No rest for the restless

Zijn pen kraste zachtjes over de documenten terwijl hij woorden wegkraste en aantekeningen in de kantlijn zette, onderwijl een zachte zucht uitend. Zijn lippen prevelde mee met zijn eigen gedachten als hij dingen terug las. Af en toe onderdrukte hij een geeuw die zijn toch al vermoeide gezicht zowaar nog uitgeputter liet lijken. Het was uiteindelijk de onaangekondigde turbulentie van de shuttle waardoor Jareth zijn hand wegtrok voordat hij dingen doorstreepte die niet doorgestreept mochten worden. Hij wreef vervolgens met zijn duim en wijsvinger over zijn neusbrug in de hoop het slaperige gevoel wat van zich af te schudden. Dat heen en weer gereis de hele tijd begon hem inmiddels aardig de keel uit te hangen. Maar elke keer als hij op Gren of terug in Erdore was kwam er een nieuw bericht binnen dat hij weer ergens anders nodig was. Hij had in de afgelopen maand maar vijf keer in zijn eigen bed geslapen. Eén middag zonder werk. Eén vrije middag waarin hij even helemaal niets hoefde. Was dat teveel gevraagd?
Met de documenten even later weer in de map waarin hij ze ontvangen had ging Jareths blik naar het raam waar hij inmiddels het bekende terrein van de school zag. Niet dat hij er lang van zou kunnen genieten aangezien hij voor zijn vetrek van Gren al had moeten beloven de week erop terug te komen. Maar dat was volgende week. Nu... moest hij eerst terug naar Erdore en kon hij hopelijk wat slaap inhalen. Bijna alsof zijn longen zijn gedachten hadden gehoord moest hij even zacht hoesten. Het gebrek aan slaap begon hem eindelijk in te halen, wellicht.
Zodra de shuttle op de grond niet langer het bekende gebrom produceerde stond hij langzaam op om achter de stroom van uitstappende mensen aan te lopen. Alleen maar om bij het uitstappen tegen iemand aan te botsen die toch niet door had willen lopen en hij dat, met zijn slaperige kop, niet had opgemerkt. De map vloog uit zijn handen en schoof over de grond. Geweldig. Jareth begon zich tussen de mensen door de wringen, zijn ogen gericht op de grond voor hem.

Gereserveerd voor Tessa

Met een glimlach op haar lippen en Queen die nog op haar nest lag en toe keek hoe ze over de troep in haar kamer stapte. Fran haar kant was altijd zo netjes. Ze keek naar het spul wat uit Queen haar nest was gevallen en schopte het de denkbeeldige lijn die ze handhaafde met Francesca. Ze kon zich nog wel herinneren hoe jaloers ze was geweest op haar zus toen ze bij haar in huis kwam wonen. Maar nu was het gewoon haar kleine zusje. Naja klein ze waren beide intussen in de twintig. Ze keek tevreden naar de rommel die ze op Franny haar kant had gekregen en liep naar de deur terwijl ze haar tas vast greep en deze bij de hendels over haar schouder hing. Ze floot kort waarop Queen meteen de deur uitvloog. Ze glimlachte toen ze de de deur achter zich sloot en de wyvern op haar schouder zakte.
Op weg naar het landingsplatform om langs haar vaders te gaan als een verassing. Gewoon omdat het kon. Zoekend naar haar koekje die ze zeker weten in haar tas had gegooid liep ze zonder te kijken over het platform, er vanuit gaande dat ze naar de shuttle naar Cassia liep. Ze botste zo tegen iemand op en keek op vanuit de schrik. 'Oh pardon!' Zei ze met een glimlach op haar lippen. Queen schoot van haar schouder zo de map van de grond scheppende en landde weer op Paisley haar schouder waardoor Paisley een klap van de map kreeg. 'Queen pas je op voor mijn hoofd?' Zei ze geïrriteerd tegen de kleine wyvern terwijl ze de map uit haar bek trok. en haar andere hand op haar voorhoofd hield en kort er over wreef. Ze keek kort naar de kaft van de map en reek hem uit naar de groenharige man. Ze keek met haar helderblauwe ogen snel om zich heen. 'Dit is niet naar Cassia,' zei ze gehaast terwijl ze zich omdraaide naar het platform naar de waterplaneet zag ze zo de shuttle vertrekken.

@Jareth

Hij zag het voor zijn ogen gebeuren. Het kleine draakje dat naar de grond stoof en de map voor zijn voeten van de grond plukte om het daarna mee te nemen naar vermoedelijk zijn eigenaar. Automatisch ging zijn blik daarop omhoog waarbij hij nog net zag hoe een jonge vrouw met diezelfde map voor haar hoofd geslagen werd. Nu hij beter keek merkte hij dat dit de vrouw was waar hij net nog tegenop gebotst was. Zijn blik gleed even kort over haar heen. Buiten de opvallende draak, of wyvern moest hij zeggen, die op haar schouder zat leek ze ouder dan de gemiddelde leerling. Ze was in elk geval langer dan de meeste studenten. Hij was zelf amper een kop groter. Haar ronde, ietwat bleke, gezicht werd omlijst door een waterval aan krullende lokken in een lichte blonde tint. Het sloot aan bij het blauw van haar ogen, vergelijkbaar met de eerste wintervorst. Cassiaans zou je zeggen als je in een eerste oogopslag naar haar keek.
Hij was op nog geen meter afstand voor haar neus geëindigd toen haar wyvern de map bij haar had afgeleverd. Toen ze het ding naar hem uitstak nam hij het voorzichtig weer aan. 'Bedankt,' sprak hij ergens wel een beetje beschaamd voordat hij het snel terug in zijn tas stopte om weer op te kijken bij haar woorden. 'De shuttle naar Cassia? Die heb je net gemist vrees ik,' sprak hij met een korte blik op de opstijgende shuttle. Maar ja, daar was ze zelf inmiddels ook achter gekomen. 'Ik denk dat de volgende over een half uur vertrekt,' ging hij verder terwijl zijn ogen zich weer op haar vestigde. 'Als je wilt, kan ik met je blijven wachten,' hij voelde zich een klein beetje schuldig. Als hij niet zo stom was geweest alles uit zijn handen te laten vallen dan had ze haar shuttle misschien nog gered.

@Paisley

Met een zachte zucht keek ze naar de shuttle die steeds kleiner werd en uit eindelijk uit haar zicht verdween. Ze sloot kort haar ogen, ze opende ze met een korte nee-schudding en haar wenkbrauwen die verder op haar voorhoofd stonden voor een moment. Dat kreeg je als je onoplettend gewoon maar een platform opliep zonder te kijken waar hij heen ging of door niet op tijd op te staan, niet dat ze plannen had. Haar ogen dwaalde af naar de man aan wie ze de map had gegeven. De licht blauwe blik ging kort over hem heen, ergens kwam hij haar heel bekend voor. Ze kon het niet 1.. 2.. ja wel ze kon het plaatsen. De legendarische magiër van Gren, Jareth. Ze volgde de lange groene lokken naar beneden tot aan de punten. Ze keek op bij zijn woorden en knikte grinnikend. 'Dan heb ik een half uur om over mijn zondes na te denken.' Zei ze grinnikend terwijl haar hand over de gladde buik van de wyvern kriebelde zonder het echt door te hebben. Haar mondhoeken krulde verder omhoog toen hij aanbood met haar te wachten. Ze stak haar hand uit, 'mijn naam is Paisley en dit is Queen' Stelde ze zich voor aan de man terwijl ze haar andere hand over Queen haalde. 'Maar ik kan mij ook voorstellen als u betere dingen te doen hebt dan een beetje mij gezelschap houden tot de volgende shuttle gaat.' Ze ze met een glimlach, ze moest er niet aan denken de baan te hebben die hij had. Ergens had ze het idee dat je toch wel het schoothondje was van de regering of het koningshuis van de planeet. Maar buiten dat alles het niet ouder worden, bah iedereen verliezen om wie je geeft. Dat moest pijnlijk zijn.

@Jareth

Haar gegrinnik had iets opbeurends ondanks dat hij zich kon voorstellen dat ze baalde over het missen van haar shuttle. Het was hem ook wel eens overkomen. Ze waren niet blij geweest toen hij die dag te laat de vergadering binnen was komen lopen. Maar ja, zo waren ze nog steeds afhankelijk van de grillen van shuttle tijden. Haar glimlach werkte bijna aanstekelijk. Toen ze haar hand uitstak nam Jareth deze aan om hem even te schudden. 'Aangenaam Paisley. En Queen natuurlijk,' sprak hij met een smalle glimlach en een lichte hoofdknik naar de kleine wyvern die het zich gemakkelijk had gemaakt op de schouder van de jonge vrouw. 'Jareth Merewode,' stelde hij daarna zichzelf voor. Blijkbaar was het niet eens echt nodig geweest om zichzelf voor te stellen. Tenminste, haar woorden lieten duidelijk merken dat ze al een goed idee had wie hij was voordat hij zichzelf aan haar had voorgesteld. Het zou het haar wel zijn. Dat kon niet anders. De groene lokken waren vaak een groot herkenningspunt. Of een mikpunt van spot door bepaalde collega's of leerlingen die geen idee hadden wie hij was. Ook kreeg hij regelmatig de vraag of het zijn natuurlijke haarkleur was. Het antwoord maakte meestal niet uit. Zelfs als hij mensen probeerde te vertellen, met een zucht, dat het ja inderdaad echt zijn eigen originele haarkleur was, geloofden ze hem vaak nog steeds niet. Dat was dan meestal het punt waarop Jareth zijn schouders ophaalde en het maar accepteerde.
Hij begreep waar ze op doelde. Eigenlijk had hij ook niet de tijd om een half uur op een shuttle te wachten waar hij niet eens in mee moest. Maar het idee om terug te gaan naar Erdore voor nog meer werk overtuigde hem ervan om eens niet te doen wat hij zou moeten. 'Wat is een half uurtje wachten. Daarbij voel ik me een beetje schuldig. Misschien dat je je shuttle nog had gered als we niet tegen elkaar op waren gebotst,' sprak hij. Even pauzeerde hij. 'Tenzij je liever hebt dat ik ga natuurlijk,'
Hij wilde zich ook niet aan haar opdringen. Al klonk een leuk, niet werk gerelateerd, gesprek voor de verandering wel annlokkelijk.

Langzaam zette ze wat stappen richting het andere landingsplatform, ze moest daar toch zo meteen zijn. En ze zag zichzelf er nog wel voor aan de volgende ook nog eens te missen. 'Je hoeft je niet schuldig te voelen hoor, ik had waarschijnlijk nog geëindigd op Gren als je niet op mij op was gebotst. Moet ook niet verzonken zijn in gedachtes als ik hier loop.' Grinnikte ze opnieuw met een zachte glimlach op haar lippen keek ze naar de legendarische magier. 'Nee, nee, blijf. Vind het wel gezellig als je blijft' zei ze met een glimlach op haar lippen.
Ze stopte weer om te wachten of hij zou volgen naar het Cassiaanse platform. 'Alleen als ik hier ga wachten ga ik de volgende denk ik ook missen.' Zei ze vrolijk. De kleine wyvern vestigde haar ogen op de groene haren bijna alsof ze het aanzag voor eten. 'Maar heb je zelf huisdieren?' Vroeg de zilverharige dame nog eveneens even vrolijk.

@Jareth

PROFILE MAGICIAN

» Restless
» Some rest...
» can't rest
» Get some rest to think
» Searching for my own rest

No rest for the restless

No rest for the restless

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen