Bijles Shadow controle {Autumn}

Het was al weer een tijdje geleden dat hij een nieuwe leerling had die hem had gevraagd of hij of zij les mocht hebben. De rest had het laten afweten of leken zich er geen moeite voor te doen om of op te komen dagen of de rest van zijn lessen te verzuimen? Niet erg dan kregen ze maar geen punten zo gemakkelijk was Iro wel. Hij was daar heel gemakkelijk in en met rustige passen liep Iro zijn vertrekken uit door de gang naar de plek om de les te gaan geven. Iro voelde Reaper zijn vleugels even hervouwen voor het schaduw wezen eindelijk goed zat. Reaper vond het altijd geweldig om andere te kwellen, maar zo waren de meeste schaduw wezens wel. Soms zwakte het wat af als ze eenmaal aan een magiër gebonden waren, maar dat was in het geval van deze reusachtige raaf niet het geval geweest. Soms vond Iro het ook wel grappig. De leerlingen die in zijn buurt kwamen maakte zich snel uit de voeten en haasten zich of naar de lokalen of naar de eetzaal. Iro had geen honger en liep meteen door. De trappen leken wel net geboend? Zo glommen ze. Dus Iro zetten zijn voeten extra goed neer voor hij zijn andere voet verplaatste. Eenmaal bij de grote buiten deuren was het een drukste van jewelste. Met een licht geërgerd zuchtje liep Iro rustig aan door. Eenmaal buiten liep hij meteen door richting de plek waar hij de nieuwe leerling ontmoeten zou. Door die vertraging vroeg Iro zich af of de leerling er niet eerder dan hem aanwezig zou zijn???

(Autumn)

Autumn slaakte een zachte geërgerde zucht. Van alle plekken waar ze les konden hebben moesten ze naar buiten gaan. Er was een lokaal duistere magie die in perfecte staat verkeerde. Waarom moesten ze naar dit modderige, met insekten gevulde rotbos komen? Autumn haalde even diep adem en probeerde haar elegantie te bewaren. Ze droeg een nette donkerblauwe broek met zwarte laarsjes waar een klein hakje onder zat. Erboven droeg ze een witte bloes van zacht glazend zijde en daarover heen een gilet in dezelfde kleur en stof als de broek. Haar lange blonde lokken waren opgestoken in een ingewikkeld kapsel en met verschillende spelden vast gezet. Een paar plukjes waren er zorgvuldig uit gelaten om het een iets wildere "look" te geven. Zoals altijd zag ze er netjes, gracieus en beschaafd uit. Misschien dat ze daarom zo niet op haar plaats leek in het bos.
Het zou niet zoń probleem zijn geweest als haar docent gewoon op tijd was geweest. Als een leerling te laat kwam dan was het onbeschoft. Maar als een docent te laat kwam was het ronduit schandalig. Hij mocht wel een goede reden hebben om haar te laten wachten. Zonder haar en de andere studenten had hij immers geen salaris. Uiteindelijk zag ze een figuur aan komen lopen. Toen hij dichterbij kwam herkende ze de docent duistere magie. Ze had hem nog nooit gesproken, maar Autumn zou haar vindingrijke zelf niet zijn als ze een beetje informatie vooraf over hem had opgezocht. 'Goedenavond Master Tower. Autumn L'Estrange. Ik ben hier voor de les Shadow Control,' stelde ze zichzelf beleefd voor. Zij had namelijk wel klasse.

Soms was de school zo overbevolkt dat Iro er soms de ram bam van kreeg en het liefst zou de docent dan even flink willen aanhalen, maar dat kon Iro niet maken anders waren ze er zo achter dat hij niet helemaal voor de volle 100% werkte. Maar de natuur die al snel in zicht kwam en er steeds minder studentjes aanwezig waren stemde hem kalm en rustig. Te laat komen was niet goed te praten, maar soms was het overmacht. Dat gold niet alleen voor de leerkrachten, maar ook voor de studenten zelf. De meeste leerlingen hadden dan ook al vrij natuurlijk, maar Iro vond het zelf fijner omdat het donkere bos dan nog duisterder was in de avond. De schemer zou straks gaan in zetten en dat maakte de schaduwen weer langer. De jonge dame die op hem stond te wachten nam als eerste het woord en stelde zichzelf voor als Autumn L'Estrange en waar ze voor gekomen was. Hij knikte en kwam voor haar stil staan. 'Aangenaam Miss L'Estrange, Mijn excuses voor mijn te laat koming, Ik werd bij de deur opgehouden door een paar studenten, maar laten we meteen beginnen. Als eerste kennismaking zou ik graag willen weten of u Schadow trip kunt en of u de term kent?' verontschuldigte Iro zich eerst even voor hij daarna gelijk met de les begon. Ze hadden al genoeg tijd verloren!

Hij bood in elk geval zijn excuses aan. Dat viel Autumn al mee. En blijkbaar had hij zijn huiswerk ook gedaan aangezien hij haar achternaam in een keer goed wist uit te spreken. Ze had er een hekel aan om docenten te moeten verbeteren. Dat stond zo onprofessioneel. Meneer Tower zette er blijkbaar vaart achter en liet niet al te subtiel merken dat hij de verloren tijd graag in wilde halen. Niet dat dat een probleem voor haar was. Duistere magie was niet echt een vak waar ze nou om stond te springen, maar het zat nou eenmaal in haar lessen pakket. Maar als ze eerlijk was kon deze spreuk redelijk zijn voordelen hebben. Misschien dat ze daarom wat meer geneigd was om mee te werken dan bij de lessen die haar echt niet aanstonden. 'Ik heb me ingelezen over het onderwerp. Maar dit is mijn eerste praktijk ervaring met duistere magie,' gaf ze eerlijk toe. Ze had geprobeerd zich zoveel mogelijk voor te bereiden op wat zou kunnen komen maar ze miste de juiste praktijk ervaring om met volle overtuiging te kunnen zeggen dat ze wist waar ze het over had. Maar niet voor lang. Daarom was ze immers hier. Afwachtend welke opdracht ze van hem zou krijgen sloeg Autumn haar armen over elkaar en ging wat meer hangen in haar heupen om haar weinige gewicht te verspreiden en haar benen te ontlasten.

Gelukkig liet zijn leerling er geen gras over groeien en vertelde dat ze zich wel ingelezen had, maar de praktijkervaring nog niet goed genoeg kende. Iro knikte en voelde zich er lichtjes schuldig over dat net hij te laat was gekomen. Meestal was het anders om. 'Eerlijk toegeven is beter dat later klungelen. Goed steek uw hand uit naar een van de schaduwen en pak er wat van mee. Alsof u een lange streng schaduw vast heeft zoals dit.' zei Iro een hij pakte wat schaduw vast die al snel donker rood begon op te lichten. Een ieder had zo zijn eigen kleur, dat lag aan de aura van de persoon zelve. De lange streng schaduwen bewoog zachtjes in de weinige wind die er stond alsof het een fysieke vorm had. Alleen zouden de schaduwen verdwijnen zodra hij ze los zou laten.

Het klonk Autumn niet moeilijk in de oren. Hand uitsteken naar de schaduwen en deze dan vastpakken. Meneer Tower deed het zelfs voor met een eenvoudig uitzinde demonstratie. Maar eenvoudig zou het waarschijnlijk niet worden. Spreuken als dit werden vaak onderschat. Ook Autumn had zich wel eens schuldig gemaakt aan die vooroordelen. Sommige spreuken konden akelige verassingen hebben. Net als sommige mensen. Autumn wierp haar blik op de schaduwen die de bomen hadden gevormd. Ze probeerde de duistere magie aan te voelen, maar het was als een zwak kloppend hart. Amper te onderscheiden van de andere magische energieën om hen heen. Ze ademde rustig in door haar neus en langzaam uit door haar mond waarna ze haar hand uitstak. Een zwakke tinteling ging door haar vingers. Ze probeerde het gevoel vast te houden en daarna wat schaduw te pakken, precies zoals ze Master Iro had zien doen. Heel even had ze een flinterdunne sliert te pakken maar hij ontsnapte even snel als dat ze hem gevoeld had. Het glipte gewoon door haar slanke vingers. Een van haar wenkbrauwen trok zich lichtelijk omhoog. Alsof ze de schaduw een bestraffende blik wilde toewerpen. Ze probeerde het gevoel van daarnet weer voor geest te halen en waagde nog een poging. Ditmaal bleef ze de streng schaduw stevig vasthouden. Ze zou het niet weer door haar vingers laten verdwijnen. Een zwak maar helblauw licht vormde zich rond de schaduw. Niet donkerrood zoals bij Master Iro. Maar misschien hing dit van de persoon af die de spreuk uitoefende. 'Het voelt alsof de schaduw die ik pak terug vecht om los te komen. Wat kan ik hieraan doen Master?' vroeg ze vervolgens nadat ze de schaduw niet meer had kunnen houden en los had moeten laten. Een tweede succesvolle poging was het gevolg en opnieuw stond ze nu met een streng schaduw in haar hand. Maar wie wist voor hoe lang als ze het niet onder controle kon blijven houden.

Toen hij had voor gedaan wat Miss L'Estrange moest doen. Ze deed haar best om de schaduw te controleren, maar het scheen haar niet echt te lukken. Dit kon natuurlijk voor komen en hij wachten geduldig af in haar pogingen er na waar na ze voor even wel een schaduw vast kon huiden, maar die brak weer vrij, maar Miss L'Estrange bleef koppig en pakte weer een nieuwe schaduw en vroeg wat ze er aan kon doen om het gevoel dat ze kreeg dat de schaduw terug vocht. 'Dit komt in elke vorm van magie voor. Het enigste wat je moet doen is ervoor te zorgen dat je het je wil oplegt. De schaduwen kunnen net als elke vorm van magie gebruik terug vechten. Zodra jij je er klaar voor voelt en een schaduw pakt zoals je gedaan hebt. Helpt het misschien om je andere hand erbij te gebruiken en je vrije hand even langs de streng te laten gaan. Zoals dit.' legde Iro uit en liet zijn vrije hand in een aaiende beweging langs de streng gaan. De schaduw die hij vast had begon even te trillen voor het slap bleef hangen waarna Iro zijn hand bewoog waarmee hij de schaduw vast had en je een luide knal kon horen. Daarna liet hij de schaduw gaan om zijn handen vrij te hebben mocht hij Miss L'Estrange in de juiste houding te helpen. 'Dit raad ik geen vuur magiër aan om te doen met vuur. Die zal daar enkel mee zijn vingers verbranden. Dit is een teken dat je je schaduw zult respecteren en het niet zal misbruiken om andere pijn te doen. Dan zal het gevoel van terug vechten vaak weg trekken.' zei hij daarna met een licht grappende toon in zijn stem. Hoewel hij afstandelijk bleef. Al was de kille ondertoon bijna verdwenen.

Het geduld, wat ze toch al niet veel had gehad aan het begin van deze les, begon zo langzamerhand een beetje op te raken naarmate de schaduw weigerde te doen wat zij opdroeg. Alsof het nog niet erg genoeg was dat ze het niet leek te beheersen moest ze daarna ook nog eens om extra hulp vragen. Haar kookpunt werd inmiddels aardig bereikt. Haar blik ging van Master Iro terug naar de streng schaduw die zich in alle macht uit haar grip probeerde los te maken. Haar wil opleggen zei hij. Dat was exact wat ze probeerde te doen. Kon hij dat niet zien dan? Ze keek opnieuw, lichtelijk geïrriteerd, naar zijn demonstratie. Met een lichte zucht probeerde ze toen wat hij had voorgedaan. Ze pakte de streng schaduw nog iets steviger vast maar probeerde met haar andere hand iets geruststellender over te komen. Een zeer onnatuurlijke beweging voor Autumn om uit te voeren. Hij vocht terug, de schaduw, waardoor zij alleen maar dwinger werd. Haar lippen hadden zich vertrokken tot een smalle streep en haar ogen stonden inmiddels ijskoud. Maar uiteindelijk leek de schaduw mee te werken. Het had in elk geval elke poging tot ontsnappen opgegeven. Mooi, misschien konden ze nu dan eindelijk verder. Dit had haar al veel te lang gekost.

(Sorry, ik was helemaal vergeten dat het mijn beurt was om te posten)

Ach de een was een snellere leerling dat de ander. Miss L'Estrange moest gewoon meer geduld hebben dat was alles. Iro kon best snappen dat ze deze vorm van magie niet zo goed in de hand had. Dat was met zijn Woud magie in het begin niet anders geweest. Iro keek rustig toe hoe ze zijn nieuwe uitleg handhaafde en al snel werd de schaduw rustig en gaf zich aan haar over. Ja schaduwen waren door de magie anders dan dat ze zonder magie waren. Toen ze klaar was konden ze verder. 'Goed, Nu gaan we over op een andere spreuk.' zei hij en deed een stap richting een schaduw naast hem. 'Ik ga je nu Shadow trip leren. Om je te verplaatsten via de schaduwen. Stap in de schaduw naast je, verdwijn erin en... Kom weer uit een andere schaduw.' zei de Dark Magic docent na een kleine kleine tussen pose. Ach hij kon wel blijven praten in de schaduwen, maar dan kwam zijn stem echt overal vandaan waar maar schaduwen waren in de buurt van zo'n 500 meter in de omtrek. De normale standaard afstand voor een afgestudeerde magican.

Eindelijk luisterde die verdome schaduw naar haar! Ze hield zich in even een zucht te slaken. Ze was er nog niet en ze kon Master Iro maar beter een beetje te vriend houden wilde ze deze les nog afronden. Gelukkig voor hem ging hij verder met iets wat haar veel meer aansprak en de hele reden waarom ze zich voor zijn les had ingeschreven. Verdwijnen en weer verschijnen met behulp van de schaduwen. Dat leek er meer op. Al was de uitleg zeer mager. Ook de demonstratie stelde niet veel voor. In gedachten haalde ze haar schouders op. Ze moest het er maar mee doen. Autumn's blik ging naar de dichtsbijzijne schaduw waar ze met een kleine pas in stapte. Ze wist niet precies hoe ze het moest activeren. Haar beste gok was de techniek die ze zojuist had aangeleerd te gebruiken. Waarom zou hij haar die anders hebben geleerd hmm? Zo trok ze de schaduw als een deken over zich heen tot ze er volledig in verdwenen was. Het echoëde in het duister, alsof alle geluiden van buitenaf extra nadruk kregen. Als ze het zich goed herinnerde dan moest Master Iro ergens rechts van haar staan. Ze had geen idee hoe ver ze kon lopen. Ze durfde echter niet te ver te gaan en na een paar meter probeerde ze weer uit de schaduw te klimmen. Dit ging met iets meer moeite dan erin te verdwijnen. Hmm, daar zou ze aan moeten werken.

Miss L'Estrange was niet echt een spraakzaam type, niet dat Iro op een kletskous zat te wachten tijdens zijn lessen, maar het kon geen kwaad om eens wat te spreken al was het maar een vraag? Iro liet de jonge dame begaan in haar poging om via de schaduwen te reizen. Mocht het haar toch niet lukken kon hij haar altijd nog helpen. Miss L'Estrange maakte de eerste fase goed af om te verdwijnen in de schaduwen. Al had ze meer moeite met uit de schaduwen te komen. 'Goed gedaan, Zoals je merkte is het niet zo moeilijk om door de schaduwen op genomen te worden. Echter is het eruit komen weer lastiger. Maar door veel te oefenen zal je merken dat dit ook steeds minder moeite kosten zal.' zei Iro nadat ze weer schaduw vrij was. 'De spreuk Shadow trip stelt ons in staat om overal te komen waar je heen wil, Het vergt nog enige oefening om op de juiste plaatst aan te komen waar je dan ook echt heen wilde. De echo die door het schaduwrijk galmen maken dat moeilijker. Maar, je kunt ook zien waar je heen loopt als je naar de verlichte plekken kijkt. Zo kom je niet door een vergissing in de kamer van iemand die je niet mag bijvoorbeeld. Probeer het nog eens en van waar je nu staat Miss L'Estrange. Tot naast deze rost weer tevoorschijn te komen. Als het je lukt in de schaduw van de rots.' Het leek misschien een meer gemakkelijkere opdracht dan een schaduw commanderen om in een zweep te veranderen, maar door de echo's kon je in het begin best heel ergens anders terecht komen doordat je dan gedesoriënteerd raakte.

Ze trok een blik van ongenoegen toen uit de schaduw stappen niet even soepel ging als erin stappen. Vooral toen Master Iro daar ook nog eens een opmerking over maakte. Ja, dat had zij inderdaad ook wel gmerkt dank u vriendelijk! Daar had ze hem niet bij nodig om dat door te hebben. En nee… echt! Zou ze meer moeten oefenen? Het idee. Daar had ze zelf nou nooit aan gedacht.
Deze gedachten hield ze voor zich en niet af te lezen van haar gezicht. In uiterlijk bleef ze oplettend en oogde luisterend naar de dingen die hij vertelde en haar, wellicht, nog meer kon leren dan enkel “blijven oefenen”. Zijn tip was eigenlijk niet eens een hele slechte en klonk vrij logisch. In elk geval het proberen waard. 'Ja Master,' was haar enige reactie op zijn woorden, samen met een korte knik. Ze zette een stap opzij, terug de schaduw in waar ze zich zojuist uit omhoog had weten te werken. Moeiteloos werd ze door het duister opgenomen, alsof ze altijd al een van hen geweest was. Opnieuw verkeerde ze in die donkere wereld, maar nu was haar blik omhoog gericht. Als verboren zandbanken in het water kon ze de lichtere plekken aan het oppervlak onderscheiden van de rest van het duister. Daar waar de schaduw en de wereld van licht elkaar kruisten en haar doorgang naar de buitenwereld. Als ze het zich goed herinnerde, dan was de rots iets meer naar rechts. Daar zag ze nog een verlichtte plek waar ze doelbewust op afliep al klom ze er nog steeds met enige moeite uit. Ze had in elk geval niet het gevoel dat ze nog werd tegen gehouden. Uit de schaduw die de rots had geworpen was ze omhoog te gekomen en streek ze met kalme bewegingen haar kleding recht.

Een korte knik en een kort antwoord op zijn kleine uitleg volgde. Ze liet niets naar buiten af komen, maar Iro voelde dat ze dit liever eerder had geweten... Maar sommige dingen moest je eerst ervaren voor er over verteld zou kunnen worden. De wereld legde ook niet altijd alles uit voor het gebeurden en zo probeerde Iro ook zijn lessen toe te passen. Autumn stapte weer de schaduw in en liet zich mee slepen door de schaduwen. Iro wachten geduldig en ook dit keer kwam ze uit de schaduwen met een kleine moeite, maar het ging al wat beter zag Iro. Hij wachten geduldig tot ze zich af begon af te kloppen. 'Mooi, Komt maar weer terug en draai u richting de rots dan gaan we verder.' zei Iro met een lichte knik en wachten geduldig tot ze weer dichtbij genoeg was en klaar stond.

Autumn zou zijn lesmethodes niet gaan beoordelen. Hardop dan. In stilte was geen enkele docent veilig voor haar harde oordelen, het in gedachten uitgevoerde rollen van haar ogen en haar onhoorbare zuchten. Ze moest niet zo zeuren. Was ze het immers zelf niet geweest die naar deze school toe had gewild. Die de privéscholen van Puffoon of elke andere planeet zat was. Dan zou ze de lessen hier ook maar moeten slikken zoals ze kwamen. Daarbij wilde ze deze spreuk wel graag leren beheersen. Ze had net even mogen proeven van de kracht en de voordelen en haar brein was als een razende gaan denken en plannen. Ze had de laatste plooi uit haar kleding gladgestreken toen ze achter zich de stem van Master Iro hoorde. Er moest een elegantere manier zijn om weer uit de schaduwen te stappen. Maar daar zou ze later naar kijken. Blijkbaar wilde de man achter haar graag verder met zijn les. Haar kaken klemde zich even op elkaar zoals wel vaker wanneer ze zelf niet tot in perfectie iets beheerste. Autumn had uren door kunnen oefenen totdat er echt niks meer aan te verbeteren was. Maar Master Iro scheen die instelling niet te hebben. Ze draaide zich weer naar hem om, haar blonde lokken als een zweepslag volgend in haar plotselinge beweging. Met enkele passen was ze weer bij hem waarbij haar blik zich van hem naar de rots verplaatste, wachtend op instructies van zijn kant.

Zelf was hij ook een perfectionist als het op spreuken aan kwam, maar zijn doel was het aanleren. De leerlingen mochten na zijn lessen net zo vaak er mee aan de slag gaan als ze wilde. Zolang ze verder niemand schade natuurlijk. Maar hij wilde graag verder met zijn lessen. Sommige leerlingen konden best lang doen over 1 spreuk, maar als ze goed oefende dan zouden ze geen problemen er verder mee hebben. De manier waar op Miss L'Estrange zich omdraaide kon best intimiderend overkomen al reageerde Iro hier niet op. Ze mocht boos zijn als ze door had willen gaan met schadow trip om het goed onder de knie te krijgen, maar dat was slechts een vermoeden dat ze misschien zo omdraaide. Toen Autumn eenmaal klaar stond ging Iro pas verder. 'Nu dit waren een van de gemakkelijkste spreuken, maar nu gaan we een stap verder. Strek je uit hand zo uit dat je handpalm naar boven wijst. We gaan geen simpele schaduwen meer op roepen. Je moet naar de duisterste en zwaarste schaduwen zoeken en ze aanvoelen. Die gaan we naar ons toe trekken en er een bal van maken zo groot als een golfbal.' legde iro uit terwijl hij hetzelf voor deed. Duistere zwarte schaduwen kropen overal om hen heen richting Iro, maar ze waren trager en de snelle lichte schaduwen die zich door het zonlicht over de grond gestrooid leken te zijn. Ze kropen langs zijn lichaam naar zijn hand en begonnen van duistere schaduwen steeds een stukje bij beetje meer op te lichten. De donkere rode gloed vormde zich weer om zijn magische bewerking over deze schaduwen zoals dat eerder gebeurde toen Iro de schaduw zweep aan Autumn toonde. De bol draaide langzaam rond in het centrum van de hand van de Dark magic docent. Daarna richten hij plotseling zijn hand richting een van de bomen en schoot de Dark matter bal erop af. Bij het contact versplinterde de boom waar deze geraakt was. 'Zoals je ziet is dit een aanvallende spreuk. Elke keer als je de spreuk gebruikt vergt dat veel energie. Elk object reageert anders op de Dark matter die je oproept. Voor levende wezens betekend dit dat je de ander vloert en hoe vaker je je tegenstander raken zult zal de persoon in kwestie zwaarder en zwaarder worden. Doe dit te vaak en je zult je tegenstander ermee doden. Dus ga wijselijk met deze spreuk om. Probeer het maar eens op het rotsblok waar je net nog bij uit de schaduw bent gekomen.' legde hij uit. Dark matter was een van de weinige spreuken die je na wil kon buigen. Het was een zware spreuk, maar ook een erg handige. Je kon geluiden ermee buiten sluiten of een wal op trekken als je een tegenaanval wilde blokkeren. Dark matter was een van de weinige elementen die net als water en vuur tegenaanvallen kon absorberen en voor een groot deel kon afzwakken. Op een elementale aanval na... licht!

Haar handen hadden zich op haar rug in elkaar geschoven nadat ze haar kleding weer recht had getrokken. Haar blik had zich strak gevestigd op Master Iro. Voor dat moment in stilte konden ze alleen maar gissen wat er door het hoofd van de ander ging. Een silte die doorbroken werd toen Master Iro weer begon te spreken om het volgende onderdeel van de les uit te leggen. Ook dit onderdeel ging gepaard met een demonstratie. Wederom zag ze hem schaduwen verzamelen, hetzij ditmaal met een ander doel en effect. Een stuk langzamer kwamen de schaduwen op hem af. Ze vormden zich, zoals hij al had gezegd, tot een kleine, diepzwarte bal. Niet groter dan een golfbal. Het leek al het licht wat nog bestond uit te bannen. Een gevaarlijke glinstering verscheen in haar ogen toen haar blik zich op de versplinterde boom vestigde. Er zat een grotere kracht achter de spreuk dan ze aanvankelijk gedacht had. Haar gedachten werden verder benadrukt toen Master Iro daarop iets uitgebreider in ging op de spreuk zelf. Na zijn woorden gleed haar blik als vanzelf naar het rotsblok. In stilzwijgen knikte ze dat ze de opdracht had begrepen waarop ze haar hand uitstak, de palm naar boven gericht. Haar ijsblauwe ogen hadden zich strak gericht op haar geopende hand. Eerst leek er niets te gebeuren. Slechts het uitblijven van regelmatig knipperen verried Autumn's uiterste concentratie. Langzaam verzamdelde zich smalle slierten schaduwen die in haar hand een bolvormig silhouet aan begon te nemen. Het duurde langer dan dat het Master Iro had gekost voordat ze de gewenste grootte had bereikt. Maar uiteindelijk had ze iets geproduceerd wat vergelijkbaar was met dat van de docent Duistere magie. Met haar blik op de rots gericht gooide ze met akelige precisie de bol erop af. Hij was minder krachtig dan ze gehoopt had. Ondanks dat was het resultaat niet verkeerd.

Autumn stond rustig te luisteren naar wat Iro haar vertelde, maar bij het zien van de spreuk van de Dark Matter scheen ze ineens meer interesse te krijgen in de les. Niet dat Iro dat ze erg vond. Alles beter dan ongeïnteresseerdheid. Zijn leerling deed daarna een poging om de spreuk te herhalen al duurde het wat langer dan dat het bij hem was gegaan, maar toch crieerde ze een kleine bol duistere magie wat een even grote zwaarte kracht had als 6 keer de zwaartekracht zelf al had op alle planeten. Iro keek toe hoe ze de rots met haar poging raakte. Het was geen explosie zoals Iro verwacht had, maar haar eerste poging was prima. 'Zoals je al merkte is dit een van de zwaardere spreuken.' zei Iro en reikte naar zijn binnen zak en haalde daar een buideltje uit waar hij zijn energie koekjes in bewaarde die elke magiër zijn vermoeide magische energie een boost gaf. 'Hier neem er maar twee, dan gaan we daarna weer verder.' met een zachte glimlach hield hij het buideltje naar haar uit en wachten geduldig tot Autumn haar deel genomen had.

PROFILE MAGICIAN

» Bijles Shadow controle {Theneras}
» Bijles Shadow controle { Matthew }
» Bijles Shadow controle {Eden}
» Bijles Shadow controle {Gwendydd}
» Bijles Shadow controle {Drake}

Bijles Shadow controle {Autumn}

Bijles Shadow controle {Autumn}

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen