PortalIndexThe return of Nightstalker --[Ludwig] HpD5UwnThe return of Nightstalker --[Ludwig] 2q24v8xLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen



 

Deel
 

 The return of Nightstalker --[Ludwig]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Aislin
.
.
Aislin

The return of Nightstalker --[Ludwig] UTL8oxA PROFILENovice
Real Name : A-Non
Posts : 152
Points : 25
The return of Nightstalker --[Ludwig] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Luchtmagie
Klas: Miss Eres
Partner: I'm your Kittygirl and your Back is like my Scratching post~

The return of Nightstalker --[Ludwig] Empty
BerichtOnderwerp: The return of Nightstalker --[Ludwig]   The return of Nightstalker --[Ludwig] Icon_minitimewo dec 10 2014, 18:23

Is it something that she might've just missed
Is it something that she can hit with her fists?
Light the fuse
and if you're ready come on
-----
Ze had weer één van die nachten. Eén van die nachten die vaker op leken te borrelen wanneer het winter was. De periode waarin je je liever diep onder je dekens groef met een berg voer ernaast, om je eigen, nachtelijke winterslaap te kunnen houden. Maar wat nou als je niet zo een berg met voedsel binnen handbereik vanaf je bed had? Nou, dan ging je zo een berg halen, simpel als wat.
Dus, zoals de jongedame dat wel vaker had gedaan was ze op haar blote voeten de trap af geslopen in het holst van de nacht, opzoek naar haar prooien. En ze wist waar ze de kudde kon vinden. Stil als een muis was ze langs de patrouille van de leerkrachten gesneakt, precies wetend wanneer ze welke stap waar moest zetten om zo min mogelijk geluid te produceren. Ze wist duidelijk wat ze deed, want ze had flink geoefend. Ze kende elke trede die kraakte, elke houtplank die steunde en elke schaduw die de beste verstopplekken boden. Ze was één met de nacht. Geef d’r een zwarte cape en ze zou er zo meer door kunnen als Batman.
Succesvol was het haar gelukt om onopgemerkt in de grote zaal aan te komen. Geen ziel die haar had opgemerkt. Perfect. Met vlugge passen liep het meisje op een drafje door de zaal heen, enkel zachte tapjes achterlatend wanneer haar voeten de grond raakte. Haar stappen waren vlug, maar ze wist precies waar ze haar voeten neer moest zetten. Ze botste niet tegen een onaangeschoven stoel aan, zoals ze een tijdje terug wel had gedaan… Nee, het ging prima op deze manier. Behoedzaam tuurde het roofdier nog even door de duister beklede zaal voordat ze zich terugtrok in de keuken. Ze had de kudde bereikt en het viel niet meer te redden.

Het meisje had nog geen vijf minuten in de keuken gestaan of alle kastdeurtjes waren al open getrokken. De arme keuken werd helemaal verslonden er was geen snack die nog veilig was. Met een kaasstengel in haar mond gedouwd spitte Aislin de kastjes door en smeet ze alles dat er smakelijk uit leek te zien vanaf de verpakking op de grond in het midden van de keuken. Dat was haar schat, de buit die alleen maar vergroot werd. De booty. Het werd al een flinke stapel. Koekjes, snoepjes, drop, restjes van toetjes, zelfs de kroepoek werd aan de stapel toegevoegd. Alle snacks zouden aan de beurt komen. Het was dan allemaal misschien niet zo lekker als wanneer het vers gebakken was, maar ze zou het ermee doen. Nood brak wetten.
Met een tevreden blik (en nog steeds een half-opgegeten kaasstengel die heel charmant uit haar mond stak) bekeek Aislin de stapel aan junkfood wat ze bij elkaar gesprokkeld had. Haar eigen Mount Doom. Ze was er wel tevreden mee, maar er was één onderdeel dat er nog aan ontbrak. Het oog van Sauron, háár oog van Sauron; cake. Cake was de oppersnack en dat mocht natuurlijk niet aan haar berg met schatten ontbreken. Met een triomfantelijk hupsje transporteerde Aislin zich naar de koelkast, die ze met een grote zwaai opentrok om daar, in het koude licht… niet te aanschouwen waar ze op gehoopt had. Geen cake, geen lekkers, geen goddelijke goedheid. Het enige wat ze er vond was teleurstelling. “Fedomme,” mompelde het meisje met de kaasstengel in haar mond. Nou stond ze voor de keuze om of; het te nemen zoals het was en genoegen nemen met wat er in het midden van de keuken lag, óf; ze zou zeggen fuck it en ze zou zelf wel een cake gaan maken. Een cake die veel lekkerder en beter was dan zo een stom supermarktending. Dat tweede had natuurlijk wel haar voorkeur, maar als ze die aanpak zou nemen vergrootte het wel meteen de kans dat ze door één van de leerkrachten gepakt zou worden. En dat was ook niet helemaal de bedoeling. Maar ze wilde wel cake…
Besluiteloos staarde het meisje in de koelkast, alsof ze hoopte om het antwoord te vinden op die lege plek waar haar cake had moeten staan. Maar toen ze plots voetstappen dacht te horen werd ze uit haar trance gehaald. Als een geschrokken hert schoot ze weg bij de koelkast en richtte het meisje haar blik direct op de ingang van de keuken. Een leerkracht? Een leerling? Oh, wat als ze op haar booty uit waren!? Bescherm de booty! Gehaast griste Aislin een spatel die op het aanrecht lag, die ze vervolgens ‘dreigend’ voor zich hield. “Befleden op eige lisico!” dreigde ze. Wat een dappere strijder.



---
She's my riot girl
She's no minor threat
She's been bruised and bled
She's hanging on by a thread
Terug naar boven Ga naar beneden
iiiiiiiiiiiiii
.
.
avatar

The return of Nightstalker --[Ludwig] UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : i
Posts : 370
Points : 5
The return of Nightstalker --[Ludwig] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic:
Klas:
Partner:

The return of Nightstalker --[Ludwig] Empty
BerichtOnderwerp: Re: The return of Nightstalker --[Ludwig]   The return of Nightstalker --[Ludwig] Icon_minitimema dec 15 2014, 22:29


HOPE IS A STRANGER

-Crunch crunch crunch crunch- slik. -Crunch crunch crunch- slik. Een donkere gedaante sluipt over de dim verlichte gangen heen. Het onmiskenbare geluid van geribbelde paprikachips die tussen kies en kies verpletterd worden, voorziet de hal van enig geluid. Op blote voeten glijdt de gedaante langs de schaduwrijke muren heen, zijn passen vederlicht en nauwelijks hoorbaar. De door kaarsen verlichte gang licht om de paar meter, een kwart van zijn bleke gezicht op. In zijn blanke gezicht verborgen achter een pluk wit/donker haar, liggen twee diep groene ogen verborgen. Als je maar lang genoeg in zijn ogen kijkt, zul je de gouden rand rondom de irissen opmerken, een zeldzaam fenomeen. Een paar ogen die je niet snel zult vergeten, en automatisch bij het verder excentrieke persoon zult plaatsen, Ludwig. Met de vlammen van de kaarsen die in de reflectie van zijn ogen dansen, vervolgt Ludwig zijn weg, diep in gedachten weg gezonken.

Hij voelde zich niet op zijn gemak, zo in de schaduwen van de muren. Alsof hij zich moest verschuilen, alsof hij iets slechts gedaan had en hij niet gezien mocht worden. Alle die de constataties zijn correct, hoewel ze niet allemaal éven correct zijn. Het feit is, dat hij op het moment nog bezig was met 'iets slechts ondernemen' en dat zijn doel, de keuken plunderen, evenmin van zuivere hart was. Ludwig rolt met zijn ogen en bedenkt zich dat hij zich niet moet aanstellen, het gros van de leerlingen hier onderneemt zaken waar de hel zelfs zijn poorten voor sluit. Onder begeleiding van luid gekraak frommelt Ludwig, de inmiddels lege zak chips, tot een bal en propt deze in een van zijn pyjama zakken. Dat was het voorproefje al bedenkt Ludwig wellicht een tikje bedroeft, de resten aan heerlijke paprikakruiden nog van zijn lippen likkend. Hij was nog enkele gangen verwijderd van de grote zaal met daarin de school zijn -voor Ludwig althans- pronkstuk, de keuken. Thuis had hij nooit beschikking gehad tot zo'n enorme ruimte, laat staan tot drie ovens en alle soorten kruiden, melkproducten en vleeswaren. De gedachte aan de geuren en kleuren van de specerijen brengt hem tijdelijk naar de zevende hemel, waardoor hij het gerinkel achter hem niet meekrijgt. Bij een abrupt miauwend geluid springt hij dan ook een gat in de lucht, waarna zijn benen van rubber worden en Ludwig zich nog maar nét staande kan houden. Met grote ogen kijkt hij zijn trouwe fatty van een viervoeter aan en grijnst hij. Ludwig grinnikt zowel van opluchting als van zijn eigen gedrag. Lulu friemelt zijn ogen van voren en weer naar achteren waarom hij luid begint te miauwen. ''Shhht!'' zegt op een hissende toon, zijn wijsvinger tegen zijn lippen drukkend. ''Ok ok, je mag mee als je stil bent.'' fluistert hij tegen Lu, die hem aankijkt alsof hij uitgestorven is. Stom dier, bedenkt hij zich in stilte terwijl Lu al voor hem uit dribbelt richting de keuken. Ongelofelijk dat dat dier altijd weet waar hij naartoe gaat, of het nu 's nachts of overdag is. Zo vaak glipt hij nu ook weer niet naar de schoolkeuken, bedenkt Ludwig zich met een complexe uitdrukking.

Voordat Ludwig Lulu uit het oog is verloren heeft hij zichzelf weer in motie gezet, nu een smalle glimlach op zijn lippen. De kilte die zich in de grote zaal ophoopt kan Ludwig al langs zijn wangen voelen snijden. Bezuinigingen. Brr. Ludwig trekt zijn muts tot halverwege zijn oren en dribbelt nu Lu achterna, smachtend om de warme oven aan te zetten. De grote zaal is tot zijn verwachting leeg en koel zowel in de lucht als op de grond. Zijn tenen krullen lichtjes door de uitstralende kou van de harde vloer. Lu miauwt zachtjes en krult spinnend rondom Ludwigs benen heen. Ludwig zucht en pakt de oversized fatty op; om hem genesteld in zijn armen mee te slepen naar de achterkant van de zaal. Bij het zien van brandend licht in de keuken komt Ludwig tot een halt. Zouden ze vergeten te zijn het licht uit te doen? Dat zou niet de eerste keer zijn tenslotte. Behoedzamer als daarnet legt hij de laatste meters naar de keuken af.

Zonder veel door te hebben wandelt Ludwig de keuken binnen, waar hij zich een ongeluk schrikt. Voor zijn neus wordt in een soepele beweging met een spatel gezwaaid, abrupt en overtuigend genoeg om Ludwig -voor de tweede keer die avond- te laten schrikken. In een reflex tilt hij Lulu op en houdt hij hem met uitgestrekte armen voor zijn gezicht. ''Ik umn? Kom in vrede?'' zegt Ludwig bedenkelijk. Voor een paar seconden verwacht hij ongelofelijke pijn, maar die blijft na kort wachten vooralsnog uit. De puzzelstukjes vallen een voor een op hun plek, tot de puzzel één geheel is geworden. (eureka). Met een grimas op zijn gezicht kantelt Ludwig zijn hoofd, zijn hoofd nu schuin achter Lulu's formidabele lichaam, ditmaal met zicht op het meisje met de spatel. Nightstalker.

Nightstalker, of nee dat was niet haar naam. Hij had haar naam gezien bij het tournament, wat was het ook alweer........ ... .... Net wanneer Ludwig zweet dat hij zijn hersenen kan horen kraken valt het hem te binnen; Aislin. Dat was het. Centimeter voor centimeter laat Ludwig zijn kater zakken en dropt deze uiteindelijk onder miauwend protest op de grond. ''We meet again, Nightstalker'' zegt Ludwig in een lichtelijk speelse bui. Ludwig slaat zijn armen over elkaar heen en onderzoekt de keuken met zijn ogen. Ze had er een rotzooi van gemaakt, was zijn conclusie. ''Toch niet weer de voorraad aan het plunderen?'' vraagt hij haar lichtelijk constaterend. Ze had namelijk al een aardige buit bij elkaar geraapt, al waren het allemaal producten die op zichzelf geen pronkstukken waren. Simplistisch glipt hij langs Aislin door; de koelkast die ze open had laten staan sluitend. Ludwig knikt naar haar lichaam en glimlacht een beetje. ''Zit daar een zwart gat of ben je stiekem obese?'' vraagt hij haar plagend. Lud hijst zichzelf op het aanrecht en zucht, hij kon zijn vreugde eigenlijk niet onderdrukken. Zijn vorige ontmoeting met deze Aislin was niet onaangenaam geweest en aangezien hij de ballen niet had om haar normaal aan te spreken, was dit de enige weg. ''Weet je nog wie ik ben, Aislin?'' vraagt hij haar, terwijl hij met een vinger naar zichzelf wijst. Lu is intussen weer bezig met het strelen langs Aislin haar benen. Dit is van korte duur, omdat het openbare eten naast hem zijn aandacht trekt. Tevreden ruikt Lu aan alle verpakkingen waarna hij tevreden aan de kroeproek begint te likken. Ludwig heeft overigens geen oog voor zijn nog dikker wordende kat, maar heeft zijn groene ogen op Aislin gericht. ''Of moet ik je helpen herinneren?'' vraagt hij haar neutraal. Er vanuit gaand dat de geur of de smaak van zijn koekjes niet zomaar vergeten werden.

(+/-) Nightstalkery~ <3
(+/-) Had eigenlijk nog wel meer inspiratie maar dan schreef ik weer zo ver vooruit xD
Terug naar boven Ga naar beneden
Aislin
.
.
Aislin

The return of Nightstalker --[Ludwig] UTL8oxA PROFILENovice
Real Name : A-Non
Posts : 152
Points : 25
The return of Nightstalker --[Ludwig] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Luchtmagie
Klas: Miss Eres
Partner: I'm your Kittygirl and your Back is like my Scratching post~

The return of Nightstalker --[Ludwig] Empty
BerichtOnderwerp: Re: The return of Nightstalker --[Ludwig]   The return of Nightstalker --[Ludwig] Icon_minitimedo dec 18 2014, 00:30

Is it something that she might've just missed
Is it something that she can hit with her fists?
Light the fuse
and if you're ready come on
-----

Er was niks gevaarlijker dan een Aislin die haar buit wilde beschermen tegen hebberige, grijpgrage handjes. Ze zou haar schat beschermen en verdedigen met al haar kracht, ze zou de andere partij laten weten dat ze zich niet zomaar zou laten beroven. Ze zou beschermen wat van haar was! Als een ware ridder zwaaide het meisje met haar wapen in het rond, niet bang om de strijd aan te gaan met een mede student, die wellicht nog wel hongeriger was dan zij. Maar in deze wereld was het iedereen voor zich, het schoolleven was hard op die manier. En zij die van haar overwinningen probeerde mee te snoepen (letterlijk in dit geval) mochten daarvoor de hoogste prijs betalen.

Na haar eerste dreiging werd er al een vredesgebaar voor haar neus gehouden. Een Dikkie dik werd als een soort offer naar haar uitgestoken, waarna de woorden met de ‘ik kom in vrede’ geopperd werden. Hmm, die woorden had ze eerder ergens gehoord. Maar ze had geen tijd om in haar herinneringen te gaan graven om erachter te komen wanneer dat precies was. Ze moest zich nu bezighouden met de indringer en haar buit veilig houden, dat was het belangrijkste. Bedenkelijk beet Aislin het stuk kaasstengel die in haar mond stak af, waarbij ze de andere kant in haar vrije hand hield. “Daar heb ik zo mijn twijfels over, Shadowcrawler,” zei het meisje met een nog halfvolle mond. Wat een geniale bijnaam. Alle punten naar Aislin voor creativiteit en originaliteit!
Een hoofd kwam achter het rondvormige vredesoffer vandaan, een hoofd wat het meisje herkende in het zwakke licht. Het gezicht, de haarlokken met de verschillende kleuren, de groene ogen die niet zomaar te vergeten vielen, het prikkelde allemaal haar herinnering. Verbaasd stopte het meisje met kauwen en liet ze het allemaal even tot zich komen. Fucking shit, wat was toeval!? Ook haar tegenspeler leek even een momentje nodig te hebben om het tot zich te laten komen, maar het duurde niet heel lang eer dat ze een reactie op hun wederontmoeting kreeg. Nightstalker, hij was het nog niet vergeten. Een grijs speelde op haar lippen bij het horen van die bijnaam, waarna ze trots haar handen in haar zij zette, kind lichtelijk omhoog geduwd. “Nightstalker plundert niet, Nightstalker liberaliseert!” Zij was de held die het voedsel het meeste verdiende.
Een stap werd opzij gezet toen haar keukenmaatje naar binnen trad, om hem wat meer ruimte te geven. Die richtte zich op de koelkast, die ze wegens haar abrupte afschrikmanoeuvre was vergeten dicht te doen, oepsie. En natuurlijk kreeg ze daarna een opmerking over haar figuur. De opmerking over ‘hoe ze dat deed’ kreeg ze wel vaker, want aankomen deed het meisje niet. Ze was één van die types. Veel bewegen en een snelle vertering hebben, hoera voor lichaamsbouw! Alsof ze een supermodel dat helemaal trots was op haar eigen lichaam gleed ze met haar handen langs haar lichaam, spatel en kaasstengel nog charmant vast, haar ‘vormen’ (kuchkuch) ermee aanduidend. “Dit stukje pracht? Allemaal vrouwengeheimpjes baby, ik deel het enkel voor de juiste prijs.” Een knipoog werd als klapper naar hem toegespeeld, om de killer-act af te maken. Aislin de hartenveroveraar, de overtuigingskracht was zéér sterk. Oh zo sterk.
Oh god, nou ging hij moeilijk doen; vragen om een naam. Shit, fucking shit, ze was een ramp met namen. Eh, fuck… Ja, ze kon zich hem herinneren en hij had tijdens hun eerste ontmoeting zijn naam laten vallen, maar het enige wat ze zich kon herinneren was de smaak van zijn koekjes. Oh en dat zijn naam met een L begon. Dacht ze tenminste… “J-jaaa dat weet ik nog wel hoor! Meneertje koekjesbakker die daarna de hele zooi weg wilde gooien. Meneertje mede nachtsnacker, hahaaaaa…” “Kom op, het was iets met een L. Laurence? Nee, zijn naam was niet zo nerdy. Liam? Leroy? Leon? Deze lijst gaat nergens heen!” Met een overdreven grijns legde het meisje de spatel terug op het aanrecht en voegde ze de half-opgegeten kaasstengel erbij, terwijl ze in haar hoofd bleef graven naar namen die met een L begonnen. “Dus ehm, Llllll…euk persoon! Ga je vanavond weer de keukenlucht met je bakkunsten vullen?” Met een ongemakkelijke glimlach keek ze hem aan, waarna ze op haar ellebogen op het aanrecht naast hem leunde. Dan maar proberen het onderwerp te veranderen in een poging om het minder pijnlijk te maken. Wat moest ze anders doen? Het gewoon maar vragen? Pfff! Dat nooit!


---
She's my riot girl
She's no minor threat
She's been bruised and bled
She's hanging on by a thread
Terug naar boven Ga naar beneden
iiiiiiiiiiiiii
.
.
avatar

The return of Nightstalker --[Ludwig] UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : i
Posts : 370
Points : 5
The return of Nightstalker --[Ludwig] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic:
Klas:
Partner:

The return of Nightstalker --[Ludwig] Empty
BerichtOnderwerp: Re: The return of Nightstalker --[Ludwig]   The return of Nightstalker --[Ludwig] Icon_minitimeza dec 27 2014, 23:35

The return of Nightstalker --[Ludwig] M84z

<< I'm feeling far from sober now, yeah just let me be hung over now.>>
Wat is de grens? vraagt Ludwig zich af. Hoe lang zou het veroorloofd zijn om iemand aan te kijken voordat het staren wordt? Ludwig's groene ogen bekijken Aislin alsof ze het pronkstuk is van een galerij, iets wat vanuit elke hoek bekeken moet worden. Pas na enkele minuten van elkaar aan staren, want dat is het intussen geworden, wordt het ongemakkelijk en draait Ludwig knipperend zijn ogen weg. Meer oogcontact maken met anderen is eigenlijk iets wat -al een aantal jaren- op zijn goede voornemen-lijstje staat, maar het blijft een heikel punt. Het voelt alsof anderen zo je ziel in kunnen kijken en je gedachten die normaal zo privé zijn dan voor het oprapen liggen. Tegenwoordig is alles al openbaar, het enige wat hij verlangt is dat zijn vrije gedachten nog van hemzelf blijven.

Een koele luchtvlaag van de zwaaideur die traag dicht waait zendt rillingen over Ludwig's ruggengraat heen. Het was de afgelopen dagen onverwachts koud geworden, en in slechts een shirt met lange mouwen en een sportbroek is de plotse seizoensverandering goed te merken. Plotse subtiele beweging van achter hem doet hem omkijken. Blijkbaar was hij voor het raam gaan zitten, beseft hij zich nu een beetje traag. Buiten is het pikdonker, wat niet echt speciaal is voor midden in de nacht, maar de dwarrelende sneeuwvlokjes blijven uniek ook al zie je ze elke dag. Een smalle glimlach begint zich op zijn lippen te vormen waarna hij zijn nutteloze constatatie; ''Sneeuw'' fluistert. Als een jong dier wat nog nooit sneeuw heeft gezien staart hij naar de zwevende vallende vlokjes. Morgenochtend zal het aardoppervlak zeker weten wit van kleur zijn beseft hij zich lichtjes opgewonden. Hij heeft sneeuw nu al zo vaak gezien en toch brengt het elke keer weer opnieuw het kind in hem naar boven. Even lijkt hij weg te dromen bij het volgen van de dwarrelende sneeuwvlokjes, om weer terug getrokken te worden naar de realiteit door niemand minder dan Aislin.

Ludwig draait zijn hoofd schuin naar haar, haar van top tot teen nog een keer vluchtig onderzoekend. Op blote voeten staat ze daar, spatel nog in haar handen, ogen groot en levendig. Met haar handen in haar zij en een trots gezicht vertelt ze me waar het op staat. Ludwig kan zijn zachte gegrinnik gemengd met geproest niet tegenhouden en gooit het er dus maar uit. ''De hele situatie vertelt een ander verhaal overigens.'' zegt hij grijnzend, wijzend op de spatel en het feit dat het nacht is. ''Nou laat je vooral niet afleiden door onverwachts bezoek, liberaliseer vooral verder.'' zegt hij, nadruk leggend op het woord 'liberaliseer'. Bij zijn woorden maakt Ludwig een 'ga je gang' gebaar, niet dat hij werkelijk verwachtte dat Aislin zich liet stoppen door zijn aanwezigheid.. Ludwig pakt een glas uit een van de keukenkastjes die hij vult met water, haar al drinkend observerend. Wanneer haar handen over haar eigen petit lichaam glijden, proest hij het water bijna uit, maar het blijft bij een hoest aanval. Kende ze geen angst of interesseert het haar gewoon weinig? Na het glas water veilig en wel naar achteren te hebben gegoten opent hij zijn mond pas weer. ''Spijtig honey, ik heb namelijk altijd al een vrouwen lichaam willen hebben.. En ik betwijfel of ik die juiste prijs bezit, of anders dat het waarschijnlijk niet aan mij is om weg te geven.'' zegt hij sarcastisch, gevolgd door een speelse glimlach. Nu hij nog een keer nadenkt over zijn woorden kinken ze fouter als dat hij ze bedoeld had, maar hij besluit het zo te laten. Te laat om nu nog terug te krabbelen.

Nadat hij zijn vraag gesteld had lijkt er wat te veranderen in Aislin's houding. Haar spraak lijkt ietsje moeilijk over haar lippen te komen waarna ze zich kort van hem wegdraait om de spatel weg te leggen. Ludwig springt van het aanrecht af om vervolgens er tegen aan te leunen zijn armen afwachtend over elkaar geslagen. Het was leuk om haar te zien prutsen, want hij moest wel blind zijn wilde hij geloven dat ze het zich werkelijk nog kon herinneren. Awesome. Waarom is Ludwig altijd de idioot die namen van mensen onthoud en is het nooit andersom? Llleuk persoon? Jaja. ''Wellicht, als ik niet in de weg gezeten wordt liberaliserende mensen met hongerige magen.'' zegt hij grijnzend. Hij passeert Aislin en opent de koelkast peinzend. Wat zou hij maken, of beter wat kón hij maken met de resterende ingrediënten. Cake? Koekjes? Cupcakes? Een paar minuten staat hij als versteend voor de ijskast waarna hij plots tot actie overkomt en boter en eieren pakt. De schoolkeuken is bijna zijn eigen keuken geworden zo goed weet hij te navigeren in de vele kastjes. Bloem, bakpoeder, suiker, vanillesuiker en een enkele citroen zijn binnen no-time verzameld en uitgestald. Hij pakt de rasp en een bakje om het sap mee op te vangen en begint de citroen te raspen, een gefocuste maar tevreden uitdrukking op zijn gezicht. ''Ludwig'' laat hij zijn naam plots random vallen, om daarna weer ongestoord verder te werken. ''Ik had je gezien in het tournament.'' zegt hij random, de citroen tot kleine stukjes raspend. Na een korte stilte draait hij zijn hoofd naar haar toe een glimlach op zijn lippen. ''You kicked some ass.'' zegt hij vrolijk. Ondanks dat hij zelf geen liefde had voor vechten en het tournament, was het het gesprek van de dag geweest en voelde hij zich ergens verplicht om met de flow mee te gaan. Na zijn woorden draait hij zijn gezicht weer terug naar zijn bak werk en gaat hij verder met de het mixen van de boter met de suiker. Ludwig heeft een hekel aan alles wat geautomatiseerd is in de keuken en dus doet hij zoveel mogelijk met de hand, zo ook het mixen. Met een garde in zijn handen begint hij te draaien, tot de boter en de suiker een geheel beginnen te vormen. Terwijl hij een bakje pakt voor de eieren pikt hij ongegeneerd Aislin's half aangegeten kaasstengel mee, en propt deze naar binnen. Wát? Hij had honger. ''Dus hoe vaak per week liberaliseer je de boel hier?'' vraagt hij terwijl hij de eieren breekt en bij het mengsel gooit. Ludwig werpt een blik op de ingrediënten berg achter zich. ''Ik vind plots niet vreemd meer dat de kastjes hier tegenwoordig vrijwel leeg zijn.'' zegt hij speels, maar verwijtend tegen Aislin. ''Duss.. je krijgt 's nachts gewoon eet aanvallen of is er een reden waarom je jezelf uithongert tot midden in de nacht?'' vraagt hij neutraal, half gefocust op zijn mengsel wat hij weer aan het kloppen is. Bij het geluid van de deur die open en dicht zwaait schrikt hij even op, zich omdraaiend naar de klapperende deur. Drie seconden later heeft hij door dat het Lulu is die het pand verlaten heeft. De kilte die de deur van de grote zaal meebrengt doet hem weer rillen. Ludwig werpt een blik op Aislin. ''Heb je het niet koud?'' vraagt hij, duidend op haar, onder andere, blote voeten.

PS AHA! Het is nog nét binnen de tijd. Het duurde lang. Ik had geen goede ideeën. Dus het is uitgerekt en .. meh. ;v;


Terug naar boven Ga naar beneden
Aislin
.
.
Aislin

The return of Nightstalker --[Ludwig] UTL8oxA PROFILENovice
Real Name : A-Non
Posts : 152
Points : 25
The return of Nightstalker --[Ludwig] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Luchtmagie
Klas: Miss Eres
Partner: I'm your Kittygirl and your Back is like my Scratching post~

The return of Nightstalker --[Ludwig] Empty
BerichtOnderwerp: Re: The return of Nightstalker --[Ludwig]   The return of Nightstalker --[Ludwig] Icon_minitimema dec 29 2014, 00:00

Is it something that she might've just missed
Is it something that she can hit with her fists?
Light the fuse
and if you're ready come on
-----

En opeens moest ze de kookruimte met iemand delen. Niet dat ze het een grote ramp vond, oh nee hoor. Aislin vond delen meestal niet zo een ramp, hoe meer zielen en al wat daarna kwam. Zeker niet als ze naar de persoon keek, bij hun vorige ontmoeting had ze hem ook wel een aardige gozer gevonden. Misschien een beetje een downer, maar uit haar perspectief had ze wel beoordeeld dat zijn hart op de juiste plek zat. En tegen het downersyndroom had ze een medicijn; zijzelf! Dus hé, delen was in een situatie als deze helemaal zo verkeerd nog niet. Het kon de dingen alleen maar leuker maken! Of tenminste, als hij met zijn tengels van haar buit af zou blijven. Als hij haar goodies gewoon met rust zou laten was er niks aan de hand en konden ze beste vriendjes worden, geen probleem.
En haar partner in keukencrime leek al positief te reageren op haar; met gegrinnik en geproest liet hij merken wat hij van haar verhalen vond. Yay, ze werd grappig gevonden! Pak aan, downersyndroom! Geen enkele vorm van depressie had een kans tegen Aislin, het topmedicijn! Haar glimlach werd alleen maar breder om zijn gelach en haar ogen begonnen meer te stralen. Grappig zijn was leuk.
Maar, zoals hij ook al gebaarde, moest ze verder gaan met waarvoor ze hier was gekomen. Ze had een missie en zolang de buit nog in de keuken lag kon ze die niet als geslaagd beschouwen. Dus ging mevrouw liberaliseerder (of is het liberalisator? Hmm, lastig allemaal) tijdens het praten ook maar verder met haar eigen ding. Kastjes die al open getrokken waren werden opnieuw onderzocht, maar deze keer ging het meisje niet opzoek naar nog wat extra te bikken, ze had genoeg tussendoortjes gevonden. Maar om het allemaal echt af te kunnen maken moest ze wel de middelen hebben om de schat te verplaatsen. Dus ging het zwartharige meisje opzoek naar plastic tasjes waar ze het allemaal in kon dumpen. Ze kon ook handig doen en een vuilniszak pakken, maar die krengen vond ze te erg stinken. Daar zou ze haar verrukkelijke buit niet in wegstoppen, ze was niet gek! Plastic tasjes zouden prima volstaan! Als ze ze kon vinden tenminste.
“Maar sweety, je kan altijd met iets komen wat de prijs wat compenseert. Er zijn meerdere wegen,” zei ze tijdens het snuffelen door, haar hoofd uit een kastje vandaan halend om mr. Cookieman aan te kunnen kijken. “Maar, hoewel…” Plots was haar toon verergert en stond er een frons op haar gezicht. Met vlugge passen beende het meisje naar hem toe, alsof er iets ernstigs gebeurd was. Stevig greep ze hem vast bij zijn schouders en draaide ze hem naar zich toe, waarbij ze zijn bovenlichaam goed in zich op leek te nemen. Toen opeens, uit het niets, legde het meisje haar handen op zijn borst, op de plek waar bij het vrouwelijke geslacht normaal gesproken de ronde, zachte dirty pillows zaten. Alsof ze een beeldhouwkunstwerk stond te beoordelen bestudeerde ze de delicate onderdelen en duwde ze haar handen er goed tegenaan. “Nah, bij deze niet,” mompelde ze zachtjes tegen zichzelf. “Hmm, nee, laat maar. Ik denk toch niet dat boobies echt voor jou zouden werken.” Haar ogen schoten weer terug naar de zijne, waarbij ze zeer haar best moest doen om haar gezicht in de plooi te houden. Ze deed hard haar best, beet zelfs op haar onderlip om niet in lachen uit te barsten. Maar in haar ogen kon je genoeg zien. De uitdagende blik was onmisbaar.
Alsof er niks gebeurd was haalde ze haar handen weer van hem af, draaide ze zich om en hupste ze terug naar de opengeslagen kastjes. Een brede grijns stond op haar gezicht en tussen haar passen door kon je zacht gegrinnik horen. Grappig zijn was inderdaad erg leuk.

Meerdere kasjes werden doorgezocht en overhoop gehaald, maar veel succes had het meisje niet. Niet dat ze heel erg snel aan het zoeken was, ze liet zich wat makkelijk afleiden door haar mede keukenganger. Nieuwsgierig probeerde ze hem subtiel te volgen en uit te vinden wat hij precies ging doen. Met wat voor een bakwerk zou hij haar vandaag gaan verrassen? “Ik zal je alle ruimte van de wereld geven.” Ze wilde er verder op ingaan met nog een grappende opmerking, maar haar mond werd even gesnoerd toen hij plots een naam uitsprak. Een naam die begon met een L en die nog had ontbroken aan haar namenlijstje. Damnit. “Wist ik wel,” mopperde ze zachtjes, haar gezicht half verstoppend achter het deurtje van een keukenkasje. Met de ogen van een klein kind dat betrapt was op iets wat eigenlijk niet mocht keek ze hem aan. Maar goddank gaf hij zelf een redding; een ander onderwerp. Het toernooi. Hij had haar er gezien? Hmm, vast alleen bij haar eerste match. Maar desalniettemin, ze voelde zich gevleid. Het kleine, schuldige kind verdween van haar gezicht en ze leek zich weer de normale Aislin te voelen. “Well thank you! Maar ik ga er dus vanuit dat je enkel het eerste gevecht gezien hebt.” Het was een gokje, maar zoals hij er zo over sprak, hoe kort ook, kon ze zich niet voorstellen dat hij ook zo zou spreken over het tweede gevecht. Maar ze zou zich wel weer gaan bewijzen bij het derde gevecht. Op een andere manier, maar mensen konden een spektakel gaan verwachten.
De keuken werd gevuld met geluiden van voorbereidingen van bakkunsten en vrolijk gechatter, wat de ruimte opvulde met gezelligheid. De ruimte delen was zeker niet een slechts iets op deze manier nee. OH! MAAR WAT DEED HIJ DAAR!? Wat een schoft, ze kon het niet geloven! Versteend bleef het meisje stilstaan, hem enkel vol ongeloof aanstarend. Hoe durfde hij… Ze was zo met stomheid geslagen dat ze zijn volgende vragen niet eens kon horen, het was gewoon ongelofelijk. Plots leek het meisje weer te ontwaken en stapte ze op hem af. Nee, deze keer niet om hem als beeldhouwwerk te checken, deze keer was het om iets heel anders te doen. Naast hem bleef het meisje staan en verkocht ze hem een pets op zijn achterhoofd. Haar gezichtsuitdrukking was niet perse boos te noemen, maar het was ook niet zoals ze normaal was. Het was eerder geïrriteerd. “Wat flik jij nou!? Beetje mijn goodies opeten? Fuck you too man! Ik weet niet wat je gaat maken, maar wat het ook is, ik leg mijn claim erop als compensatie voor de verloren buit wat jij me gekost hebt!” Dat leek haar in haar ogen niet meer dan eerlijk.
De act waarin ze ‘geïrriteerd’ was werd verder gedragen toen met meisje zich met haar armen over elkaar geslagen van hem wegdraaide, geen woord meer aan hem uitwisselend. Maar Aislin was een ware ramp als het ging om lang in zo een negatieve emotie blijven, dus natuurlijk werd ze alweer snel afgeleid door iets en vergat ze het hele akkevietje bijna direct. Deze keer liet ze zich afleiden door de witte verschijnsels die ze met sierlijke gebaren naar beneden zag dwarrelen. Huh, ze kreeg spontaan zin om op haar blote voeten naar buiten te rennen.
‘Heb je het niet koud? maakte haar weer wakker uit haar kleine trance. Verontwaardigd draaide het meisje zich weer terug naar Ludwig, die ze verward met knipperende ogen aankeek. “Wat?” Ze leek nog niet helemaal bij te zijn, dus herhaalde ze de vraag opnieuw in haar hoofd. “Oh, koud. Eh, niet echt nee.” Het was misschien wat vreemd dat het meisje totaal geen last leek te hebben van de kou. Blote voeten, blote armen, blote onderbenen, ze leek nou niet bepaald gekleed voor de winter, zelfs niet als dit haar slaapkleding was. Maar ze was zat kouder gewend. Thuis in de bergen van Puffoon mocht je van geluk spreken als de winter zo mild aanvoelde wanneer je binnen was. “Hoezo, jij wel?” Een uitdagende grijns sierde haar lippen. Ze moest weer eens nodig iemand uit gaan testen.


---
She's my riot girl
She's no minor threat
She's been bruised and bled
She's hanging on by a thread
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud



The return of Nightstalker --[Ludwig] UTL8oxA PROFILE
The return of Nightstalker --[Ludwig] UTL8oxA MAGICIAN

The return of Nightstalker --[Ludwig] Empty
BerichtOnderwerp: Re: The return of Nightstalker --[Ludwig]   The return of Nightstalker --[Ludwig] Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 

The return of Nightstalker --[Ludwig]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

 Soortgelijke onderwerpen

-
» Well, hello. [&LUDWIG]
» Ludwig Will Kresnik
» Return
» Return
» + the emperor's new clothes [ludwig]

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Starshine Academy ::  :: The Great Hall-