Met een papieren bekertje tussen mijn tanden geklemd, een restje lauwe koffie klotsend op de bodem, liep ik langs de vele rijen met boeken. Mijn handen en ogen jeukend van ongeduld. Zoveel verhalen te lezen! Zo weinig tijd! Ik slaakte een dramatische zucht en liet de stapel boeken in mijn armen met een bonk op een tafeltje vallen. Mijn oren vingen een zacht gegrinnik op van een jongedame die met een boek in de hand bij de kast stond, haar witte tanden geamuseerd ontbloot. Ze lachte me uit. Maar ik kon het niet als belediging op vatten dus ik grijnsde - na het bekertje tussen mijn tanden vandaan te halen - terug naar haar. Even mijn ogen de kost gevend aan haar schoonheid. Ze zag het en keek weer verlegen weg. Mijn grijns werd daardoor des te breder.

Ik plaatste het bekertje boven op de stapel met boeken en wende mijn aandacht weer op de boekenkast voor me, keek toen naar de stapel naast me en slaakte wederom een zucht. Voorlopig was dit wel genoeg leesvoer. Ik keek even om naar de bibliothecaresse die met een brilletje op het puntje van haar neus haar strenge blik door de zaal liet gaan. Hopelijk is er geen limiet aan de hoeveelheid boeken die je meeneemt...
Ik keek nog een keer vriendelijk naar het meisje, weerstond de neiging om te knipogen, en nam de stapel boeken weer in mijn armen. Het gezicht van de vrouw achter de balie sprak jammer genoeg al boekdelen (snap je hem ;P boekdelen hehe) toen ik aan kwam. Het bekertje nog wankel bovenop, die ik gauw weer tussen mijn tanden klemde. Ze begroette me met een norse "Goedemorgen jongeman. Wat een enthousiast begin van de dag zeg? Waar gaat dat allemaal naar toe?" Ik liet de stapel met boeken waar ze over sprak op de balie ploffen. Ze staarde me zuur aan en gaf me het gevoel alsof ik zojuist haar moeder had beledigd. Mijn blik zocht onderwijl naar een bordje of een documentje ofzo, waar ik de regels op kon vinden. Of beter gezegd, dat limiet. "Naar de vuur etage mevrouw," antwoordde ik beleefd nadat ik het papierenbekertje had weggegooit. "Dan hoop ik toch wel dat je ze niet gaat gebruiken als haardmateriaal," mopperde ze nors verder, terwijl ze de boeken begon af te stempelen. Ik grijnsde. "Ik zou niet durven," Ze keek op en meteen was de grijns van mijn gezicht verdwenen. Ongemakkelijk wachtte ik af tot ze alles had afgestempeld, even de bieb rondkijkend om mezelf wat te doen te geven. De schone jongedame stond niet meer op haar plekje. Jammer.. ze was vast op avontuur gegaan in de vele verhalen die hier te vinden waren, ergens achter in de bieb, waar het rustig was. En ik gaf haar geen ongelijk. Misschien moest ik dat de volgende keer ook maar doen. "Was dat alles?" Kraakte de stem van de vrouw scherp in mijn oor. Ik keek haar even zwijgend aan. Ik wist dat ik nog wat vergeten was, maar wat... ohja! "Nee, uhm als het goed is zijn mijn schoolboeken op gestuurd?" De vrouw trok meteen een gigantisch boek open. "Naam?" - "Jude," zei ik enkel. Haar vinger schoof langs de rijen met namen. "Heb ik niet." Haar ogen knepen iets toe toen ze op keek, wat haar zowaar nog strenger maakte. Ik schraapte ongemakkelijk mijn keel waarna ik om me heen keek, kijkend of er iemand in de buurt stond. Ik boog iets naar voor. "En Arthur Kingsknight?" vroeg ik zo zacht mogelijk. Nogmaals schoof haar vinger langs de rijen met namen. "Aha, Arthur Kingsknight," galmde haar stem veel te luid naar mijn smaak. Ik kon de neiging om haar te ssshushen nog net voor me houden. Hopelijk had niemand het gehoord. "Ja," beaamde ik zacht. "Maar hou het maar op Jude.." mompelde ik er zacht achterna...

Open

Een kleine geïrriteerde zucht was aan haar lippen ontsnapt. Wat was het nut van mensen hebben die dingen voor je deden als ze vervlgens ziek werden zodat je het daarna alsnog zelf moest gaan doen. Nu kon zij haar hele dag omgooien om even langs de bibliotheek te gaan. Ugh, frustrerend gewoon. Met stevige passen was Autumn naar de bibliotheek gelopen, het boek stevig onder haar arm geklemd. Als een menselijke stormram moest iedereen maar voor haar opzij springen want de blik in haar ogen vertelde duidelijk dat ze het vertikte om nog meer tijd te verspillen dan nodig was. Het was gelukkig vrij rustig in de bibliotheek. Het venijnige getik van haar hakken over de houten vloer liet een enkeling die zat te studeren opkijken van zijn boeken, maar verder werd er weinig aandacht aan haar besteed. Doelgericht liep ze door naar de balie en legde het boek met een zachte plof neer. De bibliothecaresse was blijkbaar druk bezig met een andere student maar haar doordeweekse assistent was aan komen lopen. 'Als het goed is ligt er een nieuwe reservering voor me klaar. Autumn L'Estrange,' sprak ze op vrij zakelijke toon maar het meisje schudde haar hoofd. Het boek wat ze gereserveerd had was nog niet terug gebracht wist ze Autumn te vertellen. Nee, dat meen je niet. 'Je regelt het maar. Ik heb dat boek twee weken geleden gereserveerd,' Nee, ze was niet in de stemming voor deze ongein nu. Voor een kort moment wierp ze een blik naast zich. De donkerharige jongen naast haar leek ook niet al te blij te zijn met het schoolpersoneel. Zijn zachte gemompelde wees in elk geval op zwaar ongemak. Nu pas gleden haar koude blauwe ogen echt goed over hem heen. Hij was in elk geval een kop groter dan zij. Waarschijnlijk ook ouder als ze hem zo bekeek. Met haar heup, steunend tegen de balie had ze haar armen over elkaar geslagen en een smalle glimlach zich rond haar lippen gevormd. 'Arthur Kingsknight?' herhaalde ze kalm aangezien hij de naam niet erg leek te waarderen waardoor zij zich automatisch afvroeg wat het verhaal daarachter zou zijn. Een zekere nieuwsgierigheid die geprikkeld was door die ene enkele opmerking die hij zacht gemompeld had en vrijwel onverstaanbaar was gebleven als ze niet zo dichtbij had gestaan.

@Jude
If I may?

Voor een moment schoof mijn aandacht opzij, toen ik niet meer alleen aan de balie stond. Maar mijn aandacht werd niet getrokken door de persoon die geholpen wilde worden, nee, er viel mij een verrassend iets op. De iet wat verlegen jongedame van daarstraks, die mij zo geamuseerd had uitgelachen, stond daar plots achter de balie. Ze keek nogal moeilijk, want de klant die voor haar stond was op z'n zacht gezegd.. niet op haar mondje gevallen...
Ik probeerde de jongedame een beetje moed te geven door haar hoopvol toe te grijnzen. Haar bedeesde en iet wat beteuterde blik vond de mijne. Al was het maar voor een kort moment. Maar je kon duidelijk zien dat dit meisje absoluut geen ervaring had met de omgang van zulke klanten. Ik had haar graag geholpen, maar mijn aandacht werd juist weer getrokken door haar leiding gevende. En gezien dat ook een vrouw was die er geen doekjes om bond liet ik mijn aandacht door de assistente graag even varen.
Nadat de bibliothecaresse mijn ..naam.. had gevonden draaide ze zich dan ook resoluut om, om naar een grote kast achter de balie te lopen, waar ze wederom alle plankjes af ging met diezelfde vinger waarmee ze naar mijn.. naam.. had gezocht. Mij, haar assistente en de andere klant alleen latend.
Ik staarde even naar de stapel boeken, die ik al had uitgecheckt. Hmmm, misschien deed ik er verstandig aan om iets van een... Ik keek kort om me heen. Ah ha! Perfect. Zo'n boekenwagentje mocht hij vast wel even lenen! Ik rolde het ding naar de balie en begon rustig aan de boeken twee om twee erop te laden toen ik verstarde in mijn beweging bij het horen van.. die naam..
Ik herpakte mezelf snel weer maar verdomme.. Hier was ik al bang voor. Misschien kon ik het nog fixen, bedacht ik me, terwijl ik de laatste boeken op het wagentje plaatste. Ik slaakte een zucht terwijl ik me omdraaide naar de juffrouw. "I prefer Jude.." sprak ik nonchalant. De assistente was ook verdwenen vanachter de balie en ik vond haar bij de bibliothecaresse, druk met haar aan het praten over iets. Duidelijk moeite hebben met iets.. of iemand..
Mijn blik schoof terug naar de juffrouw die tegen de balie aan stond te leunen. De bijdehante glimlach op haar lippen lieten mijn mondhoeken ook iets opschuiven. Ik zette een stapje haar richting op om naast haar tegen de balie aan te steunen."En ik heb liever dat je die naam vergeet...juffrouw..?" ik keek haar vragend diep in haar blauwe ogen, waarbij ik mijn arm gemakkelijk steunend op de balie voor mijn torso liet hangen.

@Autumn
Maar natuurlijk

Een lichte glinstering lag in haar ogen toen hij verstijfde op het moment dat ze de naam herhaalde die ze de bibliothecaresse had horen gebruiken. Haar mondhoeken krulde lichtjes omhoog. Dit kon interessant worden. Elk spoor van de glimlach was van Autumn's gezicht verdwenen toen de jongen zich weer naar haar omdraaide. Zijn non chalance was haar niet ontgaan. Er moest een verdomd goede reden zijn voor hem om zo nerveus te worden bij enkel het horen van een naam. Ze etste hem in haar geheugen, zichzelf ervan verzekerend om er later onderzoek naar te doen. Maar voor nu besloot ze om zijn spelletje mee te spelen. 'L'Estrange. Autumn,' gaf ze haar eigen achter- en voornaam prijs aan de ander. Met opzet de rest van zijn woorden latend voor wat het was. Hij moest haar daar dan maar op vertrouwen dat ze zou doen wat hij gevraagd had wat in Autumns geval niet erg waarschijnlijk was.
Haar aandacht ging terug naar wat zich achter de balie afspeelde toen de assistente terug was gekomen met n elk geval een van de twee boeken en de belofte te gaan kijken of ze nog een exemplaar van de ander kon vinden. Haar reservering lag nog niet klaar? Ja tuurlijk. Ze was gewoon te lui geweest om een beetje moeite te doen en had gezien dat een van de boeken van haar reservering nog niet terug gebracht was. Ze keek haar weer even na voordat haar aandacht terug ging naar de jongen. Naar… Jude. 'Dat is een flinke stapel boeken. Ik kan me niet voorstellen dat er een docent is die zo'n hoeveelheid op zou geven,' ging ze kalm verder. Het was alsof elk woord wat ze sprak een dubbele betekenis had. Ze wilde de dingen die ze zei niet weten, maar wat daaronder lag.

Ik herhaalde de naam van de blondine. De klanken voor het eerst proevend in mijn mond. 'Aangenaam.. Autumn L'Estrange,' Ik knikte kort naar haar, geheel uit hoffelijkheid. Het was me opgevallen dat ze niet op mijn verdere woorden was ingegaan. Al kon ik nog niet met zekerheid zeggen wat voor spelletje ze speelde, ze speelde er wel degelijk een. Dat liet tot mijn spijt niet alleen belletjes van bedachtzaamheid rinkelen. Deze juffrouw L'Estrange had mijn interesse gewekt. En hoogstwaarschijnlijk ik ook de hare. Ik gaf mijn bruine ogen wederom de kost aan de jongedame voor mij, op een moment dat haar aandacht werd gevraagd door de assistente. Ik voelde de onzekere ogen van het meisje naar me kijken toen ze weg liep, maar ik week mijn ogen niet af. Haar naam begon me ergens te dagen. Ik kende hem. Misschien van vroeger... al was dat niet veel zeggend in mijn hoofd...

Autumns opmerking liet me terug kijken naar de boeken die ik had verzameld en op hetzelfde moment hoorde ik de strenge stem van mevrouw de bibliothecaresse weer door mijn hoofd. Mijn lippen vormde zich tot een triomfantelijke grijns toen ik de mooie hemelsblauwe ogen van juffrouw L'Estrange weer vond 'Nee, dit is allemaal haardmateriaal. Het is verrassend frisjes op de vuur etage tegenwoordig. Misschien dat dit helpt.' En met diezelfde grijns nog op mijn mond ging ik verder met de boeken op het wagentje laden. Mijn innerlijke kind lachte vanbinnen toen ik een luide 'Hmpfh!' hoorde, ergens van achter de balie vandaan. Het laatste boek vond zijn weg naar de rest toen ik me weer tot Autumn wende. 'Ik lees graag. En hier. Dit,' Met een simpele knik achter me naar de immens hoge boekenkasten vol schatten maakte ik duidelijk waar ik het over had, mocht dat nog niet duidelijk genoeg geweest zijn, 'Deze plek geeft me een prachtige kans om me.. laten we zeggen.. bij te lezen over geschiedenis en dergelijke..' Ik besloot haar vraag maar serieus te beantwoorden. Ik kende immers nog geen enkele leraar op deze academy. Over leraren gesproken.. de bibliothecaresse was weer terug gekeerd met een aantal boeken. 'Hier heeft u de rest meneer Kingsknight. Ik verwacht alles netjes terug.' ik bedankte haar beleefd waarna de lieflijke madame me nog een van haar strenge blikken gaf voor ze zich weer op haar werk richtte. Ze hoefde zich geen zorgen te maken. Boeken waren een heiligdom voor mij en ik was niet echt het type voor heiligschennis. 'En wat heeft jouw hier gebracht? Een speciaal boek? Of simpel huiswerk..?' mijn bruine kijkers kregen een nieuwsgierige glans toen ik Autumn die vraag stelde, onderwijl mijn nieuwe schoolboeken bij de rest te plaatsen. Het was altijd wel fascinerend geweest om te zien wie wat uit een bibliotheek haalde. Het kon veel zeggen over een individu...

@Autumn