Dionna stond op met knallende hoofdpijn. Dionna kreunde van de pijn, het leek net of haar hoofd gespleten werd. Strompelde liep ze naar haar kastje met medicijnen en haarspullen toe. Dionna haalde er twee paracetamol uit en een glas pakte Dionna van haar nachtkastje. Het glas vulde Dionna met water. Ze deed de twee medicijnen in haar mond en spoelde ze weg met het water. Het meisje ging even liggen, maar toe ze merkte dat ze bijna in slaap viel stond ze weer op. Dionna besloot zich langzaam om te kleden. Uit haar kast haalde ze een tanktop en een lange spijkerbroek. Zo liep Dionna naar de eetzaal om te ontbijten. Ze nam geen groot ontbijt, ze had niet echt honger. Na het eten besloot Dionna zich om te kleden. Het was toch al weer warm geworden. In plaats van een lange broek deed Dionna een korte broek aan en haar haren in een knot.

Dionna liep langzaam door de gangen heen. Haar haren zaten nog steeds in een knot die langzaam uitzakte. Dionna besloot de knot uit haar haren te halen en ze los te laten hangen. De gangen waren lang, maar Dionna had er nooit last van gehad. Waarom zou je ergens over zeuren waar je niks aan kon doen. Verder had Dionna een tanktop aan waardoor je goed haar tattoo van een wolf kon zien. Dionna veegde plukjes haar uit haar gezicht. Dit was wel iets wat Dionna kon irriteren. Snel deed ze haar haren in een hoge paardenstaart. Dionna kwam buiten school en ze liep rechtstreeks naar het Quiet Lake. Toen ze daar aankwam zat een groepje meiden. Dionna herkende meteen haar ex-vriendin. Even keek haar vriendin op en meteen riep ze de naam van Dionna. Dionna kwam langzaam tot stilstand. Haar vriendin kwam met haar groepje langzaam de kant op van Dionna lopen. "Wat doe je hier alleen? Heb je geen vrienden?" Groep meiden begonnen te lachen. "Of heb je geen eigen huisdier? Zeker weggelopen." Dionna zei niks. Ze wist dat het verstandig was om niet te praten. "Ben je je tong verloren?" Net as de andere keren lachten de rest van de groep. "Nee, maar jij dadelijk wel een tand." Dionna kon zich niet meer inhouden. Ze gaf haar ex-vriendin een klap. Ze liep meteen weg voor de groep zich kon herstellen. Toen Dionna ver genoeg van de groep was veranderde ze zich in haar dierlijke vorm, een leeuwin. Ze rende naar het Dark Forest. Dionna kwam het bos in nog steeds rennend. Ze rende en rende door. Toen Dionna ver in het bos was veranderde zich weer in een mens. "Dat voelde goed." Dionna ging op een steen zitten. Door de opmerking van haar oude vriendin verlangde ze veel meer naar een huisdier. Een echte vriend die je altijd trouw bleef, een echte beste vriend. Het liefst wilde Dionna een leeuw geen leeuwin of andere grote katten die wel vrouwtjes mochten zijn. Zeker geen vogel, een hond of kat kon ook nog.

Aurora was net klaar met haar laatste les van de dag. Ze moest nog even kijken waar ze morgen de light magic les voor gevorderde zou gaan houden. Master Iro had haar het dark forest laten zien, Aurora besloot daar nog even te gaan rond neuzen om een plekje te vinden. Ze veranderde in haar tijger vorm en rende toen naar het dark forest. Eerst zou ze langs het stille meer gaan, dat was tenslotte de kortste route. Toen ze bij het stille meer aan kwam zag Aurora een groepje meiden en een stukje verder een eenzaam meisje. Misschien van de groep verstoten? Door het goede gehoor van haar tijger vorm hoorde ze een van de meisjes in het groepje wat pesterige dingen zeggen. Waarschijnlijk tegen het meisje wat alleen stond. Aurora liep rustig de kant van het groepje op. Mocht er geweld aan te pas komen was ze op dit moment verplicht om het groepje uit elkaar te halen. Plotseling leek de laatste druppel gevallen te zijn en sloeg het meisje de meid die de nare opmerkingen maakte, en rende vervolgens weg. Aangezien het meisje gelijk weg rende hoefde Aurora geen magie te gebruiken om ze uit elkaar te halen. op een Rustige pas volgde ze het meisje die later in een leeuwin veranderde en richting het dark forest rende. Aurora besloot om te volgen. Ze moest toch naar het donkere bos, en het meisje kon misschien wel iemand gebruiken om tegen te praten. Toen ze diep in het bos kwamen zag Aurora dat het meisje weer in haar menselijke vorm veranderd was. Ook zei het meisje iets maar dat kon Aurora niet horen. Toen het meisje op een steen ging zitten liep Aurora rustig in haar tijger vorm op haar af. Aurora besloot nog niet te laten zien dat ze een docent was, en ze zou ook nog niet laten zien dat ze ook een mens was. Misschien zou het meisje dan te geïntimideerd raken, dat wou Aurora voorkomen. Aurora liep uit de struiken naar het meisje toe. Ze zorgde er ondertussen voor dat ze er niet gevaarlijk uitzag.

Dionna keek op toe ze geluid hoorde. Een tijger kwam uit de struiken gelopen. Ze had een blauw witte kleur en ze leek wel uit licht gemaakt te zijn. De mooiste tijger die ze ooit had gezien. Meteen dacht ze aan haar dierlijke vorm. Misschien was dit wel een huisdier van iemand of een wild dier. Dionna was niet zo snel bang van grote katten, ze was tenslotte zelf als dierlijke vorm een grote kat. En deze tijger leek zowiezo niet gevaarlijk. Dan toch een huisdier. Uit ervaring wist Dionna dat wilde katten meestal aanvielen. Dionna dacht niet meteen aan een mens. "Hey." Zei Dionna, niet hard, ze hoopte dat de tijger het had gehoord. Of niet dan had Dionna pech. "Waar kom je vandaan?" Dit keer sprak ze wat harder, maar nog niet hard. "Heb je ook een naam?" Dionna was een heel ander persoon bij een dier. Deze tijger is wel anders, ze heeft een kracht van een magiër om haar heen hangen. Was er misschien een magiër in de buurt. Meteen keek Dionna om zich heen. Ze maakte geen bange uitdrukking, maar meer oplettend.

"Hey." zei het meisje, waarop Aurora haar kop vragend naar rechts liet vallen. Met haar helder blauwe tijger ogen keek Aurora het meisje aan. "Waar kom je vandaan" vroeg het meisje vervolgens. Aurora keek even om en wees toen met haar staart in de richting van het stille meer. Al kon dit net zo goed in de richting van het academie kasteel zijn. Hier besteedde Aurora verder geen aandacht aan. Toen Aurora wat dichter naar het meisje toe liep voelde ze een psychische bijn in de aura van het meisje. Alsof het meisje iets miste, iets wat haar leven beter zou kunnen maken. Lang kon Aurora er niet over denken aangezien het meisje haar vroeg of ze een naam had. Aurora knikte en gebruiktd vervolgens het licht om met haar staart "Aurora" in de lucht te schrijven. Na 3 seconden verdwenen de letters uit de lucht en keek Aurora naar het meisje. Het meisje kwam Aurora niet bekend voor en Aurora ging er vanuit dat het meisje haar ook niet zou herkennen. Rustig ging ze tegenover het meisje zitten. In de ogen van het meisje zag Aurora dat deze leerling ook een verhaal had te vertellen. Aurora zou het verhaal maar al te graag aan horen.

De tijger liet haar hoofd naar rechts hangen toen ze Hey zei. Dionna vroeg ook waar ze vandaan kwam. De tijger wees richting het Quiet Lake. Dat was niet helemaal haar vraag, maar goed als dat haar antwoord was moest je niet verder vragen. De tijger schreef met haar staart, Aurora. "Aurora, dat is een mooie naam." Dionna wilde haar verhaal vertellen aan Aurora, maar ze wist niet van wie de tijger was en of er een magiër mee luisterde. Ze hield van praten met dieren vooral dan de grote katten, honden en katten. Misschien als Dionna een huisdier wilde moest ze beginnen met een kat of een hond. Dionna besloot om toch te praten tegen Aurora. "Weetje ik wil heel graag een huisdier. Het liefst een leeuw, zeker geen leeuwin, of andere grote katten die wel weer vrouwelijk en mannelijk mogen zijn." Dionna wilde heel graag de tijger aaien maar ze hield zich in. Dadelijk liet ze Aurora schrikken.

Aurora keek naar de leerling, ze had nog steeds geen idee wat haar naam was. "Aurora, dat is een mooie naam." had het meisje vriendelijk gezegd. Aurora was inmiddels gaan liggen terwijl ze het meisje aan keek. Aurora zag in de ogen van het meisje dat ze open was voor meerdere manieren van communicatie. Dat was mooi om te weten, dan kon Aurora via telepathie communiceren. Niet dat ze dat nu meteen al zou doen. Plots begon de leerling weer te praten: "Weetje ik wil heel graag een huisdier. het liefst een Leeuw, zeker geen leeuwin, of andere grote katten die wel weer vrouwelijk en mannelijk mogen zijn.". Aurora keek weer naar het meisje, dus ze voelde zich eenzaam, dat is altijd een lastige emotie. Aurora stond op en ging bij het meisje liggen, met haar kop op het meisje der schoot. Toen zei ze via de telepathische band: "Hmm dus je voelt je eenzaam? Dat is een menselijke emotie. Kijk eens om je heen meid, je bent in de natuur, de planten om je heen hebben ook leven. Maar ik snap wel wat je bedoeld, Ik zou bijna aanbieden om zelf je huisdier te zijn, maar dat gaat lastig door uhm, omstandigheden.".

// Sorry voor de late reactie.

Aurora legde haar hoofd op de schoot van Dionna. "Hmm dus je voelt je eenzaam? Dat is een menselijke emotie. Kijk eens om je heen meid, je bent in de natuur, de planten om je heen hebben ook leven. Maar ik snap wel wat je bedoeld, Ik zou bijna aanbieden om zelf je huisdier te zijn, maar dat gaat lastig door uhm, omstandigheden." De tijger praatte terug. "Hmm, ja kan." Dionna was niet zo open, maar als je haar bij dieren plaatste zou ze zo haar hele leven kunnen vertellen. Dionna aaide de tijger over haar hoofd. "Heb je al een ander baasje? Of zijn het hele andere redenen? Je groep?" Dionna ging verder met het aaien van de tijger. "Maar misschien moet ik wel beginnen met een kat of hond. Die ik saaier vind, hoeven andere magiërs niet zo te vinden. Ik hou meer van de grote beesten."

Aurora keek naar het meisje toen deze reageerde op haar woorden. "Heb je al een ander baasje? Of zijn het hele andere redenen? Je groep?" vroeg het meisje terwijl ze Aurora aaide. Aurora vond het heerlijk geaaid te worden. "Ik laat je de reden zo wel zien." zei Aurora waarna het meisje weer een verder ging: "Maar misschien moet ik wel beginnen met een kat of hond. Die ik saaier vind" zei het meisje. Aurora keek haar aan en zei toen: "Heb je al eens op Razen, Nova of Erd gekeken? Daar zitten veel intelligente wezens, vast ook wel een leeuw die graag aan jou zij staat.". Aurora keek het meisje aan, ging recht zitten en veranderde rustig terug in haar menselijke vorm. "Sorry dat ik niet meteen vertelde dat ik een mens ben, maar ik was bang om je te laten schrikken, of dat je niet zo open zou praten. Soms is praten het enige wat helpt om je emoties te kalmeren." zei Aurora verontschuldigend. Ze keek lief naar de leerling, zo probeerde ze te laten merken dat dit gesprek vertrouwelijk zou zijn.

"Heb je al eens op Razen, Nova of Erd gekeken? Daar zitten veel intelligente wezens, vast ook wel een leeuw die graag aan jou zij staat." "Ik heb gewoond op Razen." Aurora veranderde van een tijger in een mens. Even schrok Dionna, maar herstelde zich snel. "Uhm wow." "Sorry dat ik niet meteen vertelde dat ik een mens ben, maar ik was bang om je te laten schrikken, of dat je niet zo open zou praten. Soms is praten het enige wat helpt om je emoties te kalmeren." "Uhm ja, zit wat in." Dionna voelde aan dat de magiër dit gesprek vertrouwt hield. "Ik heb nooit een huisdier gekregen, want mijn moeder vond dat verspilling van geld. Maar tegelijk hadden we thuis een tijger, zwarte panter en een hyena. Ik heb haar nooit gesnap." Dionna bekeek de magiër eens goed. Ze leek ouder dan de meeste leerlingen. "Ben je een leerling op SSA? Je ziet er wel ouder uit dan de meeste leerlingen." Dionna hoopte dat ze Aurora niet had beledigt. Ze was nooit echt goed in sociaal doen.

Aurora ging naast het meisje zitten, die gaf aan dat ze begreep waarom Aurora niet eerder verteld had dat ze een mens is. Vervolgens ging het meisje verder met haar verhaal. "Ik heb nooit een huisdier gekregen, want mijn moeder vond dat verspilling van geld. Maar tegelijk hadden we thuis een tijger, zwarte panter en een hyena. Ik heb haar nooit gesnapt." zei het meisje. Aurora knikte begrijpend en vroeg: "Van welke planeet zou je het liefst een leeuw willen?". Nog voor die vraag beantwoord was merkte het meisje al op dat Aurora niet echt de leeftijd van een leerling leek te hebben. Toen het meisje hier naar vroeg lachte Aurora. "Het feit dat je die vraag stelt is eigenlijk al een compliment voor me, ik ben hier inderdaad geen leerling, ik ben docent lichtmagie, Miss Aurora Hikari, maar in deze privé setting mag je me best Aurora of Aurey noemen.".

"Van welke planeet zou je het liefst een leeuw willen?" Hoorde Dionna nog net voor ze haar vraag stelde. "Het feit dat je die vraag stelt is eigenlijk al een compliment voor me, ik ben hier inderdaad geen leerling, ik ben docent lichtmagie, Miss Aurora Hikari, maar in deze privé setting mag je me best Aurora of Aurey noemen." "Nou ik noem je dan gewoon Aurora, denk ik." Zei Dionna. Oké ze had echt verwacht dat Aurora een stagiaire was, ze zag er nog best mooi uit. "Ik heb zelf Nova altijd een mooie planeet gevonden, dus ik denk van die planeet." Dionna lachte even. Ze had nooit echt nagedacht over waar ze haar huisdier vandaan zou halen. "Weetje ik dacht dat u eerder een stagiaire zou zijn. U ziet er nog goed uit." Zei Dionna. Ookal was Dionna niet van formele gedrag, ze sprak leeraren en leraressen altijd wel netjes aan. Stagiaires en andere mensen nooit met u.

"Nou ik noem je dan gewoon Aurora, denk ik." Aurora knikte vriendelijk. Vervolgens vertelde het meisje verder: "Ik heb zelf Nova altijd een mooie planeet gevonden, dus ik denk van die planeet.". Aurora glimlachte en zei: "Ik ken zelf een van de meest wijze leeuwen op Nova, die heeft mij geleerd om de natuur lief te hebben. Als je het wel, en aandurft kan ik je wel een keer mee nemen naar hem, misschien kan hij je verder helpen met een leeuw?". "Weetje ik dacht dat u eerder een stagiare zou zijn. U ziet er nog goed uit." zei het meisje. Aurora lachte en bedankte haar en vroeg het meisje toen om haar naam.

Aurora vertelde dat ze een van de meest wijze leeuwen kende en vroeg of Dionna een keer mee wilde. "Ja lijkt mij leuk." Dionna had niet veel planeten gezien. Alleen Puffoon en Razen. Ook hield Dionna wel van avontuur en dingen doen. Daarom was leren voor haar zo moeilijk, want ze kon zich niet lang stil houden. Dionna had wel eens Nova en Gren op plaatjes gezien, maar meer ook echt niet. Haar moeder was iemand die graag reisde. Ze had alle planeten gezien behalve Shadra. Dionna wilde ook wel reizen, maar dan moest ze nog harder haar best doen op school. Ze bleef dit jaar zitten, wat baalde Dionna daarvan.

Aurora keek naar het meisje, ze had zichzelf nog steeds niet voor gesteld. Ach ja, daar zou ze zo dan wel naar vragen. "Ja lijkt me leuk." reageerde het meisje op Aurora der vraag om samen naar Nova te gaan. "Hmm als je wil kunnen we morgen wel wat in gaan plannen, om 11 uur heb ik even 2 uur pauze, als je dan naar het light magic lokaal komt kunnen we een afspraak inplannen. Wat is je naam trouwens?" reageerde Aurora. Aurora kon aan de energie van het meisje voelen dat ze te vertrouwen was. "Welke docent is trouwens je mentor?" vroeg Aurora. "Misschien moet je het ook maar tegen hem of haar vertellen dat je daarstraks wat mot had met dat groepje, als je wil kan ik wel met je mee, ik vind dat jou actie daar prima terecht was, die meiden waren erg gemeen." vervolgde Aurora vervolgens.

"Hmm als je wil kunnen we morgen wel wat in gaan plannen, om 11 uur heb ik even 2 uur pauze, als je dan naar het light magic lokaal komt kunnen we een afspraak inplannen. Wat is je naam trouwens?" Reageerde Aurora op het antwoord van Dionna. "Oh sorry, Ik ben Dionna." Dionna vond het niet nodig om haar achternaam erbij te zetten. Vervolgens vroeg Aurora wie haar mentor was. "Misschien moet je het ook maar tegen hem of haar vertellen dat je daarstraks wat mot had met dat groepje, als je wil kan ik wel met je mee, ik vind dat jou actie daar prima terecht was, die meiden waren erg gemeen." "Master Archer, Ja nou eigenlijk was die actie niks vergeleken wat mijn oude vriendin mij had aangedaan." Dionna liet haar litteken zien. "Ik ben een vechter, dus krijg ik wel vaker littekens. Maar ze stak een mes in mijn arm. Het was volgens mij bedoelt voor mijn hart, maar ik draaide weg. Ze stak toen in mijn arm." Dionna had het eigenlijk nooit tegen iemand gezegd. "U bent ook de eerste persoon tegen wie ik dit vertel. Ik wil nog wel wraak, maar weet alleen niet wanneer." Misschien was zin laatste zin niet verstandig, maar goed. Dionna haalde haar schouders. "Ik dood haar echt niet, dat gaat te ver."

Ah het meisje haar naam was Dionna. "Wat een leuke naam!" zei Aurora vrolijk. Ah de mentor van Dionna was Archer, hmm dat was wel een toffe vent. "Ja nou eigenlijk was die actie niks vergeleken wat mijn oude vriendin mij had aangedaan." zei Dionna, vervolgens liet ze een litteken zien en zei ze: "Ik ben een vechter, dus krijg ik wel vaker littekens. Maar ze stak een mes in mijn arm. Het was volgens mij bedoelt voor mijn hart, maar ik draaide weg. Ze stak toen in mijn arm.". Aurora keek naar Dionna, Hmm dat was een diep litteken. "Waarom deed die verraadster dat dan? vroeg Aurora met een kwade ondertoon. Mensen waren echt zo stom soms, Aurora had zelf ook vaak gevochten. Soms telde ze wel eens hoeveel mensen door haar waren gesneuveld, van hun botten had ze best een troon kunnen maken. Toen werd haar gedachtegang onderbroken, misschien maar goed ook, doordat Dionna verder vertelde. "U bent ook de eerste persoon tegen wie ik dit vertel. Ik wil nog wel wraak, maar weet alleen niet wanneer.". Aurora keek naar de leerling en vroeg toen: "Weetje al wel hoe je wraak wil gaan nemen? Wraak moet zoet zijn en goed voelen, anders is wraak nemen de schade die je ermee aanricht niet waard. Ik waardeer het dat je zo open durft te spreken tegen mij". "Ik dood haar echt niet, dat gaat te ver." zei het meisje. Aurora knikte begrijpend, vooral omdat ze het meisje niet wou laten weten dat iemand vermoordde soms heerlijk kon zijn, zeker als je al lang op wraak wachtte, daar wist Aurora haar o zo lieve ex alles van. "Wees gerust Dionna, ik ga je niet stoppen en ik zal ook niemand vertellen wat je mij gezegd hebt. Dat blijft geheim. Heb je al eens met licht magie gewerkt? Misschien kan ik je wat pijnlijke trucjes leren. vroeg Aurora met een akelig serieuze ondertoon.

"Waarom deed die verraadster dat dan?" "Door een ruzie." Antwoordde Dionna kort, ze had geen zin om de hele ruzie en de aanloop ervan uit te leggen. "Weetje al wel hoe je wraak wil gaan nemen? Wraak moet zoet zijn en goed voelen, anders is wraak nemen de schade die je ermee aanricht niet waard. Ik waardeer het dat je zo open durft te spreken tegen mij" "Nog eigenlijk geen idee, maar het zal meer zijn dan een klap zijn." Zei Dionna. "Wees gerust Dionna, ik ga je niet stoppen en ik zal ook niemand vertellen wat je mij gezegd hebt. Dat blijft geheim. Heb je al eens met licht magie gewerkt? Misschien kan ik je wat pijnlijke trucjes leren." "Ik heb nog nooit met lichtmagie gewerkt. Maar als u er tijd voor heeft, graag." Dionna had altijd al een keer willen leren werken met lichtmagie. Voor het eerst kon ze leren werken met lichtmagie.

Dionna gaf netjes antwoorden op Aurora haar vragen, dat sierde haar. Toen Dionna aangaf dat ze graag met licht magie leerde werken lichte Aurora haar ogen op. 'Goed magie die ik je zal leren is scherper dan messen, heter dan vuur en sterker dan staal.'. Aurora stak haar vinger in de lucht waarna er een heel dun straaltje licht van ongeveer 40 centimeter uit haar vinger kwam. Aurora haalde haar vinger en daarmee het straaltje licht langs een boom, waardoor het lichtstraaltje dwars door de boom sneed. Aurora hield de boom die begon met vallen goed in de gaten zodat ze hem niet bovenop zichzelf of op haar leerling liet vallen. De plaats waar de boom was doorsneden was getekend met een patroon en was nog wit heet van het snijden. "Goed first things first, voordat ik je dit mag leren ben ik verplicht te zeggen dat als je deze spreuk gebruikt tegen levende wezens die het niet verdient hebben, dat houd in al het leven dat jou niet fysiek iets heeft aangedaan, dat ik je kan terugvinden door het patroon wat de spreuk achter laat. Helaas zal het dan ook mijn taak zijn om je te corrigeren, maar ik denk dat dat niet nodig zal zijn, toch?" zei Aurora vriendelijk, maar wel met een kille en serieuze ondertoon. Vervolgens vroeg Aurora: "Wanneer wil je de spreuk leren? Direct? of heb je een alternatieve dag bij de hand?".

"Wanneer wil je de spreuk leren? Direct? of heb je een alternatieve dag bij de hand?" "Ik weet het niet, maar ik ben deze week de hele week vrij. Ik heb alle tijd, maar wat u het beste uit komt." Dionna maakte het niet zo veel uit wanneer ze alles leerde als ze het maar leerde. "Als u nog afspraken hebt dan kunnen we daar vast omheen plannen. Ik wil niet dat u uw plannen om zet om mij een spreuk aan te leren." Eigenlijk gaf Dionna daar helemaal niks om, maar ze probeerde aardig te doen. Iets wat ze een aantal jaar niet had gedaan of een klein deel en dan de persoon afkraken.

Dionna gaf aan dat het haar niet echt uit maakte wanneer ze de spreuk leerde. Aurora liet haar rooster voor haar verschijnen en zei toen als je wil kan ik nu wel. Laten we wel naar het Oak field gaan, Licht magie is makkelijker wanneer je in het natuurlijke licht bent, en hier in het duistere bos is het niet echt licht. 'Maar voor ik ook maar iets wil gaan doen, ga ik eerst lekker lunchen, wil jij ook nog wat eten?' vroeg Aurora, maar voor ze antwoord had liet ze al een picknickkleedje verschijnen met daarop een mand. Ze maakte de mand open en daarin zaten muffins, cakejes, croissantjes, en beleg. Aurora pakte een bordje en legde hier wat eten op waarna ze begon te eten. 'Pak maar als je iets wil.' zei Aurora nog eens.

"Nu, oké is ook goed." "Maar voor ik ook maar iets wil gaan doen, ga ik eerst lekker lunchen, wil jij ook nog wat eten?" "Oh ja lekker." Miss Aurora liet een picknickkleedje verschijnen met allerlei lekkere dingen. Dionna keek verbaast hoe alles verscheen, dit moest ze ook echt leren. Dionna schudde even haar hoofd. "Pak maar als je iets wil." Dionna knikte en ging zitten. Ze pakte een muffin en at die rustig op. "Wat lekker." Dionna moest haar best doen om niet met volle mond te eten.

Aurora keek vrolijk toen Dionna ook ging zitten en een muffin pakte. Samen aten ze lekker in het donkere woud. 'Wat lekker.' zei Dionna. Aurora glimlachte, ze gisteravond thuis staan bakken voor deze hoeveelheid eten. In Aurora haar pocketdimensie stond tijd zo goed als stil, daardoor bleef eten altijd warm of koud en zou het haast nooit bederven. Ze keek naar Dionna, dat leek opzich wel een lief meisje. 'Als je wil kunnen we deze week al wel naar Nova gaan, nu heb je toch vrij.' zei Aurora. Vervolgens at ze haar bord leeg en liet ze het terug in licht veranderen. dan hoefde ze ook niet schoon te maken. 'heb jij ook genoeg gehad Dionna?' vroeg Aurora.

'Als je wil kunnen we deze week al wel naar Nova gaan, nu heb je toch vrij.' "Deze week, ja echt." 'heb jij ook genoeg gehad Dionna?' "Ja." Dionna zag hoe Aurora het veranderde in licht. Ze moest haar best doen om haar mond niet open te doen. Dionna had nooit echt magie gebruikt. Ze gebruikte altijd fisiek geweld, waarom magie gebruiken als je het ook met de handen en wapens kon oplossen.

Aurora lachte toen Dionna aangaf dat deze week haar goed uit kwam. "Zullen we afspreken dat we overmorgen op het lancerings platform afspreken? Dan gaan we gelijk naar Nova toe. Als je het niet erg vind wil ik ook gelijk even langs de tempel waar ik vroeger altijd speelde en mediteerde." zei Aurora waarna ze haar bord liet verdwijnen. Kort daarna hoorde ze geritsel in de bosjes, gevolgd door een grom. Aurora was meteen op haar hoede, Iro had haar verteld dat er vervelende wezens in het bos zaten. Aurora kon het niet toestaan dat deze leerling werd aangevallen. Echter wist ze niet wat er in de struiken zat.

"Zullen we afspreken dat we overmorgen op het lancerings platform afspreken? Dan gaan we gelijk naar Nova toe. Als je het niet erg vind wil ik ook gelijk even langs de tempel waar ik vroeger altijd speelde en mediteerde." "Ja vind ik goed." Dionna hoorde geritsel in de bosje en ook hoorde ze een grom. Meteen was Dionna oplettend, sinds wanneer waren hier beesten. Dionna was niet vaak in dit bos geweest, dus dat kon het ook zijn. "Weet jij wat dat was?" Zei Dionna volledig kalm.