Ivan had zijn zak gemaakt en met een grijns keek hij naar buiten, met zijn accepteringsbrief in zijn handen, hij was zeker blij dat hij was geaccepteerd voor als leraar gymnastiek te functioneren. In de brief stond hoe hun oude leerkracht was vertrokken naar Gren. Jep, dit was werkelijk perfect en hij griste zijn perkament van tafel en begon met ruwe letters te schrijven naar Nathalie. Een korte simpele brief om uit te leggen dat ze elkaar voorlopig niet zouden zien. Hij verzendde de brief met zijn novaanse kraai die hij van straat had geplukt toen het dier gewond was geweest. Dat was een week geleden en nu leek het wel alsof het beest niet meer van hem weg wilde. Ach, het maakte hem niet uit, hij fungeerde als brievenverstuurder. En eenmaal zijn kraai terugkeerde naar hem, vertrok Ivan met al zijn koffers richting de shuttle om dan, daar eenmaal aangekomen, alles weg te zetten en in de shuttle te gaan zitten. Vandaag was maar een rustige dag in de shuttle en Ivan begon langzaamaan weer honger te krijgen, iets wat zijn humeur naar beneden haalde, zijn blauwe ogen keken pissed off naar het reepje chocolade dat hij uit zijn koffer had gehaald en met nog steeds diezelfde geïrriteerde blik deed hij het plastiekje van de reep af. Met een zucht begon hij de chocolade op te eten, iets was zijn honger langzaamaan stilde.

Hij wist dat hij binnen een aantal dagen al een eerste les op poten moest krijgen en hij ging het gewoon simpel houden dacht hij, alleen wist hij nog niet wat ze gingen doen. Eenmaal hij zijn reep op had, was de shuttle al halfweg opweg naar de school waar hij les ging geven. Ivan gaf zichzelf de permissie om de rest van de tijd naar buiten te kijken, zijn slechtgezindheid was weer langzaamaan weggeëbt. Een zucht verliet zijn mond terwijl hij verveeld naar buiten keek. Dit ging nog lang duren en langzaamaan sloot Ivan verveeld zijn ogen...

Ivan werd net op tijd wakker door de beving die plaatsvond in de cabine van de shuttle waar hij inzat en zachtjes gromde hij, zijn hoofd vastgrijpend terwijl de shuttle met een enorme luide klap landde en Ivan haast van zijn stoel viel. Een laag gegrom kwam uit zijn mond en hij kneep zijn ogen dicht voor het felle licht dat door de uitgang van de shuttle kwam. Toch besloot hij op te staan, zijn koffers opheffend om dan uit de shuttle te stappen. Uit zijn zak haalde hij een verfrommeld stukje perkament waar de plattegrond van de school opstond. Hij wist meteen waar zijn kamer was en hij begon erheen te joggen, door de menigte van studenten door die hem aanstaarden en tegen elkaar begonnen te speculeren of dit de nieuwe Gymleerkracht was. Ivan kon het niet laten zelfvoldaan te grijnzen, hij wist dat het vrij duidelijk te zien was dat hij de nieuwe leerkracht was.

Langzaam deed hij de deur open en zag hoe de kamer kraaknet in orde was. Die Kana had tenminste de moeite genomen alles in orde te brengen voor hij deze positie afstond. Ivan zette zijn tassen in de hoek van de kamer en keek rond, de omgeving bekijkend. Zijn momentje werd helemaal verstoord toen er geklopt werd op zijn deur. “Binnen,” zei hij, een tikje geïrriteerd omdat hij meteen al op zijn eerste dag gestoord werd.

Ivan vond het verbazingwekkend hoe net deze vorige leerkracht was geweest, hij had gehoord dat hij homoseksueel was, dus aan de andere kant was het eigenlijk niet verbazingwekkend, homo’s waren vaak heel propere mensen en dat vond hij wel aangenaam. De eerste les die hij op poten moest krijgen ging simpel zijn, een simpel iets waar hij de leerlingen een uur zoet mee kon houden. Het ging wel aardig lukken eigenlijk, maar nu had hij een ander probleem, er werd geklopt op zijn deur. Met een geïrriteerde ondertoon in zijn stem riep hij: “Binnen.” Eigenlijk wilde hij nu niet gestoord worden, maar ach, misschien was het nog voor die oude leerkracht te doen en wisten sommigen nog niet dat hij het had gesmeerd.

De deur werd geopend en zijn ijsblauwe koude ogen keken de fragiele vrouw aan die kwam binnen gewandelt, meteen liet hij zijn ogen over haar lichaam gaan, van haar lichte lokken tot aan haar slanke figuur. Hij kreeg er een lichte glimlach uit en dan keek hij met een grijns naar haar kaken die kennelijk donkerder van kleur waren geworden. ’Uhm ja, oke, uhm ik ben dus opzoek naar mn kamer, en ik heb geen idee waar ik die ga vinden dus ik dacht klop ergens aan.’ Zei ze en meteen keek hij haar bedenkelijk aan, wat gaf ze als les...? hij was hier eigenlijk ook maar net, maar hij had wel een plattegrond gekregen, dus hij greep deze van zijn tas af en opende deze. ’Dus kun je helpen of uhm niet?’ vroeg ze zachtjes met een glimlach. ’Oh waar zit ik met mn hoofd, ik ben Alylore, nieuw hier.’
“Welke les geef je?” vroeg hij haar met een emotieloze stem die niets verraadde van zijn huidige emotionele staat, ze was knap en ja, Ivan wilde haar wel beter leren kennen. Maar hij moest niet verraden dat hij een probleem had. Hij kwam een tikkeltje dichter zodat hij naast haar stond en hij keek naar de kaart die hij open had gevouwen. “Nou dit is de leerkrachtenetage, en elke kamer heeft zo zijn naam, we moeten dan alleen uitzoeken de welke de jouwe is. Mijn naam is Ivan trouwens, leerkracht gymnastiek hier,” zei met een brede glimlach.