduldig op wat Theneras ging doen.

Theneras knikte en keek even rond. Overal waren schaduwen en momenteel stond hij voor Master Iro. Hij kneep zijn ogen licht samen in concentratie en besloot daarna wat te doen. Hij zou Rechts van Iro de schaduwen ingaan en proberen links van hem tevoorschijn te komen. Hij liep met grote stappen op het donkere deel af en ademde diep in en uit, vlak voor hij erin verdween. Het donker voelde erg vertrouwd en hij moest zijn best doen om zijn concentratie te behouden. Concentreer je op waar je eruit wilt komen, Theneras. Vertelde hij zichzelf. Hij voelde hoe hij zich verplaatste en op het moment dat hij eruit wilde stappen voelde hij hoe de onzichtbare klauwen van de schaduwen naar hem graaide. Met meer moeite dan hij gewoon was, stapte hij uit de schaduwen in het licht. Gelukkig wél op de plek die hij had uitgekozen, al schoot hij iets door, waardoor zijn hoed iets naar voren vloog. Hij veegde wat haren, die tijdens zijn "reis" voor zijn ogen gevallen waren, weg en zette zijn hoed terug recht waarna hij terug liep naar de plek waar hij begon. Voor Master Iro. "Hoe was dat, meneer?" Vroeg Theneras, met een kleine glimlach om zijn lippen, misschien net iets té enthousiast.

Theneras keek eerst naar een geschikte plek, eigenlijk maakte de schaduw grote of hoe donker ze waren niets uit voor Shadow trip, maar om het te leren was dat wel gemakkelijker. Hem zien verdwijnen was gemakkelijk. De schaduwen waren rustig, zelfs toen hij zich verplaatste, maar ook Iro voelde dat er iets in de schaduwen veranderde. Ze probeerde hem in de schaduwen.te houden. Waarom dat was wist hij niet, maar zijn leerling was iets te enthousiast toen hik weer voor zijn docent stond. 'Niet slecht, we gaan door. Ik ben benieuwd of je mij vinden kunt in de schaduwen. Wacht 10 seconden na mijn vertrek en zoek me op in het bos hier.' zei Iro en stapte op de schaduw van een takje waarna hij verdween. Meteen zorgde Iro ervoor dat zijn magische energie bijna niet meer te voelen was. Via schaduw clonen die hij weg stuurde naar andere delen van het bos liet hij wel magische energie vrij uit gaan. Nu eens zien of hij gelijk had. Dan zouden ze eens gaan praten met elkaar.

Theneras keek hoe zijn leraar door de schaduwen werd opgeslokt en hij wachtte, zoals afgesproken, 10 seconden. Hij liep weer de schaduwen in en meteen voelde hij Iro's energie van verschillende kanten komen. Hij nam rustig adem en ging op de eerste energie af die hij voelde en hij vloekte binnensmonds, in het shadraans, toen hij op een schaduw van Iro uitkwam. Theneras beet op zijn lip. Op zijn zicht zou hij nu niet echt af kunnen gaan, hij zag namelijk geen hand voor ogen, en de kans was heel groot dat alle energie die hij voelde, die van de schaduwen zelf waren. Zeker kon hij er natuurlijk niet van zijn, al zijn zijn hoofd dat hij gelijk had. Hij waande zich, rustig, door het donker en ging af op de zwakste van alle energieën. Te snel gaan zou een averechts effect hebben en zin in een erge vermoeidheid had hij niet. Toen hij wederom op een schaduw terechtkwam, begon hij even aan zich zelf te twijfelen, maar iets binnenin hem dwong hem om verder rechtdoor te gaan. Hij had geen besef van tijd, en had dus geen idee hoe lang hij al in de schaduwen liep, totdat hij op de échte Iro stuitte. Theneras deed zijn eigen handen achter zijn rug en in elkaar "Master Iro, het lijkt erop dat ik u gevonden heb" Hij zei het met een lach om zijn mond al was het vrijwel zeker dat Iro dat in het donker niet kon zien.

Iro volgde Theneras van een afstandje. Dit was best grappig. Hij volgde dus het magische energie spoor dat zijn klonen gemaakt hadden. Dit was nogal snel uit gevoerd, want Iro voelde dat Theneras dichterbij kwam. Dat was best verrassend. De woorden van zijn leerling maakte hem aan het glimlachen. 'Je bent een snelle Mister Adams. De snelste leerling tot nu toe.' zei Iro met een brede grijns op zijn lippen. Hij wist dat het niet te zien was, maar toch kon hij het niet laten. 'Laten we verder gaan, maar dat doen we buiten de schaduwen.' zei Iro en hij ging Theneras voor en liet zijn magische energie weer de vrije loop. De klonen verdwenen niet langs daarna terwijl Iro de schaduwen verliet en tussen de bomen door stapte. 'Kent u ook Dark matter en zijn werking Mister Adams?' vroeg Iro terwijl hij zich om draaide en op zijn leerling wachten.

Of Theneras wist het echt niet of hij deed maar alsof. Iro kon wel merken dat de jonge magier trots was dat hij tot nu toe de snelste was. 'Fout! Dark matter heeft met zwaarte kracht te maken.' zijn woorden waren fel, maar verder lag er dezelfde kille afstandelijke ondertoon in. Zijn rechter handpalm wees naar boven en er begon zich een rookerige bal te vormen die zo groot werd als een tennisbal. Iro kon hem nog groter oproepen, maar dat gebruikte hij enkel tijdens de trainingen of in echte gevechten. 'Dark matter heeft twee tot drie vormen per magier. 1 in de Dark matter bol, 2 Is de dierlijke vorm die alleen aan jouw ziel gekoppeld kan zijn en 3 Een muur die je 3 tot 4 meter hoog kunt laten worden. De dikte is nooit meer dan 2 meter. Geen zwaard is sterk genoeg om er door heen te steken. Misschien van een LM maar dan heb je het ook over een geheel andere klasse en sterkte van magier. De Dark matter muur kun je ook als een soort schild gebruiken door iedereen die er voor staat weg te duwen. Maar let wel raakt de tegen persoon een van de drie vormen van Dark matter worden zijn ledematen zwaarder en zwaarder tot deze zich niet meer kan bewegen. Hoe dichterbij des te sterker je aanval uitpakt.' legde Iro uit en liet de Dark matter bol weer oplossen in het niets. 'Zoek naar de donkerste en zwaarste schaduwen, verzamel ze in de palm van je had zoals ik het voor deed ter grote van een walnoot.' zijn opdracht was simpel al had het Roselle veel tijd gekost om het te maken, maar ze had het toch voor elkaar gebokst. Nu bleef zijn blik op zijn leerling gericht en Iro was benieuwd naar hoe het hem lukken zou.

Theneras deinsde een beetje terug toen Iro's felle woorden van kritiek waren uitgesproken, al was Theneras daar al snel overheen toen er een rokerig balletje in de leraar zijn rechterhand vormde. Gefascineerd keek hij toe en hij richtte daarna zijn volledige aandacht op Iro toen hij begon uit te leggen wat Dark matter precies was. De leergierige glinstering was wederom te zien in Theneras zijn blauwe ogen, nog sterker dan eerder het geval was geweest. Hij zag hoe het balletje op de handpalm van Master Iro oploste in niets. 'Zoek naar de donkerste en zwaarste schaduwen, verzamel ze in de palm van je had zoals ik het voor deed ter grote van een walnoot.' Klonk de opdracht van Master Iro. Dit was totaal nieuw en Theneras vond het geweldig. Hij schudde zijn rechterhand even uit en richtte daarna, zoals voorgedaan, zijn handpalm naar boven. Hij nam een diepe zucht en concentreerde zich op de schaduwen om hun heen en ,tegelijkertijd, op zijn hand.  Hij voelde de schaduwen naar hem toe komen, maar een klein balletje wilde ze niet vormen. Een lichte grom van irritatie ontsnapte uit zijn lippen. Dit was moeilijker dan verwacht. Uiteindelijk, na veel concentratie en kom op, kom op in zijn gedachten gezegd te hebben, kwam er éindelijk een klein balletje op zijn hand. Toen het balletje ongeveer even groot bleef, het leek af en toe een beetje te pulseren in grootte, keek hij op naar zijn leraar waardoor Theneras zijn concentratie verloor en het balletje verdween. Hij fronste zijn wenkbrauwen en staarde even naar zijn hand, alsof zijn hand de schuldige partij was, en liet toen zijn hand zakken. "Hoe was dat, meneer?" Vroeg hij met een bescheiden glimlach.  Hij was trots dat het hem gelukt was en blij dat hij iets nieuws had geleerd over zwarte magie. Een windvlaag liet zijn sjaal licht wapperen, al voelde hij de kou momenteel niet meer, adrenaline en allemaal andere emoties, zoals zijn enthousiasme, hadden daar wel voor gezorgd. 

Het was Iro niet ontgaan dat Theneras een paar stappen achteruit had gedaan na zijn felle woorden, maar hij vergaf de jongen zijn ontwetendheid. Nadat de docent zijn volgende opdracht verteld had consentreerde zijn leerling zich. Een grom was het bewiis dat Theneras zijn best deed. Dark matter bij een roepen was niet gemakkelijk, dus had Iro bijna in zijn handen staan klappen toen het hem toch lukte. 'Het gaat, maar probeer het nog eens en houd hem dan 10 tellen vast.' zei hij niet onvriendelijk en gebaarde dat hij weer moest beginnen.

(Sorry haast. De volgende wordt langer. XD)

Theneras begon al snel aan zijn opdracht. Hoewel hij eerst faalde toch ging hij door tot hij klaar was. Deze jongen ging met sprongen vooruit. Hm, dit was bemerkingswaardig! Iro bleef zijn ogen op de jongen houden en kon een grijns niet van zijn gezicht houden. Zelf leerde hij nieuwe aanvallen ook erg snel door andere te kopiëren. Het lukte niet altijd, maar bij Woud en Dark Magic lukte het negen van de tien keer. Andere magie soorten waren lastig aangezien hij er al twee bezat, maar Iro was er tevreden mee. Anders kon hij zijn tegenstanders ermee verwarren. Dit was een techniek die niet veel magiërs bezaten, maar het was heel gemakkelijk aan te leren. Vond Iro zelf tenminste. Toen het Theneras eindelijk lukte rapporteerde Theneras zichzelf meteen weer. 'Het gaat goed, je bent een snelle leerling Theneras, maar je moet er wel veel mee oefenen. Hier eet dit dat zal je weer wat energie geven.' zei Iro en hij reikte een soort rond koekje aan. Het bevatten de juiste verhouding kruiden zodat het niet vies zou smaken nog dat het te bitter was. Hij hield het de leerling voor op zijn hand palm en wachten af. Dit was geen echte beloning, maar bij de volgende uitdaging ging hij het nodig hebben.

Theneras knikte een akkoord, hij zou er zeker veel mee gaan oefenen. Oefening baarde kunst, namelijk. Hoe meer hij oefende, hoe beter hij zou worden. Hij luisterde naar zijn leraar en zag dat Master Iro hem een soort koekje aanreikte. "Dankuwel" Zei Theneras voor Iro's zijn woorden en het aparte koekje. Een klein stukje van het koekje brak hij af en kauwde en slikte het door. Het smaakte zeker niet vies, maar echt lekker vond hij het nou ook weer niet. "Ik vind nieuwe dingen leren interessant. Wel leuk zelfs. Vooral de praktijk." Zei hij al schouder ophalend en at de rest van het koekje op. "Misschien dat ik het daarom snel oppak?" Tijdens het doorlezen van zijn lesboek had hij mensen van zijn afdeling horen zeggen dat als je iets leuk vond, je het eerder oppakte en er vaak ook goed in was. Daar zat dan ook wel wat in, vond hij. Dan was er natuurlijk ook nog zijn magie, die puur en alleen Dark was. Dat hielp dan ook wel weer mee.
Theneras voelde zich nu al een stuk beter en ook zijn hoofdpijn was, zo goed als, verdwenen. Het eten van dat vreemde koekje had, zo te merken, echt en zeker wel geholpen.

Ja het klopte wel wat de jongen zei. Als je iets leuk vond pikte je dingen eerder op. Iro was er van overtuigd dat het bij de meeste dingen zo ging. Hij wachten geduldig en voelde Reaper onrustig op zijn schouder heen en weer dansen. Ja het was zijn tijd bijna maar het schaduw wezen moest nog even wachten. 'Klopt. Maar nu weer terug naar de les. Wat ik je nu ga leren heet Shadow whip. Dat had ik bij de eerste les die ik de leerlingen hier gaf al behandelt maar toen had jij je niet aangemeld. Deze spreuk ga je straks op Mijn raaf uit voeren. Hij is snel en erg sluw. Aangezien hij geen dood gewone raaf is, maar een schaduw wezen en dus mijn Soul Beast is. In een andere bijles waar jij je voor op gegeven hebt zul je ook met schaduw wezens te maken krijgen en er eentje aan je ziel koppelen. Het zijn handige wezens, maar erg gevaarlijk als jij ze niet onder controle kunt krijgen.' zei Iro en hij maakte van een simpele schaduw van een boom een lange zweep van zo'n 2 meter. Wanneer iemand er aan begon deze spreuk te leren zou die niet langer kunnen worden dan 1 meter. Dat vergde al veel van een beginneling. Dus vandaar dat Iro hem dat kruiden koekje gegeven had. 'Goed, Je concentreert je en grijpt de schaduw vast. Leg het je wil op en maak er een zweep van.' zei Iro en zijn schaduw zweep begon lichtjes rood te gloeien. Dat was altijd al zo geweest, maar hij zocht er verder niets achter, want de kleur van de gloed was persoons-gebonden.

'Klopt. Maar nu weer terug naar de les.' Hoorde hij Master Iro zeggen. Hij luisterde aandachtig naar de uitleg van zijn leraar, over de lessen hierna, Shadow whip en soulbeasts.  Theneras keek naar de grote raaf, soul beast dus, op master Iro's schouder. Het was zeker een mooi beest. Theneras zijn aandacht werd getrokken naar een boom, of eigenlijk de schaduw ervan, en zag goed Master Iro er een lange zweep van maakte. 'super vet' zei hij meer onder zijn adem, dan hardop.  De opdracht die hij kreeg was duidelijk. Pak een schaduw en maak er een zweep van. Hij zocht naar een schaduw met mooie lange stukken, iets dat al een beetje op een zweep leek in dit geval takken van een boom dus, in de veronderstelling dat het dan makkelijker zou zijn. Of het waar was, daar had hij geen idee van. Theneras zocht een donkere schaduw uit, en begon zich te concentreren, en zag hierdoor niet de rode gloed die van de zweep van Master Iro af kwam. Al vrij snel, het ging hem iets makkelijker af dan Dark Matter, had hij van de schaduw een, kleine, zweep gemaakt. Hij was zo rond de 75 centimeter lang, wat Theneras al vrij gaaf vond. Het was niet heel klein, verre van zelfs, maar minder spectaculair dan de 2 meter lange zweep van master Iro. Weer een gevalletje, oefening baart kunst. Theneras keek naar zijn zweep, en toen naar Master Iro, en was blij dat zijn zweep bleef bestaan en niet oploste in het niets. De zweep maken was het makkelijke deel, het behouden was zwaarder, merkte hij. Net toen hij wilde vragen of het goed was wat hij deed, keek hij verbaasd naar zijn schaduw zweep. Van inktzwart gloeide zijn zweep heel licht blauw, bijna wit. 'is dat normaal?' vroeg hij, kleine verontrusting in zijn stem.

Theneras had met deze opdracht kennelijk minder moeite dan met de Dark matter. Niet zo gek ook. Dark matter was veel zwaarder dan simpele schaduwen. De jongen deed hem na en produceerde een kleinere zweep dan 1 meter. Maar het was een prachtig geformuleerde zweep. Theneras was verrast dat hij geen rode gloed had, maar eerder blauw/wittig. Een tevreden glimlach stond op zijn lippen bij diens reactie. 'Maak je geen zorgen. Geen schaduw zweep in hetzelfde. Het is jouw vingerafdruk en uitwerking op de schaduwen. Die gloed is persoons-gebonden dus is het niets speciaals. ' zei Iro en zwiepte de schaduw zweep even door de lucht waardoor het de karakteristieke zweep geluid maakte. Zijn blik bleef op de jongen gericht en hij grijnsde. [Dus, Als je via je schaduw zweep een van zijn veren weer te bemachtigen ben je voor deze les geslaagd.'[/b] zei Iro met luide stem. 'Denk aan wat je nu geleerd hebt. Gebruik het, maar over doe jezelf niet. Ik wil je niet naar de ziekenzaal moeten brengen.' zei hij en Reaper vloog van zijn schouder met een uitdagend gekras en berdween in de schaduwen. 'Het bos is je strijdveld, Ik kijk toe hoe het verloopt.' vervolgde Iro en maakte het gebaar dat Theneras mocht gebinnen. de schaduw zweep verdween uit zijn hand terwijl Iro rustig afwachten hoe snel Theneras deze opdracht nu zou weten te voltooien.

Zijn zweep liet hij door de lucht zwiepen, en wist daardoor dat hij dát zeker kon. Hij schudde zijn hoofd en grijnsde licht 'Ik lig zelf liever ook niet in de ziekenzaal, meneer!' De raaf vloog, al krassend, weg.  Theneras liep de schaduwen in, zweep, figuurlijk gesproken, in zijn hand. 

Het enige waar hij écht op af kon gaan, was het gekras van de raaf. Misschien dat hij zijn ogen zou kunnen spotten, maar dat was niet zeker. De boom boven hem bewoog, en met een luide zwiep, vloog zijn zweep door de lucht. Het enige wat naar beneden kwam dwarrelen, waren wat bladeren. Theneras probeerde die raaf te raken, maar het beest was razend snel. Hij zuchtte, en reisde naar een volgende schaduw. Hij beet op zijn onderlip, hij had een strategie nodig. Het beste zou zijn als hij die raaf zou kunnen besluipen, verassen, maar of dat mogelijk was kon hij niet met zekerheid zeggen.  Kon hij de technieken die hij bij de suasama had geleerd, ook op die raaf toepassen? Hij betwijfelde het, maar het was altijd het proberen waard. 

Hij gebruikte shadow trip, en luisterde tegelijkertijd naar het gekras van de kraai, wat vrij lastig was in dat grote bos. Hij had waarschijnlijk gewoon geluk nodig om op die kraai te stuitten. Hij fronste zijn wenkbrauwen, en keek omhoog. Wie weet, kon hij die kraai wél zien als hij in de bomen zat. Met een sprongetje pakte hij een van de takken vast, en waande zich een weg naar boven. Het was en bleef donker, maar hij kon nu iets beter zien of er een boom bewoog. Hij spitste al zijn zintuigen, en even flitste er een herinnering door zijn hoofd van de laatste keer dat hij dat heeft gedaan, en hij rilde onvrijwillig. Hij schudde zijn hoofd, en focuste zich weer op zijn opdracht van nu. In de verte bewogen er een paar takken van een boom en hij ging er, met behulp van Shadow Trip, naartoe. Eenmaal dichtbij zwiepte hij zijn zweep, maar hij miste de raaf en in plaats van een veer, viel er een boomtak naar beneden. De raaf vloog, luid krassend, weg. Het klonk wel als een uitdaging Hij klikte zijn tong uit frustratie, en ademde even snel uit door zijn neus. Hij ging achter de raaf aan, het ging nu iets makkelijker dan in het begin, dit omdat hij vlak achter de raaf zat. Hij kwam uit op een veldje, wat omringd was door bomen, en kon voelen dat die raaf naar hem aan het kijken was, doordat de kleine haartjes op zijn nek overeind stonden. Hij ademde nu rustig in en uit, keek naar alle bomen en deed verder even niets. Vanuit zijn rechterooghoek zag hij iets bewegen en hij sloeg er met zijn zweep naar. Luid krassend vloog de raaf uit de boom. Theneras liep naar de plek toe, en tussen de gevallen takjes en bladeren, lag één grote zwarte veer. Hij glimlachte dit was een toevalstreffer geweest want, voor het zelfde geld had hij wederom gemist. Hij pakte de veer op en hield deze stevig in zijn hand. Via Shadow Trip ging hij snel terug naar waar Master Iro stond te wachtten. Theneras liet triomfantelijk de veer zien. "Het is gelukt!" 

Theneras kwam nu ook tot de conclusie dat hij geen benul van tijd had gehad. Hij had er dertig minuten over kunnen doen, maar net zo goed één uur of langer.

-

(576 woorden *-*)

Iro bleef rustig staan wachten. Hij consentreerde zich op de schaduwen en de geluiden die er te horen waren. Hij sloot zijn ogen en vormde zich een beeld bij wat er gebeurde. Theneras was echt een goede jager ondanks dat hij de eerste keer miste. Het duurde nu langer dan de eerste keer, maar toch was Theneras opnieuw de snelste. Iro opende zijn ogen toen hij merkte dat zijn leerling weer naar hem toe kwam. De triompf was goed aan hem af te lezen en een vriendelijke glimlach naar zijn leerling. 'Goed gedaan. Let wel dat als je echt het tegen een Schaduw wezen opneemt dat het heel anders is.' zei Iro en stak zijj hand uit om de veer aan te nemen.

Hij knikte bij het horen van de woorden en legde de veer in de uitgestrekte hand van zijn leraar. Het zou vast en zeker moeilijker zijn, althans dat was zijn idee, de raaf of eigenlijk het schaduw wezen, was dit hoogstwaarschijnlijk gewend. Hij maakte een notitie in gedachten. Hij zou het hoofdstuk schaduw wezens gaan lezen om meer te weten te komen over hoe het écht zou zijn als hij het ooit tegen een schaduw wezen zou opnemen. Hoewel, hij fronste zijn wenkbrauwen licht, een vraag kon hij nu wel stellen. 'Meneer? Hoe kan het eigenlijk dat schaduw wezens, zoals uw raaf, dingen hebben als veren? Is het allemaal een illusie of?' Hij haalde zijn schouder licht op tijdens het stellen van de vraag 'En, heeft u het ooit tegen een schaduw wezen opgenomen?' Hij verwachtte van wel, en had zich ook voorgehouden het nu nog niet te vragen; hij wilde het hoofdstuk eerst zelf lezen, maar Theneras was eerlijk gezegd veels te nieuwsgierig. Ook kwam er in zijn hoofd op, hoé je erachter kwam wat je soul beast was, maar deze hield hij wél voor zich zelf, hij had niets voor niets schoolboeken én dan was er ook nog een bibliotheek.

Theneras gaf hem de veer terug en Iro dacht even na. Wel zo moeilijk was het toch niet? 'Eigenlijk zijn het spirits die zich nestelen in dierlijke vormen. Anders overleven ze het niet lang. Een schaduw wezen gedijt vooral in de schaduwen. Daar hoeft hij of zij zich geen zorgen te maken zeker als ze op plekken kunnen leven waar nauwelijks mensen komen. Maar ze kunnen in verschillende levels verschillen. De dierlijke vorm is de zwakste in hun soort, maar ze zijn net zo slim als de meer menselijke varianten. Ik hoop dat het je vraag beantwoord heeft?' legde Iro uit en zag Reaper onhandig in zijn richting vliegen. Iro zag dat Theneras een slagveer van zijn vleugel af had geslagen. Reaper landen op Iro's schouder en zijn meester boot hem de veer aan die Reaper in zijn snavel nam en hem weer terug stak. 'De les is voorbij of heb je nog vragen?' vroeg hij aan het einde van zijn zin en wachten geduldig af.

De spreuken die behandelt zijn mogen in je spreuken boek gezet worden.


7 Punten voor het behalen van de spreuken.