Theneras vroeg Iro oh hij al eerder binnen was geweest en of hij nog een botje nodig had om die hond op te roepen. Zijn mentor lachte even voor hij antwoordde. Hij vertelde dat hij het had willen doen, maar er nog niet aan toe gekomen was. Vandaar dat hij nu ook pas merkte dat er een spreuk op alle menselijke resten lagen. En het botje had hij niet meer nodig, maar wel moest hij dagelijks oefenen. Theneras knikte even. Dat was logisch. Wel vroeg hij zich even af of hij die hond hier kon laten liggen en elke dag hierheen zou gaan of dat hij de hond in de buurt van het schoolterrein in de grond stopte. Hij ging toen maar voor de eerste optie, het was iets verder lopen maar het leek hem veiliger. Stel hij zou de controle verliezen zou hij niet snel andere mensen in gevaar brengen. Theneras keek Iro even aan en vroeg hem naar zijn ogen, waarop hij vertelde dat het iets was wat altijd gebeurde als hij de doden opriep. Hij zag dat Iro zich van de muur af duwde en Theneras deed hetzelfde toen Iro vertelde dat ze wel lang genoeg pauze hadden gehad en dat hij zelf veel te neiuwsgierig was over wat er in dat huis te vinden was. Heel even keek hij over zijn schouder en vroeg Theneras om niet uit de ruimtes te gaan waar hij instond. Hij knikte als antwoord 'Ik zal bij je in de buurt blijven.' zei hij en hij liep de veranda op net toen Iro, na wat duwen en trekken, de deur open zwaaide. Theneras volgde Iro op zijn hielen terwijl Revas het huis in denderde. Hij knipperde een paar keer met zijn ogen voordat deze gewend waren aan het donker van het oude huis. Het rook er naar motten ballen en schimmel. De muren waren koud en vochtig en het oude huis kraakte aan alle kanten. Hij zag wat behang dat aan flarden aan de muren hing en een deur die scheef was gezakt. Een raam was geknald, of ingegooid. Het was een huis regelrecht uit een horrorfilm. Theneras zijn nekharen gingen licht overeind staan bij het gevoel wat er in het huis hing en hij keek op toen hij boven hem vreemd gepiep hoorde, als oud geroest metaal, en zag een kandelaar die lichtjes heen en weer bewoog door de tocht. Zijn hart bonsde in zijn keel en de adrenaline raasde door zijn lijf, maar hij was niet bang voor het huis juist het tegenovergestelde. Hij was lichtelijk enthousiast om te ontdekken wat dit oude huis allemaal te bieden had. Zoals afgesproken bleef hij in de buurt van Iro, zodat hij hem te allen tijde kon zien in dit donkere huis. 'Ik ben benieuwd wat er allemaal in dit huis licht. Anders dan die menselijke lijken met spreuken die je voelde' zei Theneras zacht. Hij slikte even toen hij lichtelijk schrok van een zwarte schim naast zich, maar zuchtte zacht en ontspande weer toen hij zag dat het alleen maar een hyperactieve Revas was.

Theneras zei dat hij in zijn buurt bleef. Het was fijn dat de jongen in zijn buurt was en met het werk dan hoefde hij tijdelijk niet aan zijn echte crush te denken. Iro zag hoe verlaten en verwaarloost het huis eigenlijk wel niet was. Ook rook het niet echt lekker. Maar verder had het een heerlijke sfeer. De schadow beast voelde zich hier vast en zeker op hun gemak. Reaper vloog al snel op en onderzocht het huis zoals hij altijd dingen onderzocht voor Iro er heen ging. Het was zijn kleine scout. Theneras vroeg wat er nog meer in het huis lag dan de menselijke lijken die beschermd werden door de spreuk. 'Dat gaan we snel genoeg uit vinden. Het piept en kraakt lekker. Als het hier niet zo muffig rook en de wanden niet zo nat waren zou ik hier best kunnen wonen. Zou Reaper ook vast fijner vinden dan de meer verlichte vertrekken die we nu als woning hebben.' zei Iro en hij keek even om. De docent Dark Magic voelde dat er hier ook vast veel schaduw wezens waren. Ze huisde in de donkerste en duisterste schaduwen. 'Kom laten we kijken of het hier echt spookt!' zijn stem klonk nu geheimzinnig en ook zijn glimlach was net zo. De smoezelige en kapotte meubels stonden ver genoeg aan de kant zodat ze er prima door konden. 'Zoek met je magische energie naar mogelijke aanwijzingen, maar als je een bepaalde druk voelt laat het voor wat het is, dat zijn menselijke resten.' zei Iro en hij stapte rustig door de kamer heen met fel gele ogen. Die leken bijna licht te geven in deze duisternis.

Nadat Theneras gevraagd had wat er nog meer zou kunnen liggen dan de menselijke lijken antwoordde Iro dat ze dat zouden gaan uitvinden. Ook vertelde hij dat als het huis in betere staat was, hij en Reaper er best zouden kunnen gaan wonen. Theneras maakte een instemmend geluid.   'Ja, het is een mooi en groot huis. Jammer dat het in zo een slechte staat is.'  zei hij terwijl hij zijn ogen de kost liet gaan aan het huis. Dit was ooit een prachtig huis geweest, nu was het enkel een ruïne, een skelet van zijn vorige zelf. Hij richtte zijn zintuigen op Iro toen die op geheimzinnige toon zei dat ze gingen kijken of het er echt spookte. Theneras kon het niet zien maar verwachtte dat zijn leraar ook weer dat geheimzinnige lachje had. Iro legde hem uit wat hij moest doen. Met zijn energie zoeken naar aanwijzingen, maar als hij weerstand voelde moest hij het negeren. Knikkend had hij rond gekeken maar dacht dat Iro het waarschijnlijk niet kon zien en had toen geantwoord. 'Oke. Dat zal ik doen.' zei hij op zachte toon. Hij zag de ogen van Iro oplichten in het donker en deed hem wel wat weghebben van een kat. Het was dat Theneras de man achter het masker had gezien, anders was het een angstaanjagend gezicht geweest. Hij richtte zijn energie, zijn magie,  op zijn omgeving en had vrij snel dat hij tegen een mentale muur opbotste en zoals Iro hem had opgedragen liet hij het alleen. Stilletjes liep hij door het huis heen, Iro in het zicht houdend. Hij zag het huis in zijn gedachten voor zich nu hij zijn magie door het huis liet gaan. Een roestende kraan, leeg kapot bed, een trap die een paar treden mistte en ook een kruipruimte onder het huis. Het was een rijke ervaring en vrij gaaf om te doen,  al stootte hij zo nu en dan op die mentale deur. Hij wist niet hoe lang ze door het huis hadden gelopen toen hij iets oppikte. Hij was niet zeker wat het was maar het leek licht te vibreren. Bijna leek het even alsof het iets blauwe golven van energie af gaf, al zag Theneras dit alleen in zijn geest en was het niet fysiek zichtbaar. ' Iro?' riep hij ' Ik geloof dat ik iets gevonden heb.' vervolgde hij. 'al weet ik niet precies wat.' zei hij er zachter erachteraan.

-
Ik zag net je avatar met kerstmuts. Genius.

Het huis was vast en zeker vroeger prachtig geweest. Maar nu was het niets meer dan een jammerlijk oud krot. Iets wat Iro wel zonde vond. Zijn uiterlijke verschijning was met die gele ogen vast angst aan jagend, maar Iro was er aan gewent dat zijn ogen zich verkleurde. Het gaf hem een magisch zicht. Nou ja echt magisch was het niet, maar zo kon hij zonder problemen door de grond heen kijken opzoek naar slachtoffers die hij kon gebruiken die ooit gestorven waren. Iro zag de meubels en de muren en.andere spullen wel, maar veel vager dan gewoonlijk. De plekken die bewaakt werden door de spreuk waren als het ware een stale muur zo te zien. Ze waren overal in het huis verspreid. Gek genoeg leken.die kleiner dan volwassen mensen... Het leek wel of hier kinderen gestorven waren? Maar of dat ook klopte was nog maar de vraag... Iro begon zich lichterlijk zorgen te maken, maar liet het niet zien. Zijn blik viel op een kleine aanwijzing, maar wachten met het bekent maken. Theneras was hier de gene die het eigenlijk zoeken moest. Waar denk je dat het is? Begane grond, kelder of eerste verdieping?' vroeg Iro op kalme toon. Hij vermoeden al te weten wat het was, maar hij hield zijn tong net op tijd stil.

Iro's stem bereikte Theneras zijn oren met de vraag waar hij dacht dat het was. Hij slikte even en concentreerde zich op die energie. 'Ummh. Eerste verdieping.' Het kon ook op de tweede zijn maar hij kon het niet met zekerheid zeggen. 'In iedere geval boven ons.' Zei Theneras terwijl hij zijn ogen even op het plafond richtten. Voor een moment liet hij zijn ogen over de kamer gaan voordat hij langzaam aan naar de trap toe liep. Hij fronste even toen een lichte glinstering zijn geest bereikte en hij richtte zijn blik even op Iro. 'Wat is dat?' zei hij wenkend. Hij herkende het niet, maar het leek vrij klein te zijn. Hij brak zijn tocht naar de trap even af om naar het nog onbekende ding toe te lopen en hurkte er neer voor hij het voorzichtig oppakte. Het rinkelde en was van metaal. speelgoed? Hij kwam weer overeind en draaide zich naar Iro toe. 'Is er nog meer hier? In deze kamer?' vroeg hij met zachte stem. Hij liet zijn ogen nogmaals door de kamer gaan, maar zag zelf niets. Hij had dan ook geen glow in the dark ogen. Hij zuchtte zacht voor hij wederom naar de trap liep. De trap zag er gammel uit en Theneras greep de reling stevig vast voor hij zijn voet op de eerste trede zette. De eerste paar stappen gingen zonder probleem, al kraakte de trap af en toe in protest. Het was pas toen hij bijna boven was, dat de trap het even begaf. Het moment dat hij zijn rechtervoet op die trede zette, wist hij dat het mis was doordat het luid kraakte. Zijn voet ging dwars door het hout heen en een geschrokken geluid ontsnapte hem. Door het gewicht dat hij voor een moment zette op de reling, terwijl hij zijn evenwicht weer terug vond, kraakte ook de reling in protest, maar het hield, gelukkig. Hij zuchtte even opgelucht toen hij veilig op de eerste verdieping kwam. Hij keek even rond om zijn omgeving te verkennen en om te zoeken naar de bron van die blauwige energie. Rechts van hem stond een vergaande kinderwagen. Op de muren was verf te zien, of was het bloed? Het was niet te zien in het donker. De golven van blauw bereikte hem weer en langzaam aan, met voorzichtige stappen, vervolgde hij zijn weg. Hij zette zijn voeten een voor een neer hij had er namelijk geen zin in om naar beneden te vallen. Die aparte energie kwam vanuit een kamer zag hij, aan de manier te zien hoe het onder de deur door scheen. Hij legde zijn hand op de klink, wachtte even tot hij zeker wist dat ze er allemaal (Revas meegeteld) waren voordat hij de deur langzaam open deed. Het piepte en kraakte, maar gaf al gauw mee. Voorzichtig stapte hij de kamer binnen. Alle lucht ontsnapte aan hem. 'Iro?' hoorde hij zijn eigen ademloze stem zeggen. Het was dat hij ijselijke taferelen — jammer genoeg — wel gewend was, anders was hij vast en zeker door zijn benen gezakt.

Theneras zei dat het op de eerste verdieping was en Iro gaf een goed keurend geluidje. Hij had hetzelf al opgemerkt, maar het niet verteld. Ze stapte samen richting de trap tot Theneras iets zag glimmen. Hij raapte het op. Het rinkelde en het leek wel een rammelaar. Zijn blik verduisterse eventje. Er moest hier vast iets heel duisters gebeurt zijn. Ze liepen verder en de trap op. Het was niet dat Iro zich op zijn genak hier voelde, maar de sfeer hier leek heel erg te veranderen. Iro wilde zijn leerling nog waarschuwen, maar Theneras had de deur al geopend. Wat ze zagen was vreselijk. Wie dit gedaan had was echt door het dolle heen geweest. Iro dacht even aan zijn eigen razenij van twee dagen geleden. Maar hier was niet veel magie te pas gekomen al had het wel de personen hier gedood... 'Wie... dit had ik niet verwacht...' zei hij helemaal uit zijn doen. Wat was hier gebeurt...

Het was een bloedbad. De persoon die dit gedaan had, was compleet doorgedraaid geweest. Het waren brute moorden geweest. Niet schoon en professioneel zoals hij vroeger zelf had gedaan, steek in het hart en over. Geen pijn, niks. Nee dit was ruw, onprofessioneel en vooral emotioneel geweest. Deze moorden waren gepleegd door een bekende.
De muren zaten onder de opgedroogde bloedspatten en de lijkjes die er lagen waren te klein voor volwassenen mensen. Dit waren kinderen. 'Oh God.' mompelde Theneras zacht en emotioneel. Iro zijn stem reikte zijn oren en ook hij klonk ontdaan. Theneras knikte in een antwoord voordat hij langzaam aan richting het dichtstbijzijnde lichaam liep. Deze mensen lagen hier al een tijdje te oordelen aan de staat dat ze in waren, namelijk half gemummificeerd. Hij hurkte erbij neer, en zag aan de wond dat de keel was doorgesneden. dood gebloed. Het zou niet heel lang geduurd hebben voor ze het bewustzijn verloren waren, maar een rustige dood was het zeker niet geweest. 'Deze kinderen zijn gedood door iemand die ze kende. Een ouder, misschien?' zei Theneras terwijl hij weer recht stond. Zijn ogen vielen op een klein wiegje in de hoek. Hij voelde zijn wereld even stoppen toen hij erin keek. 'Ze hadden een baby..' fluisterde hij zacht en hij voelde zijn maag lichtelijk omkeren. 'Waar zijn de ouders? Of.. Één van de ouders?' vroeg hij zich daarna hardop af met licht trillende stem, terwijl zich weer omdraaide naar Iro. Even schudde hij zijn hoofd. 'Zijn er nog meer lijken in het huis? Of zijn dit de enige?' ging hij verder terwijl hij lichtjes op zijn lip beet. Hoogstwaarschijnlijk was er nog zeker een lijk te vinden, van een van de ouders. Behalve als ze het samen gedaan hadden, al kon hij dat zich bijna niet voorstellen. Ook had dit een weeshuis kunnen zijn natuurlijk. Wat het ook was geweest, ze zouden er snel genoeg achter komen.
De sfeer en het gevoel van het huis was compleet anders dan beneden het geval was geweest en even liep er een rilling over zijn rug doordat hij nu snapte waarom. Weer slaagde hij een zucht. 'Kom' zei hij terwijl hij een hand op Iro zijn schouder legde en de warmte van de ander zijn lichaam voelde.
Het was toen dat hij realiseerde dat hij zichzelf nu waarschijnlijk wel..prijs gegeven had, met zijn weet over die lijken, moord en met het gemak hoe hij erover praatte. Ah Shit. Hij had er niet bij nagedacht, maar gewoon gereageerd en begonnen met hardop denken. Het was verschrikkelijk wat er hier gebeurd was, maar Theneras vond het een heerlijk gevoel om langzaam aan steeds een puzzel stukje meer te krijgen. 'Nu wil ik weten ook wat zich hier heeft afgespeeld.' Zei hij meer tegen zichzelf dan tegen Iro. Dat was waar, hij wilde dit mysterie, dit misdrijf, deze moord, oplossen. Wie weet zou hij later misschien wel een detective, of iets in die trand, worden.
Hij zuchtte even onhoorbaar en hoopte dat Iro het niet opgevallen was, dat hij er zoveel weet van had. Waarschijnlijke vergeefse hoop, die man zag en wist veel namelijk, maar toch. Als hij nu zou vragen of Theneras in zijn jeugd bij de suasama had gezeten, zou hij dat nu met geen mogelijkheid kunnen ontkennen. Hij slikte een paar keer om zijn opkomende paniek te laten zakken om vervolgens fronsend en licht kauwend op zijn onderlip, te leunen tegen de muur net buiten het kamertje. Zijn brein maakte overuren.

Iro vond andere martelen of op welke sadistische manier dan ook te vermoorden heerlijk van onbekende en van mensen die anderen pijn deden of bedreigde, maar kinderen? Nee daar kwam hij niet aan. Misschien als ze hem in de weg liepen sloeg hij ze misschien aan de kant, maar dan nog gaf hij ze eerder een duw. Zijn geest verduisterde met een duistere nevel waardoor hij niet direct meekreeg wat zijn leerling deed. Hoe hij de lijken inspecteerde nog hoe koel hij er over sprak, maar woede borrelde langzaam in hem op en Iro voelde het gevaar op komen dagen en wist 1 manier hoe hij dit kwijt kon raken. Toen Theneras even zijn hand op zijn schouder legde stapte Iro iets naar voren en klapte zonder enige waarschuwing zijn handen hard tegen elkaar en murmelde even iets wat niet te verstaan was voor hij twee woorden goed hoorbaar uit sprak. 'Milky Way!' zei hij met kracht. Heel even leek er een vlam rond om hem heen te ontstaan, maar het was een enorme bol energie. Groen en koud als de sterren aan de hemel. De bol schoot naar het plafon en stappen daar uit een en verdeelde zich. Het leken duizenden sterretjes die de hele ruimte verlichten. Het was een van de verboden spreuken die Iro kende, maar hij wist ook waarom. Hij kon verder niets als hij deze spreuk gebruikte. De sterren versnelden even en vormde beelden. Eerst waren ze vaag, maar uit eindelijk verscheen er een kamer zoals het ooit geweest was. Alles was aanwezig ook de geluiden. Iro bleef zich consenteren met gesloten ogen, maar hij zag alles afslepen in zijn geest, waar andere zoals Theneras nu alles in die ruimte zou moeten kunnen zien. De kinderen waren aan het spelen met iemand. Een volwassen vrouw. Ze droeg een jurk als dat ze dat zo'n 100 jaar geleden gedragen zouden hebben. De kinderen noemde de vrouw bij naam dus het was niet hun moeder. Misschien een oppas? Toen klonk er geschreeuw van onderen. Waarschijnlijk vlak bij de trap geweest? Gevecht geluiden waren ook te horen. Toen gestommel op de trap en iemand die half in paniek binnen kwam gestrompeld. Het was een van de grotere kinderen die half rochelend riep dat ze moesten vluchten voor hij nog een klap van een grote man met een bijl kreeg en neer ging. De kinderen gilde van schrik en angst. De man die voor hen stond had voor hen moeten zorgen, maar door de drank was hij helemaal zichzelf niet meer. Diens ogen stonden zo als Iro ze nog nooit gezien had. Deze man was krankzinnig! Het was een waren slachting. Als een van de kinderen langs hem heen probeerde te komen sleurde hij ze via zijn magie weer terug de kamer binnen en vermoorden hij hen zonder genade te tonen. De baby krijste luid vanaf het begin en de man bespuwde het arme kind eerst voor die ook de dood vond onder de bijl. Daarna verdween de man. Iro was tijdens dit schouwspel steeds gejaagder gaan ademen en enkele tranen vloeide onder zijn oogleden vandaan. Toen de man de kamer verliet kon hij de verboden spreuk niet langer vol houden. Hij liet los en de groene gloed met zijn vonkelende sterren verdwenen. Iro moest eerst rustig worden, maar hij had een groot deel van zijn energie verbruikt en zakte op handen en knieën. Zijn ademhaling werd langzaam aan rustiger, maar tranen bleven vloeien. Wat voor huis dit ook was geweest dit was te erg geweest. 'Die vent was zo dronken dat hij gewoon die kinderen bruut vermoord heeft!' bracht hij schor uit voor Iro zichzelf dwong op te staan en naar zijn binnen zak reikte om er een kruiden koekje uit te halen en die op te eten. Nadat hij die op had draaide hij de lijken de rug toe en had zo een kilte in blik dat hij zelfs de stoerste man er bang mee kreeg. (Vast Ronodan niet, maar dat wist Iro natuurlijk niet.) Hij stapte de kamer uit de gang op en wachten even voor hij even diep in en uit ademende. 'Er zijn er meer, maar die zijn vast in de kelder van dit huis te vinden.' zei hij en schudden even zijn hoofd om weer helder te worden.

Nadat Theneras zijn hand op de schouder van Iro gelegd had, stapte de man iets naar voren en klapte zijn handen hard tegen elkaar. Theneras draaide zich verrast om en stapte iets naar achteren. Hij stond nu bij de deur, hoorde Iro iets onverstaanbaars murmelen voordat de nu roodharige man een soort spreuk uitsprak. Een magie veld, vlam, bol van magie? Iets kwam rond zijn docent en spreidde zich uit door de hele kamer. Het was alsof er duizenden sterren in de kamer vonkelde. Vanuit de sterren werden er beelden gevormd. Eerst wazig, daarna steeds helderder. De beelden hadden ook geluid. Een aantal kinderen spelend samen met een vrouw, en ze had een ouderwetse jurk aan, zag Theneras. Een van de kinderen sprak de naam van de vrouw. Ze werd geen moeder of mama, dus oppas? Een harde schreeuw klonk vanaf de trap en het klonk alsof er gevochten werd. Gestommel klonk op de trap en kwam dichterbij. Een van de kinderen, een ouder kind, rende de kamer in. Riep dat ze moesten vluchten, al klonk het rochelend. Een grote man kwam en sloeg hem neer met een enkele slag van een bijl. De kinderen gilden, angst duidelijk hoorbaar. De man zijn blik was angstaanjagend, krankzinnig. Hij was door het dolle heen. De kinderen probeerde weg te komen maar de grote man sleurde ze, soms met magie, de kamer weer in en sloeg ze neer zonder genade. Het was net een slachthuis. De baby was begonnen met huilen bij de eerste tekenen van de brute daden. De man bespuugde het kleine kind voor hij die ook met de bijl afslachtte. Theneras slikte een paar keer. Hij snapte niet hoe iemand, een vader nog wel, dit kon doen bij kinderen. Hij huiverde lichtjes. Ja, hij had mensen vermoord. Maar nooit kinderen en de meeste van zijn... slachtoffers hadden wel íets misdaan. Het praatte het niet goed, en hij zou zich er nooit helemaal bij kunnen neerleggen, maar hij had het wel gedaan. Hij slikte even toen de man de kamer uitliep en de beelden en geluiden verdwenen. De kamer was weer terug als vanouds. Hij veegde even verwoed een traan van zijn wang weg, en ademde een aantal keren rustig diep in en uit. Ook Iro had steeds gejaagder ademgehaald tijdens dit hele schouwspel en hij begon toen, alles verdween rustiger adem te halen, hoorde Theneras. Steunend op zijn knieën begon hij te spreken. 'Die vent was zo dronken dat hij gewoon die kinderen bruut vermoord heeft!' klonk het schor. Theneras liep naar hem toe, om iets te zeggen misschien?, op het moment dat de oudere man recht ging staan en een kruidenkoekje pakte en opat. De roodharige draaide zich om, en zijn kille blik was nóg killer dan dat Theneras ooit gezien had. Was ook niet gek na dat alles wat ze net gezien hadden, als hij deze man niet kende en hem nu zo tegen zou komen zou hij zo hard mogelijk wegrennen. Theneras stapte de gang weer op, wachtte tot Iro ook buiten was. De docent ademde even diep in en uit voordat hij vertelde dat er waarschijnlijk meer lichamen in de kelder lagen. De blond harige achttien jarige knikte even langzaam, wist dat hij waarschijnlijk nog wat bleek was. 'Ja.. Dat zal waarschijnlijk wel zo zijn.' Hij rilde weer even, de man en die bijl brandde nog op zijn net vlies. Hij was wel iets gewent, maar die hele scene stond (net zoals vele andere dingen) voorgoed in zijn geheugen gegrift. 'oké.' sprak hij, meer tegen zichzelf dan tegen Iro. 'Zullen we naar die kelder gaan of..niet?' vroeg hij terwijl wat haren uit zijn gezicht veegde en deze onder zijn hoed deed. Hij had dubbele gevoelens over die kelder. Aan de ene kant wilde hij graag weten wat hier gebeurt was, om een soort rust te geven aan dit huis misschien? Aan de andere kant wilde hij totaal niet weten wat er hier verder gebeurd was. Hij kauwde even op zijn lip terwijl hij op Iro wachtte voor een definitief antwoord over wat ze zouden gaan doen.

Woede kolte nog steeds door zijn aderen, maar Iro voelde nu ook een soort gewisheid. Het weten van wat er gebeurd was,was een groot goed. Hoe gruwelijk het ook mocht zijn. 'Nee, er heerst hier nog meer wat we eerst uit moeten zoeken. Die man ging niet direct naar de kelder.' zei hij en Iro had zijn pad nog vers in zijn geheugen staan. De docent liep de overloop over richting een andere kamer. De deur hing compleet scheef en er zaten tekens op dat de man hier ook de bijl had gebruikt. Iro rukte de deur uit zijn verrotte scharnieren en zetten hem rustig tegen de muur. Achter deze deur ging een heel ander schouwspel voort. Er stonden in die tijd laboratorium glazen en reageer buisjes. Alles was oud en stoffig, maar in de met kurk vast gedrukte flessen stonden nog vol vloeistoffen. 'Raak niets aan. De glazen zullen vast erg breekbaar zijn na al die jaren en wie weet wat voor troep er in die flessen zitten?!' waarschuwde Iro voor de zekerheid. Zelf hield hij zijn handen dicht tegen zijn lichaam om er zeker van te zijn dat hij niets per ongeluk om stoten zou. Zijn blik gleed over de tafel. De man had verschillende mixen gemaakt met die zooi. Iro noemde op wat er op de etiketten stond wat die vent vast had. 'Globacon, Kadrame, Esblon?' het waren drie flessen waar de man mee aan de gang ging. Wat hij op een klein schaaltje drupte waar was afgeschraapt bloed van zijn slachtoffers op lagen. Al sissend of borrelend verteerde die troep het bloed. De man grijnsde en haalde zijn bijl door de substantie heen voor hij het bakje omstoten en het over zijn gezicht heen kwam. Luid schreeuwend van pijn had hij een deel van de spullen klein geslagen. Iro keek even op de stoffige grond. Daar waar dis rotzooj gevallen was zat een groot weg gevreten gat. Maar onder de tafel lag een opgevouwen papiertje. Het was flink vergeelt. Hij pakte het op en ging weer recht staan. Het was hier jammer genoeg te donker dus liep Iro weer naar de gang. 'Ik heb iets gevonden, kom dan lees ik het je voor.' zei hij terwijl Iro langs de tafel op liep en niet veel later de gang in stapte.

(Dit keer kan Theneras het niet zien, omdat het in Iro's gedachten door speelt voor hij de man uit het oog verliest. De namen op de etiketten zijn verzonnen.) XD

Theneras knikte bij Iro zijn woorden en hij volgde de docent op de voet. De deur waar hij heen liep hing scheef in zijn scharnieren en er waren tekenen dat ook hier met de bijl was ingehakt. De kamer was oud en een stof bak. Ze stapten de kamer binnen en toen Iro hem de waarschuwing gaf om niet aan te raken kruiste hij zijn armen over elkaar en drukte die dicht tegen zich aan. Theneras liet zijn blik over de kamer gaan maar richtte die weer op de tien centimeter langere man toen hij hem wat namen hoorde opnoemen. Ze klonken als chemicaliën, maar waarvan hij ze op las wist hij niet zeker. Hij volgde Iro zijn blik, en zag dat er een gapend gat in de grond zat. Daar wilde hij dus mooi niet doorheen vallen. Hij fronste even en vroeg zich af of dat gebeurd was door die goedjes wat Iro net had opgenoemd. Geïnteresseerd keek Theneras toe, toen hij iets, een papiertje bleek, pakte van onder de tafel vandaan. Zijn docent liep langs de tafel en meldde dat hij iets gevonden had en het voor zou lezen. Eenmaal weer op de gang, keek Theneras nog even de kamer in. Hij slikte even en keek de roodharige man weer aan. Een naar voorgevoel kwam in hem op. 'Vertel, wat staat er op dat papiertje?' vroeg hij met een lichte trilling in zijn stem. Hij was stiekem toch ook wel nieuwsgierig wat erop stond. Het was afschuwelijk wat hier was gebeurd maar om het af te sluiten en te weten wat hier zich precies had afgespeeld was ook een belangrijk iets. Hij wist dat als hij nu zou weglopen het altijd aan hem zou blijven knagen. Nee, dit was een puzzel en die moesten ze oplossen. Even fronste hij licht .'Hoe.. Wist je eigenlijk die drie namen van die.. uuh.. Chemicaliën?' vroeg hij, zacht maar nieuwsgierig. Deze keer had Theneras niets gezien, maar zijn leraar blijkbaar wel. 'Wat heeft zich in die kamer afgespeeld,Iro?' sprak hij daarna voorzichtig, terwijl zijn ogen terug flitsten naar de stoffige ruimte.

Theneras nam zijn waarschuwing tenminste ernst en sloeg zijn armen over elkaar voor ze de kamer betraden. Wat de jongen verder deed ontging hem omdat Iro zich op het steeds bleker wordende spookbeeld concentreerde. Toen hij het briefje vond riep Iri dat hij iets gevonden had en liep terug naar de gang. Theneras volgde hem en vroeg wat er op het briefje stond. Hij moest zich goed concentreren omdat sommige letters bijna uit gewist waren. 'Namen van kinderen leeftijden en geboorte datums. Hm... Uit de uitslagen van onze exerimenten hebben we vele verliezen geleden. Sommige kinderen waren sterk genoeg en overleefds de testen. Na vele combinaties heb ik ze zelf uit geprobeerd, maar er is iets mis gegaan. Ik wordt langzaam aan gek door die Chemicaliën. Ik snap niet dat er nog geen van de kinderen deze schade nog niet hebben laten zien? Ik merk wel dat door de drank mijn waanbeelden erger worden. Mocht iemand dit briefje ooit vinden? Vergeef mijn zonde voor wat zich hier heeft afgespeeld. Onder getekend Dokter Herman Shurman.' zei Iro en schudden zijn hoofd. Welke gek experimenteerde er nu op kinderen? 'Als ik de Milky way spreuk gebruik kan ik nog even zien wat er gebeurd is, maar het beeld vervaagt dab sneller omdat ik die spreuk enkel kan gebruiken wanneer ik op een plek ben waar niemand me iets aan kan doen. Dit is eigenlijk een verboden spreuk omdat de gebruiker er van dan helemaal aan een mogelijke vijand bloot staat. Gelukkig heb ik Reaper om me dan te beschermen.' legde Iro uit en hij kneep het briefje bijma fijn in zijn hand die hij als een vuist maakte en zijn nagels diep in zijn eigen vlees drukte. Rode en zwarte vonken waren rond om hem zichbaar, maar na maten dat hij zichzelf kalmeerde verdwenen ze weer. 'Dit is geen gewoon woonhuis geweest. Volgens mij was het een soort weeshuis waar ze verschillende exsperimenten met ouderloze kinderen deden. Dat wordt wel duidelijker nu, maar laten we de rest even na kijken. Mogelijk dat we nog iets vinden?' zei Iro en hij keek Theneras rustiger aan dan hij eerder had gedaan.

Hij luisterde naar wat Iro oplas van het briefje en voelde een lichte woede in hem opkomen. Die "dokter" was niet helemaal honderd,  want wie zou gewillig op kinderen experimenteren? Theneras zuchtte even en vroeg hoe zijn leraar wist welke chemicaliën er gebruikt waren. Zijn uitleg over de verboden spreuk was interessant en Theneras knikte even. een paar vonken waren rondom Iro zichtbaar ' Dat klinkt inderdaad vrij gevaarlijk.  Gelukkig is Reaper er dan .' antwoordde hij met een kleine glimlach en zijn ogen gingen even over Iro heen waarna ze bleven rusten op zijn vuist. De rood en zwarte vonken rondom Iro verdwenen na een tijdje. De neiging om met zijn handen Iro zijn vingers voorzichtig losser te maken was groot. Theneras richtte zijn aandacht weer op zijn leraar en vroeg hem wat er in die kamer had afgespeeld. De roodharige man antwoordde dat het waarschijnlijk geen woonhuis was maar een soort weeshuis. En dat ze waarschijnlijk wel meer aanwijzingen zouden vinden als ze wat verder zouden kijken. Zijn ogen stonden weer rustiger. 'Daar lijkt het wel op dat deze kinderen gebruikt werden voor experimenteren. De vraag of ze dat doorhadden blijft.. ' hij zuchte even zacht. 'Die kinderen hadden recht op een normale kindertijd en jeugd.' sprak hij zachtjes nadat hij even geslikt had. 'maar ja,  laten we verder kijken en zien wat we nog meer kunnen vinden en ontdekken.' sprak hij daarna zachtjes knikkend waarna hij zijn licht blauwe ogen even op die van Iro liet rusten.

Theneras leek hier zo veel rustiger mee om te gaan dan hijzelf, maar door zijn woede en onbegrip had Iro daar op het moment helemaal geen oog voor. Hij antwoorden na zijn uitleg met een kleine glimach. Iro knikte. Zelfs was hij ook blij zijn soulbeast te hebben. Ookal zou hij het Reaper zelf nooit vertellen. Iro knikte bij de volgende woorden van Theneras. 'Daar heb je gelijk in. Vroeger was deze planeet ook nog niet zo bekent dus het kan goed mogelijk zijn dat de misdaden van deze man helemaal niet opgevallen zijn. Maar je hebt gelijk. Ik voel hier boven verder niets wat we niet al gezien hebben.' zei Iro en hij legde even zijn lege hand op Theneras zijn schouder voor hij hem weg haalde en weer richting de trap op liep. De kille sfeer die hier hing was bijna ondragelijk. Iro leek bijna de kinderen om zich heen te voelen. Dat ze aan zijn kleren hingen om hem te smeken hen mee te nemen. Ze wilde weg uit dit oord. Begrijpelijk ook natuurlijk. De trap af lopen viel hem zwaarder dan normaal. Halver wegen stopte hij dat ook even. Iets probeerde zich meester over hem te maken, maar Iro verzetten zich er tegen. Eenmaal onder aan de trap gekomen klonk er een zachte ijle stem. Het leek om hulp te roepen. Iro was secptisch. Geen kind zou het hier zo lang uit hebben kunnen houden! Dat kon niet! Zijn geest werd ineens aangevallen. Iro kreunde en greep naar zijn hoofd. Het ijle hulp geroep werd sterker. Reapr bemerkte de verandering en hoewel hij bezig was geweest het huis te onderzoeken kwam hij snel naar zijn meester toe gevlogen. Iro kreunde zacht en probeerde zijn gedachten helelder te krijgen, maar iets probeerde zijn controle van hem af te pakken. Reaper leek Iro aan te willen vallen en hoewel zijn meester 1 voet in de achaduw had staan kon je ook niet zien wat hem aangreep. Reaper greep een klein soort oorwurm achtig wezentje dat helemaal zwart was uit Iro zijn hals. Het beest had zich al voor een kwart van zijn lijfje in Iro zijn oor gewerkt. Een pijnlijke kreet kon Iro niet binnen houden toen Reaper het kleine schaduw wezen bij hem weg trok. Een ijle gil was hoorbaar en.het schaduw wezentje probeerde nu Reaper aan te vallen, maar deze doden het voor het wezentje hem ook maar schaden kon. Iro schudden zijn hoofd en voelde de mist in zijn geest weer weg trekken. 'Dank je Reaper, ik had hem niet op gemerkt.' bedankte Iro zijn soul beast die zijn prooi naar binnen werkte. 'Dat komt omdat je te emotioneel bent, Er zitten hier nog meer van dit soort monstertjes. Nee parasieten, Ze vreten je langzaam op en nemem dan de controle over om je lichaam als huls te gebruiken tegen andere.' zei Reaper en Iro knikte. 'Theneras stap niet in de schaduwen voor je het gecheckt hebt, ik wil niet dat jouw hetzelfde overkomt.' zei Iro en hij voelde dat zijn oor nog bloede. nare beesten!

Theneras knikte als antwoord op wat Iro hem zei. Dat de planeet vroeger nog niet zo bekend was, en dat er hier boven niets meer te vinden was. Iro legde zijn lege hand even op zijn schouder, en Theneras glimlachte kort. De hand werd weggehaald waarna zijn docent liep naar de trap toe, en hij volgde gedwee, de sfeer was bedrukkend en kil. Het voelde verschrikkelijk. De roodharige leek wat moeite te hebben met de trap, en stopte ook halverwege even. Lichtelijk bezorgd, fronste Theneras even naar zijn leraar, maar schudde het af toen die weer begon te lopen. Ze bereikte de onderkant van de trap, hoorde hij Iro kreunen van pijn en hij zag dat de dark magic docent naar zijn hoofd greep. De blond harige leerling zette even een stap dichterbij en keek op toen Reaper aan kwam vliegen. Het soul beast leek zijn meester aan te willen vallen, maar dat vond Theneras een nogal absurde gedachte. Wat het dus ook was. Het soulbeast met als vorm een raaf, trok een soort zwart oorwurm achtige beestje uit de hals van Iro trok, wat weer een pijnlijke kreet bij hem los werkte. Het wezentje zelf liet een ijle gil hoorde, nu dat de raaf het vast had, maar die maakte er korte metten mee en peuzelde het op. De roodharige docent bedankte zijn soul beast. Iet later knikte hij, wat Theneras interpreteerde als dat Reaper hem wat gezegd had. Blijkbaar wel, want Iro vertelde hem dat hij de schaduwen eerst moet controleren voordat hij erin stapte. De stroblonde jongen knikte een paar keer. 'Zal ik doen. Beloofd' antwoordde hij naar eerlijkheid. Hij stapte nog wat dichterbij en zag dat hij bloedde. 'Je bloed nog. Weet je zeker dat...Ben je?... Ik bedoel..' Hij beet even op zijn lip en klapte zijn mond weer dicht, hij wist niet eens zeker wat hij wilde zeggen en Iro kon wel tegen een stootje. Het was niet eens aan hem om bezorgd te zijn. Makkelijker gezegd dan gedaan dat wel. Hij zuchtte even. 'Waar nu heen? De kelder? Of.. Is er hier beneden nog iets?' Hij fronste even lichtjes voordat hij rond keek en de schaduwen meed. Hij voelde en merkte niets op maar dat wilde niet zeggen dat er niets meer was. Hij hoorde Revas zijn nagels op de houten vloer tikken en keek om, om hem vrolijk door het huis te zien trippelen. Zijn soul beast was helemaal op zijn plek in dit kille, nare huis. Hij rilde licht toen er even wat tocht door het huis ging. Het huis had al naar gevoel toen ze binnengekomen waren maar nu, nu ze ongeveer wisten wat zich hier had afgespeeld was het nog erger. Het was waarschijnlijk ook de "dokter" die de spreuk op de lichamen had gedaan. Al was dat natuurlijk niet zeker, maar wel de meest logische verklaring. Hij slikte even voordat hij zijn ogen weer op Iro richtte.

Iro voelde zich nog licht aangedaan, maar hij was blij met dat Reaper hem zo goed diende. Hij zuchten even voor Iro zich weer tot Theneras richten toen deze over zijn bloedende oor begon. 'Bedankt voor je zorgen Theneras, maar dat gebeurd wel eens als je door een schaduw wezen aangevallen wordt. Dat ding probeerde me over te nemen en mijn lichaam dan tegen jouw te gebruiken. Er zullen hier vast meer van dat soort parasieten zitten. Je kunt ze niet aanvoelen omdat ze hun energie verbergen, plus dat we aangeslagen zijn door wat we gezien hebben. Dat gebruiken ze in hun voordeel. Ik denk dat de Dokter ook zo'n monstertje in zijn lichaam heeft gehad, plus die chemicaliën en de drank Hebben vast het proces versnel.' zei Iro en hij pakte een doekje om het schoon te maken, maar hij kon het niet goed zien en veegde de helft maar op. Iro waardeerde de zorgen van zijn leerling. Ze hadden ook al best veel meegemaakt en Iro had hem zelfs speciale bij les gegeven, wat vast ook meer gevoelens van de jongen voor hem had opgewekt? 'Ja de kelder, hier is alles buiten wat we gehoord hebben rustig, maar de sfeer is hier toch grimmiger dan in het begin!' antwoorden Iro op de vraag van Theneras en wilde het doekje weer weg stoppen.

Theneras knikte bij de woorden van Iro. ' Ja dat weet ik maar... ' begon hij, zacht bijtend op zijn eigen lip, voor hij zich op de rest van informatie focusde. En dat klinkt logisch. Drank maakt je al onstabiel..  En dan ook nog die chemicaliën plus die parasiet. Het praat en maakt niet goed wat die ...man gedaan heeft maar het verklaard hetwel. Het verklaard zijn gedrag.' stemde hij in met zijn theorie. Theneras zag dat hij zijn bloedende oor schoonmaakte, maar de helft bleef zitten. Bij de vraag of ze nu naar de kelder gingen, of nog op deze verdieping bleven,  gaf Iro antwoord dat ze nu inderdaad naar de kelder zouden gaan. Theneras' ogen bleven even op het doekje hangen die Iro weer weg wilde stoppen. ' wacht' zei Theneras zacht terwijl hij nog een stap dichter naar de roodharige deed. 'je hebt nog wat bloed..' ging hij verder met een gebaar naar zijn oor. Voorzichtig pakte hij het doekje van Iro over en begon het bloed weg te vegen, eigenlijk zonder er verder bij na te denken. 'kelder dus. Mmh en ja de sfeer is nog grimmiger. Net alsof iets of iemand niet wilde dat we het hier kwamen verstoren' met het laatste bloed weg gaf hij het doekje weer aan Iro.  'Zo. Nu kun je straks naar buiten zonder vragende blikken enzo... ' sprak hij vervolgens met een kleine glimlach. Wist hij waarom hij dat had gedaan? Nee,  hij had net zo goed kunnen zeggen "je oor bloed nog. Maak het nog even schoon" maar nee hij moest natuurlijk dat doekje pakken en het voor hem schoonmaken. Had het prettig gevoeld om te doen? Op een rare manier wel. Theneras schudde kort zijn hoofd even,  hij kon straks over zichzelf nadenken, nu hadden ze dit huis nog om te ontrafelen.

Theneras leek eerst niet goed uit zijn woorden te komen, maar uit eindelijk kwam het erop neer dat hij ondanks de situatie waar de dokter in verkeert had het toch niet goed te praten viel. Iro knikte, dat snapte hij wel. Hoewel ze nog veel moesten onderzoeken pakte Theneras het doekje over wat Iro weg wilde stoppen met de woorsen dat er nog bloed zat. Iro bleef rustig stil staan tot de jongen klaar was en stopte het doekje daarna weg. 'Bedankt.' zei hij en ging hij zijn leerling voor richting de kelder. Het gevoel van dat er aan het getrokken werd bleef. Het werd steeds sterker na maten ze dichterbij de kelder deur kwamen...

(Aan jouw de eer de kelder binnen te gaan. ) XD

Iro bedankte hem nadat hij het bloed had weggehaald en Theneras gaf hem een glimlach Voordat hij het doekje aam hem terug gaf. Voorzichtig liep hij achter zijn docent aan. Ze stopte voor de kelder deur en de blonde student wierp even een blik op de roodharige. Theneras slikte even en legde zijn hand op de klink. ' oké. Daar gaan we' dacht hij hardop. Met een klik drukte hij de klink naar beneden en,  met wat kracht, duwde hij op de deur,oude deur kraakte in protest, maar ging wel open. De kelder trap was smal en voorzichtig en rustig stapte hij op de eerste trede. De kelder was nog donkerder dan het huid en de kou en het vocht was in meerdere maten aanwezig. Nog een paar treden af, en de trap kraakte zacht. Verbeelde hij het zich nou, of was zijn adem zichtbaar? Hij rilde licht en de temperatuur leek te dalen met elke stap die hij deed. Hij voelde zich hier totaal niet prettig bij en de sfeer van de kelder was alsof een dikke nevel op hem drukte. Voor een moment keek hij over zijn schouder naar Iro en hij wilde iets zeggen toen zijn aandacht door een beweging en raar geluid vanuit de donkere kelder...

-
(Who you gonna call?) xD

Theneras ging als eerste naar binnen, maar was al buiten zijn bereik voor Iro voelde dat ze op problemen gingen stuiten! Snel liep hij de smalle trap hem achterna. Iro merkte ook dat Reaper was verandert in zijn tweede vorm, Heins. Hij zag dat Theneras in het donker wat wilde zeggen toen deze onderaan de trap wat wilde zeggen toen er een geluid en wat beweging in de duisternis van.de kelder klonk. Iro duwde Theneras opzij, maar kreeg zelf de volle laag. Wat het was kon hij miet zien, maar Iro werd achteruit tegen de trap aan de slagen. Een pijnlijke kreun klonk op en hij hoopte dat Theneras geen gevaarlijke dingen ging doen. Heins probeerde komende aanvallen te blokkeren...

(Ghostbusters!!!) XD

Na het mysterieuze geluid en de beweging vanuit de duisternis werd Theneras opzij geduwd door Iro, die daardoor de volle laag kreeg. Met een harde klap zag hij hoe zijn leraar tegen de trap werd geslagen. Reaper, nee Hein, probeerde de komende aanvallen te blokkeren en Revas rende luid grommend de trap af en de kelder in. De schaduw wolf was daarvoor op de verdieping boven hun gebleven.Op het moment dat hij wilde kijken of Iro oké was, werd hij met een grote kracht kracht tegen de harde en koude muur gegooid. Een koude hand klemde zich om zijn keel en kneep. Gelukkig voor hem greep Revas het ding beet en de hand liet hem los. Hoestend en met piepende geluiden kwam hij weer op adem. Uit voorzorg vuurde hij een bal van magie af in de richting van waar het nog onbekende iets was verdwenen. Hij liep voorzichtig en op zijn hoede naar Iro, dit keer zonder aangevallen te worden, en zakte bij hem neer. Wat hij kon zien in de donkere ruimte, leek hij oké. Zeker kon hij niet zijn, maar hij zag niets bloeden. Hersenschudding was een optie. Hij wilde opstaan, maar werd hard aan zijn been getrokken en verloor zijn evenwicht. Hij greep de trap beet, maar dat deel brak onder de druk. In paniek trapte hij naar het wezen, en hij voelde zijn voet contact maken. Het had dus een stoffelijk lichaam. Snel vuurde Theneras weer een balletje van zware magie af, wat ervoor zorgde dat hij overeind kon krabbelen. Zijn been bloedde een beetje maar verder leek het goed. Zijn ogen gleden even over het stukje trap in zijn hand. Het was erg scherp. Huh, dit kon hij wel eens gebruiken ter verdediging.

Iro probeerde overeind te komen, maar hij was goed duizelig van die ene klap die hij gekregen had. Dat ding was zo snel! Theneras wilde naar hem toe komen, maar werd tegen de muur aan gekwakt. Revas sprong hen te hulp net als Heins had gedaan. Zijn rug deed best wel zeer door de trap. Hij herinnerde zich iets waar hij nauwelijks mee te maken had kwa magie, maar het kon hen helpen. Theneras werd bij hem weg getrokken toen hij zijn docent na wilde kijken. Iro wilde nog grijpen, maar miste. De jongen kwam weer vrij en hield een stuk trap vast. Iro duwde zichzelf op en verbeet de pijn. Hij grabbelde in zijn andere binnenzak en haalde daar een springend kerst balletje uit. Iro concentreerde zich en het ding verlichte de ruimte. Verschillende kreetjes waren te horen en die vluchten nog dieper de schaduwen in. Iro liep meteen naar Theneras toe. 'Blijf dichtbij!' zei hij en sloeg voor de veiligheid een arm om de jongen heen. De schaduwen waren bijna weg, maar de wezens die hier zich hun thuis genoemd hadden waren D klas, maar toch voelde Iro dat er hier ook C klassen schaduw wezens zaten. Hij keek hen aan en merkte dat Heins zijn rechter flank beschermde, Revas zou zijn meester vast aan de andere kant beschermen? De kelder was nu verlicht, maar het schouw spel was net zo vreselijk als op de kamer waar ze de kinderlijken gevonden hadden, alleen lagen er hier ook volwassen lijken bij!

Verschrikt keek hij achterom toen er een springend kerstballetje de ruimte verlichte, wat de schaduw wezens verjaagde Iro stond en liep naar hem toe voordat hij hem vertelde om dichtbij te blijven. Theneras knikte in antwoord. Een arm werd beschermend om hem heen geslagen. De arm aan de kant van Iro sloeg hij daarna om de middel van de man en zijn andere arm hing losjes mee te zwaaien. Zijn ogen vielen op Heins, die de flank van zijn roodharige meester beschermde. Theneras keek even om zich heen naar zijn eigen soul beast,  en zag dat Revas ze aan het schaduwen was. De wolf liep schuin achter hem, en keek oplettend om zich heen. De duisternis van de kelder had plaatsgemaakt voor licht.De kelder was net zo een horror show als de kinder kamer was geweest, maar hier lagen bij de kinder lijkjes ook volwassenen. Theneras ademde even verschrikt voor hij sprak. ' Een van hun zou die vrouw wel zijn..' dacht hij hardop terwijl Hij terug dacht naar de vrouw in de jurk. 'Wat heeft die dokter hier nu weer geflikt?' Hij kon de boosheid en walging niet uit zijn stem houden. In een aparte manier hoopte hij dat deze bruut hierbij lag maar wel flink had geleden voor hij stierf. Die man verdiende het niet te leven, maar die dood mocht niet vredig zijn. Niet na wat hij die mensen hier had aangedaan.

Theneras op zijn antwoord en Iro voelde hoe de jongen een arm om zijn middel legde. Wat ze zagen toen ze rons keken was verschrikkelijk. Van wat Theneras zijn reactie was, was enkel waarheid. Iro vond dat zelf ook zo. Niemand zou ooit zo veel mensen te gelijker tijd moeten en kunnen doden. Deze mensen hadden vreselijk geleden. De schaduw wezens bleven gelukkig uit hun buurt. Maar hij wilde graag weten net als zijn leerling wat hier gebeurd was. Iro nam het touwtje van het kerstballetje in zijn mond en trok zijn omgeslagen arm weer weg bij Theneras. 'Let goed op, mijn leven ligt nu in jullie handen.' zei Iro en hij sloeg zijn handen weer hard tegen elkaar aan voor hij sprak. 'Milky way!' Opnieuw ontvlamde zich een bol van licht rond om hem heen voor het omhoog schoot en uiteen spattten. Duizende sterren vonkelde overal en na een wazig beeld van mensen die in en uit de kelder liepen met van alles en nog wat werd het beeld scherper. Iro vertrouwde erop dat Theneras niet te veel op de beelden letten, maar ook op mogelijke aanvallers. Er klonken net als in de kinderkamer geluiden van een gevecht onderaan de trap. Verschillende mensen kwamen binnen en sommige hadden een schop of een riek bij zich voor zelf bescherming. De andere de kinderen zaten diep weg gedoken in een hoekje. Het gehuil en angst kreten van boven maakte de mensen hier bang. De jonge vrouw die ze eerder hadden gezien kwam het smalle trapje af struikelen. Ze zat onder de wonden en wilde juist dat iedereen naar buiten moest en niet als een stel bange hazen in hun onomkombare holletje te blijven zitten, waar ze zeker de dood zouden vinden. Ze kon hen gelukkig allemaal tijdig waarschuwen en overhalen, maar nog voor ze konden vertrekken kwam er een of rare sobstantie door het plafon heen gevallen. het raakte een van de kinderen die luid begon te gillen en huilen van de pijn. Iro bleef zich consentreren. Deze keer was het langer dan het schouwspel in de kinderkamer..

De verschillende schaduw wezens die hier verbleven bleven  gelukkig uit hun buurt nu dat de kelder verlicht was. Gelukkig maar. Iro nam het touwtje van het kerstballetje in zijn mond en trok zijn arm van hem vandaan. Zijn docent vertelde hem dat ze nu goed moesten opletten en dat zijn leven in hun handen lag. Theneras knikte terwijl hij zijn eigen arm weghaalde en daarna naar Revas keek. De stro blonde jongen richtte zijn aandacht weer op zijn dark magic docent toen die zijn handen weer hard op elkaar klapte en de verboden spreuk weer uitsprak. De kelder werd opgelicht door die magie voordat er door de gehele kelder weer sterren fonkelde. Theneras keek even mee,  naar de bange kinderen en de vrouw die de trap af kwam voordat hij zijn blik afwende en zich enkel nog richtte op het geluid. Iro had ze gevraagd op te letten en hem te beschermen dat was precies wat hij ging doen. De geluiden waren verschrikkelijk,  ook omdat hij nu niets zag en hij had even last van een koude rilling. Revas snauwde een waarschuwing en Theneras keek naar de plek waar hij op doelde. Een groot, menselijk, schaduw wezen kroop uit de duisternis. Revas stoof op het wezen af en Theneras vuurde wat magie op het schaduw beest af. Theneras hoorde een van de kinderen hard gillen van angst en pijn en keek even om... Dat had hij beter niet kunnen doen, het was weerzinwekkend. Goed dat goedje had dus het gat in die vloer gemaakt, die vraag was beantwoord. Hij richtte zich hierna weer op het schaduw wezen,  het grote wezen schudde Revas van zich af en had zijn zinnen gezet op de roodharige leraar. Tssk, het wist dat Iro kwetsbaar was. Nou, dat wezen kon de pot op. Theneras gooide nog wat magie naar het schaduw wezen terwijl Revas zich ook weer op hem stortte.