Enya liep op Malekith af en pakte hem vast bij zijn schouder, zodat ze niet omviel. Ze zette haar knieën in de holtes van zijn vleugels zoals ze al eerder had gedaan. Ze hees zich omhoog, en ging zitten zoals ze de vorige keer zat. Op één ding na, ze sloeg haar armen om hem heen in plaats van dat ze zich aan zijn veren vasthield. Malekith grijnsde even toen hij het voelde, en keek toen even om. Hij zag dat Enya's ogen een beetje licht gaven, en herinnerde zich toen waardoor het kwam. "You will not need that now, this time we'll be one, like tonight." Zei hij zachtjes. De zilveren gloed waar Malekith mee bedekt was kroop via Enya's armen haar lichaam op. Ze zaten nu als het ware aan elkaar vast, nu waren ze één. Malekith grijnsde tevreden. "You're ready?" Zei hij vrolijk, maar stiekem wist hij het antwoord al. Als een beest keek hij vooruit, en zette zich af van de grond. Hij vloog gelijk naar boven, en bleef zo een tijdje klimmen. "I'm going to show you the night." Fluisterde hij doelgericht, en vloog met een enorme snelheid omhoog. Ze waren zo'n honderd meter boven de grond toen Malekith stopte, en weer recht vloog. "De meeste mensen denken bij nacht dat het eng en donker is, maar niets is minder waar." Begon hij blij, en ging even wat minder snel vliegen. "'s Nachts ontwaken er niet alleen bijzondere dieren, maar ook de sterren en hun licht. Alles in de wereld doet er aan mee. Vanaf de grond zie je dat niet, maar vanaf de hoogte waarop wij zitten is het magisch." Precies op dat moment vlogen ze hoog boven het stille meer. Er hing een laag mist boven die oplichtte door de sterren en maan die erop schenen, waardoor het leek alsof het hele meer licht gaf. De dauwdruppels op de bomen die eromheen stonden deden hetzelfde. Alles wat kon reflecteren deed het, en daardoor leek het alsof de wereld was bezaaid met lichtpuntjes. Niet alleen de sterren gaven licht, het landschap waarboven ze vlogen ook. Met een enorme snelheid schoten ze door de nacht. Malekith was het gelukkigst als hij zo vrij onder de sterren vloog, en nu hij Enya bij zich had kon zijn leven écht niet meer stuk. In de verte zag hij een kudde wilde paarden wegrennen voor één of ander beest, wat zoals Malekith kon zien een witte wolf was. Malekith kreeg bijna traantjes in zijn ogen van geluk, vrij zijn was voor hem iets heel belangrijks. Opeens deed hij iets wat niemand verwacht had, hij wierp Enya een stukje omhoog waardoor ze even in de lucht was. Vliegensvlug draaide hij zich om waardoor hij nu op zijn rug vloog, en ving Enya op zijn buik op. Ze moest waarschijnlijk erg geschrokken zijn, maar Malekith maakte het al snel goed: voordat ze iets kon zeggen drukte hij zijn lippen op de hare. Het was een hele lange zoen, en toen die afgelopen was keek Malekith Enya lachend aan. "Did you ever expect that night could be so beautiful?" fluisterde hij zachtjes. Rustig vloog hij op zijn rug door, hij wist precies waar hij heen ging.


En nog een liedje erbij: https://www.youtube.com/watch?v=_YiuArMoRdM&list=PLeJm_HUGI7T4YksEuC6FM_Z0H66zDOXGI

"You will not need that now, this time we'll be one, like tonight." Zei hij zachtjes. De zilveren gloed waar Malekith mee bedekt was kroop via Enya's armen haar lichaam op. En gek genoeg leek ze niet alleen haar eigen hart e horen. Het was of ze vaag in de verte ook een andere bons hoorde. Ze waren nu echt één. "You're ready?" vroeg hij, vrijwel overbodig. Ze verstevigde haar greep om zijn hals iets meer en hij zette zich af tegen de grond. Ze bleven een tijdje klimmen tot Malekith hoog genoeg leek. "I'm going to show you the night." Fluisterde hij doelgericht, en vloog met een enorme snelheid omhoog. Als een pijl uit de boog vlogen ze door de lucht. De sterren kwam dichterbij. "De meeste mensen denken bij nacht dat het eng en donker is, maar niets is minder waar." Begon hij blij, en ging even wat minder snel vliegen. "'s Nachts ontwaken er niet alleen bijzondere dieren, maar ook de sterren en hun licht. Alles in de wereld doet er aan mee. Vanaf de grond zie je dat niet, maar vanaf de hoogte waarop wij zitten is het magisch." Onder hen verscheen het stille meer, alsof het hen gehoord had. Het effect van dauwdruppels, water, de lichte nevel en het licht van de sterren bracht haar in een soort trance. Alles leek op dat moment mogelijk en haar hele vroegere leventje was even verdwenen.
Een onverwachte loslating deed haar ontwaken. Maar hij zou haar nooit laten vallen, dus was er geen reden tot paniek. Ze spreidde haar armen juist en sloot haar ogen terwijl ze uit zichzelf even doorvloog door de snelheid die ze gemaakt hadden. Ze lande op zijn borst dit keer. Om hem te plagen wilde ze hem bestraffend toespreken maar hij gaf haar op dat moment de langste kus tot nu toe. Ze was even overweldigd maar gaf toen mee. Ze leken zelf een ster te zijn geworden.
"Did you ever expect that night could be so beautiful?" fluisterde hij zachtjes toen ze elkaar, na wat een heerlijke eeuwigheid leek, weer aankeken. Ze schudde haar hoofd. Ze had dit nooit kunnen voorstellen, of zelfs kunnen bedenken. Ze streek even door zijn zwarte haar en nestelde toen haar hoofd op zijn borst. Misschien kon ze op deze manier in slaap vallen.

Enya schudde haar hooft even slaperig, streelde door Malekith's zwarte haar en rolde zich toen op op zijn borst. Ze was klaarblijkelijk erg moe, dus ging lekker liggen. Malekith grinnikte even, en streelde toen ook zachtjes door haar rode haren. Rustig wiegde hij op de wind, zonder na te denken over waar hij heen ging. Het maakte hem allemaal niets meer uit, hij zou net zo goed in slaap kunnen vallen nu. Dat deed hij natuurlijk niet omdat ze dan neer zouden storten, maar het liefst zou hij nu met Enya op zijn borst in slaap vallen. Zachtjes vloog hij verder terwijl hij zijn ogen even sloot. "When darkness falls, and surrounds you...." Zong hij zachtjes. "When you fall down... when you're scared, and you're lost..." Ging hij rustig door. Het klonk een beetje slaperig, maar wel lief. "Be brave... I'm coming to hold you now..." Het was helemaal stil, alleen het geluid van wat dieren uit het bos was te horen. Malekith sloeg zijn armen om Enya heen, en drukte haar stevig tegen zich aan alsof iemand haar elk moment weg kon grissen. Hij gaf een klein kusje op haar voorhoofd, waarbij hij fluisterde: "I won't let anyone do something to you"

(beetje heel erg kort, geen inspiratie :/)