Het scheelde niet veel of hij had op de grond gelegen. Hij voelde hoe master Iro zijn arm vast pakte. 'Je dient geen magie te gebruiken met mentaal contact! Ga zitten en denk gewoon met je Soul beast in diezelfde gedachten, maar koppel er geen magie aan vast!' Drong diens stem tot hem door. Hij voelde zijn adem op zijn gezicht, Hij stond dus vlak voor hem. Als hij zijn ogen inspande zág hij hem ook, maar verder was het allemaal nog erg wazig. 'Sorry' zei hij tegen zijn leraar, maar het klonk meer naar gemompel. Master Iro vertelde hem om zijn hoofd leeg te maken en alleen die gedachten in zijn hoofd te hebben. Theneras hoorde hoe er een stoel naar hem toe werd geschoven en hij reikte zijn hand er naar uit. Toen hij de stoel voelde en de leuning vast had, ging hij er rustig in zitten. Hij ademde een paar keer diep in en uit. Zijn visie werd langzaamaan weer scherper maar zijn hoofd voelde nog alsof er een prop watten in leefde. Hij schudde zijn hoofd, maar het bracht een stekende hoofdpijn dus daar stopte hij weer gauw mee.  Hij probeerde zijn hoofd leeg te maken, wat moeilijk was. Gedachten bleven maar in zijn hoofd zwemmen. Hij ademde even uit door zijn neus en daarna weer in. Meditatie was iets wat hem wel altijd kalmeerde, óók was het altijd een goede methode geweest om zijn emoties uit te zetten, maar gelukkig had hij dat laatste niet meer nodig. 
 
Hij bleef daar zo zitten op de stoel met zijn ogen dicht, rustig en en uit ademend, en langzaamaan verdwenen al zijn gedachten behalve een hallo. Hij concentreerde zich daarop en op zijn soul beast. Na een tijdje, hij had geen idee hoe lang dat was, hoorde hij het rare geruis weer, en even was hij bang dat het weer verkeerd was gegaan, maar vlak daarna hoorde hij een ruwe en uit geblafte hallo, al klonk het minder boos dan de eerste keer. Hij slaagde een zucht van opluchting toen hij er niet ruw werd uitgegooid en geen erge hoofdpijn kreeg. Ik ben Theneras dacht hij naar zijn soulbeast. Een verslagen kan me niks schelen drong tot hem door, maar de Boze toon was eraf. Voor nu. Hij opende zijn ogen weer en hij moest een paar keer knipperen om zijn zicht weer scherp te krijgen. Eenmaal weer goed zicht, keek hij zijn mentor aan. 'We hadden contact.' Zijn eigen stem was vol ongeloof. 'Het voelde heel apart. Eigenlijk hetzelfde als de eerste keer, maar nu zonder die erge hoofdpijn.' Hij lachte even, geluidloos. Zijn ogen wendde hij even naar Revas, maar het wezen had hem zijn rug toe gekeerd.

Hij voelde een gerustelling door zijn lichaam gaan toen Theneras antwoorden zo niet luid, maar het ging. De schaduw wolf had intussen zich omgedraait. Wat voor zwakke meester moest hem nu vangen? was hijzelf dan zo zwak? Of was het gewoon toeval geweest dat dit joch hem te pakken had gekregen? Hij hoorde opnieuw een hallo maar reageerde pas toen de jongen zich voorstelde. Ondertussen had de docent Dark magic een nieuw kruiden koekje uit de la op gevist. Toen Theneras zei dat ze contact hadden knikte hij en reikte het energie verreikende goedje naar hem uit. 'En?' vroeg hij en ging weerin zijn eigen stoel zitten waarna Iro een kruidenkoekje in zijn mond stopte. Hij kon er zelf ook wel eentje gebruiken. Ondanks het drankje die juist griep en verkoudheid tegen moesten gaan.

Zuchtend pakte Theneras het koekje aan en zei een 'dankuwel' voor hij het opat. Vorige keer had het goed gewerkt, en dus zou het nu ook wel snel werken en zou hij zich snel beter voelen. 'En?' vroeg master Iro. Theneras keek op, en zag dat master Iro weer achter zijn bureau zat. 'Ik had dus contact met Revas. Het klonk minder bitter dan eerst, ik denk dat hij zich erbij neergelegd heeft dat hij nu aan mij is verbonden, al is hij er niet blij mee, zoals u kunt zien.' Hij wenkte even naar zijn soulbeast. 'En ik voel me al wat beter. Nogmaals dankuwel. De hoofdpijn is weg, al voelt mijn hoofd nog als een doos watten.' Hij slikte even en zag dat Revas hem over zijn schouder heen aankeek, en toen hij merkte dat Theneras het zag draaide hij zijn kop weer weg. Hoe bedoel je eigenwijs? Theneras mopperde binnensmonds even op zijn soul beast, maar wist ook wel dat het tijd zou vergen totdat het soul beast hem zou tolereren. Hoogstwaarschijnlijk zou hij ook een paar keer gebruik moeten maken van de tand. Hij voelde er even naar, maar het zat als van te voren nog veilig in zijn binnenzak en achter de rits.

Hij luisterde naar wat Theneras zei en glimlachte zacht. 'Ja zo gaat dat. Het is niet normaal voor een schaduw wezen zich in het licht te begreven. Ze leven liever waar ze op hun sterkste zijn. Zodra je naar Shadra toe gaat zul je merken dat je Soul zich beter op zijn gemak voelt. Het zijn zeer territoriale wezens. Niet speciaal in het verdedigen er van, maar ze willen liever niet weg uit hun vertrouwde omgeving. Licht maakt hen eigenlijk snel ziek als ze er te lang zonder menselijk contact in verblijven. Natuurlijk kunnen ze dan altijd nog ziek worden, maar over het algemeen hebben ze er minder last van. De energie die ze van de duisternis missen is niet veel, maar dat trekken ze van jouw magische energie af. Zo vol staat het contract met je Soul Beast tot je hem weer vrij laat. Maar je schaduw wezen is pas echt loyaal als jij hem hebt laten zien dat zijn diensten aan jouw het waard zijn om zonder tegen werken te verlenen.' zei Iro toen hij zijn mond leeg had en zag hoe de twee nu al met elkaar om gingen en nam een hap lucht. 'Bij sommige duurt een goede samen werking zelfs zo lang dat de magier zijn leven eerst moet redden voor deze loyaal aan hem wordt. Let wel een Soul beast is geen schild. Hij kan je helpen tijdens een gevecht, maar ook kan deze besluiten je te laten barsten hoewel daar een prijs voor de Soul beast tegen over staat. Het kan hem zelfs zo in de problemen brengen dat hij of zij er soms dagen last van kan hebben. Dat verschilt per magier en per Soul beast natuurlijk. Daar is geen touw aan vast te knopen en soms kan het erg vermakelijk zijn, maar ook kan het niet zijn leuke kanten hebben en kan het via je Schaduw wezen ook jouw betreffen. Reaper voelt zich op het moment niet lekker en daar heb ik ook last van. Vandaar dat ik sneller uit de kerkers weg wilde dan dat ik anders zou hebben gedaan. Schaduw wezens die merken dat er iemand in hun terrein begeeft zich niet optimaal voelt zullen ze het liefst aanvallen en verorberen.' zei Iro en hij zuchten even. Gelukkig waren zulke dingen sneller voorbij dan dat het gewoon een griep of verkoudheid was.

Hij luisterde naar de waterval van woorden. 
'Ja, zo gaat dat. Het is niet normaal voor een schaduw wezen zich in het licht te begeven. Ze leven liever waar ze op hun sterkste zijn. Zodra je naar Shadra toe gaat zul je merken dat je Soul zich beter op zijn gemak voelt. Het zijn zeer territoriale wezens. Niet speciaal in het verdedigen er van, maar ze willen liever niet weg uit hun vertrouwde omgeving. Licht maakt hen eigenlijk snel ziek als ze er te lang zonder menselijk contact in verblijven. Natuurlijk kunnen ze dan altijd nog ziek worden, maar over het algemeen hebben ze er minder last van. De energie die ze van de duisternis missen is niet veel, maar dat trekken ze van jouw magische energie af. Zo vol staat het contract met je Soul Beast tot je hem weer vrij laat. Maar je schaduw wezen is pas echt loyaal als jij hem hebt laten zien dat zijn diensten aan jou het waard zijn om zonder tegen werken te verlenen.' 

Hij knikte maar zijn gedachten waren vastgegrepen door een enkel woord. Shadra. Het was zijn thuis, maar ook weer niet. Een echt huis had hij daar niet gehad en de straten waren er 's winters altijd bagger koud maar Shadra was de beste optie voor Revas. Hij fronste licht en zuchtte terwijl hij zich weer richtte de waterval van woorden Hij had later tijd om na te denken over Shadra en waar hij heen zou gaan na zijn school. Hij hoorde master Iro een hap lucht nemen en Theneras richtte zijn volle attentie weer op hem. 
'Bij sommige duurt een goede samen werking zelfs zo lang dat de magiër zijn leven eerst moet redden voor deze loyaal aan hem wordt. Let wel een Soul beast is geen schild. Hij kan je helpen tijdens een gevecht, maar ook kan deze besluiten je te laten barsten hoewel daar een prijs voor de Soul beast tegen over staat. Het kan hem zelfs zo in de problemen brengen dat hij of zij er soms dagen last van kan hebben. Dat verschilt per magiër en per Soul beast natuurlijk. Daar is geen touw aan vast te knopen en soms kan het erg vermakelijk zijn, maar ook kan het niet zijn leuke kanten hebben en kan het via je Schaduw wezen ook jou betreffen. Reaper voelt zich op het moment niet lekker en daar heb ik ook last van. Vandaar dat ik sneller uit de kerkers weg wilde dan dat ik anders zou hebben gedaan. Schaduw wezens die merken dat er iemand in hun terrein begeeft zich niet optimaal voelt zullen ze het liefst aanvallen en verorberen.' 
Vertelde zijn leraar.  Theneras knikte, maar zijn blik was voor een moment bezorgd. Master Iro had zich dus inderdaad niet lekker gevoeld Wat als het daar beneden wel mis was gegaan? Een rilling liep over zijn rug, maar hij verbande deze gedachtegang. Het was goed gegaan en ze waren allebei geen saté geworden en het soul beast van zijn leraar heette dus Reaper?
 'Ik ben blij dat we er allebei ongedeerd weg zijn gekomen' verwoorde hij zijn gedachte.  'En...ik zal Revas bewijzen dat ik het waard ben om voor te werken.' Zijn ogen stonden vastbesloten 'Ook zal ik hem nooit als schild gebruiken meneer.' Theneras keek even naar zijn soulbeast, die hun beide vanuit zijn ooghoek in de gaten hield. 'In hoeverre is Reaper een raaf en Revas een wolf?' Vroeg hij terwijl hij naar Revas bleef kijken. Hij wendde zich weer naar zijn leraar 'En kunnen ze, nu ze aan ons verbonden zijn, nog van vorm veranderen?'  Hij keek zijn mentor bedachtzaam aan, en weer een vlaag van bezorgdheid vloog door hem heen 'Als u wilt, dat ik ga of dat ik niet zoveel vragen stel, moet u het zeggen, meneer.' Hij lachte even nerveus. Natuurlijk vond zijn mentor het goed als hij vragen stelde, daar was hij ook leraar voor maar zo meteen werd zijn mentor écht ziek, en dan zou hij het zichzelf gaan verwijten. Nee, dat was niet juist, zijn leraar had besloten te werken en was zijn superior en had zich ook kunnen ziek melden en dan we deze les gewoon verschoven.
 Soms vergat Theneras even dat het sociale gedoe hem soms lastig af ging, en dan deed hij iets gênant al dat. 'Vergeet die laatste zin' zei hij terwijl hij een hand over zijn gezicht liet gaan. Hij zuchtte gefrustreerd, het was dat hij niet vaak bloosde maar hij had nu een rode kop van schaamte. Was er een luik waar hij in kon springen?
 
- 

Hehe xD

De nieuwschierigheid van Theneras was zeer bevredigend. Niet veel leerlingen hielden dat uit. Maar het was belangrijke info. Toen de jongen het geluk prijste dat ze er alle drie goed en wel uit de kerkers het hadden gered. Moest Iro even grinniken. 'Dit is nog niets. Ik heb wel voor zwaardere dingen gestaan om uit te voeren.' grinnikte Iro en hij ging wat rechter zitten. De vraag in hoe verre zijn Schaduw wezen en die van Theneras waren deed Iro geheimzinnig grijnzen. 'Dat is aan jouw om dat uit te vinde. Voor zo ver ik weet en de boeken beschrijven hebben alle Soul beast en schaduw wezens twee vormen die ze kunnen aannemen. Hun dierlijke kant zoals Revas nu is en een meer menselijke vorm. Tenminste Reaper heeft dat wel. Echter was hij sterker dan ik gedacht had, maar hij is me toch de onderdanige geworden. Maar het blijven sluwe wezens, dus let ten alle tijden erop dat ze hun bezitting niet terug pikken. Reaper was het bijna gelukt. Maar door een klein toeval had ik hem kunnen betrappen en straffen.' zei Iro en hij moest even kuchen. Niet door de laatste woorden van Theneras, maar door een kriebel in zijn keel. 'Vragen staat vrij en ik kan wel wat hebben hoor. ' zei hij met een glimlach op zijn lippen.

Op zulke momenten vond Theneras het jammer dat hij één wenkbrauw niet kon optrekken. Na zijn uiting van bezorgdheid vertelde Iro hem dat hij wel zwaardere dingen uit had gevoerd. Theneras grijnsde naar hem 'Daar twijfel ik niet aan' Grinnikte hij. Na zijn vragen over de soulbeasten begon zijn mentor licht te grijnzen en hij vertelde hem dat, in hoeverre Revas een wolf was, dat aan hem was om uit te vinden, dat ze meestal twee vormen hebben, dierlijk en menselijk en dat je altijd op je hoede moest zijn, zodat ze hun bezittingen niet te pakken konden krijgen. Daarop knikte Theneras 'Ik ben benieuwd wat ik kan uitvinden over Revas.' Zei hij serieus. 'En wie weet, leer ik iets wat u nog niet weet!' Grapte hij daarna. 
 
Na zijn genante momentje "Als u wilt, dat ik ga of dat ik niet zoveel vragen stel, moet u het zeggen, meneer." En "Vergeet die laatste zin" hoorde hij master Iro even kuchen, al klonk het niet te zijn om zijn woorden.  'Vragen staat vrij en ik kan wel wat hebben hoor. ' Klonk de stem van zijn leraar. Theneras knikte even en voelde zich meteen minder stom 'Oke, meneer.' Hij dacht nog even na of er nog iets was, en tikte met zijn vinger op zijn onder lip. 'Oh, ja!' Kraamde hij uit 'Wat doet u met de bezitting van Reaper 's nachts? Ik was van plan om van Revas zijn tand aan een ketting te doen, maar weet niet zeker of het 's nachts veilig is als ik slaap en hij juist wakker is?' Hij pakte Revas zijn tand even uit zijn binnenzak en hield het even tussen zijn vinger, voordat hij hem weer veilig opborg. Zijn soulbeast volgde zijn iedere beweging. 

Iro leerde kinderen en jongeren graag over de dark magic, maar zo nu en dan had je er altijd wel een rotte appel bij zitten zoals Drake. De vraag van Theneras verrasde hem niets. Het was simpel en voor de hand liggend. 'Er een ketting van de maken raad ik je ten strengste af. Dat is een gemakkelijke uitdaging om zijn bezitting weer terug te veroveren. Doe hem in een speciaal zakje dat versterkt is met een magische verdedigings spreuk zodat Revas er niet bij komen kan en houd dit zakje ten aller tijden dicht bij je. Uit de la van de kast kun je verschillende lapjes stof vinden. Kies er eentje uit en neem hem samen mee naar je tafel met een naald en garen.' zei Iro en wees naar de ladenkast dichtbij de deur. Zo'n zakje was erg handig. Goed het was een beetje handen arbeid, maar dan had je ook iets.

XD

Knikkend bij de uitleg van zijn leraar, stond Theneras op. Het antwoord kwam niet als verassing, hij had er zelf ook aal aangedacht dat een ketting niet veilig zou zijn. Met snelle stappen liep hij naar de ladekast, hij trok de bovenste la open, maar daar lagen wat krijtjes en andere spullen die nodig waren om een les te geven. In de volgende la, lagen de lapjes stof aan de rechterkant en aan de linkerkant lag wat naald en draad. De lapjes stof hadden allemaal andere kleuren en patronen. Hij koos een lapje stof uit die hem groot genoeg leek om de tand in te bewaren. Het lapje was blauw met goudgele lijntjes erdoor, hij pakte er een paar van, zo had hij zeker genoeg stof. Hij griste een naald en aan blauw garen uit de la, en deed de la weer dicht. Met alles wat hij nodig had liep hij richting een tafeltje bij het raam en ging er zitten. Hij was nu wel blij dat hij wist hoe hij moest naaien. Het was zelfaangeleerd, dus verre van perfect, zijn hoed had hij namelijk zelf gemaakt, maar het zou volstaan om een stevig zakje te maken. Hij had het idee dat hij iets vergeten was... en dat gene was een schaar, of mesje. Hij schoof zijn stoel naar achter, en stond op en liep terug naar de ladekast, na even zoeken had hij gevonden wat hij zocht, een schaartje, en liep terug naar het tafeltje. Hij knipte een deel van het garen af en stak het door het oog van de naald, met een klein beetje hulp van magie om het makkelijker te maken.  Hij begon met twee stukjes stof aan elkaar te naaien. In zijn concentratie stak het puntje van zijn tong tussen zijn lippen uit. In reflex maakte hij zijn lippen vochtig. 'Moet er nog een spreuk op? Of zijn de lapjes stof of het garen al' hij zocht even naar het goede woord 'behandeld met een verdedigings spreuk?' Zijn ogen flitsten even naar Iro nadat hij dit gevraagd had, maar ging daarna weer verder met het creëren van het zakje. Revas lag ondertussen onder een tafeltje te doezelen, die had op het moment verder niks om te doen. 

-
^_^

Theneras knikte dat hij het begrepen had en Iro zag dat hij de benodigde spullen ging halen om er een mooi zakje van te maken. De goud draadjes de in de stof verwerkt zaten die Theneras uit gekozen had zouden enkel de magie versterken net als een edelsteentje zou doen als die in een gewoon gekleurd zakje zou doen. Iro keek rustig toe en zag hoe de wolf onder de tafel van Theneras was gaan liggen terwijl zijn nieuwe meester zich bezig hield met het maken van het zakje. Toen de vraag viel welke bewering hij er over uit moest spreken haalde de docent Dark magic een briefje uit de la en stond op. Met rustige passen liep hij naar het tafeltje van zijn leerling en legde die op tafel neer met een nieuw papiertje en een pen. 'Schrijf deze bezwering over en stop hem in de voering van het zakje. Houd ook de regels in je gedachten zo wordt de bezwering sterker en ligt er een stukje van je eigen magische energie erin.' zei Iro en hij liep weer terug naar zijn stoel en ging weer zitten. Hij hield ondertussen alles scherp in de gaten. De overbrenging van de tand in het zakje was iets dat een moment zijn zou dat het schaduw wezen zijn bezitting weer terug kon veroveren.

Theneras keek op toen zijn leraar iets uit zijn bureau la pakte en rustig naar Theneras zijn tafel liep. Daar legde hij een briefje, leeg papiertje en een pen neer. 'Schrijf deze bezwering over en stop hem in de voering van het zakje. Houd ook de regels in je gedachten zo wordt de bezwering sterker en ligt er een stukje van je eigen magische energie erin.' Theneras keek hem even na, voordat hij verder ging met het maken van het zakje. Hij voelde Iro zijn ogen op hem prikken, en hoefde niet op te kijken om te weten dat hij in de gaten gehouden werd Toen het zakje bijna klaar was, Schreef hij de bezwering over, terwijl hij dacht over de regels en zijn soulbeast net zoals zijn mentor hem verteld had, en naaide hem daarna in het zakje. Laatste naadjes dicht, en het zakje was klaar. Theneras stond op en ging op zijn tafel zitten met een van zijn voeten op de stoel, en de andere bengelend in de lucht. Hij had het zakje goed open en reikte met zijn andere hand naar zijn binnenzak om die tand te pakken. Geklemd in zijn vuist haalde hij hem er uit. Vanaf onder zijn tafeltje voelde hij beweging en zag Revas te voren komen. Die staarde hem strak haan, oren plat en mondhoeken naar beneden. Revas zette zijn voorpoten op de tafel en graaide ermee naar die tand, terwijl hij jammerende geluiden maakte, vragend voor die tand. Theneras deed de tand in kwestie snel in het zakje, net op tijd, anders had Revas hem, met zijn hand en al, waarschijnlijk te pakken gehad met zijn bek. 'Sorry Revas, maar je was net te laat.' Zijn toon was licht zelfvoldaan. Hij hupte van de tafel af en liep richting Iro en hij liet het zakje zien. 'Klaar meneer, De tand zit erin.' Zei hij breed glimlachend, waarna hij licht fronste. 'Overdag zou ik het zakje in mijn binnenzak kunnen doen, maar kan het 's nachts onder mijn kussen of kan het in de la van mijn nachtkastje?' Hij wachtte het antwoord van zijn leraar af, leunend met beide handen op zijn bureau.

Theneras ging door met het maken van het beschermings-zakje. Zelf had hij hem ook gemaakt en droeg het altijd in zijn binnenzak. Toen het zakje bijna af was schreef zijn leerling de bezwering over en borg het op zoals Iro het opgedragen had. Daarna ging Theneras anders zitten. Revas had het ook gemerkt en wilde zijn tand weer terug veroveren, maar was te laat. Iro keek te vrede toe en zag hoe Theneras naar hem kwam gelopen nadat hij van.zijn tafel af was gekomen. De vraag was simpel en.het gaf Iro een gedoenend gevoel. 'Je kunt het zakje ook gewoon in je binnenzak laten. Revas kan er toch niet bij komen nu. Sterker nog...' zei de docent dark magic en hij stond op en boog zich naar Theneras zijn oor. 'De mogelijkheid heb je zelfs om hem ermee te straffen. Als hij het zakje op welke manier dan ook aan wil raken om zijn bezitting weer terug te veroveren of hij nu gereedschap gebruikt of niet zal hem helse pijnen bezorgen.' fluisterde Iro net hard genoeg dat allen zijn leerling het horen zou kunnen. Daarna trok Iro zich weer terug en ging met een zucht zitten. Hij had.echt te veel energie verbruikt. 'Ik wilde nog meer met je doen, maae dat zouden we ook tot morgen kunnen verschuiven als je het niet erg vind? Ik heb je het belangrijkste nu geleerd en mijn ogen zakken bijna dicht.' zijn stem klonk vermoeid en of Theneras wel uitstel wilde was nog de vraag anders ging hij wel gewoon door.

;D

Zijn mentor gaf bijna meteen antwoord 'Je kunt het zakje ook gewoon in je binnenzak laten. Revas kan er toch niet bij komen nu. Sterker nog...' de leraar boog naar voren en master Iro had zich naar zijn oor toegebogen en begon nu, erg zacht, te fluisteren. 'De mogelijkheid heb je zelfs om hem ermee te straffen. Als hij het zakje op welke manier dan ook aan wil raken om zijn bezitting weer terug te veroveren of hij nu gereedschap gebruikt of niet zal hem helse pijnen bezorgen.' Zijn adem kietelde op Theneras zijn nek en hij voelde, om een of andere reden, een lichte blos op zijn wangen verschijnen. Wat, met zijn bleke huid en blonde haren, vrij zichtbaar was. Iro trok zich terug en ging weer achter zijn bureau zitten. Theneras knikte verwoed, om aan te geven dat hij hem begrepen had. Hij vertrouwde zijn eigen stem even niet, zijn keel voelde dicht geknepen. 'Ik wilde nog meer met je doen, maar dat zouden we ook tot morgen kunnen verschuiven als je het niet erg vind? Ik heb je het belangrijkste nu geleerd en mijn ogen zakken bijna dicht.' Weer kwam er die rare vlaag van bezorgdheid over hem heen, hetzelfde gevoel als vlak na de kerkers. Oh...oh, shoot. Hij schraapte zijn keel even en schudde zijn hoofd. 'Nee, ik vind het goed als we morgen verder gaan. Dan..kunt u bijtanken.' Zei hij tegen hem. 'Eerlijk gezegd ben ik ook vrij uitgeput.' Het was geen leugen. Niet echt. 'Meneer' voegde hij eraan toe. Hij was blij dat zijn stem normaal klonk. Hij stopte snel zijn tasje in zijn binnenzak en liep naar de deur. Gelukkig volgde Revas gedwee en hoefde Theneras hem niet te dwingen. Eenmaal buiten het lokaal, pakte hij de randen van zijn hoed vast. Shit galmde er in herhaling door zijn hoofd. Hij zuchtte en begon door de gangen te lopen, ijsberen eigenlijk. Shit. Hij was aan het crushen op zijn leraar.

-
( x'D dun.dunn.dunnn XD plot twist. nee eigenlijk niet had het een héé; klein beetje gepland ;D )

Iro merkte aan Theneras zijn magische energie op dat hem iets dwars zat. Het voelde lekker aan en aan die blos op zijn wangen te zien werden zijn vermoedens bevestigt. De jongen schaamde zich er kennelijk voor, maar Iro besloot er niets van te zeggen. Nog niet tenminste. Gay people know how gay is or not, dus glimlachte hij zowel vriendelijk als geheimzinnig naar Theneras. Toen hij had gezegd het niet erg te vinden. Nadat ze het lokaal verlaten hadden liet hij zich op gaan in de schaduwen die het lokaal rijk was en kwam weer te voorschijn in zijn vertrekken. Reaper zat nog steeds als een vervroemfraaide bal veren op stok en Iro liep langs hem heen en kriebelde hem met 1 vinger over zijn weg gestoken kop. 'Slaap lekker Reaper. Ik weet dat jouw ziekte gelukkig nooit langer dan een dag zijn.' zei Iro zacht en slenterde naar zijn kamer. Dus Theneras werd verlegen als zijn docent te dichtbij kwam?! Met die gedachten trok Iro zijn gewaad uit en plofde neer op bed. De jongen was oud genoeg dus mocht hij best als Theneras zelf zou willen. Het was natuurlijk tegen het regelement, maar ondanks dat vond Iro het al gewoon leuk om de jongen te helpen, daar was toch niets mis mee?

(We kunnen gewoon met dit topic verder als je wil? But just dont worry he likes it. ) XD

Met een harde klap mepte Theneras zijn wekker uit. Hij gaapte breeduit en slenterde naar de wasbak en gooide een plens koud water in zijn gezicht. Hij voelde zich verschrikkelijk doordat hij bijna niet had geslapen vannacht. Zijn hersenen maakte overuren. Iro had zo apart geglimlacht, dat Theneras even dacht dat hij het wist. In de automatische piloot trok hij zijn schooluniform aan en voelde even in zijn binnenzak naar zijn zakje met tand, en die zat er nog in. Hij had niets anders verwacht ook, maar checken kon nooit kwaad. Hij zuchtte toen hij werd herinnerd aan de les van gisteren. Normaal gesproken zou hij vol van energie zijn en keek hij uit naar de lessen en de vooruitblik om iets nieuws. Nu.. minder. Waarom moest hij persé op zijn mentor en leraar vallen. Juist de persoon die hij het meest zag? Hij Liet zijn hoofd even tegen de koele spiegel vallen. Hij kon zich altijd ziek melden? Nee dat is laf. Nee, hij moest gewoon heen gaan. Hij stond weer recht, pakte zijn hoed van de kapstok en zette hem op. Revas liep langzaam mee, licht mopperend.

Toen de 18-jarige jongen langs de grote zaal liep, griste hij een klein krentebolletje uit de mand en staarde er naar. Hij had totaal geen honger. Hij nam, terwijl hij langzaam naar het lokaal liep, een hap maar het smaakte hem totaal niet en hij gooide hem in een prullenbak. Dan maar geen ontbijt.
Sneller dan hij wilde kwam hij bij de deur van het lokaal. Zijn maag maakte rare sprongen van de zenuwen. Zijn hand kwam omhoog om op de deur te kloppen en bleef daar even hangen. Hij zuchtte diep, liet zijn hand even zakken, en klopte daarna toch maar op de deur. Vervolgens voelde hij aan de deur en merkte dat hij al los was. Hij maakte de deur open en stapte het lokaal binnen. Revas was vrij onrustig, het soul beast merkte natuurlijk hoe Theneras zich voelde. Hij was aan het hijgen en rond aan het lopen, terwijl hij aan het mopperen was.
'Goedemorgen, Master Iro' Hij slikte een keer en keek hem even aan, om zijn ogen vrij snel weer af te wenden. Hij fronste en ademde weer diep in. 'Wat gaan we vandaag doen, meneer?' Vroeg hij, toen hij Iro weer aankeek. Zijn stem klonk, in zijn eigen oren, normaal al was het licht beverig. Stomme zenuwen. Hij kauwde licht op zijn lip en zijn hoed en haren ontrokken zijn ogen aan het zicht. Aan zijn ogen kon hij het nu niet zien dan. Goed, gewoon afstand houden. Zowel qua spreken als afstand, dan zou Iro niks merken en zou hij deze les wel doorkomen, toch?

(hier verder gaan is wel zo makkelijk ^^)

Reaper was weer monter deze ochtend. Iro werd wakker van zijn gekraai. Zijn blik was licht geïrriteerd. Maar toen hij zijn dekens van zich af waren kon Iro een lichte glimlach niet van zijn lippen af krijgen. Hij stond op om zich even te gaan wassen, droogde zich daarna af en kleden zich met schone kleding aan. Hij voelde Reaper op zijn schouder gaan zitten voor hij in een van de schaduwen stapte en kwam in het lokaal terecht. Hij zat net toen er op de deur van het klas lokaal was geklopt. Een vriendelijke toch weer geheimzinnige glimlach verscheen op zijn lippen. Theneras was toch gekomen. Hij was vast in de war, maar dat vond Iro niet erg. Hij vond het juist leuk en misschien kon hij deze jongen nog wel wat leuks leren. De jongen ging zitten na zich present te hebben gemeld en hij knikte ter begroeting. Ze gingen eens kijken of Theneras zijn Soul beast onder controle kon krijgen. 'Goed, laten we naar buiten gaan. Het weer is vandaag beter dan anders. Wat jij?' zei Iro en hij en stond op terwijl zijn blik op Theneras bleef. Het woud zou ook voor Revas beter aan voelen dan het grasveld.

De blik van zijn mentor voelde Theneras meer branden dan anders. Hij vloekte binnensmonds en hij hoopte dat hij zijn concentratie bij de les kon houden. 'Goed, laten we naar buiten gaan. Het weer is vandaag beter dan anders. Wat jij?' drong de stem van zijn leraar door zijn gedachtes. Theneras keek even naar buiten, het leek inderdaad goed weer te zijn en hij zag de eerste zonnestralen al. Dus hij wendde zijn blik terug naar zijn leraar, en kon een lichte blos niet onderdrukken. Hij knikte even 'Ik vind het goed.' Hij toverde een kleine glimlach op zijn gezicht en liep weer naar de deur vanwaar hij nog maar net binnen gekomen was.

Terwijl ze door de gangen liepen, hield Theneras stil. Zijn brein was een zoemende bijenkorf, zoveel gedachtes als erdoor heen raasde. Een ervan was toch weer de leergierige gedachte. Wat zou hij vandaag gaan leren? De leergierige twinkeling was terug in zijn ogen, al was het minder sterk dan normaal. In zijn ogen waren verder veel emoties te zien, waaronder twijfel en verwarring.

Toen hij de grote deur openduwde, voelde hij de koude wind op zijn gezicht en hij rilde licht. Het was niet koud, maar het enige wat hij aan had was zijn school uniform, en dan was die wind toch wel licht fris. Vooral met het vershil van de temperatuur in de school. Hij maakte zijn lippen even vochtig en zuchtte zacht. Hij kon in ieder geval zijn blos op het feit gooien dat hij een koukleum was.

Hm, dus hij vond het goed als ze naar buiten gingen. Prima, maar dat gaf juist alles een beter licht. Ze verlieten het klas lokaal en liepen via de gangen naar buiten. Hij voelde echt wel dat Theneras iets dwars zat en hoe! Zijn geheimzinnige glimlach verried enkel dat hij iets dacht te weten. 'Hm de wind is frisjes, maar dat wil nog niets zeggen. Dat wordt straks zweten.' zei Iro en hij legde niets zeggend zijn hand even op de schouder van Theneras voor hij het bordes af stapte. De trappen waren breed genoeg om er drie passen over te doen voor je op de volgende tree stapte. Zijn blik ging even over het school terrein, maar ze.bleven iets langer hangen op zijn leerling. 'We gaan naar het donkere bos Dat zal Revas vast spretiger.' zei de docent Dark magic en hij wees naar het donkere bos.

Eenmaal door de grote deuren ademde Theneras even in en uit door zijn neus. De frisse wind zou hem in ieder geval wakker houden. 'Hm de wind is frisjes, maar dat wil nog niets zeggen. Dat wordt straks zweten.' Klonk Iro zijn stem, en Theneras voelde dat diens hand op zijn schouder gelegd werd. De warmte van zijn hand straalde uit over zijn hele schouder. Iro stapte het bordes af maar Theneras bleef iets langer staan dan gewoonlijk, voor hij ook van het verhoogde stoepje afstapte. 'We gaan naar het donkere bos. Dat zal Revas vast prettiger vinden.' Zei zijn mentor terwijl zijn ogen op hem gericht waren. Theneras slikte even toen hij weer een lichte blos voelde opkomen. Als dat elke keer zou gbeuren als zijn leraar hem aankeek, aanraakte of dichterbij stond, zou hij het met geen enkele mogelijkheid kunnen verbergen. En zich met een beetje pech zou hij zich dan ook niet erg goed kunnen concentreren.
Theneras knikte, zijn reactie op de vraag was iets vertraagd geweest. 'oké. En ik denk ook dat Revas dat prettig zou vinden.' Hijzelf ook, als hij eerlijk was. Theneras stapte rustig de grote trap af. Tree voor tree. 'Wat gaan we precies doen?' vroeg hij tijdens het lopen. Zijn ogen richtte hij op alles en iedereen, terwijl hij Iro zo veel mogelijk ontweek. Elk klein blosje viel op, op zijn bleke huid. Iets waar Theneras het niet mee eens was. Had hij maar wat meer pigment gehad, dan was het hopelijk niet zó erg opgevallen.
Achter hem hoorde hij Revas zijn nagels tikken, terwijl ook het soulbeast van de trap af liep. Hij jammerde iets over 'stomme stervelingen en hun sterke emoties' maar Theneras negeerde hem.

Theneras zijn energie voelde verward en twijfelend aan, maar het voelde ook heerlijk aan. Hij stemde ook in om naar het bos te gaan. Iro glimlachte weer even geheimzinnig naar zijn leerling en liep rustig richting het bos De vraag wat ze gingen doen volgde al snel. Iro keek even over zijn schouder. 'We gaan jullie samen werking even op de proef stellen.' zei hij en liep rustig verder. Het weer was lekker ondanks de lichte wind die stond. Hij ging Theneras eens flink testen. Het was leuk dat iemand interessen in hem toonde en dat deze zich er zo over voelde al die verwarring en twijfel dat was heel gewoon. Iro had dat zelf ook mee gemaakt, maar het was eigenlijk wel fijn om samen met de persoon te zijn die je die aandacht gunde. Theneras zou vast ook wel die gevoelens fijn gaan vinden al moest hij dat eerst nog gaan ontdekken. Het donkere bos omrinde hen al snel maar ze waren nog niet op de open plek waar hij zijn eerste les had gegeven.

Nadat hij gevraagd had wat ze vandaag precies gingen doen, gaf zijn mentor al snel antwoord. 'We gaan jullie samen werking even op de proef stellen.' zei hij terwijl hij over zijn schouder keek. Theneras knikte even naar hem en keek daarna naar zijn soul beast. Hij was benieuwd hoe het zou gaan. Tot nu toe was hun samenwerking minimaal geweest, en dan had Revas vaak gemopperd. Hij blies even adem uit zijn neus, en keek op toen de schaduwen erger werden en zag dat ze het bos bereikt hadden.
Theneras voelde de schaduw wezens naar ze kijken, en zijn nekharen gingen licht overeind staan. Tot nu toe raakte hij daar nog niet aan gewend, aan het gevoel dat vele ogen hem volgden. Hij dacht even aan hetgeen wat Iro in de vorige les had verteld dat als zo'n schaduw wezen merkte dat je in zijn territorium begaf en als je je dan ook niet optimaal voelde, ze je zouden aanvallen. Hij hoopte dat hij er niet zo een tegen zou komen.

Het viel Theneras nu op dat hij wist waar ze gingen. Ah, ja ze gingen naar de open plek waar hij zijn eerste les had gehad. Het was nog maar een paar weken terug geleden geweest, al leek het nog gisteren. Hij grinnikte zachtjes in zich zelf. Hij vroeg zich af of, als hij wist dat dít zou gebeuren — doelend op zijn gevoelens -, of hij dan gegaan was naar de bijlessen. Die vraag was gemakkelijk te beantwoorden. Ja.

Na een kleine wandeling kwamen ze aan op de open plek en Theneras werd overvallen door een grote vlaag van verschillende emoties, waarvan de zenuwen er het meeste boven uitstaken. Hij zuchtte even voor hij weer een diepe teug van lucht nam. Hij liet zijn blik even op Iro rusten, voordat hij zijn ogen afwendde en naar Revas keek. Hij moest zich nu concentreren op Revas en op hun samenwerking. Theneras probeerde een mentale muur op te bouwen, maar echt goed lukte dit niet. Hij vertelde zichzelf dat hij afstand moest houden. Zowel lichamelijk als Qua spreken. Zo ver van hem af blijven, formeel blijven en master en meneer zeggen, zo min mogelijk oogcontact maken... En al dat.

Het was niet dat hij zich schaamde dat hij een crush had op Iro. Hij was een knappe man en Theneras wist eigenlijk wel van zichzelf dat hij ook op jongens of mannen viel. Iro mocht er alleen niet achterkomen dat hij een crush had op hem. Dat zou heel awkward zijn.

Hij kauwde op zijn lip tijdens zijn denken en schudde zijn hoofd. Waarom was het zo gecompliceerd? Hij richtte zijn aandacht even op Iro 'Master Iro? Wat gaan we doen om Revas's en mijn samenwerking te testen?' vroeg hij. 'Meneer.' Voegde hij er haastig achter, voor hij zijn ogen weer op Revas liet rusten. Hij had een les te volgen.

Het was lekker rustig, Maar toch waren er vele in het donkere bos die naar hen keken. Hier buiten waren de meer lagere level schaduw wezens. Die konden ze gemakkelijk als test object gebruiken. Of Revas het ook zo zou zien was een tweede, maar van Reaper wist Iro dat hij er vaak genoeg op joeg of zelfs treiterde. 'We gaan wat Lage level schaduw wezens jagen. Reaper heeft er hier al heel wat gevonden, maar heeft er genoeg bewaard voor de leerlingen. Elk Schaduw wezen heeft zijn eigen energie en elk van hen vecht tegen zijn soort genoten om sterker te worden met vaak fatale gevolgen. U en Revas gaan op verschillende van hen jagen. Vijf in totaal. Te beginnen met de mus-achtige. Kleine vogelachtige schaduwtjes. Ze zijn snel en elk schaduw wezen heeft zijn eigen.slimheid dus weer gewaarschuwt. Hoe klein of fragiel ze ook mogen zijn. Er kan een grote kracht achter schuilen. Gebruik de spreuken die ik u geleerd heb en denk na voor je met een aanval begint. Kom terug met een kleine schaduw wezen in de vorm van een kleine vogel. Reaper houd een oogje op u terwijl de opdrachy nog loopt.' legde Iro uit terwijl hij rustig dichter naar Theneras toe stapte. De jongen had niets te vrezen. Iro zou hem niet verraden nog konden andere het, Want een muur van Dark matter kwam omhoog en duwde Iro naar de rand van het bos.

Knikkend tijdens de uitleg van de opdracht, dacht hij het over. Oké, nu moest hij een klein schaduwwezentje te pakken zien te krijgen. 'Heb je dat begrepen, Revas?' vroeg hij zijn soul beast. De wolf mopperde maar gaf aan van wel. Goed. Als het even kon wilde hij Revas's tand zo min mogelijk gebruiken, maar als het er op aan kwam, en het moest, zou hij het zo doen.

Met zijn wolf aan zijn zijde liep hij door het bos en door de schaduwen. Hij zag vele schaduw wezentjes die zich terug trokken in de schaduwen toen ze langsliepen. Maar niet een was de mus-achtige die hij moest hebben. De schaduwen fluisterden zacht maar Theneras kon ze niet verstaan, ze praatte allemaal door elkaar. Af en toe ving hij een woord op, maar geen enkele was van belang. Het duurde niet al te lang, hij schatte dat er maximaal 20 minuten verstreken waren, voor hij een klein vogeltje door de schaduwen zag wegschieten. Hij gebruikte Shadow trip om bij het wezentje in de buurt te blijven, maar het was niet makkelijk. Het vogeltje was namelijk razendsnel. Hij kwam uit op een kleine opening in het bos en keek even of Revas hem was gevolgd en was blij verrast toen hij op een drafje uit de schaduwen kwam. Zijn oren lagen plat in zijn nek, hij was er niet blij mee noch had hij er zin in, maar de wolf was slim genoeg om te weten dat het zo makkelijker was, dan als hij gecommandeerd zou worden.

Snel maakte Theneras een zweep en keek om zich heen. Als hij dat wezentje tegen de grond kon werken, hopelijk met hulp van Revas, zou hij hem kunnen pakken. Eventueel moest hij een web maken om het wezentje op de grond te houden en dán te pakken, maar dat zou hij wel gaan merken. Eventjes dacht hij dat hij het wezentje kwijt was geraakt, maar gelukkig voor hem zag hij het tussen een paar bomen door vliegen. Tsk, dit wezentje was lastiger te zien dan Reaper of Revas waren geweest en nog sneller ook. Theneras reisde naar de bomen toe en luisterde, hoofd licht scheef, naar een geluidje wat kon betekenen dat het vogeltje in de buurt was. Er kraakte een tak. Nee te groot, en dat was Revas geweest. Een aantal bladeren ritselden in een boom boven hem. Te zwaar en hij zag Reaper zitten. Het duurde even voordat hij weer iets hoorde, en zag het wezentje uit een boom vliegen. Bingo. Hij zwiepte er met zijn zweep naar. Mis. Weer probeerde hij het beestje bij te houden met Shadow Trip, en deze keer lukte het íets beter en zag hij in welke boom het wezentje landde. Hij zwiepte met zijn zweep tegen de tak aan waar het vogeltje zat, en door de kracht van de klap, viel de tak naar beneden. Het kleine wezentje viel mee en was laag bij de grond, toen het weer wilde opvliegen. Weer zwiepte hij met zijn zweep, en het raakte het beestje waardoor het op de grond belandde. Snel liep hij er naar toe, en was verrast toen Revas boven het wezentje ging staan. Theneras hurkte neer en pakte het kleine vogelachtige wezentje achter zijn kop vast. Hij gaf Revas even snel een klopje, die licht gromde in respons. Hij had het liever niet dat hij nu al geaaid werd, maar vond dit jacht spelletje stiekem toch wel leuk. Theneras stond weer recht en werd overvallen door een witte gloed achter zijn ogen en een licht gevoel. Hij leunde tegen een boom aan en wachtte tot het ergste voorbij was. Niet goed slapen, geen ontbijt en dan een opdracht als dit, was helemaal geen goede combo. En ze moesten er hierna nog vier. Hij kwam weer helemaal in het hier en nu, door een scherpe pijn in zijn duim. Het wezentje had hem gebeten met zijn snavel en een grote kracht die je niet zou verwachten. Theneras vloekte zacht en pakte het beestje iets beter vast, achter zijn kaken. Wat langzamer dan normaal, licht trillend en op wiebelende benen liep hij terug naar zijn mentor. Het leek voor hem een eeuwigheid te duren voor hij er weer aankwam, al was dat natuurlijk niet zo. Toen hij eenmaal weer voor Iro stond, slikte hij even voordat hij begon met praten. 'We hebben de eerste!' zei hij met een waterige glimlach en een stille stem.

Hij was nu al mentaal en lichamelijk licht vermoeid, niet uitgeput, maar wel al moe. Die mentale muur die hij geprobeerd had op te bouwen, was steen voor steen neergehaald totdat er nog een enkel rijtje stond. Bij lange na niet genoeg om al zijn emoties achter op te sluiten, en eerlijk gezegd had hij daar de kracht en energie ook niet meer voor. 'Wat is de volgende waar we op moeten jagen?' vroeg hij terwijl hij een gaap onderdrukte.

Reaper vloog achter het stel aan. Theneras deed nog te veel.van alles zelf. Hoewel het raport dat het schaduw wezen hem na dien gaf. 'Dat is mooi, stop hem maar in deze kooi.' zei Iro die vijf schaduw kooien had neer gezet tijdens de opdracht die Theneras had moeten uit voeren. Ze waren verschillend in grote en de kleinste was voor het kleine vogeltje dat ze net gevangen hadden. 'Jullie samenwerking is nog te slap. Theneras je doet nog te veel alleen en jullie hebbeb geen plan van aanpak. Alleen er achter heenbjagen is niet genoeg. De tweede opdracht is het vangen van een schaduw muis.' zei Iro en hij keek rustig naar de jongen die er best vermoeid uit zag. Hij verbruikte te veel energie, maar dat ging hij hem nog niet zeggen. Reaper kraste en vloog weer op van zijn meesters schouder. Theneras moest leren dat Revas ook zijn steentje dragen moest en zelfs helemaal alleen een opdracht van zijn meester moest kunnen vervullen.

Theneras luisterde naar zijn leraar en stopte het vogeltje in de kooi. Het ging redelijk soepel, het vogeltje vloog niet uit de kooi en had hem niet nog een keer in zijn vinger gegrepen. Het wezentje kwetterde luid in protest. Toen hij dat gedaan hij draaide hij zich terug naar zijn mentor. Die meteen met de deur in huis viel. 'Jullie samenwerking is nog te slap. Theneras je doet nog te veel alleen en jullie hebben geen plan van aanpak. Alleen er achter heenjagen is niet genoeg. De tweede opdracht is het vangen van een schaduw muis.' Theneras zuchtte en perste zijn lippen iets op elkaar. Er was niets wat hij daarop kon inbrengen. Hij knikte eenmaal en liep het bos weer in met Revas op zijn hielen.

Samenwerken was nog niet zijn sterkste kant. alles wat hij altijd gedaan had, had hij alleen gedaan maar daar moést nu verandering in komen. Hij fronste licht zijn wenkbrauwen tijdens het lopen. Dus ze moesten een muis vangen. Met een beetje pech konden deze muizen zich ingraven. Ah, maar daar kwam Revas goed van pas. Hij draaide zich abrupt naar hem toe. 'Revas? Jij' en hij wees even naar de wolf 'gaat ze voor me opsporen en uitgraven.' Het was geen vraag maar toch duurde het even voordat Revas een reactie toonde. Hij had zijn oren iets laten hangen en hij snoof een "omdat het moet."

Tot nu toe hadden ze vier muizen gevonden, waarvan er drie dieper waren gegaan in hun hol en er niet waren uitgekomen. Tot Theneras zijn vreugde gaf Revas aan dat hij dít wel leuk vond, het speuren en graven. Muis nummer vier was ze te slim af geweest en er via een andere uitgang weggevlucht. Theneras was tegen een boom gaan leunen en veegde, met licht bevende hand, een paar kleine zweetdruppels van zijn voorhoofd. Ze hadden, zoals Iro had gezegd, een plan nodig. Hij dacht even na en opperde toen dat Revas alleen de holen moest zoeken die meer dan één uitgang hadden. Zo kon Revas ze uitgraven en Theneras er mogelijk een vangen. Dus dat deden ze. Muis nummer vijf glipte onder zijn handen vandaan. Hij zuchtte in frustratie en wreef even in zijn ogen. Bij muis nummer zes, ging het wel goed. Revas had er een opgespoord met twee uitgangen en was begonnen met graven terwijl Theneras op zijn knieën wachtte bij de andere uitgang, met een web gereed. Het duurde niet langs of de schaduw muis rende zijn hol uit, om vervolgens luid piepend onder het net te zitten. Succes! 'Goed gedaan, Revas' prees hij zijn soul beast. Hij pakte de muis aan zijn staartbasis beet met zijn rechterhand, en met zijn linkerhand pakte hij hem in zijn nekvel.

Hij stond op met licht tintelende benen van het vele, en lang, zitten en liep terug naar zijn leraar. Op zijn knieën zaten een paar vlekken doordat hij op zijn knieën had gezeten. Hij vond het niet erg, het was maar een broek en hij kon hem wassen. Hij zette de muis meteen in het kooitje, niet zonder gebeten te worden. Toen hij het kooitje dicht had gedaan, stopte hij de bloedende vinger even in zijn mond. Auw dat was nog hard ook. Als zoiets nog 3 keer gebeurde dan had hij zeer pijnlijke vingers aan het eind van de dag. Hij zag het eigenlijk wel gebeuren. Dát kon er ook nog wel bij.
'Was dit... beter?' Vroeg hij terwijl hij zijn hoed van zijn hoofd haalde, en deze op de grond legde en op de rand een steen legde. Zo kon die niet wegwaaien, en dat hij vies werd, was niet erg. Doekje erover en hij was weer als vanouds.
Zijn haar was nu al licht vochtig, en hij verwachtte dat het nog wel erger zou worden. Met een hand veegde hij zijn blonde haren naar achteren en uit zijn ogen. Zijn blauwe ogen waren gevuld met verschillende emoties, iets wat hij écht niet meer tegen kon houden door zijn vermoeidheid. Hij blies wat lucht uit door zijn neus. Hij moest er nog 3 vangen.
Hij hoopte dat hij daarna iets kon eten en zich kon begraven in zijn bed, hoofd onder zijn kussen, en dan zijn muur kon opbouwen. Hij had, eerlijk gezegd, een hekel aan zijn mentale muur, het zorgde ervoor dat hij zijn emoties compleet afsloot en ook dat hij zich minder menselijk en levend voelde.
Hij had het veel gedaan op Shadra en had gehoopt het hier niet meer te hoeven doen, maar tevergeefs. Hij moest wel, hij had nu al het idee dat hij ieder moment kon instorten en zou worden bedolven onder zijn gevoelens, emoties en... eigenlijk alles. Hij zuchtte, dingen verbergen houden was een stuk zwaarder dan hij had gedacht en zwaarder dat hij wilde. Het vermoeide hem zelf nog meer.
Theneras was vrij lang stil geweest. Dat had Iro vast en zeker gemerkt. Even sloot hij zijn ogen en opende ze daarna weer meteen en keek Iro aan. 'Wat is de volgende opdracht?'