Geen last meer.

Deshas liep met grote, stevige maar vooral woedende passen door de gangen van de kerkers. Hij sleurde een bewusteloze Selavin achter achter zich aan, aan zijn kraag mee. ''Ik dacht van je af te zijn zodra ik dat geheugen van je had gewist. Niet dat daar veel te wissen viel in die notendop die jij als hersenen gebruikt'' snauwde hij zacht en dreigend tegen hem. Hij rukte een celdeur open zodat de scharnieren er bijna uitvlogen en smeet Selavin naar binnen. Met een knal liet Deshas de deur in het gewone slot vallen en maakte daar nog een magische versterkt slot bovenop. Hij ging op zijn hurken zitten zodat hij Selavin door de tralies aan kon kijken. ''Jij had gewoon op dat kantoor van je moeten blijven. Volgende keer als jij denkt stoer te doen en Savador uit zijn functie wil ontheven, die ik met veel bloed zweet en tranen voor hem heb kunnen bereiken, dan is het die notendop van je volgende keer die de straten besmeurd'' siste hij dreigend tegen Selavin. Hij snoof nog even minachtend maar ging toen weer overeind staan. Hij keek met een ruk op toen hij voetstappen door de gangen hoorde galmen.

Rose was naar de kerkers gegaan, aangezien ze hier ging trainen met Devil. Ze sloot even de ogen, en haar ogen leken leeg zonder enige emotie. Ze liep rustig verder totdat ze opeens Deshas zag, en ze keek hem dan kort aan. Daarna liep ze hem gewoon voorbij, en vanuit haar ooghoeken keek ze even naar de cellen. Opeens zag ze Selavin, en met een ruk stond ze meteen stil. Ze keek naar Deshas, en dan naar die cel. Haar hart brak opeens, en ze wist helemaal niet meer wat ze moest doen. "Deshas? Wat gebeurd er hier? Waarom sluit je hem op?" Vroeg Rose dan overstuur, en ze wist dat ze niet tegen Deshas op kon. Ze wou Selavin graag helpen, maar toch wilde ze niet weer de controle verliezen. Haar blik ging even naar degene waar ze van hield, en ze voelde dan tranen opkomen die ze probeerde tegen te houden.

Selavin stribbelde hevig tegen toen Deshas hem meetrok maar zijn ijzeren greep bij zijn kraag was te sterk. Selavin moest teveel uitkijken dat hij niet stikte. Met een harde klap kwam hij terecht op de smerige en vochtige kerkervloer. Hij streek even zacht over zijn hals en slikken deed hem pijn. Selavin keek Deshas met een van zijn lila irissen aan omdat de ander onder een pluk haar zat verborgen samen met de rest van zijn halve gezicht. Hij had daar een reden voor. En een aantal mensen hier op school hadden die reden al eens gezien al kon Selavin zich dat niet langer herinneren. Ook hij keek om toen hij voetstappen hoorde. Hij keek verbaasd op toen hij een meisje zag. Ze kende Deshas kennelijk, maar hem blijkbaar ook. Iets aan haar kwam Selavin vaag bekend voor.

Deshas keek op Rose neer toen ze vroeg waarom hij Selavin had opgesloten. ''Het spijt me Rose maar ik kan niet anders. Selavin vormt een bedreiging voor de school. En denk alsjeblieft niet dat ik enkel aan mezelf denk. Er zijn hier meerdere mensen waar het slecht mee zal aflopen als Selavin los blijft rondhollen'' zei hij kalm. Hij wierp nog een blik op Selavin en keek Rose toen weer aan. ''Waag het niet om gekke dingen te doen. Als je me dat belooft mag je hem blijven opzoeken'' zei hij tegen haar. Zonder nog op antwoord te wachten liep Deshas weg.

Rose keek naar Selavin, en het leek of hij haar niet meer herkende. Ze liep dan naar zijn cel toe, en ze plaatste haar hand door de trailies. "Selavin?" Vroeg Rose dan zacht aan hem, en ze keek hem in zijn oog aan. Ze wist niet wat er aan de hand was, maar wat ze wel zou doen was Selavin hier proberen uit te krijgen. Ookal zou Deshas razend worden, maargoed ze wilde niet dat Selavin als een beest opgesloten was. Dan keek ze naar Deshas, en ze wilde dat hij hem vrijliet. "Laat hem gaan Deshas!! Alstublieft." Zei ze dan aan hem eerder smekend dan als een vraag, en ze keek naar Selavin. "Ik...ik zal hem tegenhouden als er iets gebeurd. Maar alstublieft laat hem gaan het....het breekt mijn hart." Zei ze dan tegen hem, en ze voelde dat de tranen langs haar wangen gleden.

Selavin liep dichterbij en keek het meisje voor hem recht aan. ''Jij bent Rose toch?'' vroeg hij zacht. Volgens Donovan was Rose zijn partner. Was dit meisje dan zijn partner? Selavin keek Deshas nog even na. ''Die man....'' begon hij droog. ''...heeft mijn geheugen gewist'' zei hij na een korte pauze. Hij keek nu weer naar Rose. ''Volgnes Donovan, zijn wij partners. Klopt dat?'' vroeg hij zacht. Het was gek om dat te vragen maar Selavin moest het weten.

Rose keek naar hem, en ze hoorde dan zijn vraag. "Ja, dat ben ik." Zei Rose dan als antwoord op zijn vraag, en ze luisterde dan verder naar zijn woorden. Even voelde ze nog meer tranen opkomen, waarna ze dan haar blik begon af te wenden. Ze kon het niet aanzien dat Deshas dat gedaan had, en ze keek dan weer naar hem als hij over Donovan sprak. "Ja, we zijn partners en jij was degene die mij van de fury had gered. Nouja jij had de school gered door mij te stoppen bij het lanceringsplatform." Zei ze dan zacht tegen hem, en ze keek dan naar hem.

PROFILE MAGICIAN

» 8.00 Bij het meer
» Aan het meer.
» bij het meer....
» Oké geen hoi dan, anders flipt Noor op mij :']
» bij het stille meer

Geen last meer.

Geen last meer.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen