Copyrights voor de titel gaan naar Ephony ©

Savador zat wat voorovergebogen over zijn bureau terwijl hij met een gefrustreerde blik zijn ogen langs de regels van het grote boek dat opengeslagen voor zijn neus lag liet glijden, en af en toe wat met zijn schrijfveer op een stuk perkament kraste wanneer hij iets noteerde. Ondertussen probeerde hij zijn zoontje Elwin, die hij op een arm droeg en krijsend in zijn oor tetterde, te kalmeren en zijn dochtertje Asema, die op zijn schoot lag en al net zo hard huilde als haar broer, zo nu en dan te voeden met een fles melk. Hij was nog niet zo heel erg lang geleden naar Shadra gegaan om ze op te halen en ze eens mee naar de school te nemen. Al een te lange tijd had hij ze niet meer gezien. In de tussentijd waren zijn kinderen ook aardig gegroeid. Elwins eens zo kleine babyhandjes waren nu die van haast een dreumes en ook Asema leek een groeispurt te zijn ondergaan. Maar hoe groter ze werden, hoe harder ze schreeuwden. Althans, daar leek het wel sterk op. Bij nader inzien was het dan toch niet zo'n goed idee geweest om ze rond deze tijd van het jaar terug te halen, midden in een periode waar het werk zich voor hem nogal opstapelde. Savador hield vermoeid zijn neusbrug tussen duim en wijsvinger en masseerde die even terwijl hij zijn arm op en neer wiegde in de hoop Elwin wat te kunnen kalmeren. Hij huilde immers nog het hardst met zijn krachtige stembanden. 'Het is al goed,' mompelde hij op een zachte toon in vergelijking met Elwins geschreeuw tussen het lezen door. Niet dat het veel zou helpen, maar toch. Asema was dan nog het rustigst. Savador keek loom op toen er opeens geklop op de deur door zijn kantoor weerklonk. Iets wat hij nu eigenlijk niet kon gebruiken. 'Binnen,' kondigde hij de ongewenste bezoeker aan, wat waarschijnlijk toch overstemd zou worden door het geschreeuw.

Met rustige passen liep Ephony door de gang, in haar hand een stuk perkament met een net handschrift erop. In haar andere hand hield ze een schrijfveer, waarvan de inkt op was en hierdoor behoorlijk overbodig leek. Haar rokje wapperde vrolijk los rond haar benen, en het nette bloesje erop maakte de nonchalante look iets statig, iets netter. De plukken haar die normaal spontaan over haar schouders hingen en soms in haar gezicht wapperde waren losjes vastgemaakt op haar achterhoofd zodat ze er geen last van had. Haar gezicht stond bedachtzaam, wat aanduidde dat ze niet op de buitenwereld lette. Haar grijsblauwe ogen waren strak op het perkament in haar handen gericht. Erop waren wat steekwoorden en zinnen met uitleg gekladderd wat over menselijke vleugels ging. Sinds ze met Master Akito en Kataro op stap was geweest was haar kinderdroom werkelijkheid geworden, en ze was vastbesloten om alles te weten te komen over het onderwerp 'vleugels en vliegen'. Hierbij had ze dingen op papier gekladderd om het niet te vergeten. Wat verdwaasd stond ze stil bij het horen van een geluid dat je totaal niet zou verwachten in de gangen van een school. Toen ze met licht gefronste wenkbrauwen schuin omhoog keek, de wenteltrap op naar de kamer van de Hoofdmeester, hoorde ze het geluid van kinderstemmen. Nee, babygeluiden. Duidelijk van een baby die ergens niet mee eens was, te horen aan de toon en het volume van de huilbui. Even twijfelde ze, keek bijna schichtig om zich heen waarna ze zich omdraaide en de trap op rende. Aangekomen bij de deur keek ze stomverbaasd naar het hout. Ze had het geluid wel degelijk goed gehoord. Nu zeker hiervan ging haar hand naar de deurklink, maar voordat ze die bereikte klopte haar knokkels op de deur als teken van haar aanwezigheid. Dit was waarschijnlijk veiliger dan zomaar binnen komen vallen, zeker bij iemand als Savador.
Bij het horen van het geluid van de baby die huilde, en bleef huilden, opende ze de deur op het moment dat Savador binnen zei. Ze had zijn aankondiging eigenlijk niet gehoord, maar dat viel niet geheel op. Met de deurknop in haar handen stond ze doodstil, met een verbaasde uitdrukking in haar grote ogen die van haar gehele gezicht afstraalde. In haar andere arm hield ze het perkament en de veer vast, maar daar had ze geen aandacht meer voor. 'Savador...' sprak ze zachtjes, met die zelfde verbaasdheid waarbij haar ogen over het tafreel gleden. Het borrelende gevoel kroop omhoog vanuit haar buik, en in het begin deed ze nog moeite om haar mondhoeken op zijn plaats te houden. Op het moment dat ze haar zelfcontrole verloor sierde op haar mond een brede grijns, waarna Ephony in een uitgelaten lach uitbarste. Het tafreel was gewoon te komisch. De duidelijk vermoeide Savador met een kleintje in zijn armen, ze zag nog net de handjes van een andere baby op zijn schoot en een stapel papier - wat waarschijnlijk werk was - op het bureau waar hij blijkbaar mee bezig was. Al gauw stroomde de tranen van het lachen over haar wangen, waarbij ze wat door haar knieën zakte en tegen de deur aan leunde om niet om te vallen. 'Sor- sorry...' hikte ze tussen haar lachen door. Na een minuut of wat haalde ze een paar keer diep adem, liet de deurknop los en veegde de tranen van haar gezicht. 'Zijn dit de kleine dreumels?' vroeg ze teder, met een licht beschaamd gezicht door haar afgelopen lachbui. 'Werk en kinderen moet je niet op het zelfde moment doen,' reageerde ze verder op het tafreel, waarbij ze met een brede lach op haar gezicht nu voor zijn bureau stond en haar blik nu teder op het kleintje in zijn armen liet rusten.

'Dat was precies wat ik ook dacht' zei de zachte stem van Diva vanuit de deuropening. Ze was stiekem achter Ephony aangeslopen toen ook zij het baby gehuil had gehoord. En zoals haar vermoedens correct waren zag ze een huilende Elwin en Asema bij Savador. Ze schudde met een rustige glimlach haar hoofd. 'Sorry dat ik je zo besloop Ephony. Oude gewoonte vrees ik' verontschuldigde ze zich daarna tegenover het blonde meisje. Diva liep ondertussen naar Savador en tilde Elwin op uit zijn schoot. 'Waarom ben je zo aan het schreeuwen Elwin?' vroeg ze zachtjes terwijl ze de wangen van het kleine jongetje droogde. Elwin bleef echter maar door gaan met huilen. Diva hees hem iets beter op haar arm en legde een hand tegen zijn achterhoofd. Zachtjes begon ze voor Elwin te zingen. Terwijl ze zo voor hem bleef zingen stopte Elwin langzaam met huilen en legde zijn hoofd vermoeid tegen Diva's schouder. Zijn duim vond al gauw de weg naar zijn mond en met gesloten ogen luisterde hij verder naar de stem van zijn moeder. Diva wiegde Elwin zachtjes heen en weer. Daarna keek ze Savador en Ephony weer aan. 'Het spijt me dat ik zo binnen kom walsen' zei ze daarna zachtjes. Want dat was eigen,ijk wat ze nu net had gedaan. Maar als een moeder haar kinderen hoort schreeuwen dan kan ze nou eenmaal niet anders vond Diva.

( https://www.youtube.com/watch?v=0xGoR23Wouk je moet de eerste 44 sec. doorspoelen. Dat is alleen maar plaatjes en zo. Daarna begint pas het liedje xD)

Savador deed een tevergeefse poging om Elwin, die behalve oordverdovend huilde nu ook wild begon te schoppen en met zijn grijpgrage handjes naar de lange lokken van zijn vader probeerde te grijpen, te kalmeren. Zijn vermoeide blik bleef op de deur gevestigd, zelfs te futloos om de persoon die zo hersenloos was hem op dit moment te storen een felle uitfoetering te geven. Hij liet zijn adem in een lange, zachte zucht tussen zijn lippen door ontsnappen toen hij zag dat het Ephony was. Zelfs al zou hij de energie er voor hebben gehad, zou hij een preek hebben overgeslagen. Het was dat het Ephony was. Hij bleef haar zwijgend aankijken toen ze in de deuropening bleef staan en kennelijk verbaasd was over het beeld wat ze nu zag. 'Ja?' reageerde hij met een opgetrokken wenkbrauw op zijn naam. 'Iets waarmee ik je kan helpen?' Savador staarde haar beduusd aan toen zich langzaam maar zeker een brede grijns op haar gelaat vormde en er later zelfs een heldere lach uit haar keel weerklonk. De beduusdheid ging over naar norsigheid op het moment dat hij de tranen over haar wangen zag stromen, en ze steun moest vinden bij de deur om niet om te vallen van het lachen. De diepe frons tussen zijn wenkbrauwen weerspiegelde zijn irritatie. Hij begreep niet echt wat er nu te lachen viel. 'Anders nog iets wat ik voor je kan doen dan je onbewust de slappe lach bezorgen?' kwam hij er nurks tussen Ephony's geschater en gehik door. Savador was blij dat het eindelijk voorbij was en ze zich weer normaal gedroeg, zover dat kon. Hij knikte loom op haar vraag of dit de kleine dreumels waren. Wat je nog klein kon noemen - in zijn ogen waren ze groot in vergelijking met de vorige keer dat hij ze gezien had. 'Bedankt voor de tip,' reageerde hij grimmig op haar reactie daarna. Daar was hij inmiddels ook al achter gekomen. Hij keek op toen een zachte stem ook op die reactie reageerde, en richtte zijn blik op de deuropening om te zien wie er nog meer op het gehuil en gekrijs was afgekomen. Zijn hart sprong op bij het zien van Diva, en op hetzelfde moment krulden zijn mondhoeken ook lichtjes om tot een kleine glimlach. Savador liet het toe dat ze naar hem toeliep en Elwin van hem overnam. Zelf pakte hij Asema op en hield een hand onder haar bips om haar nu ook geheel te kunnen kalmeren. Zo moeilijk ging dat bij haar gelukkig niet. Ondertussen keek hij toe hoe Diva hun zoontje probeerde te handhaven. In het eerste geval leek het ook weinig uit te halen, totdat ze de geruststellende klanken van haar zangstem liet horen. Zijn glimlach verbreedde zich wat. Daar zou zelfs hij nog van kunnen kalmeren als hij in een bui van blinde woede verkeerde. Zoals verwacht had het een geruststellend effect op Elwin. Savador kon eindelijk zijn adem laten ontsnappen in een opgeluchte zucht nu de rust wedergekeerd was. Haast alsof het te lang weg geweest was. 'Hoe doe je dat toch,' zei hij grijnzend tegen Diva. 'Ik hoef maar een bladzijde om te slaan of ze trekken al een pruillip op.' Savador tilde Asema hoger tegen zijn borst en schonk Diva en Ephony een kalme glimlach.

Ephony had door haar slappe lach niet kunnen antwoorden op Savadors norse vraag. Het was eigenlijk geheel onbeschoft dat ze in lachen was uitgebarsten, maar het was gewoon zoiets komisch geweest. Toen ze weer op adem was hoorde ze plots een vaag bekende stem achter haar, waardoor haar hoofd automatisch omdraaide en ze in de ogen van Diva keek. Bij het horen van haar woorden kroop er een glimlach op haar lippen en schudde ze haar hoofd. 'Maakt niet uit, het is al goed,' reageerde ze op haar woorde waarbij ze ze als het waren weg wuifde. Haar ogen gleden weer terug naar Savador, die nog steeds met de twee kinderen zat. De uitdrukking op zijn gezicht was nieuw voor haar. Zijn glimlach was anders, oke hij glimlachte niet zo heel vaak maar deze was duidelijk voor iemand anders bedoeld. Met het perkament nog in haar armen gleden haar ogen zowat heen en weer tussen Diva en Savador, die nu duidelijk blij was dat hij alleen nog maar een van de guppies over had. Haar mondhoeken bleven gekruld in een glimlach toen haar blik op Diva bleef hangen terwijl ze zong, en het kind duidelijk tot rust bracht. 'Elwin en... Asema toch?' vroeg ze bijna met een zachte stem. De kalmte die van Savador nu afstraalde was op een bepaalde manier bijna eng, maar Ephony vestigde er bijna geen aandacht op. Bij het horen van Diva's verontschuldiging voelde ze zich even ongemakkelijk. Het was doodnormaal dat de moeder van de twee schreeuwerds was gekomen, maar zij had in een slappe lach gelegen om het tafreel. 'Kan ik misschien helpen?' vroeg ze maar, om zich niet geheel ongemakkelijk te voelen waarbij ze verlegen van Diva naar Savador keek. Eigenlijk zoals bijna elk meisje had ze al een voorliefde voor kleine en jonge wezentjes, hierbij ook baby's. Wat ongemakkelijk frummelde ze met haar andere hand wat aan een hoekje van het perkament, legde toen de schrijfveer weer goed en richte haar aandacht weer op de twee voor zicht aan de andere kant van het bureau.

Savador keek met een zachte blik op zijn dochtertje neer, streek met zijn hand die in vergelijking met het kinderhoofdje groot was door de donzige en ravenzwarte haren van het meisje. Asema opende haar ogen en staarde haar vader met dezelfde stille blik aan als toen ze pasgeboren was. Ze had dezelfde goudkleurige, slangachtige ogen als de zijne. Elwin had ogen met een felle kleur die identiek waren aan die van zijn moeder. Savador keek zwijgend naar Ephony op bij haar zachte vraag. Hij glimlachte mat als teken dat ze dat juist had en richtte zijn aandacht daarna weer op Asema, die haar ogen sloot en zich vredig in de veilige armen van haar vader omdraaide. Tussen zijn doffe zwarte lokken door wierp hij Ephony weer een blik toe toen ze de vraag stelde of ze misschien iets kon doen. Hij bleef haar even in gedachten verzonken aanstaren, maar kwam uiteindelijk tot een conclusie. Het zou niet echt toepasselijk zijn haar weg te sturen enkel omdat de ouders al de zorg van hun kinderen op zich namen. Met Asema nog in zijn armen stond Savador stilletjes op en liep kalm op haar af. Hij hield het kind op één arm om de schrijfveer en het stuk perkament uit haar handen te pakken en op zijn bureau te leggen, waarbij hij achter haar kwam staan om de positie van haar armen te bepalen. 'Zó vasthouden,' wees hij haar er zacht op terwijl hij haar ene arm wat gebogen hield en Asema er voorzichtig op overplaatste. 'Wellicht kun je je vast voorbereiden op het moederwerk, mocht dat ooit komen. Laten we zeggen een klein voorproefje,' stelde Savador glimlachend voor. Hij draaide zijn gezicht wat richting Ephony om haar zijn glimlach te tonen.

Diva glimlachte even terwijl ze Elwin zachtjes wiegde. 'Mag ik u eraan herinneren dat ik die twee wel negen hele maanden in me heb gedragen. Dat bouwt wel band' glimlachte ze. Ze bleef zachtjes neuriën voor Elwin maar keek even op toen Ephony vroeg of ze ze kon helpen. Diva was blij dat Savador Asema overhandigde. Niet dat ze zo egoïstisch was maar Elwin was nogal druk en een echte schreeuwer in tegenstelling tot zijn rustigere zusje. Ze was bang dat Elwin weer zou gaan schreeuwen als Ephony hem vasthield. Hij was nogal kieskeurig. Het was al een wonder dat Savador hem mocht vasthouden. Dat stond Elwin dan nog toe. Maar in vreemde armen wist Diva niet hoe hij zou reageren. Ze wierp Savador een quasi bestraffende blik toe toen ze zijn woorden tegen Ephony over moederschap hoorde. 'Ik denk niet dat Zalas al zover is' zei ze kalm. Ze zag Zalas nog niet echt als een vaderfiguur. Hij was een krijger. En als 'collega' krijger wist Diva maar al te goed hoe moeilijk het dan kon zijn om te denken aan iets als een gezin.

Ephony grinnikte toen ze Diva's woorden hoorde. Daar had ze een heel groot punt in. De twee kleintjes waren duidelijk zo verschillend als water en vuur. De kleine drukte maker die zich nu tegen zijn moeder had gedrukt was totaal anders dan zijn zusje die rustig en vredig in de armen van haar vader lag. Het was toch gek om Savador als vader figuur voor zich te zien, en al zeker nu ze het werkelijk voor zich zag. Ze vroeg zich af hoe zijn band met zijn kinderen zou zijn als ze later op zouden groeien. Waarschijnlijk zou hij een stuk aardiger zijn dan de schoolleerlingen, dat kon Ephony zelf al bedenken. De lange, starende blik van Savador na haar vraag zorgde voor een ongemakklijk gevoel die langzaam omhoog kroop. Toen hij opstond sloeg ze haar blik, die ze door zijn starende blik op haar voeten had gericht, weer op om hem te volgen toen hij naar haar toe kwam lopen. Nogal verdwaasd liet ze hem de veer en het perkament uit haar handen nemen, keek het na toen het op zijn bureau werd gelegt waarna haar blik weer naar Savador toe ging, hoewel dat moeilijk ging aangezien hij nu achter haar stond. Als een paspop die goed werd gezet voor de etalage liet ze haar armen in de goede houding zetten door Savador, waarbij er een lichtelijk geamuseerde uitdrukking op haar gezicht kwam te liggen. Haar ogen gleden naar het kleine poppetje, Asema genaamt, dat nu voorzichting in haar armen werd gelegd. Met een vertederde blik keek ze nu op het kindje neer, werd verbaasd door de kalmte en vooral door de kleur ogen. 'Ze lijkt op jou,' kwamen haar gedachtes er lichtjes verbaasd uit, waarna ze een wat flauwe glimlach naar Savador wierp aangezien ze er zelf al achter kwam hoe stom haar woorden hadden geklonken. Natuurlijk had ze kenmerken van haar vader, hij was niets voor niets haar vader. Maar bij zijn woorden schoot haar hoofd met een ruk op, om met grote ogen van hem naar Diva te gaan en weer terug. Ze voelde haar wangen alweer een tint donkerder worden, en wensde dat Savador zijn opmerkingen eens voor zich hield. 'Ik hou het tot nu toe nog maar bij het oppaswerk, dank u,' mompelde ze, proberend haar houding te behouden. Hoewel Diva al had duidelijk gemaakt dat Zalas waarschijnlijk niet zo ver was, was Ephony zelf daar voorlopig nog lang niet aan toe. Haar leven begon pas net, ze was pas bijna 18. Dat vond ze toch net iets te jong om nu al een gezin te stichten. Zodra haar blik weer terug kwam bij Asema vergat ze de buitenwereld en werd haar blik weer in beslag genomen door een dromerige tederheid. Met het kindje tegen zich aan liep ze gedachteloos en met slome passen door de kamer. 'Onthouden kleintje, als je je vader dwars wilt zitten, gewoon omdat dat dat puberbrein van je dat commandeert, moet je het gewoon niet met hem eens zijn. En als hij eng of gemeen doet moet je je gewoon achter Seathion verstoppen. Dat is dat dier dat op een uitgerekt, paars touw lijkt. Maar zeg dat maar niet hardop, anders krijg je je pa en Seathion zelf over je heen,' haar woorden waren zachtjes, met een wat hogere toon terwijl ze tegen Asema sprak. Haar woorden waren vooral tegen het kind gericht, maar het was toch altijd leuk om indirect Savador te plagen. Zeker na zijn afgelopen woorden. 'En anders moet je gewoon hele dikke maatjes worden met je mama, dan wed ik dat je papa niets doet. Maar hij zal waarschijnlijk niets doen naar zijn eigen kinderen, maar daar kunje nooit zeker van zijn. Ooh, en als je wilt boogschieten moet je natuurlijk bij je mama zijn, die heeft mij ook geholpen met pijlen maken,' ging ze zachtjes door, terwijl ze het kind af en toe met een speelse blik aankeek, en meeging op de handelingen van het kind. Even keek ze met een schuin oog naar Savador, waarbij er een brede grijns op haar lippen lag waarna ze met een schijnheilige blik weer doorging met Asema vermaken.

Savador ademde glimlachend uit door zijn neus terwijl hij Diva glimlachend een zachte blik toewierp. 'Sorry, lieverd. Daar moet ik je gelijk in geven,' zei hij kalm. Hij scheurde zijn blik van haar los om die nu op Ephony te vestigen toen ze zei dat Asema op hem leek. Er verscheen even een geamuseerde grijns op zijn gezicht. 'Vreemd, niet? Je zou bijna denken dat ze wat van mijn genen heeft,' sprak hij grijnzend. Hij staarde met een onschuldig glimlachje naar Diva bij het opvangen van haar quasi-bestraffende blik. 'Mocht dat ooit komen,' herhaalde hij zijn eerder gesproken woorden met een kalme glimlach. Zelf zag hij Zalas ook nog niet echt als ouder. En bij Ephony kon hij zich het nog helemaal niet inbeelden. Savador bleef Ephony na het overhandigen van Asema met zijn blik zwijgend volgen, en trok met een kleine glimlach zijn wenkbrauwen op toen ze tegen het kleine meisje onzinnige dingen begon te wauwelen. Hij wierp haar een blik uit gespeelde ergernis toe toen zijn ogen de hare weer ontmoetten, maar de glimlach was nog steeds aanwezig op zijn gezicht. Hij draaide zich het volgende moment om om zich tot Diva te richten. Savador maakte zijn late begroeting goed met een zachte kus op haar wang en plaatste zijn handen om haar middel, waarbij hij tussen hun bovenlichamen in nog wel enige afstand hield zodat Elwin niet opnieuw in huilen uit zou barsten. 'Hoe gaat het met schoolwerk?' vroeg hij uit belangstelling zacht in haar oor terwijl hij met een hand wat lokken uit haar gezicht streek.

Diva glimlachte licht op Ephony die tegen Asema begon te praten. Ze was dol op kinderen, dat zag je zo. Ze had haar hand op het achterhoofd van Elwin gelegd en drukte haar wang zachtjes tegen het tere hoofdje van haar zoon. Vredig had hij zijn duim in zijn mond gestopt en met zijn hoofd op Diva's schouder was hij in slaap gevallen. Haar glimlach werd iets breder toen Savador zich naar haar omdraaide en haar een kus op haar wang gaf. 'Wel goed' antwoordde ze zacht op zijn vraag. Ze hees Elwin voorzichtig iets hoger op haar schouder. Daarna maakte ze zich voorzichtig los uit Savadors greep en legde Elwin zachtjes neer op het bed. Vervolgens liep ze terug naar Savador en drukte een kus op zijn lippen terwijl ze haar armen om zijn nek sloeg. Het maakte haar maar weinig uit dat Ephony het kon zien. Zij wist onderhand ook allang dat zij een verhouding had met Savador. Toen Diva hem weer los liet bleef ze nog wel met haar armen om zijn nek geslagen staan.

Het deed Savador goed een positief antwoord op zijn vraag te horen. Voldaan glimlachend liet hij zijn handen even wrijvend langs haar middel gaan. 'Dat is mooi,' zei hij op verzadigde toon. Hij liet het toe dat Diva zich het volgende moment uit zijn greep losmaakte en Elwin op zijn bed legde. Zwijgend bleef hij wachten tot ze weer naar hem terugkwam en nam haar in zijn armen op toen ze haar lippen op de zijne drukte en tegelijkertijd haar armen om zijn hals sloeg. Savador legde zijn armen weer om haar middel en drukte haar in de omhelzing even tegen zich aan. Ook hij leek er geen problemen mee te hebben dat Ephony het tafereel kon volgen. Hij liet zijn bleke vingers strelend door Diva's haren gaan. 'Je vind het toch niet erg dat ik de kinderen naar hier gehaald heb?' vroeg hij plotseling zacht. 'Ik miste ze. Ze zijn al te lang in een ouderloze periode geweest. Ik trachtte er gewoon naar ze weer te zien,' legde hij zachter uit. 'Als het goedgaat kunnen ze ook hier verblijven, maar ze kunnen ook weer terug naar Shadra. Dat maakt mij niet zoveel uit. Wat het beste voor ze is.' Savador rustte met zijn kin op het hoofd van Diva en sloot voor een kort moment even zijn ogen.

Bijna mokkend bleef Ephony op Asema neer kijken, toen Savador reageerde op haar stomme woorden. Toch schoot haar blik eventjes naar die van hem toen hij doodleuk door ging over het kinder-onderwerp. Alleen haar blik zei al dat hij niet zo dom moest praten, hiervoor vond ze het niet nodig het ook nog hardop uit te spreken. Terwijl ze langzaam met het kleintje in haar armen door de kamer liep kon ze het niet laten haar grijns te verbreden toen ze Savadors gespeelde reactie zag vanuit haar ooghoeken. Vrolijk ging ze met het kind door, wauwelde nog wat onzinnige dingen die amper te verstaan waren en zo zacht uitgesproken waren waarbij waarschijnlijk Asema ze als enige kon horen, toen Savador zich tot Diva richtte. Even pikte ze het moment dat Diva de kleine Elwin op het bed neerlegde op, het jongetje was blijkbaar in slaap gevallen. Toen ze nog net het 'privé moment' van de twee opving kwam er ongezien een brede glimlach op haar gezicht toen ze zich weer van de twee wegdraaide. Dit was, volgens haar, het allerlaatste iets wat ze nog nooit bij Savador had gezien. Bij Diva had ze het wel voor kunnen stellen, maar ze had Savador nog nooit in zo'n positie zoals hij nu stond en keek kunnen verbeelden. Het was aan de ene kant wel fijn om te zien dat er echt een warm plekje in zijn hart was. Maar ze had niet kunnen voorkomen dat op het moment dat ze stilviel tegen Asema, die haar nog steeds met een griezelige kalmte aankeek die ze dúidelijk van haar vader had - oke er was af en toe een kinderlijke vermaaktheid te bespeuren op haar gezichtje, maar die kalmte was toch net iets in de overmaat - en ze de woorden van Savador oppikte. 'Je kunt altijd vragen of ik wil oppassen, mocht er tijd gebrek voorkomen. Huiswerk maken en op kinderen passen is iets wat mij wel lukt,' over haar schouder keek ze van Diva naar Savador. Ze kon haar hulp altijd aanbieden, en zo was het huiswerk doen ook nog iets leuks.

Diva bleef Savador aankijken bij het horen van zijn zachte woorden over de kinderen. Ze keek hem even bezorgd aan. 'Ik vind het niet erg dat ze hier zijn. Ik vind het juist fijn. Maar u moet me beloven dat u er niet onder gebukt gaat. De vermoeidheid valt normaal gesproken al te zien door die extra baan als schoolhoofd en dat opvolger gedoe met Heer Deshas. Maar als daar ook nog eens het opvoeden van een tweeling bij komt wordt dat misschien teveel. Laat het me op tijd weten. Ik wil niet dat u uzelf overwerkt' zei ze op een ergens strenge maar ook bezorgde toon. Ze keek even om naar Ephony toen ze haar woorden hoorde. 'Als je dat af en toe zou willen doen zou dat echt fantastisch zijn Ephony. Ik heb nog wel eens dat ik onverwacht weg moet en als Savador dan ook les geeft kunnen ze nergens anders heen' zei ze zachtjes. Ze vertelde er maar niet bij dat haar 'onverwachte verdwijningen' eigenlijk gewoon haar Suasama werk was. Al zou Savador dat waarschijnlijk wel weten.

Zwijgend keek Savador op Diva neer en luisterde naar haar strenge en bezorgde woorden. Daarbij liet hij haar niet los uit zijn greep, maar verstevigde die even om aan te laten tonen dat ze zich niet druk hoefde te maken. Zijn hand liet hij even strelend langs haar wang gaan. 'Maak je geen zorgen, schat. Werk of geen werk, we doen dit samen. Ik heb liever een goede opvoeding voor de kinderen dan betere inkomsten,' sprak hij geruststellend. Over Diva's hoofd richtte hij zich ook tot Ephony toen ze tot haar sprak. Hij had een hand op Diva's schouder gelegd en er zacht in geknepen ten teken dat hij volkomen begreep wat ze bedoelde met haar onverwachte verdwijningen. 'Mits je ze niet in gevaar brengt. Met jouw ondoordachte daden soms..,' voegde Savador aan haar woorden naar Ephony toe, al verscheen er bij zijn laatste zin wel een brede glimlach op zijn gezicht. De kinderen kon hij wel aan haar toevertrouwen, daar was hij niet bang voor.

Zonder werkelijk bij haar handelingen na te denken gingen haar armen door met Asema zachtjes heen en weer wiegen, terwijl ze haar bijna hoopvolle blik van Diva naar Savador en weer terug liet gaan. Er brak een brede glimlach door op haar lippen, toen Diva duidelijk maakte dat ze haar wel zou vertrouwen met haar kinderen. Dat deed haar veel goed, maakte duidelijk dat ze zelfs voor dit soort dingen in vertrouwen kon worden genomen. Hoewel Savador met zijn woorden het zelfde doel uitsprak, kon ze het niet laten hem een boosachtige blik toe te werpen. 'Zolang er niemand met een zwaard achter me aan komt om me een kopje kleiner te maken heb ik alles onder controle,' verdedigde ze zichzelf, hem wijzend op zijn - in haar ogen - grooste fout van zijn leven. Demonstartief richtte ze zich weer op Asema, die zich gemakkelijk had gemaakt en haar ogen had gesloten. 'Zie je nou wel, alles onder controle,' mompelde Ephony met een tedere glimlach op haar lippen, haar blik nog steeds op het kleintje in haar armen gericht.

Toen Diva Savadors plagende woorden tegenover Ephony hoorde gaf ze hem zachtjes een stomp. Met een lichte glimlach keek ze naar Asema die gemakkelijk in Ephony's armen was gaan liggen. Ineens voelde ze haar pols trillen. Ze keek vanuit haar ooghoeken en zag een klein blauw lampje knipperen. 'Excuseer me even' ze ze in het algemeen waarna ze het kantoor uitliep en de deur achter zich dicht trok. Op de gang schoof ze haar mouw omhoog en wierp een blik op haar ''horloge''. Iets nieuws wat ze bedacht had voor de Suasama voor snellere communicatie. Hij liep op Novaanse energie kristallen dus was gemakkelijk overal mee naartoe te nemen. Ze moest alleen nog het oplaad probleem zien op te lossen. Dat duurde nog steeds te lang. De rede dat haar horloge af ging was omdat ze een nieuwe opdracht gekregen had. Diva zette het kleine apparaatje af en schoof haar mouw weer naar beneden. Daarna duwde ze de klink van de deur weer naar beneden. 'Ik denk dat ik er zo maar weer eens vandoor ga. Ik heb nog huiswerk liggen' zei ze met een flauwe glimlach terwijl ze tegen de deur leunde. Als Ephony er niet bij was geweest had Diva gewoon kunnen zeggen waarom, maar ze nam, liever geen risico's. Ze waren nogal streng op geheimhouding. Eigenlijk had ze Savador niet eens mogen vertellen dat ze bij de Suasama zat.

Met licht opgetrokken wenkbrauwen en een kleine glimlach op zijn gelaat, keek Savador semi-verontwaardigd op Diva neer toen ze hem een stomp gaf, en wreef even over de plek alsof het echt pijn had gedaan. Daarna richtte hij zich weer tot Ephony. 'Zie ik er soms uit alsof ik je ieder moment kan aanvallen met een zwaard?' vroeg hij retorisch terwijl hij met een klein wuivend gebaar langs zijn lichaam ging met als doel haar er zeker van laten zijn dat hij momenteel nergens verborgen wapens bij zich droeg. Met een kleine glimlach die zijn trots als vaderschap weerspiegelde keek hij toe hoe Asema zich handelbaar over had gegeven aan de kalmte in Ephony's armen. Savador draaide zijn hoofd om om Diva over zijn schouder na te kijken toen ze zich plots excuseerde. Hij hoefde niet diep na te denken om welke reden dat nu zou kunnen zijn. Om Ephony het idee te krijgen dat het niets meer dan gewoon was, ondersteunde hij zijn beide ellebogen met zijn handen om zichzelf een kalme houding te geven en schonk hij haar een kleine glimlach. Hij keerde zich niet al te lang later weer naar de deur toen Diva weer binnenkwam. 'Schoolwerk gaat voor vrijetijdsbesteding. Het doet me goed te zien dat je zelfdiscipline nog altijd even sterk aanwezig is,' reageerde Savador op haar eigenlijke excuus, waarna hij Diva glimlachend een kleine snelle knipoog gaf zodat Ephony het niet zag. Hij wist hoe belangrijk de Suasama was en hij wist ook hoe belangrijk het voor Diva was.

Haar blik ging weer terug naar Savador, keek hem met toegeknepen oogjes aan alsof ze hem ergens van verdachte. 'Hmm, je kan het nooit zeker weten,' concludeerde ze vastberaden waarbij haar blik achterdochtig zijn hand volgde, alsof als Savador zijn vest en trui uit zou doen zijn gehele lichaam bedekt was met messen, zwaarden en andere scherpe dingen die uiters gevaarlijk waren als Ephony in de buurt kwam. Even glimlachte ze vluchtig naar Diva toen ze zich excuseerde, maar richtte daarna meteen haar aandacht weer op Asema, die nog steeds vredig haar ogen gesloten had. Aan de beweging van haar lipjes te zien was het duidelijk dat ze niet sliep. Voorzichtig streek ze een van haar verwilderde kleine plukjes haar uit haar gezicht, streek met haar vinger hierbij langs haar zachte huid. Haar late reactie toen Diva binnen kwam maakte duidelijk dat haar aandacht niet geheel bij de buiten wereld was. 'Ga je me nou alleen laten... met hém?' kwam het er quasi wanhopig uit, waarbij ze met een overdreven en bijna spastisch hoofdknikje naar Savador alsof hij er niet bij stond. Voorzichtig tilde ze Asema op, legde haar hoofdje op haar eigen schouder waarbij ze het kleine hartje tegen haar huid voelde kloppen. Haar ene hand ondersteunde het hoofdje, zorgde ervoor dat het niet achterover kon vallen en druke het kleine lichaampje voorzichtig en liefdevol tegen zich aan.

Mizore had naar haar zin eigenlijk al te lang over een huisdier gehad. Uiteindelijk had ze een heel gesprek met zichzelf gehad en had besloten er toch maar een te gaan halen. Een paar uur erder had ze al vervoer geregeld zodat naar Cassia kon, maar het leek haar beter Savador eerst in te lichten. Mank lopend kwam het kantoor van Savador in zicht. Normaal gesproken zag ze een dichte deur maar ditkeer stond er iemand bij de deur. Wat langzamer lopent liep ze het meisje voorbij die bij de deur stond. Haar paarsen ogen hadden even in de haren gekeken toen ze de deur verder open had geduuwd en naar binnen wes gelopen. Haar ogen gleden verder die van het meisje vandaan en keek de kamer binnen. Een paar stappen verder van de deur verwijderd bleef ze stil staan en keek verbaast de kamer rond. Savador stond bij het bed en een stukje verder nog een meisje met een baby vast. Haar wenkbrauwen gingen omhoog van verbazing. 'Stoor ik?' kwam er langzaam uit vol verbazing. Haar ogen waren tijdens de vraag naar die van Savador gegaan.

Diva glimlachte even kleintjes terug. Ze was wel blij dat ze op zijn steun kon rekenen. Maar bij de woorden van Ephony moest ze zachtjes lachen. 'Zo eng is hij toch ook weer niet? En rustig hoor. Zo hard bijt hij niet' grapte ze. Ze keek even om toen het meisje wat ze net op de gang had gezien ook binnen was gekomen. Als ze het zich goed herinnerde was zij het nichtje van Savador. Diva voelde haar spieren zich even aanspannen. Met gespannen passen liep ze naar Elwin die op het punt stond weer wakker te worden. Ze tilde haar zoontje weer op en ging op het bed van Savador zitten waarna ze zachtjes voor hem begon te neuriën voor hem hoewel de trilling in haar stem te horen was. Ze wist wel wat Savadors nichtje van haar oom vond. Diva's kleine pantertje had het haar duidelijk gemaakt op een manier die bij elke andere boodschap grappig was geweest. Maar toen Diva er eenmaal achter was gekomen wat Eris te vertellen had was het lachen haar snel vergaan. Ze had het willen negeren. Maar ze kon het niet helpen dat ze het niet kon uitstaan dat dat kind hier nu was.

Savador had zijn wenkbrauwen opgetrokken en staarde Ephony vragend aan toen ze het er blijkbaar niet mee eens was dat ze waarschijnlijk alleen met hem moest blijven. Alsof hij geen idee had wat daar nu zo erg aan was en allang vergeten was hoe hij haar bij hun allereerste confrontatie genaderd had. Met een brede grijns en een zachte lach draaide hij zijn hoofd naar Diva toe bij haar grappende woorden. De grijns verzwakte langzaam naar een glimlach, en de glimlach verdween langzaam maar zeker geheel toen zijn mondhoeken naar beneden zakten. Zijn blik was gevestigd op Mizore die langzaam langs Diva binnen was komen hinken. Hij keek Diva even schuldbewust aan en liet zijn blik daarna weer naar Mizore glijden bij haar vraag of ze stoorde. 'Wel.. - nee, natuurlijk niet,' gaf hij zacht antwoord. Wat fronsend bleef hij Mizore aankijken, alsof hij niet kon geloven dat ze zich hier durfde te vertonen nu Diva hier was, evenals zijn kinderen. 'Diva?' vroeg hij vragend toen ze hem met gespannen passen voorbij liep en op zijn bed neerzeeg om Elwin weer op te pakken. Aan de trillerige ondertoon in haar geneurie merkte hij dat er iets mis was. Hij liet zijn blik even bedenkelijk door het kantoor glijden. De gespannen sfeer die er hing was er nu om te snijden. Iedereen leek wat te doen te hebben, maar hij stond er maar doelloos met zijn handen om zijn ellebogen. Iets waar hij nog nerveuzer van werd. Met kalme passen liep Savador naar zijn bureau om een paar slordige stapels papieren opnieuw te ordenen.

'Nouu! Hij kan behoorlijk... éng zijn,' bracht ze wanhopig uit, waarbij ze een vluchtige en gespeelde doodsbange blik op Savador richtte, om vervolgens Diva weer wanhopig aan te kijken. Met Diva erbij durfte ze Savador wel te plagen, waarschijnlijk als ze weg was zou ze de volle laag krijgen maar dat was het op dit moment waard. Maar haar verwachting werd overhoop gegooit toen er een ander, voor haar vreemd meisje de kamer in kwam lopen. Hierbij was haar blik op haar gericht, niet meer op Diva waarbij ze haar gespannen bewegingen niet opmerkte. Ze herkende haar vaagjes, herinnerde zich toen de gymles. Blijkbaar was Diva er van overtuigd dat ze nu in de kamer moest blijven, nu ze naar Elwin was gelopen en met haar zoontje op bed zat. Haar blik gleed naar Savador toen het meisje vroeg of ze stoor. Uit zijn reactie kon ze halen dat hij haar kende, anders had ze waarschijnlijk de wind van voren gekregen. Om zich niet in de gespannen sfeer te mengen richtte ze haar aandacht weer op Asema die haar kin op Ephony's schouder had gelegd en zachte smak geluidjes maakte. Vanuit haar ooghoeken was haar aandacht gericht op het gehele tafreel, hoe de spanning bij Savador en Diva toenam. Maar toen het smak geluid bij haar oor sterker werd en ze nu een vochtige plek in haar nek voelde draaide ze haar hoofd met een ruk om. Ze was in die zelfde plotselinge beweging gestopt met Asema zachtjes heen en weer bewegen. 'Aséma,' kwam het er verschrikt uit, waarbij ze met veel moeite haar blonde plukken haar uit de knuistjes van het kindje probeerde te krijgen. Doordat ze nu het hoofdje niet meer ondersteunde leunde ze moeizaam naar achter, om te zorgen dat het kind niet achterover zou vallen. 'Dat is niet om te eten,' mopperde ze, niet dat er enige boosheid in haar stem te horen was. Wel waren haar wenkbrauwen lichtjes gefronst toen het kindje haar knuistje niet wilde openen en ze Ephony alleen maar met een bijna teleurgestelde blik aankeek. Zuchtend keek Ephony op het kleine meisje neer, schudde toen zachtjes grinnikend haar hoofd en bleef het kleine handje vasthouden. 'Nee,' sprak ze zachtjes en liefkozend naar het meisje. De vochtige strengen haar waren nu in het andere knuisje gevestigd, iets wat bij Ephony de hoop deed verliezen om haar haar veilig uit Asema's bereik te krijgen.

Mizore keek toe hoe het meisje haar passeerde en een baby van het bed optilde en begon te neurien voor het kindje. Pas toen Savador vragen Diva had gezecht schoot het haar weer te binnen dat zijn vrouw was. Even hadden haar ogen zich verwijd. Bij een les vuurmagie had Savador beschuit met muisjes uitgedeeld en het tafreeltje wat ze nu zag begon te dagen. 'Zijn dit jou kinderen Savador, Diva?' Het woord "Diva" was met een kleine toonwisseling haar keel uit gekomen. Haar ogen gleden van die van Diva naar die van Savador en bleven daar hangen. De frons die op Savadors gezicht had gestaan toen hij antwoorde op haar vraag snapte ze nu pas en keek Savador nu met een "sorry" blik aan. Haar blik veranderde toen ze Aséma hoorden klinken van het anderen meisje die ook een baby vast had, die blijkbaar de kans had genomen om haar haren vast te pakken en er op was gaan sabbellen.