Terug naar Shadra

Savador was nog sneller gaan lopen dat het haast snellopen te noemen was toen het lanceringsplatform in de verte opdoemde. Het was nu hij die Diva meetrok, in plaats van andersom. Pas toen ze in de buurt van een shuttle kwamen die op het punt stond om naar Shadra te vertrekken, liet hij haar los en draaide zich glimlachend naar haar om. 'Het vertrekt zo,' zei hij terwijl hij van Diva naar de shuttle keek. 'Je hebt nog tijd om wat mee te nemen als je wilt, maar laat onze kinderen niet te lang wachten.' Savador eindigde zijn zin met een kus op haar mond en liep alvast naar de shuttle toe. Alles wat hijzelf nodig had was enkel Diva.

Diva twijfelde er ook niet aan om meteen te vertrekken. De kinderen waren bij haar thuis in haar villa. Alles wat ze nodig had lag ook daar. Ze liep met stevige pas achter Savador aan de schuttle in. Ze ging zitten en keek met een afwachtende blik naar Savador. Ze keek daarna even uit het raam. Ze wou dolgraag haar kinderen weer eens zien. Sinds ze al dat gedoe van de Suasama erbij had gekregen had ze bijna nergens meer tijd voor.

Savador trok zijn winterjas uit en ging zwijgend naast Diva op een stoel zitten. Nu hij niet meer zo dromerig was en naar de opgevouwen jas op zijn schoot keek, vroeg hij zich af waarom hij die had aangetrokken met dit lenteweer. Hij zat er niet lang over in en klikte zijn riem vast. Zijn hand streek bemoedigend over Diva's bovenbeen en kneep er even zachtjes in toen de deuren van de shuttle sloten en het voertuig in beweging kwam. Het zou niet lang duren of ze stonden beide weer voor Diva's villa. Savador vroeg zich af hoe groot de kinderen in de tussentijd waren gegroeid.

Diva glimlachte even naar Savador. Inmiddels steeg de shuttle op en vloog weg. Diva keek telkens weer uit het raam om te zien of Shadra al in zicht kwam. Toen dat eindelijk het geval was had Diva haar gordel al los nog voordat de shutlle aan de grond stond. Ze wist dat ook niet hoe snel ze overeind moest springen toen de shuttle eenmaal geland was. Ze wachtte even op Savador voordat ze het pad naar de villa opliep. Ze klopte driemaal met de grote koperen klopper op de deur voordat die werd open gedaan door een dienstmeisje. Er waren, nu de vakanties van iedereen, voorbij waren veel meer mensen in de villa die er werkte. Het meisje schrok wel even toen ze Diva zag omdat Diva niet had laten weten dat ze zou komen.

Savador keek wat verbaasd op toen Diva overhaast overeind sprong toen de shuttle geland was. Hij was overduidelijk niet de enige die er naar uitkeek om de kinderen weer te kunnen zien. Hij maakte zijn riem los, pakte zijn jas en volgde haar kalm de shuttle uit. 'Kalm aan, Diva,' zei hij glimlachend toen hij zag dat ze op hem had gewacht voor het tuinpad van de villa. 'De kinderen kunnen vast nog niet lopen, dus wees maar niet bang dat ze weglopen.' Savador streek even door Diva's haren en had weer liefkozend een arm om haar heen geslagen. Nu het net weer goed was tussen hen zou hij het niet kunnen verdragen om haar plotseling te verliezen. Zelfs toen ze voor de deur stonden en die werd opengedaan door een wat geschrokken dienstmeisje, liet Savador Diva niet los. Iedereen mocht weten dat ze aan hem toebehoorde.

Toen het dienstmeisje wat was bekomen van de schrik rechtte ze haar rug en zette een vriendelijke glimlach op. ''Juffrouw Lenore. We wisten niet dat U zou komen anders hadden we wat dingen voorbereid'' zei ze verontschuldigend. Diva wuifde die verontschuldiging weg. ''Waar is Johan?'' vroeg ze enkel. Juist op dat moment kwam Johan aanlopen. Het nieuws dat Diva er was had hem al snel bereikt. Hij maakte een korte buiging voor haar en stapte toen aan de kant zodat Diva en Savador binnen konden komen. ''Als ik zo vrij mag zijn het te vragen. Vanwaar dit onverwachte bezoek Juffrouw?'' vroeg hij kalm. Diva had ineens een compleet andere houding aangenomen. Statig, rechtop, duidelijk als iemand die met de goede etiquette was opgevoed. ''Savador en ikzelf wenste onze kinderen weer eens te zien'' zei ze enkel en op een vrij zakelijke toon. Johan knikte kort. ''Natuurlijk Juffrouw'' zei hij en wenkte de twee daarna om hem te volgen. Diva keek even grijnzend naar Savador en haakte haar arm door de zijne waarna ze samen in stevige pas achter Johan aanliep.

Savador bleef zwijgend naast Diva staan en liet haar niet los. Hij bekeek de dienstmeid even kort van top tot teen - hij kon zich niet herinneren haar hier eerder te hebben gezien. Ook al mocht hij hem niet al te graag en had hij hem het liefst tegelijk met Julia tijdens de kerstvakantie vermoord, hij was Johan gewend hier te zien en vroeg zich af waar hij was. Hij keek Diva even snel zijdelings aan toen ze op datzelfde moment een vraag over Johan stelde en op zijn eigen afvragingen stuitte. Hij negeerde de man straal terwijl hij er langs naar binnen liep en had dezelfde houding als Diva aangenomen; statig, rechtop en bovendien in zijn geval mannelijk, maar hij straalde niet dezelfde beleefdheid als Diva uit als iemand die in een net en rijk gezin was opgevoed. Savador grijnsde kort naar Diva terug en klemde zijn arm waar ze haar arm doorheen haakte tegen zijn lichaam aan, zodat ze geneigd was wel dichtbij hem te blijven terwijl ze Johan volgden.

Toen Diva samen met Savador door het hele labyrint van gangen doorliepen kwamen ze meerdere diensters tegen. Sommige die net uit een kamer kwamen omdat ze daar schoon hadden gemaakt, andere die met hun spullen in hun hand opweg gingen naar de plek waar ze hun taken hadden klaarliggen. ''Normaal gesproken werken hier heel veel mensen. Het is een grote villa en amper schoon te houden met maar twee mensen. Johan en Julia waren hier enkel omdat de rest vakantie had. Maar normaal gesproken zitten de personeelsvertrekken helemaal vol met mensen die hier wekrne'' vertelde Diva onder het lopen. Johan hield halt voor een bekende deur, die naar Diva's slaapkamer. Hij hield de deur voor haar en Savador open. Diva liep zachtjes naar binnen. Naast het bed en bij het raam stonden twee wiegjes. Diva liep naar beide toe en keek naar de twee slapende kinderen die erin lagen. Ze streelde even zachtjes over hun hoofdjes. Ze begonnen al haar te krijgen. Maar nu al was duidelijk te zien dat beide ravenzwarte lokken zouden krijgen.

Savador probeerde bij te houden welke richtingen ze afsloegen en door welke gangen ze liepen, maar al gauw veranderden de eerste paar onschuldige gangen in een wirwar van passages. Toen Diva begon te vertellen en hij daardoor werd afgeleid gaf hij het maar op de weg terug naar de voordeur te herinneren. Terwijl hij naar haar woorden luisterde, boorden zijn gouden slangenogen zich kwaadwillig in Johans rug. 'Ik heb liever sociaal en zwijgzaam personeel dat het werk doet dat op hen wacht, in plaats van twee lastposten die zich bezighouden met de zaken van de huismeesteres,' siste hij nijdig als antwoord, luid genoeg om door Johan gehoord te worden. Wat Julia toendertijd geflikt had was hem nog steeds niet ontgaan. Gelukkig maar dat ze nu niet meer dan asresten was. Savador zweeg toen Johan staande hield voor Diva's slaapkamer en de deur voor hen openhield. Hij volgde Diva zwijgend naar binnen en liep meteen naar de wiegjes die er stonden. Zijn blik, die een ogenblik geleden nog zo vals als de nacht was geweest, vertederde zich meteen toen hij de kinderen slapend in de wiegjes zag liggen. Zo onschuldig en stil, dat konden toch onmogelijk kinderen van hem zijn? Savador keek zwijgend toe hoe Diva ze zachtjes over hun kleine hoofdjes streelde. Hijzelf stond aan de uiteindes van de wiegjes en keek enkel op ze neer. Hij voelde zich gezind ze op te tillen en te vertroetelen, maar hij zou het niet kunnen waarderen hun vredige slaap te verstoren. In plaats daarvan kwam Savador vlak naast Diva staan en gaf haar zacht een kus op haar wang.

Op dat moment kwam het meisje binnenlopen dat voor de kinderen zorgde als Diva en Savador er niet waren. Diva keek even naar haar op en stelde met een korte onderzoekende blik vast dat dit meisje haar kinderen verzorgde. ''Ze zijn toch niet vervelend geweest of wel?'' vroeg ze zacht om de tweeling niet wakker te maken. Het meisje schudde lichtjes haar hoofd. ''Wat wel erg opvallend is, is dat het meisje telkens kalm blijft terwijl haar broer nogal agressief is als ze honger hebben'' sprak ze op dezelfde zachte toon. Alsof de kinderen de aanwezigheid van hun ouders voelde vlogen bij het jongetje zijn ogen open. Zijn felgroene en ietwat slangachtige blik keek strak naar Diva en Savador. Daarna begon hij de dekens van zich af te trappelen en strekte zijn handjes naar hen uit. Door die wilde bewegingen van haar broertje werd ook het meisje wakker. Haar goudkleurige irissen keken even alert naar Diva en Savador. Ze rolde zich daarna op haar buik en kroop naar de rand van het wiegje waar ze op haar knieen bleef zitten, zichzelf vasthoudend aan de rand. Diva glimlachte zachtjes. Ze tilde het jongetje voorzichtig op en gaf hem al even voorzichtig alsof hij van porselein was over aan Savador. Daarna tilde ze zelf het meisje op en wiegde haar zachtjes heen en weer terwijl ze zachtjes een liedje neuriede.

Savador keek even over zijn schouder om het meisje dat hun kinderen verzorgd had een blik waardig te gunnen. Aan haar uiterlijk alleen kon hij niet bepalen of ze daadwerkelijk ook zorgzaam voor ze was geweest, maar ze leek hem wel een moederfiguur dus ging hij uit van wel. Hij scheurde zijn blik weer los om zijn kinderen te liefkozen, al was het enkel door naar ze te kijken. Zijn hart leek een slag over te slaan toen hij opeens recht in de felgroene ogen van zijn zoon keek. Het was hem wat onverwacht; een minuut geleden nog diep in slaap, en het volgende moment al klaarwakker. Savador glimlachte tevreden; dat zou later vast een bijdehandje worden. Zijn blik ging naar het meisje, dat intussen ook haar ogen geopend had. Hij kon er geen genoeg van krijgen om onverstoord een hele tijd in die slangenogen te staren. Savador schrok lichtelijk op toen Diva de jongen opeens naar hem toereikte. Eerst hield hij afstaand zijn beide handen voor zijn borst, bang dat hun zoon per toeval op zijn kleding waterde, maar pakte het kind even later voorzichtig aan. Het was voor hem de eerste keer dat hij een kind zo klein vasthield, omdat hij meestal een bloedhekel aan ze had. Hij hield het jongetje wat onhandig in zijn armen en keek schichtig bij Diva af hoe zij overweg ging met het meisje. Savador klemde het jongetje tegen zijn borst en hield zijn pink vlakbij zijn kleine mondje, waar hij even later uitgelaten op begon te sabbelen. Pas toen het jongetje met een enorme zuigkracht haast zijn pinknagel eraf leek te zuigen en met zijn tandloze gebit vinnig op zijn vinger begon te happen, trok Savador onthutst zijn vinger terug.

Diva grinnikte even zachtjes toen ze zag hoe haar zoon naar de vingers van Savador begon te happen. ''Wees maar blij dat hij nog geen tanden heeft'' zei ze zachtjes. Ze ondersteunde het meisje met twee handen en gaf haar zachtjes een kus op haar slaap. Diva behandelde haar alsof ze van porselein was en elk moment kon breken. Ze had veel geduld met haar en zelfs toen ze zachtjes met haar handjes aan Diva's haar begon te trekken werd Diva nog steeds niet kwaad. Ze moest enkel zacht lachen terwijl ze haar haren terug trok. Ze hees het meisje op een arm en liep even naar haar zoon toe. Ze streelde hem even over zijn hoofd en fluisterde zacht, bijna onverstaanbare woorden tegen hem. De jongen stopte met happen naar Savador's vingers en staarde nu gefasineerd in de ogen van zijn vader. Alsof Diva zojuist had verteld dat zijn vader een superheld of iets dergelijks was.

Savador probeerde zijn vingers uit de buurt van het jongetje te houden, waardoor hij in plaats van vingers nu met een handje naar zijn vaders oorbellen reikte. Hij hief zijn hoofd hoger op in de hoop dat het jongetje er niet bij zou kunnen; een flinke ruk was al wel te verwachten als hij nu eenmaal de oorbel in handen kreeg, en Savador had geen zin om met een half afgescheurd oor terug op de school te komen. Hij vroeg zich af van wie dat tegendraadse gedrag afkwam - van Diva of toch van hem? Hij keek Diva even verbaasd aan toen hun zoon even met een blik van verwondering naar hem op leek te kijken. 'Wat heb je gezegd?' vroeg hij nieuwsgierig. Terwijl hij op haar antwoord wachtte, zeeg Savador neer op de rand van het bed en hield het jongetje vast op zijn schoot. Hij hield een geopende hand op een meter afstand boven het gezicht van zijn zoon, waar even later een zwartpaars bolletje uit zijn handpalm verscheen en kalm boven het hoofdje bleef zweven. Het jongetje schaterde het uit en klauwde met een mollig handje naar het bolletje, dat even in rook uiteen dreef als het werd geraakt, en net zo snel weer in zijn ronde vorm terugkwam.

Diva kietelde haar dochtertje zachtjes over haar buik en leek totaal geen haast te hebben bij het antwoorden van Savador's vraag. In eerste instantie leek ze het niet eens gehoord te hebben. Na een tijdje zwijgen begon ze toch te spreken. ''Gewoon, dat U een heel belangrijke baan heeft en machtig bent en dat hij dat later ook allemaal gaat leren'' zei ze kalm zonder op te kijken. ''Hij lijkt wat dat betrefd wel op U. Nu al een grote honger naar macht'' grijnsde Diva en keek Savador even aan. Op dat moment kwam er een dienstmeisje binnen die voor Diva en Savador een dienblad met twee glazen wijn kwam brengen. Diva legde haar dochter voorzichtig terug in haar wiegje en nam een van de glazen aan. Voorzichtig nipte ze even van haar glas. Daarna nam ze een iets grotere slok. ''Juffrouw, de staf vraagt naar U want ze willen wat dingen weten voor het feest van morgen'' zei ze zachtjes. Diva verslikte zich in haar wijn en proestte de rest uit. ''Feest?'' vroeg ze verward. Het dienstmeisje keek als een angstig musje. ''I-inderdaad. Dit jaar zou de familie Lenore het jaarlijkse feest organiseren voor de zeven families van de zeven planeten'' zei ze nog zachter. Diva zuchtte even. Dat was waar ook. Sinds dat gedoe op school was ze het helemaal vergeten.

Savador liet het bolletje, dat hij met duistere magie gecreëerd had, in een dunne zwarte mist uiteen poefen. Hij staarde Diva een tijdlang zwijgend aan bij het horen van haar antwoord, en had niet eens in de gaten dat zijn zoontje nu kleine rukjes aan zijn lange zwarte lokken gaf. 'Hij... kan hij..?' stamelde hij. Hij wilde vragen of hun zoon dat al kon begrijpen, maar meer kwam er ook niet uit. Savador had net de juiste woorden gevonden toen er een dienstmeisje de kamer binnenkwam. Hij hield het jongetje stevig in een arm geklemd terwijl hij zich voorover boog om een glas te pakken. Hij had maar een klein slokje genomen, maar ook hij verslikte zich haast in de wijn toen hij de mededeling van de dienstmeid hoorde. Savador liet de hand met het glas zakken en kwam langzaam overeind, zijn zoon stevig tegen zijn schouder gedrukt. 'Jaarlijkse feest?' beaamde hij niet-begrijpend. Hij staarde Diva vragend aan. Waarom wist hij daar niets vanaf?

''Ieder jaar wordt er door een van de zeven families van de zeven planeten een groot feest gehouden. Om bij te kletsen, ideeen uit te wisselen, nieuwe dingen op de planeten te bespreken en dat soort dingen. Een soort theekransje kun je het noemen. Erg sjiek en veel zinloos gedoe. Dit jaar wordt het op Shadra gevierd. Maar door alle gebeurtenissen ben ik het helemaal vergeten'' legde Diva uit. Ze nam nog een grote slok van haar wijn en zette die toen op de schouw. Ze had hier zo'n hekel aan. Ze vond het al erg om naar die feesten toe te gaan, maar om ze zelf te moeten organiseren was nog rampzaliger. De laatste keer dat het op Shadra was gehouden had haar vader het georganiseerd. Maar nu stond Diva er helemaal alleen voor. Ze sloot voor een moment haar ogen en zuchtte even diep. Toen ze ze weer opende keek ze strak naar het dienstmeisje die een stapje achteruit deed. ''Haal Johan. En regel dat alle uitnodigingen nu direct verstuurt worden'' zei ze op bevelende toon tegen haar. Het meisje haastte zich de kamer uit. Een paar minuten later kwam Johan kalm binnenstappen. ''Ik zou maar pen en papier pakken Johan, want dit wordt een lange lijst'' begon Diva kalm. Ze begon te ijsberen en terwijl ze dat deed somde ze dingen op die gedaan moesten worden. ''Laat de koks voor het buffet zorgen. Geen dingen die zwaar op de maag liggen. Regel een orkest dat ervaren is in het spelen van klassieke muziek maar absoluut niks schreewerigs. Laat het zilver oppoesten en trek die zwarte tafelkleden uit de kast. Ik wil iedereen die op de avond mensen bediend in zwart met groene uniforms hebben. En haal die speciale wijn uit de kelder'' somde ze achter elkaar op.

Savador ging weer langzaam op het bed zitten terwijl hij sprakeloos naar Diva's uitleg luisterde en wiegde het jongetje ondertussen zachtjes heen en weer. Hij vond het interessant, niet zozeer dat het een speciaal feest was - want aan feesten, daar had hij een hekel aan - maar misschien meer omdat het Diva was die hem dat vertelde. Toen ze uitgepraat was, zat Savador onrustig op de bedrand. 'Ik heb mijn pak niet bij,' gaf hij koortsachtig aan, al was dat maar heel licht in zijn stem te horen; want hij ging ervan uit dat hij morgen vast ook aanwezig moest zijn. Hij tikte gespannen met een vinger op het buikje van zijn zoon en hoorde met een half oor hoe Diva het dienstmeisje commandeerde om Johan te halen. Even later kwam hij kalm de kamer binnengestapt. Savador stond op zodra Diva begon te ijsberen en allerlei taken begon op te sommen. Hij liep naar de wieg en legde het jongetje er terug in. Daarna pakte hij Diva's hand beet en trok haar dicht naar zich toe. 'Ontspan, Diva!' riep hij kil. Het klonk bijna bevelend. Zijn houding was zo kalm als stil water, maar de nijdige toon in zijn stem verraadde dat hij net zo onrustig was. Een moment later verzachtte de harde blik in zijn ogen zich en keek hij haar bijna medelevend aan. 'Het komt allemaal in orde. Geen nood om ons te haasten of te stressen.' Savador omhelsde Diva even stevig en gaf haar een tedere kus in haar hals. Toen hij haar weer had losgelaten richtte hij zich nors tot Johan. 'Wat sta je daar te suffen? Opschieten!' droeg hij hem op een barse toon op.

Diva mompelde nog wat meer dingen in gedachte en nam nauwelijks de tijd om zelfs maar adem te halen voor de volgende zin. Daarbij zat ze ook nog in haar hoofd naar een oplossing te zoeken voor ghet probleem van Savador. Zijn kille stem die tegen haar riep bracht haar weer terug tot de werkelijkheid al drongen zijn woorden niet echt tot haar door. Ergens had hij wel gelijk. Ze moest op z'n minst blijven ademhalen. ''U heeft gelijk'' gaf ze zacht toe. Bijna automatisch hield Diva haar hoofd een beetje schuin toen Savador haar kuste in haar hals zodat hij er beter bij kon. ''Direct Meneer'' zei Johan en maakte zich met veel vaart uit de voeten. Ineens moest Diva lachen. ''Johan heeft tegen niemand meer Meneer moeten zeggen sinds mijn vader en oom hier over de vloer kwamen'' zei ze zachtjes. Het had zo raar geklonken in Diva's oren. Bijna alsof Johan het weer tegen haar vader had. Daarna keek Diva Savador weer aan. ''Ik heb volgensmij nog wel een pak voor U hangen ergens'' zei ze zacht.

Savador keek tevreden toe hoe Johan na zijn bevel de kamer verliet en lachte zacht met Diva mee, al wist hij op het eerste gezicht niet waarom. Toen hij de verklaring hoorde kon hij een brede grijns niet onderdrukken. 'Hij zal eraan moeten wennen, want ik ben nog lang niet van plan om jou te verlaten,' zei hij zacht terwijl hij een plagerig tikje op Diva's neus gaf. Hij streek zacht door haar haren. Zijn grijns had plaatsgemaakt voor een kalme glimlach. 'Kies niet het chiqueste van het chiqueste uit, snoes. Ik ben niet zo keurig opgevoed als waarschijnlijk ieder ander op het feest morgen, dus stel mijn lagere stand niet tot een gelijke waarde, goed? Dat is niet van belang voor iemand die regelrecht uit de goot komt.' Savador glimlachte schalks, maar zijn ietwat droevige ogen toonden aan dat hij het toch wel meende. Hij ging zuchtend op het bed zitten en trok Diva mee. 'En nu is het tijd om het even rustig aan te doen,' besloot hij met opgeheven wijnglas.

''Onzin. Iedereen loopt er daar bij als een opgedofte pauw dus dan kunt U natuurlijk niet achterblijven'' grijnsde Diva. ''Dit is nu ook Uw leven, Uw rijkdom. Ik deel het met U'' zei ze tegen hem. Ondertussen liep ze naar de schouw om haar wijnglas ook te pakken. Ze ging daarna weer naast Savador zitten. Ze glimlachte even naar hem en hief lichtjes ook haar glas naar hem op.

Savador keek ontroerd toe hoe Diva haar wijnglas van de schouw pakte en naast hem kwam zitten. Haar woorden hadden hem diep geraakt, en met enkel woorden lukte dat niet iedereen. Dat was ook één van de vele redenen waarom hij Diva zo speciaal vond. Om de opkomende prikkelingen in zijn ogen te verwerken, sloot hij zijn ogen en sloeg het wijnglas achterover. Een kort moment later zette hij het glas op het tafeltje naast het bed neer en schoof dicht naar Diva toe. Terwijl hij haar zacht door haar lokken streelde, sloeg hij voorzichtig een arm om haar heen. 'Als we het minder druk hebben en alles goed verloopt, gaan we meer leuke dingen doen. Jij, ik, en de kinderen,' beloofde hij glimlachend. Savador boog zich naar Diva toe en wreef even zacht met zijn neus en gezicht langs haar wang, als een hond die zijn partner liefkozend besnuffelde.

Diva sloeg haar wijn ook in een keer achterover op hetzelfde moment als Savador. Zij zette haar glas aan de kant op de grond. Ze glimlachte om Savador's woorden. Dat was mooi om naar uit te kijken. Ze liet haar hoofd wat opzij draaien zodat haar haren op haar rug vielen en haar nek zo ontbloot was. Ze pakte voorzichtig Savador's hand vast en drukte zachtjes een paar kusjes op zijn vingers.

Savador glimlachte zwak toen Diva zijn hand beetnam en een paar kusjes op zijn vingers gaf. 'Vanwaar die elegantie, snoes? Je bent nu bij mij, laat die beleefdheden achterwege,' grijnsde hij. Zodra zijn hand werd losgelaten liet Savador zich achterover op het bed vallen en trok Diva met zich mee. Het was goed even ergens anders dan binnen de benauwde muren van het schoolgebouw te zitten. Zolang hij hier was lukte het hem zijn zorgen te vergeten, voornamelijk omdat hij hier veel alleen met Diva kon zijn. Het enige probleem dat nu in zijn hoofd knaagde, was het feest van morgen, al probeerde hij dat te verbergen.

Diva liet zich gewoon mee trekken het bed op. Ze draaide zich op haar zij en keek even naar Savador. Ze streek zachtjes zijn haren uit zijn nek. Daarna boog Diva zich over hem heen en kuste hem in zijn nek. Daarna kuste ze hem zachtjes op zijn lippen. Langzaam liet Diva hem weer los. Ze steunde op haar ellebogen aan wederzijde van Savador's hoofd en keek met een glimlach op hem neer.

Savador liet Diva doen en sloot zijn ogen. Op die manier was hij zich niet bewust op welke plekken hij haar tedere aanrakingen kon verwachten, waardoor hij er alleen maar meer van genoot. Toen hij zijn ogen weer opende staarde hij recht in Diva's blauwe ogen en haar glimlachende gezicht. Dat gezicht dat zo onmisbaar was geworden in zijn leven. Savador glimlachte minnelijk terug en duwde haar zacht op zich, zodat hij iedere vierkante centimeter en iedere gram van haar lijf op zijn lichaam kon voelen drukken. 'Je bent het meest belangrijkste in mijn leven, Diva,' zei Savador zacht om zijn gevoelens te uitten. 'Hoe vaak ik ook vreemd mag gaan of boos op je wordt.' Hij streelde haar zacht door haar haren, tot zijn hand uiteindelijk stil op haar hoofd lag en ze alleen maar zwijgend op bed lagen.

PROFILE MAGICIAN

» Terug van Shadra
» No, I'm not from Shadra
» De Shadra etage.
» Kamp deelnamens: Shadra
» Terug.

Terug naar Shadra

Terug naar Shadra

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen