Met vuur spelen

Xalina stond gapend op. Ze had gelukkig nog geen kamergenoten. Of waren die er wel, maar had Xalina ze in blinde haast niet opgemerkt? Nou ja, het zal wel, maar zij bekommerde zich er niet om. Ze sprong op en deed een spijkerbroek aan met een blauwe trui waar een capuchon aanzat. Ze deed de capuchon op en deed blauwe sneakers aan. Haar favoriete kledingstijl. Ze sprong de laatste vijf trappen gewoon naar beneden, kwam neer en rende verder. Ze vond het altijd leuk om een beetje actief te rennen. Ze maakte een salto vooruit toen ze uiteindelijk op het grasveld kwam. Daar begon ze met kleine bochten van vuur. Die maakte steeds groter en regelmatiger. Na een tijdje stopte ze en legde zich neer. Ze hield haar hand omhoog om een vlammetje heen en weer over haar vingers te gooien.

Een ienie mini vlammetje van de vlam waarmee Xalina aan het spelen was, viel naar beneden, die nu ineens een groot vlammetje werd, in de vorm van een mens, zo groot. De mensvormige vlam werd nu kleiner, en er stond nu eens mens voor Xalina, het was Sevalin. ''Hallo.'' zei Sevalin vriendelijk.

Toen Xalina zag dat een vlam naar beneden viel, sprong haar hart op. Dadelijk zat heel de buurt hier in de fik! Xalina wou net het proberen te doven met haar voeten, toen de vorm opeens een mens werd. Het vlammetje werd iets kleiner en opeens stond er een jongen met donkerrood haar voor haar. ''Hallo'', zei de jongen vriendelijk en Xalina glimlachte vriendelijk terug naar de jongen. 'Hallo! Mijn naam is Xalina,' stelde Xalina zich voor en ze stak haar hand uit. Ze keek de jongen even van top tot teen. Ze had hem nog nooit gezien. Maar ja, dat kon logisch zijn, want ze was er ook nog maar pas. Als je hier nieuw was, kende je de mensen natuurlijk nog niet. Ze kende alleen Tomari nog.

Sevalin glimlachte toen ze zich voorstelde, en ze pakte der hand en schudde het. ''Ik ben Sevalin, ben je nieuw hier?'' vroeg hij vriendelijk en liet toen der hand los, hijzelf was half-nieuw, vanwege het feit dat hij weg was voor een poosje. Hij keek daarna nog wat rond en besloot haar te vragen welke magie ze bezat, behalve vuur. ''Dus..'' zei Sevalin ''Ken je meer magie dan vuur, en van welke planeet kom je?'' vroeg hij daarna.

Xalina keek hem vrolijk aan en schudde mee toen hij haar hand aanpakte. De jongen stelde zichzelf voor als Sevalin en vroeg of zij nieuw was. Ze knikte. 'Ja, ik ben nieuw hier,' zei ze glimlachend. ''Ken je meer magie dan vuur, en van welke planeet kom je?'', vroeg Sevalin toen en Xalina dacht even na. 'Ik kom van planeet Razen. Nee, ik kan verder geen andere magie,' beantwoordde Xalina Sevalin's vragen. 'En van welke planeet kom jij en welke magieën kan jij?' vroeg ze toen en ze keek even rond. Waar was ze toch? Toen kwam Spirua uit de bossen gesprongen. Xalina aaide de tijger en keek toen terug naar Sevalin.

''Aha, Razen, de vuurplaneet. Ik kom van Shadra en ik kan--'' zei Sevalin, toen hij schrok van Spirua, de tijger. Hij aaide 'm en praatte toen verder. ''Ik bezit de zwarte magie van Shadra, en de vuurmagie van Razen.'' zei hij vervolgens en ging toen op één knie zitten en aaide de tijger nogmaals. ''Leuk dier, Xalina.'' zei hij en lachte weer, en stond vervolgens op en keek daarna rond. Hij richtte zijn blik nu op zijn handen, en ging wat spelen met een combinatie van beide magieën die hij ''bezit''.

Xalina glimlachte even en luisterde aandachtig. Hij kon dus duister en vuur. Dat waren de mooiste magieën, vond Xalina. Xalina keek naar Spirua, die geaaid werd door Sevalin. Spirua genoot er blijkbaar van, want ze wrong zich ietsje meer onder Sevalin's hand door. Sevalin ging ondertussen op een knie zitten en Xalina zag dat hij de tijger nogmaals aaide. Toen hij zei dat het een leuk dier was, glimlachte Xalina even kort. Toen ze hem zag spelen keek ze even aandachtig. 'Mijn excuses dat ik het vraag, maar hoe oud ben je eigenlijk?' vroeg ze. 'Ik ben nog maar vijftien. Lekker jong dus,' grapte ze.

Sevalin keek op en keek Xalina in haar ogen aan. ''Geen excuus hoor, ik ben 17, en over een paar maanden 18.'' zei Sevalin en glimlachte toen ze zei dat ze 15 was. ''Ach, jong zijn is ontdekken, zo heb ik het begrepen.'' zei Sevalin toen en klapte hij zijn handen dicht, om de magie te ''doven''. Hij keek nu even naar Spirua en richtte daarna zijn blik op Xalina, die 'n halfhoofd kleiner was dan Sevalin.

Xalina's goudkleurige ogen keken Selavin met een beetje nieuwsgierigheid aan. ''Geen excuus hoor, ik ben 17, en over een paar maanden 18'', zei Selavin. Xalina had zoiets ongeveer wel verwacht, dat hij zeventien of achttien was. Toen hij zei dat jong zijn ontdekken was, grijnsde ze even. Zijn magie ging weg toen hij zijn handen dichtklapte. Spirua ging lui naast Sevalin liggen. 'Heb jij ook huisdieren?' vroeg Xalian toen. 'Sorry, soms ben ik redelijk nieuwsgierig,' zei ze even met een grimas. De jongen leek haar wel aardig. Dat was hij waarschijnlijk ook. Volgens Xalina zou hij er geen punt van maken dat zij nieuwsgierig aangelegd was. Op sommige momenten dan.

Sevalin glimlachte nu breed, en keek naar Spirua die naast 'm lag, vervolgens keek hij op om de vraag of hij ook huisdieren had te beantwoorden. ''Jup, ik heb ook huisdieren, een wolf beïnvloed door de zwarte magie, een grote vriend van mij, en ook nog eens me waakwolf.'' zei hij, en lachte kort om ''waakwolf.'' Hij zweeg even toen ze zei dat ze redelijk nieuwsgierig was. ''Ik houd wel van een nieuwsgierig type'' zei hij toen en glimlachte vervolgens weer. ''Dus, 't maakt niet uit of je nieuwsgierig bent, dat is ook volkomen normaal als je een nieuw iemand ontmoet.''

Xalina keek even met bewonderende ogen toen Sevalin sprak over een wolf. Ze grinnikte even bij het woordje ''waakwolf'' en keek hem glimlachend aan. 'Een wolf nog wel! Nou ja... Hier op Starshine is natuurlijk niks raar,' glimlachte Xalina. Xalina giechelde even toen Sevalin zei dat hij wel van een nieuwsgierig typje gediend was. Ze grinnikte even. ''Dus, 't maakt niet uit of je nieuwsgierig bent, dat is ook volkomen normaal als je een nieuw iemand ontmoet'', zei Sevalin en Xalina grinnikte opnieuw. 'En slaap je op de Shadraanse etage of op de Raziaanse?' vroeg ze aan hem. Hij beheerste twee magieën, dus zou hij toch op een van de twee moeten slapen.

''Nou, het is wel raar als je een clown bent met schmink en pauwveren en een konijnenstaart en flaporen van 'n olifant.'' zei hij toen, en lachte erbij. Vervolgens vroeg ze op welke etage hij sliep. '' Voorheen sliep ik op de Shadraanse, maar ik ben lang weggeweest, dus als ik het goed begrijp, kan ik nu kiezen, en jij?'' antwoordde hij, terwijl hij in kleermakerszit ging zitten, en langzaam over Spirua's kopje aaide.

Rustig keek Xalina naar Sevalin. 'Voorheen sliep ik op de Shadraanse, maar ik ben lang weggeweest, dus als ik het goed begrijp, kan ik nu kiezen, en jij?' vroeg hij toen. Xalina dacht even na. 'Ik? Ik slaap op de Raziaanse etage. Ik kan moeilijk ergens anders slapen als ik Razen studeer. Lijkt me nogal logisch,' grinnikte ze, terwijl ze net als Sevalin ging zitten. Ze ging naast hem zitten en legde zich vervolgens neer. Dat ontspande wel wat aan haar rug en ze keek naar Sevalin, die Spirua aaide. Hij ging dus wel goed met dieren om. Dat kon niet anders als hijzelf ook een wolf had. 'Heb je eigenlijk een goede jeugd gehad?' vroeg ze toen. Ze vond het stom dat ze het hem had gevragen.

''Tja.. logisch ja.. Stom van me om 't te vragen.'' zegt hij nu, en bleef glimlachen. En hij keek op toen ze naar haar jeugd vroeg. Hij dacht na hoe het toen was, over én de goede, én de slechte herinneringen. Aan zijn gezicht kon je zien dat het merendeel slecht was. ''Tja..'' zei hij ineens. ''Mijn vader heb ik nooit gekend, en mijn moeder is vlak voor mijn ogen gestorven..'' vervolgde hij. ''En nu ben ik nieuwsgierig naar jouw jeugd, vertel eens.'' vroeg hij terug, en maakte een big smile, om niet depri te worden over zijn jeugd.

Toen Sevalin korte details gaf over zijn jeugd, had Xalina een schuldige blik. Ze ging recht overeind zitten en sloeg haar arm troostend om hem heen. 'Hier maak je vast goede vrienden. Tenslotte, als je nog foto's hebt van je moeder heb je haar ook een beetje bij je. Zo kun je je altijd herinneren wat voor een geweldige vrouw ze was,( glimlachte Xalina. Toen Sevalin naar haar jeugd vroeg, keek ze even moeilijk en de tranen welde op in haar ogen. Ze ging liggen en keek naar de lucht. 'Ach ja... Jij hebt de jouwe eerlijk verteld, nu ik de mijne,' zuchtte ze. Ze haalde diep adem en probeerde de tranen weg te krijgen. 'Mijn jeugd is goed gegaan totdat mijn moeder stierf tijdens een ongeluk. Mijn vader verwerkte het op een heel andere manier dan ik gehoopt had,' begon Xalina. Ze slikte en je kon aan haar zien dat het moeilijk was, maar Xalina zette dapper door. 'Mijn vader heeft me toen jarenlang misbruikt. Elke dag was het een ramp. Elke dag moest ik weer tegen zijn glimlachende kop aankijken. Hij deed het 's morgens, 's middags heel soms en 's avonds als ik moest gaan slapen,' vertelde ze en haar stem trilde een beetje. 'Uiteindelijk is hij ook bij een ongeluk gestorven en toen ben ik naar Starshine gegaan.'

''Foto's heb ik gelukkig nog.'' zei hij, en hij keek Xalina in der ogen aan, toen ze begon over haar jeugd. Wat vond hij het verschrikkelijk vreselijk wat er met haar gebeurt was, en hij sloeg toen ook zijn arm om haar heen. ''Het spijt me dat ik naar je jeugd vroeg, ik wist niet dat het zo erg was..'' zei hij en óók hij kreeg een schuldige blik. ''Blijkbaar hebben we allebei een slechte jeugd gehad, en nogmaals, sorry dat ik ernaar vroeg, van mij mocht je gerust zwijgen hoor, Xalina.'' zei hij toen en glimlachte naar haar. ''Aardig van je om eerlijk te zijn, en..'' zei hij. ''Heb je al mensen ontmoet, behalve mij, hier, op Starshine? vervolgde hij en glimlachte nu.

Xalina glimlachte even en keek hem toen aan, enkele tranen liepen over haar wangen. 'Nee joh! Ik ben blij dat ik het je verteld hebt. Naast jou weet nog iemand het. Maar tegen jou heb ik het zo'n beetje voluit gezegd, geloof ik,' grinnikte ze even. Ze liet haar tranen gewoon lopen. Tranen konden sowieso geen kwaad. 'Heb je al mensen ontmoet, behalve mij, hier, op Starshine?' vroeg Sevalin toen met een glimlach. Xalina knikte. 'Ja, ik heb een andere vriend ontmoet, Tomari heet hij,' glimlachte Xalina even kort. 'En jij? Ken jij al veel mensen?' vroeg ze en ze droog haar tranen toen rustig af.

''Mooi zo'' antwoord Sevalin terwijl hij lachte om dat ze het ''voluit'' zei. Hij keek haar aan, en zag dat de tranen haar niks uitmaakte. ''Oké dan. zei hij en vertelde verder. ''Ik heb er ook een paar ontmoet, best veel eigenlijk, Shima, meester Savador, Dragoslavius en nog wat mensen.'' vervolgt hij. ''Maar ik heb met niemand, op Dragoslavius na, zo uitgebreid een gesprek gehad!'' zei hij en glimlachte nu en keek op toen Spirua met twee poten op Xalina stond, en met twee poten op Sevalin stond, wat Sevalin niet kon laten is om hem dus weer eens te aaien.

Xalina keek opzij naar Sevalin en glimlachte. Toen hij zei dat hij met Dragoslavius zo'n uitgebreid gesprek had gehad als met haar nu, glimlachte ze breed. Spirua's poten stonden op haar en op Sevalin. Sevalin aaide de tijger en Xalina deed het ook maar. Ze keek glimlachend naar Spirua. 'Dus je vertrouwt me wel?' vroeg te toen glimlachend en ze keek hem glimlachend aan. Spirua gaf Sevalin ondertussen een lik over zijn gezicht en Xalina aaide haar glimlachend.

''Natuurlijk vertrouw ik je, nadat ik mijn jeugd heb vertelt, evenals jij dat deed.'' zei hij, terwijl hij ging liggen en zijn handen achter zijn hoofd legde. Hij lachte toen Spirua een lik over zijn gezicht gaf. Hij aaide 'm nu languit over zijn hele lichaam. ''Als er ooit iets mis is, ruzie of wat dan ook Xalina, dan ben ik bereikbaar, op de jongensetage van Razen.'' zei hij nu en grijnsde breed, terwijl hij genoot, en blijkbaar Spirua ook, van de zon.

Xalina knikte en keek toen weer voor zich uit. Ze vond het fijn van hem. 'Ik zal midden in de nacht wel even komen aankloppen. En dan word ik gesnapt door een van leraren. Ik denk dat het niet zo'n goed idee is als je op de jongensetage ga lastig vallen. Wel leuk natuurlijk dat je ook op de etage van Razen komt slapen,' glimlachte Xalina even kort Sevalin's kant uit en genoot toen van de warme zon. Ze had eigenlijk beter een kleedje kunnen aantrekken of zo. 'Ik ben zo terug,' zei ze en zo snel ze kon rende ze richting het gebouw, vond ze na enkele moeite de etage van Razen, deed haar kast open en pakte een wit, fluweel jurkje. Toen ging ze naar buiten en aaide ze Spirua, die nog steeds naast Sevalin lag. 'Sorry, maar ik haat het als ik benauwd word en mijn kleren gaan plakken.'

Sevalin lachte over wat ze zei over het aankloppen, en vervolgens wachtte hij op Xalina die wat nieuwe kleren ging aantrekken. Sneller dan Sevalin verwachtte, kwam Xalina terug, met een wit fluweel jurkje. ''Wauw, prachtig, het staat je goed.'' floept hij er uit. ''Maakt niet uit hoor, ik haat het ook als ik bijvoorbeeld onder een warme douche sta als het 40 graden is.'' zei hij, en giechelt even. Sevalin ging nu overeind zitten en keek naar voren, en hij zag Mikuto aankomen. ''Daar heb je mijn waakwolf, Mikuto!'' zei Sevalin nu en grijnsde erg breed, en lachte om zijn woordgrapje, terwijl Mikuto op hem afsprong, waardoor hij achteruit schoot, en vervolgens lachte hij diep. Dit was zowat het leukste moment van zijn leven.

Toen Sevalin een opmerking over Xalina's kleren maakte, bloosde zij even en glimlachte breed naar hem. 'Dankjewel,' zei ze zachtjes. Ze knikte even. 'Een douche kan ik niet hoger dan achtendertig zetten,' lachte zij. Toen sprong opeens een enorme wolf op Selavin en Spirua keek naar de wolf. Xalina keek de wolf bewonderend aan en hoorde met genot aan hoe Selavin lachte om de wolf, die Mikuto heette. Ze liep op de wolf af en hurkte zich naast hem neer. Ze begon hem voorzichtig te aaien. Ze legde zich daarnaar naast Sevalin neer. 'Wat een prachtig beest!' zei ze bewonderend. Spirua's blik was ook even getrokken tot de wolf. Daarna ging Spirua naast Xalina liggen. Xalian keek naar haar voeten. Gelukkig was ze haar schoenen vergeten aan te doen.

Sevalin lachte nu over wat ze zei om de douche, terwijl Mikuto een paar keer over Sevalin's gezicht likte. Toen zei Xalina dat het een prachtig beest was. ''En wat dacht je van Spirua, ook een prachtig beest!'' zei hij, terwijl Mikuto langzaam aan voor Sevalin's voeten ging liggen. ''Xalina, je bent aardig.'' zegt hij dan, terwijl hij zijn hoofd omdraaide, en Xalina aankeek. Hij glimlacht en blijft haar aankijken. Hij vond Xalina knap, daardoor.

Xalina keek Sevalin terug glimlachend aan. 'Nou, Spirua zal je bedanken. Je gaat wel goed met dieren zeg!' complimenteerde ze hem glimlachend. 'Er zijn mensen die daar anders mee omgaan,' zei ze glimlachend. Ze keek even rustig naar Spirua en begon haar vacht toen te aaien. Daarna keek ze weer naar Sevalin en glimlachte. Ze legde zich neer en keek toen even naar de grond. 'Je bent erg aardig,' glimlachte zij en ze keek rustig naar het wolkendek boven hun. Ze keek af en toe Sevalin's richting in.

PROFILE MAGICIAN

» Met het water spelen
» Met stenen spelen
» Vuur stoken
» Mag het vuur hier ontvlammen
» Lavi Bookman Mayer // Stagair Vuur

Met vuur spelen

Met vuur spelen

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen