Wat ze van deze school moest vinden wist ze niet. Nou was ze er ook nog maar net, maar toch, het was hier raar. Het was zeker geen lelijk of raar gebouw, althans dat gold voor de meeste plekken, alleen de mensen konden zo raar zijn. Uiteraard had ze vooraf onderzoek gedaan en het leek haar en haar ouders geen slechte school, maar dat had er ook voor gezorgd dat haar verwachtingen redelijk hoog waren. En ze wist niet of de school deze verwachtingen waar zou maken. Misschien zou ze het weten als ze eindelijk een plekje vond om haar hobby uit te kunnen oefenen.

Het meisje was al een tijdje opzoek en was als eerste bij de gymzaal terecht gekomen, maar het was een oud en vies gebouw en de zaal en kleedkamers stonken naar zweet en waren smerig. Bovendien waren er geen spiegels in de gymzaal. Dus no way dat ze daar ging dansen.
En nu was ze bij de klaslokalen aan het rondlopen, in de hoop dat de school ergens een ruimte had om te kunnen dansen. Ach, natuurlijk was dat hier wel ergens; geen danszaal hebben was een schande. Elk fatsoenlijk gebouw had er een, alleen ze had hem hier nog niet gevonden.

Met een keurig tasje waar haar balletkleding en spitzen in zaten liep ze door de gangen. Verschillende lokalen voor verschillende magiesoorten was ze al tegengekomen, maar nog geen danszaal. Ze maakten het haar wel moeilijk hoor, waar kon die ruimte nou verstopt zijn? Het was, mede door de verhuizing naar Starshine, al een tijdje geleden dat ze gedanst had. En omdat het één van de weinige dingen was die ze echt leuk vond, vond ze dat heel erg. In de klasse waar het meisje vandaan kwam was het namelijk heel normaal om balletten of het spelen van een klassiek instrument als hobby te hebben. Terwijl enig gepeupel niet eens wist wat het was. En Bijou begon steeds meer het idee te krijgen dat er misschien wel eens heel wat van dat soort mensen op deze school konden rondlopen.

Ze zuchtte, voor haar gevoel was ze al een eeuwigheid aan het zoeken en nog steeds had ze niets gezien wat ook maar iets in de buurt kwam van een danszaal. Dan maar een van deze gewone burgers aanspreken, misschien konden die haar van dienst zijn. ”Hallo, waar kan ik de danszaal vinden?” vroeg ze aan de eerste persoon die ze tegenkwam. Een beetje ongeduldig stond ze erbij; ze had geen zin om te praten over allerlei koetjes en kalfjes. Schiet liever op, ze wilde dansen!

Alleen Ludwig please~

OOC: Hopelijk kun je er wat mee! c:

Dansen was het enige waar ze vroeger echt plezier in had gehad. Al die andere lessen waren maar saai of vervelend. Achteraf wel nuttig en haar kennis zou vast en zeker wel een keer van pas komen, maar toch waren de lessen niet erg uitdagend of leuk geweest. Bovendien kon ze via het dansen ook haar emoties kwijt, zich uiten. Als chique persoon uit een goed milieu werd er niet vaak naar haar emoties gevraagd en het was niet gepast om ze te uiten, tenzij ze positief waren. Maar uitbundig zijn mocht ook weer niet. Natuurlijk werd er wel uit beleefdheid aan elkaar gevraagd hoe het ging, maar het was dan weer beleefd en toepasselijk om te antwoorden dat het goed met je ging, ook al was dat niet het geval. En soms werd het Bijou gewoon te veel en werd ze gek van alle verplichtingen, dus kon ze dat kwijt in het dansen. Het was voor haar onvoorstelbaar dat niet iedereen kon dansen en niet alle gebouwen een danszaal hadden. Die realiteit zou haar nog snel duidelijk worden.

De persoon die ze aansprak was een jongen, duidelijk ouder dan zij. Hij leek haar en haar vraag niet verwacht te hebben, want hij stond haar een tijdje aan te kijken alsof ze niet uit dit universum kwam. Eindelijk kwam hij bij zinnen en gaf antwoord op haar vraag, maar hij wist het ook niet zo goed en stelde de gymzaal voor. Bijou slaakte een korte zucht, blijkbaar had ze niet de goede persoon aangesproken. ”Nee, alsjeblieft, de gymzaal is zó smérig, jakkes,” sloeg ze zijn voorstel af, ”Maar geen danszaal? Mijn excuses, maar dat geloof ik niet. Elk fatsoenlijk gebouw heeft er eentje.” Bij wijze van reactie op haar antwoord knorde zijn buik en de jongen schaamde zich duidelijk. Ze knikte kort om aan te geven dat ze het zou negeren en niet erg vond. Als ze hem beter kende had ze hem misschien wat voedsel aangeboden (mits ze hem mocht natuurlijk), maar ze kende hem niet, dus deed ze het niet.

Wat ze nodig had om te dansen? ”Oh, niet zo veel, ik heb alleen een grote spiegel nodig, een vlakke vloer, het maakt niet uit van welk materiaal, zo lang het maar hard is. Verder nog een muziekinstallatie of radio of iets dergelijks. En als het kan ook een barre,” legde ze kort uit. Misschien wist deze jongen toch wel een goede plek en was hij toch nuttig. En heel misschien zou ze hem dan wel een beloning geven in de vorm van voedsel of geld, hoefde hij ook niet meer onfatsoenlijk met zijn knorrende maag door de school te lopen.

OOC: Geeft niet! Volgens mij hebben ze dat niet nee, maar ik weet het ook niet xd