Reaper ving zo nu en dan een muisje die de twee lieten ontsnappen en zat ze smakelijk op te peuzelen. Tenminste wat er van over was. Hij at wel vaker zijn soort genoten. Dat versterkte zijn krachten weer wat, maar veel was het niet. Niet zoals in een echt gevecht zou gebeuren. Helaas zou zijn meester dan ook iets sterker worden. Het was net een kleine boost die het schaduw wezen zijn meester gaf, maar veel was het niet. Zijn blik gleed over het twee tal dat al aardig snel de opdracht weer wist te vervullen en vloog weer terug naar zijn meester om report uit te brengen. Iro glimlachte te vrede. Dat ging de goede kant op, maar ook had Reaper vertelt dat Theneras zich kennelijk moe begon te voelen. Dat was wel heel snel? Hij pakte uit zijn zak een zakje met kruiden koekjes en haalde er eentje uit. Toen Theneras weer terug was met de muis en die in het kooitje had gedaan liep de docent naar de jongen toe. 'Hier kennelijk heb je die nu al nodig.' zei hij met een vriendelijke glimlach op zijn lippen en reikte Theneras het koekje aan. De vraag naar de volgende opdracht volgde en Iro knikte. 'Jullie moeten een schaduw eekhoorn vangen. Deze verbergen zich meestal in de schaduwen dus ik denk dat je er slim aan doen daar een plannetje op te verzinnen.' zei Iro. Eigenlijk had hij wat willen voorstellen, maar hij hield zich nog net in. Die twee moesten daar zelf achter komen. Anders was het wel te gemakkelijk. Kleine schaduw wezens waren niet zo sterk als de levels die hun schaduw wezens hadden, maar daarvoor waren ze wel sneller.

Nadat hij de bijtgrage muis in het kooitje had gedaan, was zijn mentor naar hem toe gelopen en hij reikte hem weer een kruidenkoekje aan. 'Hier kennelijk heb je die nu al nodig.' zei hij. Theneras knikte een bedankje en pakte het kruidenkoekje - waarvan hij het recept een keer moest vragen- aan en zonder verder iets te zeggen at hij het op. Hij kon namelijk niet toelichten wáárom hij het nu al nodig had, for obvious reasons. heh. "sorry maar heb onder andere niet ontbeten want...". Nee. Mooi niet. Theneras vroeg Iro naar de volgende opdracht en zijn leraar legde het uit 'Jullie moeten een schaduw eekhoorn vangen. Deze verbergen zich meestal in de schaduwen dus ik denk dat je er slim aan doen daar een plannetje op te verzinnen.' Theneras fronste even. Een eekhoorn dus. Juist. Eekhoorns klommen in bomen én deze shadow eekhoorntjes verstopte zich dus in de schaduwen. Hij zuchtte en keek even naar Revas. Het zou waarschijnlijk een mengeling worden van Shadow trip, Theneras in de bomen en Revas op de grond. Dat zou het makkelijkste zijn, toch?

Hij dacht eraan om het te vragen aan Iro wat de beste aanpak zou zijn... maar hij schudde kort zijn hoofd. Nee, Revas en hij konden het vast samen oplossen en zo een eekhoorn vangen. 'Revas? Kom! Je mag weer jagen.' Revas spitste zijn oren en leek door de vooruitblik om te jagen op te vrolijken. Altijd beter dan dat hij aan het mopperen en snauwen was. Theneras kauwde even op zijn tijdens het wandelen in het bos, Revas op zijn hielen. De eekhoorntjes waren vliegensvlug en schoten de schaduwen en bomen in om weg te komen. 'Revas, jij blijft op de grond. Ik klim in de bomen en probeer die eekhoorntjes naar beneden te jagen en ik wil dat jij ze vangt. Probeer ze niet te doden?' zei hij tegen zijn soul beast. Theneras klom in een van de bomen, net zoals hij toen had gedaan toen hij Reaper zijn veer moest bemachtigen. Revas volgde hem vanaf de grond en keek zo nu en dan even op.

Het duurde vrij lang voor hij een eekhoorn vond die hij naar beneden kon loodsen, met behulp van de zweep en een balletje Dark matter. Ze waren vele eekhoorns tegen gekomen, maar het was ze niet gelukt om ze te vangen.
Deze eekhoorn was minder slim en deed precies wat hij wilden en rende via de boom naar de grond. Waar Revas klaar stond en hem bij zijn rug pakte. Hij had hem vast, maar beet niet door net zoals Theneras hem had opgedragen. Dat was vooruitgang. Revas luisterde in ieder geval naar hem, of hij hem écht aardig vond wist hij niet, maar hij tolereerde hem zekers.

Theneras liep met Revas aan zijn zeide naar Iro toen en hij was blij dat hij dat kruiden koekje had gehad. Anders was hij zeker door zijn benen gezakt. De zon scheen al en de zonnestralen voelde lekker warm. Revas ging bij de kooien zitten en wachtte op een commando, terwijl Theneras zijn salto makende maag en blozende wangen in het gereel probeerde te houden. De zon had zo op Iro geschenen dat onder andere zijn haar lichtjes had geglansd. hij had heel erg de neiging om zich om te keren, en het bos weer in te lopen Deze dag kon hem niet snel genoeg gaan, maar hij moest nog twee schaduw wezens vangen. hij zuchtte gefrustreerd en deed het schaduw eekhoorntje snel in zijn kooi. Hij werd in ieder geval niet in zijn hand gebeten...

-
x'D

Themeras kwam weer terug, Iro kon zien dat ze beide groeide. Schaduw wezens waren gemakkelijker te temmen zodra je hen gaf wat ze machtig mooi vonden en dat waren drie dingen. De schaduwen door ze geregelt brij te geven gaf je ze toch een klein beetje vrijheid terug. Jagen, Elk schaduw wezen vond jagen leuk en leefde er eigenlijk van. Normaal zou Revas geen enkele moeite moeten hebben om het eekhoorntje te doden en te verslinden. Vechten, Schaduw wezens werden steeker na maten ze gevechten hadden gewonnen. De blos op Theneras zijn wangen was hem dit keer niet ontgaan. Een tevrede glimlach sierde even zijn lippen. 'Jullie samen werking wordt steeds beter.' zei Iro en hij kwam dichterbij. Hij kon duidelijk.de.verandering in elkaars houding zien. 'Okay, Nu beveel je Revas het bos in te gaan en een schaduw konijn te vangen.' zei hij en wachten geduldig. dit ging nog leuk worden.

Het eekhoorntje botste meerdere malen tegen de tralies op in mislukte pogingen om te kunnen ontsnappen. 'Jullie samen werking wordt steeds beter.' Hoorde hij Iro zijn stem en Theneras merkte dat de man in kwestie dichterbij was gekomen en hij voelde de spanning in hem stijgen. 'Okay, nu beveel je Revas het bos in te gaan en een schaduw konijn te vangen.' Theneras knikte voordat hij zijn attentie op Revas richtte. 'Heb je dat gehoord?' en hij hurkte even voor Revas neer 'Je gaat het bos in en vangt een schaduw konijn.' Zijn soul beast stoof vrolijk weg zonder nog een woord te zeggen. Hij keek hem even na, voor hij zijn hoed pakte, hem weer opzette en recht stond.

Het was nu dat Theneras besefte dat hij alleen was met Iro, en hij voelde zijn hart in zijn keel bonken. Hij plukte even aan de mouw van zijn uniform en kauwde op zijn onderlip. Theneras wilde íets zeggen, maar wat precies wist hij niet. Hij fronste en slikte even en zuchtte, toen hij dat rare gevoel in zijn maag echt niet weg kreeg.
De gedachte om ergens op de grond te gaan zitten, en tegen een boom te leunen, kruiste zijn gedachte, maar hij besloot dat niet te doen. Koude knieën vond hij al meer dan genoeg.
Hij vroeg zich even af hoelang Revas ongeveer weg zou blijven Deze gedachten verwoorde 'Hoe lang zal Revas ongeveer wegblijven?' vroeg hij, om zich iets minder ... ongemakkelijk te voelen. Eigenlijk had hij het idee dat Revas vrij lang zou wegblijven, want het was één zijn eerste keer alleen in dat bos en twee, moest hij dat konijntje ook vangen en niet alleen maar opjagen.

Theneras vond het kennelijk moeilijk om te spreken, maar uiteindelijk vroeg hij hoelang Revas weg zou blijven. Iro grinnikte. 'Dat ligt er aan hoe snel hij zijn prooi weet te vangen. Maar er zit je iets dwars is het niet? Je energie verraad het.' zei hij en keek Theneras even aan. Reaper was Revas achterna gevlogen dus konden ze lekker rustig praten. 'De beste manier om je soul beast te vree te houden is om hem soms los te laten. Laat hem gaan waar hij graag is, maar daar bedoel ik niet mee dat je zijn bezitting terug moet geven. Dan ben.je hem echt kwijt.' legde Iro weer wat uit. Hij was best benieuwd naar hoe Theneras zou doen als hij hem een kus gaf, maar dat was nog niet aan de orde. Dat kwam nog wel.

Na zijn vraag over hoe lang Revas ongeveer weg zou blijven, hoorde hij Iro even grinniken. 'Dat ligt er aan hoe snel hij zijn prooi weet te vangen. Maar er zit je iets dwars is het niet? Je energie verraad het.' sprak hij. Theneras zijn hart sloeg even over en hij probeerde te spreken maar hij kreeg geen woord door zijn keel. Iro wist dus dat hem iets dwars zat maar niet precies wat. Toch? 'De beste manier om je soul beast te vree te houden is om hem soms los te laten. Laat hem gaan waar hij graag is, maar daar bedoel ik niet mee dat je zijn bezitting terug moet geven. Dan ben je hem echt kwijt.' ging zijn mentor verder, alsof hij niet net had verteld dat hij kon voelen dat Theneras ergens mee zat. Theneras knikte even. Hij had de uitleg begrepen.

Hij had nog niet geantwoord op Iro zijn.. conclusie. Het was in vraag vorm gesteld maar duidelijk dat zijn mentor door had dat Theneras íets had wat hem dwars zat en een soort van antwoord wilde.
Ontkennen dat hem iets dwars zat, had geen zin. Hij slikte even en schraapte zijn keel en probeerde opnieuw te spreken. Deze keer kreeg hij wel de woorden door zijn keel 'Ik...slaap niet goed. Door nachtmerries' zei hij stilletjes. Het was de halve waarheid. Hij had soms last van nachtmerries, maar ze werden steeds minder frequent, gelukkig. De afgelopen dagen had hij helemaal geen nachtmerrie gehad. Niet dat hij kon herinneren in ieder geval. Hij schraapte de neus van zijn schoen even over de grond terwijl hij dacht over zijn volgende woorden. 'Het is niets ernstigs. Gewoon wat slaap tekort op het moment.' Hij haalde zijn schouder even op voordat hij opkeek naar Iro. Theneras zijn ogen flitsten een paar keer heen en weer tussen zijn ogen en zijn lippen voordat hij wegkeek. 'Het zal mij niet beïnvloeden, niet meer dan het nu al doet' Leugen. Het had hem (en zijn lessen) al beïnvloed en zou dat blijven doen, hoogstwaarschijnlijk. En met pech werd het alleen maar erger. Hij hoopte dat het vanzelf zou wegtrekken, maar dacht dat onwaarschijnlijk voor nu. Hij moest zijn mentor bijna elke dag zien door de lessen. Hij zuchtte zacht, hij zou dit niet volhouden. Het waren dan wel halve waarheden, maar leugens kwamen altijd uit óf hij zou worden gegrepen door zijn eigen net van leugens.
Hij moest van onderwerp veranderen. 'Ik ben benieuwd wanneer Revas terug komt.' Hij grinnikte maar het klonk niet gemeend en nerveus. Hij likte zijn lippen even om ze weer wat vochtig te maken.

Man wat was zijn leerling nerveus. Het maakte hem aan het lachen. Hoe erg had hij vroeger ook zo gedaan tot Meno hem zijn eerste kus gegeven had. Het was eerlijk gezegd de beste kus ooit geweest. Iro bleef glimlachen. Nachtmerries? Hm, kon hij niet met iets beters komen? 'Dat moeten dan wel zware nachtmerries zijn als jij je ogen zo beweegt?' zei hij met een geheimzinnige glimlach op zijn lippen. Iro was ook niet gek. Hij ging recht voor Theneras staan en pakte hem bij zijn kin en kantelde hem met een beetje dwang van links naar rechts terwijl Iro hem een goede nakijk blik gunde gevolgd door een knipoog. 'Ik zie niets verkeerd aan je dus liegen hoef je heus niet. Ik hoor dat je nerveus bent. Als je iets dwars zit spreek gerust geen mens kan ons hier horen. Het bos wordt beschermd door de Dark matter muur.' zei hij en liet Theneras zijn kin weer los. Al had hij zwaar de neiging gehad om de jongen meteen op zijn bek te pakken en hem te geven waar hij stiekem naar verlangde.

Theneras had zijn gedrag op nachtmerries gegooid al leek zijn mentor hem niet helemaal te geloven. 'Dat moeten dan wel zware nachtmerries zijn als jij je ogen zo beweegt?' zei hij, weer met die aparte glimlach. Zijn nachtmerries waren soms zo erg dat hij badend in het zweet wakker werd. Het was altijd in dezelfde trend, hij die iemand van het leven beroofde. Hij wilde net iets zeggen toen hij merkte dat Iro recht voor hem was gaan staan en zijn kin vastpakte. Zijn mentor kantelde zijn hoofd van links naar rechts, al zat er een beetje dwang achter, voor hij hem strak aankeek en daarna knipoogde. what the...? 'Ik zie niets verkeerd aan je dus liegen hoef je heus niet. Ik hoor dat je nerveus bent. Als je iets dwars zit spreek gerust geen mens kan ons hier horen. Het bos wordt beschermd door de Dark matter muur.' en toen pas, nadat Iro dat gezegd had, liet hij zijn kin los.

Theneras had wederom een lichte blos op zijn wangen. Liegen kon hij dus niet en ontkennen ook niet. 'Goed.' begon hij 'Goed, ik zal u de waarheid vertellen.' hij lachte even kort en humorloos. shit. Terugkrabbelen kon hij niet meer. 'Ik vind u leuk. oké? Ik bedoel niet dat ik u aardig vind en uw lesmethodes leuk vind. Wat ik wel vind en doe, moge dat duidelijk zijn. Nee, ik vind u léuk. Als in ... Als in ...' hij was vrij snel aan het praten, ademde harder dan gewoonlijk en voelde zijn eigen lichaam trillen. 'Je snapt wat ik bedoel, neem ik aan?' Hij bedacht wat zijn leraar nu van hem dacht. Die was waarschijnlijk vol afkeer. 'Vertel me het me als ik kan vertrekken en deze les niet meer hoef te volgen.' Het was iets wat hij verwachtte te horen en hij hoorde zijn eigen stem breken. shit. Zijn ogen kolkte door alle emoties die er in zwommen en zijn handen had hij in vuisten gebald, en hingen strak naast zijn lichaam.

Iro wist wel dat hij gelijk had, maar het was beter als Theneras het zelf zou zeggen. Iro bleef rustig staan luisteren en hij behielt een septicse blik alsof het heel erg was. Maar nadat Theneras uit gesproken was kon hij alleen maar weer geheimzinnig glimlachen. 'Wat is daar zo erg aan?' vroeg Iro met een vriendelijke rustige stem. Reaper zou nog wel even weg blijven. 'Het is misschien niet slim om een relatie met je docent te beginnen, maar daarvoor hoef je mijn lessen niet te schrappen.' vervolgde Iro en hij kwam dichterbij Theneras staan en glimlachte zacht.

Nadat Theneras zijn confessie had gehad, zag hij zijn leraar weer met dat lachje. 'Wat is daar zo erg aan?' Vroeg hij. Het klonk vriendelijk en rustig. Theneras wist even niet wat hij moest voelen of denken na die vraag. Wat was er niet erg aan? Het was ongemakkelijk, onder andere. Al moest hij wel bekennen dat hij zich opgelucht voelde nu hij alles had bekend en het erop leek dat zijn leraar niet onredelijk zou zijn. Hij trok zijn rechtermondhoek iets om hoog. Het was geen echte glimlach, maar wel iets. 'Het is misschien niet slim om een relatie met je docent te beginnen, maar daarvoor hoef je mijn lessen niet te schrappen.' vervolgde zijn mentor, die vervolgens nog dichterbij hem kwam staan waardoor Theneras hem bijna kon ruiken.
Een vlaag van opluchting kwam over hem heen, nadat hij hoorde dat de lessen niet geschrapt zouden worden. Theneras deed zijn hoed af, en hield hem in zijn hand, zodat hij zijn leraar normaal kon aankijken, zonder zijn hoofd in een rare houding te hebben. 'Ik weet zelf ook dat het niet slim is' zei hij, licht fronsend. Het was niet alsof hij grote controle over zijn eigen gevoelens had gehad, het was gewoon... gebeurt. 'En bedankt. Dat ik de lessen mag blijven volgen.' mompelde hij, al was het nog hard genoeg dat zijn mentor het had kunnen verstaan. Ook viel het Theneras op dat Iro aan het glimlachen was. Het was een mooie en zachte glimlach, dacht Theneras, eentje die zijn hart iets harder liet kloppen. Maar waarom was hij zo aan het glimlachen? Theneras vond hier niks grappigs of leuks aan. Ja, oké, hij was blij dat hij zijn lessen mocht blijven volgen, maar verder vond hij het allemaal vrij ...ongemakkelijk. Hij zuchtte even. Hij had al zijn kaarten nu toch al op de tafel gelegd, so to speak. 'Waarom lacht u zo naar me?' vroeg hij lichtelijk nerveus. Hij doelde op de glimlach van nu, al kon het ook slaan op de ... mysterieuze glimlachen die Iro zo nu en dan had opgezet.

Gelukkig was Theneras blij en dankbaar dat Iro hem niet weg stuurde vanwegen dat hij een oogje op zijn leerkracht had. De vraag volgde al snel waarom Iro bleef glimlachen. 'Dat mag je best weten. ik had gisteren al een klein vermoeden dat je op me viel. Maar je kunt het beter zelf bekennen. Ik val wat dat betreft niet op vrouwen. Maar tijdens de lessen stel ik me zakelijk op en laat ik mijn gevoelens voor mannen normaal nooit zien.' bekende Iro en even trok er een lichte blos over zijn gezicht. Het bleef toch altijd spannend om iemand zoiets te vertellen. Je wist nooit hoe de ander zou reageren. Zijn blik was nog lichterlijk het masker dat hij normaliter op zetten. De lichte blos die hij op zijn gezicht had staan groeide lichtjes. 'Ik wil je best helpen uit te vissen hoe jij je gevoelens moet sturen, maar dat moet jezelf wel willen.' een lichte trilling lag in zijn stem. Die jongen deed hem aan zichzelf.denken al had hij meer problemen gehad het tegen Meno te vertellen en dat was een klasgenoot geweest.

XD

Het antwoord op zijn vraag 'Waarom lacht u zo naar me?' volgde al vrij snel. 'Dat mag je best weten. Ik had gisteren al een klein vermoeden dat je op me viel. Maar je kunt het beter zelf bekennen. Ik val wat dat betreft niet op vrouwen. Maar tijdens de lessen stel ik me zakelijk op en laat ik mijn gevoelens voor mannen normaal nooit zien.' vertelde zijn mentor. Theneras bloosde lichtjes, dus toch. Zijn leraar had het dus al vermoed. Wat Theneras niet verwacht had te horen was dat Iro niet op vrouwen viel. huh. Wat Theneras wel kon begrijpen was dat hij zich tijdens de lessen zakelijk opstelde. Dat was logisch ook, omdat je nooit wist hoe mensen zouden reageren. Theneras zag dat er een lichte blos op Iro zijn gezicht was gekomen en kon een kleine grijns niet onderdrukken. 'Ik wil je best helpen uit te vissen hoe jij je gevoelens moet sturen, maar dat moet jezelf wel willen.' klonk Iro zijn stem, en Theneras dacht een lichte trilling te horen, al wist hij dat niet zeker. Hij knikte een paar keer. 'Ja. Ja' zei hij, breed grijnzend en een twinkeling in zijn licht blauwe ogen. 'Maar' en hij fronste licht. 'is... wordt dat niet...gecompliceerd?' vroeg hij, hand bewegend tussen Iro en hemzelf. Hij doelde op zijn gevoelens voor de oudere man. Hij bloosde licht en maakte zijn lippen even vochtig. Het mocht allemaal wel out in the open zijn, het was nog vreemd om het te benoemen, vond hij zelf.

-
x'D Dit word een monster topic ^^ Zitten nu op 61 antwoorden (en 5 pagina's) ^_^ 030

Iro grinnikte. Waar maakte die jongen zich druk om? 'Ik geloof het niet aangezien ik bijna alle verstop plekken hier weet te vinden en dat je voor zo ver nog de enigste leerling bent die in mijn mentor klas zit zouden we voorlopig geen complicaties kunnen verwachten. Anders sluit ik ons wel af voor de buitenwereld met dezelfde muur als die nu rond het donkere bos staat.' zei hij en ging nog dichter bij Theneras staan. 'Maar eerst maken we deze les af goed?' vroeg hij en kuste Theneras op zijn wang. Het was maar een klein kusje die zo veel meer voorspelde, maar Iro hield zich nog in. Hij voelde Reaper naderen in de verte. Het zou vast niet lang duren voor die hier raport uit kwam brengen en stapye opzij om een klein stukje bij zijn leerling vandaan te staan wachten. Hij zou Reaper straks verbieden zijn snavel te openen over wat hij dadelijk met hem zou delen.

(Yeah i know. Ik heb op een ander forum al eens 15 pagina's in 1 topic gehad. XD)

Hij hoorde Iro grinniken. 'Ik geloof het niet aangezien ik bijna alle verstop plekken hier weet te vinden en dat je voor zo ver nog de enigste leerling bent die in mijn mentor klas zit zouden we voorlopig geen complicaties kunnen verwachten. Anders sluit ik ons wel af voor de buitenwereld met dezelfde muur als die nu rond het donkere bos staat.' zei hij, terwijl hij dichterbij kwam staan.Theneras knipperde even met zijn ogen voordat de realisatie in zijn brein nestelde. Oh! Een nog grotere grijns kwam op zijn gezicht te staan. 'Maar eerst maken we deze les af goed?' en toen kuste Iro hem op zijn wang. Het was een klein kusje maar toch wist Theneras dat hij nog nooit zo erg had gebloosd. Iro stapte een beetje van hem weg, en in eerste instantie wist Theneras niet waarom tot hij takjes hoorde breken en er een hyperactieve Revas tussen de bomen uit schoot. Hij had een schaduw konijn in zijn bek, al kon Theneras niet op slag zien of het dood was of nog leefde. Hij zag een pootje bewegen, maar dat konden ook heel goed stuiptrekken zijn. Hij grijnsde nog steeds breed, en was niet zeker of hij die 123 van zijn gezicht kon halen, toen hij Revas aansprak. 'Goed gedaan, Revas!' zei hij lachend. Het was een blij geluid. Hij liep naar Revas toe en hij kwispelde licht met zijn staart. Hij zette zijn hoed, die hij nog altijd in zijn hand had, weer op zijn hoofd. Hij hurkte bij Revas neer en pakte het konijn aan en gaf Revas een licht schouderklopje. Het konijn leefde nog, maar was gestressd en half verlamd van angst. Hij stopte het konijntje in de kooi, daar kon het tot rust komen. Nog één te gaan. Hij liep weer terug naar Iro en wachtte op de volgende opdracht die misschien wel de laatste voor deze les zou kunnen zijn. 'Wat moeten we, of Revas, nu doen?' vroeg hij. De vermoeidheid van daarvoor was op het moment van zijn brein verdwenen.

Iro grijnsde bij wat Reaper zoal vertelde. Maar toen Iro zijn verhaal via hun gedachten deed knorde het schaduw wezen even, maar zijn meester verbood hem meteen om het verhaal strikt geheim te houden. Dit mocht echt niet uit lekken of Iro zag zich gedwongen om Theneras echt uit zijn mentor klas te zetten of erger voor hem ontslag te nemen, maar zo'n vaat zou het voorlopig niet nemen dat wist hij ook wel. Voor de buitenwereld was het niet meer dan een leerling en docent relatie. De vraag van zijn favoriete leerling nu al werd.gesteld. ' Revas en jij groeien echt al prachtig naar elkaar toe. Nu moeten jij een schaduw vos proberen te vangen. Dit vergt veel consentratie en hulp van elkaar. Veel succes!' zei Iro en hij voelde Reaper weer van zijn schouder los komen. Hij wilde Theneras zich even laten af koelen. Revas kon deze.opdracht vast en zeker alleen af, maar ook hijzelf moest even.bij komen van zijn.bekentenis. Buiten Meno kende Theneras en Roselle dat hij Homo was. Genoeg voor loopig. Misschien Ronodan, maar dat zag Iro zo nog niet zitten, of vond de LM dat niet zo erg...

Theneras grijnsde even naar Revas voor hij terug keek naar Iro 'Het gaat ons wel lukken.' Hij twijfelde even of hij zijn hoed op zou laten, maar besloot toen om hem toch maar af te doen. Wederom legde hij hem op de grond en deed steen op de rand tegen eventuele windvlagen en dergelijke. Hij liep met Revas het bos in, opzoek naar een vos. Het was lastiger dan normaal om zijn hoofd te legen en zich volledig te concentreren op zijn opdracht, maar het lukte. Zijn soul beast snauwde even geiriteerd naar hem en Theneras mompelde een verontschuldiging.

Het duurde een hele tijd voor Revas hem melde dat hij een vos gespot had. Theneras vertelde Revas om die vos naar hem toe te jagen, waar hij zou proberen een net over hem heen te gooien. Revas spurtte weg met een akkoord en Theneras maakte zijn web klaar. Het was nu een kwestie van geduld en wachtten. Hij had geen idee hoe lang hij daar precies stond toen hij geluiden van brekende takjes hoorde. Een vos rende uit de bosjes met Revas vlak op zijn hielen. Toen Theneras het net wilde gooien, greep Revas de wolf in zijn nek beet. Ah, eigenlijk was dat perfect. Theneras hoopte dat zijn idee zou werken. Hij gooide het net over de vos zijn snuit heen en hoopte dat hij het net als muilkorf kon bevestigen. Het zat niet zo goed en strak als hij wilde, maar met wat extra dark matter bleef het zitten. hij vertelde Revas dat hij die vos los kon laten en Theneras tilde het beest op, die zwaarder was dan hij gedacht had, en had de voorpoten in zijn ene hand en achterpoten in de andere terwijl het lichaam op zijn armen hing. De vos kon nu niks meer. Hij gaf Revas een aai en zei dat hij het goed had gedaan. Zijn wolf grinnikte zacht en zei dat hij het een leuke bezigheid vond, jagen. 'Dat heb ik door.' zei Theneras tegen hem, licht lachend.

In stilte liepen ze terug en eenmaal bij de kooien, die voor de vos deed hem denken aan een bench, deed hij de het schaduwwezen erin. Toen hij de kooi dicht had gedaan en gecontroleerd liet hij het net van de vos zijn snuit verdwijnen. Alle vijf de kooien waren nu ieder gevuld met allemaal verschillende schaduw wezens. Hij draaide zich weer om en liep naar Iro toe, handen in de zakken van zijn broek en een lichte glimlach op zijn lippen. Hij dacht eraan of hij zijn hoed weer op zou zetten, maar vond dat hij goed lag waar hij lag. 'Alle vijf de schaduwwezens zitten in hun kooi' zei hij grijnzend. 'Wat gaan we eigenlijk met ze doen? Of was het alleen de bedoeling dat Revas en ik ze gingen vangen?' Hij was benieuwd of er een reden achter zat, waarom de schaduw wezens in de kooien zaten. Ze hadden ze namelijk ook kunnen vangen,het laten zien aan Iro en vervolgens vrijlaten.

Reaper vloog over terwijl Theneras en Revas hun jacht voort zetten. Zijn rode oogjes bleven hen in de gaten houden zelfs toen ze de vos gespot hadden. Het diertje vluchten weg voor de wolf die hem later vast greep en Theneras die hem vast maakte bij zijn snuit en het schaduw wezen terug bracht naar de plek waar ze de andere gevangen hadden. Iro bleef rustig staan wachten en hoorde de schaduw wezens in hun kooitjes fluisteren en smeken. Ze wilde graag weer vrij zijn. Hij richten zijn blik op hen en glimlachte zacht. 'Wees gerust, jullie mogen straks weer gaan. Er zal niets bijzonders gebeuren.' zei Iro met zachte stem en hoorde dat het gefluister minder werd. De schaduw wezens waren met vele, maar hier buiten leefde de meer lagere levels. Hij zag Reaper aan komen en kon een lichte blos op zijn wangen niet verbergen toen hij Theneras aan zag komen, maar slikte even en drong zijn gevoelens voor even opzij en keek toe hoe Theneras de vos in zijn kooi plaatste. 'Dit was niet meer dan een test voor jullie samen werking en die is goed verlopen, maar toch hebben jullie nog lang te gaan voor het echt goed gaat. Reaper en ik liggen vaak ook nog niet op een lijn, maar het gaat al beter dan in het begin, maar wat wil je ook van een hoog level Soul beast. Toch Heins!' zei Iro en hij keek Reaper vanaf zijn ooghoeken aan. De kraai kraste en steeg op voor de veren verdwenen en er een mans hoge soort magere Hein naast Iro zweefde. 'Je schaduw wezen heeft twee vormen zoals ik al eerder zei, maar welke die jouwe heeft moet je zelf uit zoeken Mister Adams. Ik heb gekozen voor twee namen, Reaper voor zijn vogel gedaante maar ook omdat hij graag kleinere wezentjes jaagt en ze op eet. Heins omdat hij me aan het evenbeeld van magere Hein doet denken. Enkel de ware Magere Hein is het hoogste level Schaduw wezen dat bijna aan de kracht van een lage level demon grenst. Heins beschikt echter niet over zo'n hoog level, maar ik was wel verrast en had bijna van hem verloren tijdens ons gevecht. Zijn gelijkenis is schrikbarend en hij is ook mijn meest favoriete ondode.' zei Iro en hij zag hoe hebberig Heins naar de gekooide schaduwtjes stond te kijken. Hij klikte een keer met zijn tong en Heins gromde wat onverstaanbaars, maar veranderde weer in zijn dierlijke vorm en landen op Iro's schouder.

Theneras stond met een kleine glimlach voor Iro toen hij hem antwoordde. 'Dit was niet meer dan een test voor jullie samen werking en die is goed verlopen, maar toch hebben jullie nog lang te gaan voor het echt goed gaat. Reaper en ik liggen vaak ook nog niet op een lijn, maar het gaat al beter dan in het begin, maar wat wil je ook van een hoog level Soul beast. Toch Heins!' vertelde Iro. Theneras fronste even met zijn wenkbrauwen. Wie was Heins? Die vraag werd snel voor hem bantwoord toen Reaper van een raaf naar een menshoge (soort van) magere hein veranderde. Het was fascinerend om te zien, maar ook lichtelijk angstaanjagend. 'Je schaduw wezen heeft twee vormen zoals ik al eerder zei, maar welke die jouwe heeft moet je zelf uit zoeken Mister Adams. Ik heb gekozen voor twee namen, Reaper voor zijn vogel gedaante maar ook omdat hij graag kleinere wezentjes jaagt en ze op eet. Heins omdat hij me aan het evenbeeld van magere Hein doet denken. Enkel de ware Magere Hein is het hoogste level Schaduw wezen dat bijna aan de kracht van een lage level demon grenst. Heins beschikt echter niet over zo'n hoog level, maar ik was wel verrast en had bijna van hem verloren tijdens ons gevecht. Zijn gelijkenis is schrikbarend en hij is ook mijn meest favoriete ondode.' ging Iro verder. Reaper, of nee, heins keek met hongerige ogen naar de schaduw wezentjes en Iro klikte even met zijn tong en het soul beast veranderde weer terug in een raaf, om vervolgens weer op Iro zijn schouder te landen. Theneras vroeg zich af wat voor een andere vorm Revas zou hebben. Theneras maakte zijn lippen even vochtig voor hij begon met praten. 'Oefening baart kunst, is het niet? Dan moeten Revas en ik maar vaker dit donkere bos in gaan om er beter in te worden.' grinnikte hij. 'En ik ben zeker benieuwd welke andere vorm Revas heeft. Zodra ik het weet, ben je de eerste die het hoort.' vervolgde hij licht grijnzend, terwijl hij een hand door zijn haar haalde om het uit zijn ogen te vegen.

-
xD

Ja Reaper had een angst aanjagende tweede vorm. Sommige mensen staakte vaak genoeg het gevecht met Iro als hij zijn Soul beast erbij haalde. Hij knikte te vrede bij de woorden van Theneras met het oefenen in het donkere bos. 'Dat is ook de beste plek. Aan gezien hier bijna geen gemiddelde of hoge level schaduw wezens komen. Ze verblijven liever in het donker, maar ze kunnen hier gemakkelijk zichzelf zijn zonder veel last van de zon te hebben.' zei Iro en hij wees naar de kooien. Ze waren allemaal doodsbang na het zien van Reapers andere vorm. 'Nu jullie zijn weer vrij, maar steun mijn leerling als het even kan?' vroeg Iro aan het einde. Voor lage levels kon je best aardig zijn. Ze konden ze wel aanvallen, maar dar deden ze liever niet. Een lichte fluistering golfde door de kooien voor de trailes verdwenen. Ze lieten zich hun vrijheid niet liggen en stoven weg van de twee mensen met hun Soul beast. Iro glimlachte even voor hij zich weer omdraaide. 'Laten we wat gaan eten in de grite zaal. Dan kunnen we straks verder gaan.' stelde Iro voor en hij gaf Theneras een schouder klopje voor hij door liep en de dark matter muur rond het bos liet verdwijnen. Rust was altijd goed. Niet zoals sommige lleerkrachten die de les gelijk door wilde drukken. Ook hun leerlingen hadden rust nodig en voedsel.

Zijn mentor knikte tevreden bij Theneras zijn woorden. 'Dat is ook de beste plek. Aan gezien hier bijna geen gemiddelde of hoge level schaduw wezens komen. Ze verblijven liever in het donker, maar ze kunnen hier gemakkelijk zichzelf zijn zonder veel last van de zon te hebben.' legde hij uit. Theneras knikte even. 'Ja, ook Revas lijkt het hier stukken prettiger te vinden.' zei hij terwijl hij zijn blik even op zijn soul beast liet rusten. 'Nu jullie zijn weer vrij, maar steun mijn leerling als het even kan?' hoorde hij de stem van Iro, toen hij op keek, zag de wezentjes in de schaduwen verdwijnen, blij om hun vrijheid terug te hebben. Zijn leraar draaide zich weer naar hem toe. 'Laten we wat gaan eten in de grote zaal. Dan kunnen we straks verder gaan.' klonk het, voordat hij hem een schouderklopje gaf. Theneras knikte, griste zijn hoed van de grond en veegde hem even af voor hij hem weer op zetten. In een paar snelle stappen liep hij weer naast Iro. 'Dat is een goed idee.' begon hij 'Ik uuh heb vanochtend namelijk niet gegeten' Mompelde hij met een lichte blos en een schaapachtige grijns. Het hapje krentenbol en kruidenkoekje telden niet helemaal mee als een ontbijt, vond hij zelf.

Ja schaduw wezens voelde zich het prettigste wanneer er genoeg schaduw was om in te kunnen liggen. Hoewel ze liever nog meer hadden, maar als de soulbeast bij zijn meester of meesteres woonde was er vaak niet meer dan dat. Zijn stappen waren rustig en toen Theneras sprak moest Iro even kort lachen. 'Door de zeenuwen zeker. Maar je kunt beter eten voor de honger die nog komt dan dat je het over slaat. Natuurlijk eet je dan automatisch minder, maar dat heb je er wel de energie ervan.' zei Iro.en glimlachte naar zijj leerling. Het voelde fantastisch om zo naast Theneras te lopen zonder hem nog stuurs aan te hoeven.kijken. Het was fijner zo.

In een rustig tempo liepen ze door het bos. Nadat Theneras zei dat hij die ochtend niets gegeten had, hoorde hij Iro even kort lachen. 'Door de zenuwen zeker. Maar je kunt beter eten voor de honger die nog komt dan dat je het over slaat. Natuurlijk eet je dan automatisch minder, maar dan heb je er wel de energie ervan.' hoorde hij Iro zeggen. Theneras lachte even voor hij kort knikte 'Ja, ik kreeg geen hap door mijn keel en het smaakte mij niet. En ik kon goed merken dat ik niet gegeten had. Mijn energie was bijna op nul. Óók omdat ik bijna niet had geslapen.' Hij haalde even zijn schouders op en keek terug naar Iro, die naar hem glimlachte en wiens ogen niet kil stonden. Theneras zijn maag maakte een raar sprongetje, en hij bloosde lichtjes. Hij vond die glimlach en die niet kille blik leuk, besloot hij. Hij glimlachte even terug voor hij wegkeek. Voor een moment liepen ze in stilte. 'Ik ben ... blij dat ik toch gekomen ben deze ochtend.' zei hij met een klein lachje 'De gedachte om niet te gaan en mij ziek te melden kwam voor even in mij op maar dat vond ik laf om te doen.' biechtte hij op. Hij slikte even en keek Iro toen toch maar weer aan met een kleine glimlach. Dat praatte toch makkelijker dan als hij naar voren of naar de grond keek.

Theneras biechte dat hij geen hap binnen kon krijgen en dat het niet smaakte. Tja dat had hij ook wel eens meegemaakt en.nog. Soms en dan vooral als hij Ronodan had gezien of aan hem dacht kreeg de docent geen voedsel of veelste weinig binnen. 'Ja ik ken dat gevoel. Vroeger toen ik voor het eerst merkte dat ik een klasgenootje leuk vond probeerde ik hem steeds te mijden. Dat had een averechtse werking. Uiteindelikk kon ik het niet meer voor me houden em het was een.hele opluchting dat ool hij gek op me was. Veel mensen vinden het niet passen, maar.er zullen ook best wel tussen lopen die beide geslachten leuk vind.' zei Iro.en hij zag dat Theneras zich nog niet optimaal voelde om zich vrij te geven. Dat kwam nog wel. De volgende woorden lieten hem alleen nog maar breder glimlachen. 'Zolang je, je angsten onder ogen durft te komen zal het je alleen maar sterker maken.' zei.hij wijzelijk en keek zijj leerling rustig aan. Ze lieten het bos achter zich en het kasteel kwam al van ver in zicht.

Nadat Theneras had opgebiecht dat hij die ochtend geen hap door zijn keel kreeg, haakte Iro daarop in. 'Ja ik ken dat gevoel. Vroeger toen ik voor het eerst merkte dat ik een klasgenootje leuk vond probeerde ik hem steeds te mijden. Dat had een averechtse werking. Uiteindelijk kon ik het niet meer voor me houden en het was een hele opluchting dat ook hij gek op me was. Veel mensen vinden het niet passen, maar er zullen ook best wel tussen lopen die beide geslachten leuk vind.' Hierop knikte Theneras. Hij vond zowel mannen als vrouwen leuk, al had hij gemerkt dat hij zich meer tot mannen aangetrokken voelde. Hij had het nooit hardop gezegd, niet bij zijn tijd bij de suasama en zeker niet tijdens zijn verblijf op Shadra. En Iro had gelijk, het was een hele opluchting om het gezegd te hebben.
Eventjes liepen ze in stilte tot Theneras toegaf dat hij eraan had gedacht niet te komen, maar het toch had gedaan. Hij zag Iro breder glimlachen. 'Zolang je, je angsten onder ogen durft te komen zal het je alleen maar sterker maken.' Zei hij. Theneras lachte even 'Ik zal dat onthouden' zei hij met een glimlach. De torens van het kasteel waren al in zicht en er kwam een einde aan het bos. De zon scheen hier feller, doordat deze niet tot minder werd geblokkeerd. Met rustige passen liepen ze naar het kasteel toe, en hij was soms nog in ontzag over hoe mooi en groot het gebouw was. Het duurde niet lang, of ze liepen de trap op en de grote deuren door. Eenmaal bij de grote zaal, en bij de geur van het eten, merkte Theneras op dat hij nu toch wel hongerig was, doordat hij zijn maag voelde knorren. 'Ik kan denk ik wel een heel paard op nu.' grapte hij, grinnikend.

Theneras was een leuk joch dat nog alles over zich heen moest laten komen. Iro zou voorzichtig zijn zoals Meno bij hem had gedaan. 'Ik wil je geen trauma bezorgen, maar ik zal je laten voelen hoe het is je gevoelens kwijt te kunnen.' had hij toen gezegd toen ze even in stilte het bos uit kwamen. Iro vond het wel jammer dat hun contact na school zo sterk verwaterd was. Hij zuchten lichtjes en hoopte dat hij hem ooit weer tegen het lijf lopen zou? Samen liepen ze de trappen weer op en Iro volgde zijn leerling door de deur en de hal naar de grote zaal. Zijn woorden hadden grappig geklonken, maar voor iedereen verder wilde Iro zijn masker nog even op houden. 'Maar goed dat ze geen paarden serveren dan.' zei hij weer helemaal in zijn rol, maar een klein knip oogje gevend dat Iro anders wel gegrinnikt zou hebben. Zelf liep hij naar het docenten gedeelte. Wel jammer anders had Iro naast Theneras gezeten om zo genaamd nog wat dingetjes te bespreken. De tafels stonden weer lekker vol en Iro schepte krieltjes op met erwten en een kippenborst. Het eten rook heerlijk en smaakte ook lekker, maar het toetje zat te ver buiten zijn bereik.