Solomons woorden zorgden ervoor dat Savadors mondhoeken omkrulden tot een brede grijns. 'Hoe ironisch,' zei hij met lichte sarcasme in zijn stem. 'En ik maar denken dat je je al die tijd flink probeerde te houden in Diva's bijzijn. Vreemd, non-Shadranen leggen zich toch een heel stuk sneller bij neer bij de dood van een dierbare.' De grijns op zijn gelaat verharde zich plotseling, alsof zijn mond ter plekke werd bevroren, en zijn mondhoeken zakten langzaam naar beneden tot hij niet veel meer toonde dan een giftige grimas. 'Je zou me dankbaar moeten zijn,' zei Savador nu met iets van droevigheid in zijn stem. 'Ik probeer me vriendelijk voor te doen om die slechte band tussen ons te versterken, maar ondertussen breek jij die band weer net zo snel af door maar door te gaan met Diva te flirten.' De gebalde vuisten op zijn schoot trilden nu hevig. De woorden waren er al uit voordat hij het zich er ook maar bewust van was. Savador draaide zijn hoofd met een ruk in Solomons richting en staarde hem met een vernietigende blik aan. 'Wat verwacht je nu van me? En wat verwacht je van Diva?' Zijn stem klonk hijgend van de opgekropte woede, en zijn verticale pupillen waren niets meer dan dunne streepjes. Toch weerhield Savador zichzelf ervan om Solomon niet naar de keel te vliegen, om hem hetzelfde lot te laten ondergaan als zijn broer.

Solomon keek Savador een tijdlang zwijgend aan. Hij had geen enkele spier vertrokken na diens uitbarsting. Geen angst, geen woede, enkel en alleen kalmte was op zijn gezicht te zien. ''Wat zou ik van jullie moeten verwachten? Vertedering? Begrip? Als dat is wat u denkt dat zit u er gigantisch naast. Als u denkt dat ik met Diva flirt dan heeft u het ook mis. Ik mag haar erg graag ja, maar ik weet ook dondersgoed dat ik haar toch niet kan krijgen. Het is zinloos om op iets te hopen dat toch niet gaat gebeuren. Als het op flirten leek dan verontschuldig ik mijzelf. Want zo was het op de eerste plaats nooit bedoeld.'' Solomon had beheerst geklonken en kalm. Bijna nederig zelfs. Wat hij nu deed zorgde voor veel spanning in zijn lichaam. Hij wende zijn blik van Savador af als een soort aantoning van respect, maar als Savador dat verkeerd zou opvatten, of zijn woorden verkeerd zou opvatten, dan kon dit wel eens Solomon's laatste minuut zijn.

'O, natuurlijk flirt je niet met haar! Haar kussen en haar complimenteren om het kleinste geval en haast smeken om met haar te dansen, dat is compleet normaal als haar beschermer!' Savador had zich niet langer kunnen inhouden en was woedend overeind gevlogen. Omdat Solomon geen bovenkleding aanhad en hij hem niet bij zijn kraag had kunnen grijpen, sloten zijn ijskoude handen zich strak om zijn schouders. 'Je brengt dat arme meisje totaal door de war met je verschijning. Wellicht had ik je broer in leven moeten laten, zodat je zo nu en dan je welverdiende straf kreeg!' Savadors grip op Solomons schouders was nog steviger geworden; zijn nagels die al niet zo lang waren, boorden zich haast in Solomons huid. 'Luister!' hijgde Savador terwijl hij zich verder over Solomon heenboog. 'Ik mag jou niet en feitelijk had ik je het liefst op dezelfde manier als je broer ten einde gebracht. Als je er met je blonde kop nog niet achter was gekomen: mijn attente gedrag tegenover jou was maar schijn. Nep. Acteerwerk. Ik wilde je een kans gunnen, één grote kans die voor het grijpen lag. Maar natuurlijk moest je die weer mislopen. De reden dat ik je in leven houd is enkel omdat ik Diva niet in pijn wil zien!' Zijn gezicht was tijdens het spreken steeds dichterbij dat van Solomon gekomen, zodat zijn neus nu haast die van Solomon raakte. Na een paar seconden nog woedend in Solomons grijze ogen te hebben gestaard, had Savador hem met een ruk losgelaten en deed alsof hij zich nooit had opgewonden.

Diva stond in de deuropening, de dokter naast zich. Ze had ieder woord gehoord dat Savador tegen Solomon had uitgeschreeuwd. Haar schouders zakte een paar centimeter naar beneden en ze keek even kort naar de grond. Daarna richtte ze haar blik weer op die nu emotieloos en een beetje onverschillig was. Ze keek even naar Solomon. ''Kun je lopen?'' vroeg ze kortaf. Zonder op antwoord te wachten hielp ze hem uit bed en ondersteunde hem richting de deur. Daar gaf ze hem over aan de dokter die met Solomon naar een andere kamer ging. De volgende minuten zweeg Diva. Ze keek Savador zelfs niet aan. Daarna keek ze hem strak aan met nog altijd een emotieloze blik. ''Het spijt me dat het zo heeft moeten lopen. Het is mijn eigen schuld. Ik had moeten weten dat jullie nooit met elkaar over weg zouden kunnen'' zei ze onverschillig. Daarna wende ze haar blik weer af. ''Dan ga ik Solomon maar uit zijn functie ontheven'' zei ze koud en liep met ferme passen de kamer weer uit.

Savador had zich wezenloos geschrokken toen hij, zodra hij zich had omgedraaid, Diva in de deuropening zag staan. Het was helemaal de bedoeling niet geweest dat ze zijn uitbarsting bij zou staan. Tot een paar seconden geleden was het hem gelukt haar te laten denken dat het nu iets beter tussen hem en Solomon ging. Althans, dat had hij zelf de hele tijd gedacht. Maar nu was het verloren moeite geweest zich zo vriendelijk op te stellen en Solomon zelfs wat van zijn eigen weinige geld te schenken. De onverschilligheid die Diva uitstraalde en de neutraalklinkende woorden die ze sprak, bezorgden Savador geen goed gevoel. Toen Solomon door de dokter werd meegenomen, was hij zonder Diva een blik te gunnen weer op het bed neergezegen. Hij zei geen woord. Pas toen hij Diva's verontschuldiging hoorde en haar koude besluit die daarop volgde, had hij weer de moed om op te kijken. Maar net toen hij haar een geruststellende blik wilde gunnen, was Diva in de deuropening verdwenen. Savador stond overhaast op en kwam haar achterna. 'Wees niet boos,' suste hij zacht terwijl hij Diva door zacht haar hand te pakken haar tot stilstand probeerde te brengen. 'Diva, het is jouw besluit. Als Solomon moet blijven, blijft hij. Daar heb ik niets over te zeggen, hoe graag ik het ook zou willen. Hij is immers jouw beschermer.' Savador had het met tegenzin gezegd en Solomons naam met afgunst uitgesproken. Hij slaakte een zachte zucht. 'Ik probeer wel met hem te leven als je je gedachte mocht veranderen,' zei hij uiteindelijk. Savador had onmiddellijk spijt van zijn woorden, maar zijn grootste wens was dat Diva gelukkig was.

Solomon had Savador kalm blijven aankijken. Nu kon zelfs hij zich niet meer inhouden. ''Ongelofelijk dat Diva het met u kan uithouden. Ik heb medelijden met haar dat ze helemaal in de ban is van zo'n brute man. Weet u dat ze u altijd verdedigd als iemand ook maar iets aan te merken heb'' zei hij zacht maar vol haat. Hij had dit niet willen zeggen maar het was eruit geweest voor hij er erg in had gehad. Ook hij keek om en zag Diva staan. Hij wende direct zijn blik schaamtevol af. In tegenstelling tot Savador meende hij zijn spijt. Zwijgend liet hij zich door Diva overeind helpen en vertrok met de dokter. In de gang hoorde hij nog Diva's stem. Zo koud en kil had hij haar nog nooit meegemaakt.

Diva bleef stilstaan toen Savador haar hand pakte en keek hem recht aan. Haar blik was neutraal. Ze luisterde tot Savador was uitgesproken. Ze had heus wel de afgunst en tegenzin in zijn stem gehoord. ''En wachten tot een van jullie de ander afmaakt? Sorry, maar daar wil ik niet op zitten wachten'' siste ze hem toe met een stem die alles behalve neutraal klonk. Ze trok haar hand los en liep verder. Ze ging naar de kamer waar ze de dokter met Solomon heen had gestuurd. Nu had ze moeite om haar neutrale blik te behouden. Ze keek Solomon recht aan. ''Het spijt me Solomon, maar je kunt me niet langer beschermen. Ik wil het niet op mijn geweten hebben dat Savador jou iets aandoet of andersom'' Diva moest even stoppen. ''Het spijt me nogmaals, maar ik denk dat we zo ook niet langer vrienden kunnen zijn. Het zou maar de verkeerde ideeën geven'' zei ze en slikte even. Daarna draaide ze zich abrupt om en liep weer weg. Johan hield haar even tegen en vroeg waar ze heen ging. Diva keek hem koel aan. ''Ik ben halters smijten in de training ruimte'' zei ze koud. Daarna liep ze eerst naar haar kamer waar ze zichzelf omkleedde in en makkelijke broek met een topje. Ze deed haar haren in een vlecht en liep richting training ruimte.

Diva deed achter zich de deur dicht. Ze liep naar de halters in de hoek. Met benen aan weerszijde ging ze op het bankje liggen. Eigenlijk mocht ze niet tillen zonder helper maar in deze staat kon Diva dat niks schelen. Ze pakte de stang met de gewichten vast en begon te tillen.

Savador keek Diva met een verslagen blik na, na het horen van haar sissende woorden en ze van hem wegliep. Hij balde zijn vuist en beet van frustratie woedend op zijn knokkels. Op dit soort momenten wist hij niet wat hij er mee moest beginnen of waarom hij een relatie was aangegaan. Het was allemaal zo verwarrend. Vooral als je na vijftig vruchteloze jaren de ware ontmoette maar nog bar weinig ervaring in de liefde had. Savador leunde zuchtend tegen de muur en streek met een hand vermoeid door zijn haar. Wat zou hij nu doen? Zijn excuses aan Solomon aanbieden of Diva achterna gaan? Dat eerste leek hem een nutteloos idee. Excuses waren niet meer dan woorden; hij wist zelf heel goed dat hij zich niet schuldig voelde over zijn daden tegenover Solomon. Het zou enkel weer uitkomen tot een leugen. Het laatste leek hem toch ook geen goed idee. Diva leek kwaad, en als ze kwaad was vond hij het beter om haar even alleen te laten. Toch was het beter dan het andere, dus dwaalde Savador met tegenzin de richting uit waar hij Diva heen had zien lopen. Uiteindelijk kwam hij uit bij een deur, maar hij ging de kamer niet binnen. Hij hoorde Diva's gedempte stem tegen Solomon praten. Zodra hij voetstappen hoorde, wist Savador niet hoe snel hij zijn armen over elkaar heen moest slaan. Het hoorde bij zijn spreuk. 'Desantio,' mompelde hij zacht. Het volgende moment leek zijn gestalte langzaam te vervagen tot zijn gehele lichaam onzichtbaar was geworden. Handig dat Deshas hem naast een hoop andere effectieve spreuken, ook een verdwijnspreuk had aangeleerd.

Savador drukte zich met ingehouden adem tegen de muur en keek zwijgend toe hoe Diva de kamer uit kwam en wegliep. Hij ving onbewust op waar ze heen ging toen dat haar werd gevraagd. Even bleef Savador twijfelend staan, maar besloot toen om haar te volgen; zo geruisloos mogelijk en op een klein afstandje achter haar verwijderd. Daardoor was hij net te laat toen Diva haar kamer binnenging. De deur opnieuw openen om te kijken wat ze uitvoerde, verraadde meteen zijn aanwezigheid. Daarom bleef Savador op de gang geduldig wachten en keek op toen Diva de kamer weer uitkwam, in makkelijke kleding en met haar haar in een vlecht. Hij pakte zijn sluipende achtervolging weer op tot aan de trainingsruimte. Het liefst was hij direct hiernaartoe gegaan om het risico ontdekt te worden te beperken, als hij geweten had waar de trainingsruimte was en hij niet geheid verdwaald zou raken. Savador kortte de afstand tussen hem en Diva in zodat hij deze keer wel achter haar door de deur kon glippen. Hij wilde zich direct weer zichtbaar maken om haar zo ver mogelijk van die halters te verwijderen toen hij zag dat ze ermee wilde oefenen. Als je lichaam het niet aankon was het gevaarlijk om met die dingen te trainen. Toch maakte Savador zijn aanwezigheid niet bekend en liep stilletjes op Diva af, die op het bankje lag, en keek met een ernstige blik op haar neer. Was dit ook een manier om haar verwarring te verhelpen?

In tegenstelling tot wat de meeste mensen dachten van Diva voldeed ze niet aan het beeld van een weerloos meisje zoals je wel van haar uiterlijk zou zeggen. Diva was zelfs behoorlijk sterk. Niet zo sterk als Solomon en zeker niet als een volwassene, maar ze kon aardig wat hebben. Ze wist ook precies hoeveel gewicht ze aankon om te tillen. Ze was geconcentreerd bezig maar tegelijkertijd hield ze haar oren open. Al vanaf dat ze bij Solomon vandaan kwam had ze het gevoel dat iets of iemand haar achtervolgde. Ze had het tot nog toe niet kunnen ontdekken. Het ergerde haar behoorlijk al kon ze wel voelen dat dit magie was. En hele sterke nog wel. Ze had wel zo haar vermoedens maar ze kon niks bewijzen. Het maakte haar voor nu ook niks uit. Ze moest de frustratie uit haar lichaam kwijt en dat deed ze door middel van het uit te putten. Het zweet parelde inmiddels op Diva's voorhoofd en ze besloot dat als ze verder zo gaan ze buiten haar bereik ging. Met tegenzin legde ze de zware gewichten weg en ging overeind zitten. De meeste frustratie was nog lang niet uit haar verdwenen.

Savador zette voor alle zekerheid een stap naar achteren toen Diva overeind kwam en de halters even liet rusten. Het zachte geluid galmde door de ruimte en deed hem verstijven. Even was hij vergeten dat hij nog steeds onzichtbaar voor Diva was. Savador liep nu met doodstille passen naar de kant en zakte op de grond neer. Hij keek naar Diva in de hoop dat ze zijn voetstap niet gehoord had. Ze zag er vermoeid en vooral bezweet uit, wat hem om de een of andere reden een schuldig gevoel gaf. Als hij niet was uitgebarsten en zijn vriendelijke masker voor Solomon nog langer had opgehouden was dit waarschijnlijk niet gebeurd en zat Diva er nu vast niet zo gefrustreerd bij. Savador voelde zich opeens een ontzettende eikel. Hij hoopte maar vurig dat Diva nu geen erge hekel aan hem had.

Alert schoot Diva overeind. Nu wist ze zeker dat ze iets gehoord had. Ze greep een speer die tegen de muur stond en speurde even de omgeving af. Ze sloot haar ogen even en zette haar zintuigen op scherp. Zo af en toe hoorde ze het neerkomen van een schoen, extreem zacht, maar voor Diva net aan hoorbaar. Even later hoorde ze het zachte schuren van stof tegen de wand. Diva opende haar ogen weer en bepaalde de plaats waar ze het laatste geluid ongeveer gehoord had. Met kalmde passen bleef ze op een meter afstand van het stuk muur staan waar Savador tegenaan zat. Ze keek naar de onzichtbare plek waar ze vermoedde dat hij zou zitten. ''Is er een rede dat u me onzichtbaar besluipt?'' vroegze terwijl ze de speer weer tegen de muur aan zette.

Savador hield zich doodstil toen Diva plotseling overeind schoot en naar een speer greep, al had het nu geen zin meer omdat hij waarschijnlijk toch al was ontdekt. Was ze van plan hem te doorboren zodra ze hem gevonden had? Savador voelde zijn hart in zijn borstkas roffelen en was bang dat Diva dat ook zou kunnen horen. Hij wilde in de muur verdwijnen toen ze zijn richting in liep en op een meter afstand bleef staan. Eerst veerde hij geschrokken overeind toen Diva's vraag de stilte verbrak, maar later verscheen er een kleine grijns op zijn onzichtbare lippen. Hoeveel moeite hij ook in zijn sluipsessie had gestopt, aan Diva leek haast niet te ontkomen. Savador liet zijn ingehouden adem in een zachte zucht ontsnappen, waarmee hij als het ware toegaf aan Diva's vondst. Hij sloeg zijn armen over elkaar en siste zacht de tegenbezwering. Langzaam maar zeker werd hij weer zichtbaar en verdween de grijns van zijn gezicht. Hij zat met zijn knieën opgetrokken tegen zijn borst tegen de muur aan, zodat Diva niet over zijn uitgestrekte benen zou kunnen struikelen toen hij nog onzichtbaar was. Nu had het geen zin meer. Hij hielp zich via de muur langzaam overeind en klopte het vuil van zijn pak. 'Ik wilde je niet tot last zijn, maar ik kon het ook niet verdragen je in je eentje te laten kniezen,' gaf hij eerlijk toe. Savador bekeek Diva met een voorzichtige blik van top tot teen. Al was haar houding nu kalm, veel gerustgestelder vond hij er haar nog niet uitzien. Diva had de speer weer terug tegen de muur gezet, dat was tenminste een voordeel. Savador hield zijn mond over haar trainingsessie met de halters. Hij wilde haar de vrijheid gunnen, en als hij zich als een bezorgde oude man gedroeg deed hij juist het tegenovergestelde.

Diva keek Savador nog even aan maar nam verder genoegen met het antwoord. Het leek wel alsof ze er meer ook niet van verwacht had. Ze deed een paar passen opzij en trapte daarna met haar hiel een plankje in de vloer naar beneden waardoor er een vijand of iets dat als oefenpop diende omhoog zou schieten. In een fractie van een seconde greep Diva opnieuw naar de speer. Haar arm ging naar achteren en direct met veel vaart weer naar voren waarna de oefenpop letterlijk doorboort werd. Je traint het beste als het onverwacht is, dat was Diva's werkwijze. Ze streek even een paar losgeraakte haren achter haar oor en trok met veel gemak de speer weer uit de pop die weer verdween.

Savador had zich weer tegen de muur gedrukt toen Diva plotseling een oefenpop die onverwachts uit de vloer opdook doorboorde. Als hij niet oppaste kon hij dat zijn geweest. Voor nu was hij blij dat hij niet langer onzichtbaar was. Misschien was dat haar reactie op zijn verklaring wel geweest waarom hij haar beslopen had. Daarom besloot Savador er niets meer over te zeggen en liep met kalme passen naar de halters toe. Zwijgend streek hij met een aantal vingers over de gewichten. Zelf had hij ook met die dingen getraind, enkel met kleine halters voor het trainen van de armen, maar het had in ieder geval resultaat geleverd. 'Je hebt pit,' zei hij zacht. 'Je bent de enige vrouw die ik ken die zich ook aan deze bezigheid wijdt.' Savador keek Diva over zijn schouder aan en glimlachte licht.

Diva keek even om naar Savador. Er gingen zoveel woorden door haar hoofd die ze daarom kon antwoorden maar ze zweeg. Geen enkel antwoord was niet onaardig. Ze liep op Savador af en kust hem even zachtjes op zijn mond. Ze was niet kwaad op hem maar op zichzelf. Ze was tegelijkertijd zo verward en wist het zelf ook niet meer. Ze kuste Savador nu om aan te geven dat ze nog steeds van hem hield.

Savador verloor Diva niet uit het oog terwijl ze op hem af kwam gelopen en wachtte geduldig af op wat ze zou gaan doen. Een klap in zijn gezicht of een trap in zijn maag; er doken alleen gewelddadige antwoorden in zijn hoofd op. Toch leek het hem sterk doordat het Diva ook pijn deed als ze hem pijn deed. Daarom had hij wat verbaasd op haar neergekeken toen ze hem opeens op zijn mond kuste. Zijn hart roffelde weer in zijn borstkas, maar deze keer niet van angst. Savador bleef even onthutst staan, maar sloeg zijn armen toen om Diva's middel heen en zoende haar teder terug. Hij ging er met opluchting vanuit dat het weer goed was en kon zijn blijdschap niet verbergen door haar spontaan onderuit te halen, maar haar op te vangen voordat ze neerviel. Savador legde Diva zacht op de grond neer en boog zich voorzichtig over haar heen om het zoenen te vervolgen.

Diva had haar armen rond Savador's nek geslagen. Haar eigen hart klopte nu minstens driemaal zo snel. Ergens in haar achterhoofd kwam de verbazing op als ze bedacht op welke meest rare plekken zij en Savador dit soort momenten deelde. Ze was die keer in de grot of in het bed op de ziekenzaal nog lang niet vergeten. Diva liet na een paar minuten Savador los en streek hem even door zijn haar waarna ze hem even tegen zich aandrukte. Maar Diva's ogen schoten open toen ze naast zich een zachte klik hoorde en het openschuiven van luikjes. Ze draaide Savador om zodat ze nu van positie gewisseld hadden en zij bovenop lag. Ze drukte zich plat tegen Savador aan terwijl over haar hoofd een hele zwerm pijlen heen vloog. Toen Diva zeker wist dat alle pijlen geweest waren richtte ze zich weer een beetje op en keek Savador aan. ''Ik denk niet dat dit een goede plek is voor dit soort dingen'' grinnikte ze zachtjes tegen hem.

Savador genoot van Diva's aanrakingen en liet het met gesloten ogen toe dat ze hem tegen zich aandrukte. Terwijl ze van positie wisselden, gaf hij Diva kleine kusjes in haar hals en verstevigde zijn grip om haar middel zodat ze nog steviger tegen hem werd aangedrukt. Hij was zich er pas van bewust dat er door het suizende geluid pijlen over hen heen schoten. Het had niet veel gescheeld, of hij was er volop door geraakt als Diva hem niet op zijn rug had gedraaid. Even staarde Savador haar met een geschrokken blik aan en verbaasde zich over het feit dat ze er zo rustig onder was gebleven. Even later sierde zijn gezicht zich met een brede grijns. 'Altijd nog beter dan in een koude grot,' zei hij grijnzend terug, want ook hij was de plekken niet vergeten waar hij en Diva samen privé-momenten deelden. 'Bovendien komt er op deze manier wat meer spanning bij.' Savador beet Diva plagend in haar warme hals en streelde met zijn handen zacht over haar taille.

''Hoewel we daar toch iets minder gevaar liepen'' grijnsde Diva zacht. Toch moest ze serieus gaan uitkijken. Er waren in deze kamer gevaarlijkere dingen dan enkel laagvliegende pijlen. Deze kamer was eigenlijk èèn grote val. Met een verkeerde beweging klapte hij dicht. Diva vermoedde zo dat dit nog niet de laatste val was die ze tegen zouden komen hier. Ze kuste Savador zachtjes in zijn hals.

Terwijl Diva hem zacht in zijn hals kuste, trok Savador het elastiek dat haar haren bijeen hield eruit en woelde zacht met een hand er doorheen om het uit de vlecht te halen. De lokken die in zijn gezicht gingen hangen streek hij glimlachend achter haar oren. Zwijgend pakte hij Diva's polsen beet en draaide haar weer op haar rug, zodat hij weer op top lag. 'Ik wil bovenop,' zei hij met een plagerig grijnsje. Hij maakte de knopen van het bovenstuk van zijn pak los om zichzelf meer bewegingsvrijheid te gunnen. Savador omlijste Diva's reine gezicht met zijn handen en boog zich over haar heen om met zijn puntige tong letterlijk haar lippen te proeven. Daarna gaf hij kleine kusjes op dezelfde plek.

Diva toonde geen enkel verzet toen Savador haar polsen beet greep en opnieuw hun positie's wisselde. Ze grijnsde ook lichtjes bij het horen van zijn woorden. Toen Savador zich naar voren boog sloot Diva haar ogen en liet het allemaal maar over zich heen komen. Een van haar handen gleed naar Savador's nek terwijl de ander op zijn middel rustte. Diva kuste Savador terug. Voorzichtig stak ze het puntje van haar tong tussen zijn lippen door maar sloot daarna haar mond weer zodat ze gedwongen werd zich weer terug te trekken. Ze keek hem even aan met een plagerige grijns rond haar lippen.

Savador boog zich nog verder naar voren zodat zijn haar over zijn schouders gleed en langs zijn en Diva's gezicht hing, als een soort gordijn dat alles om hen heen afschermde. Al toonde ze geen verzet, hij verstrengelde zijn vingers met de hare en hield haar handen met al zijn armkracht stevig tegen de grond gedrukt. Hij gaf haar een brede grijns terug en staarde een moment onbeweeglijk op haar neer. Het was altijd amuserend mee te spelen met Diva's geplaag. Deze keer hakte Savador de knoop door en drukte zijn lippen op de hare. Zijn lange tong had hij op zijn beurt tussen haar lippen geperst en stak het nu tot in zijn volle lengte haast ergens achter in haar keel. Dat was haar 'straf' om hem zo te treiteren.

Diva, die het eigenlijk al had zien aankomen, deed gewoon met Savador mee. Een zachte klik die bij zijn voeten in de buurt vandaan kwam deed Diva haar mond weer sluiten. Ze zette haar been in Savador'sknieholte en dwong hem overeind zodat hij op zijn knieen zat en Diva op zijn schoot. De hakbijl die hen anders onthoofd zou hebben raakte nu enkel een paar kleine haarpunten van Diva's haar. Veel zorgen maakte ze zich er niet om. Dat was morgen wel weer aangegroeid. Met een luidde klap was de bijl in het hout terecht gekomen en Diva keek even over haar schouder naar het gevaarte.

Savador had tijdens het zoenen zijn ogen gesloten en had niet opgekeken toen hij Diva's been in zijn knieholte voelde. Dat was vast een poging om hem terug te pakken. Pas toen hij overeind werd geduwd, opende hij zijn ogen en liet Diva los, die nu op zijn schoot zat. Hij bleef verstijfd in dezelfde positie zitten toen er opeens een bijl langs hen heen suisde. Savador merkte dat zijn hart op hol was geslagen en hij Diva in zijn angst als een schoothondje tegen zich had aangedrukt. Hij wilde er niet aan denken wat er was gebeurd als Diva er niet voor gezorgd had dat ze voor de tweede keer een val van deze kamer overleefd hadden. Zijn bevroren ledematen kwamen na een aantal seconden langzaam weer in beweging en zijn geschrokken ogen keken op Diva neer. Eigenlijk was deze kamer doodeng. Savador was echter niet bereid aan zijn angsten toe te geven en toonde Diva een flauw grijnsje.

Diva had tijdens de val van de bijl niet om kunnen kijken. Ze had moeten wachten tot ze de klap van het blad in het hout hoorde of tot er een stekende pijn door haar heen zou gaan. Ze was dan ook zichtbaar opgelucht toen de klap had weerklonken. Nu keek ze weer om naar Savador en zag zijn flauwe glimlach. Zijn ogen verrieden echter zijn angst. ''Als u wilt kunnen we hier ook weg gaan hoor. Misschien wordt het nu echt iets te gevaarlijk'' zei ze zachtjes.