Savadors blik betrok meteen bij Ninurta's woorden toen hij werd tegengesproken. Zijn opgeheven glas hing er nu slapjes bij tussen twee vingers. 'Kennis is macht. Uiteraard is macht krachtig,' hield hij koppig vol. Hij nam nonchalant een slok om zijn woorden kracht bij te zetten. Wat dachten ze wel niet? Voor zover hij wist was iemand met kennis vele malen beter af dan iemand die totaal geen verstand had van magie en de valstrikken ervan, en die alleen maar hersenloos met een kollosale bijl in het rond mepte. Je kon met zoveel wapens overweg gaan, maar wat had je dan te beginnen tegen iemand die met behulp van magie je met een vingerknip ter plekke kon bevriezen? Niets. Kennis was alles, en dat wist hij. Savador luisterde met een ietwat jaloerse blik naar alle verhalen over gaves en krachten waar bekenden uit het gezelschap de beschikking over hadden. Zijn blik gleed naar Deshas toen het middelpunt van aandacht bij Rusalka bleef hangen, en hij een verhaal over zijn verleden begon. Hij luisterde zwijgend, evenals de rest. Toen Deshas zijn verhaal gedaan had ging Savadors blik even naar Rusalka. De ongemakkelijkheid die hij overduidelijk afstraalde was haast aanstekelijk, en de doodse stilte maakte het er niet gemakkelijker op. 'Dat is een heel verhaal,' verbrak Savador de stilte nadat Rusalka het verhaal compleet beëindigd had. Met een zucht liet hij het bloed in zijn glas rondkolken. Hij staarde er een tijd afwezig naar. Toen boog Savador zich naar voren en klopte Rusalka bemoedigend op zijn schouder. 'Een ziek verleden is er om vergeten te worden,' zei hij zacht.

Rusalka dronk in èèn keer zijn glas leeg. Hij luisterde maar met een half oor naar Savador. Hij zette het glas neer maar keek om toen hij Savador bemoedigend op zijn schouder voelde kloppen. Na zijn woorden gehoord te hebben glimlachte Rusalka even licht. ''Go raibh maith agat as do chuid focal'' zei hij zacht en niet zo snel zodat het makkelijker te volgen was. Rusalka had niet eens echt door dat hij naar het oud-Shadraans was overgestapt. Maar vrij vertaald zou het iets betekenen als 'bedankt voor je woorden'. Daarna kwam er weer wat leven in de doodse sfeer. ''Ik ben toe aan iets sterkers dan bloed'' zei hij nu iets luider terwijl hij èèn van de wijnzakken pakte die ook bij het gezelschap waren neergelegd. ''Ja, ik kan een borrel ook wel gebruiken'' verzuchtte Deshas die ook een wijnzak toegeworpen kreeg. Hij maakte hem open en nam een flinke slok eruit. ''Maar om even terug te komen op het onderwerp magie. Jullie hebben het veel ruimer Savador. Jij en Heer Deshas. Alles wat wij kunnen samen kunnen jullie in jullie eentje en nog meer dan dat'' zei Ceylin tegen hem. Veel magie bezitten als demon was schaars, daarom had de Heer of Vrouwe van het Duister altijd zoveel macht.

Savador schonk Rusalka een kleine glimlach terug. Daarna hoorde hij hem iets in het Oud-Shadraans zeggen. Het was niet zo dat hij er helemaal niets van verstaan had. Ongeveer de helft had hij opgevangen, dat automatisch in zijn achterhoofd werd vertaald. 'Geen dank,' zei hij zacht in zijn eigen gesproken Shadraans van nu terug. Savador trok zijn hand terug en ging weer recht op zijn plek zitten toen er wat leven in de brouwerij werd gebracht. Hij sloeg zijn glas achterover om evenals Rusalka en Deshas over te gaan naar de wijn. Meteen na het openen van de wijnzak nam hij een slok om de ijzerachtige smaak van het bloed weg te spoelen. Savador liet de wijnzak zakken en keek Ceylin aan toen ze tot hem sprak. Hij haalde glimlachend zijn schouders op. 'Het is niet dat het niet aan te leren is. Jullie zouden ook wel wat meer magie in de strijd kunnen gebruiken, in plaats van dat het enkel bij vechten met wapens en transformaties blijft. Je moet er alleen wel de vaardigheid voor hebben,' antwoordde Savador nonchalant, waarna hij nog een slok nam.

Ceylin keek Savador met een lichtelijk opgetrokken wenkbrauw aan toen ze hem hoorde praten over vaardigheden. Ze pakte een kokosnoot van haar bord af. ''Vaardigeden zeg je. Zoiets als dit: Aamon nu!'' riep ze uit en smeet de kokosnoot met een rotvaart naar zijn hoofd. In een flits was Aamon opgestaan, had zijn zwaard gegrepen en had de kokosnoot doormidden gekliefd terwijl die op de helft van zijn lemmet was. De twee helften van de noot kwamen nog rondtollend tot stilstand en de kokosmelk glom aan het lemmet van Aamons zwaard. Pas toen beide helften compleet tot stilstand waren gekomen veegde Aamon zijn zwaard af aan zijn broek en stak het terug in de schede waarna hij weer ging zitten. Ceylin keek weer naar Savador. ''Of bedoel je meer iets als dit: Ninurta denk snel!'' riep ze nu. Nog voordat ze uitgesproken was, had Ceylin haar duozwaarden getrokken en was met een razendsnelle sprong bij Ninurta. Vlak voor de zwaarden hem zouden doorklieven had Ninurta zijn eigen zwaard al alsof hij die de hele tijd vast had gehad en blokkeerde Ceylins aanval. Een reeks aanvallen en stoten volgde en Ninurta wist elk te ontwijken of te pareren. Nu zonder iets te zeggen smeet Ceylin een van haar zwaarden naar Deshas' hoofd. Die greep hem met een beweging die niet langer duurde dan een seconde uit de lucht. Ceylin keek Savador aan. ''Vaardigheden hebben we wel. Ik heb de meeste van deze jongens nog getraind. Aamon, Ninurta en zelfs Heer Deshas hier heb ik nog geholpen'' zei ze. ''Wat magie betrefd. Wij hebben geen leraren Savador. Wij moeten onze eigen krachten zien te ontdekken en wat we ermee kunnen. En dat gaat met vallen en opstaan'' zei ze.

Savador keek met een ruk op toen Ceylin plotseling met kokosnoten ging gooien. Hij voelde wat druppels kokosmelk zijn kant opspatten zodra Aamon het, alsof het voor hem in slow-motion ging, met zijn zwaard doorkliefde. Hij moest haastig zijn bord eten vastgrijpen toen Ceylin daarna met haar zwaarden in de aanslag op Ninurta afstormde, waarna hij niet wist hoe snel hij een stuk moest gaan verzitten om niet in het zwiepende zwaardgevecht dat daarna volgde verstrikt te raken. Alsof dat nog niet genoeg was suisde er één van Ceylins zwaarden rakelings langs hem heen richting Deshas, die het zo uit de lucht greep. Savador bleef nog een tijd versuft zitten en veegde loom de druppels kokosmelk van zijn wang. Het volgende moment stond er een kleine glimlach op zijn gezicht en haalde hij zwak zijn schouders op, alsof het hem niets deed. 'Je bent ermee geboren of niet,' reageerde Savador simpel op Ceylins laatste zin.

Ceylin opende haar mond al om een tegenreactie te zeggen maar Aamon kwam in actie. Hij stond op en legde zijn handen op Ceylins schouder. Hij oefende er een licht druk op uit en dwong Ceylin om hem aan te kijken. ''Ceylin luister, het is onbegonnen werk om hierover te discussiëren. Daar krijg je alleen maar haat en woede van als je zo doorgaat'' zei hij met een zacht stem tegen haar. Zonder Ceylin haar blik weg draaide van Aamon kon Deshas zien hoe haar spieren zich ontspande en niet langer in een gevecht positie waren. Zachtjes liet Aamon Ceylin toen weer los. ''Ik ga naar bed'' mompelde Ceylin bars terwijl ze wegliep en in het voorbij gaan haar gerepareerde uniform meenam en het zwaard dat ze Deshas naar zijn hoofd had gesmeten. Deshas keek haar even na. Ninurta stond ook op. ''Ik ga ook maar eens, ik heb de tweede wacht vanavond en daarvoor wil ik een beetje geslapen hebben'' zei hij terwijl hij dezelfde richting als Ceylin opliep. Deshas nam nog een flinke slok van zijn wijn. Hij had halverwege de nacht pas zijn wacht dus hij kon nog wel blijven zitten. Hij staarde zwijgend in het vuur net als Rusalka, Aamon en Kronos.

(Gaaf nieuw onderschrift Saffie xD )

(Danke ;D)

Als een dier dat overspronggedrag vertoonde, richtte Savador zijn blik het moment daarna in de donkere tuit van de wijnzak, alsof die heel interessant was. Intussen sprak Aamon Ceylin aan en probeerde haar wat te kalmeren. Hij had zich voorgenomen er geen woorden er meer aan te verspillen, want Ceylin hield hij liever te vriend. Savador keek haar zwijgend na en bleef zwijgen. Hij merkte nauwelijks dat Ninurta Ceylins voorbeeld volgde door ook zijn bed op te zoeken. Evenals de overgebleven mannen van het gezelschap, staarde hij roerloos in het vuur. 'Ik wilde haar niet boos maken,' verbrak hij de stilte plotseling zacht waarna hij achteloos zijn schouders ophaalde. Hij nam in de wedergekeerde stilte een slok uit de wijnzak voor hij zijn woorden vervolgde. 'Vrouwen. Moeten altijd het laatste woord hebben. Maar wee gedwee als een man toevallig ook zo denkt. Dan loopt het negen in de tien gevallen uit tot ruzie,' mompelde Savador erachter aan.

''Ceylin is niet zo als jij denkt Savador'' zei Aamon zachtjes terwijl hij zijn blik niet afwendde van het vuur. ''Ze is niet boos op jou, maar op zichzelf. Omdat ze zichzelf tekort heeft gedaan'' voegde hij daar aan toe. ''Ik heb je wel vaker wat verteld over Ceylin. Ze heeft de kracht van verleiding maar heeft ook wat van de krachten van haar ouders meegekregen. Haar moeder had de kracht van lust en haar vader kracht in het algemeen. Hoe dan ook, dankzij haar kracht zag men haar niet anders dan een mooie dansende vrouw. Is het je opgevallen dat Ceylin de enige vrouw is in dit hele kampement? Dat komt omdat de meeste vrouwen het niet zo ver schoppen. Ceylin heeft keihard moeten knokken om tot hier te komen en om respect van de mannen te winnen. Niet om haar uiterlijk, maar om haar strijdvaardige talenten. Als er dan iemand komt die zegt dat hij in zekere zin beter is komt dat aan als een harde klap. Vooral omdat ze weet dat jij het altijd van haar zult winnen Savador. Jij hebt haar eraan herinnerd dat ze het nooit van magiërs zou kunnen winnen. Maar door te reageren op jouw woorden heeft ze zich zwak getoont tegenover diegene waar ze respect van kreeg. Hierdoor heeft ze zichzelf tekort gedaan'' legde Deshas uit.

Savador keek van zijn wijnzak op toen Aamon op hem reageerde, en daarna naar Deshas toen hij zijn woorden aanvulde. Hij sloeg zijn ogen neer op het moment dat hij de eigenlijke reden van Ceylins tegensprekingen hoorde. Als hij het van tevoren al had geweten had hij wijselijk zijn mond gehouden, maar een discussie kon hij nu eenmaal moeilijk ontlopen. Hij besefte dat eigenlijk hij het was die altijd het laatste woord moest hebben. Het liet hem anders met een ontevreden gevoel achter. 'Ik denk dat ik haar mijn excuses maar moet komen aanbieden. Morgen, wellicht. Nu is ze vast niet in de stemming.' Savador slaakte een zachte zucht terwijl hij opstond. De lege wijnzak legde hij neer op zijn plek. 'En ik denk dat ik ook maar eens naar bed ga. In welke tent kan ik er nog bij?' vroeg hij zacht terwijl hij Deshas vragend aankeek.

Deshas knikte even kalm. ''Ik denk ook dat het beter is als je haar nu laat slapen. Ze zal het nodig hebben want ze moet vroeg op, ik geloof dat Ceylin vandaag de laatste wacht had'' zei hij terwijl hij even onzeker het overige gezelschap aankeek. ''Ja, Ceylin moet na mij'' bevestigde Kronos op Deshas' woorden. Rusalka keek even van Kronos naar Deshas nu. ''Nu ben ik de draad kwijt. Wie heeft welke wacht?'' vroeg hij even kort. ''Ik heb de eerste wacht. Ninurta de tweede jij hebt de derde, Heer Deshas de vierde, Kronos de vijfde en Ceylin de zesde vannacht'' lichtte Aamon zijn strijd collega toe. Deshas keek Savador even met een korte glimlach aan toen hij verkondigde dat hij naar bed ging. ''Verstandig plan. Jij hebt geloof ik niet zoveel slaap gehad de afgelopen tijd'' zei hij. Zelf zou Deshas het ook niet al te laat maken. Hij grijnsde even kort toen Savador vrowg bij welke tent hij er nog bij kon. ''Kijk dat is nou een van de extra's aan Heer der Duisternis of opvolger zijn. Je krijgt je eigen tent'' glimlachte hij. ''Vooral als je nagaat dat wij er eentje met ze alle moeten delen. En dan heeft Ceylin eigenlijk ook nog het grootste stuk omdat ze een vrouw is'' zei Kronos mopperend. ''Ze hebben een brede doek opgehangen om haar toch een beetje privacy te gunnen'' vertelde Deshas kort aan Savador. Rusalka stond inmiddels op. ''Ik breng je wel even naar je tent'' zei hij tegen Savador terwijl hij alvast vooruit liep.

Savador keek zwijgend van de één naar de ander toen er kort werd ingelicht over wie na wie de wacht had. 'Dan zoek ik haar morgen wel op,' besloot hij zacht. Als vanzelf verscheen er ook een kleine glimlach toen Deshas hem er één schonk. 'Inderdaad,' antwoordde hij op zijn woorden. Zijn glimlach verbreedde naarmate hij verdersprak. 'Ben ik even blij dat je mij als je opvolger hebt uitgekozen. Macht; het geeft me alleen maar voordelen.' Met een voldane uitdrukking op zijn gelaat had Savador zich al omgedraaid toen Rusalka zei hem wel naar zijn tent te willen brengen. 'Zie het toch niet zo somber in,' zei hij tegen Kronos, die mopperde over Ceylin die het grootste stuk van de gedeelde tent had ingenomen. 'Ik zou het alles behalve een ramp vinden als ik één vertrek met Ceylin moest delen, al zou ik in de badkuip moeten slapen en nam zij de rest in.' Hij keek het overgebleven gezelschap vanover zijn schouder even met een kleine grijns aan. 'Een goedenacht,' wenste Savador ze daarna toe, waarna hij Rusalka volgde die alvast een stuk vooruit was gelopen.

Deshas glimlachte nog even licht maar barstte in lachen uit toen hij hoorde wat Savador tegen Kronos riep. ''In zekere zin heeft hij wel gelijk Kronos'' zei Deshas toen hij een beetje uitgelachen was. Nu kon er toch ook bij de titaan een grijnsde vanaf. Rusalka hield zijn pas even in totdat Savador hem ingehaald had. Daarna liep hij kalm verder. Hij zweeg een tijdje terwijl hij doorliep. ''Ik hoorde dat de Heer op weg was naar de Grijze Torens, om met Lirrel te spreken. Weet jij waarom dat zo is Savador?'' vroeg hij plots zacht en keek Savador even met een zijlingse blik aan. Al gauw bereikte ze een zwarte tent. Een zelfde soort als die van Deshas. ''Dit is jouw tent. Die zwarte daar verderop is van Deshas en die witte daar is van mij en de anderen. Er hangt een brede hangmat in je tent volgestouwd met kussens en dekens, maar we hebben voor de zekerheid ook maar een gewoon matras neergelegd al is dat niet aan te raden. De kou van de grond komt erdoorheen en dan wordt je met stijve ledematen wakker morgen. Vandaar dat de meeste van ons de hangmat gebruiken. Het is sowieso makkelijker meenemen'' legde Rusalka hem uit. ''Als je verder niets nodig hebt, dan ga ik weer'' eindigde hij.

Savador liep met nog een kleine grijns op zijn gezicht bij het gezelschap vandaan toen hij Deshas achter hem in lachen hoorde uitbarsten. Hij zweeg toen hij en Rusalka uiteindelijk verwijderd waren van de wegstervende geluiden van het praten van Deshas en de rest, en ze het stille gedeelte van het kampement naderden. Savador bleef ongestoord voor zich uitkijken toen Rusalka hem naar de details vroeg over Deshas en zijn reis naar de Grijze Torens. 'Ja, dat weet ik,' antwoordde hij simpelweg. Hij zweeg een moment voor hij verdersprak. 'Maar ik weet niet of ik die informatie door mag laten lekken. Desnoods vraagt u het de Heer zelf.' Misschien had Rusalka het al geprobeerd maar er in gefaald de reden uit Deshas te krijgen, en deed hij nu een poging het uit zijn opvolger te krijgen. Dat zou niet gaan lukken zonder Deshas' toestemming. Savador bleef stilstaan voor de zwarte tent die hem werd aangewezen. 'Ik neem liever de hangmat,' besloot hij zacht na Rusalka's woorden. 'Verder heb ik niets nodig, Rusalka. Je kunt gaan.' Savador trok de tentflap voor de opening opzij, maar bleef nog even wachten op een reactie van Rusalka.

Rusalka antwoordde in eerste instantie niet op Savadors antwoord. ''Ik heb nog geen kans gezien hem onder vier ogen te spreken hierover'' zei hij daarna zacht. Hij knikte kort toen Savador zei dat hij niks anders nodig had. ''Een goedenacht dan maar'' zei hij kalm terwijl hij weer weg liep. Deshas keek even over zijn schouder toen hij Rusalka weer hoorde komen aanlopen. Kronos was ondertussen ook naar bed. Alleen Aamon en Deshas zaten er nog. En nu ook Rusalka weer. Deshas had ondertussen van Aamon gehoord over de bespreking en had op aanraden van Aamon een beschermend schild om en over het kampement heen. Met een lichte zucht was Rusalka weer gaan zitten. Hij pakte zijn wijnzak op en nam een slok. Hun vuurtje was nu het enige dat nog brandde. De rest was uitgemaakt en de soldaten waren naar bed gegaan. ''Weet u Heer. Uw opvolger lijkt me een nogal wantrouwig man'' zei Rusalka opeens. Deshas keek op. Hij nam eerst een slok van zijn wijn voor hij antwoord gaf op Rusalka. ''Het is een gesloten man ja, maar ik vertrouw hem volledig'' zei Deshas. ''U moet hem meenemen. Morgen bedoel ik. Als u naar de Grijze Torens gaat'' zei Aamon plots. Deshas keek hem even zwijgend aan maar reageerde er niet op.

Savador bleef met zijn rug naar Rusalka toegekeerd staan in de opening van de ingang van de tent, en reageerde niet op zijn woorden. Hij moest het Deshas maar eerst vragen voor hij naar hem toekwam. 'Een goedenacht,' mompelde hij zacht terug. Hij wachtte eerst tot Rusalka weg was voor hij de tent binnenging. Savador trok zijn kleding uit en legde het als een opgevouwen stapel op het matras op de grond. Dat zou hij toch niet gebruiken. Hij trok een dunne zwarte broek aan, maar geen bovenkleding. Er lagen zoveel kussens en dekens in de hangmat, dat dat gewoonweg niet nodig was. Hij zou zich alleen maar kapot zweten. Savador klom in de hangmat en zorgde ervoor dat het niet teveel heen en weer zwaaide. Daarna nestelde hij zich in de berg kussens en trok één van de dekens tot zijn buik op. Zodra hij zijn ogen had gesloten, dook er een persoon in zijn gedachten op die zijn rust kwelde; Ceylin. Met een ruk zat hij weer overeind in de hangmat. Waarom wist hij niet, maar hij kon haar moeilijk de hele nacht in piekeringen laten zitten. Hij had immers voor haar slechtgezindheid gezorgd. Even twijfelde hij of hij haar nu onder ogen zou komen en of het niet beter was om tot morgen te wachten. Savador liet zich toch uit de hangmat glijden. Op blote voeten en halfnaakt verliet hij geruisloos zijn tent om naar die van Ceylin te gaan. Het gras was vochtig en voelde koud aan onder zijn voetzolen. Hij wilde het nog snel even doen voor de andere mannen ook naar bed gingen. Voor de witte tent bedacht Savador zich echter dat Ceylin niet de enige aanwezig was. Ninurta moest er ook al liggen. Dat Kronos inmiddels ook naar bed was gegaan, had hij niet meer meegekregen. Dat weerhield hem er niet van om alsnog zijn excuses aan te komen bieden. Voorzichtig trok hij de flap voor de opening opzij en liep zo stil als hij kon langs de al slapende personen naar het doek, dat hoogst waarschijnlijk Ceylins deel van de tent was. In het duister kon hij moeilijk zien wie waar lag, maar hij lette er ook niet op. Om het doek niet teveel te laten bewegen, kroop Savador er onder door. Achter de doek, toen hij niet meer zichtbaar zou zijn voor de anderen, stond hij weer op maar bleef op zijn plek. Hij liet zijn ogen even aan het duister wennen om te zien of Ceylin op het matras of in de hangmat lag. 'Ceylin?' vroeg Savador daarna zacht.

Kronos die al half in slaap was, mede dankzij de wijn, opende half zijn ogen toen hij de tentdoek hoorde bewegen. Loom en slaapdronken opende hij half zijn ogen en zag een schim staan bij de tent opening. Omdat hij nog half in slaap was dacht hij dat het Rusalka wel zou zijn. En anders was het Aamon om Ninurta te wekken. Kronos gooide achteloos een kussen naar de schim terwijl hij iets bromde van 'stiller zijn, er proberen hier meer mensen te pitten'. De rest sliep daar gewoon doorheen. Toen Savador zachtjes Ceylins naam had gefluisterd schoot er iets uit de hangmat vlak naast hem omhoog. Ceylin had hem bij zijn arm gegrepen en had al een dolk in haar hand en in de aanslag. Haar blik was fel en meteen klaarwakker. Pas toen ze Savador herkende verslapte haar greep en liet ze hem los terwijl ze de dolk weer terug in de schede stopte die om haar heup zat tot ze een droge klik hoorde. ''Nooit slapende officieren wakker maken Savador. Ik had je strot door kunnen snijden'' zei ze zachtjes tegen hem. Pas toen zag ze dat hij alleen een broek aan had. ''Halfnaakte maniak. Hier, straks wordt je nog ziek'' zei ze op een wat licht bezorgde toon tegen hem terwijl ze een deken om zijn schouders sloeg. ''Kom zitten. Waarom kom je me midden in de nacht wakker maken?'' vroeg ze zachtjes.

Savador schrok zich wezenloos toen er iets vlak naast hem omhoog schoot. Hij had achteruit willen schieten, maar bedacht zich nog net op tijd dat het doek er nog hing. Bovendien werd hij bij een arm gegrepen waardoor hij niet makkelijk kon uitwijken, maar als tegenreactie werd zijn andere hand nog geen seconde later omringd door likkende vlammen. Hij liet het snel doven toen hij Ceylin herkende, en zij hem. Ook uit voorzorg dat hij met het licht van de vlammen geen anderen zou wekken. 'En ik had mijn andere hand kunnen ontvlammen. Dan had je nu in het ergste geval met tweedegraads brandwonden gezeten of erger,' siste Savador door het duister terug. Met tegenzin trok hij de dekens die Ceylin over zijn schouders legde verder over hem heen. 'Het is niet eens koud,' mompelde hij nog koppig. Hij klom naast Ceylin in de hangmat maar zweeg een moment toen ze vroeg waarom hij haar midden in de nacht wekte. 'Ik wilde mijn excuses komen aanbieden,' zei hij zacht. 'Het was mijn bedoeling niet geweest, maar een discussie moet ik winnen en laten eindigen met het laatste woord. Anders dan dat heb ik nooit gedaan.' Savador tikte met een strakke blik voor zich uitgericht tegen zijn oorbel. Hij haatte het om negatieve eigenschappen toe te geven. Hij haatte het ook om zijn excuses aan te bieden, vooral uit zichzelf.

Ceylin trok haar benen op om ruimte te maken in de hangmat zodat Savador ook kon liggen. ''Nou dan doe je die deken niet om'' mompelde haast onverstaanbaar toen Savador koppig zei dat het niet eens koud was. Ze zweeg toen Savador vertelde waarom hij hier was. Ze opende daarna haar mond maar sloot die weer toen ze wat anders hoorde. Haar puntige oren spitste zich terwijl ze luisterde naar hoe het tentdoek opzij geschoven werd. Ze sloot haar ogen toen ze luisterde naar de voetstappen die zich haast geluidloos door de tent bewogen. ''Aamon'' fluisterde ze zacht naar Savador. Niet lang daarna waren bewegingen achter de opgehangen doek te horen. ''Ninurta, wakker worden'' fluisterde de onmiskenbare stem van Aamon aan de andere kant. Het geluid van geschud aan een hangmat was te horen en even later een zachte onderdrukte kreun van Ninurta. Ceylin luisterde hoe Ninurta uit bed kwam, zich zacht aankleedde, zijn wapens meenam en de tent verliet terwijl Aamon zich juist ontdeed van zijn wapens, het meeste van zijn kleding en stilletjes in zijn eigen hangmat kroop. Ceylin wachtte nog een paar minuten voor ze zich nog dichter naar Savador toe bewoog. ''Je hoeft je excuses niet aan te bieden Savador. Ik zat zelf fout door te reageren. Ik ben niet boos op je'' fluisterde ze nu nog zachter dan eerst. Ze wist niet hoe snel Aamon zou slapen dus ze durfde niet harder te fluisteren dan dit.

Savador bleef strak voor zich uitkijken, maar het tikken tegen zijn oorbel stopte abrupt. Ook hij had geluiden gehoord binnen de tent. Hij bleef doodstil in de hangmat zitten en bewoog geen spier. Alleen zijn ogen waren gericht op de doek, alsof hij uit schaduwen kon aflezen wie of wat erachter binnen was gekomen. Hij draaide zich ook niet naar Ceylin toe toen ze zacht fluisterde dat het Aamon was. Aan het gefluister van inderdaad Aamon te horen om Ninurta te wekken voor zijn beurt om de wacht te houden. Evenals Ceylin hield Savador zich de komende paar minuten daarna zwijgende. Hij was pas weer bereid te spreken toen Ceylin weer begon te fluisteren. Hij moest zich nog steeds stilhouden om haar te kunnen verstaan. Haar gefluister was nu nog zachter. Toen haar woorden tot hem waren doorgedrongen schonk hij haar een opgeluchte glimlach, al wist hij niet zeker of ze dat in het donker kon zien. 'Toch zeg ik dat het me spijt. Ik wil je veel liever te vriend houden,' fluisterde Savador zacht terug. Hij trok de dekens om zijn schouders van zich af en steunde op zijn ellebogen om wat meer overeind te zitten.

Ceylin glimlachte flauwtjes terug toen ze op Savadors bleke gelaat moeizaam een opgeluchte glimlach kon onderscheiden op zijn gezicht. ''Ik jou liever ook'' zei ze zachtjes. ''Ga je mee met Deshas morgen? Naar de Grijze Torens en Lirrel? Ik hoorde van Deshas waarom hij daarnaar op weg was. Ik maak toch wel een klein beetje zorgen. Daimon is een gewaagd tegenstander, zelfs voor Deshas. Maar Lirrel is zelf ook geen engel. Zij is minstens zo gevaarlijk'' zei ze zacht. ''Heeft hij je al verteld wie Lirrel is?'' vroeg Ceylin zacht daarna. Ze probeerde recht in Savadors gouden ogen te staren maar het was moeilijk ze te onderscheiden in het donker. Ze zweeg daarna even. ''Zou je het me willen leren Savador? Magie bedoel ik?'' vroeg ze daarna. Die zin klonk nog zachter dan de rest maar er was een vreemd soort verlangen in Ceylins stem te horen. Ze hoorde Aamon aan de andere kant zachtjes mompelen in zijn slaap. Dat deed hij wel vaker als hij visioenen had terwijl hij sliep.

Savadors glimlach verbreedde wat bij het horen van Ceylins zachte woorden, blij om het feit dat dit probleem ook weer de wereld uit was. Zijn mondhoeken zakten echter weer naar beneden bij haar tweede vraag. 'Ik wil wel mee, maar ik heb het gevoel dat Deshas niet om mijn hulp vraagt. Dat ik alleen in zijn weg zal lopen als ik meega,' zei hij zacht terug. Hij schudde zachtjes zijn hoofd toen Ceylin vroeg of hij wist wie Lirrel is. Zijn oorbellen maakten daarbij zachte, klingelende geluiden. Savador bleef Ceylin door het duister even verbaasd aanstaren toen ze vroeg of hij haar magie wilde leren. Hij had gedacht dat ze er na die discussie al helemaal niets van wilde weten, om te bewijzen dat je zonder magie en met alleen eigen vaardigheden ook evengoed als winnaar uit de strijd kan komen. 'Als u dat wenst,' zei Savador uiteindelijk toch met een kleine grijns terug. Hij zei er maar niet bij dat je er wel de aanleg en een goede opbouwing daarvan er voor nodig moest hebben. Het had hem niet voor niets vijfentwintig jaar gekost voor hij zich er een meester in kon noemen. Bovendien wilde hij niet weer een discussie om niks. Savador hoorde Aamon zacht in zijn slaap mompelen, maar besteedde er geen aandacht aan. Hij bleef Ceylin door het duister met een zwakke glimlach aanstaren.

''Deshas is eigenwijs. Hij wilt je hulp niet omdat hij niet wilt dat jou iets overkomt. Hij geeft teveel om je daarvoor. Maar Deshas moet ook begrijpen dat jij geen klein kind bent. Jij kan jezelf ook best verdedigen. Het is denk ik alleen dat hij zo weinig echt trouwe en goede vrienden heeft gehad, dat hij jou niet kwijt wilt. Hij is weer eens overmoedig maar ik denk...dat hij jouw hulp beter kan gebruiken dan hij zelf vermoed'' zei Ceylin tegen Savador. Aan het klingende geluid dat zijn oorbellen maakte kon Ceylin opmaken dat hij zijn hoofd schudde op haar vraag over Lirrel. ''Lirrel is een oeroud wezen. Ze leeft al eeuwen in de Grijze Torens. Vele zeggen dat ze er al aan het begin was. Het begin van deze wereld. Ze is wijs maar vals en sluw. Het is moeilijk om haar voor de gek te houden. Ze zeggen dat Lirrel uit gestolen en vervloekt goud is gemaakt. Het lijkt ook net of ze van goud is. Zelfs haar huid. Dit gaf haar een vals karakter. Bij haar heeft alles een prijs, maar ze kan je wel alles geven wat je wilt zonder vervelende bijwerkingen. Maar de prijs is nooit goedkoop. Ik denk dat Deshas haar om raad gaat vragen, vanwege Daimon. Al heeft Deshas nogal een verleden met Lirrel. Lirrel heeft hem geholpen om de krachten van de demon die nu van hem zijn te bemachtigen. Maar, naar ik heb horen zeggen, heeft Deshas Lirrel toen moeten beloven haar een kind te schenken. Deshas is sterk, ook zonder de demon. Lirrel is ook machtig en sterk en zij wist dat als zij een kind van Deshas zou baren, dat haar kind dan ook ongelofelijk sterk zou worden. Maar ik weet niet of dat waar is. Deshas wou me nooit de waarheid vertellen. Ik weet wel dat hij je daar echt nodig zal hebben'' vertelde Ceylin zacht. Er verscheen weer een glimlach op haar gelaat toen ze Savadors laatste woorden hoorde. ''Dank je'' zei ze zacht.

Savador luisterde zwijgend naar Ceylins uitleg over Lirrel. Het klonk niet als het meest vredelievende mens van het Rijk. Hij sloeg zijn ogen neer terwijl hij in alle stilte nadacht. Het volgende moment keek hij weer met een vastberaden glimlach naar Ceylin op. 'Wees gerust. Ik ga met Deshas mee, maar niet direct,' zei hij zacht. Hij ging op zijn zij liggen zodat hij Ceylin door het duister beter kon aankijken. 'Ik vertrek een uur later na Deshas. Licht me van tevoren in welke richting en geef me genoeg spullen mee voor onderweg, en ik zal hem ongezien op de voet blijven volgen en te hulp schieten wanneer dat nodig is. Richten jullie je vooral op de bescherming van het kampement tijdens Deshas' en mijn afwezigheid, mochten er nog onverwachts een overgebleven troep rebellen in de aanval komen.' Savador streek zijn lange haar achter zijn schouders en scheurde zijn peinzende blik van Ceylin los. 'Al hoop ik niet dat hij te paard gaat. Grote kans van wel,' voegde hij er met een zachte zucht aan toe. 'Maar dat is geen ramp. Deshas' gezondheid gaat me voor.' Savador wuifde Ceylins dankbaarheid glimlachend weg. 'Geen dank. We moeten maar snel beginnen zodra ik terugkom,' zei hij zacht.

Ceylin grijnsde even breed. ''Ondanks dat ik jou nooit getraind heb Savador voel ik me zo trots als ik hoor hoe zelfverzekerd dat plan eruit komt. Geen zorgen. Ik regel wel dat alles morgen klaar staat voor je. Misschien kan ik Deshas zelfs zo ver krijgen dat hij vliegend gaat, dan kan jij hem in je slangenvorm volgen'' zei ze met veel enthousiasme en kon maar met moeite haar stem nog dempen. ''Alles hier gaat wel goedkomen, maak je daar maar geen zorgen om'' fluisterde ze nu weer zachtjes. Ineens sprong Ceylin de hangmat uit en liep naar de rand van de tent. Ze kon een stukje tentdoek daar opzij schuiven en gleurde even naar het vuur. Deshas zat er al niet meer en van Rusalka zag ze zijn grote gestalte al haar richting opkomen. Ninurta zat alert bij het vuur, terwijl hij op zijn schede met zijn zwaard erin steunde met zijn handen. ''Rusalka komt eraan. Misschien kan je beter terug gaan naar je bed Savador. Ik heb zowaar het idee dat morgen een zware dag gaat worden'' zei ze zacht tegen hem. ''Je kan hierdoor weg sluipen, dan heb je minder kans dat Rusalka of Ninurta je ziet'' zei ze daarna doelend op de opening waar zij net doorheen zat te gluren. Ze liep weer naar Savador. ''Goedenacht'' zei ze zacht terwijl ze hem zacht een nachtkus op zijn wang gaf. Een kleintje maar want ze wist dat Savador een relatie had met iemand anders. Het was ook niet anders dan als nachtzoen bedoeld geweest.

Savador grijnsde met Ceylin mee toen ze schijnbaar enthousiast was over zijn plan. 'Maak het niet te moeilijk voor jezelf, kind. Al ging Deshas te paard, dan kon ik hem nog wel bijhouden in slangengedaante. Goed, ik zal dan hoogst waarschijnlijk mijn grootte moeten aanpassen om niet op te vallen en me sneller moeten voortbewegen dan ik gewend ben, maar daarvoor kan zwarte magie in handigheid komen. Desnoods volg ik hem zelf gewoon te paard, mijn identiteit verborgen onder kap en mantel,' zei Savador simpel. 'Sst!' Hij drukte zachtjes een bleke wijsvinger tegen Ceylins lippen toen ze nog met moeite haar stem kon dempen. Hij keek zwijgend toe hoe ze een moment later uit de hangmat sprong om naar buiten te gluren. Savador liet zich stilletjes ook uit de hangmat glijden en liep naar haar toe. Hij bleef er kalm onder toen ze hem vertelde dat Rusalka eraan kwam, al kwam het wel op een ongelegen moment uit. Hij streek even zwijgend met twee vingertoppen over de plek op zijn wang waar Ceylin hem kuste. 'Goedenacht,' wenste Savador haar zacht terug toe terwijl hij kort met een hand over haar wang streek. Daarna schoof hij de tentdoek opzij en glipte hij er als een slang ongezien door. Half gebogen sloop hij van de witte tent naar de schaduw van een andere tent vlakbij en knielde er neer terwijl hij doodstil afwachtte tot Rusalka's gestalte uit zijn zicht was verdwenen. Vluchtig ging Savador in één rechte lijn terug naar zijn eigen tent, waar hij binnen nog even langs de tentflap de omgeving bespeurde of iemand hem gezien had. Toen dat niet het geval bleek te zijn, klom hij weer in zijn hangmat, waar hij de natte grasprieten onder zijn voetzolen wegveegde voor hij onder de dekens ging liggen. Savador sloot zijn ogen en dacht nog kort na over morgen, maar het duurde niet lang of hij viel in een diepe slaap.