Vuur stoken

Eva liep eens het duistere bos in buiten het terrein. Ze had al eens perongeluk het grasveld in de fik gestoken, maar eigenlijk was het niet perongeluk. Eva was nu van plan om het duistere bos in de fik te steken. Ze had beloofd het niet meer te doen, maar terwijl had ze haar vingers gekruisd. Eva liep nog wat verder dieper het duistere bos in, tot ze een een plekje had gevonden. "Manus Ignis" zei ze ineens stilletjes in zichzelf, en ineens vloog alles in het duistere bos in brand. Eva was nu van plan om weg te rennen, maar ze werd al meteen tegen gehouden door iemand.

Norwood keek op bij een rookwalm dat van het grasveld kwam. Hij merkte dat er iemand richting het bos liep en sprong er achter aan. Hij keek nijdig toen ze het bos in brand stak en zorgde er voor dat het zich niet veel verder kon verspreiden. Hij zag dat ze weg wilde rennen en hield haar tegen. Hij keek haar strak aan. Hij was voor haar gesprongen en hij had haar arm vastgepakt. "Wat denken wij hier allemaal uit te spoken..." zei hij. Hij keek haar ietwat nijdig aan en wachtte af op haar reactie.

Eva werd tegen gehouden door iemand genaamd Master Norwoord, maar ze kende hem nog niet. Ze had zijn vraag wel gehoord, maar ze besloot om er geen antwoord op te geven, en ze keek hem zelf ook niet eens aan.

'Wat ben je soft tegen pyromanen, Norwood,' klonk een norse stem afkomstig uit het duister. Savador verplaatste zich stil door de schaduwen tot hij uiteindelijk achter Norwood stond. Totaal onverwachts gaf hij hem een forse klap tegen zijn kaak. Vervolgens stapte hij uit de duisternis en keek minachtend neer op Norwood, die waarschijnlijk van de klap op de grond moest liggen. 'Die had je nog van me tegoed,' zei Savador kalm. Zijn blik gleed langzaam naar Eva. 'Jij denkt kennelijk dat je hier alles mag? Je gebruikt geen vuurspreuken voor onnozele dingen!' snauwde hij haar toe. 'Norwood mag je dan wellicht met wollen handschoentjes aanpakken, maar verwacht dat absoluut niet van mij!'
Savador klaagde een geïrriteerde zucht terwijl hij naar de brandende bomen keek. Hij liep naar de dichtsbijzijnde boomstam toe en legde zijn hand erop. 'Consisto Ignis,' siste hij zacht. Zijn hand gloeide een moment feloranje op en de spreuk verspreidde zich over de stam en via de grond naar de andere bomen. Het doel was om het vuur wat te remmen, maar of het veel effect had wist Savador niet.

Eva schrok eerst ineens omdat Master Savador er ineens bij was gekomen, en Master Norwood ineens een forse klap gaf tegen zijn kaak. "Sinds wanneer vechten leerkrachten met elkaar?" vroeg ze aan Master Savador, ze keek nog steeds naar Master Norwood die op de grond lag. "Orbis Ignis" zei ze ineens in zichzelf en er kwam een cirkel van vuur rondom Master Norwood, en daar liet ze hem maar even achter zodat Master Savador hem even niks kon aan doen. Daarna riep ze weer eens "Manus Ignis", om te proberen om Master Savador in brand te steken, maar of dat zou werken wist ze niet helemaal. Ze hoopt wel dat Master Norwood snel zou bij komen van die forse klap tegen zijn kaak die Master Savador hem had gegeven.

'Dat gaat jou geen bal aan!' antwoordde Savador fel. Hij keek even om naar Norwood toen Eva een spreuk uitsprak en zag dat er een cirkel van vuur om hem heen was verschenen. Hij wendde zijn blik weer verveeld terug. Dat was alleen maar goed dat ze dat deed; Norwood kon waarschijnlijk niet door het vuur komen om hem terug te pakken en hijzelf wist een spreuk om door de cirkel te komen als het moest. 'Acerbus Tectum!'
Savador hield een arm voor zich uit en uit zijn handpalm vormde zich een schild van duistere magie, waarmee hij Eva's vuurspreuk weer terugkaatste. 'Dat heeft geen zin,' zei hij nors. 'Wat is je reden om dit te doen? Ik zou maar snel een oplossing bedenken voor het vuur overslaat op de academie.'

"En waarom gaat mij dat dan geen bal aan?" vroeg ze weer aan Master Savador, en ze wachtte zijn antwoord af. "Als jullie leerkrachten met elkaar vechten, mogen wij leerlingen ook met elkaar vechten." vervolgde ze, en ze keek even naar Master Savador, en daarna keek ze weer in de richting van Master Norwood die nog steeds op de grond lag. "Waarom zou ik U nou een reden geven waarom ik dit heb gedaan?" snauwde ze, en dan ze wachtte dan maar weer eens zijn antwoord af.

Master Norwood hoorde een norse stem die hem iets te bekend voor kwam. Tuurlijk waarom moest hij er zich niet mee bemoeien. Hij merkte ineens een klap op en wist nog net voor dat hij bewusteloos werd een kloon temaken. Hijzelf had zich verplaatst in de, nog, hele bosjes bij de academy. Toen hij op wilde staan raakte hij daar bewusteloos. Na enige tijd werd hij wakker. Hij zag dat er een ring van vuur om de kloon heen zat en grijnsde. Hij zou die Eva eens de schrik van haar leven geven. Hij liet de kloon opstaan en je zag ineens een brandende silouhet van Norwood. Het brokkelde uit elkaar en Norwood zat grijnzend in de bosjes toe te kijken. Daarna liep hij rustig naar Savador. "Een harde stem en een norse blik zijn ook niet altijd de beste manieren om iemand te laten luisteren..." zei hij grijnzend. Hij keek naar Eva. Daarna richtte hij zijn blik op het bos. Hij sprak een spreuk uit en de bomen die nog niet in brand waren gevlogen verdwenen in de grond. Hij zorgde er zelf wel voor dat het bos zich niet nog verder af liet branden.

Eva zat nu met grote ogen naar Master Norwood te kijken, daarna keek ze naar het cirkel van vuur waar een brandende silouhet van Master Norwood opstond. Eva was even geschrokken. Ze zag even Master Norwood kijken naar haar en dat hij zich daarna richtte met zijn blik op het bos. Hij liet alle bomen die nog niet in brand gevlogen waren verdwenen in de grond. Eva keek nu naar de grond, en ze wou wat zeggen tegen Master Norwood. "Het spijt mij, Master Norwood." zei ze, terwijl ze nog steeds naar de grond aan het kijken was en ze schopte een steentje in de richting van Master Savador.

Savador keek met een norse blik naar Norwood's silhouette die in vuur en vlam stond. Hij draaide zich om en keek woedend in de ogen van de echte Norwood. 'Jouw softe manier haalt anders ook niks uit,' stootte hij ruw terug. 'En ik ben heus niet onder de indruk van je onnozele kloons.' Hij had hem graag nog een klap willen verkopen om die smerige grijns van zijn gezicht te vegen, maar voordat hij iets kon doen sprak Norwood een spreuk uit waarop de onaangetaste bomen in de grond verdwenen. 'Indrukwekkend,' zei Savador spottend. Het sarcasme droop duidelijk van zijn woorden af. Zijn valse blik gleed naar het steentje dat Eva tegen zijn schoen gooide. 'Met verontschuldigingen kom je er niet zo eenvoudig van af,' zei hij terwijl hij Eva weer aankeek.

"Maar het maakt leerlingen niet bang zoals jij het doet..." zei hij. "Je mag inderdaad een indruk achter laten op leerlingen maar doe het dan op een andere manier." zei hij nijdig. Hij keek om. "Ik wil niet eens dat je onder de indruk bent van mijn klonen..." zei. Norwood keek hem aan toen hij de sarcastische opmerking maakte. Hij liep naar Savador. "Ga ergens anders de sarcast uit hangen. Vijftigjarige zak...." zei hij en liep weg. Hij was het beu. Hij zou die Savador nog wel eens duidelijk maken met wie hij te maken had.

Savador keek Norwood nijdig aan en had de grootste moeite om hem niet opnieuw aan te vallen. Wat had hij toch een pishekel aan hem!
'Hou jij je mond maar, betweter. Zoek een donker hoekje op om daar uit te janken!' riep hij hem woedend na. Niemand schold hem ongeoorloofd uit, en al zeker Norwood niet! Hier kwam hij nog op terug, dit zou hij niet zomaar laten varen. Savador kneep zijn handen zo hard samen dat zijn nagels zich in zijn huid boorden en er dunne straaltjes bloed over zijn vingers liepen. Zijn gouden ogen zochten Eva op. 'Als jij denkt dit grappig te vinden ben je nog niet van me af!' reageerde hij een klein deel van zijn woede af op haar. Savador kreeg een moment last van een black-out, zo razend dat hij was.

Eva had gehoord wat Master Savador tegen haar had gezegd, maar ze zei er verder niks op. Ze was het gesprek van Master Savador en Master Norwood aan het beluisteren. Eva zag ineens dat Master Norwood weg liep, daarna richtte ze zich weer even op Master Savador. "Ik lach toch niet." zei ze tegen Master Norwood.

'Stilte!' siste Savador zacht maar dreigend. 'Van binnen lach je me vierkant uit en ontken dat maar niet! Ik ken alle respectloze pubers hier op de school onderhand wel door en door, en jij bent er net zo één!' Hij draaide zich met een ruk om en zwiepte met een ruwe beweging van zijn hand zijn haar op zijn rug. 'Wat denk je nu aan je probleem te kunnen doen?' vroeg Savador nijdig, doelend op de bomen die nog in vuur en vlam stonden.

Eva had hem horen roepen 'stilte', en ze zei ineens niks meer tegen hem. Ze keek hem alleen maar aan, en luisterde dan nog naar wat hij te zeggen had. Maar ze had een besluit genomen om op zijn vragen niet te antwoorden, omdat ze toch moest stil zijn.

Savador merkte dat Eva niet op hem antwoordde en keek haar over zijn schouder met fonkelende ogen aan. 'Nou?' vroeg hij op een opdringerige toon. 'Ik ben bereid het antwoord uit je te slaan als je niet reageert!' Hij voelde dat hij woedend werd, maar het lukte hem om zich in te houden.

Eva zag dat hij het opmerkt had dat ze hem geen antwoord gaf, ze zag hem dan ook over zijn schouder met fonkelende ogen aankijken. "Geen idee Master Savador, beslist U het maar." zei ze. Eva merkte dat Master Savador woedend aan het worden was, maar gelukkig hield hij zich in.

'Beslist u maar?' herhaalde Savador met een trillende stem van woede. Hij draaide zich kwaad naar Eva om. 'Jij hebt dit bos toch in de fik gezet? Dat was ik niet! Denk je dat je nu heel wat bent door dit te hebben uitgehaald met een van je goedkope vuurspreukjes?' sneerde hij terwijl hij met een vinger in haar richting priemde. 'Je beslist zelf maar een oplossing. Dat ga ik niet voor je doen! Over gemakzucht gesproken...'
Savador streek een lok achter zijn oor en haalde een aantal keer diep adem om weer tot rust te komen.

Eva hoorde zijn trillende stem van woede. Ze zag hem daarna omdraaien naar haar en kwaad naar haar kijken. "Ik bedoel Master Savador, jij mag mijn straf beslissen." zei ze, en ze keek hem maar even aan, daarna richtte ze zich weer naar de grond.

Savador liet langzaam zijn arm zakken toen hij Eva's woorden hoorde. Een lange tijd keek hij haar alleen maar zwijgend aan. 'Dan heb ik wel een goede straf voor je,' verbrak hij de stilte met een kille grijns. Zoals hij een paar minuten geleden razend was, was hij nu zo kalm als stil water. 'Ik wil dat je je straf vannacht uitzit in het bos, tussen de bomen die je zelf in brand hebt gestoken. Zonder beschutting en zonder voedsel. Je redt jezelf maar deze nacht.' Savador staarde Eva met een valse glimlach aan terwijl hij een greintje van afgunst in haar ogen probeerde te ontdekken.

Eva was nog steeds naar de grond aan het kijken, maar ze had wel gehoord wat Master Savador zei. Ze keek even terug in de richting van Master Savador en zei. "Wat is dat dan voor een straf?" en ze wachtte af op zijn antwoord.
Eva zou zichzelf wel redden deze nacht in het bos, tussen de bomen die ze zelf in brand had gestoken. Ze vond dit eigenlijk wel wat een makkelijke straf voor haar, maar dat zei ze toch maar niet tegen Master Savador.

'Een straf die je straft voor je zondes,' antwoordde Savador kortaf. 'Wees vooral gevreesd voor de wilde dieren. Sommigen zijn uit nieuwsgierigheid nog weleens bereid dichter bij vuur te komen. Ook zul je nauwelijks een oog dicht kunnen doen. Laten we zeggen dat het meer een overlevingsstraf is,' eindigde hij met een grijns. Stiekem hoopte Savador dat het vannacht zou wemelen van de wilde en bloeddorstige beesten.

Eva was aandachtig aan het luisteren naar Master Savador. "U denkt toch niet dat ik bang ben van wilde en bloeddorstige beesten." zei ze, en ze keek hem weer even aan. Ze wachtte terwijl zijn antwoord af, en ze keek weer naar de grond voor eventjes. "Ik overleef het wel met deze overlevingsstraf." zei ze, en ze keek hem weer terug aan.

'Ja,' zei Savador loom. 'Dat valt nog te bezien. Laten we eerst kijken hoe slecht je het er vanaf brengt, want slecht zal het zeker zijn. En ach, als deze straf niet helpt om je eigen fouten in te zien krijg je wel een andere straf.' Hij draaide zich weer om zodat hij met zijn rug naar Eva toestond. 'Ik wens je een goedenacht,' zei Savador op sarcastische wijze terwijl hij kalm wegliep. Maar hij zou niet regelrecht teruggaan naar de academie. Hij wilde graag in de buurt blijven om te zien hoe diep Eva tot zijn vurigste hoop zou falen.

Eva had nog gehoord wat Master Savador haar had gezegd, maar hij heeft ongelijk. Ze zag Master Savador die zich omdraaide zodat hij met zijn rug naar haar toestond. "Goedennacht." zei ze, en ze keek hem nog even na. Eva ging onder een boom zitten die ze in de fik had gestoken, en terwijl keek ze maar wat rond. Ze had een soort van gevoel dat Master Savador nog wel in de buurt was gebleven om haar in het oog te houden, maar ze zou het redden deze nacht in het bos die ze zelf in de fik had gestoken. Eva had helemaal geen schrik voor wilde en bloeddorstige beesten omdat ze daarvoor is.

PROFILE MAGICIAN

» Met vuur spelen
» Mag het vuur hier ontvlammen
» Lavi Bookman Mayer // Stagair Vuur

Vuur stoken

Vuur stoken

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen