Het Rijk der Schaduwen.

Emrahnaiya leunde lichtjes tegen Savador aan. Het gevoel in haar benen kwam langzaam maar zeker weer terug. Maar ondanks dat had ze het gevoel alsof alle kracht uit haar was weg gevloeid. ''Als ik echt zo lang in slaap ben geweest als u zegt dan neem ik aan dat mijn moeder inmiddels wel dood is'' zei ze zachtjes. Ineens schoot haar iets te binnen. ''Maar hoe is het dan mogelijk dat mijn vader nog leeft?'' vroeg ze. Haar donkere ogen keken op naar Savador met precies dezelfde blik en gezichtsuitdrukking als Deshas zou hebben. Ze wachtte eerst op antwoord voor ze haar ogen neersloeg. ''Kunt u mijn vader halen? Ik zou hem graag willen zien'' vroeg ze daarna half fluisterend aan Savador. Het zou voor haar vader ook wel een hele schok zijn. Emrahnaiya probeerde zich in te beelden hoe hij er nu uit zou zien. Ze ging er namelijk van uit dat hij wel oud was geworden.

Deshas, Ceylin en de anderen waren inmiddels in een dorpje dicht bij Aiolanum. Vasco had zijn schip verlaten en ging plunderend het dorp door. Tot zover nog niks wat er op duidde dat Deshas in moest grijpen. Pas op het einde gebeurde waar zowel Deshas als Ceylin bang voor waren geweest. Vasco overschreed zijn grenzen door het dorp in brand te steken. Deshas zette zijn paard in beweging en schoot van nul naar 70 kilometer per uur in een paar seconden. Deshas hield Vasco tegen door vlak voor zijn neus te gaan staan met zijn paard. Hij sprong van de zwarte hengst af en schudde Vasco even door elkaar. ''Beheers je Vasco'' schreeuwde hij tegen hem. Er veranderde iets in de waanzinnige blik in Vasco's ogen. Maar dat was al snel weer verdwenen. Hij duwde Deshas ruw aan de kant en ging gewoon verder. Deshas zuchtte even. Hij greep Vasco bij zijn haren beet en legde het lemmet van zijn zwaard tegen diens nek. ''Meekomen'' siste hij duivels. Daar leek Vasco een beetje van te schrikken. Gewillig ging hij met Deshas mee. Die dwong hem zijn mannen terug te roepen. Met Vasco zelf keerde ze terug naar het paleis.

Savador liet Emrahnaiya kalm tegen zich aanleunen en luisterde zwijgend naar haar vragen. Hij zweeg eerst een paar seconden toen ze vragend naar hem opkeek. 'Je vader is één van de Legendarische Magicans. Zoals je vast wel weet is hij niet de enige. Deshas en Aidan, de Heer van het Vuur, wilden meer, maar daar was de rest het niet mee eens. Wat er daarna gebeurde was een eeuwenlange opsluiting. Niet alleen van je vader, maar ook van de rest van de Legendarische Magicans,' legde Savador zacht uit. Hij keek even met een zwakke glimlach op Emrahnaiya neer toen ze vroeg of hij Deshas kon gaan halen. 'Natuurlijk.' Hij stond op en hield Emrahnaiya bij haar schouders vast zodat ze niet achterover zou zakken nu ze haar steun kwijt was. Daarna duwde hij haar weer zacht op bed, terug in het kussen. 'Wacht hier. Ik ben zo terug,' zei hij in de deuropening. Savador liep terug door de donkere gang naar Deshas' vertrekken. Hij klopte zacht op de deur maar kreeg geen reactie. Hij betrad toen maar zo stil als hij kon de kamer om Deshas te wekken, als hij nog in zijn bed lag. Maar zijn bed was leeg, evenals de kamer zelf. Deshas was nergens te bekennen. Savador begon met een ernstige blik door zijn vertrekken te zoeken, maar ook in de andere kamers was geen Deshas. Hij wilde Emrahnaiya niet teleurstellen, maar hij kon ook niet met een leugen komen. Hij verliet de vertrekken weer en sloot zacht de deur. Daarna liep hij met twijfels terug naar Emrahnaiya's kamer. Pas toen hij weer op de rand van haar bed zat, sprak hij pas. 'Hij.. is er niet,' zei Savador eerlijk. 'Maar wees niet bedroefd. Ik weet zeker dat hij er straks wel voor je is,' voegde hij er met een geruststellende glimlach aan toe.

Eenmaal terug bij het paleis had Deshas gehoopt op een zachte aankomst. Maar Vasco schreeuwde alles en iedereen wakker in de staat waarin hij verkeerde. Dit werkte Ceylin en de andere ondertussen op de zenuwen waardoor ook zij ontploften. Het hele groepje, uitgeput en bebloed van het vechten en rijden, stonden in de grote zuilen hal. Vasco had weer eens die nacht zijn mond opengetrokken maar nu was Deshas het zat. Hij trok zijn handschoen uit en gaf Vasco nijdig een klap in zijn gezicht. ''BEK HOUDEN!'' brulde hij, zelf nu ook niet meer de moeite nemend om zacht te doen. Er kwamen een aantal wachters aangelopen die vragend van een nijdige Deshas naar een verontwaardigde Vasco keken. Deshas had Vasco nog nooit zo hard in zijn gezicht geslagen. Maar al gauw keerde zijn paranoïde uitdrukking terug. ''Neem maar mee en bind hem goed vast. De eerste nacht is altijd het ergst. Morgen zal het wel beter gaan'' zei Deshas nadat hij zijn kalmte had hervonden.

Emrahnaiya knikte op Savadors uitleg. ''Dat klinkt wel typisch als vader ja'' zei ze zacht met een miniscuul glimlachje toen Savador haar vertelde dat haar vader en Aiden meer macht wouden. Ze keek met een iets bredere glimlach naar Savador toen hij haar vader wou halen. Haar hart roffelde een beetje in haar borstkas. Ze zou na al die tijd haar vader weer zien. De teleurstelling kwam daarom des te harder aan toen Savador even later kwam vertellen dat Deshas niet in zijn vertrekken was. Maar niet lang daarna werd Emrahnaiya's blik scherp toen ze allemaal geschreeuw van beneden hoorde. Ze lachte even zachtjes. ''Ik heb zo het gevoel dat vader weer thuis is'' zei ze nog na grinnikend nadat ze van beneden overduidelijk de stem van haar vader hoorde bulderen. Voorzichtig, steun zoekend bij de muur probeerde Emrahnaiya te staan.

Savador lachte zacht met Emrahnaiya mee toen hij haar woorden hoorde. Hij stond op om haar steun te bieden zodra ze zich weer overeind hees. 'We gaan je vader zoeken,' zei hij zacht. Na die woorden gezegd te hebben, nam hij haar hand beet en kneep er even zacht in. Langzaam en voorzichtig trok Savador Emrahnaiya zacht mee de kamer uit, naar de gang. Hij loodste haar met beleid Deshas' vleugel uit, naar de gang met de haast spiegelende vloer en de zuilen. Bij de laatste trap nam Savador Emrahnaiya's beide handen stevig vast om haar stapje voor stapje de tredens af te helpen. Hij zag Deshas al staan. Met een brede grijns en met Emrahnaiya aan een hand liep hij op zijn vriend af. 'Iemand wil met je herenigen, Deshas,' zei hij zacht. Savador trok Emrahnaiya zacht naar voren zodat ze nu tussen hem en Deshas in stond.

Deshas keek na hoe de wachters Vasco meenamen. Hij streek zijn haren met een lichte zucht even allemaal naar achteren maar de helft viel direct weer terug. Hij keek om toen hij Savadors stem hoorde. Zijn blik ging meteen naar het meisje dat hij bij zich had. Binnen twee seconden had Deshas haar herkend. Alle vermoeidheid en woede of enig andere emotie die hij zojuist gevoeld had waren van zijn gezicht verdwenen. Deze was alleen nog maar vol ongeloof. Zonder zijn blik van Emrahnaiya af te wenden viel hij neer op zijn beide knieën. Emrahnaiya liet Savador los en vloog Deshas om zijn hals. Die sloot zijn dochter onmiddellijk in zijn armen en drukte haar stevig tegen zich aan. Hij had zijn ogen dichtgeknepen, bang dat als hij ze weer open zou doen Emrahnaiya weg zou zijn. ''Ik heb je gemist lieverd'' fluisterde hij haast onverstaanbaar tegen haar. Emrahnaiya mompelde iets nog onverstaanbaarders terug. Ceylin keek even breed grijnzend naar Deshas en Emrahnaiya en daarna dankbaar naar Savador. Ze ging naast hem staan. ''Fantastisch gedaan'' zei ze zacht tegen hem en drukte hem een kus op zijn wang. Pas nu opende Deshas zijn ogen weer. Half steunend op zijn dochter kwam hij overeind. Hij hield haar wel dicht tegen zich aan gedrukt maar keek Savador nu aan. ''Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?'' vroeg hij schor.

Savador keek breed grijnzend toe hoe Deshas zich weer met zijn dochter herenigde. Hij had zo tevreden toegekeken dat hij eerst nauwelijks gemerkt had dat Ceylin naast hem was komen staan. De kus op zijn wang liet zijn hart direct sneller slaan. Savador voelde zich daarna meteen warm van binnen worden, alsof er iets daarbinnen ontvlamde. Het gaf hem gelijk ook een gevoel mee dat hij een sterk verlangen had om haar terug te zoenen. Even overwoog hij ook om dat te doen, maar hij deed het toch maar niet. In plaats daarvan richtte hij zich weer tot Deshas toen hij hem een schorre vraag stelde. Savador stamelde zacht en zocht naar een antwoord terwijl hij van Ceylin naar Deshas keek en weer terug, nietwetend of hij moest vertellen of het eigenlijk allemaal alleen maar door Ceylins hulp was gekomen. 'Met een kus. Op de hand,' antwoordde hij uiteindelijk schouderophalend alsof dat zo klaar als een klontje was. Zijn mond toonde een kleine glimlach.

Deshas glimlachte enkel even. Hij had Ceylin wel zien kijken. Hij had wel zo'n vermoeden dat zij er ook iets mee te maken had. Het kon hem ook vrij weinig schelen hoe het allemaal gebeurd was. Hij had zijn dochter terug, daar ging het hem om. Deshas streelde zacht door Emrahnaiya's haren. Toen ze naar hem opkeek zag hij de wallen onder haar ogen. Honderden jaren slaap en dan nog wallen onder je ogen hebben. ''Kom, het is beter als je nu naar bed gaat. We hebben morgen alle tijd om verder te praten'' zei hij zachtjes tegen haar. ''Ik ga nog een paar uur slaap pakken. Ik denk dat iedereen dat wel kan gebruiken'' zei hij wat luider en in het algemeen. Ineens kwam een meisje, veel jonger dan Ceylin maar wel van haar ras, aanlopen. Ceylin ging op haar hurken bij het meisje zitten die haar verlegen iets influisterde. Ze keek met nieuwsgierige, verlegen ogen van Savador naar Deshas. Ceylin ging weer staan waarna het meisje zich half achter haar verborg. Ceylin keek naar Deshas. ''Naar het blijkt is Mira door haar enkel gegaan en heeft ze daarbij haar enkelbanden gescheurd. We kunnen dus niet verder reizen. Is het goed als we een paar dagen hier blijven totdat Mira zich weer beter voelt Heer?'' vroeg Ceylin kalm. ''Ceylin, jij bent altijd welkom dat weet je. Ik zal ervoor zorgen dat er kamers in gereedheid gebracht worden voor jullie'' zei hij. Ceylin knikte even dankbaar. Ze nam het meisje aan haar hand mee. Ze liep langs Savador. ''Maar vannacht denk ik dat ik nog wel even bij u blijf slapen'' grijnsde ze haast fluisterend tegen hem. Daarna nam ze het kleine meisje mee om haar naar de anderen te brengen.

Savador keek nog even zwijgend toe hoe Deshas en Emrahnaiya van het herenigingsmoment genoten. Hij vestigde zijn blik even later op een meisje dat aan kwam lopen en Ceylin iets in fluisterde. Er verscheen een kleine glimlach op Savadors gelaat zodra hij haar vraag en Deshas' antwoord hoorde. Hij betrapte zichzelf erop dat hij het ergens alles behalve erg vond dat Ceylin nog langer bleef. Savador voelde zijn hart sneller slaan bij het horen van haar woorden. Daarna liet Ceylin hem met een vurig gevoel achter. Hij moest er even van bijkomen voor hij zich weer met een flauwe grijns tot Deshas richtte. 'Geniet van de zogenoemde reünie. Ik zoek mijn bed ook nog even op. Doe jij het voorlopig nog maar rustig aan, Emrahnaiya. Beproef jullie geluk beter morgen verder. Een goedenacht.' Savador wierp Emrahnaiya nog een geruststellende blik toe voor hij zich met een ruk omdraaide en door de gangen beende om zich terug naar zijn vleugel te begeven.

Deshas en Emrahnaiya keken zowel Savador als Ceylin en het meisje even na. Toen ze buiten zicht- en hoor afstand waren hoorde Deshas zijn dochter spreken. ''Volgensmij vind Ceylin hem leuk.'' Deshas keek even op zijn dochter neer. ''Volgensmij is het precies andersom'' zei hij met een breede grijns. Daarna loodste hij Emrahnaiya weer mee naar boven, naar haar eigen kamer. Uitgeput liet hij zich daarna in zijn eigen bed vallen. Hij deed niet eens meer de moeite zijn kleding uit te trekken.

Ceylin had het kleine meisje, Nahila, achtergelaten bij de vertrekken die de bedienden van Deshas razendsnel hadden klaargemaakt. Ze had echt geen grapje tegenover Savador gemaakt. Bij hem was het een stuk rustiger dan waar ze anders zou slapen. Daar waar iedereen elkaar wakker hield met de kleinste irritaties. Ceylin glimlachte even kort als ze eraan dacht. Ze klopte eerst twee keer op de deur van Savadors vertrekken voor ze die open duwde. Ze sloot de deur weer zacht achter zich. De kamer was donker dus ze kon niet zien of Savador al in slaap was gevallen of niet. Voor de zekerheid deed ze daarom maar extra zacht.

Savador betrad zwijgend zijn eigen vleugel en ging zijn vertrekken weer binnen. Alles was precies zo achtergelaten als hoe hij een kleine tijd geleden de ruimte verlaten had. Hij kroop weer terug in bed en trok de dekens hoog op. Echter probeerde hij nog niet direct in slaap te vallen. Een vreemd gevoel hield hem wakker, alsof hij ergens op moest wachten zonder dat hij zelf precies wist op wat. Pas toen de deur even later openging en hij Ceylin van de duisternis kon onderscheiden, wist hij wat. 'Wordt er voor u speciaal een kamer gereed gemaakt, komt u nog hier op een harde bank slapen,' klonk Savadors stem vanuit zijn bed. Omdat het wat donker was, was het moeilijk te zien dat hij grijnsde en het dus niet gemeend bedoeld was. 'Vind u het hier zo gezellig?' Savador ging wat rechtop in bed zitten en volgde Ceylins donkere omtrek grijnzend met zijn ogen.

Ceylin keek direct richting het bed. Vaag kon ze de contouren van Savador onderscheiden van de duisternis. ''En ik m'n best maar doen u niet wakker te maken'' grijnsde ze. ''Nou het is hier wel een stuk rustiger. Begrijp me niet verkeerd, ik ben erg gestelt op mijn metgezelen maar soms kun je je zelfs aan het kleinste ding al irriteren. En met Mahewan die snurkt kom ik niet in slaap'' zei ze op zijn vraag. Ze ging naast hem aan de andere kant van het bed op de rand zitten. ''U vind het toch niet erg als ik hier slaap? Ik ga net zo lief terug naar de andere als u dat liever heeft'' zei ze.

(Ik hou het nu maar even bij alleen Ceylin omdat ik voor Deshas nu toch even niks weet te schrijven xD)

Savador grinnikte zacht om Ceylins woorden. Maar hij was wat overdonderd toen ze op de rand van het bed ging zitten. 'Ik had u nog het bed voor uzelf aangeboden, maar u weigerde,' reageerde Savador grijnzend. 'Ik wil u geen zere nek bezorgen. Op een bank slaapt u immers niet goed, dus heb ik liever dat u in een fatsoenlijk bed slaapt,' voegde hij er zachter aan toe. Aan de andere kant ook weer niet, zei een stem in zijn hoofd er achteraan. Savador staarde even benauwd voor zich uit, maar maakte toen wat ruimte om Ceylin er bij te laten. Al was dat haast overbodig in een reusachtig bed als dit.

(sgoed xD)

Ceylin bleef nog even twijfelend zitten terwijl ze haar opties afwoog. Eigenlijk was het erg ongepast om met Savador hetzelfde bed te delen. Maar veel pijn in haar nek en schouders morgen leek haar ook niet bepaald geweldig. Uiteindelijk besloot ze toch maar om naast Savador te gaan liggen. Ze trok haar schoenen, haar mantel en nog wat andere kledingstukken uit zodat ze alleen haar blouse en broek nog aanhad. De mouwen van haar blouse waren losgeknoopt eigenlijk iets te groot voor haar en bedekte half haar handen. Ze ging daarna naast Savador liggen maar wel op de dekens. Ze had zijn benauwde blik wel opgemerkt.

Deshas was meteen nadat hij zijn hoofd te rusten had gelegd in slaap gevallen maar die slaap was maar van korte duur geweest. Hij was verschrikkelijk moe maar kon na alle gebeurtenissen niet in slaap vallen. Hij staarde naar het plafon en luisterde naar het zachtjes tikken van de klok en het rustig bijna melodische gespin van Miraç. De panter had het leuk gevonden om bij hem op bed te kruipen en lag nu met zijn voorpoten op Deshas' buik. Deshas streelde zacht over zijn kop heen met geroutineerde bewegingen.

Zodra Ceylin bij hem in bed kroop, voelde Savador zijn hart hevig bonken. Het idee alleen al bezorgde hem snelle hartkloppingen, die hij met alle geweld en moeite tegen probeerde te gaan. Wat hij ook probeerde, het lukte niet. Hij keek voorzichtig opzij, maar zag dat ze niet eens onder de dekens lag. Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht. Hij vond het lief van haar, maar met een nachtrust in een fatsoenlijk bed bedoelde hij toch zeker ook wel warm onder de dekens. 'Als u dan al geen stijve nek zou krijgen, ontwaakt u zo anders wel met ongevoelige handen en voeten,' sprak Savador haar zacht toe. Hij trok zorgvuldig de dekens over Ceylin heen dat alleen haar hoofd er nog bovenuit stak en liet zijn hand even op haar schouder rusten. Hij moest erg zijn best doen om niet verder te gaan dan dat. Toen hij besefte wat hij deed, trok Savador zijn hand terug. Kalm en beheerst, zodat het niet leek dat hij zich er wat schuldig over voelde.

(Sorry als ik wat laat reageer. M'n computer werkt niet mee)

Ceylin mompelde nog iets van 'zo koud is het ook weer niet' maar liet het wel toe dat Savador de dekens over haar heen trok. Toen hij zijn hand op haar schouder had liggen keek ze er even naar en volgde met haar blik de weg langs zijn arm en schouder tot ze recht in zijn gouden ogen keek. Ze vond het bijna jammer toen hij zijn hand terug trok. Maar ze moest zich niets in haar hoofd halen. Hij had een partner en zij was zelf ook al aan iemand beloofd. Ze fluisterde welterusten tegen hem op een haast onverstaanbare fluistertoon en sloot toen haar ogen. Al snel was ze weer in slaap gevallen. Ze was vermoeider dan ze dacht. Zonder het zelf door te hebben was Ceylin in haar slaap perongelijk wat dichter tegen Savador aangerold. Ze lag nu met haar hoofd op zijn borstkas.

(Neem ik je niet kwalijk. Kan gebeuren)

Savador staarde een lange tijd zwijgend in Ceylins ogen terug toen ze hem recht in zijn ogen keek. Zijn hart sloeg op hol en bonkte zo hevig tegen zijn borstkas dat hij zelfs even bang was dat het dwars door zijn borstbeen heen zou rammen. Hij had het wat jammer gevonden toen dat moment onderbroken werd doordat ze hem zo snel al welterusten wenste. Spijtig. Maar hij moest zich nu niet laten gaan. Hij verlangde er nog steeds veel meer naar Diva naast zich te hebben dan deze vrouw, hoewel hij toch ook al vreselijk zijn best moest doen zich in te houden in haar bijzijn. 'Een goedenacht,' wenste Savador haar zacht toe. Hij bleef door het duister nog even naar Ceylin staren zodra ze haar ogen sloot. Niet veel later sloot hij zelf ook zijn ogen, maar hield zijn gezicht richting Ceylin. Het langzamerhand in slaap vallen ging verassend snel. Sneller dan hij gewend was. Midden in de nacht voelde Savador iets op zijn borst. In een half slaapdronken status drukte hij Diva stevig tegen zich aan en drukte haar zacht een kus op haar lippen voor hij zelf weer in slaap sukkelde. Althans, hij dacht dat het Diva was.

De volgende ochtend werd Deshas wakker van een drukkend gevoel op zijn borst. Hij opende half zijn ogen en zag dat het Miraç was die half over hem heen lag te slapen. Deshas liet zich terug vallen in zijn kussen en ging op de tast op zoek naar zijn sigaretten die naast hem op het nachtkastje lagen. Hij frumelde er eentje uit het pakje en stak die op. ''Waarom kan het nou nooit een mooie vrouw zijn'' mompelde hij zuchtend terwijl hij de rook uitblies, doelend op de panter die half over hem heen lag. Hij duwde Miraç weg die van die beweging onmiddellijk wakker werd. Deshas bleef nog even half overeind in zijn bed zitten, zijn benen half opgetrokken en zijn onderarmen steunend op zijn knieën. Hij inhaleerde nog eens diep en stapte toen zijn bed uit. ''Kom je? Dan gaan we eens kijken of Savador al wakker is'' zei hij tegen Miraç. De panter trippelde opgewekt achter hem aan toen hij de kamer verliet.

Bij Savadors vertrekken aangekomen luisterde hij eerst even aan de deur. Toen Deshas niets hoorde ging hij zachtjes naar binnen, Miraç doodstil achter hem aan. In de opening van de slaapkamerdeur bleef hij staan. Hij leunde tegen de deurpost terwijl hij naar Ceylin en Savador keek. Miraç was al op het bed afgelopen en nog voor Deshas hem terug kon roepen was de panter al op het bed gesprongen. Hij ging opgerold op het voeteneind liggen. ''Nou ja zeg'' fluisterde Deshas tegen zichzelf zonder geluid te maken.

Savador was nog in een diepe slaap toen de deur naar zijn vertrekken werd geopend. Er verscheen een norse frons in zijn voorhoofd en hij mompelde wat onverstaanbaars toen er niet veel later iets van gewicht op zijn voeten werd gelegd en hij er licht door werd gewekt. Hij vroeg zich eerst nog niet eens af wat. Alles wat hij wilde was gewoon in alle rust verderslapen. Later kwam de troebele gedachte in zijn nog halfslapende brein op dat het Diva was die hem op een plagende manier probeerde te wekken. Hij richtte loom zijn hoofd op en wierp slaperig een blik op het voeteneinde van het bed. Hij schrok even toen hij zag dat het een panter was, dat daar tevreden als een grote opgerolde zwarte bal lag te luieren. Miraç, besefte hij even later. Savador liet zich met een nog diepere frons weer terug in het kussen zakken en drukte zijn neus even in Diva's haren. Maar als Diva nog in zijn armen lag en Miraç aan hun voeteneinde, dan moest er iets niet kloppen. Wat deed Deshas' huisdier hier? Met tegenzin opende Savador zijn ogen weer en zag Deshas nu in de deuropening staan. Hij bleef hem even verrast aanstaren. 'Deshas, ga terug naar bed,' mompelde hij toen nors. 'Het is veel te vroeg. Kun je 's ochtends je poes niet bijhouden?' Toch maakte hij geen aanstalten Miraç van het bed te duwen. In plaats daarvan vielen zijn ogen weer halfdicht, al forceerde hij zichzelf ze open te houden om op een reactie van Deshas te wachten. In de tussentijd had Savador het nog amper gezien dat het niet Diva, maar Ceylin was die hij liefkozend tegen zich aandrukte.

Deshas keek Savador even grijnzend maar hoofdschuddend aan. ''Goede morgen schone slaapster'' zei hij grijnzend tegen hem. ''Ik heb twee redenen om je uit je dromen te helpen. Eén, het is lang niet zo vroeg als jij denkt. Je mag onderhand best je nest uitkomen. En twee, wees maar blij dat ik binnen kom lopen want als het iemand anders was geweest dan zaten zowel jij als Ceylin zwaar in de problemen'' zei hij kalm. Ceylin was ondertussen ook wakker geworden. In eerste instantie wist ze niet goed waar ze was omdat ze in de armen van iemand anders lag. Maar toen ze Deshas stem hoorde kwam in een klap alles van de vorige nacht terug naar boven en dus besefte ze dat ze naast Savador moest liggen nu. Ze richtte zich wat op en zag inderdaad Savador die zich stevig tegen zich aangedrukt had. Deshas keek Ceylin nu aan. ''Toch maar besloten om ook wakker te worden? Ceylin, als Certus dit te weten komt hang je, en dat bedoel ik letterlijk. Hij zal niet zachtzinning met je omgang hiervoor'' zei hij. ''Vertel dit alstublieft niet. Certus gaat door het lint als hij het hoort'' zei Ceylin zachtjes. ''Ik ga hem niks vertellen. Dat moet je zelf maar bepalen. De schade is nu in elk geval beperkt gebleven'' zei Deshas simpel.

Savador bleef Deshas grimmig aanstaren terwijl hij met het laatste beetje slaapdronkenheid dat er nog voor zorgde dat zijn ledematen loom aanvoelden naar zijn woorden luisterde. Hij wierp hem een fronsende blik toe bij het horen van zijn laatste zin. 'Ceylin?' herhaalde hij zacht. Toen hij zag dat hij Ceylin tegen zich aan had gedrukt, was hij op slag klaarwakker. Savador liet haar gauw los en schoot geschrokken recht overeind in bed. 'Het spijt me,' verontschuldigde hij haar zacht. Hij wendde wat ongemakkelijk zijn blik af. Wat Deshas daarna vervolgens zei, riep grote zorgen bij hem op. Hij richtte zich weer tot Ceylin. 'Uw verloofde komt hier niet achter. Dit is niet gebeurd,' stelde Savador haar zacht gerust. Naast het feit dat het allemaal totaal onbewust was gegaan, had hij het stiekem toch wel prettig gevonden.

Van de plotselinge beweging keek Miraç verstoort op. Hij grauwde iets alsof hij tegen Savador zei dat hij gewoon moest blijven liggen zodat hij verder op zijn voeten kon slapen. ''Miraç laat hem nou gewoon een keer'' zei Deshas tegen de panter. Met hangende oortjes en een hangende staart kwam de panter overeind. Ceylin grinnikte zachtjes om de panter en stak haar hand naar hem uit. Zowel de staart als de oren van Miraç schoten overeind en hij ging vrolijk naar Ceylin toe die hem begon te vertroetelen. Ze streek een lok haar achter haar oor zodat ze Savador aan kon kijken toen hij zich verontschuldigde. ''Het geeft niet. We waren allebei moe en het is totaal onbewust gegaan'' zei ze tegen hem. Toch hoorde Deshas dat het Ceylin niet geheel lukte te verbergen dat ze het eigenlijk helemaal niet erg gevonden had en misschien zelfs wel prettig. Hij keek haar even kort met een opgetrokken wenkbrauw aan maar ze deed net of ze hem niet zag. ''Ik ga naar beneden om te ontbijten. Jullie doen er verstandig aan om zometeen ook te komen want het is al half elf ondertussen'' zei hij kalm tegen beide. Daarna liet hij de twee, en Miraç, weer achter in de vertrekken.

Savador schonk Ceylin een zwakke glimlach toen ze aangaf dat het niets gaf. Het gaf inderdaad niets. Tegelijkertijd ook weer wel. Hij kon nu niet echt zeggen dat hij Diva had verraden omdat het onbewust was gebeurd, maar als dat niet het geval was geweest had hij het dus wel gedaan. Hij knikte Deshas zwak toe toen hij zei dat hij naar beneden ging om te ontbijten. Toen hij de kamer uit was, keek hij glimlachend toe hoe Ceylin Miraç vertroetelde, waarbij het hem ook direct opviel dat ze best zorgzaam was. Savador richtte zich daarna geheel tot Ceylin. 'Ik geef u de gelegenheid om als eerste gebruik van de badkamer te maken. Ik wacht hier,' zei Savador kalm. 'Zolang als u wilt. Maar niet te lang.' Hij glimlachte even en keek kort naar Miraç. Hij krabbelde de panter daarna zacht achter zijn oor.

Ceylin keek Savador even aan en glimlachte licht naar hem. ''Dank u'' zei ze kalm. Daarna stond ze op nadat ze Miraç van zich af had geduwd. Die keek haar even beteuterd na maar zocht vervolgens gewoon gezelschap bij Savador. Hij ging strak tegen hem aanliggen met zijn kop op zijn poten. Tevreden had hij zijn ogen gesloten. Het enige waaraan te zien was dat hij alert was, waren zijn oren die recht overeind stonden en elk geluid in de omgeving registreerde. Even later kwam Ceylin weer de badkamer uit in een jurk die strak om haar lichaam liep. ( http://8-desea-8.deviantart.com/art/dress-98204823 hij is niet goed te zien omdat het een tekening is). Ze liep naar Savador toe. ''Zou u me even willen strikken?'' vroeg ze met een ondeugende glans in haar ogen en doelend op haar korset waarna ze zich omdraaide en haar haren omhoog hield.

Deshas zat in het stoel onderuitgezakt. Hij was nog niet helemaal wakker dat was duidelijk te zien. Hij keek loom op toen hij buiten een ruwe stem hoorde schelden op een bediende en even later de deuren open knalde. Met een triomfantelijke grijns kwam Vasco binnengelopen. Hij ging aan de tafel op een stoel bijna naast Deshas zitten. Zijn wang was een beetje opgezwollen van de klap die Deshas hem de vorige nacht had verkocht. ''Uw achterlijke bediendes worden met het jaar leuker Heer'' grijnsde hij. ''Goed om te zien dat het weer wat beter met je gaat Vasco. Op je wang na dan'' zei Deshas licht grijnzend.

Savador keek Ceylin met een lichte glimlach na. Toen ze de badkamer in verdwenen was, bleef hij nog een lange tijd dromerig naar de deur staren. Hij merkte dat de slaap langzaamaan weer terugkeerde. Als Ceylin te lang bleef hangen zou hij geheid weer terug in slaap vallen. En hij zag haar wel voor het type vrouw aan die haast niet weg te slaan was uit de badkamer. Savador werd op slag terug naar de realiteit geroepen toen Miraç zich tegen hem aannestelde. Met een norse blik keek hij op de panter neer. Hij had het beest ook alleen maar geaaid omdat Ceylin hem vertroetelde. Heimelijk had hij een absolute hekel aan katachtigen. Hij richtte zich wat op en boog zijn hoofd naar achteren om met zijn gezicht zo ver mogelijk van Miraç verwijderd te blijven. Een hak was bij die dieren zo te verkrijgen. Savador keek op toen de deur van de badkamer weer openging en Ceylin de kamer binnenkwam in één van de mooiste jurken die hij een vrouw ooit zag zien dragen. Hij probeerde haar niet aan te blijven gapen, al ging dat behoorlijk moeilijk. Zijn ogen bleven haar volgen toen ze vervolgens op hem afliep, met de vraag of hij haar even kon strikken. Zwijgend duwde Savador Miraç van zich af en stapte uit bed. Hij ging achter Ceylin staan en pakte de twee lussen beet van haar korset. Hij wist bij God niet hoe hij het precies moest strikken. Hij was niet vaak in aanmerking gekomen met chique kledingstukken als korsetten. En al helemaal niet omdat hij een man was. Hij trok de lussen aan, misschien iets te strak, en maakte zwijgend hier en daar maar wat knopen. 'Zit het niet te strak?' vroeg Savador na een lange stilte voor de zekerheid.

''Nee hoor, het gaat prima zo'' zei Ceylin zacht op Savadors woorden. Toen hij klaar was liet ze haar haren weer los op haar rug vallen. Ze draaide zich even met een glimlach naar hem toe. ''Dank u wel'' glimlachte ze. Eigenlijk had ze de behoefte hem een kus op zijn wang te drukken, maar na vannacht durfde ze dat niet echt meer. ''Ik zie u zo beneden wel'' zei ze daarom maar tegen hem. Ze floot naar Miraç en de panter kwam loom overeind. Hij rekte zich even ut en sprong van het bed om Ceylin te volgen. Naast Deshas, was Ceylin eigenlijk de enige persoon waar hij naar luisterde. Hij mocht er dan wel mak uitzien, hij bleef een gevaarlijk roofdier. Ceylin was doorgelopen naar de eetkamer. Ze zag Deshas en Vasco al zitten. Vasco grijnsde breed bij het zien van Ceylin. ''Ik dacht je gisteravond al te herkennen aan je schoonheid. Ben ik even blij dat ik dat niet gedroomd heb'' grijnsde hij breed. Ceylin glimlachte even terug. ''Het is goed om te zien dat het weer wat beter met je gaat Vasco. Al kunnen we dat niet van je wang zeggen. De Heer moet je behoorlijk hard geraakt hebben'' zei ze met bezorgdheid in haar stem. Toen ze langs Deshas heen liep zag hij hoe slordig haar korset was vastgezet. ''Ceylin, wie heb jij je korset laten strikken?'' vroeg hij waardoor ze halt hield. ''Savador'' grijnsde ze enkel even. Deshas stond op uit zijn stoel en liep naar Ceylin toe. Hij schoof haar haren aan de kant en haalde haar korset los waarna hij snel en behendig de linten schuin over elkaar door de gaatjes haalde en aantrok om bovenaan een strik te maken. ''Heeft u dat eerder gedaan Heer?'' vroeg Vasco met een veelbetekenende grijns. Deshas glimlachte even. ''Loshalen bedoel je toch zeker?'' vroeg hij zacht lachend terwijl hij weer ging zitten.

PROFILE MAGICIAN

» .: Les1: schaduwen :.

Het Rijk der Schaduwen.

Het Rijk der Schaduwen.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen