Ziezo... Het is gebeurd. Ze kan zich officieel volwassen noemen. Nu haar achtiende verjaardag in stilte voorbij is gegaan, was er geen kilte in haar hart als vorig jaar. Tot een paar weken geleden had ze gepland om op deze dag al haar spullen te pakken en op de eerste beste shuttle te springen. Naar welke planeet, dat kon haar niks schelen, zolang ze weg was van Razen. Maar nu is het niet allemaal gegaan zoals ze had gepland. Kort geleden ontdekte ze dat ze zelf een magiër is, een vuurmagiër. Jammer dat dat net de magie soort is dat al even zonder docent zit. Olivia begint wat hopeloos te worden, want tot nu toe is het al een paar keer voorgevallen dat haar handpalmen heel warm aanvoelen, gelukkig is het daarbij gebleven sinds de ‘dreigingen’ niet zo zwaar waren. Wat nu als ze met zware jongens te maken krijgen? Het kan toch niet zijn dat ze geen mikpunt zou worden door haar afmeting. Elke bullenbak heeft zijn (of haar) slachtoffer nodig.
Een andere vraag: heeft ze een tweede magiesoort en wat zou dat zijn? Misschien moet ze het aftasten, vragen aan andere docenten hoe je dat zou kunnen ontdekken. Misschien kan ze bij een luchtmagiër beginnen, dat komt wel goed overeen met vuurmagie. Toch?
Met haar gedachten vol vragen en bedenkingen loopt ze doelloos door de straten van Oak’s Field. Haar blik wordt getrokken door een klein winkeltje, waar een lere vestje hangt. De temperaturen beginnen warmer te worden, dus met haar dikke winterjas zal ze niet meer kunnen rondlopen. Ze gaat naar binnen en past het zwart, leren vestje. De winkel bestaat uit tweedehands kleren en dit vestje heeft zelf zijn littekens van zijn vorige eigenaar. Op sommige plaatsen kan je het vals leer zien los komen van de onderste stof. Toch koopt ze die, een eigen verjaardagscadeau, en stapt ze met de jas naar buiten. Een paar winkels verder wordt ze tegengehouden door een etalage vol zoetigheden. Brownies! Meteen neemt ze zich een klein stuk en loopt ze met het zakje naar het grasveld van Starshine. Daar installeert ze zich in de schaduw van een boom, waarvan de takken groen kleuren van de bladen die uitkomen. Met een zachte bries in haar rode haren kijkt ze naar het gebouw die sinds kort haar nieuw onderkomen is.
Achttien... Toch heeft ze niet het gevoel dat het zo speciaal is. Ze ziet er ook niet bepaald achttien uit. Het is alsof haar lichaam nog steeds zestien jaar is. Of zelf iets jonger, sinds ze er altijd jonger uit zag dan ze was. Het valt op dat de meisjes op deze school profiteren van de eerste zonnestralen om hun kleedjes en rokjes boven te halen. Olivia valt hier wel uit de toom. Met haar lange zwarte broek en haar nieuwste vestje, maar last van de warmte heeft ze niet, die had ze nooit echt. Ze haalt haar brownie uit het zakje en bijt erin. Okay, die zijn echt goed. Met haar rug tegen de boomstam sluit ze even haar ogen om te genieten van de zonnestraaltjes die door de takken schijnen.

@Ziva
~Misschien een beetje flutjes, hoop dat je er iets mee kunt doen~