Terug naar Shadra

Savador kon alleen maar glimlachen toen Diva het volgende moment weer het kleedhokje in verdwenen was om haar jurk te verwisselen. Zelf ijsbeerde hij wat door de grote ruimte terwijl hij wachtte tot Diva klaar was. Even later stond hij weer bij het kledingrek voor mannen en trok er een nette smoking uit. Pikzwart, eenvoudig, maar toch dat het een beschaafd beeld gaf. Het bovenstuk eindigde aan de achterkant in twee punten, waardoor het bijna een componistenpak te noemen was. Op één van die twee punten was een slang geborduurd van donkerpaarse nylonsteken. Het was oogstrelend maar tegelijkertijd onopvallend. Savador hield het pak tegen zijn lichaam en streek even over zijn borst. Hij was niet bepaald smaakvol qua kleding, maar dit vond hij precies iets voor hem. Hij keek op toen Diva het kleedhokje weer uitkwam, welgefatsoeneerd en beeldschoon. Dat ze nog wat sieraden omdeed en haar haar in een knot stak vormden alleen maar pluspunten. Savador kon zichzelf er niet van weerhouden om naar haar toe te lopen en haar even vast te houden. 'Diva, je laat mijn hart sneller slaan. Keer op keer,' zei hij zacht. Hij liet haar weer los en keek glimlachend op haar neer. 'Wanneer je nog een kind wilt geef je maar een gil.' Hij gaf Diva een plagerig tikje op het puntje van haar neus waarop hijzelf ook het kleedhokje weer in verdween. Even later kwam Savador weer terug en trok het bovenstuk van de smoking recht. Het zat wat strak, maar het was goed genoeg. 'We kunnen gaan, prinses,' zei hij terwijl hij Diva's hand beetnam.

Diva keek Savador even hoofdschuddend na terwijl hij in het kleedhokje verdween. Bij de deur nam zij de leiding maar weer even over. Ze had haar arm om die van Savador gelegd en liep met rustige passen door de gang alsof ze alle tijd van de wereld had. Eenmaal bij de eetzaal aangekomen waren de dienster en andere bedienden al bezig alles klaar te zetten. Johan gaf een paar bevelen en hielp zelf ook mee. Hij riep tegen iemand om ook Solomon en Amshel te gaan halen.

Savador liet het toe dat Diva haar arm om de zijne had gelegd en liet haar hem terug naar de eetzaal begeleiden. Daar aangekomen kon hij al opmerken dat iedereen in rep en roer was om alles klaar te zetten. Er was nu nog niet veel van te zien, maar over een aantal minuten zaten ze met z'n allen aan een eettafel zoals alleen edelen daar de beschikking over hadden. Savadors gezicht betrok even toen hij Johan het bevel hoorde geven om Solomon en Amshel te gaan halen. Amshel had hij geen vriendelijke knaap gevonden, en hij bereidde zich maar alvast voor om een zo neutrale blik op te zetten voor het geval Diva's aandacht weer naar Solomon uitging. Ondanks dat hield Savador zich hoffelijk en wachtte hij geduldig af tot de tafel gereed was om aan te zitten.

Niet lang daarna kwam Solomon aanlopen met zijn broer. Hij en Asmhel waren al in pak gearriveerd dus hij had zich niet omgekleed. Hij zag dat Diva en Savador dat wel hadden gedaan. Solomon maakte even kort een licht buiging voor Diva. ''Mag ik zeggen dat je er weer beeldschoon uitziet vanavond Diva'' zei hij kalm maar met een warme glimlach. Eigenlijk wou hij ook nog Diva's stoel voor haar naar achteren schuiven maar dat liet Solomon maar achterwege. Eigenlijk behoorde Savador dat te doen als Diva's geliefde, niet hij. Solomon wachtte eerst tot Diva zou zitten voordat hij zelf zijn stoel naar achteren trok. Hij zag dat Amshel hetzelfde al had gedaan.

Savador beet zacht op het puntje van zijn tong toen hij Solomon en Amshel al aan zag komen. Hij keek met een bokkige blik toe hoe Solomon een buiging voor Diva maakte en haar complimenteerde. Het feit dat hij zich weer als een charmeur tegenover Diva gedroeg nam hem steeds sterker het gevoel weg om hem te bedanken doordat hij speciaal voor hem niet lang aanwezig op het feest zou zijn. Savador pakte geheid de kans om een stoel voor Diva naar achteren te schuiven toen hij de blik in Solomons ogen zag. Hij moest maar niet proberen iets uit te vreten waardoor hij Diva met zijn charmes verwarde. Savador nam plaats naast Diva en hoopte eigenlijk vurig dat Amshel of Johan of wie dan ook de andere plaats naast Diva in bezet nam, zolang het Solomon maar niet was. Daar kon hij natuurlijk niet op rekenen. Savador vouwde zijn handen boven de tafel ineen en steunde er met zijn kin op.

Diva knikte beleefd toen Solomon en Amshel beide binnenkwamen. Meteen raakte ze weer gespannen toen Amshel erbij was. Ze glimlachte even zwak naar Solomon als dank op zijn compliment. Ze ging kalm zitten toen Savador de stoel voor haar naar achteren schoof en wachtte kalm af tot de rest ook zat. Van de lange tafel waar je met gemak met z'n veertienen aan kon zitten waren nu alleen de vier plaatsen aan de linkerkant van de tafel bezet. Niet naast elkaar maar twee tegenover twee. Diva pakte de servet van het bovenste kleine bordje en strek die glad uit over haar schoot. Ze zat recht op tegen de rugleuning. Toen iedereen zat kwam er iemand binnen met de kommen met warm water en een handdoek. Kalm en bijna als routine waste Diva haar handen en droogde ze daarna af, waarna de kommen direct weer weg werden genomen om de eerste gang te brengen.

Solomon ging voor de zekerheid maar schuin tegenover Diva zitten. Het viel niet mee om zich in te houden op momenten als deze maar het leek hem verstandiger Savador niet nog kwader te maken. Solomon vond het vrij vervelend dat hij blijkbaar niks goed kon doen bij die man. Dat kwam grotendeels omdat hij ook van Diva hield en dat wist Solomon dondersgoed. Maar hij deed toch verder niks dan alleen maar beleefd tegen haar? Ook Solomon zat kaarsrecht waaraan je kon zien dat hij dezelfde opvoeding had gehad als Diva. Hij waste zijn handen in de kom water en droogde ze af.

Savador streek onrustig met twee vingers langdurig een lok glad, net zolang tot de lok nog stijver was dan de rest van zijn haar. Hij zag opgelucht hoe Solomon niet naast Diva, maar schuin tegenover haar ging zitten. In feite recht tegenover hem. Hij liet de lok los toen er kommen met warm water voor iedereen op de tafel werd gezet, en hij moest even in zijn geheugen graven om te bedenken met welk doel. Zodra hij Diva haar handen zag wassen en de rest haar voorbeeld volgde, deed hij kalm hetzelfde alsof hij ook direct geweten had waar het was voor bedoeld. Zijn gouden ogen schoten tijdens het wassen van Diva naar Solomon en weer terug. Tot nog toe leek het nog onschuldig te verlopen. Hij hoopte dat het ook zo bleef. 'Trouwens, Solomon,' zei Savador plotseling met een geforceerde glimlach. 'Hoe kan ik je bedanken?' Hij schoof de kom weg zodat hij zijn ellebogen weer op de tafel kon plaatsen en bleef Solomon met een haast vriendelijke blik aankijken.

Solomon voelde de ogen van Asmhel in zijn huid branden. Hij was er totaal niet blij mee de omgang die Solomon had met Diva. Hij was er om haar te beschermen, niet om te flirten. Solomon keek even op naar Savador toen hij zijn woorden hoorde. ''Excuseer, maar ik vrees dat ik U niet goed begrijp nu. Bedanken waarvoor?'' vroeg hij kalm. Ondertussen werd er soep op tafel gezet. Van de twee lepels pakte hij de grootste, de soeplepel, en begon kalm met eten. Zelfs nu boog Solomon niet naar voren, maar bleef met zijn rug tegen de rug leuning aan geplakt.

Savador bleef Solomon recht aanstaren en negeerde het feit dat er dampende soepkommen op tafel werden gezet. 'Voor het eerder weggaan bij het feest,' antwoordde hij simpel. Ondertussen zag hij dat Solomon de grootste van de twee lepels pakte en volgde zijn voorbeeld. Hij dompelde enkel de lepel in de soep, maar eten deed hij nog niet. 'Zodat je me niet voor de voeten loopt,' maakte Savador glimlachend zijn zin af. 'Kan ik daar iets voor terugdoen?' Het klonk niet echt als een vraag, meer als een voorstel. Terwijl Savador op Solomons antwoord wachtte, bracht hij kalm de soeplepel naar binnen.

Diva had haar lepel ook opgepakt en was begonnen met eten. Toen ze voelde dat het gesprek tussen Solomon en Savador de verkeerde kant op zou gaan keek ze recht naar Amshel. ''En? Wat heeft U zoal kunnen doen?'' vroeg ze kalm aan hem doelend op de voorbereidingen van het feest. Asmhel richtte zijn blik nu op Diva. ''De zaal is in ieder geval al gereed. Met het menu heb ik me maar niet bemoeid. Dat scheen die Johan allemaal te weten'' zei hij kalm.

Bij de volgende woorden van Savador keek Solomon even kort naar Diva. Maar die wist waarschijnlijk al dat hij gelogen had tegen haar. Solomon hoopt emaar dat ze het niet heel erg vond. Toch was er wel oets dat Solomon graag wou. ''Eigenlijk......'' begon hij twijfelend. ''Zou ik misschien èèn dans samen met Diva mogen dansen? Daarna zal ik toch wel vertrekken'' zei hij. Hij keek Savador aan met een blik die hing tussen vragend, twijfelend en hopend.

Savador liet ongeremd zijn lepel terug in zijn soepkom kletteren en leunde met een minachtende blik op Solomon naar achteren. 'En waarom dan wel?' vroeg hij iets luider dan noodzakelijk was. 'Is een kleinigheidje niet genoeg? Moet je per se zoiets groots van me vragen?' Hij sloeg in een langzame beweging zijn armen over elkaar heen. Zijn gemaakte vriendelijkheid, waarvoor hij al een hoop moeite moest doen om die te behouden, leek op slag verdwenen te zijn. 'Ik vind het behoorlijk brutaal dat je dat van me vraagt. Jij bent Diva's beschermer, ik ben Diva's geliefde. Zie je dat nu nog niet in!' Savador had de grootste moeite om niet in woede uit te barsten. Het was nog een wonder dat zijn woorden luid, maar tamelijk kalm hadden geklonken.

Solomon had deze reactie al verwacht en in plaats van zelf ook kwaad te worden bleef hij kalm zitten. ''Dat weet ik Master. Ik bedoelde het ook enkel als vrienden, meer niet'' zei hij kalm terwijl hij het laatste beetje van zijn soep naar binnen lepelde en de lepel daarna in de kom liet rusten. Solomon zweeg even om zijn woorden te laten bezinken. ''Maar ik begrijp het volkomen als U niet wilt dat ik met Diva dans.'' Solomon had er eigenlijk nog dingen achteraan willen zeggen maar hield zich in. Die woorden zouden Savador alleen maar nog kwader maken.

Savador had ook langzaam zijn lepel weer opgepakt en zat nu wat onrustig in de soep te roeren, terwijl zijn venijnige ogen zich niet van Solomon afwendden. 'Mooi,' reageerde hij nors op zijn woorden. Hij stak de lepel een aantal keer in zijn mond. 'En ik dacht dat mijn opvoeding slecht was,' voegde hij er bruusk aan toe. Hij lepelde zijn kom leeg en schoof die daarna met een hoop kabaal naar het midden van de tafel. Savador vouwde zijn handen op zijn buik en keek zijdelings kort naar Diva, die een gesprek was aangegaan met Amshel. Toch zou het niet leuk voor haar zijn als er een ruziesfeer rond de dinertafel hing, of ze zich er nu bewust van was dat het zojuist bijna weer verkeerd tussen hem en Solomon was gelopen of niet. Daarom zette Savador weer een glimlach op en boog zich over de tafel iets naar Solomon toe. 'Iets anders dan? Er moet iets voor je teruggedaan worden, ik sta erop,' probeerde hij zo vriendelijk mogelijk te zeggen.

Diva had haar soep ondertussen ook op. Ze ging niet in op het gesprek tussen Savador en Solomon. Nu kwamen er bedienden die bij iedereen wijn neerzette. Ze streek zwijgend en afwezig en kleine pluk zwart haar achter haar oor die los was geraakt uit haat knot. Ze keek even vanuit haar ooghoeken naar Solomon. Hij wou het zo graag goed doen. Ze zag het ook wel dat hij probeerde om ervoor te zorgen dat Savador hem niet zou haten zodat zij gewoon vrienden konden zijn. Al moest Diva eerlijk bekennen dat ook in haar het verlangen brandde. Net zo sterk als ze dat gevoel voor Savador had.

Solomon pakte zijn wijnglas op en nam rusdtig een slok terwijl hij naar Savador's woorden luisterde. Vanbinnen voelde hij zich vrij gespannen en ongemakkelijk maar liet dit van buiten niet merken. ''Dat is echt niet nodig Master'' sprak Solomon rustig. Hij zou niet weten wat hij verder moest vragen. Hij was zowiezo niet iemand die graag iets terug kreeg voor dingen die hij deed. Het voelde dan zo ondankbaar.

Savador leunde met zijn rug weer tegen de rugleuning en pakte direct zijn wijnglas op zodra die voor zijn neus werd neergezet. 'Goed dan,' antwoordde Savador op een al net zo rustige toon. Hij nam zo bescheiden mogelijk een slok van zijn wijn. 'Al weet ik wel wat ik voor je terug kan doen.' Hij ging er verder op in, alsof Solomons woorden niet tot hem waren doorgedrongen. Hij grijnsde even kort. 'Ik had je al een tijd terug beloofd je pak te vernieuwen, en dat heb ik nog steeds niet gedaan.' Voordat Solomon het ook maar kon weigeren legde Savador een aantal geldbriefjes op de tafel neer en schoof het naar hem toe. Zelf leunde hij weer naar achteren en wachtte met opgeheven glas en een kalme glimlach af tot Solomon zijn geld zou aannemen.

Solomon keek even schichtig naar Amshel toen Savador de geldbriefjes over de tafel naar hem toeschoof. Amshel snoof even kort en haast niet te horen. Hij keek weer recht naar Diva en nam een slok wijn. Solomon kon niet echt weigeren. Dat zou gewoon grof zijn. Een beetje onzeker nam hij het geld dan toch maar aan. ''Dank u'' zei hij kalm tegen Savador hoewel zijn ogen absoluut het tegendeel van die kalmte verrieden.

Ook Diva had de ongemakkelijk blik van Solomon opgemerkt. Ze keek even onderzoekend naar Asmhel. Waar was Solomon zo bang voor? Wat was Amshel van plan waar Diva geen weet van had? Inmiddels werd de volgende gang opgediend, een tussen gerecht. Diva pakte de twee buitenste vork en mes die tegelijekertijd ook het kleinste waren. ''Eet smakelijk iedereen'' zei ze nog even kort en kalm.

Savador streek zijn haar achter zijn schouders en wendde zijn bedenkelijke blik niet van Solomon af. Hij was tevreden dat hij zijn geld had aangenomen, maar ook hem was de ongemakkelijke blik in zijn ogen niet ontgaan. Eerst had hij gedacht dat het aan hem lag, welliswaar omdat Solomon zulke handelingen van hem niet gewend was, maar later begon hij steeds meer te twijfelen of het iets met Amshel te maken kon hebben. Savador werd weer naar de werkelijkheid geroepen door Diva's heldere stem. Hij pakte de kleinste vork en het kleinste mes van het vele bestek rondom zijn bord, zoals iedereen, en wachtte geduldig tot het tussengerecht ook voor hem werd opgediend. Onder tafel gaf hij onopmerkelijk een zachte por in Diva's zij. Zij moest het immers ook hebben opgemerkt.

Diva keek Savador even zijling's aan. Hoewel ze geen woord sprak zeiden haar ogen duidelijk dat zij ook vermoedde wat Savador waarschijnlijk dacht. Diva glimlachte even kort naar Solomon om niets te laten merken van het kleine woordloze gesprek tussen haar en Savador. Ze sneed met haar mes een klein stukje voedsel af en prikte het op haar vork. Toch maakte ze nog geen aanstalte tot eten. Haar gedachte waren te ver weg ervoor.

Savador zat zelf ook maar wat afwezig in zijn eten te prikken. Vanuit zijn ooghoeken had hij Diva's zijdelinge blik opgemerkt, maar had om het zo onopmerkbaar mogelijk te houden expres niet teruggekeken. Toch wist hij dat Diva hetzelfde dacht als hij. Hij wierp Amshel kort even een blik toe en bracht zijn vork toen naar binnen. Nu hij en Diva er allebei achter waren dat er iets niet gerust voelde, kon Savador duidelijk merken dat er een bedrukte sfeer rond de dinertafel hing.

Solomon was zwijgend begonnen met eten. Enkel Amshel leek geen kast te hebben van de bedrukkende sfeer. Zo af en toe keek Solomon even naar zijn broer. Hij wou dit etentje zo snel mogelijk achter de rug hebben. Hij wou zo gauw mogelijk bij Amshel vandaan. Het was Solomon ook niet ontgaan dat Diva en Savador de gespannen sfeer heus wel opgemerkt hadden.

Savadors slangachtige ogen gingen van Solomon naar Amshel en weer terug. De sfeer leek met de minuut benauwder te worden, alsof ze omringd werden door haardvuren. 'Smakelijk, niet?' vroeg hij met een zuinig glimlachje om de doodse stilte te verbreken. Hij legde zijn vork op de rand van zijn bord neer en greep naar zijn servet toen hij in een hoestbui losbarstte. Feitelijk was het niet om het hoesten tegen te gaan, dat was enkel acteerwerk. Tijdens zijn nephoest siste hij een zachte spreuk en spreidde een hand onder tafel, waar een moment later een kleine schaduwhagedis onder vandoor glipte. Ondersteboven klom het beestje zich onder de tafel een weg naar Solomon en wikkelde zich als een lange sjaal om zijn bovenbeen. Zodra Savador er zeker van was dat zijn spreuk succesvol was, stond hij met zijn handen verontschuldigend voor zijn borst op. 'Excuseer me.' Hij schoof zijn stoel aan en liep de dinerzaal uit. Hier moest hij het fijne van weten. Buiten de zaal zakte hij tegen de muur neer tot hij op de grond zat. Uit zijn mouw kwam een tweede hagedis uit schaduwen tevoorschijn gekropen. Het vormde nu een soort mentale bond tussen hem en Solomon. 'Goed, Solomon, wat is er nu allemaal aan de hand?' vroeg Savador aan hem in gedachten. 'En schrik niet, je gedachtengang is nu in de kracht van mijn spreuk. Communiceer met me via je gedachten.' Terwijl hij op een reactie terug wachtte, streek Savador met een vinger voorzichtig over de kop van de gitzwarte hagedis.

PROFILE MAGICIAN

» Terug van Shadra
» No, I'm not from Shadra
» De Shadra etage.
» Kamp deelnamens: Shadra
» Terug

Terug naar Shadra

Terug naar Shadra

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen