Met vuur spelen

- Je hebt dezelfde wolf als Ace XD En... kan je proberen XD -

Xalina gilde toen ze werd vastgepakt en schoot in de lach. 'Ja, sorry hoor, ik kon gewoon niks anders bedenken. Kan ik er wat aan doen als zo'n gigantische aap achter me staat,' zei ze toen plagend en ze schoot in de lach. Ze vond het stiekem heel erg fijn dat zijn armen om haar middel waren. 'Ik vind het fijn dat je me zo vastpakt, lieverd,' fluisterde ze in zijn oor en ze glimlachte. Haar ogen sloten zich en ze zoende hem, door haar hoofd zo goed mogelijk te draaien. Haar mond kwam echter op zijn kin terecht, maar dat vond Xalina niet erg.

- :O! i feel rickroll'd

Sevalin schoot meteen in de lach. ''Ik? Een gigantische aap. Ik voel me beledigd.'' zei Sevalin lachend. ''Moet ik dus vaker doen.'' zei Sevalin lachend, die nu op zijn kin werd gezoend. Hij tilte Xalina op zodat haar mond op zijn mond terechtkwam, en het liep over tot een lange tongzoen.

Xalina, verbazend over de kracht en de uithouding van Sevalin, ging er helemaal in mee op, maar probeerde haar gewicht zo goed mogelijk te verdelen zover dat kon. Ze wou hem nou eenmaal niet met een gekneusde rug achterlaten. Dat was nu niet echt romantisch. Ze keek diep in zijn ogen en zoende hem weer. Het was ongelooflijk fijn om bij hem te zijn en dat liet Xalina ook erg goed merken. Ze streelde met haar hand over zijn achterhoofd terwijl ze hem zoende. Daarna liet ze even los, glimlachte ze en begon weer. Na een tijdje hield ze op en keek Sevalin aan. 'Oh... Is je rug nu nog niet gebroken van het dragen?'

Lachend waren die twee bij elkaar. Hij keek afentoe om naar de twee huisdieren, Spirua en Mikuto. Die twee, tja.. het leek wel of ze met elkaar aan 't flirten waren, zo kon je het onder andere wel noemen ja. ''Tja, jammer genoeg niet hé, anders lag ik in de ziekenzaal, en was ik tijdens de lessen alleen.'' lachte Sevalin.

Xalina keek lachend naar Sevalin en gaf hem een zacht slap handje op zijn hoofd. Hij was ook echt zo gek! Ze voelde zijn kracht op haar en Xalina verwonderde zich nogmaals over het aantal kracht dat Sevalin in zijn armen had. Xalina keek stilletjes in zijn ogen en vond het nu wel tijd om hem en zijn spieren even te laten ontspannen. Rustig maakte zij zich los en haar voeten bereikten de grond weer. Haar armen bleven echter om zijn nek heen geslagen en ze kuste hem deze keer nogmaals innig. Spirua keek ondertussen glimlachend naar Sevalin en Xalina en legde zich toen volledig tegen Mikuto aan. Haar gewicht verplaatste zich over naar Mikuto, wat hij hopelijk niet erg vond.

Lachend en genietend waren de vier op het grasveld. Hij vond het fijn om Xalina vast te houden, en dat liet hij dus merken door haar op te tillen. ''Je... bent licht?!'' zei Sevalin verbaasd toen Xalina weer op de grond terecht kwam. Hij keek ondertussen vanuit zijn ooghoeken naar de dieren, waar Mikuto gewoon kalm bleef liggen, ondanks Spirua's gewicht zich naar Mikuto verplaatste, en dat vond hij dus absoluut niet erg, en dat liet hij merken door over haar kopje heen te likken.

Xalina was geschrokken toen ze weer was neergezet. Nee... Hij mocht het niet weten! Xalina keek met blosjes in haar wangen naar de grond. Ze had vroeger altijd gedacht dat haar vader haar mishandelde omdat ze zo dik was. En ze wou er ook gewoon goed uitzien voor Sevalin. Maar... Sevalin leek er niet zo'n problemen mee te hebben. Xalina keek diep in zijn ogen en haar hart stokte in zijn keel. Ze ging de waarheid niet verbergen. Niet voor Sevalin. Ze bloosde nu helemaal en het werd een beetje wazig voor haar ogen. 'Ik...' begon ze en ze keek naar de grond. 'Och, goed dan! Ik doe aan de lijn omdat ik misschien veel te dik ben. Nou ja... Je kunt het niet echt iets aan de lijn doen noemen, want ik honger mezelf soms uit,' sprak Xalina met gesloten ogen. Tranen kwamen weer tevoorschijn die Xalina zelfs met de volle kracht niet kon inhouden en ze keek naar beneden toen de tranen over haar wangen rolden. 'Dat komt door mijn vader. Hij schold me vroeger altijd uit voor 'dik mens' of iets dergelijks. Daarom honger ik mezelf uit,' zei Xalina, blij dat haar hart gelucht was, maar aan de andere kant bang dat Sevalin haar nu niet meer wou. 'Ik snap het als je boos bent!' riep ze gesmoord uit en ze rende gauw weg. Spirua keek op en wou haar achterna gaan, maar bleef toch even wachten.

Sevalin keek haar geïnterreseerd aan, en luisterde toen aandachtig. ''Dat ben je niet hoor, voor mij nie.'' glimlachte Sevalin. ''En wat je vader betreft, vergeet hem, wat hij heeft gedaan is gruwelijk.'' zei Sevalin meelevend, terwijl hij over haar wang wreef, wat niet lang duurde. Ze rende weg, blijkbaar vanwege verdriet of iets in die richting. ''XALINA!'' riep Sevalin haar na, terwijl hij opstond en op Mikuto sprong. ''Erachterna, maatje.'' zei hij lachend tegen Mikuto terwijl Mikuto vaart maakte, nadat hij Spirua een knipoog gaf. Met een vaart rende Mikuto Xalina achterna. Mikuto blafte als een hond naar haar, en Sevalin bleef maar haar naam roepen. Jeetje, wat was ze snel.

Of het was omdat ze zo verdrietig was, of ze wou niet luisteren. Het werd wazig voor haar gezicht. Een hond hoorde ze blaffen. Een hond? Een wolf zal je bedoelen! Het was Mikuto. Xalina draaide zich om om te kijken wat er aan de hand was, toen ze Sevalin haar naam hoorde roepen. Xalina wou zich omdraaien. Ze keek voor zich en... BAM! Ze viel neer op de grond. Een boom stond haar in de weg. Jeetje... Erger kon je niet zijn. Xalina's tranen stroomden nu sneller over haar wangen, maar dan ook van het lachen. 'Dit moet mij weer overkomen!' lachte ze en huilde ze tegelijk. Een warme vloeistof droop vanaf haar hoofd over haar wang. Het was iets rood. Tenminste, wat kon het anders zijn? Xalina schonk er geen aandacht aan, maar keek eerder naar Sevalin. 'En ik dacht dat jij me zo had ingehaald,' lachte ze door haar tranen heen. Ze zag er nu vast niet uit, met al dat bloed, maar een grijns speelde op haar gezicht. 'Sorry. Het werd me teveel,' lachte ze gesmoord.

Glimlachend, met gefronste wenkbrauwen keek Sevalin naar haar. Daar knalde ze weer tegen de boom. En binnen een tel stond Sevalin bij haar. ''Jup!'' zei Sevalin lachend. Mikuto kwam er ondertussen langzaam aangelopen, terwijl Spirua der nu ook stond. ''En waarom rende mevrouw weg?'' zei Sevalin, meelevend. Hij kreeg kort daarna alweer antwoord, het werd haar teveel. ''Werd ik teveel? Nou, dan zal ik me maar verlagen.'' zei Sevalin lachend.

Xalina keek lachend in Sevalin's ogen, die ze toch al bijna niet kon weerstaan. 'Oh... Pestkop! Je weet heus wel wat ik bedoel,' grinnikte Xalina. Ze durfde niet op te staan. Haar hoofd deed nogal veel pijn. 'Auwch...' kreunde ze. Ze klampte zich als een baby vast aan Sevalin's been en huilde toen ook als een baby, maar lachte ondertussen door een paar geluidjes door. 'Kom naast me liggen. Maar succes niet gegarandeerd als je mijn hoofd kust dat het lekker smaakt,' grinnikte ze. Ze veegde over haar hoofd. Een rood spoortje bleef achter op haar vingers, maar dat kon Xalina echter niet veel schelen. Stilletjes keek ze richting Sevalin. Spirua drukte haar lichaam ondertussen tegen het warme, krachtige lijf van Mikuto en keek peinzend richting Xalina, die seinde met haar ogen dat het wel ging en dat Spirua zich niet zo'n zorgen moest maken.

Lachend keek Sevalin haar aan. ''Haha, tuurlijk snap ik het, roodhoofd.'' zei Sevalin lachend. Hij keek even naar het bloed, en lachte toen om Xalina's babygeluiden. Hij ging toen langzaam naast haar liggen, terwijl Mikuto en Spirua ookalweer naast elkaar lagen. ''Ik ben gewoon even je vampiertje.'' zei Sevalin glimlachend, terwijl hij Xalina's hoofd kuste, op de wond, en er daarna een lik over heen gaf. ''Mwuahaha! Sappig.'' zei Sevalin op een eng toontje, wat hem meer op een vampier liet lijken.

Xalina schoot in de lach toen haar hoofd gekust en gelikt werd. Ze grinnikte even en keek Sevalin toen lachend aan. Wat was hij toch ook gek! Haar hoofd had in ieder geval geen bloed meer, tenminste, dat was wat Xalina dacht. Xalina keek stilletjes naar Sevalin, naar hem glimlachend en keek hem toen zo lief mogelijk aan. Haar ogen keken diep in zijn ogen en ze verplaatste haar lichaam tegen die van Sevalin en ze zoende hem daarna vol overgave en innigheid op de mond, wat haar een gelukzalig gevoel gaf, die ze ook uitte. Haar hoofd deed pijn, maar het gelukzalige gevoel overstemde dit een beetje, wat Xalina ook weer wat vrolijk maakte.

Sevalin keek haar nu aan met een opgetrokken wenkbrauw, en een geheimzinnige glimlach, wat betekende dat hij iets ging doen. Hij werd gezoend, wat hij fijn vond, en dat liet hij merken door er een genietend geluid tussen de zoen in te maken. Hij liet los en keek in haar prachtige, goud gekleurde ogen. Het leek of hij wel in dat goudmijntje daar kon zwemmen. Het was erg prachtig, jazeker. Sevalin ging toen langzaam weer, met gesloten ogen naar haar lippen toe, gaf haar een snelle knipoog, en zoende haar toen, alsof ze elkaar nu mochten kussen, op hun trouwdag.

Xalina keek een moment in Sevalin's ogen, om vervolgens weer gekust te worden door hem. Xalina's armen gingen ondertussen reikend om Sevalin's hals en ze zoende hem in zijn nek. Ze ging vanaf zijn nek naar zijn borstkas. Daarna keek ze hem recht in zijn ogen aan en glimlachte. Ze was wel degelijk verliefd op hem. Ze keek diep in zijn ogen en het was te zien dat ze het fijn vond om bij hem in de buurt te zijn. Haar ogen keken in zijn lichtpaarse ogen. Lichtpaars... Het was een prachtige kleur. Stilletjes keek Xalina naar Sevalin, weg dromend van die ogen.

-

(onderschrift ;p)

Sevalin, die nu zijn hand, langzaam op Xalina's achterhoofd legde, zoende Xalina weer op haar hoofd, maar proefde geen bloed. Dat was dus weg. Hij zoende Xalina nu innig, denkend aan haar in zijn dagdroompje, waar hij opnieuw een genietend geluid door maakte. Hij keek Xalina aan, diep in haar ogen. ''Weet je..'' zei Sevalin, maar hij zoende haar nu, in plaats van de zin af te maken.

- Coooowl! -

Xalina keek hem vragend aan, maar ging toch maar mee met de zoen, aangezien Sevalin hem zelf begon. Xalina zoende hem verder en steeds sneller. Haar tong ging nogal wild rond de zijne, maar na een tijdje stopte ze en ze keek Sevalin toen gefocust aan, alsof ze het antwoord uit hem zou slaan met haar blik. 'Wat wou je zeggen?' vroeg haar wonderbaarlijke zachte stem, maar zijzelf keek glimlachend in zijn ogen en zochten een antwoord op, die ze misschien zo dadelijk ging krijgen. Verliefd keek ze in zijn ogen. Heel erg verliefd zelfs. Xalina legde zich voorzichtig naast hem. Ze draaide zich op haar zij en ondersteunde haar hoofd met haar elleboog. Haar jurkje fladderde vrolijk mee met alle bewegingen die zij uitvoerde.

- Bedankt

Sevalin zoende haar met gesloten ogen, en merkte niks van haar vragende blik. Na het wilde getong, zag Sevalin nu wel haar blik. ''Dat je niet meer bloed, en dat je mooi bent.'' zei Sevalin charmant, zachtjes zijn hoofdschuddend en glimlachend. Hij keek nu naar haar, en zag hoe ze keek. Het zag er wel schattig uit. Vervolgens zag hij het jurkje meegaan, en hij schoot daardoor in de lach.

Xalina bloosde even licht, maar keek Sevalin toen aan. Zijn blik zag er wel schattig uit, dus bleef ze hem aankijken. Een lichte huivering ging door haar heen bij het zien van zijn gezicht. Ze werd even zenuwachtig toen hij ergens om lachte. De zon scheen fel op hun lijven en Xalina keek richting de zon, hopend dat de wolken ervoor kwamen of iets dergelijks. Ze keek rustig in zijn ogen en keek Sevalin aan met een glimlach. Ze wist niks te zeggen. Xalina drukte haar vuisten steeds opnieuw tegen elkaar, alsof ze wou vechten, maar eigenlijk was het een soort tik wat ze steeds deed als ze iets niet wist. Ze wist zich nu op dit moment niet goed te gedragen, dus richtte ze haar blik naar de grond.

Sevalin lag nu op de grond, naast Xalina. Als hij haar complimentjes moest geven, wist hij er al duizend. Ze was knap, grappig, en wat je maar kan bedenken. Hij keek naar haar, en haar vuisten die tegen elkaar gingen. ''Heb jij zin in les? Want die beginnen over een paar uur, dacht ik.'' zei Sevalin nadenkend, terwijl hij in de zon keek. Raar genoeg had hij er geen last meer van, van die felle zonnestralen in zijn ogen.

Xalina keek geschrokken richting Sevalin. Ze had niet verwacht dat hij ging praten. Dat kwam daarom ook zeer onverwachts. Xalina schudde haar hoofd. 'Het liefst wel ik bij jou blijven, die lessen kunnen me nauwelijks iets interesseren,' fluisterde Xalina en een glimlachje ging rond haar mondhoeken. Ze legde haar hand op Sevalin's borst en trok zichzelf tegen hem aan. Ze zweette een beetje omdat zij bij hem was, maar Xalian hoopte dat Sevalin dat niet echt merkte, vanwege zijn eigen gedachten, of iets dergelijks. Xalina keek richting de hemel.

Sevalin keek nu glimlachend, naar de geschrokken Xalina, met het schuddende hoofd. ''Hetzelfde geld voor deze knul hier.'' zei hij lachend. Sevalin keek nu even vanuit zijn ooghoeken naar Xalina, en legde toen zijn hoofd op de onverwachte boom achter de twee. Hij schrok hiervan, maar liet het niet merken. Hij keek nu naar de grond, en hield Xalina's hand vast.

Xalina glimlachte. Ze had Sevalin's lichaam naar achteren horen trekken, maar ze had hem niet op tijd kunnen waarschuwen voor de boom die daar achterstond, dus keek Xalina een beetje van haar stuk gebracht richting Sevalin. Hij leek echter niks te hebben, dus Xalina durfde weer opgelucht adem te halen. Stilletjes keek ze richting Sevalin. Haar hand zweette heel erg en Xalina hoopte zo erg dat Sevalin dat niet vies vond of zo. 'Ik zweet helemaal bij je,' lachte Xalina en ze lachte haar tanden bloot. Die waren wit. Best opvallend eigenlijk. Maar toch waren ze wit. Ze poetste haar tanden ook goed. Eigenlijk vijf minuten per dag. Ook voor een frisse adem. Die ze wel vaak had. Xalina had wel geluk met haar uiterlijk. Ondanks haar vaders daden, was er toch iets van haar geworden. En daar was Xalian misschien wel het trots op.

Sevalin keek haar aan, en keek daarna naar de bewolkte lucht. Hij sloot zijn ogen, legde zich moe op de boom meer, en dacht aan verschillende dingen, die allemaal met geweld te maken hadden. Oftoewel, gevechten. Op de normale school, had hij altijd ruzie en vechtpartijtjes. Nooit werd hij op de grond geslagen, of iets wat je verliezen zou kunnen noemen bij vechten. Hij had er best spijt van, opende zijn ogen en keek Xalina aan. ''Dat hoeft niet hoor.'' zei Sevalin moeizaam. Hij was op een manier moe geworden. ''Als ik in slaap val, dan doe ik dat op jouw buik, wat een fijn, zacht kussentje is.'' zei hij lachend.

Xalina grijnsde en trok Sevalin's hoofd op haar buik, terwijl zijzelf ook ging liggen. Ze wist heus wel wat Sevalin wou. 'Ik weet heus wel wat jij wou hoor, schatje,' fluisterde ze in zijn oor. Ze gaf er vervolgens een likje aan. Ze keek daarna richting de lucht. Ze hijgde zachtjes. Ze wist ook niet waarom. Omdat Sevalin tegen haar aanlag, misschien? Ze leek wel een.... Nee... Dat leek ze niet.

PROFILE MAGICIAN

» Met het water spelen
» Met stenen spelen
» Vuur stoken
» Mag het vuur hier ontvlammen
» Lavi Bookman Mayer // Stagair Vuur

Met vuur spelen

Met vuur spelen

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen