Vandaag was hij echt werkelijk alleen. Carmen was niet eens in de buurt van de Academy, hij was naar Nova, of Puffoon, hij had ergens een nieuwe deal te sluiten en hij had Kai de middag daarvoor al achter gelaten. Daardoor had hij geen supply en had hij wel iemand anders nodig, want zijn jonko's waren weg, Carmen had de sos mee en hij had geen zin om met heroïne te beginnen, omdat hij dat ook nog nooit gedaan had en hij wou niet de soort junkie worden met de etterende gaten in zijn elleboogplooi. Gelukkig kende Kailee nog wel enkele andere mensen op de school die hem zouden kunnen helpen. Onder andere Oliver. Zijn goede vriend Oliver. Dat was zeer overdreven, maar Kailee noemde iedereen die hem aan drugs kon doen raken goede vrienden, ook al vertrouwde hij hen stuk voor stuk voor geen meter. Niet eens een centimeter. Maar hij was naar Oliver toe gestapt, omdat hij die jongen wist te vinden, en met zijn aftakelende toestand wou die misschien wel wat goedkoper dealen, want Kai en geld was zoals een homoseksuele man die een vrouwelijk geslachtsorgaan voor zich kreeg; ze konden er niet mee omgaan. De jongen met het blauwe haar had bij Oliver aangeklopt en had hem om coke gevraagd. "Je kan het morgen naar m'n kamer brengen als je wilt", had hij geopperd, waarna hij naar de eenzame visser geglimlacht had en weer naar zijn kamer gegaan was.
Vandaag was die dag aangebroken. Hij was alleen wakker geworden, had zich uitgestrekt en had even door zijn raam naar buiten gekeken. Half tien 's ochtends, een zaterdag. Hij had heel het weekend om mis te gaan. Hij was het gewoon, hij liep tot zondagmiddag op de pillen vroeger, enkele maanden geleden, van vrijdag, soms donderdag, tot zondag, puur met pillen en alcohol. Fucking slecht voor hem, want hij had zo al slaapproblemen. De jongeman liet zijn badkamer in en trok het kastje onder de wasbak open. Het had een dubbele wand aan de achterkant, want studenten mochten geen alcohol op hun kamer houden en Kai wou dat wel. Devil Springs Vodka vond hij, een oud cadeautje van een oude vriend van Carmen, echt een bangelijke drank als je er te veel van dronk, want de normale wodka's zaten zo rond de veertig procent, maar deze Devil Springs zat aan tachtig procent. Kai trok zich niks aan van glazen, hij dronk rechtstreeks van de fles. Hij zette de fles op zijn nachttafel en wreef een pluisje van zijn skinny jeans. Hij had geen shirt aan, en daar had hij ook geen zin in. Hij was te moe om te caren om de littekens die al dan niet zichtbaar konden zijn op zijn armen. De tattoos trokken meestal toch meer aandacht. Uit zijn broekzak trok hij een zeer verfrommeld sigarettenpakje. Hij had met de jeans aan geslapen, maar die zou heus niet vies zijn want de broek (en zijn ondergoed) had hij pas aangetrokken een uur voor hij uitgeteld op zijn bed in slaap gesukkeld was. Hij stak zijn peuk aan en zette gauw een raam een beetje open zodat de rook op een manier kon ontsnappen. Met zijn zeer gebrekkige Erdse mp3 met shitquality geluid zette hij Cocaine van Nomy op, want niets was beter dan nummers over de drugs die je zelf gebruikte. Hij hield van sos. "Your life, a game, turn it up, turn it up with cocaine." Dat zou hij zeker doen. Hij nam een trek van de peuk en liet deze in zijn mondhoek hangen terwijl hij de dop van zijn Vodka draaide en hij haalde de sigaret pas uit zijn mond toen hij gebruik/misbruik begon te maken van de drank. Het was nog steeds maar kwart voor tien, en hij had Oliver gezegd dat hij vanaf half elf kon komen, dus Kai had nog tijd genoeg om zichzelf te vermaken voor deze witharige jongeman zou komen.

OOC: Oliver.

Tijd verstreek, maar Kai besefte eigenlijk niet zo veel. De hoeveelheid uitgetrapte peuken aan zijn voeten groeide ook, en des te groter de hoeveelheid werd, des te minder vloeitstof er in die mooie fles in zijn hand kwam te zitten. Was het slecht om zo vroeg op de ochtend al mis teg aan? Een beetje. Terwijl Kai zijn - goh, wie zal het zeggen hoeveelste - nieuwe peuk opstak, dacht hij aan hoe graag hij nu een joint in zijn mond zou hebben. High worden, zalig. Hij zette de fles weer aan zijn lippen en de vloeistof gleed zijn keel in, brandde zijn slokdarm. Het brandde, ja, maar hij had het er voor over. De peuk brandde tussen zijn lippen, de rook vulde zijn longen, het prikte zijn keel, en samen met het brandende gevoel van de Vodka was het haast alsof hij kon sterven zonder dood neer te vallen. Langzame zelfmoord. It's like suicide but it takes about 80 years. Ik zou zeggen 'hij hield ervan', maar dat is niet zo, want hij had een bloedhekel aan het leven en met wat geluk - en met genoeg drugs, drank en sigaretten - kon hij er "it's like suicide but it takes about 22 years" van maken. Hij geeuwde en schoot in de lach toen hij zichzelf zag geeuwen in het spiegelbeeld dat gereflecteerd werd in het raam. Hij wreef met zijn pols/de muis van zijn hand door zijn ogen en rookte verder van de peuk. Toen er gestommel aan zijn deur klonk, keek hij op en krabde kort aan zijn ribben. Oliver stapte zijn kamer binnen, zonder kloppen, maar dat maakte Kai niet uit. Oliver mocht dat. Zijn lieve gezichtje werd meteen vergeven omdat ie toch zo een schatje was. Niemand kon kwaad op hem blijven want zijn witte haren en knappe gezicht deden hem op een engeltje lijken. Een engeltje dat het misse pad gekozen had, want in het bleke gezicht lagen twee rode ogen die zwart omrand waren door de wallen. 'Holy shit', sprak Oliver nadat zijn mond een stukje open gezakt was. Kailee dacht dat hij duidde op de sigaretten aan zijn voeten en aan de haast lege fles in zijn hand. Jasses, had hij echt in drie kwartier haast een hele fles naar binnen gewerkt? Achterover geslagen? Het was enkel erg omdat hij normaal een chille drinker was. Oli had zacht geklonken, ook, Kai had hem haast niet verstaan. Kai rechtte zijn schouders, waardoor ze even kraakten, en toen stond hij op. 'Uh. Eh. Je wilde vissen kopen?' Kailee grinnikte en deed even veel moeite om recht te blijven staan. Hij voelde zich licht, alles tolde wat. "Ja graag, mijn liefste Oliver", sprak hij lacherig terwijl hij naar de jongen toeliep en de sigaret die hij eerst zelf in zijn mond had voorzichtig tussen Olivers lippen in duwde. "En zoals ik de vorige keer zei; Ik kan je betalen in natura, ik kan je betalen met jonko's, ik kan je betalen met sos en ik kan je betalen met mijn zeer kleine verzameling koperen muntje. Jammer genoeg heb ik je voor de sos doen komen en zijn mijn jonko's helemaal erdoor gegaan doordat... ze plots op waren." De jongen haalde grinnikend een hand door zijn blauwe haren en draaide zich weer op naar waar hij eerst zat. Hij dropte zich in kleermakerszit neer op het bed en keek naar de kennis die hij dus goede vriend zou noemen dankzij de drugs. "Gooi je ergens neer, plaats zat", sprak hij, maar dat was een leugen. Zijn kamer was fucking rommelig. T-shirts lagen op de grond, jeansbroeken ook, er lagen zelfs boxers en in de hoek lag een string van een meisje dat hij nooit gekend had - en nooit gedaan had, hij had geen flauw idee hoe de string in zijn kamer gekomen is. Zijn gitaar stond ergens rommelig tegen de muur en een hoop oude en nieuwe snaren lagen ook door de kamer heen. Sokken en schoenen waren uiteraard ook te vinden. Hij keek teleurgesteld naar de fles Vodka die op zijn bed lag, besefte nu pas dat de dop er af was en dat er dus een natte Vodka vlek op zijn matras gevormd was. "Shame", mompelde hij naar zijn matras.

Olivers woordenschat was niet zo uitgebreid die dag, blijkbaar, maar Kai besloot de schuld gewoon te steken op hoe ver heen de kerel was. Oliver zag er ook gewoon niet zo goed uit. Toen hij de jongen leerde kennen, toen die aan het vissen was in het zwembad, zag hij er al slecht uit, maar de witharige jongeman was duidelijk achteruit gegaan. Kailee had zich nooit echt afgevraagd hoe dat kwam. Drugs, tuurlijk, maar hij wist van zichzelf dat hij meer drugs gebruikte als er wat misging in zijn leven. Met een beetje een treurig gevoel in zijn borstreek besefte hij dat hij zichzelf al fucked up vond ik de tijd met Ryan, maar toen deed hij nog niet eens drugs. Wie heeft hem plots tot drugs aangezet? Hij had Carmen nooit mogen ontmoeten. Of Sareth. Maar Sareth was nice, Sareth was lief. En ze had drugs. En ze had Kailee niet vermoord voor het feit dat hij d'r haar afgeknipt had. Kai keek toe hoe Oliver met trillende handen de peuk uit izjn mond haalde na een trek genomen te hebben. Jezus, die trillende handen zeiden genoeg. Kai begon een hoop te vertellen tegen Oliver, en hij sprak even, ging ondertussen weer op zijn bed zitten en hij keek ook even teleurgesteld naar zijn matras want hij had zijn fles Vodka omgestoten.
Kai had hem aangeboden om te gaan zitten, en toen hij een plof hoorde keken zowel de jongen met het blauwe haar als de jonge met het witte haar richting de bron van het geluid. Het pakje sos was gevallen. Kai beet op zijn onderlip en hoopte dat het pakje niet gescheurd was of zo. Zou zonde zijn van de sos. Hij boog om het pakje op te rapen, en hij hoorde dat Oliver dat - al dan niet met een lichte kreun (god, wat seductive) - ook deed. Hun handen raakten elkaar aan, en hij keek op waardoor hij in Olivers blauwe ogen keek. Ze hadden beiden blauwe ogen, en dat deed Kai zacht glimlachen. 'Ik denk dat ik een betaling in natura niet erg zou vinden', werd er gemompeld, en Kai schoot in de lach. Hij liet zich in kleermakerszit op de grond naast zijn bed zitten, net naast de peuken, en legde het pakje sos op zijn schoot. "Hangt er van af wat precies je onder natura verstaat? Als je me het even mooi uitlegt, komt het helemaal in orde", sprak hij met een knipoog waarna hij het pakje opende en goedkeurend naar de inhoud keek. "If you don't mind ga ik eerst een lijntje doen. We kunnen er samen een doen." Hij richtte zijn blik weer op naar Oliver en legde vervolgens het pakje op zijn bed. Hij stapte door de rommel naar zijn bureau toe en met een veeg van zijn arm flikkerde hij alles dat op de tafel lag de grond op. Schoolboeken die nooit ingevuld waren volgde sokken en potloden en peuken en een oude, lege fles. Hij veegde met zijn vlakke hand de oppervlakte schoon en verplaatste zijn pakje sos van zijn bed naar zijn tafel. Zijn trok een klein scheermesje uit een lade. Moet je even indenken hoe ongezond sommige van Kai's littekens waren, want deze scheermesjes werden voor sos gebruikt, maar ook voor andere dingen, en de jongeman was niet iemand die zijn mesjes echt proper maakte tussendoor. "Hopelijk zijn we niet opgelicht en is deze sos niet meer suiker dan wat anders", mompelde hij terwijl hij op zijn bureaustoel ging zitten en daarna wéér eens naar Oliver keek. "Komdan."

Hij wiegde zachtjes mee met zijn hoofd op het ritme van het nummer. Zijn lippen vormden de woorden, maar hij zong niet effectief mee. Hij had Oliver gevraagd wat hij onder natura begreep. 'De natura waarbij er meer uitgaat dan alleen je shirt.' Kailee was in de lach geschoten, maar had de opmerking redelijk genegeerd, hij zou er later nog wel een antwoord op verzinnen. Zijn pathos was expliciet en hij zette zich neer op de bureaustoel. Het nummerde begon opnieuw, en net zo vrolijk bleef Kai meeknikkebollen. "Hopelijk zijn we niet opgelicht en is deze sos niet meer suiker dan wat anders", had Kai gemompeld waarna hij richting Oli gekeken had en hem bij zich geroepen had. Nu schudde Oliver zijn hoofd. "Ach, faggot", bromde hij tussen zijn tanden door waarna hij een deel van de sos fijn begon te snijden en in een mooi lijntje vormde. Hij rekte zijn rug, kraakte zijn schouders en rolde een briefje geld op. Als hij alle kleine korreltjes coke zou verzamelen die aan briefgeld hing, zou hij na een (hele lange) poos een nieuwe dosis coke hebben. Zo veel snuivers tegenwoordig. Kailee boog zich voorover, hield één neusgat dicht en snoof vervolgens in een vlotte, eentonige beweging de sos op, net op het moment dat de zanger "take your life with cocaine" zong. Kailee moest grinniken en hij slaakte een zucht, klaar voor de effecten van de sos. Hij kon er een bepaald zelfvertrouwen van krijgen dat wel handig was als hij Oliver effectief in natura ging betalen. Keurig ruimde hij de rest van de sos op, en hij heupwiegde naar zijn kleine badkamertje toe om de rest van de coke achter de dubbele wand van zijn kastje te bewaren. Hij kwam terug met twee blikjes bier waarvan hij één direct op zijn bed gooide en met de ander richting Oliver wandelde. "Weet je zeker dat je klaar bent voor zo'n soort natura?" vroeg hij, plagend, testend. Was hij zelf in staat voor zo'n soort natura? Hij kon toch moeilijk toegeven dat hij nog steeds de heilige maagd zelf was? Hij hield het blikje uit naar Oliver waarna hij zacht met zijn duim over Oli's kin streek. "Want niet enkel bij mij moet er dan meer dan enkel mijn shirt uit, weet je." Hij knipoogde en lachte. "Trouwens, mocht je je mening veranderen over de sos, geef een gil," sprak hij, "Maar ik kan je ook al eerder - en anders - doen gillen."