Ace wilde net gaan antwoorden op Savador's vraag, nog half verrast dat Savador hem daadwerkelijk bij zijn echte voornaam noemde, maar Kaede was hem voor. Nadat ze om haar straf vroeg en Wren zich daarbij voegde, nam Ace de moeite niet om nog voor ze op te komen. Hij had nog nooit gelogen, hij had echt gedacht dat Kaede ook haar kat kwijt was, dus waarom zou hij nu beginnen? Hij haalde het haar voor zijn gezicht weg en strekte toen zijn rechterarm naar rechts. Daarna verscheen zijn vleugel. Zijn andere vleugel was hem afgenomen toen Akabane 'voorgoed' weg ging. De vleugel wikkelde zich om Ace heen, terwijl Ace in de kleermaker's houding zichzelf op de grond liet vallen. Toen gaf hij zichzelf zijn antwoord, terwijl Savador bezig was met de meiden. Mompelend zei hij: "Ik houd van het bos, het voelt als mijn thuis. Het voelt vertrouwd."

(flutpost.... alweer... Sorry )

Kaede keek niet op of om toen Ace een vleugel uitsloeg. Iedereen had rare trekjes, hij dus ook. Er gleed een lichte blik van pure irritatie over haar gezicht, omdat hij totaal niets nuttigs aan het gesprek toevoegde. 'Als je je hier zo thuis voelt, waarom ga je er dan niet overdag heen? De meeste mensen slapen 's nachts, weet je.' Kaede legde de klemtoon van de zin op het woord mensen, zodat even duidelijk werd dat ze zichzelf niet tot die groep rekende. Voor de rest mochten ze het zelf maar uitvogelen. Ze was, als hij vriendelijker was geweest, best bereid geweest de leraar een beetje te vertellen hoe het precies zat met haar oren, maar nu hij zo vijandig was leek dat niet zo'n goed idee meer. Dan kon ze beter iets achterhouden. Haar ogen zouden genoeg moeten zijn, daar zou hij conclusies uit kunnen trekken als hij slim genoeg was. Kaede twijfelde daar niet aan, dus het had totaal geen zin om het te vertellen. Er waren wel interessanter dingen op het moment. Haar straf, bijvoorbeeld. Dat wilde ze nu echt wel weten. Uit een soort protest ging ook zij zitten, haar armen over elkaar geslagen, koud voor zich uit kijkend.
(Flutje)

Na het bericht dat ze naar het kasteel terug moesten gaan zuchtte Kaede. 'Nou, leuk kennis gemaakt te hebben. Ik moet inderdaad maar eens naar bed.' zei ze op een vreemd ontspannen toon. Niets weerhield haar er nu van om weg te gaan, en lenig als een kat stond ze op, waarna ze terugliep naar het pad. 'Ik denk dat dit afscheid niet definitief is, helaas.' merkte ze nog even droogjes op, voordat Uchiki uit een boom sprong en op haar schouder landde. 'Veel geluk met de weg vinden uit dit bos.' voegde ze er haast onhoorbaar aan toe, maar zelfs als ze het niet zouden horen, zouden ze prima moeten begrijpen dat Kaede ze echt niet ging helpen. Ze stak haar hand op, als groet, en begon met haast onhoorbare passen de weg af te lopen, blind en doof voor wat er om haar heen gebeurde. Ze was veel te ver gegaan in het gesprek met de leraar, dat besefte ze ook wel. Het zou niet lang meer duren voordat alles op zijn plaats zou vallen, en dan zou er niets meer overblijven van Kaede's goede voornemens. Alsof daar al zoveel van over waren. Ze liep het bos uit, naar haar slaapzaal. Er heerste een doodse stilte, en zacht als een muis kroop ze in bed. 'Straf? Ja, whatever.' waren haar laatste woorden voordat ze in slaap viel.
(Flut)

Ace stond op en liep naar waar hij eerst zat. Alsof hij elke stap die hij zetten kon zien ging hij op exact dezelfde locatie liggen als voorheen, dit keer met zijn vleugel om zich heen geslagen. Hij wachtte even tot Cerberus er weer bij kwam. Toen herinnerde hij zich dat er nog 1 was. Er was nog een meisje bij, dat nog niet was weggegaan. Al zou ze waarschijnlijk ook weer ervandoor gaan. Ze was hier immers alleen gekomen voor haar kat. Zijn ogen werden weer bloedrood en zijn zicht kwam weer terug. Hij keek even rond tot hij het meisje zag. "Interesse in wat gezelschap onderweg naar het kasteel?" Vroeg hij kort en in een barmhartige toon, in tegenstelling tot hoe hij eerder sprak, wat heel neutraal was.

Om eerlijk te zijn had ze niet verwacht dat het goed zou komen met deze vreemde, irritante nacht, maar dit was gewoon.. tja.. Aan de ene kant was het doodsaai en voorspelbaar, hoewel ze er wel de rillingen van kreeg. Met Savador in één bos was nu niet echt haar idee van leuk en gezellig. De dag dat zij bevriend raakte met Savador kwam er of een alien-invasie, of de wereld verging. O, dus zij had nu weer expres met haar pan water gegooid? Wren keek nors terug en schudde enkel haar hoofd een beetje. Ze had niet eens met die kreeft gegooid. Ja, warm water was ook niet leuk, maar als je die ravage zag, van de kreeften, dan was dat water er niets bij. Kom op, het was gewoon omdat hij haar haatte. Haar en Nina. Nou, hij mocht haar haten: het was wederzijds. Kaede kreeg rode ogen en viel een beetje uit tegen Savador. Moest ze zelf weten. Wren zou nog wel een manier vinden om irritant te doen, maar ze moest meer oppassen dan bijvoorbeeld die blonde Ephony. Die zou nog geen straf krijgen als ze de keuken eigenhandig zou molesteren. Maar zij kreeg al straf als ze nog maar naar een pan kéék. Over oneerlijk gesproken. Hij zou er nog wel achter komen. Een goed gesprek met Nina kon ze nu wel gebruiken. Die begreep het tenminste. Plus dat ze samen heel goed waren in het irriteren van Savador. Dat was één van die dingen die nooit vervelend werd. Op zich wel weer jammer dat hij zo ziek was; straks had ze niemand meer om het leven zuur te maken. Over de straf kreeg ze te horen spoedig een bericht te krijgen. Leuk. Hij wist haar te vinden, of ze kwam zou ze nog wel zien. Als het aan haar lag kwam hij haar eigenhandig uit haar kamer slepen, maar dat zag ze dan weer wel. Ace maakte een vreemde opmerking, waar ze niet op in besloot te gaan. Savador wierp hen nog een boze blik toe en beval hen terug te gaan naar het kasteel. Wren fronste en keek even chagrijnig terug. O, ze zou die twee jaar dat ze hier moest zitten zó leuk gaan maken.. Kaede liep al weg. Wren bleef nog even staan, in haar hoofd allang aan het brainstormen over manieren om hem te laten weten dat ze hem niet mocht. De stem van Ace boorde daar doorheen. Interesse? Wren haalde haar schouders op, al kon hij dat toch niet zien. Had Savador niet gezegd dat hij blind was? 'Geen probleem,' antwoordde ze simpelweg, om daarna Siri wat te verschuiven op haar schouder en op weg naar het kasteel te gaan. Wraak was af en toe zo'n leuk woord..