De eerste les met Theneras was beter verlopen dan Iro voor mogelijk had gehouden. Natuurlijk moest hij oefenen, maar dat was niet meer dan normaal. Iro pakte de netjes op gevouwde pakje perkament waar de schild spreuken op stonden en wilde net naar de deur lopen toen hij merkte dat Reaper niet reageerde. Vreemd? Was hij ziek of zo... Iro liep even terug naar de slaapkamer en zag hoe vreemd het schaduw wezen in elkaar zat. 'Blijf jij maar hier Reaper. Je kunt wel wat rust gebruiken.' zei Iro niet echt met medeleven, maar hij wilde zijn Soul Beast ook niet te overwerken. Zelf voelde hij zich daardoor ook niet echt lekker, maar om zich ziek te melden had hij echt geen zin in. Niet na wat er gebeurd was wat zijn Oma hem verteld had op haar sterf bed. Met een schud van zijn hoofd liep Iro weg en sloot de deur achter zich. De gangen waren zoals gebruikelijk overvol en zijn blik gleed over alle koppen heen. Een beetje afwezig, maar niemand leek het te merken. Iro stopte bij de trap naar de kerker en hij kon de stem van zijn Oma niet verbannen uit zijn gedachten. Woede nam opnieuw bezit van hem, maar hij liet niets naar de buiten wereld merken. Hij wilde niet nog eens zo uitrazen. Dat zou mensen kunnen schaden en daar zat de docent Dark Magic nu net niet op de wachten. Een stem trok hem uit zijn furieuze gedachten, maar een kille koudere blik als anders was de anders zijn antwoord voor even.

Gekozen Soul Beast door Theneras:
http://nl.tinypic.com/r/2wmm0wx/8

Toen Theneras het briefje ontving dat zijn volgende bijles over soul beasts zou gaan, was hij, tussen het oefenen door, zijn boeken én de bibliotheek ingedoken. Een eigen Soul beast leek Theneras wel wat, mede omdat hij dan toch een, soort van, eigen huisdier zou hebben, hoopte hij. Hij gaapte terwijl hij de grote zaal uitliep. Hij was de avond ervoor op tijd naar bed gegaan, maar een nachtmerrie had hem, weer, van een goede nachtrust beroofd.  De nachtmerries werden langzaam aan minder, maar kwamen alsnog met enige regelmaat voor. Deze nachtmerrie was dezelfde geweest als een paar weken terug. één van zijn eerste (en gelukkig ook meteen een van zijn laatste) "jobs" waar hij een vader, voor de ogen van zijn jonge dochter, van het leven had beroofd. Deze ochtend was hij zo vroeg wakker, dat hij alle tijd had om te douchen, zijn school uniform aan te doen en langzaam naar de grote zaal te lopen voor het ontbijt. En, zoals verwacht, was deze, op een paar leerlingen en enkele leraar, verlaten


Al peinzend liep hij richting door de gangen heen en richting de kerkers. Hij vroeg zich af welk soul beast hij zou hebben. Het kon van alles zijn van vogel tot reptiel. Maar goed, daar kwam hij van zelf wel achter, eerst de basis goed onder de knie hebben en maar eens kijken wat Master Iro precies voor deze les gepland had. Dat Theneras graag nieuwe dingen leerde, was nu algemeen bekend vooral bij zijn mede shadranen. Hij trok zich, op het moment, niet erg veel van zijn medeleerlingen aan, en zij niet van hem, en was het wel gewend om veelal alleen te zijn.

Hij ging wat rustiger lopen doordat hij Master Iro bij de deur van de kerkers zag staan en keek toe hoe een leerling zich snel uit de voeten maakten. 'Goedemorgen, Master Iro' groette hij zijn leraar, toen Theneras ook bij dezelfde deur aangekomen was. 

De leerling die wat wilde vragen was door zijn ijzige blik meteen vergeten wat hij wilde vragen en rende hard weg. Iro verzuchten eventjes en bromde in zichzelf dat hij zich niet op andere moest afreageren! Toen hij Theneras hoorde spreken keek hij iets minder ijzig naar de aankomende leerling. 'Je bent mooi op tijd. Laten we eerst beginnen bij het begin. Ik neem aan dat je al over schaduw wezens gelezen hebt. Zo wat voor verschillende schaduw wezens zijn er en hoe moet je ze verslaan?' vroeg Iro en hij wachten geduldig. Zijn hoofd tolde vrezelijk, maar hij moest zichzelf bij een houden. Reaper was nu niet hier om hem van enige nut te zijn. Maar hij moest zijn best doen deze les door te komen. Theneras was een snelle leerling, maar vechten om een.schaduw wezen te bemachtigen was heel wat anders dan een veertje te bemachtigen.

Nadat Master Iro hem de vraag had gesteld, dacht Theneras even na, en kwam hij tot de conclusie dat het hem ontschoten was. Natuurlijk moest dat per se nu gebeuren. 'Het is me even ontschoten, meneer.' gaf hij eerlijk toe 'Maar ik zal proberen uw vraag zo goed mogelijk te beantwoorden.' Goh, wat voelde hij zich stom. Al die tijd in die boeken doorgebracht om er nu niet op te kunnen komen. Thanks for nothing, you useless brain. 'Is het niet zo dat, Schaduw wezens meerdere vormen aan kunnen nemen? Vooral dierlijke én menselijke? Maar ook dat een schaduw wezen zich kan aanpassen naar je ziel?' Hij beet onbewust op zijn onderlip. 'En ik geloof dat je ze kan verslaan met duistere én lichte magie. Zoals.. zoals in de vorige les, met de zweep enzo, maar dan een stuk lastiger..' Hij schudde zijn hoofd en keek naar Master Iro. De leergierige tinteling was verdwenen uit zijn ogen. Theneras was zwaar teleurgesteld, in niemand anders dan zichzelf.

Hmpf, dit kon toch niet waar zijn? Iro kon een afkeurende blik niet verbergen. Wat had die knaap al die tijd gedaan??? De docent Dark Magic wilde net een furieuse repliek houden maar in eens begon Theneras weer te spreken in vraag vorm. Het was goed tot bijna goed, maar hij slikte zijn boze woorden in. 'Bijna goed, Ja schaduw wezens kunnen elk twee vormem aan nemen. Maar ze vormen zich niet naar jouw ziel. Ze verbinden zich ermee. Plus dat Light magie hun dood kan worden als je ze op hun zwakste plekken raakt. Verder zijn alle elementaire magie die hen meer verwonden dan dodelijk zijn.' zei hij en zuchten eventjes. 'Maar er is 1 manier waarop je hen vangen kunt zonder ze te schaden. Die ga ik je eerst leren voor we naar beneden toe gaan. Ooit van Shadow trap gehoort?' vroeg Iro nu meer serieuzer dan eerst en wachten diens reactie af.

Hm, Dat Theneras wat opschreef was nooit weg en wel gemakkelijker voor hem natuurlijk, maar dat hij geen ervaring zelf met Shadow trap had was zo gek nog niet. Het was een techniek die je moest bundelen. 'Mooi, Het is er eentje die je maar drie keer kunt uitvoeren als je een beginneling bent en het is ook niet gemakkelijk om die in het licht op te roepen. Schadow trap wordt aan de uiteindes verzwaard door daar kleine bolletjes Dark matter eraan toe te voegen. Zo dus.' zei Iro en hij spreiden zijn armen waardoor er even een rode gloed achter hem verscheen en een soort spinnenweb achter hem ontstond die als een katapult af gevuurd werd en langs Theneras schoot, maar een hoog gilletje maakte maar al te duidelijk dat er iemand in gevangen zat. Het was een meisje, waarschijnlijk een eerste jaars. Iro zuchten en stapte langs Theneras heen. 'Wat doet u nog zo laat op de gang Little Miss! De klassen zijn allang begonnen. Ik wil u niet meer op de gangen zien rond dwalen of ik stuur u de volgende keer naar de head Master en ik neem aan dat u daar niet heen wil!' zijn toon was ijzig koud en het meisje dat languit op de grond onder het net lag keek hem met bange ogen aan, maar ze knikte woordeloos. Iro liet het net verdwijnen met een enkele hand beweging en het meisje wist niet hoe snel haar voeten haar konden dragen, maar ze stoof weg alsof Iro zich elk moment kon bedenken. 'Spijbelaars! Die zouden ze aan de duimschroeven moeten op hangen!' mompelde hij binnensmonds geen ach slaan op dat het gehoord kon worden. Ik hoop dat u goed gekeken hebt Mister Adams, ik doe het niet nog eens voor.' zei Iro iets vriendelijker. Hij wilde zijn nog enige leerling van zijn Mentor klas niet af schrikken.

Theneras had goed opgelet. Dat was mooi, maar zijn volgende woorden lieten hem even kort lachen. 'Hahaha, Niet die jij vangen wil. Maar het Soulbeast dat jouw doden wil.' Goed misschien niet zo subtiel, maar het was wel de waarheid. 'Een schaduw wezen gaat mensen normaal uit de weg, maar zodra het een verband met de des betreffende persoon voelt, voeld het zich bedreigt en wil daar vanaf. Dus zijn enigste optie is om die bedreiging uit de weg te ruimen. Daarom heb ik een stuk perkament bij me die ons beschermd als jij of welke leerling dan ook niet in staat is om Zijn Soulbeast te vangen. Maar nu iets anders. Hier heb ik een andere Soulbeast die normaal alleen in het lokaal verblijft, maar ik wil dat jij er eerst op gaat oefenen.' lachte Iro en hij knipte in zijn vingers waarna een duistere schaduw uit een nis te voorschijn kwam en zich even liet gelden door zijn magische energie uit te spreiden. De boeman achtige shadow met enkel een vormloos livhaam en een wit masker. Zijn houding werd weer normaal en Iro streelde even over zijn masker. 'Wie deze jongen ooit gevangen heeft is een zeer machtige tovenaar geweest en anders heeft hij of zij gewoon geluk gehad. Dit is een hoog level schaduw wezen. Dus die kunnen ook in de kerker leven. Maar als die je wilt aanvallen moet je meteen terug komen. Schaduw wezens zijn niet om mee te spotten knoop dat goed in je oren!' legde Iro uit en stapte bij Boedy vandaan zodat Theneras zijn gang kon gaan.

Hij luisterde aandachtig naar Master Iro zijn woorden en knikte. Doden maakten inderdaad meer sence, vanuit het perspectief van het schaduw wezen gezien dan. Master Iro ging verder Theneras luisterde naar zijn uitleg. Toen Master Iro in zijn vingers knipte en de deur open maakte wachtte Theneras in spanning af. Wat zou er precies uit komen?  In het donker bewoog... iets. Het schaduw wezen had een aparte vorm en voor even dacht Theneras dat het bijna menselijk leek, maar dat vervloog snel. Het lichaam was vormloos en dit schaduw wezen had een soort masker op. Een energiegolf ging door Theneras heen, maar het was net zo snel weg als dat het gekomen was. Hij wist ook niet zeker wie die energiegolf had gemaakt, zijn mentor of het schaduw wezen? 
 
Dit was dus een hoog level schaduw wezen, hoorde Theneras van zijn leraar vertellen. En mochten ze je dus aanvallen moest je niet opgeven. Zwakte laten zien en je was er geweest, vertaalde Theneras het in zijn hoofd. Dat was een... regel die hij vaker gehoord had. Eentje die hij naar de maan gegooid had in de afgelopen weken. Theneras knikte naar zijn leraar, als teken dat hij hem begrepen had, en master Iro stapte bij het schaduw wezen weg.

Hij haalde rustig adem en was nu blij dat hij met Dark matter had geoefend. Hij richtte zijn aandacht op wat hij moest doen. Shadow Trap. Dat was het leuke en moeilijke ding van magie in de praktijk. Je moest het gewoon doén. Hij dacht terug naar wat master Iro gedaan had toen hij het web had gemaakt.  Hij had zijn armen gespreid en die rode gloed was achter hem ontstaan. Theneras deed hetzelfde en concentreerde zich op zijn magie. Op zijn netvlies brandde het beeld van het spinnenweb, met aan de uiteinden Dark Matter. Hij voelde hoe de schaduwen naar hem toe kwamen. De dark matter had hij in ieder geval. Hij voelde dat er iets gebeurde maar of hij het web had gecreëerd kon hij, op het moment, niet met zekerheid zeggen. Dit omdat hij niet bang was dat, als hij over zijn schouder zou kijken, hij zijn concentratie zou verliezen. Hij moest maar hopen dat er achter hem een spinnenweb was verschenen. In zijn gedachten had het spinnenweb blauw achtige gloed gehad en hij vroeg zich af of het ook écht gebeurd was. Hij dwong zichzelf om zich in te beelden dat het web langs hem heen vloog, recht op het schaduw wezen af en hij wilde de Dark matter om het net op te tillen. Zijn web vloog langs hem heen, en landde op het schaduw wezen. Het was vlak achter het masker neergekomen, en als het wezen een menselijke vorm had gehad, was het web waarschijnlijk op de romp terecht gekomen. De dark matter bolletjes hielden het web op de grond, en zorgde ervoor dat het wezen niet weg kon. Hoopte hij.

 Theneras was opgelucht dat het hem gelukt was, en was blij met het resultaat. Zijn web was kleiner en minder mooi dan die van master Iro was geweest, maar voor de eerste keer vond hij het helemaal niet verkeerd en hij grijnsde licht. Hij bedacht zich wel dat, als de woorden van master Iro letterlijk bedoeld waren hij het web, voor nu, nog maar twee maal zou kunnen maken.
De dark matter oproepen, was deze keer niet moeilijk geweest, maar vooral het weten of het web er was ja of te nee, vond hij lastig. Hij had het idee dat het of iets was, wat je moest voelen of dat het een kwestie was van zelfvertrouwen en maar moest hopen of weten dat het net er was.  Hij draaide zijn hoofd naar master Iro. 'Hoe was dat voor een eerste keer?'  Lachte hij, grijns nog steeds op zijn lippen en stem licht en vrolijk. De twinkeling in zijn blauwe ogen was terug in zijn volle glorie. Hij keek vanuit zijn ooghoek naar het schaduw wezen, wat nog vast zat onder zijn web.
-

(668 woorden)

Hij had enkel nog niet verteld over de gloed die per persoon verschilde dit keer, maar dat had Iro bij de vorige les al gedaan gehad. Theneras creeerde een net voor het schaduw wezen en ving hem via zijn masker. De jonge man was er heel erg te vrede over maar zijn blik was krities. 'Goed gedaan al hoewel... Je laat je verdediging open. Boedy liet zich vangen, maar je moet je nooit laten af leiden van.je doel!' zei hij en knipte nog eens in zijn vingers. Boedy glipte tussen de te grote masen van het net door en vloog op Theneras af, maar vlak voor deze zijn aanval afmaakte stopte een zeer wel goed en gevaarlijk gevormde klauwachtige hand vlak voor Theneras zijn gezicht. Het veranderde zijn houding lichtjes en tikte met zijn lange dunne vingers tegen de leerling zijn neus. Waarna het raspend begon te lachen. 'Laat nooit je verdediging vallen anders was je nu sate geweest.' zijn stem klonk streng en sarcastisch te gelijk. Boedy had zijn werk gedaan en verdween weer. 'Kom nu gaan we met het echte werk beginnen!' zei Iro en opende de deur naar de kerkers. Het was er donker en met de hulp van een toorst die aan de muur van de eerdere.gang hing nam Iro mee naar beneden. De trap was smal maar lang. Het was nog wel zo dat overal schaduw wezens konden zitten. Maar de meeste keken hen enkel na. Toen ze onder aan de trap gekomen waren kwamen strekte zich een brede lange gang voor hen uit. Er waren niet veel mensen hier ooit geweest en dat was ook goed te zien. Rustig liep Iro verder tot ze op een soort pleintje kwamen. 'Goed, Ik leg hier het perkament neer voor als het schaduw wezen te sterk voor je is. Ga niet de held uit hangen' waarschuwde Iro en rolde het perkament in een cirkel uit waarna hij recht ging staan en keek Theneras rustig aan.

Theneras keek tussen master Iro en het schaduw wezen, blijkbaar dus Boedy genaamd.  Theneras was, inderdaad, lichtelijk afgeleid geweest door zijn triomf en master Iro vertelde hem ook dat hij zijn verdediging open had gelaten. Met een knip van zijn vingers, liet master Iro het schaduw wezen vrij. Het wezen stormde op Theneras af en het enige wat hij kon doen, was blijven staan. Het schaduw wezen stopte vlak voor zijn neus, en reikte een schaduw klauw naar hem heus, en tikte hem op zijn neus waarna het begon te lachen. Theneras knipperde met zijn ogen na dit schouwspel. 'Laat nooit je verdediging vallen anders was je nu saté geweest.' Klonk master Iro zijn stem van naast hem.  Theneras knikte en maakte er een mentale notitie van, 'Begrepen, meneer!' antwoordde hij. Boedy het schaduw wezen verdween en master Iro melde dat het échte werk nu zou gaan beginnen. Hij maakte de deur naar de kelder open en Theneras volgde hem. 

Het was er erg donker en Theneras was blij voor de toorts. Hij zwaaide even met zijn armen over zijn gezicht en hoed toen hij in een spinnenweb of stofrag liep, welke van de twee het was wist hij niet. De trap was erg smal en Theneras was blij dat hij niet aan claustrofobie leidde, al had hij wel erg het gevoel dat ze bekeken werden. Eenmaal onder aan de trap, zag Theneras dat ze bij een gang waren aangekomen. Het was er erg stoffig en hij nieste even. Er kwamen hier blijkbaar weinig mensen.  Theneras volgde master Iro op de voet. Eenmaal op een soort pleintje, stopten ze met lopen.  Theneras keek toe hoe master Iro het perkament uit rolde waarna hij zich weer op hem richtte. Hij waarschuwde Theneras en hij schudde een heftige nee. 'Ik zal voorzichtig doen, meneer. En mijn verdediging niet laten zakken.' zei hij serieus. Een trillende zucht ontsnapte aan zijn lippen. Hij was onwijs nerveus maar ook nieuwsgierig naar wat voor een soort schaduw wezen er op hem af zou komen. 

Hij liep om het perkament en master Iro heen, de donkere gang in. Hij wist niet of hij de toorts nodig had en keek even over zijn schouder, maar bedacht dat het niet zo een goed idee zou zijn. Een verkeerde beweging en hij zou zichzelf in brand kunnen steken. Het duurde even voor zijn ogen gewend raakte aan het donker, en nu weer, voelde hij zich bekeken. Het was een gevoel wat zijn nekharen overeind liet staan, hetzelfde gevoel wat hij op de trap had meegemaakt. Even dacht hij dat hij iets zag bewegen in de schaduwen, maar toen hij stopte met lopen en keek, zag hij niets. Schaduw wezens waren slim en mocht er eentje een verbinding met hem voelen, zou deze zich eerst bedreigd voelen om hem daarna aan te vallen, iets wat master Iro hem duidelijk had verteld. Hij twijfelde of hij verder moest gaan, dieper de gang op, toen iets zijn aandacht trok.
Een raar geluid van zijn rechter kant, trok zijn aandacht. Het was een getik op de stenen grond. Tik...tik...tik... klonken ze ritmisch. Hij zou zweren dat het klonk als nagels. Hij dwong zijn lichaam rustig te blijven door diep in en uit te ademen. Vanuit de schaduwen liep een schaduw wezen. Het beest was groot maar Theneras bleef staan. Dit was het. Hij kon nu geen zwakte tonen en niet twijfelen anders was hij er geweest. 'Anders ben je saté' klonk de stem van master Iro in zijn hoofd. Hij rechtte zijn rug en het wezen stopte een moment met lopen en liet een oorverdovend gehuil horen. Het beest maakte oogcontact, de ogen van het schaduw wezen waren donker blauw, en gromde. Theneras zijn brein klikte. Dit schaduw wezen was een wolf of een hond of iéts in die trend. Theneras wilde zijn magie om een web te maken, deze keer moest het iets groter zijn dan bij Boedy, en hij voelde de Dark Matter zich aan het web vast klemmen. Het net was gemaakt. Het wezen liep naar hem toe en zijn lichaam was laag bij de grond, het leek alsof hij aan het sluipen was. Wat het waarschijnlijk aan het doen was, als hij terug dacht aan de Kraai van Iro. Dat beest was Kraai in alles wat het deed, wat Theneras gezien had dan, dus waarom zou dit beest niet een en al wolf zijn? 

De blauwe gloed van het web lichtte de hal even op en gaf het een vreemde gloed. De schaduwen leken allemaal te bewegen en het schaduw wezen leek even zijn bedenkingen te hebben, al liep het daarna door. Nog harder grommend dan te voren. Theneras was nu een échte bedreiging. Hij liet zijn web los op het moment dat het schaduw wezen zijn aanval inzetten. De twee ontmoetten elkaar midden in de lucht en het web sleurde het wezen naar beneden. De schaduw wolf liet een geluid horen wat erg leek om de mengeling tussen een grom en gejammer. Het web, zag theneras nu, had de wolf te pakken gekregen bij het bovenste deel van zijn lichaam. Kop, voorpoten en deel romp. Hij staarde naar het wezen, durfde zijn blik niet te laten afdwalen naar zijn leraar. Als hij nú zijn verdediging, muur of hoe je het ook wilde noemen, liet zakken, was hij een kauwspeeltje voor het zwarte beest. Hij vroeg zich af of hij nog een net moest maken voor het achterlijf en de achterpoten van het schaduw wezen. Hij deed zijn mond open om zijn leraar naar advies te vragen, maar er kwam geen geluid uit. Hij schraapte zijn keel en probeerde het opnieuw. Deze keer deed zijn stem het wel. 'Master Iro?' Galmde Theneras zijn stem door de kelder. Hij hoorde nu pas hoe de geluiden op de muren weerkaatsen en een lichte echo lieten horen. Hij maakte zijn lippen vochtig. 'Het...wezen zit onder mijn web. Moet ik nu nóg een web maken?' vroeg hij. 'Of moest hij nu iets anders doen?' Hij haalde zijn ogen niet van het wezen af en zijn ogen zagen lichtjes dat de schaduwen bewogen. De rest van de schaduw wezens lieten hem met rust. Voor nu. Al starend naar het zwarte beest wachtte hij op zijn mentor. De schaduw onder zijn web staarde hem nijdig aan en gromde, net zo nijdig als dat die ogen stonden, om te laten merken dat het het er niet mee eens was, dat hij u onder een web zat.
 
-
omg, 1080 woorden!‼

Theneras had het begrepen en ze liepen de kerkers binnen. Het was rustig alhoewel ze bekeken werden van alle kanten waar maar schaduw was. Op het pleintje legde Iro het perkament neer zodat ze daar beschermd zouden zijn als het fout mocht gaan. Iro keek Theneras na, maar bleef op zijn hoede. Een magiër kon zeker twee schaduw wezens aan, maar de docent had al genoeg aan zijn hoofd met Reaper en wilde een tweede Schaduw wezen nog niet tegen komen. Ze zouden vast sterker zijn dan Reaper en die was al behoorlijk sterk geweest. Al die schaduw wezens maakte hem misselijk en heel even liet hij een arm rond zijn maag liggen. Hij had geen zin om hier te gaan braken waar een leerling bij was. Reaper was ziek en dat har ook gevolgen voor hem! Toen Theneras hem riep wat nu te doen nu het wezen onder zijn shadow trap lag slikte hij een vieze smaak weg voor Iro antwoord gaf. 'Zorg dat hij er stevig onderligt anders raakt hij vrij en ben je nog verder van huis. Als hij goed vast ligt neem dan iets van het wezen waardoor je hem kan domineren!' riep Iro en hij voelde zich duizelig worden. Een van de schaduw wezens bemerkte dat hij zich niet optimaal voelde zoals eerdere keren dat Iro met andere leerlingen hier binnen was gekomen. Hij had een meer menselijke vorm al had het geen menselijk gezicht. Iro stond bijna te draaien op zijn voeten, maar hij wist zich staande te houden.

(Spreid je gevecht met het schaduw wezen over je post anders is de lol er zo van af. ) XD

Theneras knikte bij het antwoord van zijn leraar. Iets pakken van dat schaduw wezen, zoals haren? Net toen Theneras een paar haren wilde pakken, werd hij afgeleid doordat zijn oog viel op zijn leraar. Hij zag er, alles behalve, goed uit. Theneras bemerkte dat er een schaduw wezen bij zijn leraar stond. Deze was zeker menselijk, maar of het ook een gezicht had kon hij niet zeggen, dit doordat het wezen met zijn rug naar Theneras toe stond. Dit alles zorgde ervoor dat zijn web net een tikkeltje minder krachtig was en het schaduw beest wurmde zich eruit. Theneras zag het op tijd en kon optijd opzei duiken. Bijna had het beest zijn arm tussen die krachtige kaken. Theneras vloekte en kon het zich niet permitteren om naar zijn leraar te kijken. Hij zal wel oké zijn, toch?

Theneras liep achteruit, en probeerde tegelijkertijd het furieuze beest te ontwijken. Als hij de wolf maar bij het perkament kon krijgen. Theneras voelde zweetdruppeltjes over zijn rug lopen. De zwarte wolf liep weer laag bij de grond, te sluipen. Als het een dier was geweest, had hij alle spieren zien bewegen. Hoewel, De raaf had échte veren gehad, deze wolf had échte haren. Hij sloeg zijn eigen voor zijn kop, dit was totaal niet het moment om daar aan te denken.
Kwijl druppelde langs de bek van het beest en landde op de stenen vloer. Zijn nagels maakten het karakteristieke tik geluid en uit het lijf kwam een laag gegrom. Het dier was boos geweest maar was nu furieus. Theneras zijn adem was gejaagd en zijn hart ging snel te keer en weerklonk in zijn oren. Hij durfde niet achter uit te kijken en hoopte dat het perkament al in de buurt was. Ergens in zijn achterhoofd, wist hij dat hij nu langs master Iro en het menselijke schaduw beest liep, maar zijn ogen zagen het niet. Deze waren voor honderd procent gericht op het soul beast die hem belaagde. Wederom laste de wolf een aanval in, en hij voelde een tand langs zijn arm gaan. Theneras draaide zich om, anders had het beest achter hem gestaan en dat was iets wat hij echt niet wilde. Snel keek hij langs het beest heen, en zag dat hij in ziektegeval in de buurt van het perkament was. Theneras liep achteruit, alle geluiden weerkaatst op de muren van de kelder. Zijn gejaagde ademhaling en voetstappen en het gegrom en de nagels van het schaduw wezen. De zwarte schim zijn blauwe ogen waren, voor een split second, op zijn leraar gericht maar het beest vond Theneras interessanter en vervolgde zijn achtervolging. Theneras focuste zijn magie, maar kon zo snel geen web maken. Als hij, op de één of andere manier, ruimte tussen hem en de wolf kon creëren. Of als hij hem, al was het maar voor een seconde, kon laten stilstaan, had hij nog een kans.
 

(Done en Sorry. Ik was.. Iets té enthousiast geloof ik x'D)

Iro had voor de zekerheid in de cirkel dat het perkament had gemaakt gaan staan dus kon hij zich iets permiteren zich minder lekker te voelen, maar het had wel ongewenste gevolgen. Hij maakte zich kwaad en ging weer rechter staan om een shadow trap te maken, maar hij vuurde er niet eentje af. Deze vallen waren minder sterk naar maten hoe hoger het level van het schaduw wezen was. Iro vuurde drie Shadow trap's achterelkaar af. Het meer menselijke schaduw wezen had dit niet zien aan komen en werd tegen een pilaar gesmeten en vast gebonden door de langere draden van de schaduw netten. Hij zag Theneras met het schaduw dier dichterbij komen en vloekte binnensmonds. 'Zorg dat je een tand of een klauw te pakken krijgt, anders heb je een te zwak punt om je Soul Beast te domineren! Denk aan wat ik je geleerd heb, je kunt meer gebruiken dan alleen net net!' raspte zijn stem. Je kon nu duidelijk horen dat er iets mis met hem was, maar Iro duwde zichzelf zo als altijd tot en over zijn grenzen.

Zijn ogen gleden heel snel even naar zijn leraar, en Theneras fronste en perste daarna zijn lippen op elkaar, waardoor ze bijna op een dunne streep leken. Tand of klauw. Iets anders dan een net, herhaalde hij in zijn hoofd. De stem van zijn mentor had anders geklonken, maar hij kon er niet erg veel over nadenken doordat een furieus schaduw beest erg graag op hem zou willen kauwen.
Hij gromde uit frustratie, om zijn eigen stommiteit. Hij gebruikte Shadow trip, wat gemakkelijk ging doordat de hele kelder een en al schaduw was. Hij slaagde een zucht van opluchting, hij was nu iets verder weg van het schaduw wezen, maar dat zou niet lang duren. Het schaduw wezen kon overigens zélf ook via de schaduwen reizen.  
Van een van de schaduwen maakte hij een zweep, die, voor even, een licht blauwe streep van licht vormde. Hij prefereerde de zweep tegen over Dark matter. De zweep was iets makkelijker en met de zweep kon hij in ieder geval het beest van zich af houden en, met een beetje mazzel, een tand of klauw er af slaan. Een grom van zijn rechterkant attendeerde Theneras erop dat de wolf vanuit de schaduw liep. Hij sloeg het met zijn zweep, maar miste doordat de wolf opzei sprong. Het zwiep geluid galmde door de kelder en bleef even door echoën. Theneras gebruikte wederom weer Shadow trip, deze maal om vlak bij het perkament uit te komen, het tweede ding was dat zijn leraar vlak in de buurt was, mocht het helemaal mis gaan.
Het schaduw wezen kwam uit een schaduw vandaan stormen, gelukkig niet al te dicht bij, wat ervoor zorgde dat hij genoeg tijd had om te reageren. De zweep ging door de lucht en landde op de snuit van het schaduw wezen. Het wezen jammerde even, maar herpakte zich redelijk snel. Theneras had de pauze gebruikt om een net te creëren en de kelder was weer voorzien van een blauwe gloed. Hij vuurde het net af, en gelukkig miste het niet. Het raakte het schaduw wezen te midden van zijn kop, waardoor zijn kop en voorpoten onder het net lagen, snuit vrij. Weer galmde het zwiep geluid door de kelder en een doffe dreun, vervolgd door luid gejammer volgde en vulde de ruimte met geluiden. Er was een tand uitgeslagen.  In het donker was de tand nog vrij lastig te vinden, maar na een tijdje zoeken, had hij hem toch gevonden. Het lag een groot stuk naar rechts, gelukkig niet dicht in de buurt van elk schaduw wezen.  Hij pakte het in zijn hand en staarde er even naar. 'Hoe moet je een schaduw wezen precies domineren, meneer?'  Vroeg hij, toen hij weer bij het perkament en zijn leraar stond. Hij richtte zijn volledige aandacht weer op de wolf, en was blij en opgelucht dat hij zijn concentatie zo goed had gehouden, dat het net nu wel bleef zitten.

Iro zag hoe Theneras zich staande hield tegenover het schaduw wezen dat hem uit gekozen had. Zelf deed hij het iets slechter, maar Iro duwde door en dwong zichzelf om overeind te blijven en stuurde verschillende Dark Matter bollen op het gevangen schaduw wezen dat hem had willen aanvallen. Het wezen kreunde enkel en bood verder geen weer stand. Hij wist dat ie vast zat en dat was voor hem al vernederend genoeg. Het net had moeite te blijven bestaan, maar Iro liet het vervagen zodat het schaduw wezen op de stenen vloei belanden en zich niet op kon drukken. Iro begon te hijgen. Hij had veel energie verbruikt doordat hij zich niet prettig voelde, maar de les moest door gaan. Theneras kwam weer terug en sloeg naar het schaduw wezen dat zich weer op hem wilde storten, maar door die actie kon Theneras net even een krachtig net maken om de wolf te vangen en er een tand af te slaan. Toen de jongen de tand vast had vroeg hij wat er nu moest gebeuren. 'Houd de tand voor je uit zodat het schaduw wezen je goed kan zien en spreek me na! Shadow creature from now on will you be my servant and does everything I will tell you to do, until I will regain your freedom!' zei Iro op gebiedige toon en keek nu voor het eerst weer naar Theneras en hoe hij zijn opdracht zou vervullen.

Theneras luisterde naar zijn leraar, en volgde zijn instructies stap voor stap uit. Hij ging voor het schaduw wezen staan en hield de tand voor zich uit. Hij maakte zijn lippen vochtig, slikte en zei zijn leraar na. 'Shadow creature from now on you will be my servant and do everything I will tell you to do, until I will regain your freedom!' Theneras wist niet zeker wat er gebeurde, maar de ogen zijn het schaduw wezen lichtte even raar op en het keek hem zo waar nog vuiler aan. Hij twijfelde even of hij het web moest laten verdwijnen, of dat hij nog even moest wachten. Hij besloot te wachten op de instructies van zijn leraar en keek over zijn schouder naar hem toe. 'En nu?' Zijn stem kraakte een beetje en hij schraapte zijn keel. 'kan dat web eraf?' vroeg hij verder. Hij voelde zijn energiepeil naar omlaag zakken, maar hij negeerde het.  Deze les was fysiek en mentaal vrij heftig en dat was dan ook de logische verklaring, bedacht hij zich. Hij had verder deze dag gelukkig geen lessen meer, en het zou waarschijnlijk vanzelf wel wegtrekken met een beetje rust en een goede maaltijd. 

De overige schaduw wezens begonnen zich steeds onrustiger te worden, maar ze zouden hier snel genoeg weg zijn. Tenminstebdat hoopte Iro van.wel. Zijn blik gleed even over de schaduw rijke kerkers, maar er was er nog geen die naar voren kwam. Toen Theneras de spreuk uit sprak lichten de ogen van de wolf op en keek de jongen zowaar nog vuiler aan, maar hij of zij zou de leerling niet direct kunnen aanvallen. 'Het net kan er af, Maar voor je dat doet berg de.tand goed op zodat het schaduw wezen er niet erbij kan. Anders neemt hij zijn eigen vrijheiden ben je alsnog sate.' zei Iro en voelde zijn maag presteren. Maar ze moesten nog even afwachten, tot Theneras klaar zou zijn.

Theneras knikte naar zijn leraar en staarde daarna naar de tand. Hij perste zijn lippen even op elkaar in concentratie. Die tand zou hij in een ketting kunnen maken, of misschien als ornament op zijn hoed kunnen bevestigen?  Hij slaagde een zucht, voor nu stopte hij die tand weg in de binnenzak van zijn school uniform. Saté worden was hij namelijk niet van plan. 
Het net liet hij verdwijnen en het schaduw wezen krabbelde overeind en schudde zich uit. Hij zou een naam moeten verzinnen voor die wolf, want schaduw wezen of wolf zouden niet volstaan, vond hij zelf. Hij richtte zijn aandacht op zijn leraar 'Moet ik nog iets... doen?' Vroeg hij, terwijl hij wat haren voor zijn ogen weg veegde. 'En, heeft u nog adviezen en tips, om met hem' bij het woord hem wenkte hij zijn hoofd naar de wolf 'om te gaan?' vroeg hij, terwijl hij op zijn lip beet. 
Het, nee zijn, schaduw wezen bleef zitten waar het zat en sloeg hun gaande, oren naar achteren gekanteld waardoor deze bijna plat op zijn schedel lagen. Hij was het er klaarblijkelijk niet mee eens dat hij nu was verbonden aan een sterveling.

Iro moest even grinniken bij Theneras zijn woorden. 'Je zult een band met hem moeten maken. Iets dat tijd nodig heeft. Het kan zijn dat hij of zij eerst niet naar je wil luisteren, daarvoor heb je nu de tand om je schaduw wezen te onderdrukken. Als het goed is zul je het wezen ook moeten kunnen verstaan. Schaduw wezens kunnen enkel met hun meesters of meesteressen spreken tenzij een woud magier in de buurt is. Die kunnen hun stem horen doordat ze gedeeltelijk een dierlijke kan hebben. Maar ons werk zit hier op laten we niet langer blijven dan nodig is.' zei Iro en rolde het perkament weer op. 'Als hik niet zo wil luisteren pak je de tand weer beet en commandeerd hem mee te gaan. Dat kan hij niet weigeren.' voegde Iro eraan toe en kwam moeizaam overeind. Hij voelde zich echt niet lekker. Misschien zou hij griep krijgen, maar niet voor de les af was. Zijn voeten brachten hem weer naar de trap die lichtjes baden in.het licht van de toorts. Naar boven was best lastig nu, maar hij zetten zijn beste beentje voor tot ze boven aan kwamen op de gang van de school. Daar hield hij de deur open en stak de toorts weer in zijn houder.

Theneras knikte naar zijn mentor. Dat klonk logisch. Hij keek naar zijn, nog naamloze, soul beast. 'Kom je mee? Of moet ik je dwingen.' Vroeg Theneras aan hem. Zijn wolf keek hem even aan en als blikken konden doden, was hij allang al dood neer gevallen. Hij gromde een prima omdat het moet, of in ieder geval daar klonk het naar, in Theneras zijn oren. Hij liep achter Iro aan en keek zo nu en dan even om zodat hij zeker wist dat zijn soul beast hun nog volgde. Onder het lopen door had hij nagedacht over een naam en had besloten om hem Revas te noemen. 
 

Eenmaal boven aan, deed master Iro de deur open en stak de toorts terug. Theneras liep door de deur de gang op, Revas op zijn hielen. Het licht deed even zeer aan zijn ogen nu hij een tijdje in die kelder had gezeten en de geluiden klonken harder dan normaal. Het duurde ongeveer een minuut voor zijn ogen en oren zich weer hadden aangepast. Revas vond deze verandering niet leuk, wat te merken was aan zijn ogen die heen en weer gingen in hun kassen en aan de manier waarop hij Theneras uit voeterde. Het zou veel tijd en geduld vergen om een band met Revas op te bouwen, maar hij was vastberaden en het zou hem lukken. Hij keek even naar master Iro en wachtte op hem. Hij dacht dat de les was afgelopen, maar zeker was hij er niet van. Misschien dat master Iro hem nog iets wilde melden of iets met hem wilde bespreken.  

Iro hoorde Theneras tegen zijn Soul Beast spreken en het mopperende gegrom van het dier trok een vermakelijke grijns over zijn lippen. Eenmaal boven wachten Theneras op meer info zo te zien. Master Iro kon de grijns niet van zijn lippen krijgen en wenkte hen mee te komen richting de nu lege dark Magic lokaal. Daar ging Iro op de stoel achter zijn bureau zitten. 'Zo nu wil ik dat jij je concentreert op je Soul Beast en probeer mentaal contact met hem te maken. Maakt niet uit wat je zegt, zolang je hem maar niet beledigt en vraag of de naam die je hem geven wil goed genoeg voor hem is.' zei master Iro en hij trok een laatje open en haalde daar een klein flesje uit waar maagzuur remmende kruiden in zaten. Gebotteld zodat de gebruiker ervan het enkel hoefde te drinken. Hij draaide de dop los en dronk het geheel ineen keer leeg. Het smaakte vreselijk zoet, maar het hield gelukkig. Iro keek naar de jongen en zijn schaduw wezen en wachten geduldig af.

Master Iro grijnsde en wenkte hem. Theneras volgde gedwee en ook Revas liep mee, het soul beast had geen zin om gecommandeerd te worden én geen keuze te hebben blijkbaar. Ze belandde in het lege dark magic lokaal, waar Master Iro achter het bureau ging zitten. Hij gaf Theneras de opdracht om mentaal contact te maken met Revas, en hem niet te beledigen of naar zijn gegeven naam geven. Hij knikte, en keek toe, toen zijn leraar een flesje pakte en het goedje opdronk. Even fronste hij zijn wenkbrauwen, maar het was, zoals iemand ooit tegen hem gezegd had, zijn zaakje niet. Hij richtte zijn blik op Revas, die een neutrale blik had opgezet. 
 
Theneras deed zijn ogen dicht, hij wist niet of het zo hoorde maar het was het proberen waard. Hij dacht een simpele gedachte. Hallo daar.  Het was een simpele gedachten en ook niet te lang, net goed om mee te beginnen, toch?

Hij richtte die ene gedachte en in zijn hoofd zag hij het van hem naar Revas gaan. écht contact kreeg hij niet, hij zag een paar flitsen waarvan hij niet op kon maken wat het was, maar het was beter dan niets. Hij zuchtte en deed zijn ogen weer even open. Revas keek hem bijna... geamuseerd aan. 'Jij vindt dit leuk...' Mompelde Theneras meer naar zichzelf dan naar Revas of master Iro. 
'Ik zag net wat flitsen van iets, maar écht contact had ik niet' Hij zei het hardop, tegen master Iro zodat hij wist dat er íets gebeurd was en tegen zichzelf ter confirmatie.
 Weer zuchtte hij, deed zijn ogen dicht en concentreerde weer een hallo daar. Hij hoopte dat het nu wél lukte. Weer beeldde hij zich in dat er tussen hem en Revas een gedachte reisde, maar Theneras hoorde een geruis, meer een soort gekraak, en een koude hallo en daarna niets, doordat er een hevige hoofdpijn op kwam zetten. Hij had het idee dat hij flauw zou vallen en hij greep zich vast aan de rand van het bureau. Hij had geen idee of Revas er mee te maken ja of te nee, doordat zijn zicht vrij wazig was.

Zijn blik bleef op de jongen gericht, maar Iro voelde wat hij verkeert deed. Maar nog voor hij actie kon ondernemen greep Theneras zichzelf aan de rand van het bureau vast. Hij stond snel op en greep de leerling bij zijn arm vast. 'Je dient geen magie te gebruiken met mentaal contact! ga zitten en denk gewoon met je Soul beast in diezelfde gedachten, maar koppel er geen magie aan vast!' zei hij barst, maar bleef Theneras strak en rustig aan kijken. Die fout maakte iedereen dus zo vreemd was dat niet. 'Probeer je hoofd leeg te maken en enkel de woorden die je richting je schaduw wezen wilt zeggen in je gedachten te laten vloeien. Ik weet niet wat jullie zeggen, maar hou het luchtig en simpel. Het gaat om contact en contract met je Soul beast. De een is anders dan de ander. Zo verbinden jullie, jullie zielen met elkaar. Natuurlijk zal er weer standzijn. Maar dat is heel normaal of hij moet ineens heel erg gaan slijmen en dat het ik nog geen enkel schaduw wezen zien doen. zei Iro en hij trok een stoel naar zich toe en bood het Theneras aan.