I can't sleep..

Langzaam stond Jaydon op. Het was ongeveer 3 uur s'nachts maar hij kon niet slapen. Met een ruk opende hij de deur van de slaapzaal. Gehuld in een wit t-shirt en een blauwe boxer liep hij naar de huiskamer. Devito lag nog luid te ronken. Een hond die snurkte...? Hij dropte zichzelf op een bank en staarde wat voor zich uit. Tot nu toe had hij alleen nog maar meisjes ontmoet...hij wilde toch ook wel jongens ontmoeten. Het leek wel of hij meiden aantrok. Hij stond op en liep naar de keuken. Hij pakte wat cola uit de koelkast en schonk wat in een glas. Hij liep weer terug naar zijn plaats op de bank en zette zijn glas op tafel. Hij floot even zacht en langzaam kwam Devito uit de slaapkamer sjokken. Hij ging langs Jaydon op de bank liggen en ging weer slapen. Jaydon pakte zijn glas en dronk wat waarna hij opstond en naar het raam liep. Hij ging op de vensterbank zitten en staarde wat uit het raam. Hij ging liever naar huis maar zijn vader en moeder zouden hem vast niet eens binnen laten na zijn gedrag van de laatste tijd. Zijn ouders wilde alles voor hem doen maar hij werkte gewoon niet mee. Hij keek naar de vredig slapende Devito. Hij wou dat hij een hond was, dat had hij niet zo veel problemen en niet zo veel gezeur aan zijn hoofd. Hij trok zijn knieën op en sloeg zijn armen er omheen. Hij sloot zijn ogen even. Weer kreeg hij een stekende koppijn door het gat in zijn achterhoofd. Hij greep naar zijn hoofd en alles werd even zwart. Hij werd weer duizelig.

~Ff geedit...Jaydon heeft een gat in zijn achterhoofd...door stoute Saf....

~

Ace was met zijn wolf, Cerberus, op het dak aan het zitten, aan het genieten van de nacht. Hij keek even op zijn horloge en zag dat het de gewoonlijke tijd was om te gaan. Hij stuurde de wolf eerst en hij ging erachter aan. Cerberus sprong van het dak af en wilde door het, zoals gewoonlijk, open raam glippen. Maar hij botste tegen een jong persoon aan. Hij keek naar de jongen en begon te grommen. Ace sprong erachter aan, en zorgde voor een platform van vuur, waar hij op kon staan. Hij keek naar de jongen en tikte Cerberus op zijn kop. "Jij hebt hem gebotst, hij niet jou. Verontschuldig je." Cerberus zijn oren gingen ietwat achteruit en zijn kop naar beneden. Plots klonk een diepe stem uit zijn bek. "Het spijt me, jongeheer." Ace keek naar de jongen. Hij zag eruit als een eerstejaars en rook erg als zichzelf. Half-Shadraans en half-Raziaans. "Het spijt me voor het gedrag van mijn wolf. Hij is niet zo tam als hij zou lijken."

Even had Jaydon zijn ogen gesloten maar opende ze snel toen hij voelde dat er iets tegen hem opbotste. Hij kon nog net zijn evenwicht bewaren. Met grote ogen keek hij naar de wolf, blijkbaar was die tegen hem opgebotst. Zijn ogen werden nog groter toen de wolf zich verontschuldigde. ''Uh..maakt niet uit...?''zei hij nogal zacht. Devito was met een ruk omhoog gekomen en op de wolf afgerend. Met een scheve kop keek hij hem aan. ''Verstaat mijn baas jou?...''zei hij in dierentaal [

]. ''Eh..ik ben Jaydon...en dit is Devito..''zei hij hoofdknikkend naar zijn DOBERMANN [whihi zelf fout gedaan ]. Hij bekeek de jongen die op een platform van vuur stond. Hij zat minstens drie klassen hoger dan hem. Verwondert keek hij hem aan. Maar snel greep hij anar zijn hoofd omdat hij weer duizelig werd. Devito liep rustig naar het raam toe en zette zijn voorpoten op de vensterbank. Hij blafte naar de jongen als begroeting. ''Dat is een knapstaaltje vuursturen..''zei hij verwondert. Jaydon glimlachtte even flauw naar de jongen. Hij hoopte dat hij een beetje aardig was.

Cerberus begon in dierentaal te blaffen tegen de hond. "Ja. Ik heb de mensentaal geleerd." Ace keek naar de dobermann van de eerstejaars en daarna weer naar de jongen zelf. "Aangenaam Jaydon en Devito. Ik ben Ace en dit is mijn makker Cerberus." Cerberus klom naar binnen, gevolgd door Ace. Ace had het compliment van de dobermann gehoord en ging op 1 knie en aaide hem kort over zijn kop. Hij kreeg een warme glimlach op zijn gezicht en plots blafte hij naar de hond. "Dank je." Cerberus liep naar de dobermann, terwijl Ace weer opstond en zijn aandacht richtte op Jaydon. "En hij heeft kort geleden onze taal ook geleerd." blafte hij fluisterend naar de hond. Een majestueuze feniks, met vleugels die leken op vlammen kwam door het raam heen gevlogen en landde op de schouderplaat op de jas van Ace. Ze keek naar de jongen en de 2 hondachtigen en sprak ook, plots. Maar, in tegenstelling tot Cerberus zijn krijgers-stem, klonk haar stem heel moederlijk. "Goedenacht, kind. Mijn naam is Maïko." Een tijd geleden was ze voor de derde keer verbrand en had ze weer zelf haar naam gekozen.

Met noal grote ogen keek Jaydon naar de Feniks. ''Aangenaam Maïko...''zei hij verbluft. ''Cool...''fluisterde hij onhoorbaar. ''Kan jouw baas dat ook aan mijn baas leren..onze taal??..''vroeg hij aan Cerberus. Langzaam liep Jaydon naar Ace toe en aaide de feniks voorzichtig over haar vleugels. ''Ze..ze is prachtig..''zei hij, nogal verwondert. Hij glimlachtte naar Ace. Hij liep naar Cerberus en hurkte bij hem neer. Hij aaide hem zacht over zijn kop. ''Jij..kan onze taal...cool..''zei hij zacht tegen hem. ''Hé!''blafte Devito jaloers en kwam vrolijk naast Cerberus zitten. Jaydon aaide Devito en keek naar Ace. Hij keek even moeilijk omdat hij weer hoofdpijn kreeg. Zijn hand schoot weer naar zijn achterhoofd.

Ace keek naar de eerstejaars. Hij begon steeds meer zichzelf in dit joch te zien. Hij keek naar Devito. "Ik betwijfel het, Devito. Het heeft mij 2 jaar gekost. Maar misschien kan jij het hem leren." blafte Ace. Hij haalde uit zijn binnenzak een klein boekje en gooide het voor Devito. Toen sprak hij weer in mensentaal. "Dat is het boek waar Cerberus uit heeft leren spreken in mensentaal. Toen hij het eenmaal kon heeft hij het aan Maïko geleerd. En daarna heeft hij mij geleerd te blaffen." Cerberus gooide het boek open op de eerste bladzijde. Er stond geblaf vertaald in woorden. Maar als je niet al kon blaffen dan zag je geen verschil in de blafgeluiden die er geschreven waren.

Jaydon en Devito keken elkaar aan toen het boekje voor Devitow erd gegooit. Jaydon ging naast Devito op de grond zitten en begon door het boekje te bladeren. Hij snapte er niet echt veel van. Devito begon spontaan woorden te blaffen en ze te vertalen. ''Hallo''blafte Devito half in mensentaal. Jaydon keek hem nogal raar aan. Toen hij merkte dat hij nog in zijn boxer liep rende hij snel even naar zijn kast en schoot in zijn kleren. ''Ik ga vanavond toch niet meer slapen..''zei hij, en hij richtte zijn blik weer in het boekje. Devito blafte nog even verder toen Jaydon opstond en weer op de vensterbank ging zitten. Hij keek naar de maan. De grote witte pleister op zijn achterhoofd was nu goed zichtbaar.

Ace zag de pleister op het achterhoofd van Jaydon en liep naar hem toe. Hij haalde de pleister snel en onopvallend weg en legde toen zijn handen aan de 2 kanten van de wond. "Waar komt dit vandaan, makker?" vroeg hij, in een half plagende stem. Toch was hij wel geïnteresseerd, het was niet vaak dat je iemand met een gat in hun hoofd nog normaal zag functioneren. Maïko begon de wond te bestuderen en knikte even naar Ace, hem laten wetend dat ze het zou kunnen oplappen. Maar Ace was niet van plan de jongen te helpen, tenzij die hem genoeg vertrouwde om hem te vertellen waar het vandaan kwam.

Jaydon's handen schoten naar de wond toen Ace de pleister eraf haalde. ''Ik weet niet of het wel zo slim is om te zeggen....maar....''hij bleef even haken. ''Toen ik mijn rooster op ging halen begon Devito nogal vrolijk aan Savador's hand te likken, hij schold Devito uit voor schurftbeest waarna ik nog even tegen Savador heb staan schreeuwen..daarna ben ik best hard weggerent en..gehuild..maar Savador vond me en heeft me nogal hard door elkaar geschud en met mijn hoofd tegen de muur aan gebonkt...vandaar die wond..''sprak hij, terwijl hij steeds zachter ging praten. ''Het was niet slim van me om tegen Savador te gaan schreeuwen..maar wat hij deed was ook niet goed..''vervolgde hij. Tranen sprngen weer in zijn ogen. Hij was blij dat hij het aan iemand heeft kunnen vertellen. Hij veegde snel de tranen weg en keek hem nogal bedroeft aan. ''Ik wil jou ook niet met mijn problemen opschepen...''sprak hij zacht.

Ace draaide Jaydon's hoofd weer waardoor de wond richting hem gericht was. "Voor Savador moet je uitkijken. Als je hem met respect behandelt zal hij je met een klein grijnsje respect terug behandelen. Maar al ziet hij een grijnsje disrespect bij jou, dan ben je de lul." Hij haalde even de haren uit de buurt van de wond. "Ik zal niet tegen je liegen, dit gaat erg pijn doen, maar daarna hoort het voorbij te zijn." Maïko kantelde haar hoofd ietwat en tranen begonnen in en op de wond te vallen. Plots vormde er eerst nieuwe bloedcellen, daarna nieuw spierweefsel en daarna nieuw huidweefsel. Hij liet Jaydon's hoofd los en liep wat achteruit. "Ik weet het niet zeker van enige inwendige verwondingen, maar je uitwendige wond is geheeld, denk ik."

Jaydon moest op zijn tanden bijten toen hij de tranen voelde. Hij voelde hoe de wond heelde en was opgelucht toen het voorbij was. Hij keek hem dankbaar aan. ''Bedankt Ace...''zei hij zacht. Hij wreef even over de plek op zijn achterhoofd. Nu kon hij weer fatsoenlijk door de school zonder dat mensen naar die pleister gingen wijzen. Hij keek weer naar de maan. Het was ongeveer 4 ofzo. Maar het maakte hem niks uit. Hij had tenminste een vriend gevonden. Toch..? Ze waren nu toch vrienden? En als het wel zo was, was het zijn eerste echte. Hij glimlachtte even naar Ace. Devito liep naar Ace toe en ging op zijn achterpoten staan. Hij likte hem recht in zijn gezicht. ''Dankje voor het helen van mijn baasje....Soms is hij misschien wel verlegen of arrogant..maar hij vindt je aardig..''blafte hij. Hij wist dat Jaydon hem toch niet verstond dus vertelde hij het met alle gemak.

Ace aaide Devito even wild over zijn kop met een warme glimlach op zijn gezicht, toen Maïko van zijn schouder sprong, en op Devito's rug vloog. Hij keerde zich daarna naar Jaydon. "Wees voorzichtig met Savador, Oke?" Hij ging op een bank zitten en gooide zijn jas over de leuning. Zijn gespierde, met littekens besmeurde armen glinsterde ietwat in het maanlicht, door het zweet dat de jas uit hem had getrokken. Hij maakte een paar verschillende kleuren vlammen en omsingelde zichzelf ermee, zodat hij geen warmte zou verliezen.

Jaydon knikte naar Ace. Hij zou nu wel oppassen met Savador. Zijn ogen werden even groot toen hij zijn spieren zag. ''Zo...jij zal wel veel meiden rond je hebben hangen...of niet?''sprak hij nogal jaloers. Niet vanwege de meiden, maar de spieren. ''Je zal ook wel ongelofelijk sterk zijn...''voegde hij eraan toe. Devito was luid blaffend rondjes gaan rennen met de Feniks op zijn rug. Jaydon glimlachtte even naar Ace. Jaydon keek even naar zijn eigen armen. Niet echt gespierd maar het kon er mee door. Maar hij wou toch meer gaan trainen, dan had hij wat te doen in zijn vrije tijd. Hij leunde wat naar voren en maakte een handstand waarna hij een stukje liep. Hij ging weer recht staan omdat zijn hoofd nogal rood was geworden. Devito knalde tegen zijn baas aan, waarna Jaydon nogal hard voorover op de grond viel. ''Auw..?''piepte hij. Hij kwam omhoog en keek zijn hond nogal nijdig aan. Devito was vrolijk voor hem gaan zitten. ''Als ik nu heel vrolijk ga kwispelen wordt hij niet boos...''blafte hij. Met grote ogen keek hij zijn baas en kwispelde nogal hard met zijn staart. Jaydon schudde even met zijn hoofd. ''Ben jij ook zo gestoord Cerberus?..''vroeg hij de wolf.

Ace begon lichtjes te lachen toen hij Jaydon's opmerking hoorde. "Je zou denken van wel. Maar dat valt erg mee. Ik heb grotendeels van de tijd mijn jas aan, dus mensen zien het niet echt. Het enige wat mensen aantrekt is mijn poëzie. En ja, ik ben sterk, niet ongelofelijk maar toch. Maar als je een verleden als het mijne hebt, heb je niet echt een keus." Hij stond op en deed een handstand, net als Jaydon momenten eerder. Vervolgens begon hij zijn volle gewicht op te drukken. Hij zag dat Jaydon onderuit werd gehaald en kon nauwelijks zijn lach inhouden. Toen de vraag aan Cerberus werd gesteld nam Ace het initiatief. "Cerberus is opgevoed als een menselijke krijger, hij heeft geen tijd voor gekkigheden." Vervolgens stond Cerberus op en begon ietwat wild te kwispelen en voegde er aan toe. "Maar ik houd wel van hondenkoekjes." Ace keek even naar Cerberus met een wenkbrauw omhoog, of eigenlijk omlaag, getrokken, voordat hij weer verder ging. "Je weet waar je ze kan vinden, jongen." Cerberus sprong op de bank en begon in de jas te snuffelen totdat hij een open zakje hondenkoekjes tevoorschijn toverde. Hij nam er eentje uit en daar begon hij op te knabbelen. "Devito, jij mag er ook wel een als je wilt." blafte Ace plots voordat hij verder ging met zichzelf opdrukken.

Met grote ogen staarde Jaydon naar Ace. ''Godver....''fluisterde hij zacht. ''Dat is echt fu....onwijs gaaf...''verbeterde hij zichzelf. Devito maakte een grote sprong recht de lucht in toen hij het woord hondenkoekjes hoorde. Devito liep naar Cerberus en pakte ook een koeje waar hij op ging knabbelen. Jaydon haalde even een wenkbrouw omhoog. Hij liep naar de slaapzaal en kwam terug met een grote tas vol hondenspullen. Hij gooide er wat piepspeeltjes uit en toverde twee grote botten evoorschijn druipend van het bloed verpakt in plastic zakken. Hij reek er een naar Cerberus aan''Wil jij?..''hij pakte er een uit de zak en gooide hem vor Cerberus neer en gaf de andere aan Devito. Hij richtte zijn blik weer op Ace toen hij verder gign met opdrukken. Hij ging ook weer op zijn handen staan en probeerde het ook maar klapte achterover terug op de grond. Hij kreeg even geen lucht maar herstelde snel en ging rechtop zitten waarna hij weer naar Ace keek.

Ace liet zich vallen in een rugwaartse brug en stond weer op. Cerberus was klaar met het hondenkoekje en begon aan het bot te bijten. Zijn tanden, net als zijn karakter en zijn lichaam, waren als een mens opgevoed. Ze waren stralend wit, net als de tanden van Ace. Ace maakte in de lucht een beweging alsof hij er een zwaard uit trok. Plots verbrandde een stukje van de lucht, en Ace trok er een zwaard met een rood blad uit, alsof de vlam in de lucht een portaal was geweest. Hij legde de punt op de grond terwijl hij de handvat in zijn hand hiel, omhoog gericht. Het zwaard kwam makkelijk tot zijn borstkas, en dus ook tot Jaydon's gezicht. Ace sloot zijn ogen en tilde het zware zwaard met een hand op, waarna het rode blad van het zwaard vlam vatte. Hij gooide het zwaard ietwat op en ving het bij het blad, dat onderhand al geen vlam meer bevatte. Hij hield het handvat richting Jaydon. "Probeer is. Ik wil weten hoe Gillian op jou reageert."

Verwondert keek Jaydon naar de beweging van Ace. Een rood zwaard kwam te voorschijn. ''Ik..? Weet je dat wel zeker?...En heeft jouw zwaard een naam?vroeg hij nogal verbaast. Ace was een man apart, maar wel gaaf... Aarzelend pakte hij het zwaard aan. ''Ik heb nog nooit met een zwaard gevochten...alleen met mijn dolk..''sprak hij. Hij twijfelde even en bekeek Gillian eens goed. Het was een mooi ding. ''Hoe kan het dat het zomaar uit de vlam verschijnt?..Dit ding is echt onwijs gaaf..''zei hij. Hij ging in een soort gevechts positie staan en stak het zwaard vooruit waarna hij een paar hakkende bewegingen maken, soepel en gericht. ''Damn....Dit ding is echt..wauw...''hij kon niet uit zijn woorden komen. Hij bleef verwondert naar Ace en het zwaard kijken. Zijn blik gleed heen en weer.

Ace keek naar Jaydon die speelde met het zwaard. Hij pakte het blad wederom met zijn hand, het kon hem toch geen pijn doen. "Heb je al vuurlessen gehad?" Aangezien dat gat in zijn achterhoofd van Savador, de vuurleraar, kwam, gokte hij maar van niet. "Laten we maar zeggen dat dit je eerste vuurles is. Probeer je lichaam te zien als een vlam. En steek nu een lang stuk hout in je handen aan." Zo had hij geleerd hoe hij Gillian aan moest steken, hopelijk werkte dat ook voor deze jongen. Hij liet het blad weer los, om zeker te maken dat de kracht in het zwaard uit alleen de jongen kwam.

Hij schudde nee toen hij vroeg naar de vuurlessen. Hij knikte even. Ok...Hij ademde diep in en liet zijn energie naar het zwaard stromen. Hij vatte vlam. Jaydon keek verbaast naar het zwaard. Hij ademde weer diep in en de vlammen werden groter. Hij ontspande en de vlammen werden weer kleiner. Hij keek naar Ace. Hij was blij dat hij hem had ontmoet. Jaydon sloot zijn ogen even en de vlam op het zwaard kleurde zwart. Hij opende zijn ogen en een verbaasde blik kwam te voorschijn. Hij ontspande volledig en de vlammen verdwenen. Hij keek Ace nogal verbaasd aan.

Ace wist wel dat het Jaydon zou lukken.Waar hij verbaasd over was, was dat de vlam zwart kleurde. Hij kon zijn vlammen al mengen met de duisternis. Ace zag de uitdrukking op Jaydon's gezicht. Hij nam het zwaard weer en begon er vlammen in te gooien, daarna werd de vlam allerlei donkere tinten. Zwart, crimson, paars, donkerblauw enz. De vlammen stopten en hij deed het het zwaard in de schede op zijn rug. "Dat komt van onze Shadraanse kant. we kunnen bepaalde dingen met de schaduwen, zoals teleportatie en kleurverandering."

Gefascineerd keek Jaydon naar de vlammen. Hij vond het eigenlijk best jammer dat hij zijn zwaard weg deed. Hij dacht even na over de schaduwen. Nog nooit had hij daar over na gedacht. Hij keek Ace even aan en liep naar de vensterbank waar hij op ging staan. Hij pakte de rand van het dak vast en zwierde achterover het dak op. Devito volgde hem. Hij sprng op een schaduwachtig platform in de lucht en landde naast zijn baas.Jaydon keek naar de horizon die langzaam oranje kleurde. Zijn zwarte ogen weerkaatste het licht. Zijn ogen stonden nooit dof, zelfs niet als hij verdriet had. Zijn iris leek te versmelten met zijn oogkleur. Het leek alsof hij een grote iris had. Een soort zwart eiland in een witte zee. Hij zuchtte even diep. Hij was de hele nacht wakker geweest en niet eens moe. Hij ging ondersteboven aan de dakrand hangen en grijnsde naar Ace. Hij hoopte dat hij hem een beetje aardig vond, want Jaydon vond hem wél aardig. Hij kwam weer omhoog en trok zijn knieën op. Devito legde zijn kop op de schouder van zijn baas. Ze hadden er 2...nee wacht..Maïko ook nog..3 nieuwe vrienden bij. Tenminste dat hoopte hij. Hij keek even naar beneden, het was nogal hoog maar hij waagde het erop. Hij ging staan en sprong van het dak af. Hij landde netjes op zijn voeten in het gras.Hij keek even naar beneden, Devito kwam ook naarbeneden gesprongen. Hij gign in het gras zitten en plukte wat aan het gras.

PROFILE MAGICIAN

» I just need....sleep?
» And I sleep...Where ?
» no sleep for the both (16+)
» Cats sleep a lot
» I can't sleep because of you~Alexis

I can't sleep..

I can't sleep..

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen