'Mooi,' zei Savador zacht op Ceylins antwoord. Hij schonk haar een vriendelijke glimlach toen ze zich naar hem omdraaide, en wuifde haar dank kalm weg. 'Het is graag gedaan.' Hij knikte zwak op haar woorden toen ze zei dat ze hem zo wel beneden zag. Zwijgend volgden zijn ogen Ceylin en Miraç tot ze zijn vertrekken hadden verlaten. Daarna begaf Savador zich ook naar de badkamer om zich te wassen en aan te kleden. Na een kort bad - een bad was al erg, maar douchen deed hij echt niet - rommelde hij in zijn tas naar nieuwe kleding. Uiteindelijk haalde hij er een zwarte broek en een zwarte trui met een v-hals uit. 'Mijn laatste set schone kleding,' mompelde Savador zacht. Al twee andere kledingparen hadden het flink te verduren gehad, alleen bij de heenreis al. Hij trok het zwijgend aan in de hoop dat deze kleren het wat langer zouden volhouden. Hij haalde zijn haren onder zijn trui vandaan, verzamelde nog wat spullen om in zijn tas te doen en verliet toen de kamer om op weg te gaan naar de eetzaal. Toen Savador de eetzaal binnenkwam zag hij dat Deshas, Vasco en Ceylin al aanwezig waren. 'Goedemorgen,' groette hij zacht terwijl hij een stoel naar achteren schoof en erop neerzeeg. Hij streek met een kleine nog slaperige zucht de haren uit zijn gezicht. Al had hij vannacht fijn kunnen slapen, en dan vooral onbewust met Ceylin, het voelde aan alsof hij nachtenlang wakker was geweest.

Deshas keek even op toen Savador binnen kwam en knikte hem toe eveneens als Vasco. Niet lang na Savador kwam ook Emrahnaiya binnengelopen. Ze droeg een simpelen wijn rode tuniek tot over haar knieën van fluweel met trompet mouwen en daaronder een zwarte broek en bruine laarzen. Dezelfde kleur bruin die ook terugkwam in de tuniek van middeleeuws ontwerp. Haar haren had ze opgestoken en ze droeg gouden oorbellen met amber erin verwerkt. Vasco volgde haar even met zijn ogen. Hij had wel zoiets gehoord dat Emrahnaiya weer ontwaakt was, maar hij was vergeten hoe mooi ze was voor haar jonge leeftijd. Net zo knap als Ceylin. Emrahnaiya glimlachte het gezelschap even toe terwijl ze hen een goeiemorgen wenste. Ze keek even geschrokken naar Vasco toen ze zijn gewonde wang zag. ''Wat heeft u nou weer gedaan?'' vroeg ze. Vasco haalde een schouder op. ''Vraag dat maar aan je vader Em'' zei hij met een scheve grijns. Emrahnaiya draaide zich om naar Deshas en keek hem met een licht bestraffende blik aan. Deshas speelde zelf de onschuld en keek haar verdwaasd aan. ''Het is niet mijn fout dat hij zijn mond niet houd als ik daarom vraag'' zei hij met een lichte grijns. Emrahnaiya schudde even haar hoofd en ging zitten waarna er bediendes binnen kwamen met het ontbijt.

Savador glimlachte Emrahnaiya breed toe toen ze vlak na hem binnen kwam lopen. 'Zo. Pas ontwaakt en je zorgt er al voor dat je een plaatje bent,' zei hij breed glimlachend. Haar schoonheid had zijn aandacht getrokken, maar hij vertikte het om ook iets voor haar te gaan voelen. Dat kon hij niet maken, ze was immers Deshas' dochter. Maar er liepen hier ook zoveel mooie dames rond dat hij haast vreesde dat het alleen was om hem te pesten. Hij scheurde zijn blik van Emrahnaiya los en staarde met een dromerige blik voor zich uit terwijl hij zich voor probeerde te stellen hoe zijn eigen dochter er later uit zou zien. Vast net zo knap. Savador werd terug naar de realiteit gebracht toen er een aantal borden en schalen voor zijn neus op tafel werden gezet. Terwijl hij zich over zijn kin wreef keek hij zwijgend toe hoe de bediendes de rest van de tafel voorzien van ontbijtbenodigdheden. Echt honger had hij niet, maar zonder ontbijt kon hij de dag niet doorkomen. Savador leunde achterover in zijn stoel en sloeg kalm zijn armen over elkaar heen. 'Wat staat er voor vandaag op de planning, Deshas?' vroeg hij grijnzend.

''Ik vrees voor jou niet veel. Ik heb vandaag vijf vergaderingen. Meerendeel gaat over het Rijk zelf. Politiek weet je wel. Niks interesants eigenlijk maar ik moet ze wel bijwonen'' zei Deshas terwijl hij een mok koffie pakte dat een bediende voor hem had ingeschonken. Vasco weigerde dat beleefd en begon direct aan de drank. ''U mag wel met mij mee vandaag als u dat wilt'' zei hij ineens tegen Savador. ''Ik moet vandaag afreizen naar verschillende steden om 'handel' te verkopen. Als u wilt mag u mee. Dan ziet u ook nog eens iets van het Rijk zelf behalve Aiolanum. En ik moet dat spul kwijtraken voor vanavond want meer bergruimte heb ik niet'' zei hij. Deshas keek Vasco even aan. ''Je was vroeg deze maand niet? Hoeveel nachten heb je denk je nodig Vasco?'' vroeg Deshas kalm. Vasco staarde even voor zich uit terwijl hij nadacht. ''Bij maanden als deze heeft het getij er veel mee te maken Heer. Ik gok een week, misschien negen nachten'' zei hij uiteindelijk. ''Als je maar niet denkt dat we je elke nacht bewusteloos komen slaan om je tot orde te roepen Vasco.'' Deshas keek om naar Ceylin die, nadat ze binnen was gekomen, amper iets gezegd had. Ze grijnsde bij haar woorden haar hagelwitte tanden bloot.

Savadors gezicht betrok even toen Deshas hem vertelde dat hij een aantal vergaderingen moest bijwonen. In zijn blik was af te lezen dat hij daar alles behalve zin in had als hij later zelf als Heer der Duisternis zou heersen. Met een peinzend gezicht schonk hij wat melk voor zichzelf in. Zijn blik ging even naar Vasco toen hij zei dat hij wel met hem mee mocht. Er was lichte verbazing in zijn gouden ogen te zien. 'Waarom ook niet,' zei Savador terwijl hij glimlachend zijn schouders ophaalde. Hij nam zwijgend een aantal slokken van zijn melk. Voor een kort moment moest hij even grijnzen om Ceylins woorden. 'Ik kan hem wel alleen af om in toom te houden, mocht het weer gebeuren,' wuifde Savador nonchalant die zorgen weg. 'Anders geef ik wel een gil.' Het was in het algemeen bedoeld, maar zijn blik was voornamelijk op Ceylin gericht. Haar melkwitte glimlach was aanstekelijk. Savadors mondhoeken krulden als automatisch ook om in een kleine glimlach.

Deshas vouwde zijn handen ineens en liet zijn kin erop steunen. ''Neem hem maar mee dan. Hier heb ik vandaag toch niet veel aan je Savador. En het lijkt me wel een goed idee als je het Rijk een keer helemaal ziet'' zei Deshas kalm. Hij keek daarna even naar Vasco. ''Maar alsjeblieft, laat je idiote plannen vandaag varen Vasco. Ik zie mijn vriend liever in èèn geheel terug dan in plakjes'' drukte hij hem op het hart. ''Rustig nou maar. Ik ga hem echt niet van een klif laten springen of zoiets'' grijnsde Vasco breed. Die glimlach was weer verdwenen na de woorden van Ceylin en Savador. ''Ik kan me best gedragen hoor. Moeten die dorpelingen maar niet in de weg staan als ik wil plunderen'' zei hij met een serieus gezicht waardoor Emrahnaiya even grinnikte. Ze keek daarna haar vader aan. ''Mag ik ook met ze mee?'' vroeg ze zacht. Deshas nam niet eens de moeite om erover na te denken. ''Geen spraken van. Ik heb je net een paar uur terug. Ik wil het risico niet nemen om je weer te verliezen'' zei hij resoluut.

Savador glimlachte Deshas even kort toe. 'Ik verken ook liever mijn toekomstig Rijk dan dat ik de hele dag op mijn kamer zit te niksen,' zei hij. Hij grijnsde even om Vasco's woorden. Hij moest het eerst nog maar eens zien wat hij van plan was tijdens de handelsreis. Met Vasco wist je het maar nooit. Savador hoorde Emrahnaiya's vraag en zette zijn glas melk neer toen Deshas weigerde. 'Wees toch niet zo streng, Deshas. Laat dat kind haar vrijheid weer benutten,' nam Savador het met een kleine glimlach voor Emrahnaiya op. 'Ik weet niet of Vasco er zelf net zo over denkt, maar ik zal goed op haar passen. Dat beloof ik.' Zijn blik ging even kort naar Vasco om te zien of hij het er wel mee eens was. Eigenlijk maakte hem dat weinig uit. Emrahnaiya had te lang in slaap gelegen. Savador vond dat ze best de buitenlucht weer eens mocht opsnuiven.

Vasco ging meteen in Savadors woorden mee. ''Hij heeft gelijk. En we gaan alleen maar handelen. Wat kan daar nou gevaarlijk aan zijn?'' vroeg hij kalm. Deshas keek hem met een ruk aan. ''Ik kan me een aantal keer herinneren dat ik met je meeging. En het draaide telkens op vechten uit in een kroeg met een stel dronken kerels die niet eens meer het verschil konden zien tussen hun stoel en de tafel'' zei hij. Ook Ceylin sprong nu bij voor Emrahnaiya. Ze legde even een hand op Deshas' arm waardoor ze aangaf dat hij haar aan moest kijken. ''Laat haar nou gaan. Denk eens terug aan hoe u zich voelde toen u net uit uw eigen stenen gevangenis vrijkwam. Wou u toen niet alles weten. Ze is veilig heus'' zei ze met zachte stem. Deshas keek vastbesloten en bars voor zich uit. Hij kon het niet waarderen dat iedereen zijn oordeel in twijfel trok. Hij keek Ceylin vanonder een zwarte lok haar aan. Hij zweeg nog even maar zuchtte daarna diep. Hij keek zijn dochter recht in haar zwart met zilveren ogen. ''Vooruit dan maar'' gaf hij toe. ''Maar je blijft bij Vasco en Savador. Je gaat niets op eigen houtje ondernemen'' zei hij streng tegen haar. Emrahnaiya grijnsde breed. Ze sprong op en omhelsde Deshas. '' 't Is al goed'' mompelde deze.

Savador keek even dankbaar naar Vasco en Ceylin die het beide met hem eens waren dat Emrahnaiya best mee mocht gaan. Hij leunde met het glas melk achterover in zijn stoel en keek met een tevreden glimlach toe hoe Deshas uiteindelijk toch toegaf. Zwijgend dronk hij het laatste beetje melk op en zette zijn glas toen neer. 'Dan zal ik mijn spullen maar eens bij elkaar gaan verzamelen,' zei hij terwijl hij opstond. 'Laat een bediende naar mijn vertrekken sturen om mijn oude kleding te wassen. Al twee paar verspild. En zolang zit ik hier nog niet, wel dan?' Zijn blik ging even kort naar Vasco. 'Laten we erop hopen dat het niet al te wild gaat worden,' mompelde Savador in zichzelf terwijl hij de eetzaal uitliep, doelend op dat hij zijn laatste kleding zo schoon mogelijk wilde houden. Hij verliet de zaal en ging op weg naar zijn vertrekken om zijn spullen te pakken.

Deshas knikte even kort op Savadors woorden. ''Ik regel dat wel voor je'' zei hij enkel. Hij keek Savador even na en liet zijn blik toen over het overige gezelschap glijden. ''Ik kan niet ontkennen dat ik vrij jaloers ben op jullie. Jullie gaan allemaal leuke dingen doen en ik zit vandaag opgesloten in een muffe kamer om te discussiëren over vervelend politiek geklets'' zuchtte hij zacht. Vasco was inmiddels ook opgestaan. ''Ik zou u wel mee willen vragen maar ja, aan verplichtingen ontloopt u niet'' zei hij. Hij wenkte Emrahnaiya om net als Savador ook haar eventuele benodigdheden te pakken. ''Zeg jij tegen Savador dat hij alvast buiten ben?'' vroeg hij daarna zacht. Emrahnaiya knikte even en verdween toen samen met Vasco zodat alleen Ceylin nog bij Deshas zat. ''Moet ik achter ze aan gaan Deshas? Als extra veiligheid voor je dochter?'' vroeg ze zacht. Alleen als ze samen met Deshas was sprak ze hem zonder u en zijn titel aan. Deshas keek Ceylin even aan. ''Ik stel je bezorgdheid zeer op prijs Ceylin, maar Emrahnaiya is net zoals haar moeder. Ze red het wel. Ik maak me teveel zorgen omdat ik haar pas terug heb. Jij weet ook nog wel hoe vastberaden Sylvana kon zijn. Jullie waren immers zussen'' zei hij. Ceylin keek Deshas een paar tellen zwijgend aan. ''Niet bij bloed, noch bij naam. Wij waren zussen van kracht Deshas. Emrahnaiya's moeder en ik.....wij konden elkaar aanvoelen. Wij hadden dezelfde soort kracht. Het was een goede vrouw'' zei ze zacht. Ceylin sprak de naam Sylvana niet uit. Volgens de gebruiken van haar volk zou het noemen van de naam de overledene terug halen uit zijn reis naar de Betere Wereld en voor eeuwig laten ronddwalen.

Savador gooide de deuren van zijn vertrekken open. Met vluchtige bewegingen schoof hij de gordijnen open en liet het raam wagenwijd openstaan om de muffige geur in de kamer uit te bannen. Daarna ging hij op zoek naar zijn spullen. Alle benodigdheden propte hij in zijn tas. De rest liet hij in de kamer liggen. Hij ging er immers van uit dat hij hier nog terugkwam. Toen hij alle nodige dingen had, deed hij zijn tas over een schouder en verliet met vlugge passen zijn vleugel. Hij beende zwijgend door de gangen en verminderde zijn snelheid zodra hij aankwam in de grote hal met de zuilen en de haast spiegelende vloer. Savador zette zijn tas neer op de grond en besloot hier op de rest te wachten.

Emrahnaiya stond al in de zuilen hal. Ze had een kleine schouder tas om. Ze keek op toen Savador aankwam. ''Vasco zei dat hij alvast naar buiten ging. Nog bedankt dat u het voor me opnam tegen mijn vader. Ik snap zijn bezorgdheid maar ik wil zo graag naar buiten. Ook voordat ik in die slaap toestand verkeerde mocht ik alleen met een escorte naar buiten'' zei ze zacht. Ze glimlachte even kort naar Savador. Daarna liep ze naar buiten toe en wachtte tot Savador met haar meeging. Buiten stond Vasco bij een grote kar die een paar bediendes aan het inladen waren. ''Als er ook maar iets van dat spul breekt, dan breek ik jou!'' snauwde Vasco tegen een slungelige jongeman die bijna zijn lading liet vallen. ''Hersenloze ramptoerist'' mompelde hij grommend. Hij keek om toen hij de deur dicht hoorde gaan en glimlachte even toen hij Savador en Emrahnaiya zag. ''Ik vroeg me al af waar jullie bleven'' zei hij. Hij maakte een soort hoffelijk gebaar naar Emrahnaiya. ''Uw rijtuig staat voor juffrouw'' grijnsde hij terwijl hij Emrahnaiya hielp met opstappen. Zelf sprong hij op de bok en keek Savador aan. ''Sturen of bijrijder?'' vroeg hij kalm.

Savador schonk Emrahnaiya een kleine glimlach toen hij haar ook in de zuilenhal zag staan. 'Het was graag gedaan. Wees bovenal gerust, je vader hoeft zich nergens zorgen over te maken zolang ik een oogje op je houd. En dat zal ik geheid doen,' antwoordde hij kalm terwijl hij met Emrahnaiya mee naar buiten liep. Eenmaal buiten tuurde Savador naar de kar waar een aantal bediendes druk in de weer waren om die in te laden. Er verscheen een kleine grijns toen hij Vasco tegen ze tekeer hoorde gaan. 'Maak je niet zo druk,' zei hij grijnzend. 'We zijn nog niet eens op weg.' Savador bleef zwijgend naast de kar staan toen Vasco op de bok sprong. 'Ik ben liever bijrijder als je het niet erg vind,' zei hij zacht op zijn vraag. Om zijn belofte niet te breken dat hij goed op Emrahnaiya zou passen, ging Savador gewillig naast haar zitten.

Vasco gromde een verwensing in het oud- Shadraans. ''Ik weet het, maar die imbicielen zijn wel aan het jongleren met mijn handelswaar. Ze kunnen het zelf betalen als ze het slopen en ik zeg je, das niet goedkoop'' zei hij vanaf de bok tegen Savador. Hij haalde een schouder op toen Savador weigerde te sturen. ''Teveel aan de shuttle's gewend?'' vroeg hij met een lichte grijns. Daarna liet hij de teugels op de paardenruggen slaan waardoor de dieren in beweging kwamen. Emrahnaiya was een stukje opgeschoven om plaats te maken voor Savador. Deshas stond voor het raam samen met Ceylin en keek de kar na. ''Mijn aanbod staat nog steeds hoor'' klonk Ceylins verleidelijke stem naast hem. ''Nee Ceylin. Als ik jou achter hen aanstuur, zelfs al is het zonder dat je gezien wordt, dan is het net of ik hen niet vertrouw. Als Savador en Vasco zeggen dat Emrahnaiya niks zal overkomen, dan moet ik gewoon op hun woord vertrouwen'' zei Deshas zonder Ceylin aan te kijken. Daarna nam hij afscheid van haar en ging zuchtend op weg naar de vervelende taken die op hem te wachten lag.

De kar gleed soepel over het grind heen en Vasco neuriëde zachtjes een oud zeemans lied. Zo af en toe zong zijn schorre, valse stem een paar maten mee. Aiolanum hadden ze inmiddels ver achter zich gelaten. Emrahnaiya genoot zichtbaar van de reis. Een koel briesje speelde met haar roodgoude lokken terwijl ze haar bleke gezicht liet baden in het doorbrekend ochtendzonlicht met gesloten ogen. ''Laten we hopen dat vader in dit humeur blijft. Met zulk weer als dit heb ik weinig zin in regen'' zei Emrahnaiya ineens. Vasco stopte even met neuriën en keek over zijn schouder naar het meisje. ''Weinig kans Em'' zei hij kalm.

Er ontglipte Savador een klein grijnsje op Vasco's woorden. 'Laat me met de tijd meedraaien. Al kom ik dan niet uit eeuwen geleden vandaan, zoals de meeste gevallen van Deshas' kennissen, het is nu toch allemaal verrekte snel gegaan met de moderniteit dan vijftig jaar geleden. En wie ben ik om in de ouderwetsigheid achter te blijven?' Hij gunde Emrahnaiya ook een korte grijns bij die woorden. Het duurde niet lang of de kar kwam in beweging, en voor hij het wist waren ze al op weg. Terwijl Savador afwezig voor zich uitstaarde, Emrahnaiya vanuit zijn ooghoeken van de zon zag genieten en de landschappen langzaam voorbij gleden, luisterde hij zwijgend naar Vasco's geneurie. Het was op het moment haast het enige dat de stilte verbrak, op het knarsen van de wielen van de kar na, en het maakte hem wat loom die schorre en valse stem aan te moeten horen. Hij nam dan ook geheid de kans om op Emrahnaiya te reageren toen ze plotseling sprak. 'Geef mij maar regen. Verachtelijke ster. Ik zou bijna toch gaan denken dat Novanen voor de schepping van die verblindende vuurbal hebben gezorgd,' reageerde Savador nors, doelend op de zon. Hij schrok even toen hij zich besefte wat hij zojuist had gezegd. Emrahnaiya had de zon immers al een lange tijd niet meer kunnen aanschouwen. 'Aan de andere kant is het een goed begin van de dag, nietwaar?' voegde Savador er even later met een gedwongen grijns en met lichte tegenzin aan toe, waaruit was op te maken dat hij daar geen enkel woord van had gemeend.

Vasco lachte nog even zacht om Savadors woorden over zijn opmerking. ''Als je al denkt dat de Heer oud is dan heb je nog veel te leren. Hier in het Rijk is de Heer zelfs een van de jongste. Ik mag er niet zo uitzien maar ik heb flink wat millennia achter de rug. En Ceylin net zo. Hoewel Ceylin een stuk jonger is dan ikzelf. Zij is pas 754. Ik zit al op de 6324'' grijnsde Vasco. Zijn tijd naderde ook zijn einde besefte hij. Hoewel hij nog lang niet van plan was te sterven, was hij al over de helft van zijn bestaan. In tegenstelling tot stervelingen konden demonen, als ze geluk hadden, makkelijk 10.000 jaar worden. En voor iemand als Vasco die veel in de frisse gezonde buitenlucht zat, zat dat er dik in. Vasco keek inmiddels weer voor zich uit toen hij Savador op Emrahnaiya hoorde reageren. ''Dan denk ik dat je wens gaat uitkomen. Aangezien het weer in het hele Rijk met de Heer mee veranderd, hebben we dikke kans op mist en regen later deze dag. Die vergaderingen lijken me nou niet het leukste wat er is. Als hij zich daar niet kapot verveeld dan weet ik het ook niet meer. Daarbij Em, maakt hij zich zorgen om. Dat zal wel een flinke bui worden dan'' zei Vasco zonder zich om te draaien naar de twee. In de verte doemde de muren van een stad op. ''Zien jullie die muren daar? Dat zijn de stadsmuren van Fuath, onze eerste halte'' zei hij.

Savador bleef verstard naar Vasco's rug staren toen hij de reactie over zijn opmerking eerder gehoord had. Hij wist dat demonen en mensen een hoop van elkaar konden verschillen, en dan vooral in leeftijd, maar hij had nooit geweten dat ze zo oud konden worden. Hooguit maar duizend jaar. Even kwam het idee in zijn achterhoofd dat hij vannacht zijn bed had gedeeld met een oud gerimpeld geval van 754 jaar, dat hij zelfs onbewust had vastgehouden. Savador schrok daar even van, maar schudde even later met een lichte glimlach zijn hoofd. Daar moest hij Ceylin niet voor aanzien. Ze was veel te knap om ondanks haar onmenselijke leeftijd van haar te walgen. Hij speelde wat afwezig met een streng stro tussen zijn vingers terwijl hij naar Vasco's verdere woorden luisterde. Laat de bui maar losbarsten, dan kon hij even genieten van een zonloos moment van de dag. De zon zou deze zomer nog genoeg aan de hemel staan. Savador keek op toen Vasco niet veel later de nadering van een nieuwe stad aankondigde. De naam klonk niet bekend in zijn oren, evenals de stadsmuren en de onthullende stad zelf. 'Wat is het voor een plaats?' vroeg Savador zonder zijn blik van Fuath af te wenden.

Emrahnaiya zag dat Savador flink geschrokken was van wat Vasco vertelde. ''Daar hoeft u niet zo van te schrikken. Demonen hebben nou eenmaal een andere maatstaf voor leeftijden dan stervelingen. We worden lichamelijk op dezelfde manier oud, wij doen er alleen jaren langer over. In feite, naar uw maatstaven, is Ceylin lichamelijk pas 21. Ze groeit op dezelfde manier op en wordt op dezelfde manier oud. Alleen dingen die stervelingen in een jaar ouder zijn geworden, doen demonen makkelijk 20 jaar over'' vertelde Emrahnaiya. Zijzelf was half om half. Haar vader was nog een sterveling geweest toen zij werd geboren, terwijl haar moeder een demon was. Inmiddels was Deshas ook niet langer menselijk te noemen. Ze had het nog niet gedacht en zag al een paar sneeuw witte wolken langzaam voor de zon schuiven. Vasco reed ondertussen onder de stadspoorten door. ''Fuath was een mijnwerkers stad. Hier dichtbij is er een staal en goud mijn. Maar juist door die rijkdom zijn hier veel rijkelui gaan wonen. Vele bezitten verschillende mijnen. Dit is een grote, drukke stad dus blijf dicht bij elkaar'' vertelde Vasco. Hij reed een plein op tot hij in een steegje naast een café de afvalhoop zag bewegen. Vasco steeg af en liep het steegje in. Hij blies even zachtjes en een kleine donderwolk ontstond boven het hoofd van een man die in de hoop lag. De wolk stuurde bliksem op de slapende man af en wekte hem nogal hardhandig. De slapende man sprong met een schreeuw een meter de lucht in. Hij wreef het vuil uit zijn ogen en keek slaperig naar Vasco. ''Bij Medusa Vasco, ken je me niet voor een keer laten slapen?'' vroeg de man kwaad. ''Je krijgt later bier van me Emus, maar eerst wil ik inlichtingen'' zei Vasco zakelijk. De man die Emus heette kwam met hulp van de muur omhoog en klopte het vuil van zijn kleding. ''Nieuwe handel zeker'' zei hij eerder als feit dan als vraag. Daarna begon Emus in het rap oud- Shadraans dingen te vertellen aan Vasco. Die knikte enkel en stelde geen vragen. Op het einde keek Emus over Vasco's schouder naar Emrahnaiya en Savador op de kar. ''Horen die ook bij de handel?'' vroeg hij met begering in zijn stem. ''Dit zijn gasten Emus, geen handel. Die man is zelfs de opvolger van Heer Deshas'' zei Vasco hard. Emus leek teleurgesteld. ''Jammer, ze zouden een mooie prijs opgeleverd hebben'' zei hij. Vasco gaf Emus wat muntstukken. ''Bedankt voor je inlichten stuk vuil. En nu wegwezen. En neem alstublieft een bad'' zei Vasco die zich weer omdraaide en naar de kar liep. ''Ik weet wat ik weten moet. Dus ik ga handelen. Jullie mogen mee maar handelen is niet echt spectaculair. Als jullie willen kunnen jullie de stad even bekijken. Dan zie ik jullie over ongeveer een uur in dat café daar'' zei Vasco kalm tegen Savador en Emrahnaiya.

Savador keek Emrahnaiya even aan toen ze hem uitlegde over de verschillen in leeftijd tussen mensen en demonen. Ergens was hij stikjaloers. Hij met zijn vijftig volle jaren zat al zowat over de helft van zijn leven, terwijl dat voor iedereen die zich ook maar een beetje demoon kon noemen vast een piepjonge leeftijd moest zijn. Terwijl ze onder de stadspoorten doorreden en Fuath zich beetje bij beetje meer onthulde, begon Vasco over de stad uit te leggen. De woorden rijkdom en rijkelui riepen meteen interesse op. Savador besloot te zwijgen in plaats van direct al vooroordelen te uiten. Ze waren immers pas net de stad binnen. Hij nam haast onopmerkelijk de zoom van Emrahnaiya's mouw beet toen ze een plein opreden. Meer om ervoor te zorgen dat ze niet als een enthousiast konijn halsoverkop weg zou springen en hij en Vasco direct een zoektocht konden beginnen. Je wist maar nooit. Savador keek zwijgend toe toen Vasco de kar ergens vlak voor een café liet stoppen, afsteeg en een steegje inliep. Hij bleef zelf zitten en zorgde ervoor dat Emrahnaiya zijn voorbeeld aannam. Vasco wekte een slapende man in een afvalhoop. Kennelijk een bekende, maar in ieder geval niet een soort persoon waar hij zelf graag banden mee legde. Savador wendde zijn blik dan ook af toen de man hun richting inkeek. Uit ervaring van het vroegere straatleven was contact vermijden met die kerels het beste. Met een wat opgeluchter gevoel zag hij Vasco de man een paar muntstukken overhandigen en hem niet veel later terug naar de kar komen. Savador keek Emrahnaiya met een vragende blik aan na het horen van Vasco's woorden, alsof hij wilde vragen of ze dat ook een goed idee vond. Zelf had hij wel trek om een rijkeluistad als Fuath te verkennen, al wist hij de weg dan niet echt. Hij was zelf de kar al half uitgestapt en nam Emrahnaiya's hand beet om haar eraf te helpen. 'Wil je met Vasco mee of verken je liever de stad?' vroeg Savador zacht.

Emrahnaiya keek in tegenstelling tot Savador de man wel aan. Zijn begerige blik liet haar erg ongemakkelijk voelen. Toen Vasco terug kam keek ze hem even aan. ''Wie was dat?'' vroeg ze kalm. Vasco, die inmiddels weer op de bok was geklommen draaide zich half om en keek haar aan. ''Dat was Emus. Kennelijk heeft hij zich gisterenavond weer lam gezopen anders had hij daar niet gelegen. Ik vraag me af wie hij deze keer weer voor hem heeft laten betalen. Emus handelt zelf ook maar dan in wat duisterdere zaken. Hij is het beste op de hoogte over waar hier veel behoefte aan is'' zei hij. Emrahnaiya knikte even onzeker. Daarna stapte ze ook af van de kar. ''Ik voel er weinig voor om tussen kibbelende volwassenen te zitten, dus ik ga met u mee'' zei ze tegen Savador. Vasco knikte even en reed weer verder. ''Niet vergeten, over èèn uur ben ik weer terug'' zei hij nog over zijn schouder.

Savador hielp Emrahnaiya voorzichtig uit de kar en schonk haar een kleine glimlach toen ze dezelfde beslissing als hij nam. Hoefde hij dus niet moederziel alleen door Fuath te dwalen. Hij keek Vasco na toen hij wegreed en hen er nog op wees dat hij over één uur weer terug zou zijn. Daarna richtte hij zich tot Emrahnaiya. 'Zullen we dan maar?' Savador maakte echter nog geen aanstalten om vast vooruit te lopen, maar keek in plaats daarvan even om zich heen, alsof hij naar iets zocht. Hij wist bij God niet welke richting ze moesten uitlopen. Uiteindelijk liep hij Emrahnaiya maar voor terug over het plein om een winkelstraat op te zoeken. Daar was het in steden immers bijna allemaal te doen. Savador bleef een eindje verderop stilstaan en keek over zijn schouder naar Emrahnaiya terwijl hij kalm op haar wachtte.

Emrahnaiya keek Vasco nog even na en liep toen op een holletje achter Savador aan. Ze keek even kalm rond. ''Als ik me een beetje goed de inrichting van Fuath herinner dan grenst rechts aan het hoofdplein de gildenstraat, rechts de huizen voor de gewone burgers, zuidwest zo ongeveer het marktplein, en aan het marktplein grenste geloof ik de winkelstraat en daarachter de plezierwijk'' mompelde ze peinzend in zichzelf maar waarschijnlijk hard genoeg voor Savador om te kunnen horen terwijl ze in gedachte de plattegrond van Fuath voor ogen probeerde te halen. ''Dat betekend dat we hierheen moeten'' mompelde ze daarna en trok Savador zachtjes mee een zijstraat in. Ze liepen langs huizen die half in de schaduw stonden. Verderop in de straat waren geluiden van de stad te horen. Knarsende wielen op de keien, klinkende hamers van staal- en metaalbewerkers. Ze liepen langs een smerderij waar een sterke zwavellucht hen tegemoet kwam samen met het geluid van gloeiend staal dat sissend in contact kwam met water. Ze liepen verder tot ze op een plein kwamen dat door een waterig zonnetje, dat zijn best deed door de wolken te breken, in een schemerig licht werd gezet.

Savador hoorde Emrahnaiya's gemompel achter zich en verbaasde zich even over het feit dat ze na een ellenlange slaap nog ongeveer de weg wist van een stad buiten Aiolanum. En hij maar denken dat geen van hun tweeën ook maar een beetje de weg wisten en ze geheid zouden verdwalen. Hij liet zich zwijgend door haar meetrekken. Een kleine tijd later hoorde hij aan de aanzwellende geluiden van wielen en hamers dat ze zeker de goede richting opliepen. Op een ander plein aangekomen bleef Savador stilstaan. Er stonden oude bankjes, in het midden stond een fontein en rondom het plein een aantal kraampjes die, vanaf wat hij hier kon zien, sieraden verkochten. Hij schonk Emrahnaiya een glimlach en pakte haar hand beet. Hij kneep er zacht in en trok haar toen zacht mee naar één van de kraampjes toe. 'Je mag iets uitzoeken. Als herinnering aan je eerste dag in de buitenlucht na een lange tijd,' zei Savador zacht.

Emrahnaiya keek Savador even glimlachend aan toen ze zijn verbaasde blik opmerkte. ''Fuath is een oude stad. Jaren geleden heb ik zijn plattegrond bestudeerd net als veel andere grote steden in het Rijk. Het was onderdeel van mijn studie en ik heb het gelukkig onthouden. Daarbij worden steden als dit vrijwel altijd op dezelfde manier gebouwd met dezelfde manier van wijkinrichting'' legde ze uit. Toen Savador haar even later meetrok liet Emrahnaiya hem gewoon begaan. Ze keek hem even verbaasd aan toen ze zijn woorden hoorde. ''Dat is heel vriendelijk van u maar dat hoeft toch helemaal niet'' stamelde ze zachtjes. Ze vond het zo lief van hem. Des te meer ze met Savador optrok, des te meer ze hem mocht. Zou haar vader ook zo'n goede vriendschap met Savador voelen? Ze wist dat Deshas een erg in zichzelf gekeerd persoon was. De meeste vrienden die hij had hield hij enkel dichtbij omdat ze hem waarschijnlijk ook nog goed van pas kwamen. Maar Emrahnaiya kon zich niet voorstellen dat dit met Savador hetzelfde geval was.

Savador knikte kalm op Emrahnaiya's uitleg. Hij glimlachte om haar verbaasde blik toen hij haar naar een sieradenkraampje had meegetrokken. 'Dat hoeft helemaal wel,' wuifde hij haar gestamel vriendelijk weg. 'Ik sta erop. Maar goed, als je niet hoeft, dan koop ik zelf wel wat.' Hij liet Emrahnaiya's hand los en draaide zich om. Zijn gouden ogen gleden over de sieraden die over een satijnen kleed verspreid lagen bij het kraampje. Uiteindelijk bleef zijn blik hangen op een halshanger met een amulet, dat een edelsteen bevatte. Het had dezelfde kleur als Emrahnaiya's roodgouden lokken. Savador overhandigde de man achter de kraam een aantal goudstukken en nam in ruil de halshanger mee. Hij liep er met een kleine grijns mee terug naar Emrahnaiya. 'Het is mooi genoeg om bij je te horen,' zei hij zacht terwijl hij een aantal lokken uit haar hals streek. Daarna deed hij de zwarte band om haar hals. Het amulet rustte op haar borstbeen. Savador bleef er nog een tijd naar kijken voor hij haar weer een glimlach schonk. Het pastte goed bij haar, alsof het speciaal voor Emrahnaiya gemaakt was.