Het groene grasveld in de ochtend. Alles was nog nat door de dauwdruppels, waardoor de opkomende zon het gras liet schitteren in de zon. Yué liep rustig en stilletjes naar het grasveld. Een eerste nacht achter de rug. Het verwonderde haar dat er ook andere Novanen hier waren en de meeste Shadranen haar compleet negeerden. Het was ochtend maar school was nog niet begonnen. Ze moest wennen aan de nacht. Het was toen ontzettend donker, in tegenstelling tot Nova, waar het altijd licht was. Ook de bodem straalde geen licht uit, maar was groen, grijs, bruin of een andere dergelijke kleur die mogelijk was voor een vloer of bodem. Rechtsboven haar schouder vloog Novachi, die de hele tijd als een soort van nachtlampje bij haar sliep: Totdat anderen begonnen te klagen over veel te veel licht, en dat ze niet konden slapen. Misschien was dat niet echt een goede zet, dacht Yué. Ze wilde vrienden maken, maar ook niet voor lafaard aangezien worden. Afscheid nemen van Novachi deed ze dus echt niet. Ze deed een lok van haar witte haren achter haar oor en zuchtte. Toen keek ze naar het grasveld. Het schitterde in de zon, maar niet zo mooi als op Nova. Ze wilde op het gras gaan zitten of staan, maar het leek haar niet zo'n goed idee, aangezien alles vochtig was, en dat niet zo fijn was aan haar voeten. Ze keek recht in de blauwe ogen van Novachi, en die keek terug. Het was een schat maar ze had nu wel iets anders aan haar hoofd. Straks moest ze weer naar Light Magicians les van Miss Malaika, wist ze. Oh ja, de dag ernaar kreeg ze les in het atelier. Dat leek haar best spannend: Zat ze niet tussen Novanen, maar ook tussen Shadranen, Razenen, Puffoonen en andere magicians die ze niet allemaal kon opnoemen. Hoeveel planeten waren er ook al weer? 6 elementen en 1 schoolplaneet waar ze nu op zat. Dus dat waren zeven planeten. Niet te geloven dat ze die allemaal had bezocht. Razen was best mooi, ontzettend heet maar het had toch weer een andere sfeer dan op Nova, ook al was het redelijk dicht bij de zon. Of Erd was ook ontzettend mooi, maar daar vond ze de zon te ver weg staan. Eigenlijk was Nova voor haar de beste planeet die ze zich kon bedenken. Ze luisterde naar het rustige gezang van vogels. Hadden ze die op Nova? Daarvoor had ze nooit tijd om na te denken, meestal was Yué vaak druk bezig met iets. Nu had ze tijd, even tijd om tot rust te komen, wat haar kalmeerde. Toen hoorde ze voetstappen. Ze draaide zich om en met haar blauwe ogen keek ze in andermans ogen waarvan ze niet wist hoe ze over hem moest denken.

[inspiloos :3 &'nd Yusei :3 ]

Yusei zuchtte zachtjes. Hij was nog niet eens een week op Starshine en hij mistte zijn brommer nu al. Daar croste hij vaak op door de straten. Altijd lachen hoe die mensen hem bewonderend en verwonderd nakeken, alsof ze nog nooit een brommer gezien hadden. Hij was afkomstig van Razen, wat je niet zou zeggen als je op zijn haarkleur zou afgaan. Die was zwart, met blonde plukken erin. En ja, het was zijn normale haarkleur, geen verfmiddelen of andere shit voor gebruikt. Hij wreef over zijn achterhoofd. Hij was hier dus een nieuweling en gelijk al een zesdejaars, aangezien hij achttien jaar was. Zijn vader was vermoord door Shadranen waarmee hij een deal gesloten had – voor drugs- maar wat totaal misgelopen was, zijn moeder had Yusei nooit gekend en Yusei haar dus ook niet, haha, logisch, als je er zo over nadacht. Yusei lachte en lachte. ‘Grappig,’ zei hij daarna droog, waarna hij weer verder liep. Hij merkte dat sommige mensen naar hem keken. Oh… Maar hij wist wel hoe hij de meisjes van zich af kon schudden. Nou ja, eerder de bitchies. Een blonde tut keek namelijk de hele tijd naar hem, naar zijn haren. Hij zuchtte, keek opzij, liet een charmante lach zijn en een diepgaande knipoog. Het meisje bloosde en keerde zich om. God, als hij zijn vrienden bij zich had – die allemaal op Razen High nog zaten, de geluksvogels – hadden ze moeten lachen. Om maar straight to the point te gaan over Yuseis karakter: hij was een aardige, spontane jongen, kwam veel op voor zijn vrienden en als hij een ochtendhumeur had – en die had hij negen van de tien keren wel, ongeveer tot twaalf uur ’s ochtends of totdat hij een douche nam – kon je beter uit zijn buurt blijven, maar verder was hij wel oké. Vond hij toch.

Het was eigenlijk best grappig dat hij nou net de shuttle – met zijn koffers in zijn handen, die tot overmaat van ramp een rozige tint hadden. Nu was het mysterie waarom zijn beste vriend zo zat te lachen bij het vertrek ook meteen opgelost, schoot hem te binnen – naar Starshine genomen had. Zoals je misschien al las in deze chaotische post, dacht hij veel na. Hij zuchtte even en wreef over zijn achterhoofd. Als hij zijn motto ‘Je mag geen meisjes slaan’ zou laten zakken, had hij er nu al een paar tegen de grond gemept. Hij was niet eens knap. Hij was gewoon een doorsnee persoontje die toevallig op Starshine gekomen was. En als het om zijn haar ging: daar moest je zijn moeder voor beschuldigen. Het enige mooie wat hij vond van zichzelf – en dat was hij nog tactisch over zichzelf, hè, wat gebruikte hij toch moeilijke woorden, hij wou dat hij een woordenboek bij zich had, dat zou het leven een stuk makkelijker maken, zo’n digitale woordenboek die je in je zak kon steken en die dan met zijn of haar langzame stem de betekenis van een woord zei, maar ja, zo ver was de technologie nog niet. Oké, nu terug naar het onderwerp – en daarmee ook wel fijn over zichzelf sprak. Hij liep richting het grasveld – jammer dat hij geen Puffoon beheerste, dan kon hij vliegen. Of hij kon Red Bull drinken. Red Bull gaf je immers vleugels! – en zag een meisje zitten. Zijn blauwachtige ogen keken recht in haar ogen. ‘Wel, hallo!’ zei hij duf en hij stak zijn hand omhoog als een soort begroeting. Yusei zelf vond dat hij er eerder als een verrekte agent uitzag die net een bestuurder tegenhield die veel te hard reed en onder indruk van alcohol was. ‘Ik ben Yusei. Ik ben nieuw hier.’ Zou deze griet ook naar zijn haren kijken? Geen charmante lachjes en knipogen meer, dadelijk was hij zijn mond, tand of oog kwijt.


- Hopelijk kun je een beetje lachen met Yuseis post xd -

‘Wel, hallo!’ zei hij terwijl hij nonchalant zijn hand als een soort van begroeting omhoog hield. Yué schatte hem in als 18 jaar, maar ze kon het ook verkeerd hebben. De toon beviel haar niet echt, niet van "Haha, ik heb iets kwaads in de zin.", maar ook niet echt een serieuze toon. Vreemd genoeg hield Yué meer van oprechtheid en serieuze mensen. Of hij was van plan een beetje lollig te doen, dat kon natuurlijk ook. Soms had Yué ook zo'n moment dat ze dat wel grappig vond. Maar op dit moment had ze een soort van ochtendhumeur in de stijl van: Ik ben ontzettend stil want ik wil het rustig hebben. Niet van: Ik ben chagrijnig, de eerste die tegen me praat kan een klap verwachten. ‘Ik ben Yusei. Ik ben nieuw hier.’ Hij was ook al nieuw? Tjonge, er komen serieus telkens de hele tijd nieuwe studenten. Yué probeerde de planeet te ontdekken waar Yusei vandaan kwam. Tja, zwart haar maar met blonde streepachtige dingen. Blauwachtige ogen. Nou, in ieder geval kwam deze niet van Shadra... toch? dacht Yué in zichzelf. Wel interessant haar, maar Yué ging niet de hele tijd kijken naar zijn haar omdat ze kleiner was dan Yusei, zodat ze eigenlijk tegen zijn kin aankeek, zodat ze een stijve nek kreeg als ze keek. Misschien was dat wel een beetje overdreven maar toch. Bovendien zou het een beetje vreemd zijn om telkens naar zijn haar te kijken, misschien wel onbeleefd. Oh nee, dat wilde Yué niet hebben. "Ik ben Yué" stelde Yué zich dan maar voor. Haar stem klonk zachtaardig, zacht als boter waar je in een keer met zo'n botermesje doorheen kon snijden. "Ik ben pas gisteren aangekomen hier van Nova." Ze wist nog dat ze vertrok. Ze wilde gewoon op de middelbare school in Nova blijven maar het moest per se van haar moeder. Wie was ook al weer de hoofdmeester hier? Hoe heette die nou? Eerst was het een aardige vrouw toch? dacht Yué. Oh ja, de nieuwe hoofdmeester heette meester Savador. Wat was dat ook al weer met hem? Shadraan die Razen-magie had gestudeerd? Dat was het waarschijnlijk wel. Nou, aangezien er geen seriemoordenaar sinds die nieuwe hoofdmeester er is bezig is, zal meester Savador niet psychisch gestoord zijn en niet het universum willen overnemen en Nova compleet vernietigen hopelijk. Alles is onzeker immers.

Novachi vloog van haar rechterschouder naar haar linkerschouder voor wat aandacht, maar Yué negeerde hem even. Ze had al de hele ochtend aandacht gegeven en nu vond ze het wel weer genoeg geweest. Uiteindelijk gaf Novachi het op en ging op haar schouder leunen. Hij voelde warm aan, Novachi. "Hey, die nieuwe hoofdmeester, ehm... Meester Savador..." Yué keek even schichtig om haar heen om te checken of ze het wel goed had gezegd van dat 'meester'-gedoe. Dat was immers verplicht op de school. "Wat is hij voor type?" Yué had hem nog nooit gezien, noch gesproken. Alleen haar moeder had een brief gestuurd met waar ze haar aankomst aankondigde. Yué wist niet of hij had geantwoord of een of andere secretaris ofzo die dat allemaal zat te regelen. In ieder geval was die brief wel goedgekeurd anders was ze niet op StarShine Academy, of stond ze hier te praten met Yusei waarvan ze nog steeds niet wist van welke planeet deze afkwam. "En, van welke planeet kom je?" vroeg ze, lichtelijk nieuwsgierig naar waar Yusei vandaan kwam. Die ene lok die ze zojuist nog had terug gedaan in haar haar was weer losgekomen. Ze deed de sneeuwwitte lok weer terug achter haar oor. Novachi maakte een vreemd geluidje dat waarschijnlijk duidde op verveling. Ze waaide even naar Novachi zodat zich ergens anders kon vervelen en vliegen tegelijk. Lichtelijk geïrriteerd verliet die haar schouder en vloog maar het gras in. Het was net een buitenlamp die nog aanstond. Ze wachtte maar af op antwoord en probeerde haarzelf te onderdrukken niet een hele vragenlijst op hem af te sturen.


- Muhaha :3 een halve regel meer >3 -