big problem

Savador had zijn spieren voelen aanspannen toen Mizore haar grip leek te verstevigen. Hij wist niet precies waar ze op uit was, maar hij keek liever eerst de kat uit de boom voor hij enige actie ondernam. Ze was zojuist iets ondergaan wat weleens het einde van haar leven had kunnen betekenen. Harteloos tegen haar uitvallen kon hij haar momenteel niet aandoen. Toch voelde hij duidelijk een kleine schok door zijn lichaam gaan toen Mizore plotseling haar ene been over de zijne schoof en zowat half op hem ging liggen. Hij hoorde Saethion iets zacht sissen alsof hij een afkeurende opmerking uitte in een zucht, maar het was te onduidelijk om helder te kunnen verstaan. Nietwetend wat te doen bleef Savador verstijfd liggen, liet zijn hulpzoekende blik even richting zijn slang glijden om uiteindelijk bij Mizore's ijzige ogen te eindigen. Ogen die hem gevangen hielden, waardoor hij even niet de drang moest doorstaan zijn blik naar beneden te laten glijden naar haar naakte bovenlichaam. 'Er is ook niets dat je voor me kan terugdoen,' probeerde Savador zo kalmpjes mogelijk te spreken. 'Behalve het dagelijks insmeren van je lichaam, zodat je niet nog eens kreupel in een halfdode status me komt laten schrikken,' eindigde hij zacht, zijn blik al die tijd roerloos gevestigd op Mizore's ogen.

Mizore had zich weer laten zakken nadat ze zijn antwoord had gehoord. Ze kroop nog verder over hem heen en duwde vriendelijk Saethion weg. 'Dat is weer iets wat je voor mij doet. Is het zo moeilijk om iets aan iemand te vragen?' Haar oor lag op zijn borst luisterend naar zijn hard. 'Je hebt nog steeds een hard. Ik voel en hoor hem bonzen.' Met haar arm die half onder zijn rug zat gleed ze zijn zijn dichtbijzijnde arm en schoof die zelf maar om haar heen. Als hij dat zelf niet wilde doen dan moetst ze het zelf maar doen. Doordat Mizore kleinder is als Savador eindigde zijn hand iets verder als haar oksel waardoor haar ogen even wijd open schoten, omdat ze het zelf ook niet verwacht had. 'Het is een lange tijd geleden dat ik me zo vredig heb gevoeld.' Ze lied een klein zuchtje over haar lippen glijden. Door de zalf was ze weer lekker warm geworden, maar doordat ze nu zo bij Savador lag gaf het haar ook weer een fijn vertrouwd gevoel. 'Ik ga hier niet eerder weg voordat ik iets terug heb kunnen doen voor je.'

Saethion was uitgevlogen in een venijnig gesis naar Mizore toen hij weg werd geduwd, maar de slang gleed daarna toch meer richting de lege vrijgekomen kant van het matras om zich daar weer mokkend op te rollen. 'Wel, het is moeilijker dan je denkt..,' begon Savador als antwoord op Mizore's vraag, waarvan de laatste woorden zo zacht waren dat ze wegstierven. Zwijgend was zijn blik gevestigd op haar kruin, die nu geheel zichtbaar werd als hij omlaag keek aangezien ze haar hoofd op zijn borst liet rusten. Kennelijk luisterde ze naar het ritmische kloppen van zijn hart, die inmiddels ietwat versneld was door de situatie waarin hij nu verkeerde. Hij antwoordde later pas op haar opmerking, waardoor hij er automatisch een kleine stilte mee creëerde. 'Dacht je dat ik een geheel harteloos persoon was?' reageerde Savador uiteindelijk zacht. Hij schrok lichtelijk en wilde zijn arm lostrekken, maar voelde zijn spieren verslappen zodra Mizore zijn hand iets verder door liet schuiven. Vast niet opzettelijk, maar hij kreeg het er wel benauwd van. Hij plaatste zijn andere arm ook maar voorzichtig om haar heen. Hij sloot zijn ogen even terwijl hij luisterde naar de woorden die ze zei, gevolgd door een kleine zucht. Dat geloofde hij graag - als je een groot deel van je leven opgesloten hebt gezeten. 'Ik ga hier niet eerder weg voordat ik iets terug heb kunnen doen voor je.' Savador opende loom zijn ogen weer om Mizore een blik toe te werpen. 'Wat zou je zelf voor me willen doen?' vroeg hij zacht, aangezien hij zelf niet echt iets kon bedenken waarmee ze hem een plezier zou kunnen doen.

Mizore had gehoord dat zijn hard wat sneller was gaan kloppen als een paar tellen eerder. 'Natuurlijk dacht ik dat niet, maar sommige vinden je harteloos en zo. Ik weet dat het niet zo is.' vertelde ze met een zachte en een lichtgetinte zwoele stem. Langzaam tilde ze haar hoofd op zodat ze Savador aan keek. 'Wat ik zelf voor je zou willen doen?' Daar moest ze zelf ook heel even over nadenken, maar al snel was het antwoord voor haar zo duidelijk als een klontje in een kopje coffie. 'Ik zou alles voor je willen doen, Alles zolang het niet gênand is voor mezelf en mijn reputatie.' Niet dat ze die echt had maar hij begreep het wel. 'Gewoon iets tussen jou en mij of zo.' en ze trok zich nog verder ven hem heen. Haar been die de heletijd tussen zijn benen had gelegen sloeg ze nou ook over het andere been zodat die buiten het bed bugelde en ging rechtopzitten. De dekens gleden langs haar schouders naar beneden en viel achter haar neer. Haar handen die ze tijdens de beweging terug had getrokken had ze nu aan de zijkant van zijn buik gelecht. Haar rokje was door het draaien en bewegen gedraait geraakt en slordig gaan zitten. Het was ook een beetje omhoog gekropen waardoor je een gedeelte van haar lies en een stukje van haar zwarte onderbroek zag. 'Kom op. Kun je echt niks bedenken?' Vragend bleef ze hem aankijken.

Er verscheen een kleine trieste glimlach op Savadors gelaat bij Mizore's woorden. 'Dan ben je één van de weinigen,' zei hij zacht en ergens met een droevige ondertoon in zijn stem. Zijn blik werd langzaam naar haar ogen getrokken om haar terug aan te kijken toen hij merkte dat ze naar hem keek. Benieuwd naar haar antwoord bleef hij Mizore een lange tijd aankijken. Zijn verdwenen glimlach liet zich weer even zien toen ze hem zei alles voor hem te willen doen. 'Dat is attent,' uitte hij zijn mening. Hij had zelf nauwelijks voor dat er een afvragende frons inmiddels over zijn gelaat gegleden was. 'Gewoon iets tussen jou en mij?' herhaalde Savador haar woorden niet-begrijpend. Hij trok één enkele wenkbrauw op en hield zijn doordringende blik daarbij op haar gevestigd. 'En wat mag dat dan wel zijn?' Hij onderdrukte een zachte kreun toen Mizore ging verliggen door zich hoger op te trekken en haar andere been over de andere te slaan. Te laat realiseerde hij dat ze rechtop was gaan zitten en daarbij de deken van haar afgleed, anders had hij gauw wel zijn hoofd afgewend. Nu was haar bovenlichaam in zijn volle zicht en voelde hij de opwinding automatisch weer door zijn lichaam gieren. Behalve dat merkte hij ook op hoe slordig de overige kleding die ze nog aanhad was gaan zitten. Zwijgend richtte Savador zijn blik weer op Mizore's gezicht bij haar vraag, waarna hij voorzichtig haar beide handen beetnam. 'Het enige wat ik wil dat je voor me doet is dat je in leven blijft. Je bent belangrijk, Mizore. Zonder jou is er weer een stukje van wat er van de weinig overgebleven familietrots is, verloren gegaan. Dat is het enige wat ik van je vraag,' zei Savador haar glimlachend.

Mizore had de droevige ondertoon gehoord, waarna ze haar hoofd een kikkeltje scheef hield en haar wenkbrouwen optrok waardoor het nu duidelijk te zien was dat ze het niet begreep. Na zijn vraag wat dat wel mocht zijn antwoorden ze kalm 'alles, wat jij maar wilt.' Even keek ze Savador vreemt aan toen hij haar handen beet pakte. Ze had graag op zijn antwoord willen antwoorden dat dat heel simpel was en niet genoeg was, maar omdat ze net een bijna dood ervaring had gehad hield ze zich maar even stil. 'Zo wijnig?' zei ze uiteindelijk met een zachte stem. 'Wat ben jij tegenwoordig snel tevreden als iemand zegt dat je alles mag doen of vragen.' en een glimlach kwam op haar gezicht. De zalf was goed in aan het weken en ze kreeg de behoefte om haar rug uit te stekken. Tijdens het strekken zei ze echter 'dan zal ik hier maar moeten blijven tot ik dood ga.' met een half kreunen de stem wegens het trekken van haar rug, maar ook plagerigheid was er in terug te vinden zochten haar ogen die van Savador weer op.

Savador kon een kleine grijns niet onderdrukken, waar later een zacht binnensmonds gegrinnik bijkwam. Een klein binnenpretje als reactie op Mizore's antwoord. 'Onder 'alles' vallen ook reputatieslopende handelingen en gênante daden,' herinnerde hij haar er glimlachend aan. Hij had zijn hoofd wat schuin gelegd op het kussen zodat hij haar vanuit een ander punt kon bekijken. Hij hield zich even zwijgende toen Mizore vond dat het weinig was wat ze voor hem terug kon doen. Een moment later glimlachte hij zwakjes met haar mee na haar opmerking. 'Wellicht kan het op het moment ook komen dat ik niets weet te verzinnen doordat ik teveel afgeleid word,' sprak Savador langzaam terwijl zijn blik weer onttrokken werd naar Mizore's naakte bovenlichaam. Roerloos keek hij toe hoe ze haar rug strekte, waarbij alleen zijn ogen haar bewegingen volgden. Hij keek met een halve grijns terug. 'Zou je dat willen?' vroeg hij zacht, waaruit geen toon op te maken was of hij het ook als plagerijtje bedoelde of niet.

Mizore vond dat Savador wel gelijk had. 'oke, bijna alles.'Had ze er maar op geantwoord. Haar ogen keekken loom die van Savador aan. 'hoezo te veel afgeleid? Er is hier nieman op jou mij en Saethion na.' Met haar linkerhand streek ze een lok achter zijn oor. 'Ik zou met niemand liever opgesloten willen worden.' kwam er met verlegen woorden over haar lippen. Langzaam trok ze haar hand terug. En wreef er even over haar lichaam heen. Van haar schouder naar haar andere schoder heen. Met haar hand gleed ze een stukje naar beneden en wreef een keer over haar borsten waarna ze weer door ging naar haar buik. Haar vingers gingen over elkaar heen van haar linkerhand en het voelde nog wat kleverig aan. 'duurt wel lang zeg.' zei ze terwijl ze naar haar hand keek. Met haar ogen zocht ze het tissuwtje wat Savador eerder gebruikt had. Wat houterig boog ze zich naar voren toe om het op te rapen en maakte haar hand er mee schoon. Nadat ze klaar was lied ze het naast het bed op de grond vallen en keek Savador weer aan. 'Dat ruim ik zodadlijk wel weer op.'

Savador had enkel geglimlacht en iets zacht gemompeld dat sterk leek op 'aha, toch wel' op Mizore's reactie op zijn woorden. Hij trok het volgende moment even een enkele wenkbrauw op. Op de achtergrond hoorde hij Saethion iets vaags sissen, waarschijnlijk als lorre reactie in zijn slaap bij het opvangen van zijn naam. 'Ooh, maar Mizore, weet je dan niet wat ik daarmee bedoel? Welke andere man zou niet afgeleid zijn als er een halfnaakte vrouw bovenop hem zat?' zei hij met een lichte grijns. Zwijgend bleef hij naar haar op kijken toen ze een lok achter zijn oor streek. 'Ik zou bijna denken dat je enige interesse in me hebt gekregen,' zei hij zacht op haar opmerking. Savador bleef in dezelfde roerloze positie liggen en keek kalm toe hoe ze met haar handen haar lichaam afging, waarschijnlijk met als doel de zalf beter te verspreiden. Hij deed zijn best niet te laten merken dat hij het behoorlijk zinderend vond. Alsof iedere beweging die ze maakte veeluit interessant was, keek hij ook haast geboeid toe hoe ze haar handen schoonmaakte met de tissue die hij eerder gebruikt had. Toen Mizore het daarna achteloos op de grond liet vallen en zei dat ze het straks wel zou opruimen, gleed zijn blik terug naar haar ogen. 'Dat is je geraden ook,' zei Savador zacht.

Mizore wist even niet goed hoe ze moest kijken. Natuurlijk wist ze dat ze half naakt op zijn schoot zat maar ze hat er totaal niet over na gedacht dat het aflijdend voor hem zou zijn. Haar ogen verwijden zich even op de woorden die daarna volgden. 'intresse?' kwam er nog al verbaast maar nouwlijks hoorbaar uit. Lichterlijk begon ze te blozen maar antwoorden niet op die vraag. Savador keek ze nu ook niet meer aan maar keek naar zijn buik toe. Niet dat daar echt iets interesand's te zien was, maar ze moest ergens naar kijken. Een vreemd gevoel borrelde zich in haar buik op maar ze probeerde het niet te laten merken.

Savador bleef Mizore vanuit zijn schuine positie zwak grijnzend aankijken. Geamuseerde fonkelingen waren duidelijk in zijn goudkleurige slangenogen te zien. 'Ja, als in belangstelling hebben in iemand. Nader tot iemand willen komen. Houden van iemand,' vulde hij zijn eerdere woorden met een plezierige grijns bij, alsof Mizore geen idee had wat 'interesse hebben' inhield. Savador keek haar starend aan toen ze haar ogen neersloeg en haar blik op zijn buik vestigde. Ook merkte hij de verkleuring op haar wangen op. Langzaam werkte hij zichzelf omhoog zodat hij nu half overeind zat en, aangezien ze nog steeds op hem zat, zijn bovenlichaam het hare haast raakte. 'Wel?' vroeg hij zacht, haar antwoord afwachtend. Met een hand tilde Savador voorzichtig haar kin op zodat Mizore hem wel moest aankijken en streek met zijn andere hand wat lokken uit haar gezicht.

Mizore hoorde de verklaring die Savador aan haar gaf en knikte lichterlijk als teken dat ze het begreep. De buikspieren van Savador spande zich aan en langzaam ginghij ook recht overeind zitten. Nog steeds met blozende wangen keek ze naar zijn buik, maar haar zicht werd verandert toen hij haar kin optilde. Zijn goudkleurige slangenogen keken haar nu vol aan en het lukte haar niet om weg te kijken. Een zachte hand die een lok van haar weg streek gaf haar een liefelijk gevoel. Nadenkend bleef ze in zijn ogen kijken. Niet wetend wat te doen. Nooit had ze echt liefde gevoeld, maar het gevoel wat ze nu kreeg kwam aardig in de buurt. Langzaam tilde ze haar handen op en legde die in Savadors hals, waardoor haar duim voor zijn oor kwam en de rest van haar vingers achter in zijn nek lagen. Met haar rechter duim treek ze over zijn wang heen. 'liefde' rolde er super zacht en liefdevol over haar lippen en voor dat ze het zelf door had zoende ze Savador al. Niet eens nadenkend of dat hij het zelf ook wel wilde, maar het voelde gewoon op de een of andere manier vertrouwd.

Savador wendde zijn blik niet van Mizore's ijzig blauwe ogen af toen ze een lange tijd niets anders leek te kunnen dan in zijn ogen te blijven staren. Eigenlijk wachtte hij nog steeds op een antwoord op zijn vraag, maar hij wilde niet opdringerig doen dus besloot hij haar de tijd te geven die ze nodig had. Zijn blik scheurde zich uiteindelijk toch los van haar ogen om de bewegingen van haar handen, die ze langzaam optilde, te volgen. Hij keek Mizore weer in haar ogen aan toen ze die in zijn hals legde en met een duim over zijn wang streek. Bij het horen van haar late antwoord deed Savador zijn mond open om er met een vraag op te reageren, maar voor hij iets uit zijn keel kon krijgen, had ze haar lippen al op de zijne gedrukt. Er ging ontzetting door hem heen, daarna verbazing, maar hij kon Mizore alleen maar fronsend aan blijven kijken. Zijn handen gleden langs haar rug door om met de deken vasthoudend zich langzaam terug op het bed te zakken. Savador voelde zich te aangegrepen om het passievolle moment te laten stoppen. Al zoenend trok hij de deken wat hoger op.

Mizore kon het niet helpen. Op de een of andere reden werd ze gewoon meegesleurt door dit moment. Over de consekwentie's die nog komen kwamen wilde ze niet over na denken. Haar rechterhand liet de hals van Savador los en gleed langs zijn borstkas naar de achterkant van zijn rug. Zachtjes drukte ze Savador dichter tegen zich aan. Ze had dit dan misschien nooit eerder gedaan, maar ze vond het fijn en vertrouwd ondanks dat het haar neefje was. Haar ogen stonden nog op het gefronste gezicht van Savador. Langzaam sloot ze haar ogen en duwde zich nog dichter tegen zich aan. Laat dit moment nooit ophouden.

Savador had een hand strelend door Mizore's lokken laten gaan en een andere arm om haar middel gelegd. Hij voelde haar hand van zijn hals over zijn borstkas glijden, naar zijn rug. Mizore drukte zich dichter tegen hem aan waardoor hij iedere centimeter van haar lichaam op zijn borst voelde drukken. Stemmen in zijn achterhoofd protesteerden luidkeels, waardoor hij zich begon af te vragen waar hij mee bezig was. Hij lag hier zoenend met een familieverwante, terwijl hij al getrouwd en wel een vrouw met twee kinderen had. Heldere gedachtes werden hem onttrokken terwijl hij een poging deed om tijdens het zoenen na te denken. Uiteindelijk trok Savador zijn lippen los en duwde met een hand op haar achterhoofd Mizore's hoofd naar de warme plek tussen zijn nek en zijn schouder. Zijn hand ging strelend door om zacht door haar haren te gaan. 'Mizore.. dit voelt fout,' zei Savador plotseling zacht, al deed hij geen aanstalten haar van zich af te duwen.

Mizore voelde hoe hun lippen van elkaar af gingen. De zachte hand van Savador voelde ze duwen tegen haar hoofd zodat ze met haar gezicht tussen schouder en hals in kwam te liggen. Ze draaide haar hoofd wat naar de binnenkant zodat ze makkelijker lag en een beetje zicht had op Savador's keel. Zijn hand gleed verder over haar haren. Alwetend dat hij dat zou zeggen sloot ze haar ogen weer om tranen weg te houden. 'Sorry. Dit is mijn schuld.' De tranen begonnen weer over haar wangen heen te lopen. Waarom had ze dit eigenlijk gedaan. Hij is familie, maar hij lijkt zo anders. De gedachten gingen als een draaikolk door haar hoofd. Waar uit eindelijk het zinnetje tevoren kwam niemand wil mij. Een lichterlijke paniek aanval schoot door haar hoofd heen. Er zou nu toch niks meer tegen te doen zijn. Maar dat hielp niet om haar gedachtes te kalmeren. Langzaam begon ze op haar onderlip te bijten.

Savador draaide zijn hoofd wat richting Mizore om haar aan te kijken bij het horen van haar woorden, maar dit wilde niet echt lukken doordat ze tussen zijn nek en schouder lag en hij zowat meer op haar kruin keek. 'Mizore?' vroeg hij zo zacht dat het nog maar net hoorbaar was. Hij voelde plotseling een grote sombere aanwezigheid. Savador schuifelde met zijn lichaam wat naar beneden zodat hij op gelijke hoogte kwam te liggen en legde zijn voorhoofd rustig tegen dat van haar. Een tijdlang volgden zijn ogen de tranen die opnieuw over haar wangen stroomden. Met een vinger veegde hij ze zacht weg, steeds herhaaldelijk als er weer nieuwe tranen uit haar ooghoeken ontsnapten. 'Niets is jouw schuld,' verzekerde hij haar zacht, waarna hij zijn armen om haar middel wikkelde en haar in die omhelzing warm tegen zich aantrok. 'Je voelt je alleen en hopeloos. Weerloos omdat niemand denkt je te mogen. Ik zou hetzelfde hebben gedaan als ik in jouw plaats stond. Maar ik ben er voor je, en dat weet je,' sprak Savador zacht in haar oor. Zijn hand wreef geruststellend over haar blote rug.

Mizore begon zich helemaal akelig te voelen, wat gemengt ging met woede. Die echter snel weer verdween toen ze haar naam zacht hoorden. Savador was wat naar beneden geschoven en ze kon hem nu recht in zijn ogen kijken. Dat deed ze nu niet. Ze voelde zich te rot om hem nu in de ogen aan te kijken. Snikkend keek ze naar de mond van hem. Met een warm gevoel voelde ze hoe hun voorhoofden tegen elkaar heen gingen. Savador was blijkbaar wat naar haar toe gebogen. De lange zachte vingers veegde voorzichtig haar tranen weg. De liefdevolle armen van hem sloegen om haar middel heen en drukte zich tegen hem aan. In die beweging had ze haar armen wat opgetild en haar handen op zijn schouders gezecht. De woorden van Savador kamen als een warm gevoel binnen, maar het haalde haar akelige gevoel niet weg. Hulpeloos, Was dat dit gevoel? vroeg ze zichzelf in haar hoofd af. 'Ik denk niet dat jij het zelfde had gedaan.' kwam er nog al snikkend en benouwt uit.

Savador voelde de handen op ongeveer zijn schouders en trok Mizore nog wat steviger tegen zich aan. Zijn hoofd had hij zacht op het hare geplaatst zodat ze letterlijk oor tegen oor lagen, waarbij zijn lange zwarte haar verspreid over het bed lag en ook over Mizore's gezicht hing als een soort gordijntje. In de lange stilte die volgde en die af en toe onderbroken werd door Mizore's gesnik, bleef hij haar met een hand herhaaldelijk over haar rug warmwrijven. Savador had zijn ogen gesloten, maar opende die weer bij het horen van haar woorden. 'Dan heb je me niet diep genoeg van binnen bekeken,' zei hij kalm. 'Als ik met het gevoel rondliep dat helemaal niemand me lijkt te mogen en geen enkele levende ziel me accepteert of bereid is me een sprankje liefde te geven, dan had ik dit ook gedaan. Ik ben niet boos op je. Hoe teneergeslagen je ook mag voelen, vergeet niet dat jij er ook mag zijn.' Savador legde zijn hoofd weer terug op het kussen neer om Mizore een geruststellende glimlach te schenken. Hij streek wat haren weg en drukte een klein kusje op haar voorhoofd om zijn woorden kracht bij te zetten.

Mizore had de lokken van Savador op haar gezicht gevoeld maar had ze rustig laten liggen. Het voelde een beetje vreemd hoe de hand van Savador over haar rug heen ging. Het was liefelijk maar ze wist dat hij het zo niet bedoelde, Waarschijnlijk alleen zorgzaam dat hij dat deed. De stilte die er gevallen was had ze geprobeerd het huilen te stoppen, maar het was haar niet gelukt. Het was alleen een beetje minder geworden. Nog steeds snikkend had ze naar de woorden van Savador geluisterd. Wat ze er op terug moest reageren wist ze niet. Ze sloot haar ogen even bij het voelen van de warme lippen van Savador op haar voorhoofd. 'Ik ben niet goed in ogen lezen of zo iets.' Haar rechterhand ging naar een lok van Savador en begon er meer rond te draaien. 'Dat geloof ik niet.' en haar ogen zochten de zijne op. 'Jij zou het wel beter weten en geen famililid gepakt hebben. Wel dan?' eigenlijk had hij haar een beetje nieuw schierig gemaakt. 'Als jij in de zelfde situatie zou zitten als mij maar dan omgekeerd. Zou jij mij dan gezoend hebben?' bij haar laatste woorden gingen haar ogen weer naar haar hand toe. Ze durfde hem niet goed aan te kijken bij die vraag.

Savador had voor een moment zijn beide handen teruggetrokken om één van zijn paarse oorbellen, die door de houding waarin hij net lag scheef was gaan zitten, weer goed in te doen. Hij wurmde een arm tussen het matras en Mizore's zij om die weer om haar heen te slaan. De hand van de andere ging naar haar gezicht om met zijn vingers zacht over haar wang te strijken. Hij stootte een zachte lach uit om haar woorden. 'Maar 'ogen lezen' heeft er ook niets mee te maken,' zei hij met een kalme glimlach zodra hij uitgelachen was. Zijn slangachtige ogen gingen naar haar hand waarmee ze één van zijn lokken rondraaide. Het was duidelijk dat ze weer aan elkaar zaten te plukken. Savador staarde roerloos in Mizore's ogen bij haar vraag, haast alsof hij dood was. Zijn zacht schuddende hoofd zei 'nee', maar zijn volgende woorden zeiden het tegenovergestelde. 'Ik zou zelfs veel meer dan dat alleen hebben gedaan,' luidde zijn onwaarschijnlijk onverwachte antwoord. 'Als ik zo vreselijk wanhopig was zoals tien jaar geleden. Toen zat ik in hetzelfde schuitje, moet je weten. Gehaat en ongeliefd. Maar het word beter. Met een zak zoals ik is het ook goed gekomen, dus waarom zou dat binnenkort niet het geval met jou zijn?' Savador grinnikte even zacht binnensmonds om zijn eigen woorden, en trok de deken achter Mizore zorgzaam hoger op, zodat hij haar lichaam kon afschermen van de koude lucht.

Mizore begreep niet zo goed wat er te lachen viel. Haar ogen bleven Savasor aan kijken, maar volgde zijn hand even toen hij zijn oorbelgoed deed. Moeilijk tilde ze haar heup wat op zodat de hand van Savador er beeter onder door kon. Even was ze verwart door de tegenstelling van zijn knikkende hoofd en zijn antwoord. Haar mond ging open om iets te zeggen maar ze besloot hem weer dicht te doen toen hij verder praten. 'Hoezo veel meer? Zo veel meer valt er toch niet verder te gaan?' Bij die vraag wende zich haar ogen weer af. Maar snel keek ze hem weer aan. ' Tien jaar is lang' zei ze so zacht dat het net de zachte wind was die een woord mee droeg. Zelf kon ze nu niet inzien dat het beter zou gaan. Een kleine glimlach kwam op haar gezicht toen ze de beweging van Savador voelde en de warmte van de deken op haar rug voelde. Eigenlijk wilde ze nog dichter tegen hem aan gaan liggen, maar dat ging niet.

In een bewegingloze positie waarbij zijn arm nog om Mizore heengeslagen was, en de hand van zijn andere arm nu stil tegen haar wang rustte, bleef Savador haar enkel een tijdlang zwijgend aanstaren bij haar vraag. 'Er valt veel meer verder te gaan als dat. Je weet hoe kinderen op de wereld komen?' antwoordde hij uiteindelijk, zijn laatste zin meer als hint bedoeld. Hij wist zeker dat Mizore wist wat hij ermee wilde zeggen. 'Dat zou ik hebben gedaan. Zoals ik al met Madeline heb gedaan..' Hij sloeg zijn ogen even neer om zijn afwezige blik op het matras te richten. Een moment later keek hij Mizore weer aan. 'Jouw geval valt dan nog reuze mee. Dus voel je niet schuldig.' Savador knikte langzaam op haar feit dat tien jaar lang was. 'Tien jaar is lang,' herhaalde hij haar woorden zacht. 'En het was niet alleen tien jaar geleden. Het was ook twintig jaar geleden.. alhoewel ik vijf jaar geleden ook nog de ongelukkige man was die ik ooit was geweest. Het komt allemaal wel.' Glimlachend streek hij met zijn hand weer over haar wang, maar hij staakte die beweging na een tijdje weer toen er een vraag in hem opdook. 'Waarom ben je plotseling iets in me gaan zien? Of voelde je al eerder een verlangen naar me?' vroeg Savador zacht.

Mizore merkte pas zijn hand op haar wang op toen Savador zijn beweging staakte. Een klein lachtje verliet haar mond 'Natuurlijk weet ik dat.' Door die opmerkting en hint van Savador moest ze ook niet meer huilen. Haar ogen waren nog waterig maar de tranen verlieten haar ogen niet meer, maar haar glimlach verdween weer toen hij verderging met praten. Nadat hij de naam Madeline had laten vallen viel bij haar het kwartje pas wat er aan de hand was geweest in de ziekenzaal en waarom ze zo fals tegen elkaar aan het doen waren. Tijdens dat ze daaraan aan het denken was hoorde ze Savador iets zeggen van dat haar geval nog wel mee viel en een klein glimlachtje sierde haar mond weer. Blijk baar was Savador ook nog niet of niet nog lang gelukkig of hoe je het ook wilde noemen. 'Ik heb al vijftig jaar van men leven vergooit, dat getal wil ik niet groter maken.' en het glimlachtje was weer weg. Haar ogen gleden naar haar vingers toe die nog aan zijn haar zat te draaien. Even viel er een stilte totdat Savador ineens iets aan haar vroeg. Haar hoofd werd vuur rood en ze wist even niks te antwoorden. Ze haalde even een diepe zucht, 'altijd al.' Ze wilde het eigenlijk al aan hem uit gaan leggen, maar besloot eerst zijn reactie af te wachten en het eventuweel te laten bezinken.

Savador glimlachte zwakjes terug op het moment dat Mizore een lach liet horen. Het deed hem allang goed haar niet meer in verdriet te zien. 'Ik heb al vijftig jaar van men leven vergooit, dat getal wil ik niet groter maken.' Zijn mondhoeken zakten langzaamaan weer naar beneden bij die woorden, maar hij keek haar allereerst een paar minuten aan voor hij zijn mond opende om er iets op terug te zeggen. 'En wat ben je van plan daaraan te doen?' vroeg hij zacht, zijn wenkbrauwen wat opgetrokken. Savador toonde een triomfantelijk grijnsje toen Mizore's hoofd knalrood aansloeg, deels ook om haar ermee te plagen. De grijns verdween weer en maakte even plaats voor een lichte frons toen ze hem vertelde altijd al iets in hem te hebben gezien. 'Werkelijk?' zei hij zacht, niet echt op een vragende toon. 'Al sinds je de jonge Savador kent, of is het echt gaan opspelen nadat je me hier op de school hebt opgezocht en me herontmoette in deze.. volwassen vorm?' Savador liet zijn ogen even over zijn eigen lichaam gaan terwijl hij het zei, om zijn blik daarna weer op Mizore te vestigen.

PROFILE MAGICIAN

» I'm just your problem
» Is there a problem? [master Savador]
» They say it's not the kids, the parents are the problem
» Got a problem, girl? [&ALEX]
» The little problem called growing up [open]

big problem

big problem

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen