Old pain...

Rhine voelde zich al wat beter alhoewel ze nog steeds last had van die drang. die drang om aan pillen te geraken. Ze keek naar het houte armbandje dat om haar pols zat. Iedere keer als ze het zag moest ze aan Zack denken, zag ze zijn stralende glimlach voor zich. Dat gaf haar steeds weer kracht, de kracht om die vervloekte pillen te vergeten en door te gaan. ja het ging al wel wat beter. Rhine had een boek nder haar arm. Haar nauwsluitende zwarte halflange golf met de iets te lange mouwen beschermde haar tegen de bijtende kou. ook had ze een capuchon op haar hoofd en oortjes in. Ze ging aan het meer zitten haar hoofd gebogen over het boek ze luisterde naar de muziek die in haar oren klonk en concentreerde zich op de tekst van haar gedichtenboek. Ze las graag gedichten ze waren altijd diepzinnig en deden haar denken aan een andere wereld. ze herinnerde zich nog goed hoe haar moeder iedere avond een gedicht voorlas van haar favoriete dichter. Rhine had het altijd zalig gevonden om naar te luisteren. En nu als ze die oude gedichten las jhoorde ze haar moeders stem soms in de wind. Hety klonk misschien gek maar Rhine putte troost uit die hallusinaties ze deden haar denken aan een betere tijd. het klauwvormige litteken in Rhines nek was blood komen te liggen doordat de wind haar capuchon en haar haar aan de kant had geblazen. iedere keer als ze die littekens zag dacht ze aan sasuke aan wat een monster hij kon zijn. Iedere keer bezorgde die heinnering haar de kriebels, maakte haar triest en werden oude wondes weer opengereten. Maar als zack zijn warme lippen over het litteken streek verdwenen die beelden als sneeuw voor de zon dan voelde ze zich weer beter, weer veiliger. Ze had geen idee waar sasuke zat, of wat hij aan het doen was. het enige wat ze hoopte was dat ze hem nooit meer hoefde te zien.

Sasuke was eindelijk terug van zijn harde training met Itachi. Dit had goedgedaan, maar nu had hij problemen gehad met een leerling van school en die had hij tot moes geslagen. Bloed hing op zijn gezicht en zijn oog was weer eens gaan bloeden. Sasuke was echt geen zicht, maar dat kon hem echt niet schelen. Met een boek in zijn hand en een bril op zijn neus liep hij naar het stille meer om daar wat te lezen. Ook had hij totaal geen moeite gedaan om het bloed van zijn gezicht te vegen. het kon hem echt totaal niet schelen. Itachi had hem gezegd dat hij niet zo veel moest trainen en dat hij echt moest veranderen, maar nii-san's woorden waren slechts lucht. Dat was het enigste waar hij niet naar wilde luisteren. Hij was koppig, agressief en gemeen. Sasuke's blik ging even naar een meisje dat hij zich vaag herinnerde als Rhine. Maar verdere aandacht zou ze niet krijgen. Langzaam zette hij zich neer naast de waterval, een eindje weg van het meisje dat zijn demoon naar boven bracht. Hij sloeg zijn boek open en zette zijn bril goed op zijn neus om dan in alle rust te lezen. Alhoewel zijn gedachten afdwaalden naar weken geleden.
Het zwarte vuur dat hij rond de beschermer van Rhine had uitgesproken, zijn klauwen die rond Rhine's keel bevonden om haar te wurgen. Zijn bloedrode ogen die vol haat stonden en hij die vertrok. Nu waren zijn ogen niet zwart, maar grijs geworden en zijn blik was niet vol met haar, maar emotieloos, misschien wat verveeld. Die blik was onleesbaar, niemand wist wat deze jongen dacht, wat er in zijn hoofd speelde, wat zijn acties zouden zijn... Niemand kende hem... Zelfs de mensen die de oude Sasuke kende waren compleet verrast door wat hij nu geworden was.

Rhine schrok op toen ze Sasuke ineens zag zitten. ze had hem niet horen noch zien aankomen. Hij zag er ronduit vreselijk uit. Zijn gezicht onder het bloed en zijn haar warrig net alosf hij zonet nog had zitten knokken Ze keek hem zijdelings aan zijn ooit pekzwarte ogen waren nu grijs. zijn blik was niet vol met haar, maar emotieloos, misschien wat verveeld. Die blik was onleesbaar, zelfs voor haar. Ook merkte ze dat hij veel gespierder was geworden dan eerst kennelijk had hij dus weer als een gek zitten trainen. Rhine wilde hier niet blijven niet nu hij hier zat. Ze stopte haar boek en muziekspeler in haar schoudertas. Ze was helemaal klaar en ze stond al op maar toen merkte ze dat haar armband weg was! Hij moest uitgevallen zijn! Rhine raakte lichtelijk in paniek waar was dat ding?! Rhine keek rond en zag hem toen recht langs Sasukes linkerhand. Ooh fijn hoor nu zat ze lekker in de penarie. Ze zuchtte en hurkte langs hem neer ze wilde de armband pakken maar merkte nu pas dat zijn hand er half over lag. Ze zuchtte. "Kan je je hand even weghalen" Vroeg ze op een neutrale toon. Ze keek hem niet aan nee haar blik was op zijn hand gericht. ja normaal hield rhine niet van sieraden dat had ze ooit wel eens tegen sasuke verteld maar die armband die was speciaal en die moest ze gewoon terug hebben. De littekens op haar nek vielen best op nu ze zo gebogen zat en ergens voelde ze zich er kwetsbaar door.

Natuurlijk had Rhine hem gezien, en natuurlijk kon hem dat niet schelen. zijn blik was niet vol met haar, maar emotieloos, misschien wat verveeld. Die blik was onleesbaar, voor iedereen die sasuke kende of niet kende. Ook had hij veel getraind met Itachi, die hem ook al de commentaar had gegeven wat rust in te lassen, maar aan die commentaar veegde hij zijn voeten. Zijn emotieloze blik op zijn boek gericht, dan hoorde hij een geluid en zijn ogen richtten zich op Rhine die haar tas en muziekspeler wegborg. Mooi, dan ging ze weg, dan had hij geen last meer met haar. Zijn hand lag op een sieraad en hij keek er even naar, het was een simpel sieraad met houten bolletjes. Zelfgemaakt door iemand leek wel, Rhine leek in paniek, blijkbaar was het ding van haar, want al snel kwam ze naar hem toe en hurkte ze om het te nemen. Toen ze zag dat zijn hand er op lag vroeg ze op een neutrale toon of hij zijn hand er af kon halen. Sasuke grijnsde lichtjes en nam het nu helemaal beet. Hij hield het ding voor zich en bekeek het. "Waarom zou ik het jou terug geven? Is het van iemand speciaal?" Zijn stem droog, hees en emotieloos. Zijn rode ogen verschenen en hij drong door in haar gedachten. "Liefde... Wat een bedorven iets..." zei hij met een geamuseerde grijns, maar nog steeds was zijn stem hees en deze verraadde niet hoe hij zich voelde. Natuurlijk werd hij kwaad, maar als hij deze emoties in de hand kon houden dan zou het tot een voordeel voor hem uitdraaien. Langzaamaan stond Sasuke op met de armband in zijn linkerhand terwijl hij er lichtjes mee speelde. "Rhine... Long time no see by the way." zijn ogen werden weer grijs en stonden spottend. Hij was totaal niet meer de Sasuke die zij kende, deze Sasuke was een monster.. Een monster dat geen medelijden toonde, geen liefde, geen enkele emotie buiten haat en emotieloosheid. Hij klapte zijn boek dicht en stopte deze in zijn tas, net zoals zijn bril. Hij had alleen nu nog het armbandje vast.

Ze voelde zijn blik branden toen ze haar tas aan het inpakken was. Ze kreeg er koude rillingen van maar ze negeerde het ze zou zich niet weer de stuipen op het lijf laten jagen door hem. Sasuke grijnsde lichtjes en nam zacks armband nu helemaal beet. Rhine beet op haar lip. Hij hield het ding voor zich en bekeek het. "Waarom zou ik het jou terug geven? Is het van iemand speciaal?" Zijn stem droog, hees en emotieloos. Zijn rode ogen verschenen en hij drong door in haar gedachten. Rhine had het nooit prettig gevonden als hij dat deed dan had ze zich altijd figuurlijk naakt gevoeld en nu was dat onprettige gevoel nog 3 keer zo erg. Maar ze zou het hem niet zomaar laten doen ze dacht nu aan Sasuke aan wat voor een monster hij was die gedachten zette ze voor de beelden van zack zodat hij het al een heel stuk lastiger zou hebben om haar te lezen. "Liefde... Wat een bedorven iets..." zei hij met een geamuseerde grijns, maar nog steeds was zijn stem hees en deze verraadde niet hoe hij zich voelde. Maar Rhine had al zo'n vermoedde zijn geest was duister dus hoogstwaarschijnlijk was hij kwaad. "Jouw liefde wel ja..." Antwoorde ze met ogen die waren samengeknepen. Langzaamaan stond Sasuke op met de armband in zijn linkerhand terwijl hij er lichtjes mee speelde. "Rhine... Long time no see by the way." zijn ogen werden weer grijs en stonden spottend. "Niet lang genoeg als het aan mij ligt" Zei ze terwijl ze zelf ook rechtstond. Haar blik was kil en haar ogen werden donkerder. Rhine zag er nog steeds breekbaar uit en nog steeds leed ze onder de afkickverschijnselen van die vreselijke pillen. Hij klapte zijn boek dicht en stopte deze in zijn tas, net zoals zijn bril. Hij had alleen nu nog het armbandje vast. "Geef het gewoon terug, jij kan er toch niets mee" Zei ze op een kille toon.

Sasuke's blik ging naar Rhine toen ze haar tas inpakte en door wou gaan. Hij grijnsde en nam de armband helemaal beet sinds hij nu wist dat deze van haar was. Hij hield het ding voor zich en bekeek het. "Waarom zou ik het jou terug geven? Is het van iemand speciaal?" Zijn stem droog, hees en emotieloos. Zijn rode ogen verschenen en hij drong door in haar gedachten. Hij zag de gedachten aan hem in demoonvorm maar als hij daar eenmaal doordrong zag hij een ander persoon. Eentje met zwart haar en hemelsblauwe ogen die de armband had gemaakt en aan haar had gegeven. Sasuke schrok, maar dat zag je niet, hij herkende hem, het kruislitteken op de persoon zijn kaak kwam van hem. De jongen was op de plek waar zijn demoonvorm zowat alles had platgelegd. "Liefde... Wat een bedorven iets..." zei hij met een geamuseerde grijns, maar nog steeds was zijn stem hees en deze verraadde niet hoe hij zich voelde. "Jouw liefde wel ja..." Antwoorde ze met ogen die waren samengeknepen. "Hn. Waarschijnlijk" zei hij met een droge blik richting de armband. "Rhine... Long time no see by the way." zijn ogen werden weer grijs en stonden spottend. "Niet lang genoeg als het aan mij ligt" Zei ze terwijl ze zelf ook rechtstond. "Maar dat is jouw visie en die telt niet" zei hij en hij keek met zijn grijze doffe ogen naar het meisje dat ooit deel van zijn leven was geweest. Hij was blij dat hij van haar vanaf was, nu had hij geen lastpak meer aan zijn lijf hangen dat smeekte dat hij stopte met trainen, dat aandacht vroeg elke vijf seconden. Rhine zag er breekbaar uit, daar kon hij gebruik van maken. "Geef het gewoon terug, jij kan er toch niets mee" Zei ze op een kille toon. "No... tsukuyomi" zei hij en hij zette haar vast in een illusie dat haar liefde werd vermoord door een hoop slangen. Zij stond erbij maar ze kon niet bewegen, niet roepen. Sasuke grijnsde geamuseerd en keek hoe ze reageerde na de illusie die levensecht leek.

"Hn. Waarschijnlijk" zei hij met een droge blik richting de armband. "Als we dat teminste liefde kunnen noemen" Voegde ze er droogjes aan toe. haar armen kruistte zich en ze bleef hem geïrriteerd aankijken. Ja hij werkte haar verdorie op haar zenuwen! "Maar dat is jouw visie en die telt niet" zei hij en hij keek met zijn grijze doffe ogen naar het meisje dat ooit deel van zijn leven was geweest. Rhine draaide met haar ogen. "'t Zal wel" Mompelde ze met een zucht. Wat had die jongen toch? Kon hij nu nooit eens normaal doen. "Maar ik betwijfel het ten zeerste of de mening van een geestelijk zieke gast die onder het bloed hangt er echt toe doet." Zei ze op een bitse toon. Ze kon niet geloven dat hij ooit de jongen was waar ze van gehouden had. de jongen waarmee ze een bed had gedeeld, de jongen die ze vertrouwde die ze in haar ziel had laten kijken. En nu nu was hij dat monster. "No... tsukuyomi" zei hij en hij zette haar vast in een illusie dat haar liefde werd vermoord door een hoop slangen. Rhine greep naar haar hoofd. Het was een mentale marteling. Ze kon het niet aan maar ze mocht zich niet laten doen. Toen die vreselijke ilussie eindelijk weg was lag ze op de grond. Ze heeg en haar hart draaide overuren maar haar blik was niet angstig nee hij was haatvol. Schaduwen gingen naar hem toe en kropen als grijpende klauwen op zijn lijf ze gingen naar zijn keel en knepen erin. Rhine was kwaad heel kwaad zelfs!

"Hn. Waarschijnlijk" zei hij met een droge blik richting de armband. "Als we dat teminste liefde kunnen noemen" Voegde ze er droogjes aan toe. "Nee inderdaad, voor een zielig keertje heb je gelijk." zei hij met een emotieloze blik richting het meer. "Maar dat is jouw visie en die telt niet" zei hij en hij keek met zijn grijze doffe ogen naar het meisje dat ooit deel van zijn leven was geweest. Rhine draaide met haar ogen. "'t Zal wel" Mompelde ze met een zucht. "Inderdaad, jouw visie zal mijn leven nu niet bepaald veranderen." zei hij lichtelijk geamuseerd. Allesinds, zijn ogen stonden toch geamuseerd. "Maar ik betwijfel het ten zeerste of de mening van een geestelijk zieke gast die onder het bloed hangt er echt toe doet." Zei ze op een bitse toon. "Ja. " zei hij en hij begon te lachen. Hij was inderdaad niet goed meer bij zijn hoofd. No... tsukuyomi" zei hij en hij zette haar vast in een illusie dat haar liefde werd vermoord door een hoop slangen. Rhine greep naar haar hoofd. Het was een mentale marteling. Sasuke keek vol amusement toe hoe ze op de grond had liggen spartelen en gillen. Dit was zo'n genot. Schaduwen gingen naar hem toe en kropen als grijpende klauwen op zijn lijf ze gingen naar zijn keel en knepen erin. Sasuke scheurde uiteen in verschillende slangen die dan achter haar weer samensmolten tot Sasuke. Met zijn linkerhand trok hij aan haar haren zodat haar hoofd naar achteren ging en met zijn rechterhand hield hij zijn katana tegen haar keel. "Één verkeerde beweging en ik jaag 250 volt door je lijf" zei hij met een geamuseerde blik. O wat was dit toch fantastisch leuk. Dankzij zijn training was hij sneller en was hij slimmer met survival. Rhine hier had zich vergist in de capaciteiten van Sasuke.

"Nee inderdaad, voor een zielig keertje heb je gelijk." zei hij met een emotieloze blik richting het meer. Ze snoof even, de arrogante zak. "Inderdaad, jouw visie zal mijn leven nu niet bepaald veranderen." zei hij lichtelijk geamuseerd. Allesinds, zijn ogen stonden toch geamuseerd. "Daar zou ik nog niet zo zeker van zijn sasuketje." Zei ze op een mierzoete toon haar ogen twinkelend van duivels plezier. "Ja. " zei hij en hij begon te lachen. Hij was inderdaad niet goed meer bij zijn hoofd. En dat bewees hij nog maar eens door in een lachbui uit de basten. eigenlijk zou ze hem op zijn kop moeten slaan en hem naar de ziekenzaal sleuren zodat ze hem daar konden onderzoeken, maar die moeite was hij niet waard. Ze wist dat hij het leuk had gevonden haar zien lijden, hij was echt ziek. Sasuke scheurde uiteen in verschillende slangen die dan achter haar weer samensmolten tot Sasuke. Met zijn linkerhand trok hij aan haar haren zodat haar hoofd naar achteren ging. Rhine kneep gepijnigd haar ogen dicht. Man wat was dat pijnlijk. met zijn rechterhand hield hij zijn katana tegen haar keel. "Één verkeerde beweging en ik jaag 250 volt door je lijf" zei hij met een geamuseerde blik. Rhine keek hem aan met pekzwarte ogen. Ze had de kracht niet meer om op te lossen zweet parelde op haar voorhoofd, haar ademhaling nog steeds gejaagd. Rhine bleef hem aanstaren. "En wat ga je nu doen huh? Mij vermoorden? ga je gang...Jij bent hier degene die dan de rest van zijn miserabele leven in een cel mag doorbrengen." Zei ze met een spottende toon en een geniepige grijns. "En zal ik je eens wat zeggen? Je bent echt nooit een goede zoener geweest en in bed was je zelfs nog erger." Zei ze met een geamuseerde grijns. Ja in zijn ego kon ze hem nog raken dat was altijd al een zwakke plek van hem geweest.

"Nee inderdaad, voor een zielig keertje heb je gelijk." zei hij met een emotieloze blik richting het meer. "Inderdaad, jouw visie zal mijn leven nu niet bepaald veranderen." zei hij lichtelijk geamuseerd. Allesinds, zijn ogen stonden toch geamuseerd. "Daar zou ik nog niet zo zeker van zijn sasuketje." Zei ze op een mierzoete toon, maar Sasuke lette er niet echt op. Hij was inderdaad niet goed meer bij zijn hoofd. En dat bewees hij nog maar eens door in een lachbui uit de basten. Sasuke scheurde uiteen in verschillende slangen die dan achter haar weer samensmolten tot Sasuke. Met zijn linkerhand trok hij aan haar haren zodat haar hoofd naar achteren ging. Haren waren een van de pijnlijkste punten om aan te trekken, dat had hij geleerd tijdens een training en ook gevoeld. met zijn rechterhand hield hij zijn katana tegen haar keel. "Één verkeerde beweging en ik jaag 250 volt door je lijf" zei hij met een geamuseerde blik. Rhine keek hem aan met pekzwarte ogen. "Aah wat prachtig, je bent boos. Fantastisch" zei hij met een droge maar toch geamuseerde stem. Hij vermaakte zich hier echt mee. "En wat ga je nu doen huh? Mij vermoorden? ga je gang...Jij bent hier degene die dan de rest van zijn miserabele leven in een cel mag doorbrengen." Zei ze met een spottende toon en een geniepige grijns. "En zal ik je eens wat zeggen? Je bent echt nooit een goede zoener geweest en in bed was je zelfs nog erger." Zei ze met een geamuseerde grijns. "Alsof mij dat nou boeit op dit moment" zei hij maar stiekem diep vanbinnen deed dat zijn ego pijn. "Tsukuyomi"
Elke negatieve gedachte uit Rhine's verleden werd weer getoond en herbeleefd. En uiteindelijk ook een deel van Sasuke's verleden als demoon, de dag dat hij Nova had aangevallen...

"Itachi, moet ik dit echt doen?" vroeg Sasuke die haast stond te huilen van angst. Itachi ontgrendelde het zegel in zijn nek en Sasuke gilde het uit van de pijn. De demoon werd losgelaten en vermoorde als eerste een onschuldige vader die probeerde zijn dochter Rhine te beschermen. De demoon had hem vermoord en dan de familie Lafee, op een persoon na... Rhine, zij verdiende te lijden. Eenmaal Sasuke uit het gebouw kwam stond er een jongetje voor de deur met een mes. Die jongen was Zack Fair en Zack stak de demoon in zijn been. Sasuke gromde en sloeg de jongen, en liet een wonde achter in de vorm van een kruis. Net toen Sasuke Zack wilde afmaken sprong de vader, Bruce Fair tussen hen in en werd vermoord..

Sasuke keek naar Rhine en liet haar los. Ze wist nu wel de barre waarheid, maar het zou haar diep raken, daar was hij haast zeker van.

"Aah wat prachtig, je bent boos. Fantastisch" zei hij met een droge maar toch geamuseerde stem Hij vermaakte zich hier echt mee. En dat was ziek. "Ja ik ben boos en je weet hoe gevaarlijk dat kan zijn" Zei ze met een pesterige grijns. "Alsof mij dat nou boeit op dit moment" zei hij "Tsukuyomi"
Elke negatieve gedachte uit Rhine's verleden werd weer getoond en herbeleefd. En uiteindelijk ook een deel van Sasuke's verleden als demoon, de dag dat hij Nova had aangevallen...Het kwelde haar ze jamerde en schreeuwde. Ze kon er niets tegen doen het was gewoon afschuwelijk. "Itachi, moet ik dit echt doen?" vroeg Sasuke die haast stond te huilen van angst. Itachi ontgrendelde het zegel in zijn nek en Sasuke gilde het uit van de pijn. De demoon werd losgelaten en vermoorde als eerste een onschuldige vader die probeerde zijn dochter Rhine te beschermen. De demoon had hem vermoord en dan de familie Lafee, op een persoon na... Rhine, zij verdiende te lijden. Eenmaal Sasuke uit het gebouw kwam stond er een jongetje voor de deur met een mes. Die jongen was Zack Fair en Zack stak de demoon in zijn been. Sasuke gromde en sloeg de jongen, en liet een wonde achter in de vorm van een kruis. Net toen Sasuke Zack wilde afmaken sprong de vader, Bruce Fair tussen hen in en werd vermoord..Ze zag ieder pijnlijk detail en het wrat aan haar ze kon er niet meer tegen. De ilussie stopte en ze viel plat met haar gezicht op de grond. Rhine braakte al haar maaginhoud eruit en voelde zich echt beroerd. Ook bloed was naar boven gekomen. Haar haar omluiste haar bleke gezicht. Wankel stond ze recht met haar rug naar hem toe. Haar vuisten balde zich en in een vlaag van withete woede draaide ze zich om en sloeg zo hard met haar pezige vuist op zijn kaak dat haar knokels open lagen. Ze heeg en een straaltje bloed sijpelde over haar kin. Haar ogen 2 zwarte poelen van haat. "Ik haat je Sasuke Uchiha, ik haat je meer dan iedere moordenaar, ieder monster, iedere psychopaat in deze verdomde wereld." Ze bleef hem aankijken haar blik nog steeds hatelijk. "Je bent niets meer dan een ziek hoopje zieligheid dat zijn zwakte probeert te verhullen met een nutteloze zoektocht naar macht." zei ze met een stem zo kil als de zuidpool.

"Aah wat prachtig, je bent boos. Fantastisch" zei hij met een droge maar toch geamuseerde stem Hij vermaakte zich hier echt mee. En dat was ziek. "Ja ik ben boos en je weet hoe gevaarlijk dat kan zijn" Zei ze met een pesterige grijns. "Alsof mij dat nou boeit op dit moment" zei hij "Tsukuyomi"
Elke negatieve gedachte uit Rhine's verleden werd weer getoond en herbeleefd. En uiteindelijk ook een deel van Sasuke's verleden als demoon, de dag dat hij Nova had aangevallen...Het kwelde haar ze jamerde en schreeuwde. Maar ook hij beleefde dezelfde pijn terug, de pijn van het zegel dat voor de eerste keer werd geopend. De ilussie stopte en ze viel plat met haar gezicht op de grond. Rhine braakte al haar maaginhoud eruit en Sasuke deed wat verdwaasd een stap achteruit. Ook hij voelde de pijn, de demoon had hem weer eens overgenomen daarnet. Maar het ding was een deel van hem geworden, hoezeer hij het niet wilde. Wankel stond ze recht met haar rug naar hem toe. Haar vuisten balde zich en in een vlaag van withete woede draaide ze zich om en sloeg zo hard met haar pezige vuist op zijn kaak dat haar knokels open lagen. Sasuke verroerde zich niet sinds hij helemaal ergens anders was met zijn gedachten. Hij zat nog steeds vast in die ene herinnering, die herinnering van het monster dat hij wel degelijk was. Zijn blik ging over Rhine die bloed had overgegeven en haar maaginhoud. "Ik haat je Sasuke Uchiha, ik haat je meer dan iedere moordenaar, ieder monster, iedere psychopaat in deze verdomde wereld." Ze bleef hem aankijken haar blik nog steeds hatelijk. "Je bent niets meer dan een ziek hoopje zieligheid dat zijn zwakte probeert te verhullen met een nutteloze zoektocht naar macht." zei ze met een stem zo kil als de zuidpool. "Misschien is dat dan wel zo? Maar ben jij wel beter dan mij? Ik dacht het niet. Ik snap niet wat die jongen in jou ziet. Je bent een hoop ellende, een zielig iemand die hoopt dat iemand anders haar rommel gaat opkuisen en haar leven betert. Hn. Rhine jij noemt mij zielig en zwak... Misschien moet je maar eerst naar jezelf kijken voordat je mij zielig en zwak noemt. " Zijn stem was ijzig kalm en zijn blik was nog steeds emotieloos, maar zijn ogen waren weer grijs geworden.

Rhine braakte al haar maaginhoud eruit en Sasuke deed wat verdwaasd een stap achteruit. Hij moest vast ook wat gevoeld hebben. dat kon haast niet anders. Hij moest wel een soort weerslag hebben gevoeld. Sasuke verroerde zich niet sinds hij helemaal ergens anders was met zijn gedachten. Kijk daar kreeg ze het nu van hij was zo...zo....aargh! Zijn blik ging over Rhine die bloed had overgegeven en haar maaginhoud. "Misschien is dat dan wel zo? Maar ben jij wel beter dan mij? Ik dacht het niet. Ik snap niet wat die jongen in jou ziet. Je bent een hoop ellende, een zielig iemand die hoopt dat iemand anders haar rommel gaat opkuisen en haar leven betert. Hn. Rhine jij noemt mij zielig en zwak... Misschien moet je maar eerst naar jezelf kijken voordat je mij zielig en zwak noemt. " Zijn stem was ijzig kalm en zijn blik was nog steeds emotieloos, maar zijn ogen waren weer grijs geworden. Rhines blik werd even pijnlijk maar ze verbeet het en keek hem recht aan. "Ja misschien heb je gelijk maar ik doe er wat aan, ik luister naar mensen die me proberen te helpen. En dat maakt mij beter dan jij, jij luisterd alleen maar naar je eigen domme geest." Beet ze hem toe. Ja wat hij had gezegd was waar maar wat zij hem toegooide was zeker niet minder waar. "iemand die zich laat leiden door woede en haat maakt alleen zichzelf kapot Sasuke...stop met jezelf naar de vaantjes te helpen" Haar stem was nu zacht en even was er een meelevende blik op haar gelaat te bespeuren.

Zijn blik ging over Rhine die bloed had overgegeven en haar maaginhoud. "Ik haat je Sasuke Uchiha, ik haat je meer dan iedere moordenaar, ieder monster, iedere psychopaat in deze verdomde wereld." Ze bleef hem aankijken haar blik nog steeds hatelijk. "Je bent niets meer dan een ziek hoopje zieligheid dat zijn zwakte probeert te verhullen met een nutteloze zoektocht naar macht." zei ze met een stem zo kil als de zuidpool. "Misschien is dat dan wel zo? Maar ben jij wel beter dan mij? Ik dacht het niet. Ik snap niet wat die jongen in jou ziet. Je bent een hoop ellende, een zielig iemand die hoopt dat iemand anders haar rommel gaat opkuisen en haar leven betert. Hn. Rhine jij noemt mij zielig en zwak... Misschien moet je maar eerst naar jezelf kijken voordat je mij zielig en zwak noemt. " Zijn stem was ijzig kalm en zijn blik was nog steeds emotieloos, maar zijn ogen waren weer grijs geworden. "Ja misschien heb je gelijk maar ik doe er wat aan, ik luister naar mensen die me proberen te helpen. En dat maakt mij beter dan jij, jij luisterd alleen maar naar je eigen domme geest." Beet ze hem toe. Sasuke wachte rustig af tot ze nog wat zei en ze zei nog wat. "iemand die zich laat leiden door woede en haat maakt alleen zichzelf kapot Sasuke...stop met jezelf naar de vaantjes te helpen" Haar stem was nu zacht en even was er een meelevende blik op haar gelaat te bespeuren. Sasuke begon weer eens maniakaal te lachen "Stop pretending like you even care about me." Met zijn hand ging hij door zijn haar en zijn doffe grijze ogen zonder enig spoortje leven keken haar aan. "Niemand gaf ooit om me, dus stop met te doen alsof je om me geeft. Ik ben verloren. Aan mij valt er niks te veranderen."

Sasuke begon weer eens maniakaal te lachen "Stop pretending like you even care about me." Met zijn hand ging hij door zijn haar en zijn doffe grijze ogen zonder enig spoortje leven keken haar aan. Die woorden deden haar zelfs nog meer pijn. Hij was degene die haar was gaan haten niet omgekeerd hij was degene die had gestopt met om haar te geven, niet zij... "Niemand gaf ooit om me, dus stop met te doen alsof je om me geeft. Ik ben verloren. Aan mij valt er niks te veranderen." Ze staarde hem ongelovig aan en schudde haar hoofd. "Dat is niet waar! Je bent niet verloren! Stop mt die waanzin Sasuke alsjeblieft stop er verdomme mee! Laat ons je helpen we krijgen je uit de duisternis waar je nu inzit je moet ons alleen toelaten." Zei ze haar stem was jammerend. ze wilde niet dat hij dit zichzelf aandeed. Nee dat wilde ze echt niet. Ja oké ze had momenten dat ze hem de nek kon omwringen maar wat ze zonet had gezegd dat ze hem haatte dat meende ze niet hoe hard ze ook probeerde ze kon hem niet haten. zij was ooit net zo verloren geweest als hij zo gemeen en bezeten hij moest gewoon wakker geschud worden.

Sasuke begon weer eens maniakaal te lachen "Stop pretending like you even care about me." Met zijn hand ging hij door zijn haar en zijn doffe grijze ogen zonder enig spoortje leven keken haar aan. Er zat niet bepaald veel levensvreugde in hem. Hij leefde maar voor één ding, trainen en beter worden. Velen vonden hem eng, vreemd, psychopatisch. Velen mensen hadden hem uitgemaakt voor het rot van de straat maar die woorden gingen dwars door hem heen, alsof hij zelfs niet meer om meningen van anderen gaf. Hij wist een ding, hij moest beter worden. "Niemand gaf ooit om me, dus stop met te doen alsof je om me geeft. Ik ben verloren. Aan mij valt er niks te veranderen." Ze staarde hem ongelovig aan en schudde haar hoofd. "Dat is niet waar! Je bent niet verloren! Stop mt die waanzin Sasuke alsjeblieft stop er verdomme mee! Laat ons je helpen we krijgen je uit de duisternis waar je nu inzit je moet ons alleen toelaten." Zei ze haar stem was jammerend. "Je haatte me toch? Ik ga je citeren: Ik haat je Sasuke Uchiha, ik haat je meer dan iedere moordenaar, ieder monster, iedere psychopaat in deze verdomde wereld." Zijn blik nog even levenloos als daarvoor. Ze had het gezegd en dus hij nam daar vrede mee, langzaamaan ging hij weer zitten en dan stroopte hij zijn mouwen op, zijn wonden van een vorig gevecht tonend. Het kon hem allemaal geen barst meer schelen, zelfs al haatte heel de wereld hem, het kon hem niet schelen. Niemand was zijn vertrouwen nog waardig, niemand..

"Je haatte me toch? Ik ga je citeren: Ik haat je Sasuke Uchiha, ik haat je meer dan iedere moordenaar, ieder monster, iedere psychopaat in deze verdomde wereld." Zijn blik nog even levenloos als daarvoor. Rhine beet op haar lip. "Ik was kwaad ik flapte al mijn frustratie eruit...Ik haat je niet..." Voegde ze er zachtjes aan toe. Ze kon niet geloven dat hij zo geworden was, zo hard, zo ijskoud. langzaamaan ging hij weer zitten en dan stroopte hij zijn mouwen op, zijn wonden van een vorig gevecht tonend. Maar het leek hem niets te kunnen schelen. Rhine had zo'n medelijden met hem langzaam en twijfelend bukte ze langs hem neer en keek ze naar zijn verwondingen. Ze nam zijn arm heel rustig vast en begon hem rustig te helen. Ze zei niets ze concentreerde zich alleen maar op het helen. de wondjes gingen dicht en ze keek hem aan. Zijn ooit zo levendige ogen waren dof en emotieloos. Langzaam legde ze haar handen op zijn kaken. "Sasuke toch.." Zei ze met een meelevende intens trieste stem.

"Je haatte me toch? Ik ga je citeren: Ik haat je Sasuke Uchiha, ik haat je meer dan iedere moordenaar, ieder monster, iedere psychopaat in deze verdomde wereld." Zijn blik nog even levenloos als daarvoor. Rhine beet op haar lip. "Ik was kwaad ik flapte al mijn frustratie eruit...Ik haat je niet..." Voegde ze er zachtjes aan toe. Hij was een ijskoud en hard persoon, niemand die tot hem door kon dringen. "Dat zeggen ze allemaal Rhine... De waarheid zit diep vanbinnen in je, je haat me wel, geloof me maar" zei hij "Ik ben een monster dat geboren is om gehaat te worden." Een normale mens zou nu beginnen huilen, maar Sasuke bleef daar zitten met een levenloze blik en met zijn doffe grijze ogen naar het meer. Nog steeds niet de moeite gedaan haar aan te kijken. Langzaamaan stroopte hij zijn mouwen op en liet zijn wonden zien van zijn vorige gevecht, ze waren nog vers, hier een daar bloedde er eentje zelfs nog. Maar het kon hem niets schelen, toch begon Rhine ze te helen. Sasuke nam nog steeds niet de moeite om haar eens aan te kijken. Vanbinnen stierf hij helemaal bij haar aanraking. Hij wilde wegtrekken, maar daar leek hij zelfs moeite mee te hebben. Aan de buitenkant was Sasuke nog altijd die harde koude persoon maar vanbinnen was hij aan het sterven van de pijn en het verdriet. Zijn ooit zo levendige ogen waren dof en emotieloos. Langzaam legde ze haar handen op zijn kaken. "Sasuke toch.." Zei ze met een meelevende intens trieste stem. Sasuke sloot zijn ogen. "Toon geen medeleven, dit is mijn lot... Ik moet het aanvaarden zoals het is. Je moet geen medelijden met me tonen want dit is vast toch nep." Zijn stem was deze keer een fluistering. Zachtjes begon hij te zingen..

(https://www.youtube.com/watch?v=_2N5W_sv2lg)

"Dat zeggen ze allemaal Rhine... De waarheid zit diep vanbinnen in je, je haat me wel, geloof me maar" zei hij. "Dat kan ik niet..." Zei ze zachtjes. "Ik ben een monster dat geboren is om gehaat te worden." Een normale mens zou nu beginnen huilen, maar Sasuke bleef daar zitten met een levenloze blik en met zijn doffe grijze ogen naar het meer. Ja er was echt vanalles mis met hem. Nog steeds niet de moeite gedaan haar aan te kijken. En dat deed haar ergens wel pijn. Maar het litteken herinnerde haar eraan dat hij haar echt haatte. Dat hij haar had proberen te vermoorden. Sasuke sloot zijn ogen. "Toon geen medeleven, dit is mijn lot... Ik moet het aanvaarden zoals het is. Je moet geen medelijden met me tonen want dit is vast toch nep." Zijn stem was deze keer een fluistering. Zachtjes begon hij te zingen. Ze schudde haar hoofd en drukte hem tegen zich aan zoals je bij een klein verdrietig kind zou doen. "Stttt niet doen..." Fluisterde ze zachtjes. Rhine was geen leugenaar ze hield dingen geheim maar liegen was niet iets dat ze deed en dat wist hij. Ze had echt medelijden met hem. "Niemand is gemaakt om te haten zelfs de ergste demoon verdient zoiets niet" Fluisterde ze zachtjes. Ze aaide zachtjes over zijn hoofd ja ze had met hem te doen wat hij ook had gedaan ze wist dat er ergens diep vanbinnen een jongen zat in een bal van pijn de jongen die hij werkelijk was.

"Dat zeggen ze allemaal Rhine... De waarheid zit diep vanbinnen in je, je haat me wel, geloof me maar" zei hij. "Dat kan ik niet..." Zei ze zachtjes. "Ik ben een monster dat geboren is om gehaat te worden." Een normale mens zou nu beginnen huilen, maar Sasuke bleef daar zitten met een levenloze blik en met zijn doffe grijze ogen naar het meer. De littekens op haar huid die hij had aangericht wilde hij niet zien, hij wilde er niet aan herinnerd worden hoe hij haar bijna had vermoord. Hij was de andere jongen dankbaar dat hij er was geweest en hem had tegengehouden. Sasuke sloot zijn ogen. "Toon geen medeleven, dit is mijn lot... Ik moet het aanvaarden zoals het is. Je moet geen medelijden met me tonen want dit is vast toch nep." Zijn stem was deze keer een fluistering. Zachtjes begon hij te zingen. Ze schudde haar hoofd en drukte hem tegen zich aan zoals je bij een klein verdrietig kind zou doen. "Stttt niet doen..." Fluisterde ze zachtjes. "Laat me los Rhine.." mompelde hij onverstaanbaar, niemand die het zou horen, hij wilde zich loswringen, maar hij had er de kracht niet meer voor. "Niemand is gemaakt om te haten zelfs de ergste demoon verdient zoiets niet" Fluisterde ze zachtjes. Ze aaide zachtjes over zijn hoofd. Sasuke staarde nog altijd voor zich uit, hij had haar nooit pijn willen doen. "Ik heb je nooit met opzet pijn willen doen. Ik was mezelf niet, nu nog altijd niet, maar je moet weten dat ik nooit zo had mogen doen." Zijn hand ging naar haar nek en hij brandde de littekens weg. "De demoon had me in zijn macht, ik kan me er nu ietsje beter tegen verzetten. En hier." Hij nam haar pols en deed de armband errond. "Ik ben een zak en ik weet het. En ik heb je nooit gehaat, de demoon haat je.. Niet ik." zei hij en eindelijk keek hij haar aan, zijn ogen waren iets donkerder geworden en er zat een beetje meer leven in dan daarnet.

Hij mompelde wat maar ze kon hem niet verstaan en misschien was dat wel beter zo. het was vreemd om iemand te troosten die je had proberen te vermoorden maar je weet wat ze zeggen oude liefde slijt niet. Sasuke staarde nog altijd voor zich uit ze wist niet wat er door zijn hoofd ging, ooit was er een tijd geweest dat ze dat wel had gekund maar nu nu was hij een waar raadsel voor haar. "Ik heb je nooit met opzet pijn willen doen. Ik was mezelf niet, nu nog altijd niet, maar je moet weten dat ik nooit zo had mogen doen." Die woorden deden haar goed. heel goed zelfs ze had het ergens altijd gehoopt dat hij haar niet haatte maar om het uit zijn mond te horen dat deed haar echt goed. haar omhelzing werd steviger minder terughoudend zoals vrienden knuffelde. Zijn hand ging naar haar nek en al haar spieren spande zich op. Rhine hield afwachtend haar adem in ze had geen idee wat hij ging doen. hij brandde de littekens weg dat was het enige wat hij deed..Hij geneesde haar. rhine blies haar adem weer uit en drukte een kleine zoen op zijn slaap een troostend gebaar maar ook een gebaar van dank. "De demoon had me in zijn macht, ik kan me er nu ietsje beter tegen verzetten. En hier." Hij nam haar pols en deed de armband errond. "Ik ben een zak en ik weet het. En ik heb je nooit gehaat, de demoon haat je.. Niet ik." zei hij en eindelijk keek hij haar aan, zijn ogen waren iets donkerder geworden en er zat een beetje meer leven in dan daarnet. Rhine keek hem aan "Je gedroeg je als een zak, maar dat ben je niet. Het was een act. Jij bent anders dat weet ik." Zei ze met een kleine glimlach voor ze voorzictig met een natte doek het bloed van zijn hoofd veegde. "Je moet hulp zoeken Sasuke dan ga je je beter voelen" Zei ze met een zachte zorgzame stem. "Je kan er je van verschieten hoeveel mensen bereid zijn je te helpen" Zei ze bemoedigend.

"Laat me los Rhine.." mompelde hij onverstaanbaar, niemand die het zou horen, hij wilde zich loswringen, maar hij had er de kracht niet meer voor. "Ik heb je nooit met opzet pijn willen doen. Ik was mezelf niet, nu nog altijd niet, maar je moet weten dat ik nooit zo had mogen doen." zei hij, de demoon had hem die dag overgenomen en hem al die domme dingen laten doen. Hij kon er zich niet meer tegen verzetten, de demoon was te sterk. Hij werd gek, letterlijk, hij werd gek. haar omhelzing werd steviger minder terughoudend zoals vrienden knuffelde. Zijn hand ging naar haar nek en al haar spieren spande zich op. . hij brandde de littekens weg dat was het enige wat hij deed..Hij geneesde haar. rhine blies haar adem weer uit en drukte een kleine zoen op zijn slaap een troostend gebaar maar ook een gebaar van dank. "De demoon had me in zijn macht, ik kan me er nu ietsje beter tegen verzetten. En hier." Hij nam haar pols en deed de armband errond. "Ik ben een zak en ik weet het. En ik heb je nooit gehaat, de demoon haat je.. Niet ik." zei hij en eindelijk keek hij haar aan, zijn ogen waren iets donkerder geworden en er zat een beetje meer leven in dan daarnet. Rhine keek hem aan "Je gedroeg je als een zak, maar dat ben je niet. Het was een act. Jij bent anders dat weet ik." Zei ze met een kleine glimlach voor ze voorzictig met een natte doek het bloed van zijn hoofd veegde. "Je moet hulp zoeken Sasuke dan ga je je beter voelen" Zei ze met een zachte zorgzame stem. "Je kan er je van verschieten hoeveel mensen bereid zijn je te helpen" Zei ze bemoedigend. Sasuke knikte "Nii-san helpt me al. Itachi zit nu gewoon op Shadra en ik ga elke week naar hem toe om dat ding onder controle te houden. Dus ik train voor nuttige dingen te leren, zo wordt mn kracht misschien wel groter, maar ik kan me dan ook verzetten tegen mijn vloek." zei hij en zijn ogen werden weer geheel zwart bij de gedachte dat hij zich eindelijk zou kunnen verzetten binnenkort tegen dat ding. "Zack Fair... Wat voor persoon is hij?" vroeg hij dan terwijl hij naar Rhine keek. "Ik heb in je herinneringen gezien dat jullie zoenden, dus ik neem aan dat hij je vriendje is. Gefeliciteerd, hij boft met je." een lichte glimlach, meer kon hij er niet uit krijgen.

Sasuke knikte, ongeloofelijk hij was het met haar eens. dat had ze niet verwacht ze had een hevig verzet gewacht. "Nii-san helpt me al. Itachi zit nu gewoon op Shadra en ik ga elke week naar hem toe om dat ding onder controle te houden. Dus ik train voor nuttige dingen te leren, zo wordt mn kracht misschien wel groter, maar ik kan me dan ook verzetten tegen mijn vloek." zei hij en zijn ogen werden weer geheel zwart. Rhine lachte hem bemoedigend toe. "Dat is mooi Sasuke" Zei ze terwijl ze voorzichtig het bloed van hem af poetste. "Zack Fair... Wat voor persoon is hij?" vroeg hij dan terwijl hij naar Rhine keek. Rhine keek hem even berekenend aan. Het was vreemd om met hem over zack te praten. "Hij...Hij is zeg maar mijn tegenpool." Zei ze met een kleine dromerige glimlach. "Hij is zo'n blij persoon dat ik er zelf vrolijk van word" Zei ze rustig terwijl ze de doek uitwrong. "Ik heb in je herinneringen gezien dat jullie zoenden, dus ik neem aan dat hij je vriendje is. Gefeliciteerd, hij boft met je." een lichte glimlach, meer kon hij er niet uit krijgen. Rhine kreeg een lichte kleur op haar wangen. "Ja hij is mijn vriendje...Na een hoop pogingen is het hem gelukt om mijn aangegroeide angst voor liefde te overwinnen...en van de pillen te blijven" Bekende ze met een zachte stem. Ze keek hem recht in zijn ogen. "Maar ik weet zeker dat als je door deze moeilijke periode heen bent je een geweldig lieve meid zult vinden die jouw gelukkig maakt." Zei ze voor ze hem even plagend door zijn haar wreef.

"Nii-san helpt me al. Itachi zit nu gewoon op Shadra en ik ga elke week naar hem toe om dat ding onder controle te houden. Dus ik train voor nuttige dingen te leren, zo wordt mn kracht misschien wel groter, maar ik kan me dan ook verzetten tegen mijn vloek." zei hij en zijn ogen werden weer geheel zwart. Rhine lachte hem bemoedigend toe. "Dat is mooi Sasuke" Zei ze terwijl ze voorzichtig het bloed van hem af poetste. "Zack Fair... Wat voor persoon is hij?" vroeg hij dan terwijl hij naar Rhine keek. Rhine keek hem even berekenend aan. Hij begreep haar blik, ze had niet verwacht dat hij achter Zack zou vragen. Maar hij wilde weten hoe hij was sinds hij daarvoor hem bijna had vermoord blijkbaar. . "Hij...Hij is zeg maar mijn tegenpool." Zei ze met een kleine dromerige glimlach. "Hij is zo'n blij persoon dat ik er zelf vrolijk van word" Zei ze rustig terwijl ze de doek uitwrong. "Ik heb in je herinneringen gezien dat jullie zoenden, dus ik neem aan dat hij je vriendje is. Gefeliciteerd, hij boft met je." een lichte glimlach, meer kon hij er niet uit krijgen. Rhine kreeg een lichte kleur op haar wangen. "Ja hij is mijn vriendje...Na een hoop pogingen is het hem gelukt om mijn aangegroeide angst voor liefde te overwinnen...en van de pillen te blijven" Bekende ze met een zachte stem. "Hoezo? Pillen? Heb jij drugs liggen slikken? Dat is ook niet bepaald gezond" mompelde hij en hij keek met zijn weer grijs geworden ogen naar het meer. Was hij de fout van dat ze pillen had geslikt? Vast... "Maar ik weet zeker dat als je door deze moeilijke periode heen bent je een geweldig lieve meid zult vinden die jouw gelukkig maakt." Zei ze voor ze hem even plagend door zijn haar wreef. Sasuke schudde zijn hoofd "Ik wil niemand meer Rhine" zei hij en hij keek weer met doffe emotieloze ogen naar Rhine "Echt niemand meer." herhaalde hij zodat ze het zeker had gehoord. Hij wilde zich inderdaad niet meer binden.

"Hoezo? Pillen? Heb jij drugs liggen slikken? Dat is ook niet bepaald gezond" mompelde hij en hij keek met zijn weer grijs geworden ogen naar het meer. Rhine slikte en knikte haast in slowmotion. "Euhm ja ik heb een tijdje aan de pillen gezeten maar ik ben aan het afkicken hoor, ik heb al in geen weken meer zo'n pil aangeraakt." Zei ze met een wrange glimlach. Sasuke schudde zijn hoofd "Ik wil niemand meer Rhine" zei hij en hij keek weer met doffe emotieloze ogen naar Rhine "Echt niemand meer." herhaalde hij zodat ze het zeker had gehoord. Rhine werd meteen stil en knikte lichtjes. "Happy single dan maar?" Zei ze een poging om hem een beetje vrolijk te maken. Kennelijk was Zacks vrolijkheid nogal op haar overgesprongen. Rhine zag het niet graag als Sasuke zo triest was vreemd genoeg ze werd er zelf ook triest van. Ze had zijn hele gezicht proper gekregen en ze grijnsde tevreden. "Zo nu kan je weer voor de dag komen" Zei ze met een scheve grijns. Ze zat te denken wat hij leuk vond misschien kon ze hem opvrolijken door iets te doen wat hij leuk vond? Maar wat? Wat vond hij nog leuk?

PROFILE MAGICIAN

» Pain...but more then that...
» So much pain. [&ALLEN]
» Just pain {open}
» You are in pain, take your life with cocaine
» A game of pain (kana)

Old pain...

Old pain...

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen