Een nieuwe les!

Imeth keek hatelijk naar Diva. Hij gromde zachtjes een verwensing en rende achter haar aan. Hij kon niet net als haar in volle gestrekte lengte over de kast heen springen. Hij rende op de kast af en zette zich met een hand erop af en sprong er schuin overheen. Hij rende door al struikelde hij bijna. Hij liep een een beetje in op Diva en sprong ook op de balk. Daar was hij langzamer maar kon prima zijn evenwicht bewaren. Hij moest Diva koste wat het kost inhalen. Maar ook Imeth hield Master Rude vanuit zijn ooghoeken in de gaten.

Master Rude keek naar de balk en naar Diva, ze was er uiteindelijk overheen, nog even en dan zou hij de bal naar Diva gooien... toen ze op de helft was gooide hij onverwachts de bal naar Diva, hij grijnsde, in de hoop dat zij hem zou vangen, Imeth kwam na haar ook al op de balk, dus het was afwachten of Diva de bal zou vangen. Hij grijnsde breder toen de bal bijna Diva bereikte... met volle vaart ging de bal naar Diva, vong ze de bal nou? Dat kon hij niet goed zien, aangezien hij gehurkt naast de evenwichtsbalk zat.

Diva zag de bal al aankomen. Ze sprong sierlijk van de balk af maar bleef met èèn arm achter de balk haken. Met haar vrije arm ving ze de bal op terwijl ze aan haar andere arm terug de balk op slingerde. Daarna bleef ze even staan en keek Imeth aan. ''Kom op slome. Je wilt toch niet echt van je eigen nichtje verliezen?'' vroeg ze een beetje vals grijnzend. Een beetje opjutten was goed voor hem. Dan zou hij misschien nog wat uitdaging voor haar zijn. Diva rende verder en gooide de bal over haar schouder terug naar Master Rude. Ze sprong van de balk en rende verder op de hindernissen af. Ze sprong, dook en rende tussen de grote ballen door terwijl ze haar lenige lichaam in allerlei bochten aan het wringen was om ertussendoor te komen. Eindelijk had ze eens profijt van haar lenige lichaam. Als een slang leek ze zichzelf voort te bewegen. Doe dat maar eens na Imeth dacht ze vals bij zichzelf.

Mitsu keek met een kalme blik naar Master Rude en glimlachte. De hindernisbaan zonder magie. Hij had verschillende dingen gedaan die er voor zorgde dat hij leniger was. Mitsu liep richting de bank en merkte dat Diva en Imeth al begonnen waren. Die twee lagen elkaar echt niet. Dat kon hij zien aan hoe de twee de baan over gingen. In de kerstvakantie was Mitsu nog eens weg geweest om nog meer te oefenen dus nu vond hij het wel goed, het was dan wel een eind terug maar hij was het nog niet verleerd. Zo kon hij er eindelijk profijt van hebben en niet alleen plezier. Hij rende recht op de bank af en zette zijn voet er tegen. Daarmee zette hij zich af waardoor hij wat in de lucht kwam. Op het dode punt probeerde hij zijn voet op de bank te krijgen, met succes. Hij wist zijn evenwicht te houden en stond nu op de bank. Met kalme passen liep hij naar de evenwichtsbalk. Even zijn omgeving bekijkend. Hij had niet echt veel materiaal om hem te helpen bij het vangen van de bal en zijn evenwicht te behouden. Behalve een ring die wat lager hing. Misschien was iemand hem vergeten omhoog te doen. Mitsu liep kalm over de balk en hield onder tussen de leraar in de gaten. Hij wachtte op het juiste moment om een korte sprint in te zetten zodat hij naar de ring kon springen.

Master Rude keek naar Imeth, die naderde over het evenwichtsbalk, en vanuit zijn ooghoeken zag hij dat ook Mitsu aankwam, afwachtend keek hij naar Imeth, en toen hij bijna op de helft was gooide hij de bal met een slingerworp naar Imeth toe, de bal was wat lager, dus het was afwachten wat Imeth zou doen: schoppend de bal vangen of bukkend? Of misschien had hij wel iets anders in gedachten, vlak voor de bal Imeth nadert, keek hij naar Mitsu, die nu al over de balk liep.

Imeth knarsetande even toen hij zag wat Diva allemaal deed. ''Uitslover'' mompelde hij zacht. Alleen omdat ze lenig was hoefde ze nog niet te doen alsof ze de beste was vond Imeth. Hij zag de bal gelukkig net op tijd aankomen. Hij trapte hem eerst met zijn voet omhoog en hield de bal toen èèn keer hoog met zijn knie. Daarna pakte hij hem vast en gooide hem terug naar Master Rude. Imeth zelf rende weer verder. Hij moest en zou Diva inhalen en wederom dankzij haar lenigheid, had ze een flinke voorsprong opgebouwd. De grote ballen gingen Imeth wat moeizamer af. Hij kwam meer dan eens vast te zitten en moest zijn kracht in de strijd gooien om ze aaf de kant te duwen en zichzelf te bevrijden.

Mitsu keek naar Imeth die de bal wist te vangen. Nu was het zijn beurt. Hij keek Rude aan en liep kalm verder over de balk. De bal kon ieder moment aankomen. Ondertussen ging zijn blik naar Kori. Dit zou voor haar nog een taak worden. Hij keek naar Rude en wachtte geduldig af. Het zou niet moeilijk worden. Echter kon de bal misschien anders aankomen dan verwacht en kon het moeilijker worden. En improviseren was niet een van zijn sterkste punten. Hij zou wel zien. Hij wilde alles behalve falen. Niet voor Kori, niet voor Rude. Niet voor de ogen van de klas.

Master Rude keek naar de tactiek van Imeth hoe hij de bal met zijn voeten opving en zo naar zijn handen paasde. "Mooie tactiek..." zei Master Rude, en ving de bal op. Hij wist niet zeker of hij het gehoord had, aangezien hij nu al naar de grote ballen ging. Toen vielz ijn blik op Mitsu, die de balk ook opliep en zijn evenwicht bewaarde. Master Rude wou het dit keer eerder dan verwacht doen, aangezien hij al twee keer op dezelfde plek waar de leerlingen stonden de bal gooide, dus gooide hij vóór de helft de bal, naar Mitsu toe, in afwachting of hij hem ving of niet. Tegelijkertijd keek hij vanuit zijn ooghoeken wie volgde op de balk.

Ronove stond daarna ook op. Hij keek even naar Donovan. ''Ik zie je aan de andere kant lijkt me. Als je me kunt bijhouden Don'' grijnsde Ronove. In tegenstelling tot Diva en Imeth was het bij Ronove wel vriendschappelijk bedoeld. En hij wist dat Donovan een uitdaging in sport niet zou kunnen weerstaan. Ronove draaide zich met een grijns om en begon te rennen. Hij zette zich met een voet af tegen de kast waarna hij eroverheen sprong. Hij belandde op zijn handen en liep een paar passen zo door om zijn evenwicht te bewaren lichtvoetig sprong hij weer op zijn voeten en rende door. Hij sprong de balk op achter Mitsu aan. Hij begon te rennen. Wat dat betreft leek dit veel op de oefeningen uit het circus.

Mitsu had inderdaad verwacht dat de bal in het midden zou komen en was er bijna. Echter kwam de bal eerder dan verwacht en kwam hij voor de helft. Als de bal ongehinderd door zou gaan zou hij achter Mitsu door gegooid werden. Mitsu keek vluchtig rond. De ring die er hing was zijn enige manier. Hij greep er naar. Hij leunde wat naar achter en zag de bal recht op hem af komen. Hij wist de bal tegen zijn borstkas aan te krijgen en sloeg zijn andere arm er om heen. Hij haalde opgelucht adem. Dat was gelukt. Het was dan wel niet de pijnloze manier maar het was gelukt. Hij trok zich behendig omhoog, wist zijn evenwicht te bewaren en liep verder. Die Rude kon nog hard gooien ook. Hij wist zeker dat er een rode plek op zijn borstkas zou staan. En dan was het vast nog niet eens op zijn hardst. Mitsu liep verder en liet de bal toen weer naar Rude rollen zodat hij de volgende leerling er weer mee kon belagen. Hij keek naar de eerste hindernis. Die zou niet zo moeilijk zijn. Hij zou kijken of hij er over heen kon. Anders moest hij een andere manier verzinnen. Diva was nog niet verder gegaan en Mitsu liep haar kalm voorbij. Hij zag het niet als een wedstrijd. Alleen als een lichaamelijke uitdaging voor hemzelf. Hij keek naar de eerste obstakel en dacht na hoe hij dit zou aanpakken.

(Euh..Rude? Wat zijn de hindernissen?)

(Lieverd, daar was ik al voorbij dus ik ben verder dan jij bent Mitsu)

Diva was ondertussen al voorbij de ballen. Ze was Mitsu weer voorbij gerend. Ze zag de grote 'kussens' al verderop staan. Ze trok een sprint om zich er zo doorheen te kunnen wringen. Aan de andere kant bleef ze even stilstaan maar ging toen gauw weer door. Als ze het goed onthouden had kwam nu het net. Even voelde ze zich net alsof ze in het leger zat. Alleen de regen en de modder ontbraken. Ze dook onder het net en begon te tijgeren. Ze bleef een paar keer vastzitten met haar staart. Dan moest ze zichzelf ruw lostrekken en weer verder gaan. Het leek wel of het einde helemaal nooit in zicht kwam. Ze gromde zacht verwensingen toen haar haren voor de zoveelste keer vast kwamen te zitten in het net.

Master Rude bekeek ook dit keer de tactiek van Mitsu, waarbij Rude het beter had gevonden om eerder dan verwacht de bal te gooien, aangezien bij aanvallen in het dagelijkse leven ook nooit verwacht, maar Mitsu liet zich niet afleiden, want ving de bal uiteindelijk eerst met zijn borst op. "Goed zo..." zei hij tegen Mitsu, en toen de bal weer terugkwam ving hij hem met één hand op. Hij bekeek intussen de leerlingen die al bijna over het parcour waren, Diva en Imeth. Master Rude glimlachte, en keek of de volgende intussen al was gekomen.

(@Mitsu: obstakel 1: de kast, obstakel 2: het evenwichtsbalk, obstakel 3: de grote ballen met soort 'kussens' die je bij Fun Houses op de kermis ziet, en wanneer je over de ballen bent, of een ander weet niet wat obstakel 4 is (Diva is er al bij) dan zal ik het met gerust hart uitleggen Very Happy

)

(oh zo. Danke. XD Diva. Saffie is je lieverd al XD. Verder had ik het verkeerd begrepen.)

Mitsu keek naar de kussens en zag Diva ineens voorbij hem komen. Hij grinnikte. Hij dook zowat de kussens in en wurmde zich er tussen. Doordat hij wat groter dan Diva was duurde het wat langer maar het lukte uiteindelijk. Het net was makkelijker. Hij schoot er onderdoor en tijgerde er eveneens als Diva tussen door. Hij kwam op den duur langs haar en merkte dat ze vast zat. Hij maakte voorzichtig haar haar los en knikte even. Hij kende Diva dan wel niet zo goed maar hij vond niet dat hij onaardig tegen haar moest doen. Rustig tijgerde hij verder en naarmate hij verder kwam leek het net strakker te komen. Het deerde hem echter niet al belemmerde het wel zijn bewegingsvrijheid. Eenmaal uit de netten keek rond zijn ogen gingen naar de touwen. Hij glimlachte. Daar pakte hij een touw en sprong hij er naar toe. De snelheid was echter te snel en kon hij niet op tijd inschatten dat of hij nou los moet laten of niet. Hij liet los en ging het fout. Hij landde op de rand van de bank en schoot naar voren. Hij landde met een flinke smak op zijn schouder. Even voelde hij er een stekende pijn door heen gaan maar al snel probeerde hij overeind te komen. Gewoon doorzetten. Hij bewoog wat met zijn schouder en alles bleek nog heel te zijn. Hij liep met een wat rustigere pas naar het laatste opdracht. Hij rende op de touw af en zette zich zo hard mogelijk af. Hij kwam echter niet hoog genoeg voor het touw en sprong er tegen aan. Hij landde met zijn knieën op de mat en zuchtte even. Hoogspringen was niet zijn ding. Hij stond op hield het touw tegen zodat het voor de volgende weer stil hing en liep weer richting de kast.

(Trek je er maar niks van aan hoor. Joon noemt iedereen lieverd of schat. Niet waar Joon? xD)

Zalas stond uiteindelijk ook maar op. Asb'el siste even zacht. Zalas legde zijn hand zacht tegen de kop van de witte slang. ''Calma síos mo chara'' zei hij zacht en met een veel te zware stem voor zijn leeftijd tegen de slang. Door die zware stem en de oude taal die Zalas tegen hem sprak leek Asb'el te kalmeren. Zalas gooide zijn vlecht over zijn schouder zodat hij op zijn rug viel. Daarna begon Zalas ook te rennen terwijl Asb'el om zijn schouders lag. Zalas op zette zich met een voet af tegen de kast en sprong zo over de kast heen. Hij kwam zijn voeten terecht en moest even door zijn knieën zakken voor hij weer verder rende. Soepel sprong hij op de balk.

Ronove rende ondertussen ook over de balk. Hij zag dat Mitsu al een stuk verder was. Oplettend keek hij naar Master Rude. Elk moment zou hij die bal kunnen verwachten. Ronove vond het gek omdat hij de balk al bijna over was en nog steeds geen bal naar z'n geslingerd had gekregen. Hij keek even vluchtig om naar wie er nog achter zich was. Hij zag Felicia en Zalas. De rest op de bank zat er nog een beetje schichtig bij alsof ze dood zouden gaan of iets dergelijks. Ronove vond die Zalas maar een rare knul. Hij had een te zware stem voor zijn uiterlijk. Daarbij klonk er een accent doorheen. Het leek op Shadraans maar het klonk iets anders. Hoe hij tegen die slang had gepraat had Ronove verdacht gevonden. Die jongen deed zich voor als iemand anders. Dat wist hij zeker.

Master Rude keek naar de balk, waar nu nog geen leerling op zat, hij keek vanuit zijn ooghoeken naar de bank, waarbij er nog andere erop zitten. Hij besloot maar er niks van te zeggen, aangezien ze zelf in actie moeten komen, tot zijn schrik zag hij dat Ronove bijna van de balk af was, Master Rude was zo in gedachten verzonken, dat hij hem niet op de balk zag komen. Master Rude zag dat Ronove even naar de andere kant opkeek, en toen hij dat deed, gooide hij de bal, kijken of Ronove het zag aankomen. Het was misschien wel wat hard, maar buiten gym af moest je ook altijd gedachten bij hebben. Master Rude keek of hij de bal nog zag aankomen voordat de bal Ronove bereikte... in die tussen tijd zag hij vanuit zijn ooghoeken Zalas, met zijn slang. Even keek hij licht verbaasd, maar toen realiseerde hij zich dat sommige magicans huisdieren nodig hebben met iets...

Het suizende geluid van iets dat recht op hem afkwam haalde Ronove terug uit zijn gedachten spinsels. Hij zag de bal op zich afkomen. Zonder er echt bij na te denken maakte hij een achterwaarste salto en schopte daarmee de bal omhoog terwijl hij op zijn handen de balk vastgreep. Ronove sprong nogmaals en landde nu op een been. De rest van zijn lichaam was gestrekt om alles in evenwicht te houden. Zijn rug maakte hij hol zodat het hem lukte de bal op te vangen. Hij bolde zijn rug even waardoor de bal even omhoog ging en ving hem weer op in zijn handen. Dat was maar net op het nippertje geweest had hij beseft. Ronove gooide de bal terug naar Master Rude en sprong van de balk af om het parcour te vervolgen.

Felicia keek naar de anderen en ze zucht dan ook even diep. Daarna stond ze gewoon op en ze liep naar de balk toe. Behendig sprong ze op de balk en ze keek dan even naar Diva. Een grijnsje was te zien om haar lippen en daarna begon ze gewoon over de balk te lopen. Ze had geluk dat ook zij erg lenig was en dus keek ze even naar de leraar om te zien of ie het door had. Nouja als hij maar niet waagde die bal tegen haar hoofd te gooien, want dan was de gymzaal te klein. Rustig bleef ze op een bepaald punt van de balk staan en ze keek kort in het rond.

(Goed zo! Dit werkt beter, bedankt voor je medewerking; en sorry nog voor die misverstand... Embarassed

)

Master Rude keek even dromerig naar de balk, toen hij plots merkte dat Felicia al op de balk was. Een glimlach verscheen toen hij merkte dat ze haar best deed, en erg lening was. Hij raapte de bal van de grond op, wachtte af tot het beste moment was om de bal te gooien, en keek strak naar Felicia. Tot zijn verbazing zag hij dat ze even stopte en in het rond keek, wat was ze aan het doen? Vroeg Master Rude zich af. Hij wou geen blessures bij leerlingen oplopen, maar het moest dit moment zijn... nou ja, dan probeerde hij maar niet naar haar hoofd te gooien! Master Rude hurkte, en gooide de bal met een kleine slingerworp naar Felicia toe. Geduldig wachtte hij af of ze hem zag aankomen, en de bal zou vangen...

Toen Felicia wat rond keek en ze daarna plots wat hoorde keek ze naar de leraar. Ze zag de bal afkomen en ze sprong dan omhoog om zo de bal terug naar hem te kunnen schoppen. Hierbij lette ze aandachtig op haar bewegingen en ook op de landing die ze zou maken op de balk. Ondanks dat ze lenig was kon ze een salto doen op de balk en ze keek dan toe of de leraar de bal opving. Het kost haar niet eens de moeite om de bal op te vangen, maar dan keek ze weer gewoon in het rond nadat ze keurig als een danseres op de balk was geland.

Master Rude keek nieuwsgierig naar Felicia en de bal, kijken of ze die zou opvangen. Toen Felicia de bal had gemerkt, viel zijn mond even open van verbazing, want ze deed wel héél onverwachtse, lenige bewegingen. Toen ze de bal terug schopte naar Master Rude, ving hij de bal op met één hand. Natuurlijk nog zijn blik op Felicia... toen ze weer op de balk was geland, klapte Master Rude met een grij"ns. "Prima, prima... wat een geweldige bewegingen! Het lijkt wel of ik naar een circus kijk!" Zei Master Rude vrolijk. Gelukkig waren er al leerlingen die heel wat van lenigheid wisten, én sportief gedrag natuurlijk! Master Rude keek even snel op zijn horloge, want hij moest de tijd in de gaten houden, maar gelukkig waren er nog maar 56 seconden voorbij, en hadden ze nog wel wat. Met een grijns keek hij naar Felicia, en keek hij of er nog iemand op de balk aankwam...

Zalas moest even naar zijn evenwicht zoeken toen hij op de balk stond. Het was wel even wennen. Maar toen hij zijn evenwicht eenmaal gevonden had schoot hij vooruit. Door het snelle rennen had hij niet door dat zijn vlecht losraakte. Zijn lange haren wapperde nu achter hem aan. Toen Zalas gewaarschuwd werd door het venijnige gesis van Asb'el had hij het pas door. Hij greep naar zijn haren maar verloor daardoor zijn evenwicht en viel van de balk af. De klap was gelukkig niet hard. Zijn witte lokken vielen over zijn schouders. Al bijna tien centimeter van zijn haar was veranderd in een vreemde witte mist. Zalas greep direct met beide handen zijn haarlokken stevig vast zodat ze weer de vorm van haarstrengen aannamen.
Ondanks dat de val niet hard was geweest voelde Zalas wel een beurse plek op zijn rug. Hij merkte ook dat zijn hart een aantal malen sneller klopte terwijl hij met trillende vingers zijn haren weer bijeen probeerde te vlechten.

Master Rude keek naar de balk, en zag dat Zalas de balk over schoot. Tot zijn verbazing zag hij dat zijn haren losraakte, en na enige tijd wou hij de bal gooien, maar hij zag dat Zalas van de evenwichtsbalk afdonderde. Master Rude twijfdelde niet, en schoot direct overeind om te kijken of hij niet gewond lag. Hij deed een voet op de balk. "Gaat het?"? Vroeg hij bezorgd en keek naar Zalas, die zijn haren weer probeerde te vlechten, Master Rude ging naast Zalas hurken, en keek bezorgd naar Zalas, of hij niet gewond was.
"Als het niet gaat, kun je altijd naar de Ziekenzaal... als je wil..." zei hij bezorgd, en keek of er niemand meer over de evenwichtsbalk moest lopen. Hij zag de bal wegrollen van zijn plek waar hij net zat.

Zalas liet zijn haren tot drie keer toe door zijn vingers glippen waardoor hij telkens opnieuw moest beginnen met de vlecht. Uiteindelijk was het hem gelukt een losse vlecht te maken en vast te binden. Zijn amberkleurige slangen ogen keken strak voor zich uit. Hij hoorde vaag de stem van Master Rude. Hij keek even opzij en keek Rude aan alsof hij hem voor het eerst zag. Alsof hij überhaupt de eerste mens was die hij in zijn hele leven zag. Het duurde daarom even voor het tot hem doordrong wat hij nou eigenlijk zei. ''Nee, het gaat wel'' zei hij plotseling erg schor. Bijna had hij iedereen in deze zaal kunnen vermoorden. Zonder dat hij het zelf gewild zou hebben.

Master Rude keek een aantal seconden nog in de Amberkleurige ogen van Zalas, en zei: "Anders zal ik wel iets tegen de pijn halen... je hebt pijn, ga maar even zitten als je dat liever wilt, dan haal ik ondertussen iets van een zalfje of iets nats..." zei hij, toen hij zei dat het ging. Hij was flink gevallen, en aangezien er nu toch niemand over de balk liep, ging hij er op zitten, en stak een hand naar Zalas uit. "Kom, ik zal je helpen..." zei hij vriendelijk, maar nog verbaasd. Hij zocht rond in de zaal waar de bal was gebleven, want die was weggerold van de plek waar hij net zat. Toen hij zag dat hij al helmaal naar de touwen was afgedwaald, keek hij lichtelijk verbaasd. Ach ja, die bal komt later wel, eerst een leerling helpen... dacht hij, weer naar Zalas kijkend, in afwachting wat hij zou doen.

PROFILE MAGICIAN

» Een nieuwe start vraagt om nieuwe kleren
» nieuwe school, nieuwe mensen ||Roakes
» Een nieuwe les.
» Nieuwe omgeving.
» Nieuwe Moderator

Een nieuwe les!

Een nieuwe les!

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen