Het Rijk der Schaduwen.

Emrahnaiya was kalm blijven staan toen ze Savadors woorden hoorde. Ze had gedacht dat hij iets voor zichzelf bedoelde. Ze keek dus ook op toen hij alsnog iets voor haar kocht maar weigeren durfde ze niet. Ze keek even naar de hanger waarvan de zwarte band en de rode steen beide fel afstaken tegen haar melkwitte huid. Ze volgde de contouren even met een vinger en keek daarna glimlachend weer naar Savador. Voorzichtig omhelsde ze hem. ''Hartstikke bedankt. Ik vind het echt prachtig'' zei ze zacht tegen hem. Ze liet hem zachtjes weer los. Meteen stortte boven hen een flinke bui los. Ze wist niet precies wat er thuis gaande was, maar wel dat haar Vader er niet blij mee was.

Deshas had inderdaad ook een slecht humeur. De vergaderingen waren eindeloos en saai. En hij was nog niet eens klaar. Hij had er pas twee gehad. Hij zat nu alleen in de vergaderkamer. Buiten tikte de regen tegen het raam en schiep een kunstwerk aan ingewikkelde druppel patronen. Zacht zuchtend stond hij op uit zijn stoel en kraakte zijn stijve nek. ''Vervloekte politiek'' mompelde hij zacht. Hij liep naar een laag tafeltje bij het raam waar een kristallen kan en glazen op stond. Hij schonk voor zichzelf hele sterke drank in en sloeg het halve glas in èèn keer achterover.

Het deed Savador goed te zien dat Emrahnaiya blij was met de halshanger. 'Het is graag gedaan,' zei hij terug op haar dankbare woorden. Hij legde zijn handen even te rusten om haar middel toen ze hem omhelsde. Direct nadat ze hem weer losliet, voelde hij hoe zijn kalmte langzaam maar zeker als het ware weg werd gespoeld door een plotseling losbarstende regenbui. De koude regendruppels spatten uiteen in zijn nek en op zijn hoofd. Het zorgde voor lichte huiveringen over zijn rug. Hij had gehoopt op een zonloze dag, maar midden in een stortbui staan was wel het laatste wat hij wilde. Een beetje gehaast nam Savador Emrahnaiya's hand beet en trok haar vluchtig mee naar de overkant van het plein, waar hij een steegje invluchtte. Door kleine overhangende balkonnetjes aan de zijkanten van de huizen die hen insloten, waren hier en daar droge plekken om te schuilen. Savador zeeg op een oude kist neer en gebaarde Emrahnaiya hetzelfde te doen. Hij streek even met een hand door zijn haar om de nattigheid eruit te halen. 'Het spijt me,' verontschuldigde Savador zich even later zacht om zijn overhaaste handelingen van net.

Emrahnaiya liet zich door Savador meetrekken. Haar laarzen plensden door het water heen terwijl haar lokken en haren doorweekt waren. Ze had er vanmorgen niet aan gedacht een mantel mee te nemen. ''Het geeft niks. Niet echt een water liefhebber neem ik aan'' zei ze zacht. Daarna ging ze naast Savador zitten. ''Ik heb hetzelfde. Ik ben ook niet dol op water. Wat wil je als je een halve vuur demon bent. Teveel water is erg slecht voor me. Ik vind het ook een waardeloos element. Het is zo koud, en vochtig'' zei ze zachtjes. Ze keek naar de regen die neerviel. ''Ik denk dat vader zo wel weer bij trekt. Waarschijnlijk gooit hij zich nu vol met drank. Dan stopt de regen maar begint waarschijnlijk de donder. Van teveel drank wordt vader nog lichter geraakt dan anders. Waarschijnlijk zal hij wel kwaad worden op een van de Raadsleden'' zei ze vervolgens.

Savador staarde zwijgend voor zich uit toen hij Emrahnaiya's opmerking hoorde. Dat was nogal zwak uitgedrukt. Water vond hij nog erger dan dat de wereld zou vergaan. Hij keek Emrahnaiya even zijdelings aan toen ze vertelde dat ze er ook niet bepaald weg van was. 'Je haalt me de woorden uit de mond. Het is een waardeloos, walgelijk element,' benadrukte Savador haar woorden nog eens extra en met instemming. Hij wilde de kraag van zijn vest hoger optrekken, maar besefte dat hij die nu niet aanhad. Hij richtte zijn blik nors op een regenplas toen Emrahnaiya verdersprak. Er verscheen een kleine glimlach op zijn gelaat toen hij haar over Deshas hoorde praten. 'Typisch Deshas,' zei Savador grijnzend.

Na een hele tijd werd de regen uiteindelijk minder waarna het helemaal stopte. Emrahnaiya kwam onder hun afdakje vandaan en voelde met haar hand of er nog druppels vielen. Toen dit niet het geval was draaide ze zich om naar Savador. ''Zo te zien is vader weer een beetje gekalmeerd. Misschien is het beter als we richting het café gaan. De verdomde regen heeft veel van onze tijd geroofd. Als we nu gaan zijn we er misschien nog op tijd'' zei ze tegen Savador.

Deshas was ondertussen, na drie glazen drank, aan een nieuwe vergadering begonnen. Hij zat gespannen op zijn stoel. Hij luisterde naar argumenten, meningen, feiten en andere dingen die hem eigenlijk niks konden schelen. Dit was trouwens ook grote tijdverspilling. Als Deshas zei dat twee plus twee honderd was dan was dat zo. Deze vergaderingen waren enkel adviezen die Deshas gewoon naast zich kon neerleggen. ''Let u wel op Heer.'' Het klonk verwijtend. De combinatie van drank en verveling zorgde ervoor dat Deshas met een ruk om keek. ''En wat dan nog. Wat zou het als ik niet luister'' antwoordde Deshas fel. Tegelijkertijd met zijn felle antwoord klonk buiten de donder.

Savador had een hele tijd afwezig voor zich uit zitten staren. Hij wisselde in de tussentijd geen woord met Emrahnaiya meer, totdat de regen uiteindelijk stopte en ze nakeek of er daadwerkelijk geen druppels meer vielen. Hij glimlachte haar zwakjes toe en kwam overeind. 'Richting het café dan maar,' zei hij zacht. Hij wierp nog een schichtige blik op de wolken boven hun hoofd. Het was dan wel gestopt met regenen, maar de lucht was nog steeds samengepakt met dikke donkere en rollende wolken. Hij wist wat dat betekende. Savador legde even een hand om Emrahnaiya's schouders om haar zacht mee te trekken. Hij vond het veiliger al terug te zijn voor het weer opnieuw van zich liet horen. Ze waren nog maar net het plein over, of er klonk een zwaar denderend geluid boven hen. Te vroeg naar zijn eigen verwachting. Onbewust begon Savador zijn pas te versnellen. Niet dat hij ook bang was van onweer. Dat weer had hij zelfs het liefst van allemaal. Het was gewoon gevaarlijk je op dit soort momenten buiten te bevinden. En hij wilde het risico niet nemen door zijn belofte met Deshas te breken als het onwaarschijnlijke geval voorkwam dat Emrahnaiya door de bliksem werd getroffen. Of hijzelf. Op zijn eigen gevoel sloeg Savador een paar willekeurige straten in, en herkende het kleine straatje dat ze op de heenweg hadden gelopen aan het geluid van klinkende hamers. Het duurde ook niet lang of ze naderden het wat kleinere plein met het café waar ze hadden afgesproken. Savador schonk Emrahnaiya een geruststellende glimlach voor hij haar zacht voor hem uit naar binnen duwde.

Emrahnaiya had moeite om Savadors stevige pas bij te kunnen houden. Ze hoopte maar dat hij de goede kant op ging want door zijn wirwar van straatjes was ze al haar gevoel voor richting kwijt. Ze was wat opgeluchter toen ze terug op het plein waren waar ze hadden afgesproken. Binnen in het café was het warm en droog na de vochtige lucht van buiten. Binnen liet Emrahnaiya haar blik even langs de mensen gaan en zag Vasco al gauw zitten. Ze liep naar de tafel toe waar hij zat en ging tegenover hem zitten. Vasco had ze al zien komen en hen toegewuifd. ''Ik was al even bang dat het noodweer jullie weggespoeld had. Je vader is niet blij met de Raadsleden dat is een ding wat zeker is Em'' zei hij tegen haar. Daarna merkte hij haar ketting op. Hij boog zich wat naar voren om hem wat beter te bekijken. ''Mooie ketting. Ik wist niet dat je geld mee had genomen'' zei hij terwijl hij weer recht ging zitten. ''Savador heeft hem voor me gekocht'' zei Emrahnaiya zachtjes. Ze wist niet zeker of ze hem wel Savador mocht noemen maar voor zover had hij nog geen titel zoals Deshas, en meneer klonk ook nogal ongemakkelijk.

Veilig en wel binnen het café, schudde Savador de laatste regendruppels uit zijn kleding. Hij hoopte dat Deshas snel bijtrok, in ieder geval op een manier waardoor er geen druppel meer uit de lucht zou vallen. De donder mocht wat hem betreft blijven. Zijn ogen gleden door de rumoerige ruimte en bleven uiteindelijk hangen bij Vasco, die al een plek bemachtigd had en hen toewuifde. Hij volgde Emrahnaiya zwijgend naar hem toe en ging op de stoel naast de hare zitten. Savador glimlachte toen Vasco haar halshanger opmerkte. 'Wees niet zo verlegen,' zei hij met een kleine glimlach tegen Emrahnaiya toen hij haar zachte stem hoorde. 'Je had het zeker toch wel verdiend na al die jaren in rust.' Hij sloeg kalm zijn armen over elkaar en richtte zich toen tot Vasco. 'Hoe ging de handel?' vroeg Savador op een wat zakelijkere toon.

Vasco keek even naar Savador en daarna weer naar Emrahnaiya. ''Hij staat je goed'' zei hij met een glimlach. Zijn blik werd serieuzer toen Savador over de handel begon. ''Goed, zoals ik al had verwacht. Emus is altijd goed op de hoogte in Fuath. Hoewel die man aan wie ik mijn handel moest doorverkopen een regelrecht oplichter was. Dacht mij even te kunnen afzetten. Zag kennelijk niet in met wie hij te maken had. Hij mist nu wel een hand maar hij heeft wel mooi de volle prijs betaald'' zei Vasco grijnzend. Emrahnaiya schudde licht haar hoofd. ''Dat had jouw hand kunnen zijn Vasco'' zei ze zacht en licht met bezorgdheid in haar stem. Ze keek even naar Savador. ''Handelen in het Rijk gaat heel wat anders dan in de sterfelijke wereld moet u weten. Er zijn veel verschillende soorten handels technieken.'' zei ze tegen hem. Vasco haalde zijn schouders op. ''Het is gevaarlijk werk dat geef ik toe. Maar ik leef voor de kick en het grove geld dat het betaald. En ik laat me niet afzetten door zo'n rijke zak met botten die denkt meer van handelsprijzen af te weten dan ik die al honderden jaren in het vak zit. Dat kon hij niet hebben dus gooide hij het op een steel handel. Eigenlijk niet meer dan een kaart spelletje waarbij als er twee kaarten van dezelfde waarde op tafel liggen, je je hand erop moet leggen. Degene die langzamer dan de ander is verliest zijn hand en moet de prijs betalen die zijn tegenstander ervoor wou hebben. Meestal zijn dit soort technieken vol risico en over het algemeen enkel geliefd bij het Laghairt volk'' zei Vasco. ''Zij beschikken over de krachten om ledematen weer aan te laten groeien'' lichtte Emrahnaiya kort toe.

Savador luisterde zwijgend naar Vasco's verhaal. Hij kon een zachte gniffel niet onderdrukken toen hij hoorde dat zijn handelaar een hand minder had. Zijn blik ging kort naar Emrahnaiya toen ze hem meer in detail uitlegde over technieken in de handel. Niet veel later weer naar Vasco toen hij verdersprak. 'Je hebt je handel als het ware gewonnen, dus wat maakt het uit? Dat schlemiel heeft zijn hand verloren door zijn eigen dwaasheid,' zei Savador met een achteloos gebaar. Er verscheen een kleine grijns bij het horen van de manier van handel. Dat klonk net als de dodelijke vorm van roulette, alleen dan in de vorm van een kaartspel en het in ruil afstaan van één van je ledematen als je verloor. Had het toch nog leuk kunnen zijn geweest als hij gewoon met Vasco was meegegaan. Savador knipte in zijn vingers en liet een medewerker naar hem toekomen. In zijn eigen gebruikelijke Shadraans bestelde hij een wijnfles, niet de moeite nemend om er een aantal Oud-Shadraanse woorden die hij kende erin te mengen. Hij was hier toch immers te gast. Voor Emrahnaiya bestelde hij iets anders en alcoholvrij. Savador richtte zich met een glimlach weer tot het gezelschap. 'Laten we erop toosten,' zei hij zacht.

''Daar ben ik het helemaal mee eens'' zei Vasco grijnzend op Savador laatste woorden. Hij schonk de wijn in voor Savador en hemzelf terwijl Emrahnaiya kalm een slok van haar drankje nam. Vasco hief zijn glas even op naar Savador en Emrahnaiya en nam toen een flinke slok waarbij hij het halve glas achterover sloeg. Hij had zijn slok nog niet doorgeslikt of er kwam een man naar hun tafeltje toegelopen. ''Vasco. Ik hoorde al dat je weer in Fuath was. Net als die mooie actie met Sebastia. Die man moest echt eens op zijn nummer gezet worden. Hij loopt al veel te lang de boel hier te bedonderen'' zei de man lachend. ''Zen, ouwe gek. Ik dacht dat jij al lang weer onderweg was'' zei hij. Zen lachte even kort. ''We zijn niet allemaal zo gek om de Straat te passeren ouwe zeerot'' lachte hij. ''Dat doet me ter zaken brengen. Ik zag dat je nog niet alles kwijt was'' vervolgde de man. Vasco haalde een schouder op. ''Ik denk dat Sebastia èèn hand genoeg vond. Eigenlijk wou ik nog even doorreizen. Tenzij jij een betere suggestie hebt natuurlijk'' zei hij. Zen sloeg zijn armen even over elkaar. ''Ik zou die handel graag van je overnemen. Maar veel is het niet meer. Daarom stel ik een alles of niets handel voor'' zei hij. Hij stak zijn hand uit naar Vasco. ''Graag of niet'' zei hij. Emrahnaiya legde haar hand op Vasco's arm. ''Doe nou niet. Ik wil wel nog veilig terug naar Aiolanum'' zei ze zacht. Vasco keek haar even twijfelend aan. ''Je laat je toch niet door zo'n meid vertellen wat je moet doen ouwe vriend?'' vroeg Zen. Dat gaf Vasco de doorslag. Hij hoefde naar niemand te luisteren behalve Deshas. Hij pakte Zens hand stevig beet. ''Best. Jij betaald'' zei hij tegen hem.

Savador grijnsde naar Vasco terug en hief ook even zijn glas naar hem en Emrahnaiya op om te toosten. Hij keek zwijgend toe hoe een, kennelijk voor Vasco bekende man naar hun tafel kwam en een gesprek met hem aanging. Hij besloot liever te zwijgen dan zich in het gesprek te mengen. Het was dat het weer een kennis van Vasco was, anders had hij wel een woord meegepraat. Hij hoorde ze handelen, naar wat erop leek even later een deal sluiten, en zag dat Emrahnaiya het liever niet had toen ze een hand op Vasco's arm legde. Savador legde op zijn beurt een hand op haar arm. 'Laat hem zijn handel doen, lieve kind. Als het op drama uitdraait vinden we zelf onze weg wel terug naar Aiolanum. Enig vertrouwen in Vasco heb je toch wel?' Hij liet haar los en nam met een tevreden glimlach een slok van zijn wijn. Zelf wist hij niet hoe goed Vasco in de handel was. Hij was dan ook benieuwd waar dit nu weer op kon uitlopen. Wie weet was het Vasco deze keer die thuiskwam met een ledemaat minder, en dat idee vond Savador stiekem ergens niet eens minder amuserend. Als hij maar enig bloedvergiet kon zien zo nu en dan.

Emrahnaiya was zeker niet blij met Vasco's keuze. Ze keek even nijdig naar Zen. Ze keek daarna even naar Savador. ''Dan heeft u kennelijk nog nooit van een alles of niets handel gehoord'' zei ze. Als ze zo nijdig en kwaad was leek ze ineens een stuk meer op Deshas. Haar irissen vlamde rood door het zwart en zilver heen. Vasco en Zen waren ondertussen gaan zitten en Zen had twee flessen wijn besteld. ''Een alles of niets handel is simpelweg zuipen tot je erbij neervalt. De uitdager betaald en je drinkt net zo lang door tot een van de twee onder de tafel ligt. De verliezer betaald de volle prijs. Als Vasco wint krijgt hij de volle prijs voor zijn handel. Als Zen wint dan moet Vasco zijn handel gratis mee geven. Alles of niets dus. Maar ik heb geen zin om met een dronken malloot weer terug te gaan. Wat zal me vader dan wel niet denken'' zei Emrahnaiya. Hij zou haar nooit meer alleen weg laten gaan. De twee flessen wijn stonden inmiddels op tafel. Zen en Vasco zette beide een fles aan hun lippen en dronken alles achter elkaar leeg. Meteen kwamen er nog twee flessen op tafel terwijl de menigte om hen heen stil viel, benieuwd naar wie dit zou winnen. De flessen wijn bleven maar komen, evenals Zen en Vasco maar bleven drinken. Beide mannen waren ondertussen al stomdronken. Met een klap zette Vasco zijn lege fles op tafel. Niet veel later volgde Zen. Op nieuw werden er twee flessen ontkurkt. Vasco zette de fles aan zijn lippen en ging onverstoorbaar door. Maar Zen leek meer moeite te hebben op zijn stoel te blijven zitten. Toen de fles half leeg was viel de man van zijn stoel af onder luid gejuich van de gasten. Vasco smeet zijn fles bijna omver toen hij het ding op de tafel plantte. Hij wankelde en greep twee keer mis naar het zakje met geld dat Zen aan het begin had klaargelegd. Vaag en wazig keek Vasco naar Savador en Emrahnaiya. ''Nou, komen jullie mee? We kunnen weer terug naar Aiolanum'' zei hij. Vasco sprak met dubbele tong en toen hij opstond viel hij bijna over tegen een andere gast aan. Maar toen hij eenmaal naar de deur liep leken zijn passen verreweg op die van iemand die zwaar dronken was.

Savador keek Emrahnaiya kalm aan toen ze hem uitlegde hoe een alles of niets-handel eraan toeging. Hij suste haar zacht gerust. 'Geen zorgen. Vasco wint dit wel als de zuipschuit die hij is, dat is zeker. Maar ik denk dat jij en ik zijn handel minder kunnen schelen dan een veilige terugweg naar huis.' Hij keek zwijgend toe naar het tafereel hoe Vasco en Zen de drinkwedstrijd al aangingen, en het duurde niet lang of beide mannen waren al stomdronken. Zoals hij verwacht had, was het Vasco's tegenstander die eerder tegen de vlakte viel. Hij keek op toen Vasco hen met een dubbele tong aansprak. 'Het spijt me, Vasco, maar Emrahnaiya is veiliger als zij en ik gewoon te voet terug gaan,' stond Savador zijn terugrit met een kleine grijns af. Hij vond het niet zo'n gigantisch probleem dat Vasco zich stomdronken had gezopen. Hij had niets anders verwacht van lui die vaak op zee ronddobberden, maar om er samen mee in één kar te zitten, daar voelde hij maar weinig voor. Savador hielp Emrahnaiya overeind van haar stoel en loodste haar tussen de menigte door een weg naar buiten. 'En wellicht is het beter als jij je kar ook laat staan,' sprak hij tegen Vasco verder toen ze buiten stonden.

Vasco keek om naar Savador en hield zich staande tegen de muur. ''Ben je gek? Wil jij echt dat hele stuk terug lopen naar Aiolanum. Je bent niet voor het donker thuis. Dat kan ik Deshas niet aandoen. Hij vermoord me als ik zonder jullie terug kom. En die kar laat ik hier echt niet staan. Dat ding wordt geheid gejat'' zei hij met veel gebaren als de dronken vent die hij was. Hij draaide zich om maar knalde tegen een uithangbord aan. Hij viel plat achterover. Emrahnaiya knielde bij hem neer en streek wat haren uit zijn gezicht. Ze keek over haar schouder naar Savador. ''We kunnen hem hier zo niet achterlaten. Ik ga wel rijden. Zo moeilijk kan het besturen van kar niet zijn'' zei ze tegen hem. Ze greep Vasco onder zijn oksels terwijl hij zachtjes ijlde. ''Kunt u me even helpen met zijn benen. We moeten hem op de wagen leggen'' zei ze terwijl ze verwoed een paar haren uit haar gezicht blies. Emrahnaiya was nou niet bepaald sterk te noemen. Boven hen weerklonk de donder en flitste de bliksem maar de regen bleef uit. ''Vader, houd jezelf nou een beetje in bedwang'' mompelde Emrahnaiya zachtjes. De mist kwam ondertussen ookal aanzetten. Haar voeten kon Emrahnaiya in elk geval bijna niet meer zien.

Savador keek Vasco, die tijdens het praten allerlei gebaren in het rond smeet, met een lichte frons aan. Voor iemand die stomdronken was, wist hij wel goed de gevolgen als ze te voet terug zouden gaan. Hij schudde licht met zijn hoofd toen hij het volgende moment tegen een uithangbord aanknalde. Ergens moest hij hem toch wel gelijk geven om zijn woorden. Hij liep naar Vasco's roerloze lichaam languit op de grond toe en keek op Emrahnaiya neer toen ze hem aankeek en hem zei dat ze hem hier niet konden achterlaten. Savador liet zich met een zucht door zijn knieën zakken en pakte Vasco bij zijn benen beet. Had hij niet even kunnen wachten met zichzelf plat te zuipen nadat hij hen weer in Aiolanum had afgezet? Hij hielp Emrahnaiya met hem op de kar te leggen en sloeg een paar kleden om hem heen om hem tijdens de rit warm te houden. Savador keek naar boven waar het kwade weer opnieuw van zich liet horen. Het was het beste als ze zo snel mogelijk Aiolanum naderden als ze gezond en wel thuis wilden komen. Hij klom op de bok en liet de plaats in het midden vrij voor Emrahnaiya. Eigenlijk vertrouwde Savador het niet zo dat ze zou rijden, maar hij wilde haar haar langgestreven vrijheid weer laten beproeven, en hij zou er een klein deel van afnemen als hij weigerde haar de kar te laten besturen. Het was de eigenlijke reden ook dat hij naast haar ging zitten. Behalve om haar te beschermen, ook hulp te bieden als het rijden haar toch niet zo goed afging.

Emrahnaiya gooide nog wat dingen van de wagen die nu toch van Zen waren. Als die man wakker werd zou hij ze zelf wel vinden. Emrahnaiya sprong op de bok en tikte met de teugels op de paardenruggen. Die bewogen geen milimeter. Ze zuchtte even geergerd en sprong weer van de bok af. Ze liep naar de paarden toe en inspecteerde ze zorgvuldig voor ze in erg onvrouwelijk gevloek uitbarste. Het was allemaal oud- Shadraans dus een aantal voorbijgangers keken om. Emrahnaiya liep naar Vasco en schudde hem door elkaar. ''Wakker worden dronken gek!'' snauwde ze tegen hem. Vasco keek haar wazig aan. ''Je hebt Eisiach paarden he. Wacht is het wachtwoord'' zei ze razend tegen hem terwijl ze hij nog steeds stevig met twee handen aan zijn kleding vast hield. Zo dronken als hij was wist Vasco het niet eens meer tegen wie hij het had. Hij keek Emrahnaiya licht grijnzend aan. ''Heerlijk als vrouwe pit tonen'' grinnikte hij half hikkend. ''VASCO!'' gilde Emrahnaiya nu. ''Ja ja. Lame ff denken'' mompelde Vasco. Hij zei daarna een zin in het oud- Shadraans. Emrahnaiya liet hij met een klap weer vallen en fluisterde het zinnetje tegen de paarden. Ze probeerde opnieuw om ze in beweging te krijgen. Ditmaal lukte het haar om ze te besturen.

Savador wachtte kalm tot Emrahnaiya naast hem op de bok zat en de paarden aanspoorde om in beweging te komen. Maar de dieren bleven roerloos staan waar ze stonden. Verstijfd van schrik door het onweer misschien? Savador leunde zuchtend achterover terwijl Emrahnaiya weer van de kar klom om de paarden te inspecteren. Als er iets was waar hij zich aan ergerde, dan was het wel getreuzel. Hij ving een paar vulgaire woorden in het Oud-Shadraans op, waardoor hij Emrahnaiya even met grote ogen aanstaarde. Die kant van haar kende hij warempel nog niet. De blikken van voorbijgangers probeerde hij te mijden. Hij keek nuchter de andere kant op alsof hij Emrahnaiya niet kende. Ondertussen deed Emrahnaiya een poging Vasco te wekken voor een wachtwoord. Het was stiekem bijna hilarisch haar wanhopige pogingen te zien om wat ze moest weten uit de dronkenlap te krijgen. Met een zachte proest draaide Savador zich om naar de paarden. Hij deed alsof zijn neus bloedde toen Emrahnaiya even later haar plaats op de bok weer innam en een nieuwe poging waagde de paarden in beweging te krijgen. Savador moest zich aan de bok vasthouden toen de kar onverwachts vooruit kwam. Wat opgelucht merkte hij dat ze de bewoondere gedeeltes van Fuath achter zich lieten en hopelijk terug richting Aiolanum gingen.

In het begin waren Emrahnaiya's bewegingen stroef en ruw. Maar naamate ze de stad verder achter zich lieten ontspande ze zich wat. Het rood verdween uit haar irissen en maakte weer plaats voor het rustgevende zwart en het vleugje zilver dat als een halve maansikkel in haar nacht duistere ogen lag. Ze streek een lok haar achter haar oor terwijl ze zo verder reed. ''Sorry dat u dat moest zien. Ik vrees dat ik dat van mijn vader heb georven. Mijn vreselijke temprament en ongeduld'' zei ze zachtjes tegen Savador. Ze was weer kalm en rustig nu. Achter zich was Vasco, nu hij toch weer wakker was, luid en vals een zeemanslied aan het zingen. Dit ging zo door totdat hij uiteindelijk luid snurkend in slaap viel. Emrahnaiya sprak een kort bevel tegen de paarden en, met de teugels in een hand, draaide ze zich half om naar Vasco. Ze streek een paar lokken voor zijn ogen weg en keek even naar hem. ''Als hij er zo bij ligt lijkt hij haast onschuldig'' mompelde ze zacht. Haar ogen leken wel op hem vastgelijmd tot ze besefte dat Savador er ook nog bij zat. Luchtig draaide ze zich om naar de weg en deed alsof die heel interesant was.

Met opluchting merkte Savador dat het besturen van de kar Emrahnaiya beter af ging dan hij had gedacht. Zijn mondhoeken krulden om tot een klein grijnsje bij het horen van haar excuus. 'Wat geeft het, kind? Het is niet vreemd als Deshas' bloed door je aderen stroomt,' reageerde hij grijnzend. Savadors bleke gelaat betrok en de grijns gleed direct van zijn gezicht toen Vasco achter hen weer uitbarstte in een 'melodieus' gezang. Hij slaakte een zachte zucht en ondersteunde zijn kin met een hand, zijn blik nors op de weg gericht. Op deze manier kon het nog een lange, lange terugreis worden. Vasco's luide geronk even later klonk echter wel als muziek in zijn oren. Eindelijk rust. Savador keek op toen hij Emrahnaiya hoorde mompelen. 'Daar zou ik maar niet van op uit gaan. Het is en blijft een drinkgrage zeerot,' antwoordde hij nuchter. Savador wierp even een blik op de slapende Vasco voor hij zich weer op de weg richtte, wachtend op Aiolanum dat ieder moment in de verte kon opdoemen.

Emrahnaiya keek nogmaals over haar schouder naar Vasco. ''Je zou het niet zeggen maar hij kan echt heel zorgzaam zijn'' zei ze zacht tegen Savador. Ze wist de rest van de reis niet veel meer te zeggen. Ze keek wat opgeluchter toen Aiolanum in zicht kwam. Emrahnaiya versnelde de pas van de paarden en reed de stad binnen. Achter hen was Vasco ondertussen wakker geworden. ''Ken je die beesten niet effe zeggen om wat zachter te doen Em? M'n hoofd klopt alsof iemand hem met een hamer aan het bewerken is'' mompelde hij zacht terwijl hij kreunend met een hand naar zijn hoofd greep. ''Het is je eigen schuld Vasco. Ik zei nog dat je het niet moest doen'' wierp Emrahnaiya tegen zonder zich naar hem om te draaien. Naarmate ze dichterbij kwamen werd de lucht zwarter. Op de terugweg was het al grauw geweest maar het werd steeds erger. Nu was het haast zwart. De donder rommelde boven hen gevaarlijk en een aantalk bliksemflitsen sierde de gitzwarte lucht. Toen ze hij het paleis terug kwamen sprong Ceylin van het balkon af en landde keurig op haar voeten op de grond. Ze zakt door haar knieen om de klap op te vangen maar ging daarna overeind staan. ''Ik zou niet naar je vader gaan Emrahnaiya. Hij is nogal in een pest humeur'' zei ze kalm. Emrahnaiya zuchtte. ''Zoiets had ik wel al verwacht ja'' zei ze zacht.

Evenals Emrahnaiya wist Savador de rest van de terugreis ook geen woord meer te wisselen. Het enige geluid dat de vreugdeloze stilte verbrak, was het geknars van de wielen over de weg, het tikken van paardenhoeven en gesnuif van paarden, Vasco's gesnurk en het onweer dat zich met felle gevorkte bliksemschichten zo nu en dan onverwachts liet zien, gevolgd door een rollende donder. Het leek erger te worden naarmate ze Aiolanum naderden. In ieder geval was het er een stuk donkerder op geworden. Savador wierp even een argeloze blik over zijn schouder toen Vasco wakker bleek te zijn en iets mompelde. Toen de kar nog maar amper tot stilstand was gekomen, klom hij ervan af. Hij had het niet zo op reizen op de ouderwetse manier. Het was een geluk dat het deze keer in ieder geval niet bovenop paardenruggen was. Hij schonk Ceylin een brede grijns toen ze van een balkon sprong en Emrahnaiya direct verwelkomde met een waarschuwing. 'We moeten toch zeker wel laten weten dat we veilig en wel terugzijn?' zei Savador. 'Op één na dan,' voegde hij er wat nors aan toe terwijl hij een blik op Vasco wierp. 'Laten we die schobbejak naar binnen brengen voor de bliksem zijn zotte smoel te grazen neemt.' Savador liep naar de kar. Zonder op een helpende hand te wachten droeg hij Vasco in z'n eentje over zijn schouder en liep de trap op naar het paleis - voorzichtig, en met langzame passen zodat Vasco niet van zijn schouder afgleed en met zijn gezicht op de stenen denderde.

Ceylin grijnsde even breed terug naar Savador. ''Zelf weten. Het is jullie begravenis'' zei ze haast geamuseerd. Ze keek even naar Vasco die overduidelijk stomdronken was geweest. ''Een alles of niets handel?'' vroeg ze aan Emrahnaiya. Een lange, diepe zucht was een duidelijk ja. ''Lamelos ik kan best zelf nog lopen hoor'' riep Vasco ondertussen vanaf Savadors schouder. Met een nieuwe donderslag, luider dan elke andere daarvoor, ging de voordeur open. Deshas stond in de deuropening en liet zijn felrode irissen over de mensen gaan. Hij had een rare waanzinnige blik in zijn ogen.

Savador was al halverwege de trap en gebruikte zijn andere arm ook om Vasco vast te houden toen hij zei dat hij hem los moest laten. 'Zwijg. Pas als de laatste druppel alcohol uit je bloed is mag je weer spreken,' reageerde Savador kalm maar nors. Bovenaan de trap viel hij haast achterover toen de deur voor zijn neus open werd gerukt. Hij staarde Deshas een lange tijd zwijgend aan. Zijn ogen waren felrood en hij zag er niet blij uit. 'Let niet op Vasco,' was het enige wat Savador tegen hem zei voordat hij langs Deshas naar binnen liep. Hij besloot dat het het beste was als hij hem nu maar even liet doen in plaats van hem op te zadelen met details over de reis.

Deshas volgde Savador met zijn ogen toen hij langs hem liep. ''Savador...'' begon hij daarna. Zijn stem klonk zacht, schor en onvast. Hij schraapte zijn keel even. ''...Zou jij Vasco naar me toe kunnen sturen als hij weer helder genoeg is?'' vroeg hij daarna. Vervolgens liep hij met stevige passen de trappen af. Ceylin liet hem begaan maar Emrahnaiya, die ondertussen van de bok was gesprongen, hield haar vader tegen. ''Wat ga je doen?'' vroeg ze zacht. Deshas trok ruw zijn arm los en moest moeite doen zich in te houden tegenover zijn eigen dochter. ''Emrahnaiya. Laat me los'' zei hij koud. Emrahnaiya schrok zo van die toon dat ze haar hand terug trok van Deshas' arm. Deshas liep met stevige passen langs haar de plateaus af. Emrahnaiya keek hem na en beet zachtjes op zijn onderlip.

PROFILE MAGICIAN

» .: Les1: schaduwen :.

Het Rijk der Schaduwen.

Het Rijk der Schaduwen.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen