Tegen de late middag beende Savador door de verlaten gangen op weg naar de aula. Langs de muren hingen oranje slingers en om de zoveel meter was er wel een Jack O'Lantern te vinden, die je door de gloed van de kaars die erin geplaatst was, onheilspellend aan leek te staren. Op kleine tafels in de gangen waren schalen met snoep gezet, en potten met zuurstokken. Echter leek de hele school verlaten; iedereen had zich waarschijnlijk teruggetrokken op hun slaapzalen om zich gereed te maken voor Halloween. Hijzelf was niet echt van de feestjes, vond het allemaal maar klinkklare onzin op een school waar je behoorde te studeren. Maar leerlingen hadden er ook weleens behoefte aan, dus moest hij het voor vanavond maar het beste van maken. Voor een kostuum voor zichzelf had hij niet gezorgd. Hij had enkel een lange zwarte mantel aangetrokken die strak langs zijn borst dichtgeknoopt was en waarvan de zoom nog net niet over de grond sleepte. Voor de gelegenheid waren zijn altijd zo doffe haren gewassen en gekamd, waardoor zijn zwarte lokken een ongebruikelijke glans hadden. Behalve dat waren ook zijn paarse oorbellen opgepoetst, die glommen wanneer er licht op viel. Dat vond hij al voldoende. Ze gingen zeker toch niet verwachten dat hij zich als slang verkleed zou laten tonen om daarna, wanneer het evenement afgesloten was, het gesprek van de dag te zijn? Die malle Master Savador. Nee, daar had hij geen behoefte aan. Savador gooide de deuren van de aula open om direct door te lopen naar een klein opstapje met een houten schuin aflopende spreektafel. Ervoor waren rijen met stoelen neergezete voor de leerlingen. Ook de aula was feestelijk versierd. Op de muren werden skeletten afgebeeld door middel van lichtmagie, met woudmagie was ervoor gezorgd dat er grote spinnenwebben aan de ramen kleefden met levensechte reuzenspinnen erin. Omdat ze onder beheersing van een spreuk waren zouden ze niets anders doen dan stil op hun plek in hun webben blijven zitten, zodat niemand vrees hoefde te hebben. Op de achtergrond weerklonk zachte muziek die voldeed aan de Halloweensfeer. Gezongen liederen, maar ook traditionele muziek in die trent die elkaar afwisselden, afkomstig van alle planeten. Achter de praattafel bleef Savador staan om de papieren erop te ordenen die het hele schema van deze avond bevatten. Het wachten was nu enkel nog op de leerlingen.

(Iedereen die met het Halloween evenement mee wil doen, mag posten! Vergeet niet om bij deze post terug te kijken als je niet meer weet in welk groepje je zit. Ik plaats hieronder overzichtelijke lijsten!)

Overzicht evenement-deelnemers:

Overzicht groepenindeling:

Mizore had een tijdje in de slaapzaal zitten mokken. Achja, dan toch maar een costuum aan doen. Kan altijd wel melig zijn. Wat twijfelend had ze door de gangen gelopen. Haar blauwe pakje zat nog al strak om haar heen op haar rokje na, die wat heen en weer zwierde in haar wat manke loop beweging. Onder weg naar de aula zag ze dat de school wat opgedost was en met groten ogen zat er ze naar te kijken. Zo erg dat ze tegen een tafeltje aan liep met een schaal met snoep er op. Haar ogen gingen naar de snoep pot en haalde er een lolly uit. Al verder lopend maakte ze hem open en stopte de lolly in haar mond. Waar schijnijk zou ze de eerste zijn maar dat maakte niet uit. Met het papiertje in haar rechter hand duwde ze de deur naar de aula open en zag Savador daar al staan. Met een kleine glimlach kwam ze de aula in. 'Niet omgekleed mijn lieve neefje.' zei ze nog al plagerig. De muziek klonk haar wel goed in de oren en het gaf ook geleik een mooi sfeertje. Wat voor Savador kwam ze tot stil stand. Haar humeur was ook gelijk opgefleurt. Haar ogen schoten naar alle hoeken en gaten van de aula zodat ze alles kon zien.

In een pikzwart jurkje, wat hoogst ongebruikelijk was voor Rosalie, tot net aan haar knieën liep Rosalie richting de aula. Ze had zich een beetje verkleed voor Halloween. Het was altijd een feest maar Rosalie hield echter niet van het verkleden. Op de gang pikte ze nog een snoepje en propte het in haar mond. Daarna stapte ze de nogal lege aula binnen. De sfeer was al redelijk gezellig. Rosalie trok haar panty met gaten erin wat omhoog, trok haar jurkje wat omlaag, haalde een hand door haar haar en trok de heksen hoed die ze op had getrokken wat verder op haar hoofd en stapte daarna de aula verder in. Liep richting de voorkant waar een man op een soort podiumpje stond. Ze had hem nog nooit gezien, maar het zou vast een leraar zijn, knikte vriendelijk en ging op een stoel zitten op de 3e rij. Ze keek wat zenuwachtig rond om te kijken of er al meerdere kwamen maar volgens haar kwamen er al een aantal binnen. Ze tikte zachtjes met haar schoentjes op de grond en keek al uit naar de avond die ging komen.

Spoiler:

Lynn zat voor de spiegel te twijfelen. Haar haren in een staart of los? Dat lag eraan. Ze had maar één jurk voor het Gala. Het was een blauwe. Die combineerde tenminste met haar haren. Ze keek rustig in de spiegel. Ze deed de jurk aan. Ze deed haar haren in een staart. Toen maakte ze een soort windel met enkele losse plukjes. Lynn besloot haar haren los te doen, maar wel te krullen. Met een krultang ging ze door haar haren. Ze pakte wat hairspray, zodat ze in plaats van een pony een scheiding naar links kreeg. Lynn keek in de spiegel. Dit was perfect! Hoge hakken? Maar ze gingen toch naar buiten? Sneakers eronder stonden ook niet. Nou ja... Wat moest ze nu voor een paar schoenen aan? Of blote voeten? Nee, ze besloot het erop te wagen en hoge hakken aan te doen. En als er nu modder lag? Lynn keek even geïrriteerd. Blote voeten stond zo stom, hakken waren gevaarlijk voor als ze naar buiten gingen en dichte schoenen stonden er niet onder... Nou ja, ze besloot toch maar blauwe hakken aan te doen. Lekkere hoge. In het bos zou ze zich wel redden en desnoods deed ze dan haar blauwe hakken uit. Snel deed ze voor een spiegel nog roze lipgloss op die lekker hard glom.

Spoiler:

Met een diepe, bijna gefrustreerde zucht stond Ephony voor de laatste keer voor de grote sta spiegel op haar etage. Haar blonde haren, die normaal in hun wildheid loshingen en op elke beweging vrolijk meedeinde waren nu zorgvuldig, en met vele exotische patroontjes gevlochten tot een vlechtwerk op haar hoofd. Vanaf ongeveer haar nek liep haar haar weer los naar beneden. Nu draaide ze zich resoluut om, en hobbelte moeizaam de trap af. Zenuwachtig, en met een laatste tastende vinger over haar vlechtwerk waar ze bijna uren aan gezeten had stond ze bij de ingang van de aula. Haar ogen, normaal grijsblauw van kleur waren deze keer verkleurd; hadden de vorm en kleur aangenomen van gele slangenogen. Haar jurk zat strak om haar lichaam heen, liep op haar rug uit in een lange V tot ongeveer het midden van haar rug, waarbij deze naakt was. Aan de voorkant werd de jurk niet omhoog gehouden door bandjes of iets dergelijks, maar liep in twee lichte, puntige boogjes bij haar boezem wat een soort korset achtige werking had en haar boezem een stukje omhoog duwde. Schuin achter haar ene been liep de jurk in een zwierige punt uit, om als het waren de slangenstaart de weerspiegelen. Na lang oefenen met verschillende spreuken had ze zelfs haar hoektanden kunnen verlengen, tot twee scherpe "giftanden" zoals die van een slang. Hoe ze op het idee was gekomen om dit dier na te bootsten; misschien was het Zalas geweest, misschien Savador of andere slangliefhebbers. Het was gewoon in haar op gekomen, en had uren aan haar outfit besteed. Met een nu klein geheimzinnig, en bijna verleidelijk glimlachje op haar lippen schreet ze de aula binnen. Haar hakken klikte op de stenen vloer, in de zelfde kleur als haar jurk. Op de een of andere manier voelde ze zich een stuk vrouwelijker en volwassener in deze kleding. Haar blik gleed over de weinige aanwezige, waarna ze Savador in het gezeldschap van het meisje zag. Ze herkende haar vaagjes van die keer dat ze zijn kantoor was binnen komen lopen toen zijn kinderen ook aanwezig waren geweest. Meer wist ze niet veel van haar. Ze besloot hem voor nu nog even met rust te maken, praten kon later altijd nog wel. Met haar hand op haar heup, waarbij deze een beetje kantelde, stond ze midden in de aula stil. Bewonderend bekeek ze de versiering om de tijd te doden. De snoeppot zou ze strakjes heel oncharmant nog wel van een bezoekje brengen.


Patroon/kleur van de jurk:

Spoiler:

Vanaf me iPod, forgive me for all the typos!! :3
The outfit: https://m136.photobucket.com/image/anime%20girl%20with%20wings/inu-kitty/purplevampiregirl.jpg.html?src=www&o=36. -had ruzie met mijn iPod dus kreeg hem niet onderaan xD-

Na het goed uitspoelen van haar haar, waar nu een paarse kleurspoeling in zat, stapte ze onder de douche vandaan en droogde ze zich grondig af. Ze keek even in de spiegel, en glimlachte. Haar groene ogen stonden echt heel raar bij deze kleur haar. Ze deed haar rode lenzen in en glimlachte. Een wereld van verschil. Ze zag er nog wel bleek uit, maar ze had veel minder de warme, lieve uitdrukking die ze normaal met zich mee droeg. Ze liep naar haar kamer en legde de outfit op het bed. Het korte zwart/paarse jurkje was van een hele zachte stof. Breed glimlachend aaide ze er even over. De kleine vleugeltjes aan de achterkant waren van zwartkleurig leer, en ze waren klein en schattig. Ze hield het jurkje nog even voor zich om hem beter te bekijken, en trok hem daarna vlug aan. Haar hoge hakken voor eronder... Waar waren die? Ze rende door de kamer met een rood hoofd. Uiteindelijk vond ze ze, onder haar bed. Ze zuchtte diep... Rommelkont. Mopperde ze op zichzelf. Ze draaide nog een paar rondjes voor de spiegel en grijnsde . Dit was echt een leuke outfit. Het was misschien niet veel speciaals, maar het was een wereld van verschil vergeleken met voor ze haar haar had geverft, haar lenzen in had gedaan en deze donkere outfit aan had getrokken. Tevreden vertrok ze richting de aula. Eenmaal binnen keek ze haar ogen uit. Wauw! Het is zo leuk versierd! Altijd een optimist, al hield ze niet van donkere kleuren. Glimlachend liep ze rond, alles goed in zich opnemend.

Hij stond voor de spiegel in de jongens slaapkamer, kantelde zijn hoofd en bekeek zijn haren die daar netjes en strak achter zijn oor waren geschoven. Vervolgens bekeek hij de andere kant, veegde nog één keer daar achter zijn oor om alles goed vast te zetten en bekeek toen de voorkant. Zijn haar was strak, gekamd en zag er goed verzorgd uit. Geen wilde bos, niks dat op zijn eigen zin de andere kant op sprong of deed. De haarspray hield alles in bedwang. Hij fronsde lichtjes, het was vreemd zichzelf in zo'n nette staat te bekijken. Zijn kleren, mode uit de oude jaren van Puffoon, evenals zijn kapsel. Een lange, zwarte broek, daarboven een wit overhemd en een jasje met een langere achterkant zodat deze geheel zijn kont bedekte en doorliep iets boven zijn knieholtes. Het jasje was dichtgeknoopt zodat een lage V-hals ontstond en een strikje bij zijn hals maakte het af. In andere woorden, verschrikkelijk. Met een iets walgend gezicht trok hij het strikje nog een keer aan. Hij moest er maar niet bij nadeken en gewoon naar beneden gaan. Diep ademde hij in. Resoluut draaide hij zich om en liep de jongenszaal uit. Evenlater liep hij de trappen af naar beneden toe, moest alle etages passeren wilde hij bij de aula terechtkomen. Ondertussen knoopte hij zijn manchets nog, vouwde deze om en deed ze goed. Hij liep door de hal, eenzaam en alleen. Oh god, dalijk was hij ook nog is de eerste. Dat moest hij er helemaal niet bij hebben. Toen hij de aula eenmaal betreedde was het letterlijk alsof hij uit de verkeerde tijd was gekomen. Alsof hij een gala meemaakte uit jaren 1800. Zijn blik vloog rond, passeerde elk persoon dat er alwas. Toen zijn blik op Myst viel herkende hij haar in eerste instantie totaal niet, pas toen hun blikken kruisden ging het lampje bij hem branden. Hij glimlachte en gaf totaal in zijn rol een hoffelijk knikje als begroeting. Maar zijn blik was al op Ephony gevallen, zich afvragend hoe hij haar in godsnaam zou snel had kunnen herkennen terwijl ze er totaal niet uitzag als.. Ephony, zoals hij haar kende tenminste. Hij liep op haar af, totdat hij schuin achter haar stond, ‘Mejuffrouw,’ Zei hij om haar aandacht te trekken. Hij keek haar in eerste instantie aan met een iets charmante blik, maar hield dit niet lang vol omdat zijn grijns alweer tevoorschijn kwam. ‘Je ziet er oogverblindend uit,’ Complimenteerde hij haar, nogal vrolijk. ‘Oeh,’ Zijn hoofd trok iets terug toen de tanden hem opvielen. ‘Je hebt wel erg gelet op de.. details.’ Hij fronsde lichtjes maar toen hij haar weer aankeek was de grijns alweer verschenen.

Lynn keek wie er allemaal binnenkwam. Als Tomari kwam, ging ze wel even naar de WC! Zo onzeker was zij over zichzelf. Ze keek rustig naar twee meiden die binnenkwamen. Ze kende ze niet, maar ze hadden prachtige kleding aan. Maar toch was Lynn niet jaloers. Alle meiden en jongens zouden er vanavond goed uitzien. Het zou een prachtig feest worden. Lynn kreeg al een grijns op haar gezicht bij het nadenken over Tomari in een smoking. Ze zag Laurens binnenkomen en met de twee meiden praten. Nee, fout, er waren naast Lynn drie meiden, want er stond ook nog een meisje verderop met een lolly in haar mond. Lynn had geen idee hoe ze zo elegant mogelijk kon lopen. Grote kans dat ze op de grond viel of struikelde. Dat zou lekker gaan. De zenuwen kropen al over haar lichaam bij dat idee. Dan zou iedereen haar uitlachen... Lynn keek Laurens' richting in en liep toen op hem af. Haar hakken veroorzaakten klakkende geluiden op de vloer. Ze tikte Laurens op zijn schouder. 'Hoi Laurens! Prachtige smoking heb je aan', zei ze bewonderend. 'Je schatje zit daar', zei ze, terwijl ze naar Xana wees die hopeloos naar een stukje vlees greep bij de balie. Toen ze het te pakken had at ze het op en ging ze liggen.

Martrim Lag nog in zijn bed.Hij was zojuist wakker geworden van zijn eigen snurken.Nu lag hij een beetje suf naar het plaffond te staren,overwegend om weer te gaan slapenHij draaide zich om,en wou zijn ogen weer dicht doen,toen hij zijn vinger prikte,en overeind schoot.Hij hield zijn hand voor zijn ogen,en zag dat er een speld in de vorm van een pompoen uit zijn vinger stak.Toen drong het tot hem door.Het halloween gala was vannacht.vloekend trok hij de speld uit zijn vinger,en kwam zijn bed uit.Snel dook hij wat schone kleding op uit zijn kast,en trok die aan.Ook hing hij zijn buidel aan zijn riem.Daarin zaten zijn pijp en tabbak,en wat medicijn tegen buikpijn.Met een feestdag als halloween had hij dat meestal wel nodig,want als hij ergens dol was,was het wel snoep.Als laatste pakte hij zijn hoed.Hij was niet goed met costuums,maar om toch een beetje de halloween sfeer te blijven zette hij de speld op zijn hoed.Hij glimlachte goedkeurend,en liep fluitend naar de aula.Af en toe passeerde hij een bak met snoepjes,en graaide elke keer een haffel snoep mee.Niet dat hij alles meteen op at.Hij propte het grootste gedeelte in zijn buidel.Dan had hij straks ook wat te knauwen.Uiteindelijk kwam hij de aula binnen gelopen.De mensen die er al waren waren beter bezig als hijzelf.Hun costuums zagen er stuk voor stuk prachtig uit.Hij zou zich bijna schamen voor zijn haastige oplossing.Bijna.Nadat hij ieder costuum eens aandachtig had bekeken,verlegde hij zijn aandacht naar de aula zelf.De mensen die het hadden versierd hadden geweldig werk gedaan.Hij nam zich voor volgend halloween een geweldig costuum in elkaar te zetten,wat dit was maar miserabel.uieindelijk liep hij naar een plekje niet ver van de ingang,en liet een stoel uit de grond verrijzen,waar hij op ging zitten.Dit zou best wel eens een goeie avond kunnen worden.

Bij het zien van de blauwe haren van Lynn kwam er een glimlach op het gezicht van Rosalie. Met een lach stapte ze op haar af. Inmiddels was Lynn naar Laurens toegelopen die met nog een paar anderen stond. Ze voelde zich een beetje voor schut staan met haar outfit omdat iedereen mooi gekleed was. Maar Rosalie haalde haar schouders op en stapte op het groepje af. "Heey, wat zien jullie er allemaal goed uit!" Rosalie liet haar mondhoeken omhoog krullen terwijl ze iedereen een voor een bekeek. Haar blik gleed nu over haar eigen jurk en ze trok hem wat verder naar beneden. Haar muts had ze afgezet waardoor haar haren een beetje in de war kwamen. Met haar overgebleven hand streek ze die glad.

Vaagjes keek hij om toen hij iemand zijn naam hoorde zeggen en evenlater viel zijn blik op Lynn die naast hem stond in een betoverende blauwe jurk. Vanzelf krulde zijn mondhoeken om in een brede glimlach, ‘Mejuffrouw Lynn,’ Hij pakte haar hand, boog zich voorover en kuste deze. Grijnzend keek hij haar weer aan, liet haar hand weer los. ‘Dankje,’ Glimlachte hij haar toe na het compliment, ondanks dat hij het er niet bepaald mee eens was. ‘Jijzelf ziet er ook niet slecht uit,’ Zijn grijns was alweer terug. ‘Is Xana erook?’ Iets verbaasd. Zijn hoofd draaide in de richting die Lynn aanwees, hij kon Xana niet zo gauw ontdekte en keek weer om naar Lynn. ‘Ik vraag haar dalijk wel ten dans,’ Melde hij zijn idee hardop. ‘Waar is je partner eigenlijk, Lynn?’ Iets plagend om het onderwerp weer naar boven te halen, hij had wel verwacht dat Tomari nu wel om Lynn heen zou zwieren, vooral met zo'n uiterlijk als ze nu had. Hij keek om naar Rosalie die zich ook bij het groepje mengde en glimlachte ook naar haar. ‘Goeieavond,’ Klonk het droogjes als begroeting terug.

Zalas had vrijwel de hele middag piekerend op zijn bed gelegen. Hij had geen flauw benul wat hij voor het Halloween Gala aan moest trekken. Hij was niet bepaald iemand die goed was met kostuums. Maar hij wou niet achterblijven. Uiteindelijk had hij toch iets in elkaar kunnen zetten. Hij had een lange zwarte trui met lange mouwen gepakt en de mouw aan zijn rechterkant eraf gehaald. Verder had hij drie verschillende riemen om zijn middel. Een brede donkerbruine, daaronder hing schuin een normale zwarte en daaronder eveneens schuin hing een witte riem. Hij had ook een dunne witte riem om zijn linkerbovenarm gebonden. Om zijn onderarmen had hij zwart wit gestreepte vingerloze handschoenen. Om zijn linkerpols had hij ook een armband met spikes. Om zijn vingers had hij zilveren ringen. Zijn rechternagels hadden alle vijf zelfs zwarte nagellak. Op zijn ontblootte rechterbovenarm had hij met zwart vreemde tekens getekend. De linkerpijp van zijn broek was gewoon zwart maar de rechterpijp was schuinlopend vanaf zijn knie wit. Zijn schoenen waren zwart wit geblokt. Verder had hij schuin vanaf zijn borstkas tot aan zijn heup speelkaarten vast gemaakt. Zijn lange lokken had hij in twee plukken verdeeld. De een was gewoon een lage staart in zijn nek. Van de andere pluk had hij een heleboel kleine vlechtjes gemaakt. Onder zijn ogen had hij zwarte strepen. Vanaf de zwarte strepen had hij tot over zijn wangen tekens gemaakt. Hij leek al met al op een soort duivelse joker. Hij had ook een hoge hoed en tussen de witte band had hij ook speelkaarten gestoken. Asb'el ging rond zijn nek liggen waarna Zalas nog een ketting met tragedie en komedie, het langende en huilende toneelmasker.

Eenmaal in de aula glimlachte Zalas even toen hij direct Ephony herkende. Hij sloop op haar af, nam zijn hoed af en legde daarna zijn armen om haar middel. 'Moet ik nu uitkijken dat ik geen concurentie van Asb'el ga krijgen?' vroeg hij zachtjes met een grijns waarna hij een kus op haar wang drukte. Hij pakte Ephony's pols vast en draaide haar even rond. 'Je ziet er prachtig uit' zei hij met een glimlach. Asb'el siste even zacht. 'Kennelijk is hij het ermee eens' grinnikte Zalas.

Met een glimlach en een vrolijke blik in haar ogen keek ze rond. Alles zag er mooi uit, was ook wel te verwachten. Ze vroeg zich af of Savador dit had gedaan, waarschijnlijk niet. Hem kennende had hij andere aan het werk gezet, en was hij alleen maar komen opdagen omdat het van hem werd verwacht. Ze wilde net aanstalte maken om zich om te draaien, om de rest van de aula te bekijken toen ze een zachte stem achter zich hoorde. Ietswat verbaasd keek ze over haar schouder, waarna de rest van haar lichaam volgde. Er speelde een vrolijke grijns op haar lippen toen ze Laurens herkende. 'Mijnheer,' beantwoorde ze zijn woorden. Een verlegen glimlachje speelde omhoog bij zijn compliment, maar werd verblind door de grijns. 'Jij zit er ook uit om door een ringetje uit te halen. Leuk, die oude Puffoonse stijl,' Ephony had genoeg oude boeken doorgelezen en plaatjes bekeken om zijn kleding meteen te herkennen. Haar gele slangenogen keken hem geamuseerd aan, toen zijn blik op haar hoektanden viel. 'Als je iets doet, moet je het goed doen, niet?' grijnsde ze de scherpe giftanden bloot, waarbij er een gespeelde duister glimlachje op haar lippen speelde. Toen Laurens bezoek kreeg van andere werd haar aandacht getrokken door iets anders, beter gezegt iemand anders. Met grote ogen, meer uit bewondering en natuurlijk omdat het Zalas gewoon was, keek ze om toen ze de armen om haar middel voelde. De verlegen grijns was nu zeker te zien, waarbij haar uiterlijk wat werd gebroken door de lichte blosjes op haar wangen. 'Wie weet, Asb'el is ook weer even aantrekkelijk als altijd,' grinnikte ze zachtjes op zijn woorden waarbij ze haar hand op zijn bovenarm legte. 'Dank je,' mompelde ze verlegen op zijn compliment nadat ze wat houterig en met een zacht gegiechel het rondje had gemaakt, die Asb'el ook nog eens benadrukte. 'Jij ziet er ook fantastisch uit,' om het onderwerp van haarzelf af te halen gingen haar ogen bewonderend over zijn uiterlijk. Het was goed doorgedacht, evenals de details. Haar gele ogen gleden weer terug naar die van Zalas. Ze had nog wel een beetje moeite met de lange hoektanden, gewoon omdat ze soms de binnekant van haar lip openhaalde uit onwennigheid. 'Ooh, Zalas; Dit is Laurens,' zonder acht te slaan op de andere gaf ze een vriendelijke ruk aan de arm van Laurens om zijn aandacht weer te trekken. 'Hij is ook van Puffoon,' de enthousiasme was weer in haar stem te horen, waarbij haar vrolijke blik weer terug naar Zalas gleed.

Halloween, feest, mensen. Een heleboel mensen die ze niet kende. Toch was Kijito gekomen, misschien kon ze vrienden maken? De voorbereiding had haar wel wat tijd gekost. Ze had Sapphire gevraagd haar op te maken, wat er mooi uit was gekomen. Ze droeg niet zo vaak make-up. Na twijfelen tussen een spijkerbroek en een jurkje had ze toch voor een jurkje gekozen. Het was een blauw jurkje, tot iets onder de knie. Op de voorkant zat een soort kleine strik, die wel wat leek op de blauwe strik die ze voor de gelegenheid in haar haar had gedaan. Aan de onderkant van haar outfit zat wat tule, als afwerking. Blauwe, maar korte hakken waren haar schoenen. Iedereen leek elkaar hier te kennen.. Wat zenuwachtig maar toch blij met haar jurk liep Kijito het evenement in, zich onderdompelend in het licht en de muziek. Leuke muziek, als ze niemand tegenkwam kon ze er toch de hele avond naar luisteren. Misschien vond ze nog iemand om mee te praten.. ach ja, het zou wel goedkomen hoor. Ze was nog maar een eerstejaars.

Spoiler:

Hij had iets vaagjes af en toe omgekeken richting Ephony die ander gezelschap had gekregen. Hij kon het niet helpen dat zijn blik af en toe naar de iets alternatief uitziende persoon toeschoot om vervolgens weer terug te blikken naar de andere mensen die ook bij hem stonden. En toch gebeurde het dat zijn blik overduidelijk op Zalas en Eef was gericht toen Zalas Ephony kuste. Zijn wenkbrauwen trokken verbaasd maar ook geamuseerd iets omhoog. Ephony ging met deze gast? Bizar. Zoiets was niet te raden. Hij richtte zijn blik weer weg, liet ze maar even. Zo interessant was het nou ook weer niet, hij keek achterom nog een keer naar Myst om te zien hoe het met haar ging en vervolgens naar de meisjes die bij hem stonden. En uit het niets was het daar, vingers die zich rond zijn bovenarm sloten en zich met een ruk naar hem toe trokken. Struikelend zette hij en stap mee om niet om te vallen en keek met een perplexe blik om naar Ephony. Zodra hij doorkreeg dat Ephony hem voorstelde aan de persoon tegenover hem richtte hij hier zijn blik op. Nu hij niet stoorde en er door Eef zelfs bij betrokken was het toegestaan dat hij tegen Zalas kon praten, volgens de sociale regeltjes die hij geleerd had ^^. ‘Zalas he?’ Schoot hem te binnen, de naam die Ephony net gebruikte om hem aan Zalas voortestellen. ‘Dus Zalas,’ Hij zette een stap dichterbij, boog zichzelf op een samenzweerderige manier iets voorover. ‘Hoe heb je dat gedaan?.. Heb je nog tips voor me?’ Hij keek even kort om naar Ephony om aan te duidden wat hij bedoelde en wiebelde vervolgens met zijn wenkbrauwen naar Zalas. ‘Goed gedaan hoor,.. m'n complimenten.’ Hij trok een gezicht alsof hij onder de indruk was. Hij trok zich weer terug en grijnsde vervolgens iets duivels naar Zalas, alles gespeeld. ‘Maar ken wel je rivalen,’ Hij zette een stap naar achteren, in diezelfde beweging draaide hij zich een kwart slag naar Eef en kuste haar wang, ‘Vanavond wil ik één van je danspartners zijn,’ Eiste hij met een grijns. Hij zette al nog een stap naar achteren en haalde nog vaagjes een hand omhoog en zwaaide naar de andere als teken dat hij ze nog wel zag deze avond. Vervolgens draaide hij zich helemaal om en liep met verende pas door naar Mystalic die nog steeds alleen stond. Eenmaal naast haar trok hij pas zijn mond open, ‘Goede avond, schoonheid.’ Glimlachte hij haar toe. ‘Paars staat je goed,’ Hij grijnsde.

Zalas lachte even zachtjes om Ephony's opmerking. 'Nu moet je zijn ego niet teveel opblazen' zei hij zacht waarna hij verontwaardigd gesis van Asb'el ontving. Hij plukte een beetje onwennig aan de rand van zijn hoed bij haar compliment naar hem. 'Zoveel bijzonders is het ook niet. En ik kon op een Halloween evenement toch niet achterblijven' zei hij zachtjes. Hij keek even om toen Ephony hem aan een andere jongen voorstelde. Laurens volgens Ephony. Zalas' amberkleurige slangenogen vernauwde zich zonder de donkere schaduw die de rand van zijn hoed wierp. 'Tips? Ik kan zelf nog amper geloven dat het me gelukt is' zei hij daarna met een vriendelijke glimlach. Hij legde zijn arm om Ephony's middel en trok haar iets dichter naar hem toe. Zalas trok lichtelijk een wenkbrauw op toen hij de duivelse, gespeelde grijns van Laurens zag. 'Geen zorgen, die ken ik' zei hij kalm op een toon waaruit op te maken was dat hij Laurens overduidelijk niet als rivaal zag. Zalas' ogen bleven hem nakijken toen hij weg liep. 'Ik denk dat je vriend me niet zo schijnt te mogen' zei hij vervolgens tegen Ephony waarna hij haar even aankeek. Asb'el siste even fel. 'Doe rustig Asb'el. Hij was heus niet serieus' stelde Zalas de witte slang gerust.

Lynn keek hoofdschuddend en lachend naar Laurens. Toen hij vroeg of haar vriendje nog niet aanwezig was schudde ze haar hoofd blozend. Pestkop dat hij was! Lynn lachte toen hij zei dat Xana door hem ten dans gevraagd zou worden. Dat bracht Lynn op een lollig idee. Ze liep stilletjes op Xana af en boog zich toen naar haar toe. Ze fluisterde iets in Xana's oor, die haar aankeek en toen naar Laurens ging, die ondertussen slijmerig was gaan doen bij andere meisjes. Xana sprong met haar poten tegen zijn buik aan en gaf hem een lik over zijn kleding, zodat deze vol slijm zat. Lynn kreeg een ongelooflijke lachbui, terwijl Xana zich tegen Laurens vleidde. Ze ging met haar staart langs zijn been en Lynn moest gaan zitten van het lachen. 'Ze heeft zin in de avond', grijnsde ze tegen Laurens.

Zachtjes grinnikte Ephony, haar blik hierbij op Asb'el gericht. 'Mijn zin om te kaarten is wel gelijk weg,' grijnsde ze speels waarbij ze op zijn kleding duidde, ontblote hierbij de hoektanden en grinnikte. Haar blik ging naar Laurens toen hij zich naar Zalas toeboog. Haar ogen vergrote zich zichtbaar, waardoor de 'duistere' kant van haar slangenogen voor het moment geheel verdween toen ze zijn woorden hoorde. Haar blik schoot van Laurens naar Zalas en weer terug, waarbij haar wangen steeds meer de rode kleur aannamen. Hoewel ze niet wist dat het mogelijk was verwijdde haar ogen zich nog verder toen Laurens een zoen op haar wang drukte, waarbij ze hem verdwaasd nakeek. 'Ik.. okee,' mompelde ze onthutst. Met haar mond een stukje open om de onintelligente blik geheel af te maken gleed haar blik terug naar Zalas. Gauw herstelde ze zich, keek hem nu met een flauwe grijns aan. 'Ach, hij is hartstikke aardig. Negen van de tien keer loopt hij je te plagen, volgens mij op dit moment ook,' lachte ze toen Asb'el fel begon te sissen. 'En daarbij-' ze draaide zich nu geheel naar Zalas toe, '-Ben ik al veroverd,' grijnsde ze weer zachtjes waarbij ze haar armen om zijn nek sloeg en naar hem opkeek.

Na een jurk te hebben gekregen van Kijito omdat Faith er zelf geen had volgde Faith de gangen richting de aula. Ze was er helemaal niet klaar voor. Maar Sapphire en Kijito hadden haar toch over gehaald. Met een blauwe jurk die tot net boven de grond bleef hangen en een soort netje, wat echt niet confortabel zat, kwam Faith de aula binnen. Er waren al een aantal mensen binnen en Faith voelde zich steeds ongemakkelijker worden. Verlegen keek ze de zaal rond. Al snel zag ze het bekende gezicht van Kijito. Met kleine stapjes klik klakte Faith richting Kijito. Onhandige schoenen ook. mompelde ze zachtjes. Ze trok haar jurk iets omhoog om er niet over te struikelen. Hee Kijito! zei ze niet al te opgewekt en ze keek even rond. Haar gezicht straalde gewoon uit dat ze het echt belachelijk vond zo'n feest. Maar al snel zette ze zich er over heen en een glimlachje verscheen op haar gezicht. Onhandig streek ze haar jurk plat terwijl ze nog wat onzeker de aula nog eens rond keek.

Spoiler:

Mizore was zo erg aan het rond kijken om alles goed te kunnen zien dat ze de eerste paar leerlingen niet een binnen hoorde komen. Pas nadat ze verschillende mensen hoorden praten kwam ze uit haar waas van rondkijken en merkte dat ze vol in het zicht stond en dus de aandacht trok. Langzaam draaide ze een soort van halve rondje en ging met haar rug naar Savador staan. Door alle mensen die al binnen waren gekomen was ze haar plagerijtje naar Savador al weer vergeten. Met haar ogen zocht ze een lege stoel vooraan en liep er heen. Haar rokje zwierde weer wat met de beweging mee en een dof geluid van een kleine blokhak wat je net kon horen. Met bijde handen streek ze over haar kont heen zodat ze op het rokje zou gaan zitten. Elegand gleden haar handen door naar haar benen die, nadat ze zat, over elkaar heen had geslagen en haar handen daar nu op lied rusten. Met een wat dromerig gezicht bleef ze een beetje voor zich uit staren. Was was het lang geleden dat ze ooit naar een feestje was geweest.

Sapphire vroeg zich af of ze wel moest gaan. Van Ryuu en Tatsu had ze niks vernomen en Lola zat elke dag jankend voor de deur van een of andere kamer op de afdeling Razen. Zou Ryuu daar soms geslapen hebben? In ieder geval moest Sapphire haar dan hard mee terug de kamer intrekken. Zij miste Ryuu en Tatsu ook, maar het was hun eigen keuze om weg te gaan. Wie weet deed hij een rondreis of iets dergelijks. Dat zou echt iets voor Ryuu. Sapphire had het jurkje nog hangen voor het idee. Tranen kwamen in haar op. Het was sowieso niet de beste tijd van haar leven. Haar oma was een paar dagen geleden gestorven. Sapphire had het kunnen weten. Ze had het geheimgehouden voor Faith en Kijito en met een staal gezicht hun vragen beantwoord over wanneer ze weer naar haar oma zou gaan. Sapphire zou de vakanties mooi op de acedemy blijven. Ze had geen andere keuze. Sapphire keek naar het lege bed naast zich. Kijito was dus wel gegaan. Huilend drukte Sapphire een kussen tegen haar gezicht. Na een tijdje ging het weer. Sapphire kon toch niet zo gaan naar dat bal? Ze kon beter doen alsof ze ziek was. Sapphire stond voor een moeilijke keuze. Het zou stom zijn als ze niet ging. Maar als ze nu een verliefd koppel zou zien, zou ze weer gaan huilen en dat was zo stom. Nou ja, geen mascara dan maar. Maar ze zou wel gaan! Dapper haalde Sapphire het jurkje uit haar kast en deed het aan. Ze maakte zich op door roze lippenstift op te doen. Ze bond haar haren tot een paardenstaart. Ze maakte een windel van haar haren, zodat enkele lokken los bleven hangen. Dat was beter! Sapphire deed hoge, roze hakken aan. Mooi gecombineerd bij haar jurkje en haar haren. Ze ging naar de aula. Ze zag dat er al mensen verzameld waren en ze ging zitten op een krukje.

- Sapphire's jurk:

Spoiler:

Ace lag op zijn bed, zich af te vragen wat hij in godsnaam aan moest. Hij keek naar het plafond alsof hij daar ideeën op projecteerde. "Ik heb bloed altijd fascinerend gevonden." mompelde hij in zichzelf en hij sprong op toen hij een idee kreeg. Hij deed zijn hoed af en zijn jas uit. Hij gebruikte haarlak om zijn normaal warrige haar stijl naar achter te doen. Hij pakte een oude cape tevoorschijn van tussen zijn kleren. Rood van binnen en zwart van buiten. Hij nam 1 van zijn messen en sneed de onderkant eraf. Deze vouwde hij dubbel en naaide hij er weer aan, als kraag. Hij deed de cape om en keek in de spiegel om te kijken wat hij nog meer kon doen. Hij pakte een klein doosje uit zijn jas waar aanplak tanden in zaten. Hij deed deze op zijn hoektanden. Dit gemixt met zijn natuurlijk rooie ogen deed hem doen lijken op een vampier. Hij liep de slaapzaal uit en begon naar de aula te lopen. Eenmaal bij de trappen begon hij zin te krijgen in dit feest. Hij sprong de trappen af, stuk voor stuk, zijn cape achter hem aan wapperend. Hij bleef voor de deur van de aula staan en nam een van zijn messen. Hij maakte een kleine snee op zijn bovenarm en likte het kleine bloed wat eraan bleef hangen van het mes af. Hierdoor leek het net alsof hij zojuist gevoederd had. Hij opende de deuren van de aula en liep langzaam naar de voorkant. Hij bekeek alle leerlingen en Master Savador een paar keer, voordat hij plaats nam op een stoel op de eerste rij.

Savador keek op toen Mizore de eerste was om hem te vergezellen. Zijn slangachtige ogen gleden licht glimlachend over haar outfit, verrasd over het feit dat ze zichzelf een kostuum veroorloofd had. Hij liet zijn blik weer naar haar gezicht glijden. 'Je verwachtte toch niet dat ik aan die onzin mee zou doen? Mijn reputatie ondergaat een drastische daling op die manier,' antwoordde hij met een zwak grijnsje. Dat was vroeger wel een ander verhaal geweest. Destijds was Halloween één van zijn lievelingsdagen. Zijn moeder haalde een hele voorraad aan snoep in huis, zijn vader versierde het huis alsof hij er een prijs voor wilde winnen. Het enige nadeel was dat hij altijd alleen langs de deuren moest gaan, want vriendjes had hij toen niet. Savador werd weer terug naar de realiteit geroepen toen er een tweede meisje in een jurk binnenkwam. Niet veel later kwam er nog een meisje binnen dat hij nog niet kende, vlak gevolgd door Ephony. Hij moest bijna lachen van het zien van haar kostuum, al was dat alles behalve uit ironie. Waarschijnlijk had ze haar huiswerk goed gedaan door bij hem, en bij anderen met wat mindere slangachtige trekjes, af te kijken en haar rol als zijn pleegdochter te vervullen. Het duurde niet lang of leerling na leerling druppelde binnen en stroomde heel de aula vol. Hij gluurde vanaf zijn spreektafeltje nog even naar de jongen die Ephony als een huisdier naar zijn kantoor had meegenomen, maar gunde de rest geen blik waardig. Zijn humeur was neutraal geweest, maar daalde enigzins nu het in één klap een stuk drukker werd. Zijn aandacht werd getrokken door het lege vel perkament dat onder de lijst met het programma lag, en legde het bovenop. De aanwezigen schreef hij met een schrijfveer in zijn sierlijke handschrift op, degene die hij nog niet bij naam kende liet hij opschrijven door een registratieveer, een schrijfveer die automatisch informatie opsloeg van alle leerlingen die zich registreerden op de school. Savador richtte zijn blik op de deur en hoopte dat er ook nog een aantal leraren kwamen opdagen, voor het indelen van de groepjes voor de tocht door het bos later op de avond. Terwijl hij met een lege blik toekeek hoe de registratieveer letters in een strak handschrift op het perkament achterliet, vroeg hij zich af of hij alleen zou blijven tijdens het gala. Nouja, alleen. Hij had altijd Mizore nog om de tijd mee te doden.

Ze stond al een tijdje alleen, en voelde zich steeds ongemakkelijker, hoe langer ze alleen stond. Haar ogen schoten door de zaal, zoekend naar mensen die ze kende. Maar je kent helemaal niemand tut. Alleen Laurens. Die is er vast nog niet. Ze draaide een rondje, zoekend naar zijn bekende gezicht. Een prop vormde zich in haar maag. Oh nee ik hoopte juist mensen te ontmoeten... Haar ogen werden al enigszins waterig, en langzaam zakte haar geforceerde glimlach weg. Tot ze ineens een stem naast zich hoorde. Ze ademde scherp in en vloog hem in een opwelling om de hals. "Oh! Hoi!" Helemaal rood door haar stomme omhelzing liet ze hem weer los. Toen pas besefte ze wat hij gezegd had. Haar ogen werden even groot toen ze hem zag, en ze besloot hem even goed in zich op te nemen. Ze deed en stapje naar achter en bekeek hem helemaal, van zijn pak tot diep in zijn ogen. "Jij mag er anders ook wel zijn." Zei ze zachtjes, nu duidelijk beschaamd. God, hoe al die knappe meisjes dat nou... Ze glimlachte breed, opgelaten. Ze knipperde zo vaak tot al het overtollige vocht uit haar ogen was verdwenen, en ze ontspande helemaal. Ze hoefde in ieder geval niet de hele avond alleen ze zijn. Op het moment dat ze het toeliet dat ze verdronk in zijn ogen, hoorde ze een vreemd geluid. Ze keek fronsend naar beneden naar een Lynx, die Laurens duidelijk erg graag mocht. Het meisje dat tegen Laurens zei dat ze zin had in de avond leek vriendelijk. "Is dit jouw Lynx?" Glimlachte Myst vriendelijk. Ze keek Laurens even snel aan om zijn stemming te peilen.

‘Woow,’ Klonk het nogal verrast toen hij uit het niets Myst opeens rond zijn nek had hangen, ‘Hee,’ Lachte hij nu, begroette haar opnieuw en had zijn handen op haar rug liggen. Uit reflex waren ze hier gekomen en trok ze pas weer terug toen Myst hem ook weer los liet. Zijn mondhoeken lichtjes omhoog gekruld bij het zien van haar blos die haar wangen tekenden. Het zag er eigenlijk wel schattig uit. ‘Dankje,’ Zei hij opnieuw toen hij vandaag het tweede compliment kreeg over zijn uiterlijk. Alsnog was hij er zelf niet zo op; het pak enzo. Maarja. Langzaam ontstond er een licht fronsje, ‘Gaat het?’ Haar houding was nogal.. klungelig, om het zo maar te zeggen. Hij bleef haar aankijken, liet haar blik niet los pas toen deze in een reflex naar beneden schoot omdat hier een beweging was. ‘Xana!’ Zei hij vrolijk. Maar zijn grijns verdween en hij zette zich schrap om het onverwachtte gewicht van Xana tegen zich aan te houden. ‘Xana, nee!’ Wilde hij nog uitroepen, ‘Aaah,’ Jammerde hij nu klagend toen een reusachtige lebber over zijn pak ging. ‘Xana, neee, hooh.’ Zuchte hij. Hij duwde haar weg. ‘Ja schat, ik hou ook van jou, maar ik lebber jou goed gekamde vacht toch ook niet onder?’ Praatte hij tegen het dier aan wat zich nu helemaal tegen zijn benen leek te nestelen. Hij tilde het gedeelte waar nu een donkere vlek zat op en bekeek het met een iets walgende uitdrukking. Getsie. Hij keek op toen hij Myst haar vraag hoorde en glimlachte toen slapjes, ‘Nee, tis m'n verloofde.’ Wel duidelijk dat het niet serieus was. ‘Xana hoort bij Lynn, het meisje met de blauwe haren,’ Hij keek in haar richting zodat Myst zou weten wie hij bedoelde. Hij grijnsde naar Lynn die vanaf een afstandje tegen hem praatte. ‘Flauw hoor,’ Reageerde hij terug. ‘Xana, darling, ik moet dit even gaan wassen.’ Hij hield dan niet van dit pak, maar dit hoefde dan ook weer niet. Hij keek opnieuw op naar myst, ‘Zou je me willen vergezellen?’ Hij liet een beleefde glimlach omhoog komen en stak vervolgens zijn arm uit zodat Myst, als ze wilde, de hare erin kon haken.