Zijn gezicht nat sputterend stond Sarovyr wankelend tegen de wasbak voor hij terug plofte in zijn rolstoel om met een handdoek het water en de kleine restjes scheerschuim te verwijderend. Om zijn evenwicht te bewaren wanneer hij die enkele momenten wat op zijn benen kon staan was altijd nog moeizaam, en naar zijn idee leek het een eeuwigheid te duren voor zijn spieren sterker werden. Inmiddels was hij achttien en was het al bijna twee jaar geleden dat hij zich bijna had verongelukt. Maar hij herinnerde zich nog zoals de dag van gisteren hoe hij wakker werd en zijn benen het niet meer deden. Testen lieten blijken dat er een mogelijkheid was om zijn benen ooit weer te kunnen gebruiken, maar het kostte tijd. Zuchtend pakte hij zijn zwart met grijs gestreepte stropdas en knoopte die om zijn kraag. Over zijn hemd deed hij een blazer aan en in zijn haar wat gel. Zijn ogen gleden even over de wijzers die de tijd aangaven van zijn zakhorloge. Met de conclusie dat hij nog wel even een paar boeken bij de bieb kon halen voor het volgende lesblok begon kwam hij in beweging om richting zijn genoemde bestemming te gaan.

Stilte heerste in de bibliotheek. Medestudenten zaten aan lange houten tafels met hun neuzen over hun boeken gebogen. De een had een grotere stapel dan de ander naast zich, maar geen van hen keek op toen Sarovyr zo geruisloos mogelijk binnen kwam. Zijn aanwezigheid onopgemerkt duwde hij zich naar een paar kasten met thema's er in die hem boeiden. Lang niet alle titels kon hij lezen vanaf zijn huidige zitplaats maar een paar die hij wel kon lezen nam hij ter handen om even te spieken of het hem aansprak. Na een half uur had hij er een paar op zijn schoot om die te lezen voor hij ging slapen. Het was een bezigheid naast het leren. Veel kon hij niet meer, maar had zich er al overheen gezet. Om in de kerst naar zijn grootouders op Razen te gaan lag al in de planning. De vrijwel altijd zonnige planeet is waar hij zich kon ontspannen op de stranden met een cocktail in de hand, met, ahum.. Genoeg leuk uitzicht wat vrouwelijk schoon betrof.
Toen hij bijna halverwege een rij kwam zag hij een meter boven zijn hoofd een boek met een groene kaft waarop een drakenhoofd stond. Met zijn wenkbrauwen nieuwsgierig omhooggetrokken legde hij de boeken die hij al bij zich had op een lege plek. Met zijn armen duwde hij zich omhoog terwijl hij op zijn benen wiebelde. Vervolgens pakte hij een balk vast die de kast overeind hield waar de planken aan vast zaten. Echter, dat laatste dacht hij. Toen hij daar 1 van vast pakte waar slechts enkele boeken op lagen voelde hij hoe het in beweging kwam en er boeken naar beneden vielen. Toen hij hierdoor zijn evenwicht verloor greep hij snel naar een andere plank, waarbij deze naar hem toe werd getrokken en hij de lading tegen zich aan kreeg.
De balans op zijn wankele benen was hij hierdoor compleet kwijt en met een luide smak kwam hij deels tegen zijn rolstoel aan met een schouder waardoor een pijnscheut door zijn arm trok en voelde hoe zijn mauw kapot werd gescheurd en bloed er doorheen begon te sijpelen. Lucht werd uit zijn longen geperst toen een paar zware boeken op zijn borstkas vielen. Even met zijn ogen knipperend realiseerde hij een paar seconden out te zijn geweest en stonden een paar leerlingen over hem heen gebogen. ''Ik haal de dokter'' hoorde hij een blonde meid zeggen, terwijl Sarovyr al protesterend overeind kwam. Nope, nope. Een paar handen hielden hem tegen ''Blijf liggen, dat ziet er niet fijn uit'' zei een bruinharige jongen naast hem. ''Het gaat wel, heus.'' mopperde de Shadraan voor hij zich al weer in de rolstoel wilde hijsen. Echter hield een bebloede hand, zijn eigen, hem tegen zodra hij de armleuning pakte van zijn rolstoel. Terwijl hij een gezicht trok stroopte hij de mauw van zijn blouse op en zag hoe een flinke jaap zijn onderarm ontsierde. Met zijn donkere wenkbrauwen in een frons vloekte hij zacht. Kluns.