bij het stille meer

Het was een warme dag, de zon scheen helder aan de lucht en er was geen wolkje te zien. Ciel liep richting het stille meer omdat het daar misschien rustiger was. Hij was blijkbaar niet de enige met het idee om naar buiten te gaan aangezien het binnen veel te warm was. Achter Ciel liep z'n butler Sebastian die een parasol boven Ciel hielt. Kalm liep Ciel door. Zelfs in de schaduwen van de bomen was het nog behoorlijk heet. Ciel probeerde het te negeren en liep door. Ciel veegde een paar zweetdruppeld van z'n gezicht. ''Het is veel te heet hier'' constateerde Ciel en zuchtte toen. Ze kwamen aan bij het stille meer en het was inderdaad rustig, zelfs rustiger dan verwacht. Ciel hielt z'n schouders op, hij vond het alleen maar beter. ''Waarom gingen we hier ook al weer heen, Sebastian'' Mompelde ciel terwijl hij dicht bij het meer ging zitten. Achter hem stond nog steeds sebastian met de parasol. ''Omdat het altijd wat kouder is vlakbij water'' Zei sebastian terwijl hij even het zweet van z'n voorhoofd wegveegde, hij stond zelf natuurlijk nog in de brandende zon. Ciel knikte kort en keek toen richting het water. Het meer leek enorm, waarom was alles zo groot voor Ciel. Missschien omdat Ciel juist zo klein was. Of misschien omdat het werkelijk wel zo groot was. Achter hem hoorde hij een klikje van het zakhorloge dat Sebastian altijd bij hem had. Waarschijnlijk was het bijna tijd voor thee. Ciel zuchte, dat wilde nu echt niet hoor het was veel te warm. De enige thee dat Ciel nu nog accepteerde was ijsthee, maar dan met veel ijs. Ciel was blij dat hij nu onder een parasol zat, dan zat hij tenminste nog in de schaduw.

Huiswerk af, leerwerk af, nu de verveling afmaken. Maar dan op de brute manier. Waarom was er eens weer niks te doen? Ze had inmiddels de hele tuin uitgekamd, op zoek naar een bloem of kruid dat ze nog niet kende. Dit was het lot van een Wood-magican. Flutmagie. En verdomd die betweterigheid van haar, nu was ze gedoemd alleen maar goede cijfers te halen en door iedereen vuil aangekeken te worden. Ze liep met haar handen in haar zakken in de barre zon, ook dat nog! Een zon om in weg te smelten, zou wel leuk staan; een plasje rood dat langzaam het meer in sijpelde. Heel toepasselijk...
Verdorie wat was het heet. Enya wapperde even met haar handen maar het hielp niks. Maar toch dacht ze er niet aan om in het water te duiken, nee, de laatste keer had ze een vreselijke fout begaan door dat te doen. En ze was annemenooitniet van plan dezelfde fout te begaan. Dus was het ''nee, kaassoufflé'' voor het meer. Niet zo heel ver van haar vandaan zag ze twee andere figuren lopen. De een hield een parasol boven het hoofd van de ander. Was dat Alois? Zou goed kunnen, maar nee, de persoon eronder was kleiner dan haar blondharige vriend. En met een ijskoud gevoel in haar maag herkende ze meneer onbeleefd van de keer in de eetzaal. Ciel, de andere ''butlerjongen''. Dat joch had een diepe snee in haar ziel gemaakt door te denken dat ze er trots op was om een wees te zijn.
Goed, ze was niet van plan om terug te gaan lopen want hij had haar waarschijnlijk toch al gezien. Dus liep ze met opgeheven hoofd in dezelfde richting. Ze was niet van plan zich tot Elveria's niveau te verlagen. Ze naderde hem meer en meer. Gewoon doorlopen...gewoon doorlopen...
Het noodlot sloeg toe toen ze hem bijna gepasseerd was; een grote steen die onopvallend uit het gras opstak. Haar kleine lichaam smakte met een ''plof'' in het gras neer. Haar voet deed behoorlijk zeer en haar ellebogen, die de klap hadden opgevangen, branden vreselijk. Gelukkig geen zichtbare verwondingen. Alleen op haar trots...

Ciel hoorde opeens iemand achter hem langs lopen. Zou het die vervelende Alois en z'n butler zijn? Dan zou Ciel gou weg gaan voor dat Claude weer ruzie zou gaan zoeken bij Sebastian. Of misschien was het Hannah die aandacht wilde van Sebastian. Er was geen kans dat iemand voor Ciel zou komen en daar had Ciel geen last van. Hij moest de persoon gewoon negeren. Maar z'n nieuwschierigheid won van z'n koppigheid en hij keek toch even om. Het was een meisje, haar rode haren vielen erg op. Eerst dag Ciel dat hij haar nog nooit eerder had gezien maar toen herrinerde hij zich weer dat hij haar al eerder had gezien, met Alois. Ciel keek met een verafschuwende blik weg toen hij aan Alois dacht. Opeens hoorde hij een plof achter hem, het meisje was gevallen. Ciel kon dit onmogelijk negeren dus hij keek even om. En ja hoor het meisje was gevallen. Sebastian leek haar ok te herkennen want hij keek een beetje bezorgd naar het roodharige meisje. Ciel keek met een boze blik naar Sebastian om duidelijk ter maken dat Ciel niks met het meisje te maken wilde hebben. Maar Sebastian begreep het waarschijnlijk verkeerd, of hij wilde Ciel z'n orders negeren. Beide keuzes waren even vervelend. Sebastian legde de parasol even aan de kant en liep naar het meisje toe. Ciel keek beledigd om, hoe durfde Sebastian ineens die parasol weg te leggen. Voorzichtig ging Sebastian bij het meisje zitten. ''Gaat het Enya'' zei Sebastian vriendelijk. Ciel draaide zich nu helemaal om. ''O, nu weet ik het weer jij bent Enyana'' Mompelde Ciel emotieloos. Sebastian hielp Enyana omhoog en keek een beetje bezorgd. Ciel stond op en klopte z'n kleding even af. Toen pakte hij de enorme parasol op. Al was Ciel al wel 1.58 m de parasol was groot. Deze keer was de parasol niet zo groot omdat Ciel zo klein was maar het was echt groot genoeg voor 4 personen om er onder te staan. Ciel hielt de parasol boven zichzelf omdat het veel te warm was om onder de brandende zon te zitten.

Ciel, die zijn nieuwsgierigheid kennelijk niet de baas was, kon het niet laten zich om te draaien en te kijken. Enya kreeg een kop als een tomaat en keek naar haar met aarde besmeurde tuinbroek. En alsof het al niet erg genoeg was....Ciel's butler hurkte naast haar neer. ''Gaat het Enya'' sprak hij vriendelijk. Ze keek hem aan, jugh...ookal zo'n persoon bij wie ze de kriebels kreeg, vreemd verband tussen Claude en hij...heel vreemd....
Ciel mompelde wat en stond op terwijl zijn butler Enya overeind hielp. Goed, dat was eigenlijk wel aardig, niet onbeleefd gaan doen. En helaas, het kon erger; zij en Ciel waren even groot, belachelijk; een zestienjarige die maar twee centimeter verschil had met een joch van veertien! Ze klopte de aarde van haar kleren af en ging wat ongemakkelijk rechtop staan. ''Be..bedankt...'' mompelde ze met een knikje naar de butler, stik, weer te verlegen geworden.
En nu? Nu was de tijd om zich uit de voeten te maken en gillend weg te rennen. Maar om de een of andere reden kon ze dat niet opbrengen.
Nee, onbeleefdheid zat niet echt in haar aard, helaas. Daarvoor was ze net iets te goed opgevoed, voornamelijk met harde woorden van haar vader, maar dat deed er nu niet toe. Hoe kon ze weglopen zonder onbeleefd ze lijken?

(derp, een boekverslag maken en een post gaat niet helemaal samen...)

Ciel keek met een emotieloze blik richting z'n butler en Enyana. Enyana klopte haar kleding af en ging rechtop staan. Ze leek zich ongemakkelijk te voelen. Misschien omdat ze wist dat Sebastian eigenlijk en demon is. ''Be..bedankt...'' Mompelde Enyana en knikte naar Sebastian. Ciel sloot geirriteerd z'n ogen en kuchte. Sebastian, die wist dat Ciel niet echt aardig was als hij boos was, liep meteen weer terug naar Ciel en paktte de parasol weer. Ciel bleef stil en keek naar Enyana. Hij had niks met haar te maken en zij wilde waarschijnlijk niet met hem praten. Want ze was gewoon langs gekomen en toevallig gevallen. Niet dat Ciel wel erg behoefte had aan een gesprek, hij was niet voor niets hier na toe gegaan voor wat stilte. ''Meneer, weet u nog je kent haar wel dit is Enya'' zei Sebastian. Ciel knikte, hij had het namelijk al een lange tijd door. Hij hielt expres z'n mond, niet alleen omdat hij geen gesprek wilde met iemand die bevriend was met Alois maar ook omdat hij niets wist te zeggen. Als hij nu wat zou zeggen zou het nergens op slaan, en dus hielt Ciel z'n mond liever. ''Wees astublieft zo vriendelijk om deze parasol te delen met haar. Je weet hoe warm het is, het is tenminste wat koeler in de schaduw'' fluisterde Sebastian. ''Nee'' zei Ciel. Waarschijnlijk zou ze het toch niet willen, en Ciel wilde het ook niet. Ciel keek met een ijskoude blik naar Sebastian. Wilde hij nou dat ciel aardiger zou worden? Dat zou onmogelijk zijn. Sebastian glimlachte onschuldig naar Ciel. Maar hij had het voor elkaar gekregen, Ciel was in een slecht humeur.

Het was inderdaad warm, maar er waren mensen die daar helemaal geen last van hadden, Sasuke was hiervan een voorbeeld. Hij zat rustig aan het meer met een norse blik spijtig genoeg. Zijn rode ogen keken naar de horizon. De stemmen die hij hoorde waren als irritant te omschrijven. Geïrriteerd keek hij opzij naar een jongen met net een piratenlapje op zijn oog, een soort van butler en een meisje met rood haar. Alleen had hij geen zin op de staan om 2 meter te lopen. Hij bleef gewoon zitten met een gezicht dat op emotieloos stond. MEt zijn hand ging hij over zijn zwaard, deze bewegingen maakten hem toch al iets rustiger. Zijn slangetje zonder naam lag rond zijn nek te slapen. Het beestje had het warm en Sasuke ging met zijn vinger heen en weer over haar kleine kopje. Een tevreden sis verliet de bek van het diertje en Sasuke grijnsde voor een fractie van een seconde. En zijn hoofd ging weer naar het trio, blijkbaar wou het verwaande kind zijn parasol niet delen, het leek erop dat het kind geen respect had voor anderen en ze liever liet lijden, hij zou ook lijden.. Misschien kon hij het ding in brand steken? Was een goed plan, maar het moest onopvallend gebeuren. Hij dacht na, hm, het kon niet anders. Hij spuwde een piepkleine vuurbal richting de parasol, die vuur vatte. Sasuke keek geamuseerd toe hoe het ding in lichterlaaie stond. Als iemand geen respect toonde voor iemand, dan toonde Sasuke ook geen respect voor diegene..

Onhandig stond ze daar, terwijl de stilte steeds pijnlijker werd. ''Meneer, weet u nog je kent haar wel dit is Enya'' sprak de butler tot Ciel. Die keek haar alleen maar hooghartig aan en knikte alleen maar. De butler liep naar hem toe en fluisterde iets in zijn oor waarop Ciel iets terug fluisterde. Enya had al zo'n idee waar dat over ging. Ze sloeg haar armen over elkaar en keek Ciel onverschillig aan. Verwend joch.
Al een hele tijd, leek het, waren ze aangestaard door een buitenstaander maar zelfs Enya had hem niet gezien. Het gebeurde in een ogenblik; de parasol vloog in lichterlaaie. Enya slaakte een gil en deinsde achteruit. Maar Ciel, die hem vasthield, zou weldra mee verschroeid worden. Goed, hij mocht dan een vervelend kind zijn maar haar goede hart won het. Ze dacht er niet bij na; in een sprong duwde ze Ciel opzij en griste het ding uit zijn handen waarna ze het meteen in het water gooide. Haar handen waren een tikje verbrand maar dat deed gelukkig geen pijn. Woedend keek ze rond. Welke idioot...?! Toen zag ze de jongen verderop. Zou hij...? Haar woede zakte wat, ach die had het alleen gedaan omdat hij Ciel onbeleefd vond, meer niet. Ze wierp hem een zuchtend knikje toe om duidelijk te maken dat ze hem stiekem vrij dankbaar was maar dat voorwerpen in brand steken toch niet echt iets was waar zij dol op was.

Ciel keek verbaast op toen hij merkte dat het boven z'n hoofd ineens veel warmer werdt. Z'n ogen werden groot van schrik omdat Ciel ineens zag dat de parasol ineens in de brand vloog. Het was zo onverwacht dat Ciel niet kon reageren, zelfs z'n demoon butler had het te laat door. Enyana daar in tegen reageerde meteen, ze greep de parasol en gooide het in het water. Ciel zakte door z'n benen en viel op de grond. Met angstige ogen keek hij naar de grond en herinnerde zich hoe z'n huis in vuur en vlam op ging, samen met z'n ouders. De beelden zagen er zo echt uit. Maar Ciel liet zich niet zomaar zo kwetsen. Ciel beet op z'n lip maar de beelden wilden niet verdwijnen. ''Meneer, gaat het wel'' Mompelde Sebastian bezorgd. Ciel keek woedent, toch kon iedereen zien dat z'n onderlip licht trilde. Langzaam stond Ciel op zonder maar even z'n blik van de grond af te halen. Ciel sloeg een paar keer op z'n wangen en z'n verdrietige gevoel was weg. Nu was hij weer de emotieloze Ciel Phantomhive. ''Waar voor was dat nodig?'' vroeg Ciel zonder enkele emotie. Toen keek Ciel weer recht voor zich uit, z'n blik was weer net zoals altijd. niemand kon Ciel Phantomhive zo makkelijk kwetsen, daarvoor had Ciel al te veel in z'n leven meegemaakt, en de meeste ervan waren niet echt vrolijke herrineringen.

Een geamuseerde blik, een spottende lach verliet Sasuke's mond die keek hoe Ciel in elkaar kromp bij het vuur, Enyana had geen idee dat het vuur geen mensen zou aantasten en gooide de parasol in het water, het vuur verdween en een zwarte stinkende rook ontstond. De jongen trilde, maar nog steeds bleef Sasuke zitten waar hij zat. Misschien heel onbeleefd maar dat kon hem nu eens geen ene sikkepit schelen. De jongen had niet gedeeld en moest nu de gevolgen dragen. Sasuke haatte jongens die respectloos waren. Met Alois had hij hetzelfde geflikt. De jongen had het leuk gevonden toen iedereen in zijn stad doodging, Sasuke kon dat niet pikken sinds zijn hele familie was uitgemoord door een specifiek iemand en had de jongen omhoog getild bij zijn kraag en dan weer op de grond gesmeten. Respectloze jochies ook. ''Meneer, gaat het wel'' vroeg de slaaf bezorgd aan het jochie. Jup, slaaf was het woord dat hij zou gebruiken. Het jochie was woedend, maar daar kon Sasuke alleen maar eens goed mee lachen. Hij stond op toen Ciel voor hem ging staan. ''Waar voor was dat nodig?'' vroeg Ciel zonder enkele emotie. "Omdat jij, jochie, egoïstisch bent." zei Sasuke op een droge emotieloze toon terwijl hij met zijn hand over het zegel ging in zijn nek dat brandde. Maar niemand mocht zijn tweede gedaante zien. "Je ziet toch dat die meid het warm heeft, toon wat respect of verwacht maar dat ik nog eens zoiets doe." Hij knipte in zijn vingers en de parasol vloog uit het water. Met een aantal bewegingen, brandde het voorwerp weer en de textiel verscheen weer. Deze keer liep hij naar het meisje toe gaf hij de parasol aan haar "Alstjeblieft meid, heb je daarnet trouwens bezeerd? Ik kan eventueel als je wondjes heb ze dichtbranden, het doet geen pijn."

Het bleek dat ze zich niet pijn had gedaan aan het vuur maar aan het schuren van de parasol toen ze hem in het water gooide. Zelfs de butler had het niet door gehad. Die knielde nu naast zijn meester neer. ''Meneer, gaat het wel'' mompelde hij bezorgd. Enya kon niet goed plaatszetten wat er nu van Ciel's gezicht af te zien was; angst...of verdriet... Raar, heel raar allemaal. Langzaam stond hij op en veegde die vreemde blik van zijn gezicht af en werd weer onverschillig. ''Waar voor was dat nodig?'' vroeg hij zonder enkele emotie. "Omdat jij, jochie, egoïstisch bent." klonk een stem achter hen. Enya maakte een sprongetje van schrik, die was er ook nog. "Je ziet toch dat die meid het warm heeft, toon wat respect of verwacht maar dat ik nog eens zoiets doe." Hij knipte in zijn vingers en de parasol vloog uit het water. De vlammen verdwenen en hij leek ongeschonden. De jongen liep naar haar toe en reikte hem haar aan. "Alstjeblieft meid, heb je daarnet trouwens bezeerd? Ik kan eventueel als je wondjes heb ze dichtbranden, het doet geen pijn." Enya werd een beetje kil van binnen, zo'n persoon... Ze was hem dankbaar maar meer kon ze er toch niet van denken. Ze schudde haar hoofd en keek hem aan. ''Nee...ik heb geen wondjes. oke, die had ze dus wel. Ze keek naar haar knieën, handen en ellebogen, barst! Nu pas zag ze dat haar tuinbroek gescheurd was. ''Of in ieder geval doen ze geen pijn.'' zei ze er snel achteraan. Ze pakte de parasol aan maar hield hem niet echt boven haar hoofd. Tja, wat moest ze nu? Maar het schoot haar weer te binnen van daarnet. Ze kon wel tegen ondankbaarheid maar dit spande voor haar even de kroon. Ze keek Ciel vuil aan. ''Graag gedaan.'' zei ze kil. Hij had geen woord tegen haar gezegd, dus nu zou ze even de kant van de andere jongen kiezen...voorlopig...

"Omdat jij, jochie, egoïstisch bent." zei Sasuke. Ciel keek met een koude blik naar hem. "Je ziet toch dat die meid het warm heeft, toon wat respect of verwacht maar dat ik nog eens zoiets doe." zei Sasuke. Ciel trok z'n wenkbrauwen op, hij kon die jongen echt niet uitstaan. Sasuke knipte met z'n vingers en de parasol kwam uit het water en leek weer gewoon zoals eerst. De parasol belande in Sasuke z'n hand. Ciel dacht even na, misschien deed Sasuke wel zo aardig tegen Enyana omdat ze een koppel waren. Het zou wel logisch zijn. Sasuke gaf de parasol aan Enyana. "Alstjeblieft meid, heb je daarnet trouwens bezeerd? Ik kan eventueel als je wondjes heb ze dichtbranden, het doet geen pijn." zei Sasuke tegen haar. ''Nee...ik heb geen wondjes'' zei Enyana maar had toen door dat ze eigenlijk wel een paar wondjes had. ''Of in ieder geval doen ze geen pijn.'' zei ze er snel achter aan toen pakte ze de parasol aan. ''Graag gedaan.'' zei Enyana kil tegen Ciel. Beledigd zette Ciel een stap naar achter, waar had hij die woorden aan te danken. Hij had toch niet om haar hulp gevraagd? Misschien zou hij het toch moeten zeggen, hij had inderdaad wel dood kunnen gaan. Ciel keek even weg en bloosde even. Hij was namelijk niet echt het type om bedankt te zeggen, omdat hij dat nog nooit had hoeven doen. Voorzichtig duwde hij z'n toppen van z'n wijsvingers tegen elkaar aan en hij keek even rond. ''B-bedankt dat je me hielp'' Fluisterde Ciel zo zacht dat het bijna onmogelijk was om het te horen. Toen hij dat had gezegd draaide hij zich snel weg van hun. Hij kon er gewoon niet tegen dat hij dat had gezegd.

-wat ben je toch weer aardig Sasuke ^^

Yuuri kwam aan zetten en keek verbaast wat er gebeurde.hij zag die jongen die daat stondt een parasol uit het water halen zonder hem te pakken.even keek hij verbaast.hij liep naar de jongens en het meisje toe.hallo,ik ben yuuri.hij keek ruchting het kleine jongentje die er ook bij stond.het leek net of het jongentje heel rijk was maar het keek treurig uit zijn ogen net alsof er vroeger iets bij hem gebeurt was.hij haalde zijn schouders op en keek naar het meisje.het was een mooi meisje maar interrese had hij neit meer in haar,toen keek hij naar de andere jongen.het leek hem een aardige jongen.opeens merkte hij de butler op.hij glimlachte naar de butler.die zou vast wel van dat rijke joch zijn dacht hij.hij zuchte even en keek over het meer heen.hij had nog geen antwoord gekregen en was erg ongeduldig.hij keek of hij günter konrad of wolfram ergens zag maar die waren nergens te bekennen.hij zuchte weer.hij verveelde zich nu al en dat terwijl dit zijn eerste school dag was.hij kon er niet tegen als niemand hem antwoord gaf.hij keek weer richting het rijke jongentje.hij voelde zich op en een of andere manier toch vreemd bij hem.het leek net of hij wat duisters uitstraalde.hij keen weer richting het meisje dat wel boos leek te zijn om de rijke jongen.er was duidelijk iets gebeurt tussen hun en die andere jongen had zich er mee bemoeid maar wat er wat gebeurt wist hij nog niet.hij was er erg nieuwschrierig naar maar besloot om nog maar niks te vragen omdat hij ze nog niet kende.indien wolfram en de rest niet in zijn buurt zijn had hij ook geen zin om wat te vragen.hij bleef heen en were kijken.van de kleine jongen naar de andere jongen en weer naar het meisje.hij verveelde zich zo erg dat hij ging zitten en daar zou hij ook blijven tot hij antwoord kreeg.

"Omdat jij, jochie, egoïstisch bent." zei Sasuke. Ciel keek met een koude blik naar hem. "Je ziet toch dat die meid het warm heeft, toon wat respect of verwacht maar dat ik nog eens zoiets doe." zei Sasuke. Sasuke gaf de parasol aan Enyana. "Alstjeblieft meid, heb je daarnet trouwens bezeerd? Ik kan eventueel als je wondjes heb ze dichtbranden, het doet geen pijn." zei Sasuke tegen haar. ''Nee...ik heb geen wondjes'' zei Enyana. Hij keek even naar beneden en zag de wonden. Ze deden dan geen zeer, dan was het voor hem al in orde. Hij had zichzelf gezegd dat hij altijd respect moest tonen voor anderen die ook respect hadden. Dat had hij nu eenmaal geleerd bij zijn familie. een etiquette die hij nooit zou vergeten, iets wat hij altijd zou onthouden, uit eerbetoon aan zijn familie.
''Graag gedaan.'' zei Enyana kil tegen Ciel. Het jochie had het verdiend, hij had geen greintje verstand als Sasuke hem zo bekeek. Maar blijkbaar kwam hij tot inkeer, zijn rode ogen keken naar de lippen van Ciel en begon deze te lezen. ''B-bedankt dat je me hielp'' Dat jochie had misschien toch wat respect, een grijns ontstond op Sasuke's gezicht "Mooi, dat was toch niet zo moeilijk jochie?" Sasuke haalde zijn hand van zijn zwaard weg en hij ontspande eventjes voor een paar seconden. Maar al snel greep hij zijn zwaard weer vast toen Ciel zich van Enyana en hem wegdraaide. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes. Wat was die jongen van plan? Hij moest het weten, hij moest zich schrap zetten voor wat komen ging. Dan keek hij naar de jongen die er net bij was gekomen en hij keek diegene dreigend aan, wat moest hij nu weer?

(Sasuke is altijd aardig ^^")

Ciel leek zelfs niet te snappen waar ze het over had. Nouja! Ze bleef hem kil aankijken. ''B-bedankt dat je me hielp'' Fluisterde Ciel, wat zacht maar ze hoorde het. Haar woede zakte iets en haar blik werd iets minder hard. "Mooi, dat was toch niet zo moeilijk jochie?" viel de andere hem bij en haalde zijn hand van een zwaard. Enya schrok even; wapens waren ten strengste verboden. Ze schrok nog erger toen Ciel zich wegdraaide en Sasuke's hand er weer naartoe schoot.
Een andere jongen kwam erbij staan. Sasuke keek dreigend. ''hallo,ik ben yuuri.'' klonk het. Enya knipperde even met haar ogen, onverwachte wending in de situatie... Het duurde even voordat ze de woorden had laten doordringen. ''Hallo...'' zei ze met een oog op Sasuke gericht want ze wilde absoluut geen vechtpartij. Zo bleef even staan, de parasol nog steeds in haar handen, en liet de waarheid van daarnet doordringen. Ze stond hier naast drie jongens en een butler; een van hen leek vrij gewelddadig, eentje was een verwend snotjong en de de andere kwam er gewoon bij staan alsof er niks aan de hand was terwijl meneer de butler er bij stond en deed alsof zijn neus bloedde. Het leken haat stuk voor stuk egoïsten...
Ze streek wat haar achter haar oor en voelde zich plots ongemakkelijk omdat ze vrijwel de kleinste van het vijftal was.

yuuri die zag dat het meisje zich wat ongemakkelijk voelde.hij keek neer de butler.hij vondt maar dat die butler van dat rijke joch zich aanstelde.hij keek naar de andere jongen en zag een dreigende blik.hij glimlachte naar de jongen.hij begon zich nu ook ongemakkelijk te voelen.het leek wel of niemand hem mog.hij wou al snel dat wolfram en konrad er waren.ook al wist hij zeker dat niemand weet wie hij was bleef hij zich ongemakkelijk voelen.hij keek een beetje bang omdat hij nog nieuw was en hij wou niet als een egoist over komen.Eehm,jullie vinden het zeker heel erg dat ik er bij kom...hij bleef zich ongemakkelijk voelen.hij was van plan om bij hun weg te gaan maar bleef toch nog even staan wachtend op een antwoord van het groepje

Ciel merkte opeens dat er iemand bij was gekomen. Even keek hij om en zag dat de persoon die er bij was gekomen een jongen was. Ciel had hem nog nooit eerder gezien, dus misschien was de jongen nieuw hier. Niet dat Ciel iedereen kende van de school, dus het kon ook zijn dat hij de jongen gewoon nog nooit eerder had gezien. Toen draaide Ciel zich helemaal om. ''hallo, ik ben yuuri'' zei de jongen die blijkbaar Yuuri hete. Even was het stil, en de eerste die antwoord gaf was Enyana. ''''Hallo...'' zei Enyana ze leek zich ongemakkelijk te voelen. Ciel had niet zo'n behoefte om te reageren en bleef dus stil. Hij was niet echt iemand die veel prate. ''Eehm, jullie vinden het zeker heel erg dat ik er bij kom...'' zei Yuuri die zich ook blijkbaar niet op z'n gemak voelde. Ciel haalde z'n schouders op. ''Misschien'' zei Ciel. Het was niet echt een duidelijk antwoord maar dat was precies Ciel z'n bedoeling. Hij kende de jongen nog niet en eigenlijk wilde hij hem ook niet kennen, hij leek een beetje Alois-achtig, maar misschien was hij minder irritant dan Alois? Ach het maakte ook niet uit of hij op Alois leek of niet, Ciel had geen behoefde aan vrienden.

-O ja, wat vinden jullie van m'n nieuwe AVA en onderschrift? Heeft Master Savador gemaakt ^^
en sorry als het kort is maar ik heb echt geen inspiratie..

PROFILE MAGICIAN

» 8.00 Bij het meer
» Aan het meer.
» bij het meer....
» Geen last meer.
» HELP ! Kan niet meer op SSA

bij het stille meer

bij het stille meer

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen