And I sleep...Where ?

Een glimlach sierde haar lippen wanneer ze de school binnenliep. De school was groter dan ze verwacht had. Over wat ze gehoord had, had ze toch een iets kleiner beeld. Een school op een kleine dwergplaneet. Waarschijnlijk het feit dat de school op een dwergplaneet was had haar toch misschien wat misleid. Sleurend met haar koffer liep ze door de gangen heen opzoek naar de Etage van de Razianen. Ondertussen had ze waarschijnlijk al heel de school gezien, voor ze koppig als ze was, ze toch de weg vroeg. De persoon had haar meteen met een glimlach geholpen en haar de weg gewezen. Wanneer ze de hoek omdraaide zag ze eindelijk de deur die de persoon had omschreven. Voor de deur bleef ze enkele second staan. Nerveus duwde ze uiteindelijk de deur open niet wetend wat te verwachten.
Op het eerste zicht vond ze dat dit er best wel gezellig uitzag. Een knapperend vuur in de haar, grote ramen, enkele kleine boekenkasten. Enkele seconden sloot ze haar ogen om daarna eens diep adem te nemen. Met haar tas ging ze naar binnen. Het eerste was ze zocht was een bord met alle etages op. Na een tijd bleek, natuurlijk weer om het haar nog wat moeilijker te maken, er niets was zoals een bord met de etages op per planeet. Een zucht verliet haar lippen. Vermoeid liet ze zich in 1 van sofas bij het vuur zakken. Gehypnotiseerd keek naar het dansende vuur in de haard. Zou ze gewoon de trappen oplopen en hopen dat ze op de juiste etage terecht kwam ? Of kon ze misschien toch maar beter even vragen aan iemand. Opnieuw verliet een zucht haar lippen.
Wat zou er genanter zijn ? De verkeerde slaapzaal binnen lopen of het aan iemand vragen ? Na lang nadenken besloot ze het uiteindelijk toch maar aan iemand te vragen.
Ze liet haar blik rondgaan tot ze iemand vond die er aardig genoeg uitzag om het aan te vragen. Na opnieuw enkele keren diep adem gehaald te hebben stond ze op en liep naar de persoon. 'Eh...Sorry, maar kan ik iets vragen ?', vroeg ze met een heldere stem. Wanneer ze de aandacht van de persoon had ging ze verder :'Wat is de etage van de Razianen ? Als ik vragen mag ?' Afwachtend keek ze de persoon aan. Hopenlijk zou hij/zij niet lachen of dergelijke met haar waarschijnlijk toch wel idiote vraag.

Zack had een tijdje lopen verkennen sinds hij niet bepaald veel te doen had. Hij was in een kamer vlakbij de etages gaan neerzitten in een van de sofa's bij het knetterende haardvuur dat heel zijn lijf opwarmde, de laatste tijd had hij hier veel lol gehad, dat was zeker een serieus feit, die Rhine die kon lol trappen. Op het eerste zicht leek ze een saai depressief persoontje maar Zack had gelijk, als je door die harde korst kwam zag je hoe prachtig ze kon zijn. Dus dat was allemaal aardig mooi uitgedraaid, hij was nog gelukkiger dan eerst. Zeker nadat hij een aantal mensjes had kunnen opvrolijken door hen op te beuren en te helpen. Dat deed hem helemaal stralen en dat zag je ook meteen aan zijn grote blauwe ogen en zijn brede glimlach die zijn gelaat helemaal sierden. Hij staarde een tijd naar het haardvuur en hij legde zijn voeten die in combatboots verborgen zaten op het salontafeltje. Hij zakte onderuit en hij sloot langzaamaan met een grijns zijn ogen. Inderdaad, hij had het hier serieus naar zijn zin en dat was echt te merken. Opeens begon een stem wat te zeggen tegen hem, Zack opende zijn ogen en hij keek naar een witharig meisje met vuurrode ogen die nogal onzeker stonden. 'Eh...Sorry, maar kan ik iets vragen ?', vroeg ze met een heldere stem. Zack knikte "Ja natuurlijk' zei hij met een brede glimlach. 'Wat is de etage van de Razianen ? Als ik vragen mag ?' Hij wees recht naar de deur voor zich "Daar" zei hij met een glimlach "Blijkbaar ben je nieuw zie ik? Ik ben hier ook nog maar een weekje ofzo, dus voel je niet verlegen. De naam is Zack Fair" Hij stak zijn hand uit naar het witharige meisje en glimlachte.

Vluchtig gleden haar ogen terug over hem heen, zijn gezicht in haar opnemend. Ja ze had best een goede keuze gemaakt om het aan hem te vragen. Wanneer hij antwoorde en wees naar een bepaalde deur kwam er een brede glimlach op haar lippen. 'Dankje !' Net wanneer ze wou omdraaien richting het verblijf ging hij verder, dus bleef ze staan tot hij gedaan had met praten. 'Ja ik ben nieuw hier, fijn om te weten dat ik niet de enigste ben', gaf ze hem antwoord met een lachje. Toen hij zijn hand uitstak en zich voorstelde aarzelde ze enkele seconden, maar stak dan toch haar hand ook uit. Het was een beetje beschamend dat ze zo helemaal van top tot teen bedekt was en het enige stukje huid zichtbaar haar gezicht was. Maar het was beter dan er als een lappenlop uitzien en iedereen de stuipen op het lijf jagen die manier, moest ze toegeven. Vrolijk glimlachend stelde ze zichzelf voor :'Ik ben Astillea Përrallë, Aster is goed of Astil.'

Kort staarde ze even haar voeten. 'Eh...', begon ze aarzelend. 'Zou je... het misschien erg vinden om me een beetje rond te leiden', vroeg ze dan toch uiteindelijk na te aarzelen. Zachtjes beet ze op haar lip, nerveus wat zijn antwoord zou zijn. De glimlach om haar lippen verflauwde lichtjes mede door de zenuwen. 'Denk er anders nog even over na terwijl ik mijn tas in de slaapzaal zet', flapte ze eruit terwijl ze zich snel omdraaide en een korte sprint richting de deur deed. Zuchtend liet ze zich op een leeg bed zakken in de slaapzaal. Ze was veel te lang in de natuur gebleven, alles dat met mensen te maken had maakte haar gewoonweg nerveus. Ijsberend liep ze even heen en weer in de slaapzaal. Diep adem nemen is alles wat je moet dacht ze in haar zelf. Een grote vrolijke lach zette ze opnieuw op terwijl de slaapzaal terug uitliep. Rustig liep ze terug naar hem toe. 'En..?', vroeg ze afwachten naar zijn antwoord.

hannah zag een meisje de slaapzaal in komen en zag dat ze ijsberend heen er weer liep.hannah keek even verbaast en zag dat het meisje weer weg ging. hannah liep achter haar aan en deed zachtjes de deur open en dicht. ze zag een jongen die ze ook nog neit eerder had gezien. ze was benieuw wat hun dachten en zei dus helemaal niks een bleef op een donker plekje staan.ze zuchte zachtjes.het meisje had nog niet veel gezegd dus ze kon nergens in gaan. het was maar goed dat haar meester earl alois trancy niet in de meisjes zaal kwam en claude faustus ook niet.ze was graag in de meisjes zaal zodat hun neit in haar buurt kwamen maar nu ze hier stond was er open veld voor hun.

hannah liep dus toen maar uit het hoekje omdat ze toch niks anders had te doen..en mischien was ze nog wel veiliger in de buurt van de 2 die daar stonden dan bij alois en claude.ze liep op het de gestaltes of en bedacht zich dat het slim was om zich zelf maar voor te stellen."goededag ik ben hannah annefeloz"ze schenkte een klein glimlachje maar haar blik was snel weer de verdrietige blik die ze altijd had.ze zuchte heel eventjes.ze miste het leven dat ze vroeger had maar ze moest met haar meeste mee.het was altijd al zo geweest..ze was niks voor niks een demoon en ze haatte het op een of andere manier.ze hield van het leven maar enit als demoon.

Een stem was tegen hem begonnen spreken en Zack opende langzaam zijn ogen terwijl hij met een warme glimlach naar het meisje keek. 'Eh...Sorry, maar kan ik iets vragen ?', vroeg ze met een heldere stem. Zack knikte "Ja natuurlijk' zei hij met een brede glimlach. 'Wat is de etage van de Razianen ? Als ik vragen mag ?' Hij wees recht naar de deur voor zich "Daar" zei hij met een glimlach "Blijkbaar ben je nieuw zie ik? Ik ben hier ook nog maar een weekje ofzo, dus voel je niet verlegen. De naam is Zack Fair" Hij stak zijn hand uit naar het witharige meisje en glimlachte. Meteen bedankte ze hem en Zack begon lichtjes te glimlachen "Geen dank hoor." zei hij vriendelijk. Hij shudde haar hand en meteen stelde ze zich voor als astillea, of astill. Vreemde naam, maar mooi. Kort staarde ze even haar voeten. 'Eh...', begon ze aarzelend. 'Zou je... het misschien erg vinden om me een beetje rond te leiden', vroeg ze dan toch uiteindelijk na te aarzelen. Hij zweeg even en al snel zei ze erachterna: 'Denk er anders nog even over na terwijl ik mijn tas in de slaapzaal zet', flapte ze eruit terwijl ze zich snel omdraaide en een korte sprint richting de deur deed. Zack keek haar haast met open mond na, och ja, hij had zijn antwoord klaar, dus zodra ze terugkwam zou hij ja zeggen. Eindelijk kwam ze uit haar slaapkamer en ze vroeg meteen wat zijn antwoord was. "Ja is mijn antwoord, ik zal je wat rondleiden." Al snel voegde zich er nog een meisje bij hun die zichzelf voorstelde als Hannah. "Zack Fair" zei hij al glimlachend. Maar haar blik leek niet al te blij. "Wat is er meid?" vroeg hij vriendelijk aan Hannah en hij keek dan even naar Astillea en glimlachte.

Een brede glimlach sierde opnieuw haar lippen, wanneer hij zei dat hij haar wou rondleiden op deze school. 'Dankje Zack.' Uit dank maakte ze een lichte buiging, beleefd dat ze was. Plots hoorde ze vlak naast haar een andere stem van een vrouwelijk persoon. De persoon stelde zichzelf voor als Hannah Annefeloz. Rustig draaide Astillea haar lichaam om naar Hannah. Met een iets minder brede glimach stelde ze zichzelf voor. 'Astillea Përrallë, Aster of Astil is goed.'
Kort keek ze terug naar Zack om daarna weer naar Hannah te kijken. 'Hannah, kom je mee met ons ? Als dit goed voor jou is natuurlijk Zack', vroeg ze aan Hannah, maar vroeg toch wel even aan Zack of dit goed was voor hem ook. Zonder echt zeer lang te wachten begon ze zich al te begeven richting de deur.

-sorry voor zo kort >.< -

hannah keek verbaast op van de vragen die de 2 mensen stelde.ze was even overdonderd maar kwam snel weer tot zich zelf.."Eeh ja ik wil best mee en er is niks hoor zack" ze zuchte eventjes. ze keek vaak verdrietig en dat deed ze bijna atomaties.ze wou echt niet dat ze alois of claude tegen kwam maar waarschijnlijk waren ze toch druk bezig.ze liep achter astillea aan.ze mocht astillea wel en ze dacht dat astillea echt een natuur meisje was.hannah hield erg van de natuur..ze glimlachte. ze hield er van als de wind door haar haren blies en als de vogels vrolijk fluitte.zelf als er storm op komst was vondt ze het mooi om te zien.ze hield van de natuur omdat het zo rust gevend was. haar glimlach was even weg. vroeger had ze letterlijk alleen in de hel.ze zuchte en stopte om te wachten op zack.

alois zag hannah op de etages lopen en liep naar haar toe. vandaag was hij niks gemeens met haar van plan."hannah...?"opeens zag hij ook de andere 2 gestaltes.hij glimlachte."nieuwe vrienden gevonden?"hij omhelsde hannah net alsof het zijn moeder was.hannah was er dan ook altijd voor hem geweest.het is dat claude er niet was maar anders had hij heel gemeen tegen hannah gedaan.hij zuchte even en liet toen hannah los.hij glimlachte en draaide een rondje.hij keek naar het meisje en lachte. dat miesje zag er echt uit alsof ze nog niet in een school of gebouw was geweest.hij grinnikte en keek naar de jongen. die zag er nog normale uit. hij keek even naar hannah en knikte. dus ze heten astillea en zack zei hij zachtjes,bedankt hannah dat je me dat vertelde.hij wist dat de rest verbaast op zou kijken omdat hannah niks had gezegd.

PROFILE MAGICIAN

» no sleep for the both (16+)
» I can't sleep..
» I just need....sleep?
» So this is where the creepy creatures sleep? (open)
» Cats sleep a lot

And I sleep...Where ?

And I sleep...Where ?

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen