In a past where she had to

fight

Na haar schooluren stapt Olivia weer naar huis. Haar ogen rood, maar het lijkt erop dat zelf de docenten en haar medeleerlingen hier geen oog voor hebben. Vandaag kreeg ze nog onder haar voeten omdat ze een grote taak niet had gemaakt. Daar stond ze, er alles aan doen om niet in het wenen uit te barsten. Hoe kan die vrouw nu van haar verlangen dat Olivia haar leven kan oppikken nadat ze net haar vader had verloren? Niemand die voor haar opkomt, het is zo erg als thuis. Haar moeder is een paar dagen geleden verdwenen en zo moet deze 16 jarige meisje haar eigen inkopen doen. Ze komt thuis aan en het enige dat ze wilt is zich in haar kamer opsluiten en haar gezicht in de dikke haren van haar Siegmund begraven en hopen dat ze ooit nooit nog tranen zou laten. Ze hoort een stem, herkent die als haar moeder, al is die heel onzeker. Ze loopt naar de leefruimte, maar wordt meteen staande gehouden als ze nog een andere gedaante ziet. Groot, breed, een onaangename geur vult haar neus. Meteen begint Siegmund naast haar te grommen. De man draait zich om en ze ziet de meest duistere ogen die ze ooit heeft gezien. Alsof dat nog niet het ergste is, worden deze ogen nog akeliger als hij haar van top tot teen bekijkt, alsof hij een wild roofdier is dat naar zijn prooi staart. "Mom...?" maar ze krijgt een mompelend geluid. Achter de man ziet ze haar moeder languit in de zetel... Een koord rond haar boven arm en een naald die nog in haar arm zit. "Mom!" Olivia loopt de man voorbij, duwt hem bijna opzij en knielt dan naast de zetel. Ze maakt de koord los en neemt ze de naald in haar handen, maar het geen dat erin moest zitten is er niet meer. "Oh, my sweet child..." komt er mompelend uit, "That's Luc, he..." en valt ze in een diepe slaap. "Mom!" Ze schudt haar moeder door elkaar, maar krijgt er geen reactie van. "What did you do to her?!" roept ze dan naar de man achter haar. "You talk like it's bad, look at her. She is so peacefull. Now be a good girl," Olivia voelt een groot, zwaar en ruw hand op haar schouder en hoort een rinkelend geluid achter haar. "Don't touche me!" Ze kan het hand van zich afslagen en gaat recht staan om de man eens goed te bekijken. Zijn kleren zijn net, zeker niet goedkoop en het rinkelend geluid zal van zijn broeksriem zijn sinds die los is. Dan ziet ze een schuif open staan... no... De schuif waar spaarcenten van haar vader zaten en die ze de dag ervoor nog had gebruikt om inkopen te doen... weg! "Come here!" opnieuw voelt ze zijn hand op haar schouder en wordt ze tegen de dichtstbijzijnde muur geduwd. Ze wilt schreeuwen, maar hij drukt zijn ene hand op haar mond, ondertussen dat hij het ander aan het friemelen is waar Olivia zelf niet over wilt nadenken. Ze voelt zijn dikke, plakkerige tong langs haar gezicht gaan. "I said: be a good gi" Een blof, grom en pijnlijke kreet stoppen hem midden zijn zin. Olivia wordt losgelaten en ze kan zien hoe Siegmund zijn tanden in de man zijn been zitten. "Son of a bitch!" Hij slaagt erin Siegmund van zijn been los te maken door die te zwieren en daardoor Siegmund hard tegen de muur te stampen. Zijn jank geluid laat Olivia ineen krimpen, maar uit reflex heft ze haar voet op en kikt ze hem in zijn hard geworden kruis. Hiermee krimpt hij ineen en kan ze langs hem weglopen. Zichzelf opsluitend in haar kamer, kan ze de man ontwijken. Ze hoort nog een paar vloekwoorden, maar verdwijnen stilletjes aan. Uiteindelijk hoort ze de voordeur open en dichtgeslagen worden.

Dit was het begin van jaren bang zijn om nog eens gegrepen te worden en nooit meer los te komen.