Met een kam in zijn hand en zijn blik gefocust op zijn eigen spiegelbeeld, stond Eye voor de spiegel. Hij keek even naar zijn haar. Altijd was het moeilijk om die verdomde haargrens te vinden. Nou ja. Hij kon natuurlijk ook gewoon zijn pieken over elkaar heen laten gaan. Hoe dan ook, het vloog toch weer elke kant op en piekte alle kanten uit. Iets wat hem volgens veel vrouwen schattig maakte, maar iets wat hem volgens zichzelf vreselijk geïrriteerd maakte. De enige reden waarom hij het leuk vond om het te dragen, was omdat de kleur van zijn vader afkomstig was. En ook omdat het prachtig schitterde in de zon. Tenminste, als hij een goede shampoo gebruikt had. Hij schaamde zich eigenlijk niet over het feit dat hij als jongen shampoo moest gebruiken. Waarschijnlijk moesten wel meer jongens dat. Hij keek naar zijn blonde pieken en begon ze met zijn handen te bewerken. Eigenlijk had hij nooit veel geduld gehad om zijn pieken te fatsoeneren met een dameskam. Hij begon het helemaal wild heen en weer te schudden, schudde zijn hoofd naar link en naar rechts en kamde er tot slot enkele pijnlijke klitten uit. Ja, zo vond hij het plaatje veel mooier! Hij keek naar zichzelf en grijnsde even. Hij was echt een grappige jongen, vond hij zelf. Niet echt getalenteerd, alleen maar grappig. Hij bleef naar zijn eigen spiegelbeeld kijken, waarna hij zich omdraaide, een spijkerbroek aandeed en daarna een t-shirt en daarna een grijs vest met een zwarte doodskop erop. Hij keek naar zijn kledij in een langwerpige spiegel. Hij vond het wel leuk. Hij deed zijn sneakers aan en begon toen richting de trap te lopen. Het rook naar zweet en aftershave op de jongensslaapzaal. Alleen zijn eigen aftershave rook hij niet zo heel sterk.
Genoeg over aftershaven. Eye liep richting de trap en sprong met drie treden tegelijk de trap af. Trapje springen was altijd leuk. Hij keek al uit naar morgen. Dan zou hij naar zijn vader gaan. Naar het kerkhof, lekker vertellen over Libby en Wren, die hij nog maar pas ontmoet had. Over dat meisje bij het lanceringsplatform had hij al verteld. Hij noemde haar Linde, omdat dat makkelijk te onthouden was. Hij was sowieso niet goed in achternamen en voornamen. Hij lachte even en keek naar het grasveld. Hij had eigenlijk best wel zin om er languit in te gaan liggen. Gewoon, om even lekker uit te rusten en te genieten. Hij liep dus richting het grasveld. De zon scheen fel op zijn lokken, wat het deed schitteren. Hij keek even naar de zon en kneep daarna meteen zijn ogen dicht. Als hij te lang zou blijven kijken naar de zon, zou hij dadelijk nog verblind worden. Niet dat hij dat heel erg zou vinden, alleen wel jammer als dat zijn zicht voor de rest van zijn leven zou verpesten. Kon hij niet meer naar vrouwtjes kijken. Hardop begon hij te lachen. Wat was hij toch ook een sukkel. Zulke gedachten had hij nu echt van zijn vader! Hij grinnikte en ging liggen in het gras. Met zijn ogen dichtgeknepen en zijn armen onder zijn hoofd, was zijn blik naar de zon gericht.
- &Chimeare -
PROFILE
Onderwerp: A moment rest 
do jul 28 2011, 18:53
