Savador glimlachte breed terug toen het Diva weer te binnen leek te schieten. 'Natuurlijk. Hoe kan ik dat vergeten?' vroeg hij zacht, waarna hij met een hand liefkozend over haar rug wreef. Hij sloot zijn ogen om zich weer het meest bewust te zijn van de rust en de stilte, en bovenal van Diva's gezelschap. Hij opende zijn ogen toen ze niet al te lang later tot zijn grootste teleurstelling alweer opstond. Zelf bleef hij nog even lui in de stoel liggen. 'Je hebt gelijk. Vergeef me voor het oponthoud, snoes,' zei hij glimlachend op haar reden. Savador keek zwijgend toe hoe Diva zich uitrekte, daarna kwam hij langzaam maar zeker ook overeind. Hij legde zacht lachend even een hand op haar hoofd. 'Die vinden we wel,' stelde hij haar gerust. Hij baande zich een weg door de troep waarmee de vloer bezaaid was en viste hier en daar wat stukken van Diva's kleding tevoorschijn, die hij netjes over de armleuning van de stoel legde. Daarna ging hij op zoek naar zijn eigen kleding, ondertussen de spullen ook wat opruimend. Niemand hoefde in het vervolg te weten wat hier gebeurd was. Zijn eigen kleding was ook snel genoeg gevonden. Savador haalde eerst het gebruikte ding ervan af voor hij zich begon aan te kleden.