Langzaam vormde er een vrolijke glimlach op haar gezicht. Bij de opmerking over de verloofde werd die nog iets groter, eigenlijk een grijns, hij had blijkbaar betere humor dan zijzelf had. Ze zwaaide even wat onhandig naar Lynn, en probeerde de idiote grijns die zich op haar gezicht had gevormd te veranderen in een vriendelijke, uitnodigende glimlach. 'Leuk dier!' Zei ze tegen Lynn. Mijn naam zeggen? Ach wat kan het mij ook schelen. 'Ik ben Myst, trouwens. Mystralic Nuxian voluit.' Toen ze zich weer omdraaide naar Laurens glimlachte vriendelijk naar hem. Toen ze zijn vraag hoorde stak ze enthousiast haar hand door zijn arm, maar bleef wel stilstaan. 'Maar ehh... waar was je van plan dat te gaan doen, zegmaar?' Ze bloosde diep rood. 'Je kunt me moeilijk de jongens wc inslepen. Of de jongens badkamer...' Haar gedachten dwaalden naar sporen op hoogstwaarschijnlijk totaal niet zijn bedoeling waren. Hou op hormonisch mormel. Hij is gewoon vriendelijk. Haar gezicht weer in een humoristische glimlach trekkend keek ze hem aan. Ze liet zich door hem leiden, -wherever they were going-, en probeerde precies zo te lopen dat ze niet aan zijn arm trok, maar wel liet merken dat haar arm bij hem lag. Gelukkig liep ze stabiel op de enorme killerheels, want met wiebelende enkels was ze nu waarschijnlijk omgevallen, en dan was ze aan zijn arm gaan hangen en dan viel ze straks tegen iemand aan of gooide ze drinken om en was er drinken over haar heen gekomen, of erger, iets van saus van het eten... HOU OP, RELAX. Zei ze tegen zichzelf, en ze kalmeerde haar ademhaling. Wat was ze toch ook een stresskip. Ze hoopte dat de korte versnelling van haar ademhaling hem niet opgevallen was. Om hem af te leiden vroeg ze uit het niets: 'Hou je eigenlijk van dansen? Kán je wel dansen?' Zei ze met een speelse glimlach. Ze ging hem niet vragen met haar te dansen, daar was hij de heer voor. Misschien wil hij wel helemaal niet met je dansen... Ze bracht haar mond naar zijn oor en fluisterde zachtjes. 'Dankjewel dat je me niet alleen hebt laten staan daar.' Ze glimlachte lief, enigszins verontschuldigend. Vervolgens keek ze weg, zodat ze niet een idioot leek die alleen maar in iemands ogen kon staren. Al was ze wel een persoon van oogcontact, in ogen kon je zó veel lezen.

Met iets wat een gemene glimlach moest voorstellen, zag Lynn hoe Laurens reageerde op Xana's lebber. Och, hun plan was toch zo mooi geslaagd! Ze lachte hard en zag Laurens kijken. Toen Laurens zei dat het flauw was, grijnsde ze breed. 'Ik hou ook van jou, my sweetheart!', plaagde ze hem lachend. Xana keek met platte oortjes naar Laurens. Xana mocht hem dus overduidelijk. Maar Xana keek met nog plattere oortjes toen Laurens een arm naar het meisje uitstak. Xana draaide zich toen om en liep naar Lynn toe. Haar oren gingen recht, waaruit Lynn kon opmaken dat het allemaal toneel was van Xana. Slim dier was het toch. Het meisje heette blijkbaar Myst. Lynn grinnikte vrolijk toen Laurens en Myst aan een arm samen de aula uitliepen. Leuk stelletje, die twee. Lynn zat eigenlijk ongeduldig op een andere jongen te wachten. Xana miste Laurens nu al, want haar oren gingen plat. 'Ah joh, dadelijk mag je hem weer irriteren. Trouwens, misschien wil hij je wel bij hem hebben vannacht', lachte Lynn en Xana keek haar aan.

'Heey Kijito!' Faith kwam aangelopen, in de jurk die ze van haar geleend had. 'Hoi!' Kijito glimlachte breed naar Faith, blij dat er iemand was die ze kende. 'Staat je goed, die jurk,' meende Kijito blij. Ze zag dat Faith zich niet zo op haar gemak voelde hier, maar dat had zij ook. Kijito keek even om zich heen, was Sapphire er al? Na nog een keer gekeken te hebben zag ze een knappe figuur in een roze jurk. Kon niet missen. 'Sapphire!' Kijito pakte Faith bij haar pols en trok haar mee naar de gestalte op de kruk. Toen ze bij de kruk was zwaaide Kijito vrolijk naar haar. 'Sapphire, leuk dat je er ook bent!' Kijito nam Sapphire even in zich op. Die jurk stond haar goed! Kijito voelde zich al veel vrolijker nu haar vriendinnen er waren; het gaf een vertrouwd iets aan dit feest. Nogmaals keek ze om zich heen, maar bekende gezichten zag ze niet. Wel een jongen die blijkbaar als vampier wilde gaan; rode ogen, bloed rond zijn mond. Een cape wapperde achter hem aan. Kijito staarde even naar hem voor ze erachter kwam dat dat erg onbeleefd was. Vreemde jongen, maar ze kende hem toch niet.

Hij had expres zijn kin iets opgeheven toen Myst zijn uitnodiging aan nam en haar arm in de zijne haakte. Vanuit zijn ooghoeken ging zijn blik naar beneden; naar Myst om haar aante kijken toen ze tusen door kwam met haar probleempje. ‘Oh, watch me.’ Grijnsde hij haar toe toen ze zei dat ze niet mee kon de jongens wc in. Hij trok haar ietjes mee als teken dat ze nu toch wel echt moest beginnen met lopen en liep samen met haar richting de uitgang van de aula, zo lang zou 't heus niet gaan duren. Zwijgend liep hij met haar door, zijn blik ging nu voor het eerst echt over de versierzelfs en alles. ‘Dansen?’ Herhaalde hij haar vragend. Hij haalde zijn vrije hand omhoog en veegde hiermee op een arrogante manier een onzichtbaar stofje van zijn pak, in de buurt van zijn borstkas. ‘Natuurtalent,’ Zei hij vervolgens waarna hij zijn hand weer liet zakken en zijn blik overdreven charmant op haar richtte. Hierna grijnsde hij weer vrolijk en richtte zijn blik weer voor zich uit. ‘Dansen is wel leuk,’ Beantwoorde hij haar vervolgens serieus, ‘Of ik het kan, tjah.. daar zijn de meningen over verdeeld.’ Vertrouwde hij haar toe. ‘Kom,’ Hij trok haar mee toen ze gewoon door wilde lopen en liep inderdaad naar de deur toe waar toch duidelijk een bordje op hing dat het een mannen wc was. Hij duwde de deur iets open, piekte om het hoekje en bekeek de lege ruimte. Vervolgens trok hij zich weer terug. ‘De kust is veilig,’ Fluisterde hij, waarna hij haar in één keer mee naar binnen trok. Hij liet haar los en liep gelijk door naar het kraantje die hij open draaide. Ondertussen trok hij met zijn andere hand ernaast papieren uit zo'n vage hanger en hield deze vervolgens onder het water om er daarna mee over de vlek te gaan. Zijn tong stak iets uit, tegen zijn bovenlip gedruk terwijl hij bezig was. Het resultaat was dat hij de vlek bijna letterlijk drie keer zo groot maakte. ‘Zo, wel goed toch?’ Hij gooide de prop papier weg en draaide de kraan dicht waarna hij het stuk stof omhoog haalde en er doodleuk op begon te blazen. ‘En jij dan?’ Zei hij ondertussen terwijl hij een keer diep in ademde. ‘Hou jij van dansen?’

Toen hij vertelde dat hij een natuurtalent was in dansen begon ze te lachen. Toen hij vertelde dat de meningen verdeeld waren zei ze impulsief: 'Tja, misschien moet je mij ook maar een mening laten vormen dan.' En ze glimlachte vrolijk. Toen ze mee getrokken werd me mannen wc in werden haar ogen groot, al zei hij dat de kust veilig was. Ze keek met een geamuseerde blik toe hoe hij zijn poging deed zijn pak schoon te maken. Hij was echt schattig met zijn tong buiten zijn mond, zijn ogen vol met concentratie. 'Dat kom je pas te weten, als je me eerst iets aan die vlek laat doen.' Ze pakte een doekje, maakte het lichtjes vochtig en ging op haar knieën voor hem zitten. Ze begon rustig te deppen tot het er echt schoon uit zag, en stond daarna op. Ze pakte de onderkant van zijn jasje vast, en trok hem mee, hopend dat hij niet andere bedoelingen achter dit gebaar zou zien. Ze trok hem mee naar de droger en ging er weer op haar knieën naast zitten. Ze droogde het langzaam onder de droger en grinnikte toen het er weer piekfijn onderuit kwam. Ze liet het aan hem zien en keek omhoog naar zijn gezicht, waardoor al het haar uit haar gezicht viel. 'Zo lijkt het me goed, niet? Beter dan eerst.' Ze glimlachte tevreden. 'En óf ik kan dansen. Maar ik heb natuurlijk wel een goede leider nodig.' Stijldansen, haar favoriete dans. Klassiek ballet was super, streetdance was een goede work-out, maar niets was zo intiem en gevoelig als stijldansen. Bijna alle stijlen vond ze leuk, ook de wat drukkere, vrolijkere soorten stijldansen. Zodra ze weer goed en wel stond en even een snelle blik in de spiegel geworpen had, trok ze hem vlug mee de jongens wc uit. 'En dat zijn geen manieren om een dame te behandelen, haar de heren wc mee in sleuren. Je vraagt het tenminste nog heel beleefd, als je dan zoiets wil doen.' Ze stak haar kin quasi-beledigd om hoog en probeerde arrogant te kijken, wat totáál niet bij haar paste. Toen pakte ze zijn hand, om hem mee te nemen naar de zaal, maar toch stroomde het bloed weer naar haar gezicht, weer die warme, opgelaten blos brengend. Ze kon er niets aan doen. 'Oh ja, en je verloofde hè, daar had ik nog een vraagje over...' Begon ze soepel. 'Zijn alle huisdieren toegestaan? Heb jij een huisdier?' Ze glimlachte en keek hem nieuwsgierig aan.

Shemoa lag versuft op bed. Vandaag was het Halloween Gala... En het was allang aan de gang. Wat deedt ze, eigenlijk, nog in bed? Hoorde ze niet op het feest te zijn? Een vaag stemmetje, in haar hoofd, zei, 'nee'. Je kend haast niemand op deze school, je zou d'r alleen voor/bij staan. Maar, aan de andere kant... Was het een mooie gelegenheid om vrienden te maken. Ze draaide zichzelf nog eens om, en ging zitten, in plaats van te liggen. Ze keek Shanira aan. 'Heb jij zin, in een feest?' Shanira keek Shemoa aan, alsof ze een grapje maakte. Feesten, daar wisten hun twee, veel van... Dus niet. Over feesten gesproken... Had ze er wel kleding voor? Ze liet zichzelf van het bed af glijden, en viel zachtjes op de grond. Ze trok haar koffer, onder het bed vandaan. En klikte hem open, zocht of er wat 'specials' inzat. Na lang zoeken vond ze iets... Ze haalde het uit de koffer en hield het voor zich. Ze bekeek het aandachtig, in haar handen had ze... Een verfrommelt jurkje vast... Maar zeker niet lelijk, en die paar kreukels maakte haar niets uit. Ze klikte de koffer dicht en schoof hem onder bed. Rende naar de badkamer en kleedde zich om. Een paar minuten lang, keek ze naar haar spiegelbeeld... Daar stond nu een ander meisje, dan die Shemoa gewend was. In haar spiegelbeeld stond nu een heel onschuldig meisje, in plaats van een 'stoere' alternatiefeling. Ze schoof een zwarte haarband in haar haren, en liet alleen haar pony voor haar ogen vallen. Ze bekeek haar handen, haar nagels, die zoals gewoonelijk zwart waren. Ze maakte haar ogen donker op, normaal gesproken had ze ook geen make - up op... Ja, enkele keren. Op haar lippen, deed ze licht paarse lipgloss. En deed kleine, fijne, zwarte ballerina's aan, zonder hak. Ze hield niet zo van hak - schoenen. Ze vond het goed zo, ze beendere de badkamer uit, en zag Shanira staan... Met een spike - band in haar mond. 'Wil je die om, ofzo?' Ze zag de ogen van Shanira, oplichten. Dat betekende een 'ja'. Voorzichtig, bukte Shemoa en greep de halsband uit Shanira's mond. Vervolgens deed ze hem om de nek van haar hond, en aaide haar. 'Goed zo? En nu, naar beneden.' Shanira sprinte als eerste weg, en Shemoa volgde haar....

Shemoa, volgde met haar ogen. Hoe haar hond, vrolijk op en neer door de gang liep. Het leek wel of ze aan elke tafel moest snuffelen. Shemoa grinnekte zacht, ze hoorde de muziek al, die uit de aula afkomstig was. Ze waren er bijna... Shemoa haalde diep adem, ze vond het best spannend. Hoe zouden de andere eruit zien? En wat zouden ze van haar vinden? Ze haalde haar hand door haar haar. En liep de laaste paar meter, naar de deur van de aula, erg langzaam. Ze was Shanira uit het oog verloren, waarschijndelijk was zij al binnen. Toen ze eindelijk in de deur van de aula stond, keek ze nerveus naar binnen. Er waren al best veel leerlingen in de aula... En ze waren prachtig gekleed. Net zoals de aula... Die ook prachtig versierd was. Vooral de spinnen, spraken Shemoa erg aan. Ze zag hoe Shanira vrolijk tussen alle leerlingen door snuffelde. Maar Shemoa zelf...? Die bleef aarzelend in de deur opening staan....

Jurkje:

Spoiler:

Faith werd bij haar pols gegrepen door Kijito nadat ze haar gedag had gezegd. Als Faith niet oplette lag ze plat op de grond en dus schoot ze snel met een hand naar haar jurk en tilde die op. Half stuikelend liep ze achter Kijito aan, Wacht waar ga je heen? Maar al gauw had Faith het door. Ze zag roze haar, roze jurk, dat moest Sapphire zijn! Ze glimlachte terwijl ze maar moeilijk rechtop kon blijven staan. "Hee Sapphire!" Ze glimlachte warm naar Sapphire. Faith trok haar jurk nog eens goed, het was al wonderlijk dat ze hem paste. Trouwens wat zien jullie beide er goed uit. Ik voel me net een aap in deze jurk. Niet dat hij niet mooi is, ik vind hem namelijk prachtig! Faith lachte een beetje onzeker. Weer een spraakgolf waar niks nuttigs uit komt. Faith sloeg tegen haar hoofd. Stomstomstom.

Hij moest lachen toen Myst op hem afstapte en hem er duidelijk opwees dat hij fout bezig was, dan wel zonder deze woorden hardop uit te spreken. Zijn blik ging met haar mee en wat sullig bleef hij toekijken hoe ze bezig was met zijn pak, de vlek trachtend eruit te krijgen. Eenmaal hiermee klaar te zijn, het nam maar hooguit enkele minuten in beslag, kwam ze weer overeind en dwong hem mee te lopen naar de droger. Hij lachte opnieuw, niet alleen de manier waarop ze hem behandelde maar ook dat hem nog echt meenam naar de droger ook. Maar hij deed niks, bleef geamuseerd toe staan kijken hoe ze zijn pak dwong droog te worden met het simpele apparaat. Hij bekeek het stof en nam het tussenzijn vingers toen het weer droog onderuit vandaan kwam, zo schoon als dat hij het eerst aan had. ‘Dankje,’ Grijnsde hij haar toe. ‘Maar je weet toch wel, dat ik dit laatste net zo goed zel fhad kunnen doen?’ Zijn grijns werd breder waarna hij richting haar blies op zo'n manier dat haar haren speels rond haar heen dwarrelden en deden. Hierna glimlachte hij weer en rijkte haar een hand om haar te helpen overeind te komen. Lichtjes trokken beide wenkbrauwen vermaakt iets op toen hij de toon hoorde bij haar antwoord. ‘Je danst vaker?’ Nam hij maar aan. Hij liep al richting de deuropening, hield de deur iets open en draaide zich naar haar om. Geduldig bleef hij toe kijken hoe ze haar haar vluchtig fatsoeneerde en vervolgens met hem mee liep. Hij grijnsde vrolijk toen hij haar gemopper hoorde. ‘Als ik je niet had gedwongen, madame, dan had ik je er nooit ingekregen.’ Voorspelde hij. Hij moest lachen toen hij haar gespeelde manier van 'boos' zijn deed en liep hoofdschuddend langs haar mee. Vanzelf sloten zijn vingers zich rond haar hand zodra hij voelde dat zij de hare in de zijne legde. Ergens waarmee hij totaal geen moeite had, zo'n beetje al vanzelf ging. Het had niet meer betekenis voor hem dan vriendschap, niet nu. ‘Xana?’ Zei hij gelijk met een glimlach toen ze daarover begon. ‘Hm?’ Klonk het vragend als teken dat ze erop door moest gaan. ‘Toegestaan?’ Hij fronsde vaagjes al teken dat hij niet wist wat ze ermee bedoelde. ‘Nee, ik heb geen huisdier.. ’ Beantwoorde hij rustig haar vraag, voor een moment bekeek hij haar vanaf opzij aan. Vaagjes haalde hij zijn schouders op, ‘Ik heb sowieso wel genoeg dieren om me heen.’ Met daarbij gerekend ook alle insectjes die hij tegen kwam. Dus zo dringend was een huisdier dus niet. Met haar samen liep hij de aula weer in, zijn hand nog steeds gesloten om de hare. ‘Zullen we gaan zitten?’ Het geen wat de bedoeling was van deze samenkomst :'). Zijn blik ging een keer vluchtig door de ruimte, bleef hangen op de bekende gezichten en richtte zich toen op de plaats waar hij wilde gaan zitten. Myst er heen leidend liep hij er naar toe. Liet haar voorgaan en ging vervolgens naast haar zitten op één van de vele stoelen. ‘De meeste mensen hebben zo'n 'huh' blik in hun ogen zodra ik vertel dat ik geen huisdier heb,’ Vaagjes grijnzend keek hij naar haar om. ‘Maar ik heb nooit een huisdier gehad.. Behalve een kever die ik gevangen hield totdat ik het zielig ging vinden.’

-Ja, reken maar op Lis voor de duidelijke omschrijvingen. De 'huh'-blik xD o en ik kan op mijn iPod niet inschatten hoe lang mijn berichtjes zijn dus geef me de tijd -

Op die opmerking over het drigen zelf kunnen, ging ze maar niet in. Ze knikte bij toegestaan. 'Nou, dat je dieren in dit huis mag houden, enzo...' Heerlijk vaagben je weer. Ze glimlachte en volgde hem met een stralende lach toen hij haar naar een plaats in de aula leidde. Ze keek even verbaasd.'Ik neem aan dat je die kever wel weer vrij gelaten hebt achteraf?' Ze keek quasi-bazig naar zijn gezicht, al wist ze natuurlijk al lang dat hij het kevertje vrijgelaten zou hebben, net als hun Rupsje. 'Hebben veel mensen huisdieren?' Vroeg ze nieuwsgierig, en ze besefte dat ze best veel vroeg. Misschien vind hij je wel heel vervelend... Een droevige blik schoot even over haar gezicht naar werd al snel verborgen, zodat alleen als je goed in haar ogen keek, je het nog kon zien. 'A-als je me vervelend... Of irritant ofzo vind, dan mag je gewoon weg gaan hoor. Je hoeft je niet schuldig te voelen. Waar dat nou ineens vandaan kwam? Nu denkt ie helemaal dat je een of andere zielige creep bent! Ze vormde haar gezicht gauw weer in de standaard glimlach een keek rond zich. 'En wie van deze mensen ken je allemaal?'

Tomari liep te vloeken, waarom had hij zijn wekker nou niet gezet, nu zou iedereen al op het bal geariveerd zijn, Hij trok snel zijn smoking aan van zwart leer, het was ooit een cadeau geweest van zijn vader en van hoge kwaliteit, dit kon Tomari echter niet zoveel schelen, hij vondt het niet bepaald leuk om in pak rondt te lopen maar moest wel toegeven dat de schubben op het pak mooi waren en dat het hem niet slecht stond, Tomari trok nog snel zijn schoenen en en wou net de slaapzaal uit renne terwijl hij aan een laatste detail dacht, hij liep terug en deed zijn lensen in, er stond een patroon op dat hevig deed denken aan slangenogen, maar dan vuurrood, hij keek nog snel in de spiegel en tevreden over het resultaat ging hij snel naar de aula, als hij nu maar niks gemist had
Tomari duwde de deuren van de aula open en keek rondt, de zaal was prachtig versierd en mensen waren nog aan het verzamelen en praten, mooi, in elk geval had hij niet te veel gemist, hij ging nog een keer met zijn hand door zijn haar om het wat beter te doen, maar het had weinig effect, hij liep rustig naar binnen en zag al wat bekende gezichten waar hij daarna op af liep "Hey" zei hij toen hij dichterbij kwam, wat zouden ze van zijn pak vinden vroeg hij zich nu af

- Sorry Saf, laatste post van mij, dan wacht ik tot iedereen verzameld heeft. Het is alleen een beetje stom zijn als iemand ''hey'' tegen me zegt en ik antwoord niet XD -

Lachend keek Lynn naar Laurens en Myst die na een korte onderbreking weer terugkwamen. Laurens' pak was weer prachtig. Zou Laurens Myst werkelijk de WC hebben ingetrokken? Myst zag Laurens overduidelijk zitten, maar volgens Lynn moest Laurens het eerst nog wat uitzoeken. Xana keek met platte oortjes op naar de drukte die verzamelde. 'Sorry Xaan, je mag niet mee straks met mij. Je zal moeten blijven wachten boven', zei Lynn met een treurig gezicht tegen Xana. Xana's oortjes gingen nog platter en Lynn hurkte bij Xana en gaf haar een kus. 'Dan mag je als ik terugkom lekker op mijn bedeinde gaan liggen. Of nee, naast me!', glimlachte Lynn en Xana's oren gingen direct weer recht. Xana's oortjes bewogen richting de deuren en Lynn keek op. Haar hart sloeg een slag over. Het was Tomari... En wat zag hij er stoer uit! Het was anders dan dat Lynn had voorgesteld. Tomari had echt een mooi pak aan. Dit was waarschijnlijk voor hem de eerste keer dat hij in zo'n pak rondliep. Maar het stond hem wel! Tomari begroette enkele anderen en Lynn ging verlegen tegen de balie zitten, op een krukje. Xana duwde ongeduldig met haar natte neus tegen Lynn's bovenbeen. Lynn grinnikte even en keek vragend naar Xana, die naar Tomari keek. 'Ik weet wat je bedoeld. Maar ik durf niet. Dadelijk vindt hij me niet mooi', grinnikte Lynn en Xana duwde weer ongeduldig tegen haar bovenbeen. Lynn keek lachend naar Xana en draaide haar rug toen naar Tomari toe. 'Ik wacht wel tot hij mij opmerkt. Of ik ga straks wel tijdens vertrek naar hem toe.'

Lang had Diva niet over haar kostuum na moeten denken. Ze moest er wel goed in kunnen bewegen, het moest mooi en elegant maar toch ook iets Halloween achtigs hebben. Nu liep ze richting de aula, haar zwarte lokken gekruld tot pijpenkrullen en opgestoken met een zwarte strik. Haar make up had ze express uit laten lopen alsof ze onder water geweest was terwijl ze het nog op had. In haar ene hand had ze een half onthoofde teddybeerbij zich waren de rode sporen van bloed op te vinden waren. Eveneens op de paarse rok van haar jurk was dat zichtbaar. De rok reikte van voor tot aan haar knieën en liep schuin naar achteren tot aan haar enkels. Diva vond zelf dat haar beeld van een klein horror meisje best goed gelukt was. Ze liep de aula binnen, kijkend naar de versiering en kostuums van de anderen. Ze zag direct Zalas en Ephony staan en liep op de twee af. 'Ik had van jou eigenlijk niet verwacht dat je verkleed zou komen Zalas' glimlachte ze naar hem. 'Niettemin ziet het erg goed uit' complimenteerde ze hem daarna. Vervolgens gleed haar felblauwe blik naar Ephony. Ze bleef even stil. 'Wauw' was daarna het enige wat ze verder uit kon brengen. Ze glimlachte even breed naar Ephony. 'Erg onverwacht van jou maar ontzettend leuk' zei ze ook op complimenterende toon tegen haar. Diva zag vanuit haar ooghoeken Savador toen staan. 'Ik spreek jullie later vanavond nog wel' zei ze met een onschuldige grijns dat ze even naar Savador toe wou.
Zachtjes en zonder veel op te vallen tussen de andere leerlingen liep Diva tussen hen door naar Savador. Ze prikte hem even zachtjes in zijn zij toen ze dichtbij genoeg was. 'Niet in kostuum?' vroeg ze grijnzend. Ze knikte even een korte groet naar Mizore. Hoewel ze het nog steeds niet helemaal met haar kon vinden was de woede iets gekoeld sinds haar gesprek met Savador.

( https://2img.net/r/ihimizer/img816/523/victoriafrancs.png )

layla was pas net aan gekomen op deze school. Met een wat doorgezette pas liep ze door de gangen met haar gitaar op haar rug opweg naar de slaapzaal. Eindelijk bij de wood afdeling gekomen deed ze de deur open en keek vluchtig rond. Een zucht ontvluchte haar lippen. Haar blik ging naar de deuren opzoek naar de deur naar de meisjes slaapzaal. Haar hand rijkte naar een deur toe en zag bij een bed een paar hoge hakken staan. dit moet de meisjes slaap zaal zijn Snel haalde ze haar gitaarkoffer van haar rug af en legde die op een bed haar koffer die ze bij had legde ze op een bed waar geen spullen lagen en haalde er een rood jurkje uit. Razend snel schoot haar handen door haar koffer opzoek naar haar twalet tas en haalde daar haar make up en een spiegeltje uit. Snel maar nettjes maakte ze haar ogen op breed zwart met een rood en paarse gloed er bij. Handig en snel trok ze het strakke jurkje aan haalde een paar lange laarzen met hoge plateua zolen er uit en trok ze aan. Met een bonk deed ze haar koffer dicht en schoof deze onder haar bed.

Handig en sierlijk liep ze door de gangen en keek naar de versiering. Een zachte muziek weerklonk in haar oren wat aanduide dat ze dichter bij de aula kwam. Het geluid werd harden en ook duidelijker te horen. hier moet het zijn. langzaam ging ze door de deur kijkend naar iedereen. Er stond al een man op een soort van podia en liep naar de eerste rij stoellen voor de podia en ging zitten. Wat nieuwschierig keek ze rond wachtend tot dat het zou beginnen.

Spoiler:

Yara vroeg zich af of ze wel moest gaan. Ze besefte dat het wel een goede kans was om haar excuses aan Shemoa aan te bieden, aangezien ze zeker wist dat die er ook was. Nou ja, liet ze het maar op gokken. Nu nog kijken welke jurk ze het beste kon aandoen. Ze zouden toch ook een boswandeling maken? Of had Yara dat verkeerd verstaan? Of was het gewoon weer een of ander beeld van zichzelf? Nou ja... Yara wist het niet en eigenlijk ging het haar ook weinig aan. Toch besloot ze te gaan. Yara keek even rond en opende haar kast toen maar. Een heel mooi groen Galajurkje lachte haar toe. Ze had ook een zwarte, van de vorige keer nog. Yara dacht even na. Zwart paste niet echt bij Yara. Nou ja... Het was Halloween. Yara dacht na. De zwarte dan maar? Ach ja, ze hoefde hem alleen maar voor Halloween te gebruiken. Ze deed hem aan en zwierde rond. Daar deed ze zwarte, hoge hakken op en bekeek zichzelf kritisch in de spiegel. Ja, dit ging wel. Ze stijlde haar haren extra goed, zodat het mooi rond haar gezicht viel. Ze paste haar lippen met roze, glitter lippenstift aan en klaar!

Zuchtend liep Yara naar de aula en keek rond. Het liefst stond ze, dus nam ze zich voor om aan een tafel te gaan staan. Ze keek een moment naar Shemoa en wou naar haar toelopen. Zou ze het wel vanavond doen? Nou ja, deze avond was het wel feest. Tenslotte zou een ruzie hier snel vergeten zijn. Nee, ze wachtte nog even. Ze zou haar excuses zo snel mogelijk aanbieden. Maar niet nu. Niet nu Shemoa misschien nog andere mensen wou ontmoeten. Yara wou Shemoa de tijd gunnen, zodat die straks niet boos zou worden. Dan waren hun avonden verpest. Nee, Yara kon beter even wachten.

Spoiler:

Norwood had ik de keuken zich rot lopen werken aan het eten. Sinds hij vader was had hij daar steeds vaker tijd aan besteed. En koken, was zogezegd een hobby geworden. Nu hielp hij het keukenpersoneel met veel plezier. Echter ging hij er zo op in dat hij de tijd vergat. Hij op de klok keek slikte hij even. Hij verontschuldigde zich aan het personeel en schoot toen zo snel hij kon naar zijn kamer. Daar nam hij nog een douche, de geur van pompoen en ander heerlijk eten was tot in de laatste vezel van zijn kleding gedrongen.

Na de douche pakte Norwood een kleed. Een zwarte. Deze sloeg hij over zijn schouders. Op het moment dat hij deze aan had kwam er lichte groene mist er onder uit. Een leuke toevinging aan zijn kledij. Hij sloeg de cap over zijn hoofd. Maakte een zegel en licht gekraak vormde. Over zijn gezich kroop een masker van hout wat er voor zorgde dat met de kap op én licht er een schedel te zien was. Het was echter maar een dun laag je hout dat er zo weer af te halen was. Norwood glimlachte greep de zeis die hij voor dit evenement had laten overschepen van Gren en liep direct door naar de aula. Norwood glimlachte, de spinnen waren werk van hem. Norwood deed de deur van de aula open en deed voor de gein even een windvlaag opzetten. Kalm liep hij naar binnen en keek naar de leerlingen. Hij zette de kap af en haalde het masker van zijn gezicht af. Deze hield hij vast en keek naar de leerlingen. Was hij de enige leraar nog maar. Naast Savador zag hij alleen maar leerlingen. Hij glimlachte en wachtte tot Savador het woord zou nemen.

'Pap, waar is mama?', schreeuwde Xalina. Haar vader keek met een blik. 'Ik heb niks kunnen doen, meisje...', antwoordde haar vader vaag. Xalina keek hem vragend aan. In een opwelling duwde haar vader haar op bed en begon allemaal dingen te doen, waarvan Xalina de betekenis nog niet wou weten. Het voelde pijnlijk en Xalina gilde het uit. 'Nee papa, niet weer', fluisterde ze...

Xalina schoot overeind, botste met haar hoofd tegen Spirua die voor haar stond, gaf Spirua allemaal kusjes en knuffels om haar te troosten en keek op haar wakker. Oh, Jezus, het evenement was al van start gegaan. Xalina schoot haar bed uit. Ze had een prachtige rode jurk klaargelegd. Aan haar haren hoefde ze niet veel te doen. Zou ze het stijlen of krullen? Nou ja, krullen was weer eens wat anders, dus Xalina besloot het te krullen. Ze schoot in de jurk, deed er leuke rode hakken op en pakte de krultang. Hier was ze ongeveer een kwartier mee bezig, aangezien ze lange haren had, waar Xalina best trots op was. Ze aaide Spirua. Daarna deed ze snel een rode lippenstift op haar lippen en checkte zichzelf in de spiegel. Ze ging nog snel naar de WC en uiteindelijk kwam ze in de aula aan. Ze ging rustig ergens zitten. Gelukkig! Het was nog niet begonnen!

Spoiler:

Bedachtzaam, terwijl haar blik langs de snoeppotten en schalen ging, gleed haar tong langs de verlengde hoektanden. Het was even wennen, maar het was aan de ene kant ook wel weer een grappig gevoel. Haar, nu geel/goude, blik werd getrokken door een verschijning. Door haar lichte verbazing, die ook van haar gezicht af was te lezen, hoorde ze Diva's woorden jegens Zalas niet. Er kwam een brede grijns op haar lippen toen Diva's blik naar haar zelf gleed, waarbij ze wat verlegen haar eigen blik op Diva gericht hield. In de korte stilte die volgde steeg het kriebelende gevoel van een bijna panisch gegiechel omhoog, die ze nog net wist tegen te houden. 'Ik weet het, maar wat wil je met hem,' ze maakte een hoofdknikje richting Zalas om aan te tonen dat ze hem bedoelde, 'En Savador in je omgeving. Dan word je bijna gedwongen om als slang te komen,' grinnikte ze. 'Jij ziet er ook... gewéldig uit. Leuke details,' grijnsde ze, waarmee ze op het beertje doelde. De details deden hem altijd. Ze had al veel meiden gezien die alleen in een jurk kwamen opdagen. Dat had Ephony zelf ook kunnen doen, maar het vlechtwerk, de tanden en haar goud/gele slangenogen maakte nou net dat verschil. Naja, de structuur van haar jurk en de print erop die doorliep in haar hakken spraken ook boekdelen dat ze niet zomaar een doodnormale huisslang was. Ze glimlachte naar Diva toen ze duidelijk maakte dat ze de onverklede Savador een bezoekje ging brengen, waarbij Ephony's blik ook meeging. 'Kom, laten wij ook maar gaan zitten,' sprak ze naar Zalas waarbij ze zijn hand vast pakte en zonder op antwoord te wachten hem mee sleepte. Daarbij plofte ze wat oncharmant, zeker als je haar outfit zag, naast hem neer. Ze was erg nieuwschierig naar wat er allemaal verteld ging worden, en richtte met een glimlach - deels om hem ook te begroeten - haar blik op Savador.

Madeline had zich uiteindelijk door Mèadraid laten overhalen om toch naar het Halloween evenement te gaan. Nu ze een zoon had slokte hij al haar tijd op maar haar zusje had erop aan gedrongen dat zij voor Aageth Fyllo zou zorgen. Daarbij, misschien was afleiding wel een beetje goed voor Madeline. Al haar gedachten waren de laatste tijd alleen nog maar bij Aageth.
Ondanks dat had ze wel de moeite genomen nog een kostuum te maken. Madeline had van nep bont been warmers gemaakt tot halverwege haar onderbeen. Met hetzelfde nep bont had ze ook haar hakken bekleed en zelfs zwarte nagels gemaakt. Verder droeg ze een panty waar ze expres gaten in had geknipt. De zwarte jurk de ze aan had had ze op sommige plekken expres gescheurd en had zelfs een staart die ze met haar gedachten magisch kon laten bewegen. om haar onderarmen had ze tot aan haar hand handschoenen met elk één gat waar haar duim doorheen kon. Dit eveneens van nep bont. En ook de nagels van haar handen waren lang en zwart gelakt. Ze had zelfs zwarte lippenstift op omdat wolven ook zwarte lippen hadden. Haar blonde lokken zaten wild en er staken twee oortjes tussen de plukken uit. Alles had ze in een zelfde soort blonde kleur als haar haren gedaan. Haar ogen had ze met zwart omlijst en ze had speciale lenzen in zodat haar pupil langwerpiger en spitser leek.
Madeline keek de aula even rond. Ze zag al een aantal bekende waaronder ook Savador. Toen ze Norwood zag staan glimlachte ze even en liep op hem af.

Norwood had al die tijd stil gestaan nen naar de leerlingen gekeken. Ineens vloede hij een lichtmagie bron die erg sterk was. Of het was Hatori of het was Madeline. Hij zag Hotori niet snel meedoen aan Halloween dus hij koos voor Madeline. Een glimlach verscheen op zijn gezicht en hij draaide zich om. Hij zag Madeline in een wolvenoutfit en er verscheen een grijnsje op zijn gezicht. "Staat je goed" sprak hij kalm en gaf Madeline ene kus op haar mond. "Toch tijd gevonden om te komen?" vroeg hij daarna en gaf haar een knuffel. Norwood had sinds hij zijn zoon had iedere dag een bezoekje gebracht aan het appartement boven de ziekenzaal zodat hij zijn zoon en Madeline kon zien. Hij keek naar haar outfit en glimlachte. "Dus ik heb een prachtige wolf als partner..." sprak hij en gaf haar nog een kus.

Gebbeth schrok wakker en bedacht zich dat hij de dag van tevoren iets gehoord had over een halloween contest ofzoiets.. Hij probeerde het zich te herinneren maar dat lukt niet echt. Hij dacht en dacht en dacht.. 'Wat had ik ook al weer gehoord.. uuhm.. Nou komop.. zo slecht is mijn geheugen toch niet..?' Hij stond op van zijn muffe bed en keek rond. Op de deur zag hij een blaadje hangen en liep ernaartoe. Hij las dat er inderdaad en halloween contest was en dan je er verkleed naartoe mocht komen, en je kon zelfs prijzen winnen als je een act deed. Maar een act.. dat zag Gebbeth zichzelf niet zo snel doen. Dat was veelste moeilijk voor hem. Hij bleef liever op de achtergrond rondhangen en kijken naar de andere leerlingen, en dat was dus ook zijn plan. 'Nou.. ik zal eerst maar eens kijken wat ik bij heb om me gepast te kleden' En hij liep terug naar zijn bed, waar zijn tassen langs stonden. Hij vond een leuk outfitje... wat hij al een lange tijd niet gedragen had. Ook veranderde hij zijn haarstyle en maakte het zo dat het deels voor zijn ogen hing, dat was meer halloween achtig. Zijn sluike zwarte haren vielen voor zijn ogen en hij was er tevreden mee.

Spoiler:

Hij trok zijn gevonden kleren aan en liep weer naar het blaadje op de deur.. 'Shit!~, ik moet opschiet' Zei hij geschrokken en sprinten naar de etages. Hij liep de lange trappen af en rende naar de aula. 'Vast iedereen zal eral zijn' Dacht hij bij zichzelf.. En dan zou iedereen hem zien binnenkomen.. Dat was juist wat Gebbeth probeerde te voorkomen. Hij kwam struikelend tot stilstand voor de deur van de aula. Hij deed voorzichtig de deur open en keek met zijn hoofd langs de deur af. Hij zag al vele mensen staan. Hij herkende Yara, Shemoa en Master Savador. De rest had hij eigenlijk nog niet ontmoet. Misschien vandaag wel. Hij zetten zijn gedachte op een rijtje en deed de deur open, sloop naar binnen en deed de deur achter zich zo zacht mogelijk dicht. Hij keek weer of iemand hem gespot hard, maar op het eerste zicht was dat niet zo. Met een glimlach liep hij naar een hoek van de aula en pakte een stoel en draaide die naar al de mensen, zodat hij ze zien. Gebbeth nam de tijd om eventjes alle kostuums te bekijken, er zaten hele mooie tussen. Maar wie zou winnen? Dat was nog een groot mysterie. Hij gooide zijn been over zijn andere been en keek de menigte in.. Wachtend op wat er zou gebeuren....

Emrahnaiya rende door de gangen op weg naar de aula. Ze had meer tijd nodig gehad om de rok van haar jurk in te korten dan voor de rest. Haar lange dieprode lokken had ze los laten hangen. Ze had alleen de rechterzijkant opgestoken en vastgezet met een zwarte roos. Ook qua make- up had ze zich ingehouden. Gewoon bruin en donker op haar felrode lippen na dan. Ze had de zwarte rok van haar jurk ingekort tot hij net op haar knieën viel. Eronder uit kwam een wijnrode staart tevoorschijn. Het was een soort kruising tussen de staart van een draak en een hagedis. En zolang de rok eroverheen zou blijven zou niemand zien dat die staart echt was. Uit de zijkant die Emrahnaiya niet har opgestoken van haar haar groeide blauwe strengen die ze met vooral veel pijn en moeite in haar haren had vastgezet. Ze had verder haar haren eroverheen gekamd zodat niemand zou zien dat ook die strengen echt waren. Verder had ze als laatste toevoeging ook nog twee wijnrode vleermuisvleugels tussen haar schouderbladen die van de binnenkant eveneens een donkere kleur blauw waren. Doordat haar haren en bloes een beetje ervoor zaten waren ook van de vleugels neit te zien dat ze uit haar lichaam groeide. Net als haar vader was Emrahnaiya in staat een tweede vorm aan te nemen en voor een evenement als dit was het heel handig als je in een half draak half hagedis kon veranderen. Emrahnaiyahield haar pas in toen ze de aula naderde. Volkomen kalm liep ze verder de aula in terwijl het puntje van haar staart opgewonden een beetje heen en weer zwiepte.

( http://th01.deviantart.net/fs50/PRE/i/2009/309/3/7/Vampire_3_by_B_SquaredStock.jpg )

Kale liep kalm de aula in. Het had er even over getwijfeld om helemaal niet te komen maar ja, er was nou eenmaal begeleiding nodig. Als leraar moest hij dan wel op komen dagen. Hij had niet echt veel best gedaan om iets aan een kostuum te doen. Vooral om het feit dat hij zonder al eng genoeg zou zijn. Tenminste, dat had hij van een paar roddelende leerlingen gehoord. Het enige wat hij had gedaan was een wit overhemd aangetrokken en daaroverheen een zwart colbert. In zijn nek schitterde een gouden ketting die anders door zijn zwarte trui altijd verborgen bleef. Kale leunde tegen de muur van de aula aan en bleef rustig wachten tot Savador zijn zinloze uitspraken had gedaan en ze op weg naar het bos konden.

Savador steunde met zijn beide handen aan weerzijden van het kleine spreektafeltje terwijl hij fronsend toekeek hoe de registratieveer naam na naam onder elkaar op het perkament zette. Sommige had hij al eens voorbij zien komen in documenten, van anderen had hij weer nooit eerder van gehoord of dat was weer zo goed als vervaagd. Ondertussen kwamen er steeds meer leerlingen binnen waardoor de eens zo lege aula redelijk vol was. Met een hand wreef hij even vermoeid over zijn bleke gezicht. Hij had er nu al weinig goesting in en de avond moest nog beginnen. Plotseling voelde hij een lichte schok als reactie door zijn lichaam gaan op de twee zachte prikken in zijn zij. Met een nors gezicht draaide hij zich met een ruk om naar de veroorzaker, maar de grimmigheid op zijn gelaat leek als sneeuw voor de zon te vervagen zodra hij de persoon duidelijk herkende als hij alle veranderingen even wegdacht. Ongelovig bleef hij op haar neerkijken, terwijl zijn slangachtige ogen over de opgestoken pijpenkrullen, de uitgelopen make-up en de paarse rok gleden. 'Diva..,' bracht hij zacht uit. Hij kon zich daarna niet meer inhouden. Voorzichtig pakte Savador Diva's kin beet en reikte langzaam naar haar toe om haar een, hopelijk, onopmerkelijke kus op haar lippen te drukken. De verleiding was te groot geweest om het te kunnen weerstaan. Het was alsof er opeens een geheel ander persoon voor hem stond. Medusa? 'Vergeef me,' verontschuldigde hij zich glimlachend terwijl hij weer terugweek. 'Je lokken lijken op slangen. Aantrekkelijk.' Met een klein grijnsje streek hij even zacht langs de pijpkrullen. Toen pas drong haar eerdere opmerking tot hem door over dat hij niet in kostuum was. 'Is niet echt nodig, wel dan?' zei hij glimlachend. Nog steeds vertederd door haar totaal nieuwe look streek hij nog een laatste keer met zijn vingers langs Diva's wang. 'Als ik kon vroeg ik je opnieuw ten huwelijk. Vanavond nog. Maar omdat we al zo goed als getrouwd zijn, ga ik in plaats daarvan geheid met je dansen.' Hij gaf haar nog een klein plagend tikje tegen haar neus voor hij zich weer half naar de spreektafel omdraaide om na te gaan hoever de registratieveer al was. Die was nog net bezig de laatste naam te noteren en maakte zijn werk af met een sierlijke krul voor de veer op een kant viel en roerloos op het perkament bleef liggen. Savador liet zijn blik even door de aula gaan. Hatelijk bleven zijn ogen even hangen op Norwood, die zich natuurlijk wel verkleed was. Naar zijn mening een typisch absurd kostuum die perfect aansloot op zijn Grenaanse idioterie. Zijn blik gleed een stuk door, naar Madeline die naast hem stond. Tussen zijn lokken door bekeek hij haar stiekem van top tot teen en voelde zelfs in de vermomming van een vlooienbeest de gebruikelijke verlangens voor haar. Wat hij er precies zo aanlokkelijk vind kon hij niet plaatsen. Grotendeels omdat ze er.. wild uitzag. Hij scheurde nors zijn blik van haar af toen Norwood haar aanzicht verpestte door haar een kus te geven en richtte zich weer tot de namenlijst voor zich. Nog een aantal paar mensen voegden zich bij het overige gezelschap. Het was hoog tijd het begin van de avond aan te kondigen en de leerlingen op de hoogte te stellen van de groepenindeling.

Met een gebalde vuist bonkte Savador een aantal keer op het hout van het spreektafeltje om orde te krijgen. 'Stilte!' schalde zijn norse stem door de aula. Het overstemde al het gepraat en het ergerlijke geroezemoes. Zodra hij het voor elkaar had gekregen iedereen stil te krijgen, liet hij zijn geïrriteerde blik nog even langs de aanwezigen glijden voor hij zijn verhaal zou beginnen. 'Er zijn er zoals verwacht een hoop die zich verkleed hebben, leuk voor jullie. Laat ik de zinloze verwelkoming die ik toch niet meen maar achterwege laten en direct bij het genoodzaakte beginnen. We gaan deze avond allereerst van start met een kleine tocht door het duistere bos, daarbij worden jullie in groepen verdeeld. Het is bij de activiteit de bedoeling om zo snel mogelijk bij de open plek midden in het bos te komen waar we de rest van de avond het evenement verder zullen voortzetten in de vorm van een gala. Daar worden prijzen uitgereikt, worden acts opgevoerd, et cetera. De hele kul. Welke groep als snelste bij de open plek aankomt, wordt beloond met een prijs. Je kunt het ook aanzien als een kleine race, niettemin zal je groepsleider het waarschijnlijk rustiger aan doen aangezien er ook een aantal rustplaatsen op de routes zijn gepland. Dat is weer genoeg gezever. Ik ga nu de groepen opnoemen, dus luister goed. Ik ben niet van plan mezelf te gaan herhalen.' Na zijn grimmige inleiding haalde Savador de namenlijst voor zich op het spreektafeltje en las het even fronsend door. 'Er zijn twee groepen gemaakt, dan komt het even uit. Monden dicht, ik noem eerst Groep Norwood op: Laurens, Mizore, Ace, Faith, Emrahnaiya, Yara, Ephony, Mystralic, Diva en Xalina. De opgenoemde mensen verzamelen zich bij hun groepsleider.' Hij draaide het perkament om. 'Ik ga meteen door met Groep Kale: Gebbeth, Lynn, Martrim, Shemoa, Zalas, Kijito, Tomari, Layla, Rosalie en Sapphire. Ook voor de zojuist opgenoemde mensen geld om je te verzamelen bij je groepsleider. Die zal jou en je groep begeleiden naar het duistere bos, waar de tocht van start gaat. Laat ik deze avond geen enkel ophef zien! Degene die ik erop betrap dat wel te doen mag een week lang gezellig bij mij strafwerk komen maken.' Zijn uitleg afsluitend met deze waarschuwingen, stapte Savador van het kleine podium af om zich al vast op weg te begeven naar de open plek in het bos, waar hij de groepen zou opwachten. Naast het kleine trappetje van het podium bleef hij staan om nog even toezicht te houden. Hij hoopte vurig dat alles vanavond soepel zou verlopen, zodat hij niet voor niks zou blijven wachten.


* Willen de groepsleiders ieder apart een topic voor de tocht bij het duistere bos aanmaken, met als titel "[Halloween Evenement] - Bostocht Groep ..." zodat het overzichtelijk is dat het bij het evenement hoort. Naam van de groepsleider die het topic aanmaakt natuurlijk op de puntjes

* Groepsleiders kunnen op aanvraag van de leiders zelf even vervangen worden als die beschikbaar zijn (bijv. als diegene het druk krijgt met school of dergelijke in real life)

* Een duidelijk groepenoverzicht staat onderaan in de eerste post van dit topic vermeld!

Norwood keek naar Savador en grijnsde licht. Nog steeds had de gebruikelijke hatelijke blik in zijn ogen. Het was voor hem tegenwoordig niets dan vermakend. Zijn ogen gingen weer naar Madeline. Savador's woorden waren niets als een stel letters op een rij die er niet toe deden. De groepsindeling was het enige belangrijke. Hij sloeg iedere naam op en knikte. "Dan zal ik maar eens met mijn groep die prijs binnen gaan halen..." zei hij plagend tegen Madeline en gaf haar een kus. Daarna draaide Norwood zich naar de leerlingen. "Iedereen van Groep Norwood dient mij te volgen..." zei hij en stak zijn hand op. Daarna liep hij richting de uitgang van de aula en wachtte tot al zijn leerlingen mee kwamen.